Οι κήποι του Τζιμ Τζάρμους

Οι κήποι του Τζιμ Τζάρμους Facebook Twitter
10

Οι κήποι του Τζιμ Τζάρμους Facebook Twitter

1. Η μουσική είναι η μεγάλη του αδυναμία. Ακούει πολλά και διάφορα είδη, από heavy μέταλ, μέχρι underground hip hop), χαίρεται για την αναβίωση της ψυχεδελικής ροκ, παίζει μουσική και ο ίδιος (με έμφαση στη drone music), και βέβαια επιμελείται μαεστρικά τα σάουντρακ των ταινιών του, μοναδικά.

2. Μιλάει αργά, σα να παίζει drone.

3. Το χιούμορ του είναι πιτσικάτο και ευγενικό, και έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Είπε πως προτιμά να βλέπει μια ταπεινή ελληνική ταινία παρά τον Υπέροχο Γκάτσμπι του Μπαζ Λούρμαν. Αργότερα, το μάζεψε ελαφρώς, κατανοώντας την ανάγκη της ευρύτητας των γούστων του κοινού και της ανάγκης της αγοράς.

4. Βασικά, ωστόσο, δεν αντέχει το mainstream, δεν του πάει, δεν το θέλει, και δεν το παρακολουθεί. Έχει μανία με την ανεξαρτησία του και απεχθάνεται το καπέλωμα στη δουλειά του. Του παίρνει δυο χρόνια για να κάνει μια ταινία, και για την πρόσφατη δεν έβρισκε χρήματα. Εξομολογήθηκε πως μετά μετά την πρώτη του επιτυχία, τον πλησίασαν για νεανικές κομεντί, προφανώς χωρίς να έχουν δει τη δουλειά του, ίσως από τις αναφορές του Variety για το ταλέντο του. Μόλις αρνήθηκε, δεν του ξαναπρότεινε κανείς τίποτε.

5. Οι δυο Έλληνες που γνωρίζει καλά είναι ο Δημήτρης Εϊπίδης, ανιχνευτής ανεξάρτητων σκηνοθετών εδώ και πολλά χρόνια, και ο Χρήστος Κωνσταντακόπουλος της Faliro House. Μόλις του μετέφεραν την επιθυμία ενός Έλληνα να χρηματοδοτήσει την τελευταία ταινία του "Μόνο Οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί", αναρωτήθηκε αν πρόκειται για κάποιον που θέλει να πηγαίνει σε πάρτι του Χόλιγουντ για να γνωρίσει την Πάρις Χίλτον! Όταν συναντήθηκαν, βρήκαν πολλά κοινά ενδιαφέροντα, κυρίως τη συνωμοσία γύρω από τον Σέξπιρ (πιστεύουν πως δεν υπάρχει το άτομο) και την αγάπη τους για τη Νέα Ορλεάνη.

6. Τηλεοπτικές σειρές δεν βλέπει ενδελεχώς για να μη φάει κόλλημα. Έχει παρακολουθήσει ένα επεισόδιο από το Breaking Bad, ένα από το Mad Men, και έκοψε γρήγορα το Wire. Εκτιμά ιδιαίτερα το Milidred Pierce του Τοντ Χέϊνς, καθώς κατάλαβε πως διατήρησε την ποιητική του γλώσσα μέσα από τα πέντε μέρη της τηλεταινίας. Δείχνει να μη φοβάται το μέσον, και έχει κάποιες ιδέες, αλλά δεν τις έχει ολοκληρώσει ακόμη για να τις υποβάλλει. Είπαμε, drone. Ρυθμικός και αργός. Έχει να δει ταινίες, να κάνει ταινίες και να παίξει μουσική, και δεν του περισσεύει χρόνος για τιβί.

7. Δε θεωρεί οτι έκανε μια ταινία τρόμου, αλλά μια ερωτική ιστορία με βαμπίρ. Και έχει δίκιο. Αναφέρθηκε στις αντίστοιχες του Καρλ Ντράγιερ, της Κλερ Ντενί και του Έϊμπελ Φεράρα. Του άρεσε πολύ και το Άσε το Κακό να Μπει. Αν και παλιότερα έχει παραδεχτεί πως κλεβει για να εμπνευστεί, εδώ δεν του συνέβη.

8. Τα ναρκωτικά τα έκοψε. Πλέον, προτιμά την ενσυνειδησία. Και τον πλανήτη, τα αστέρια, τον ήλιο και τη σελήνη.

9. Βλέπει το ανεξάρτητο σινεμά σαν κήπο -που προφανώς φυτρώνει στη μέση μιας τσιμεντένιας ερημιάς.

10. Αν έστω και ένας θεατής, στο Κάνσας ή τη Λιθουανία, μάθει τον Γουίλιαμ Μπλέϊκ από την ταινία του, θα νιώσει πως έχει επιτελέσει το έργο του. Κάποιος εδώ στη θεσσαλονίκη σηκώθηκε και του είπε πως τον έμαθε από την ταινία. Ο Τζάρμους άστραψε από τη χαρά του και τον ευχαρίστησε θερμά.  

Οι κήποι του Τζιμ Τζάρμους Facebook Twitter
Οι κήποι του Τζιμ Τζάρμους Facebook Twitter
O Τζάρμους υπογράφει αυτόγραφα
Οι κήποι του Τζιμ Τζάρμους Facebook Twitter
Οι κήποι του Τζιμ Τζάρμους Facebook Twitter
Διάφορα
10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

4 σχόλια
δεν έχει χρόνο για "τιβί" ο Τζάρμους; δηλαδή οι τηλεοπτικές παραγωγές του BBC, το WIRE, το Shield, το Boston Legal και το Breaking Bad τσουβαλιάζονται μαζί με το Ρετιρέ, όλα μαζί ως "τιβί" για την οποία δεν έχει χρόνο; Και τότε, με την αυτή λογική, γιατί να μην τσουβαλιάζουμε κάτω από τον γενικό όρο "σινεμά" τον Όζου, τον Βέντερς και τον Κασαβέτη μαζί με το Saw, to Hostel, τον Κάμερον και τις δικές του προσπάθειες (συν bonusάκι την "Νύχτα του Σκύλου" της ατάλαντης γυναίκας του;)
εσένα δεν θα σε πείραζε αν σε συνέντευξή του έλεγε (παράδειγμα) : "στο internet δεν παρακολουθώ καθόλου ιστοσελίδες γιατί ο,τιδήποτε κι αν γράφεται εκεί είναι απλώς internet κι εγώ δεν είμαι αργόσχολος"
Ετυχε να ειμαι παρων στη συνεντευξη και ειπε ξεκαθαρα οτι η τηλεοραση τον ενδιαφερει ως μεσο, θεωρει πιθανο να εκφραστει και ο ιδιος μεσα απο αυτη, αλλα ειχε αρχισει να βλεπει μια σειρα, κολλησε και σταματησε να τη βλεπει γιατι απλα δεν μπορουσε να σταματησει. Θεωρει οτι του εκλεβε χρονο απο το να ειναι δημιουργικος.Επισης ειπε οτι θεωρει τον εαυτο του φαν του σινεμα, οποτε προτιμα να βλεπει παλιες ταινιες που δεν εχει δει, παρα τηλεοπτικες σειρες - κατι που πιστευω κι εγω παρεμπιπτοντως.Παντως δεν απαξιωσε την τηλεοραση σε καμια περιπτωση.
Ωραίος ο Τζιμ Τζαρμους, αλλά πιστεύω ότι το πρόβλημα του έλληνα σκηνοθέτη δεν είναι η εμπορικότητα, αλλά η μιζέρια, η αντιεμπορικότητα καθώς κ η ανυπαρξία οικουμενικότητας στα έργα του. Εδώ μας χαϊδεύει τα αυτιά ο σκηνοθέτης. Καλή η ταπεινότητα, η μιζέρια, το περιθώριο κ οι ιδιωτικές υποθέσεις του καλλιτέχνη, αλλά σε αυτή τη χώρα μπουχτήσαμε μόνο από αυτά, την άλλη πλευρά τη βλέπουμε μόνο από το Χόλυγουντ. Εγώ προτιμώ 1000 φορές ένα αστραφτερό υπερθέαμα τύπου Yπέροχου Γκάτζμπι, παρά την πιο "ψαγμένη" μίζερη αμπελοφιλοσοφία του επόμενου wannabe-αβαντ γαρντ-δήθεν-σκηνοθετίσκου που έχει να πει πολλά κ απ' το άγχος του δε λέει τίποτα. To να κάνεις ταινίες μόνο για τον εαυτό σου κ τον κύκλο σου, δεν ονομάζεται κινηματογράφος αλλά homemade βίντεο για εσωτερική κατανάλωση. Τέλος, γιατί είναι τόσο κακή η βιομηχανοποίηση της τέχνης; Δηλαδή η τέχνη θα πρέπει να είναι diy υπόθεση 5 ατόμων, επιπέδου πτυχιακής εργασίας σχολής κινηματογράφου;
Το ατού του Λάνθιμου και των υπόλοιπων weird έχει ειπωθεί ότι θίγουν τα θέματά τους σε οικουμενική βάση, δηλαδή αποεστιασμένα από το ελληνικό γίγνεσθαι, έστω και ενωμένα ομφαλικά με αυτό. Γι αυτό και γυρίζουν τον κόσμο.Επίσης, φαντάζομαι ότι είναι λογικό να μην γίνονται υπερπαραγωγές. οι ταινίες στις οποίες αναφέρεται ο Τζιμ, ήταν σκέτο μαρτύριο να ολοκληρωθούν σύμφωνα με τις ομολογίες όλων των σκηνοθετών και συντελεστών τους σε διάφορες συνεντεύξεις.Το μόνο άγχος λοιπόν είναι τα χρήματα, η διανομή, τα φεστιβάλ, η επόμενη ταινία και αν θα υπάρξει.Ποια εσωτερική κατανάλωση; Ταινίιες που τις βλέπουν έξω εδώ δεν προβλήθηκαν παρά μια δυο φορές σε φεστιβαλ.Homemade vidεο τείνεις να κάνεις όταν δεν έχεις λεφτά, παρ όλα αυτά όμως, με αυτό ως όπλο-και αυτό που εννοεί ο Τζιμ- είναι αρκετό για να ανανεώσεις την κινηματογραφική γλώσσα, όπως έκανε και οίδιος, αν έχεις δει τουλάχιστον τις 3 πρώτες ταινίες του, ή το καφές και τσιγάρα.Η τέχνη δεν πρέπει να είναι κάτι. μπορεί όμως να καταλήγει για άπειρους εξωγενείς λόγους να είναι και diy υπόθεση, αρκεί όμως να είναι. Και ναι, τα καλύτερα πράγματα και πιο φρέσκα που έχω δει τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα, είναι εργασίες φοιτητών της Σχολής κινηματογράφου του ΑΠΘ που προμηνύουν μόνο ότι αν μπορέσουν στο μέλλον, θα κάνουν διαμάντια.Η δουλειά και το attitude του Τζάρμους είναι ευθεία συνδεδεμένο με αυτό που γίνεται κινηματογραφικά στην Ελλάδα και ενώνονται νοητά πάνω και κάτω από το mainstream. αν είναι δυνατόν να λείπουν και αυτές οι δουλειές!
Μόνο ο Λάνθιμος κατάφερε τη μιζέρια του έλληνα και την απογοήτευση να τη βγάλει προς τα έξω κ να ασχοληθεί κάποιος μαζί του. Οι καλύτερες ελληνικές αυτιστικές diy μιζέριες περιορίζονται στο cult κ είναι καλές μόνο για να κοροϊδεύουν οι ίδιοι οι σκηνοθέτες τον εαυτό τους ότι κάνουν κάτι σημαντικό (αλλά δύσκολο) κ οι άλλοι απλά δεν το πιάνουν. Έχουν κ έναν "αρτιστίκ" κύκλο κάποιων λίγων ατόμων που τους αποθεώνει κ χαίρονται, απολαμβάνοντας την τοπική αποδοχή. Ό,τι δε βγαίνει προς τα έξω σημαίνει πως δεν αξίζει να μοιραστεί, γιατί αναλώνεται στις εσωτερικές υποθέσεις κ τις εμμονές του χ,y ανούσιου σκηνοθέτη.