Το εξώφυλλο του Rolling Stone ικετεύει τον αναγνώστη να το αγοράσει. Τα εξώφυλλα περασμένων δεκαετιών(όλα στο site του) όχι μόνο δεν ικέτευαν αλλά προκαλούσαν τον αναγνώστη να το αγοράσει, όπως σε προ(σ)καλεί κάποιος με μια πιπεράτη πρόσκληση σε πάρτι.
Το πάρτι τελείωσε, το ίντερνετ κατέκτησε τα πάντα, οι καλές μουσικές ιστορίες (σχεδόν) πέθαναν. Και τώρα, αυτό που έμεινε είναι η φτηνή πρόκληση. Ο ντόρος γύρω από ένα βομβιστή. Το εξώφυλλο είναι κακό όχι για τα θύματα και τους τραυματίες. Αν έχεις νεκρό στο σπίτι σου ή κομμένο πόδι, το εξώφυλλο ενός περιοδικού δεν έχει σημασία. Το εξώφυλλο είναι κακό για το ίδιο το περιοδικό το οποίο πια φωνάζει ότι δεν έχει να διηγηθεί καμία ιστορία. Ότι δεν μπορεί να κατασκευάσει κανένα παραμύθι(Τα καλά εξώφυλλα είναι ένα ωραίο παραμύθι. Το οποίο το έχουμε ανάγκη οι αναγνώστες για να ξεφεύγουμε λίγο από την πραγματικότητα. Αυτό όμως που μας δένει είναι το περιεχόμενο).
Έτσι επιστρέφει στην πραγματικότητα με τον φτηνό τρόπο του κίτρινου τύπου.
Ένα άλλο σημείο φτηνής πρόκλησης είναι η φάτσα του βομβιστή. «Μας ταιριάζει για το εξώφυλλο επειδή μοιάζει με μέλος των Arctic Monkeys» ακούγονται να λένε οι συντάκτες του. Και την ίδια στιγμή από εστέτ του μουσικού τύπου που ήταν κάποτε πέφτει με δική του ευθύνη στην αρένα του ψηφιακού Κολοσσαίου(Facebook). Τα «ευαίσθητα με τον πόνο του άλλου λιονταράκια» το κατασπαράζουν και εκείνο μοιάζει ικανοποιημένο που προκαλεί ντόρο πριν καν κυκλοφορήσει.
Διάβασα ότι είναι τέτοιος ο ντόρος που έχει προκληθεί με το εξώφυλλο στην Αμερική, ώστε σήμερα ένας αστυνομικός έδωσε στο Boston Magazine νέες φωτογραφίες του τραυματισμένου βομβιστή ως αντίποινα για το εξώφυλλο του Rolling Stone. Ο θρυλικός τίτλος (σ. σ Ελληνικά περιοδικά έχουν αντιγράψει μέχρι και την γραμματοσειρά του αλλά και τις φωτογραφίες του με αστεία αποτελέσματα αρκετές φορές) που κάποτε όριζε το νέο στη μουσική κατρακυλάει σε παλιά δοκιμασμένα κόλπα: Λερώνεται με λίγη λάσπη και κάνει πως δεν βλέπει.
σχόλια