Ένα κορίτσι περιπλέει μόνο του τον κόσμο με ένα ιστιοπλοϊκό

Ένα κορίτσι περιπλέει μόνο του τον κόσμο με ένα ιστιοπλοϊκό Facebook Twitter
12

Από το Atlantic, Μετάφραση: Λένα Φουτσιτζή/ LIFO

Ένα κορίτσι περιπλέει μόνο του τον κόσμο με ένα ιστιοπλοϊκό Facebook Twitter

Το 2010, η 14χρονη Λόρα Ντέκερ αποφάσισε να κατακτήσει τις θάλασσες με το ιστιοπλοϊκό της, το Guppy, σε μια προσπάθεια να γίνει το νεαρότερο άτομο που θα έχει κάνει μόνο του το γύρο της γης. Το Maidentrip, ένα επερχόμενο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, ακολουθεί τη Ντέκερ στο ταξίδι της, κυρίως μέσα από τα πλάνα που γύρισε η ίδια ενώ βρισκόταν στη θάλασσα. Μακριά από την οικογένεια της και χωρίς ομάδα υποστήριξης, η Ντέκερ πηγαίνει όπου την πηγαίνει ο άνεμος.

Το 2009, όταν η Ντέκερ ανακοίνωσε τα σχέδια της να γυρίσει τον κόσμο με το ιστιοπλοϊκό της, οι ολλανδικές αρχές της απαγόρεψαν να σαλπάρει για ένα χρόνο. «Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που σου λένε ότι είσαι τρελός, αλλά είναι ένα όνειρο. Ένα μεγάλο, μεγάλο όνειρο. Θέλω να γυρίσω τον κόσμο με το ιστιοπλοϊκό μου. Θέλω να δω όλα τα μέρη και όχι πάντα το ίδιο βαρετό πράγμα», λέει η Ντκέκερ στην αρχή της ταινίας. «Πέρασα τα πρώτα πέντε μου χρόνια στη θάλασσα και από τότε, το μόνο που θέλω είναι να επιστρέψω σε εκείνη τη ζωή». Τον Ιανουάριο του 2012, μετά από 17 μήνες στη θάλασσα, η Λόρα ολοκλήρωσε με επιτυχία το ταξίδι της.

Ένα κορίτσι περιπλέει μόνο του τον κόσμο με ένα ιστιοπλοϊκό Facebook Twitter

Σε μια συνέντευξη με το Atlantic o σκηνοθέτης Τζίλιαν Σλέσινγκερ συζητά την ταινία:

Γιατί πιστεύετε ότι το ταξίδι της Ντέκερ είναι ένα τόσο πολωτικό θέμα; Από τότε που τελείωσε το ταξίδι της και με την ταινία στα φεστιβάλ, έχει αλλάξει το περιεχόμενο της συζήτησης;

Πιστεύω ότι κάθε φορά που ένα νεαρό άτομο κάνει κάτι τόσο έξω από τη σφαίρα το τι θεωρείται φυσιολογικό και συμβατικά αποδεκτό, δημιουργείται μεγάλη αναστάτωση. Κάποιοι χειροκροτούν όρθιοι και κάποιοι το αποκαλούν τρελό και ανεύθυνο. Ο καθένας φέρει τις δικές του εμπειρίες και τις δικές του αξίες, ωστόσο παρατήρησα ότι όσο πιο πολλά διάβαζα τόσο έμοιαζε να λείπει η φωνή της ίδιας από τη συζήτηση σχετικά με το ταξίδι της. Κατά συνέπεια, πολλές απόψεις μπορεί να έχουν σχηματιστεί χωρίς να έχουν εξεταστεί οι μοναδικές συνθήκες και η κοσμοθεωρία της Λόρα. Η ταινία επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν έναν εξαιρετικά απομακρυσμένο και μοναδικό κόσμο. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς κάποιος νιώθει πιο ασφαλής στη θάλασσα από ό,τι στη γη, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα της Λόρα. Νομίζω ότι η φωνή και η προοπτική της Λόρα, όπως έχουν εκπροσωπηθεί στην ευρύτερη συζήτηση σχετικά με την ιστορία της, απαλλαγμένες από το υπερβολικά συναισθηματικοποιημένο φίλτρο των μέσων ενημέρωσης, έχει αλλάξει το περιεχόμενο της συζήτησης με πολλούς τρόπους, ειδικότερα προκαλώντας πολλές άστοχες απόψεις και λεξιλόγιο που βασίζεται στο φύλο που συνόδευε την ιστορία της από την αρχή της. Και τώρα που το ταξίδι είναι στο παρελθόν και με επιτυχία, αυτό σίγουρα αλλάζει τα πράγματα δραματικά.

Πώς καταλήξατε να συναντηθήτε με τη Ντέκερ και να κάνετε την ταινία;

Διάβασα για την ιστορία της Λόρα στους New York Times το 2009 και αμέσως θέλησα να κάνω την ταινία. Πέρασα κάποιο χρόνο σκεπτόμενος την κεντρική ιδέα και την προσέγγιση και στη συνέχεια ήρθαμε σε επαφή με τη Λόρα με μια λεπτομερή εικονογραφημένη πρόταση και μια μακρά προσωπική επιστολή σχετικά με την εμπειρία και τις προθέσεις μου. Η Λόρα ανταποκρίθηκε σε κάτι στην πρόταση μου, απάντησε, και αρχίσαμε να συζητάμε τις λεπτομέρειες για το πώς θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε αυτό το πράγμα.

Ποια ήταν η σχέση σας με τη Ντέκερ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων; Πόσο αναμιγμένη ήταν στην ταινία από δημιουργική σκοπιά;

 

Ένα κορίτσι περιπλέει μόνο του τον κόσμο με ένα ιστιοπλοϊκό Facebook Twitter

Η δημιουργική συμβολή της Λόρα και η σχέση συνεργασίας μας ήταν καθοριστικές σε κάθε στάδιο της διαδικασίας. Θα έλεγα ότι η σχέση μας ήταν περισσότερο μια βαθιά φιλία και δημιουργική συνεργασία παρά αυτό που φαντάζομαι ότι είναι η τυπική σχέση κινηματογραφιστή – αντικειμένου, αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Όταν πήγαινα να τη συναντήσω σε διάφορα λιμάνια κατά τη διάρκεια της διαδρομής της, τα γυρίσματα ήταν πάντα σε δεύτερη μοίρα στις περιπέτειές μας. Ενώ είχαμε συχνά μια κάμερα να μας ακολουθεί, το πνεύμα της συνεργασίας ήταν περισσότερο για δύο φίλους που συνεργάζονται παρά για μένα, τον κινηματογραφιστή, που έκανε μια ταινία για τη Λόρα, το αντικείμενο της ταινίας.

Τι κάνει η Λόρα σήμερα;

Η Λόρα μένει μόνη της στη Νέα Ζηλανδία, ταξιδεύοντας λίγο και μιλώντας για τις εμπειρίες της. Πρόσφατα απέκτησε δίπλωμα οδήγησης. Επίσης είναι απασχολημένη σχεδιάζοντας την επόμενη της περιπέτεια.

Το τρέιλερ της ταινίας:

Στο παρακάτω απόσπασμα του φιλμ η Ντέκερ πλέει από τη Γαλλική Πολυνησία προς την Αυστραλία.

12

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Γειτονιές της Ελλάδας / Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Ο Άρης Αβέλλας περιγράφει τη ζωή του στη Σαμαρίνα, σε ένα μέρος που τραβάει την προσοχή ξένων αλπινιστών, σε έναν τόπο όπου όταν λιώνουν τα χιόνια μπορεί κανείς να βολτάρει σε καταρράκτες, να θαυμάσει άγρια ζώα, να δροσιστεί σε βάθρες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Ταξίδια / Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Ταξίδια / Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Σε έναν αλλόκοτο υπερμεγέθη όγκο που ορθώνεται στην έρημο θυμίζοντας σεληνιακό τοπίο λειτουργεί ένα οικολογικό και απόλυτα μίνιμαλ αισθητικής ξενοδοχείο χωρίς ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ερ-κοντίσιον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο τόπος μου, ο Κάμπος της Χίου

Γειτονιές της Ελλάδας / H ζωή μου στον Κάμπο της Χίου, εκεί που οι λαλάδες κοκκινίζουν τη γη

Η Μάρω Χατζελένη περιγράφει την καθημερινότητά της στον τόπο που μεγάλωσε και επέστρεψε, σε ένα μέρος όπου αρχοντικά, περιβόλια και στέρνες με πηγάδια συνυπάρχουν μαγικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Καλοσκοπή

Γειτονιές της Ελλάδας / Mπορεί να ξαναζωντανέψει ένα χωριό είκοσι ατόμων στο βουνό της Γκιώνας;

Μια ομάδα κατοίκων φιλοδοξεί να αναζωογονήσει ένα ορεινό χωριό με άπλετο πράσινο, με άφθονα τρεχούμενα νερά και πηγές, την Καλοσκοπή Φωκίδας που βρίσκεται μόλις δυόμιση ώρες μακριά από την Αθήνα. Και δείχνει να τα καταφέρνει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, οι Λειψοί

Γειτονιές της Ελλάδας / Η ζωή μου στους ακριτικούς Λειψούς, εκεί που σταματά ο χρόνος

Ο Κωνσταντίνος Μπουράκης μας μιλά για τη ζωή στο νησί που κερδίζει την υπογεννητικότητα και αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς οικολογικούς προορισμούς της Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Βίνιανη

Γειτονιές της Ελλάδας / Βίνιανη: Πώς ένας καθηγητής προσπαθεί να ξαναδώσει ζωή σ' ένα χωριό στα Άγραφα

Μια συζήτηση με τον Νίκο Μπελαβίλα, καθηγητή Πολεοδομίας και Ιστορίας της Πόλης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό για το ιστορικό χωριό Βίνιανη των Αγράφων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

6 σχόλια
Μπραβο της ! μια αμαζονα...γιατι πολλοι εχουν λυμενα τα οικονομικα τους αλλα κανενας δεν το εκανε...προτιμουν μαλθακη ζωη και οχι σπαρτιατικη ζωη... Απιστευτη πανεμορφη και ικανη !!!!Καμια σχεση με την μεση Ελληνιδα που απο τα 15 της μεχρι τα 35 της το μονο που την νοιαζει ειναι οι φαλλοι η ομορφια και το ντυσιμο και μετα τα 35 αν κανει και ενα παιδι ειναι θαυμα ... με τον τυχαιο "καλο-μαλ@@κα συζηγο" ... Σκεφτειτε μια νυχτα αυτης της κοπελας καπου στον ειρηνικο...μια νυχτα αυτης δεν αξιζει οσο η ζωη των περισσοτερων απο εμας σε εμπειρια...
Έτσι!Γιατί το να σαι μίζερος και να μην έχεις τολμήσει ούτε το κατώφλι του σπιτιού σου να περάσεις γιατί είσαι απασχολημένος να κατακεραυνώνεις τους πάντες απ το πληκτρολόγιο της ασφάλειας σου, είναι τόσο εύκολο...
"... Μακριά από την οικογένεια της και χωρίς ομάδα υποστήριξης, η Ντέκερ πηγαίνει όπου την πηγαίνει ο άνεμος...."Μεγαλύτερη μπαρούφα από αυτήν σχετικά με το θέμα δεν υπάρχει.Αν η Ντέκερ ήθελε να γυρίσει τον κόσμο μονάχη της, οι θάλασσες είναι ανοιχτές και τα σκυλιά δεμένα. Κανονικά, κανένας δεν δίνει σημασία σε κάτι τέτοια εγχειρήματα.Αλλά το ταξίδι της Ντέκερ ήταν μιά καλοσχεδιασμένη καμπάνια PR. Επρεπε να φτάσει σε συγκεκριμένα σημεία σε συγκεκριμένο χρόνο (πριν τα γενέθλια της) γιατί μόνο αν τερμάτιζε πριν τα γενέθλια της θα της αναγνώριζε το Guiness τον τίτλο της "νεώτερης κορασίδας που γύρισε τον κόσμο".Αν είχε αγάπη γιά την θάλασσα, γιά ανοιχτούς ορίζοντες και γιά εξερεύνηση, θα πήγαινε πραγματικά "όπου την οδηγούσε ο άνεμος". Αλλά εδώ το κάθε μίλι ήταν προσχεδιασμένο. Με ραντεβού στα λιμάνια που περίμεναν οι ειδοποιημένοι δημοσιογράφοι.Business plan ακολουθούσε το κοριτσάκι.Είχε μάλιστα και ανταγωνισμό από μιά σχεδόν συνομήλικη της (Jessica Watson) που σήμερα έχει περάσει στην αφάνεια. Αν και έκανε το ίδιο πράγμα, με ίδιες συνθήκες και μάλιστα σε λιγότερες μέρες. Αλλά έτυχε να είναι μερικούς μήνες μεγαλύτερη από την Ντέκερ και δεν "χώραγε" στο Guiness.Δεν είναι κακό να συναγωνίζεσαι κάποιον. Αλλά όχι να παρουσιάζεις ένα επαγγελματικό κυνηγητό γιά την είσοδο στο βιβλίο Guiness (με τα λεφτά που αυτό συνεπάγεται) σαν "το ρομαντικό όνειρο ενός κοριστιού που ήθελε να γυρίσει τον κόσμο".Εννοείται ότι υπήρχε σπόνσορας. Και μάνατζερ διέθετε!Εκτός αν νομίζει κανείς, ότι τέτοιου είδους πλοία μαζί με την απαραίτητη οργάνωση και υλικοτεχνική υποδομή υποστήριξης (ο μπαμπάκας παρακολουθούσε τα όργανα του σκάφους και μπορούσε να επέμβει στις μανούβρες από μακρυά) κοστίζουν στραγάλια και πουλιώνται στα περίπτερα.Γιά να μην παρεξηγηθώ: όντως είναι Μεγάλη Μαγκιά το να γυρίσεις τον κόσμο με ιστιοπλοϊκό. Άσχετα από την ηλικία και άσχετα από το αν υπάρχει υποστήριξη απ' έξω, όσοι κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι είναι αξιοθαύμαστα άτομα.Αλλά είναι εντελώς άλλο πράγμα να λές "έκανα αυτό το ταξίδι γιατί ήθελα να μπω στο Guiness και να βγάλω φράγκα από συνεντεύξεις, βιβλία, ταινίες κλπ" και εντελώς άλλο πράγμα να λές μπαρούφες γιά το "μοναχικό κορίτσι που πηγαίνει όπου το οδηγεί ο άνεμος".Αξιοθαύμαστη που κατάφερε το ταξίδι, ναι χωρίς αμφιβολία. Αλλά πήγαινε εκεί που την οδηγούσαν τα χιλιάρικα και οι εντολές του σπόνσορα, όχι εκεί που την οδηγούσε ο άνεμος.
Σε τετοιες προσπαθειες κι επιτυχιες οι ακομπλεξαριστοι και ισορροπημενοι αθρωποι λενε "μπραβο! κι εις ανωτερα!", ενω οι καποια άλλοι "ε, και;...". Χαιρομαι που ο ηλιος συνεχιζει να μην ανατελει απο τους καποιους συναισθηματικα χρεωκοπημενους και μιζερους ελληνες αλλά η ζωη και η γνωση, η φαντασια και η προοδος, συνεχιζεται περα απο οικονομικους παραγοντες. Βεβαια καποιων τους αρεσει απλα να τραγουδανε στα μπουζουκια "τι τα θελεις τα λεφτα, ολα ειναι δανεικα" κτλ κι αμεσως μετα κοπτονται να κανουν εκπτωσεις εκει που σε καμια περιτωση δεν πρεπει να γινει εκπτωση. Αυτο που καταφερε η κοπελα ειναι 1ον να δουμε με τα συγχρονα μεσα πως τα καταφερνει μια εφηβη γυρνωντας τον κοσμο με ενα σκαφος μονη της, πραγμα που οδηγει στο να απομυθοποιησουμε καποιους ανυποστατους κινδυνους και να δωσουμε περισσοτερη βαση στην ασφαλεια. 2ον βλεπουμε το τι οφελη κομιζει ο τροπος που την μεγαλωσαν οι γονεις της ωστε να παραδειγματιστουν οι συγχρονες εκπαιδευτικες μεθοδοι για την αναπτυξη περισσοτερο αυτονομων ατομων που δινουν απτη δυναμη στα ονειρα τους. 3ον δινει ενα μαθημα σε ολους τους καναπεδακηδες που περιμενουν τα πραγματα να 'γινουν καλα'.ευχαριστω για τη φιλοξενια.
Εγώ πάλι διαφωνώ γιατί είμαι "μίζερος και συναισθηματικά χρεοκοπημένος"(sic!). Αν η κοπελίτσα αυτή ήταν κόρη μου και ερχόταν να μου πει ότι θέλει να κάνει τον γύρο του κόσμου με ιστιοπλοϊκό θα της έλεγα τα παρακάτω: " Μπράβο που έχεις τέτοιο όνειρο και μπράβο που θέλεις να το πραγματοποιήσεις. Όμως είσαι 14 χρονών και είσαι υποχρεωμένη να πηγαίνεις στο σχολείο σου και να μην το εγκαταλείψεις για ενάμιση χρόνο.Που φαντάζεσαι εξάλλου ότι θα βρω τα λεφτά για να σου πάρω ιστιοπλοϊκό; Πως στην ευχή μπορώ να σε αφήσω να εξαφανιστείς ασυνόδευτη για 17 μήνες χωρίς καμιά ομάδα υποστήριξης;;Αν σου συμβεί κάτι πιστεύεις ότι θα μπορέσω ποτέ να συγχωρήσω τον εαυτό μου; Αν σε ενδιαφέρει τόσο πολύ τότε περίμενε να κλείσεις τα 18 και μέχρι τότε απέδειξε μου ότι πραγματικά το θέλεις και δεν είναι κάποιο εφηβικό καπρίτσιο. Αν επιμένεις τότε κάπως θα βρούμε τα λεφτά για να σε βοηθήσουμε. Σου υπόσχομαι ότι δεν θα εμπορευματοποιήσω την περιπέτεια σου και ποτέ δεν θα σε αφήσω να φύγεις χωρίς ομάδα υποστήριξη!”
Πολύ ωραία και μελό ιστορία , είναι ο ορισμός του χαμόγελου και βγάζει αισιοδοξία .Απλά πρέπει λίγο να ταρακουνηθούμε , κανένας φυσιολογικός άνθρωπος εν έτη 2014 που δεν έχει λυμένο το μέλλον του (οικονομικά τουλάχιστον) δεν πάει για κάτι τέτοιο , πόσο μάλλον σε αυτή την ηλικία Ωσότου καταλήγω στο "ε και ?"
Ωραία λογική.... Ας πούμε "ε και" λοιπόν σε όλους τους ανθρώπους που καταφέρνουν κάτι αξιοθαύμαστο, επειδή μπορεί να έχουν λυμένα τα οικονομικά τους. Μιζέρια