"Ερωτεύτηκα έναν Τούρκο"

"Ερωτεύτηκα έναν Τούρκο" Facebook Twitter
16

Η Χ. είναι από την Κύπρο. Πριν από ενάμιση χρόνο της συνέβη κάτι που δεν περίμενε ποτέ: ερωτεύτηκε τον Ψ. Τον άντρα που πιστεύει ότι είναι ο άντρας της ζωής της, ο οποίος τυχαίνει να είναι από την Τουρκία.

«Βλέπεις όμως, εγώ είμαι από Κύπρο οπότε οποιαδήποτε σχέση με Τούρκο είναι μη αποδεκτή από κοινωνία και ειδικά από οικογένεια, πόσο μάλλον ερωτική», είπε. Δέχτηκε να μιλήσει στo LIFO.GR μετά από υπόσχεση πλήρους ανωνυμίας.

Αν σου έλεγαν πριν από πέντε χρόνια ότι θα ερωτευτείς έναν Τούρκο, τι θα έλεγες;

Ότι μου κάνουν πλάκα... Ίσως και να τους κοίταζα κάπως περίεργα!

Γιατί;

Όχι λόγω ρατσισμού η κάτι τέτοιο. Δεν είμαι τέτοιο άτομο. Κυρίως λόγω προκατάληψης. Μεγάλωσα σε ένα νησί που ήταν ήδη διαιρεμένο. Έμαθα να ακούω για τους "άλλους" χωρίς να ξέρω το ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι πέρα από το τείχος. Έμαθα να ζω με αυτό, να ακούω για αυτό από τα ΜΜΕ, από το σχολείο, από την οικογένεια.. Αλλά ουσιαστικά δεν ήξερα τίποτα. Για μένα Τουρκοκύπριοι και Τούρκοι ήταν το ίδιο. Αλλόθρησκοι, που μοιραζόμασταν το νησί. Μετά έφυγα.

Ποιες ήταν οι πρώτες λέξεις που σου ερχόταν στο μυαλό όταν άκουγες τη λέξη "Τούρκος", τότε;

Εχθρός, πόλεμος, κατοχή, 1974, μίσος. (και όλα αυτά χωρίς να τα ζήσω! )

Και τώρα;

Τώρα μπορώ να πω ότι είμαστε οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Βρίσκω ότι έχουμε περισσότερα κοινά οι Έλληνες, οι Κύπριοι και οι Τούρκοι σε θέμα νοοτροπίας, κοινωνικής ζωής, μουσικής, φαγητού εθίμων, παραδόσεων απ'ότι για παράδειγμα με τους Ιταλούς, ή τους Ισπανούς όπως συχνά αναφέρεται.

Τι θα έκανε πιστεύεις η οικογένεια σου αν μάθαινε ότι έχεις σχέση με έναν Τούρκο;

Αυτό το φοβάμαι να σου πω την αλήθεια. Γενικά με την οικογένεια μου έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις σε αυτό το θέμα. Και δυστυχώς τις ακραίες στάσεις δεν τις διαδέχονται μετριασμένες στάσεις αλλά στάσεις αντίθετα ακραίες. Κυρίως όμως αυτό που θα κυριαρχήσει θα είναι η απογοήτευση.

Μπορεί να έκαναν κάτι ακραίο, όπως να σε αποβάλλουν από την οικογένεια;

Να με αποβάλλουν όχι. Απλά για τα πάντα χρειάζεται χρόνος. Και δεν ξέρω αν θα έχουν την θέληση να τον διαθέσουν ώστε να αποδεκτούν τη κατάσταση.
Γιατί δεν είναι μόνο η οικογένεια. Η Κύπρος είναι μια μικρή κοινωνία. Κλειστή. Οπότε μετράει το τι θα πει ο ένας και τι θα πει ο άλλος. Μετράει η αξιοπρέπεια, η υπόληψη της οικογένειας.

Οπότε εμπεριέχεται και η ντροπή που προκύπτει από την στάση του περιβάλλοντος;

Ακριβώς... Ντροπή και απογοήτευση που θα προέρχονται και από τον κοινωνικό στιγματισμό.

Πιστεύεις ότι ισχύει αυτό που πιστεύει η οικογένειά σου; Πράγματι θα υπάρξει τέτοιου είδους αντίδραση από το περιβάλλον ή υπάρχει ένα στοιχείο υπερβολής;

Θα σου απαντήσω αλλιώς. Το παράξενο είναι ότι η Κύπρος είναι ένα νησί που έχουν περάσει τόσοι ξένοι κατακτητές, έχουμε αφομοιώσει στη κουλτούρα μας, στη διαλεκτό μας στο τρόπο ζωής τόσες διαφορετικές νοοτροπίες που ενώ θα έπρεπε να είμαστε δεκτικοί στους ξένους και ανοιχτοί, αυτό δεν ισχύει. Ο ξένος από όπου και αν προέρχεται αποτελεί ένα ξένο στοιχείο που δεν μπορούν να το αφομοιώσουν εύκολα. Πόσο μάλλον όταν αυτός είναι εχθρός, αλλόθρησκος.
Δεν συμφωνώ με τίποτα από τα πιο πάνω, να το ξεκαθαρίσω!

Αν το περιβάλλον σου όμως μάθει αυτό που συμβαίνει για σένα, συγκεκριμένα, θα λειτουργήσουν τα γενικά αντανακλαστικά ή θα εξομαλυνθούν από το γεγονός ότι συνέβη σε κάποιον που ξέρουν;

Όπως είπα και πριν χρειάζεται χρόνος για τα πάντα. Αυτό θέλω να πιστεύω τουλάχιστον. το ότι συνέβη σε κάποιον που ξέρουν και ειδικά σε τόσο κοντινό τους άνθρωπο θα λειτουργήσει μάλλον εναντίον μου .
Θέλω να πιστεύω, θέλω να σκέφτομαι θετικά ότι ίσως να υπάρχει έστω και μια μικρή πιθανότητα όλα να πάνε καλά. Αλλά μετά επιστρέφω κοντά τους για διακοπές και καταλαβαίνω ότι ωραία είναι να τα σκεφτόμαστε στο μυαλό μας και να ελπίζουμε. Αλλά στη πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολο να διαφοροποιήσεις κάποιες καταστάσεις.

Ποια είναι η στάση της άλλης οικογένειας στην Τουρκία;

Στην Τουρκία είναι πολύ διαφορετικά. Με έχουν αποδεχτεί. Ξέρουν ποια είμαι, από που είμαι, τι θρησκεία έχω, τα προβλήματα... Γνωρίζουν τα πάντα. Και δεν έχουν πρόβλημα. Τους φτάνει που είναι καλά ο γιος τους, και που είναι ευτυχισμένος. Και νοιώθουν τύψεις...

Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτή η μεγάλη διαφορά;

Απ΄ όσο έχω συζητήσει μαζί τους αλλά και με παιδιά από εκεί, καταλαβαίνω ότι έχουν διαφορετική ανεκτικότητα προς τους ξένους. Τους δέχονται με μεγαλύτερη εγκαρδιότητα. Φυσικά μιλάμε για μια χώρα των 80 εκατομμυρίων, και των διαφορετικών νοοτροπιών από την δύση μέχρι την ανατολή. Αλλά στη δυτική Τουρκία υπερισχύει αυτή η διάθεση.

Οι τύψεις γιατί;

Τύψεις για το πώς το παρελθόν, οι πολιτικές πράξεις, τα συμφέροντα της πολιτικής ηγεσίας ορίζουν το παρόν της γενιάς μας.
Η γενιά τους χωρίς να φταίει ουσιαστικά, καθόρισε το δικό μας μέλλον.

Εσύ έχεις καταφέρει να ξεπεράσεις μέσα σου τα ταμπού ή παλεύεις ακόμη με τις τύψεις;

Νομίζω ότι είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Εγώ έμαθα να κρίνω τον άλλον ως άνθρωπο, ανεξάρτητα από που κατάγεται. Για μένα το ταμπού του "Τούρκου" είχε ξεπεραστεί με το που αντάλλαξα την πρώτη κουβέντα με μια φίλη από Τουρκία. Εκεί συνειδητοποίησα ότι οι "άλλοι" που μας έκαναν με την παιδική φαντασία μας να τους ορίζουμε ως "τερατόμορφους ανθρώπους" ήταν στην ουσία μια κοπέλα όπως εμένα. Μπορεί να φαίνεται αφελέστατο αυτό που λέω, αλλά όταν για 18 χρόνια σου γεμίζουν το μυαλό με μίσος και σε κρατούν σε απόσταση από τον "εχθρό" ώστε να μην τον γνωρίσεις ποτέ κιόλας και ξαφνικά βρίσκεσαι μπροστά του, τότε είναι μια στιγμή μεγάλης έκπληξης και για τις δυο πλευρές.
Αυτό όμως ως προς το φιλικό τομέα. Γιατί ως προς το ερωτικό τα πράγματα αλλάζουν. Και οι τύψεις γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας και των πράξεων μου.. Έμαθα να ζω με αυτές, να συμβιβάζομαι, να διαφωνώ μαζί τους. Αλλά ό,τι και αν κάνω συνοδεύεται με τις τύψεις και το φόβο.

Με ποιο τρόπο επηρεάζουν οι τύψεις σου την σχέση σας;

Στην αρχή της σχέσης, έπρεπε να συμβιβαστώ μαζί τους. Γινόταν μια μεγάλη μάχη στο μυαλό μου. Ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Μέρα με την ημέρα το προσπαθούσαμε και οι δυο. Το μυστικό όμως που μας κράτησε ήταν η κατανόηση της κατάστασης εκ μέρους του, γιατί όταν δεν βιώνεις αυτή τη κατάσταση καθημερινά είναι δύσκολο να καταλάβεις. Οπότε ναι, η κατανόηση η υπομονή και η αγάπη εκ μέρους του.
Στη συνέχεια όμως έμαθα να ζω με τις τύψεις, το πήρα απόφαση και απλά αποφάσισα να το ζήσω.. Και ας τις είχα μαζί μου. Τουλάχιστον το ζω.

Τι θα απαντούσες σε κάποιον που θα έλεγε ότι οι τύψεις σου είναι αναχρονιστικές και δεν ταιριάζουν στη σύγχρονη κοινωνία; Ότι κακώς αισθάνεσαι τύψεις και δεν θα έπρεπε να έχεις; Ο φόβος προς την αντίδραση της οικογένειας είναι κατανοητός, αλλά μετά από όσα έχεις ζήσει, μετά από την γνωριμία με την Τουρκία και τους ανθρώπους της, μέσα από τη δική σου εξέλιξη: γιατί εξακολουθείς να έχεις τύψεις;

Θα συμφωνούσα μαζί του ότι είναι αναχρονιστικές, αλλά πάνω από όλα για μένα είναι η οικογένεια μου. Οπότε το να τους πληγώσω με τον οποιοδήποτε τρόπο, πόσο μάλλον με αυτόν είναι το χειρότερο που θα μπορούσα να τους κάνω. Και παρότι έχουμε διαφορετικές απόψεις, δεν το αξίζουν. Δεν μου αρέσει η κατά μέτωπο επίθεση, ποτέ δεν μου άρεσε. Εγώ είμαι άνθρωπος του διαλόγου.

Απλά αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να μιλώ με τους δικούς μου, με τους φίλους μου με όσους έχουν διαφορετική άποψη και να προσπαθώ με επιχειρήματα με παραδείγματα να τους δείχνω ότι είναι και αυτοί άνθρωποι. Φοβούνται, λυπούνται, αγαπούν, χαίρονται, ελπίζουν. Και αν ήταν στο χέρι τους δεν θα το επέτρεπαν να γινόταν έτσι.. Ποιος άνθρωπος θέλει να βιώνει ένα πόλεμο; Ποια μάνα θέλει να στέλλει το παιδί της σε ένα πόλεμο με τη πιθανότητα να τον χάσει; Ο πόλεμος δεν έχει να κάνει με τον απλό άνθρωπο που εργάζεται, προσπαθεί να φτιάξει το σπίτι του, να συντηρήσει την οικογένεια του. Ο πόλεμος έχει να κάνει με συμφέροντα, με παιχνίδια εξουσίας..

Δηλαδή οι τύψεις είναι λόγω της οικογένειας, δεν έχεις αμφιβολία προσωπική γι' αυτό που κάνεις.

Είμαι μαζί με αυτόν τον άνθρωπο γιατί νοιώθω ότι είναι ο άνθρωπος μου. Παρόλο που δεν μιλούμε την ίδια γλώσσα εξ αρχής επικοινωνούσαμε. Φυσικά και δεν έχω προσωπική αμφιβολία! Αλλά το θέμα είναι η οικογένεια μου.. Δεν με ενδιαφέρει καν εμένα προσωπικά για το τι θα πουν οι άλλοι για μένα, ποτέ δεν με ενδιέφερε. Με νοιάζει όμως για την οικογένεια μου.. Οι προσωπικές μου επιλογές δεν θέλω να έχουν αρνητικό αντίκτυπο για αυτούς... Γιατί ακριβώς είναι δικές μου επιλογές. Αλλά η οικογένεια είναι ένα ευρύτερο σύνολο στο οποίο είμαστε εντεταγμένοι. Μια αλυσίδα.

Με το σύντροφό σου συζητάτε τα θέματα Κύπρου-Τουρκίας ή το αποφεύγετε;

Συζητάμε για το παρελθόν μέχρι ενός σημείου. Κυρίως όμως ασχολούμαστε με το μέλλον, πως θα μπορούσε αυτό το δίπολο να δουλέψει και με βοηθάει πολύ με μεταφράσεις πηγές κτλ. Δεν είναι αδιάφορος.
Πριν γνωριστούμε υπήρχε η άγνοια εκ μέρους του. Μέσα σε μια εβδομάδα όμως έκατσε και τα είχε μάθει όλα. Τι είχε γίνει που κτλ. Γιατί ήθελε να ξέρει γιατί δεν μπορούσαμε να είμαστε μαζί.
Χωρίς να του το ζητήσω ποτέ.. Θυμάμαι είχε αγοράσει και βιβλία και τα συζητούσαμε. Ακόμη και εγώ αποφάσισα να ασχοληθώ κυρίως με αυτό το θέμα. Και είχε ενδιαφέρον γιατί τα συζητούσαμε. Μου έκανε εντύπωση η κοινή νοοτροπία που έχουμε αλλά και το πόσο διαφορετική ιστορία μαθαίνουμε. Άραγε θα υπάρξουν ποτέ κοινά βιβλία ιστορίας όπως είχε γίνει με την Γαλλία και την Γερμανία μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο;

Η διαφορετική σας θρησκεία επηρεάζει την καθημερινότητά σας, αν ναι, πώς;

Είμαστε και οι δυο άνθρωποι που μας αρέσει να μαθαίνουμε, και δεν ακολουθούμε ρητά τις θρησκείες μας. Αλλά μας αρέσει που μπορεί να γιορτάζουμε διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές περιόδους, αλλά το κάνουμε με τον ίδιο τρόπο. Δηλαδή να μαζεύεται η οικογένεια. Τα Χριστούγεννα για παράδειγμα στέλνει σε όλους μας τους κοινούς φίλους μηνύματα με ευχές.

Πιστεύεις ότι αν ήσουν άντρας και είχες σχέση με Τουρκάλα θα ήταν διαφορετικά;

Δεν το λέω με μεγάλη σιγουριά, αλλά νομίζω ότι θα ήταν ελαφρώς καλύτερα. Γιατί θα ήταν σαν νίκη για εμάς και ήττα για αυτούς.

Τι θα έλεγες σε κάποια που ζει κάτι παρόμοιο με σένα; Αξίζει την ταλαιπωρία;

Είχα δει πρόσφατα ότι στη Κύπρο μια Ελληνοκύπρια παντρεύτηκε ένα Τουρκοκύπριο. Και είχα νοιώσει ότι επιτέλους.. κάτι αλλάζει. Φυσικά τα ΜΜΕ το απέκρυψαν εντελώς στη Κύπρο! Δεν τους συμφέρει να μαθευτεί κάτι τέτοιο!
Εγώ θα έλεγα αν μπορείς και έχεις το ψυχικό σθένος να το αντιμετωπίσεις με όλες του τις συνέπειες.. ζήσε το μέχρι το τέλος. Αν όχι, ζήσε το απλά. Καλυτέρα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες και όχι για κάτι που δεν έκανες επειδή κάποιοι άλλοι στο όρισαν... Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι άλλοι δεν είναι δικοί σου άνθρωποι και είναι απλά πολιτικοί που ακολουθούν τα συμφέροντα.

Πιστεύεις ότι η αγάπη νικάει τα πάντα;

Το θέμα είναι να βρεις τον άνθρωπο που θα σε κάνει να πιστέψεις ότι ναι, η αγάπη νικάει τα πάντα.

Εύχομαι και η δική σας αγάπη να νικήσει όλα τα εμπόδια.

Μακάρι.. η ελπίδα είναι η κινητήρια δύναμη!

16

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

9 σχόλια
Το ενδεχόμενο να νιώσουμε ψύχραιμα και να αφησουμε τον χρόνο να πει αν ειναι όντως το "άλλο σου μισό" ή όχι, δε παίζει έτσι? χωρις να θέλω να υποτιμήσω αυτο που νιώθεις,εχεις σκεφτει οτι το γεγονός οτι είναι ένας "απαγορευμένος" έρωτας,σε κάνει να το γιγαντώνεις τόσο πολύ μέσα σου? Θα μπορούσες να δοιμάσεις να συγκατοικήσεις μαζί του σε μια άλλη πολη που δε ξέρουν οτι εισαι κυπρια κι αυτος τουρκος,οποτε δε θα νιώθεις την αρνητίλα και το ρατσισμό απο γύρω?πιστευω οτι θα στάνιαρες γιατί ή που θα καταλήξεις οτι ειναι ο ανθρωπος σου αυτος ή που θα γίνουν τα νευρα σου τσαταλια απο τη συγκατοικηση(true story). Όπως και να έχει ομως στο τέλος θα εχεις μια απαντηση.
Γιατί τίθεται το ερώτημα "τι θα έκανε η ελληνική οικογένεια αν η νύφη τους ήταν Τουρκάλα",και όχι το ίδιο για την Τουρκική οικογένεια;(υπονοώντας έτσι ότι μόνο οι Έλληνες είναι "κάφροι").Προς πληροφόρηση,στον μουσουλμανικό κόσμο είναι επιτρεπτός ο γάμος μουσουλμάνου με αλλόθρησκη,ακόμη και εαν αυτή παραμείνη αλλόθρησκη,αφου οι γυναίκες θεωρούνται ούτως η άλλως κατώτερες,και φυσικά τα παιδιά θα γίνουν μουσουλμάνοι.Η μητέρα του Μωάμεθ Β' του πορθητή,ήτανε χριστιανή μέχρι το τέλος της ζωής της,και ο γιός της μάλιστα της εξασφάλιζε χώρους για να προσεύχεται.Αντίθετα η περίπτωση γάμου αλλόθρησκου με μουσουλμάνα είναι αδιανόητη,διότι έτσι τα παιδιά που θα γεννηθούν θα γίνουν αλλόθρησκα σαν τον πατέρα τους,και τιμωρείτε με θάνατο.Πριν απο μερικά χρόνια είχα πετύχει μια εκπομπή (της Στεφανίδου ήταν νομίζω) που μιλούσε για μια περίπτωση γάμου χριστιανού με μουσουλμάνα της Θράκης.Το ζευγάρι είχε αναγκαστεί να φύγει στην Αθήνα λόγω των απειλών απο το σόι της νύφης.Και με αφορμή αυτό το γεγονός,αναφέρθηκε ακόμη και περίπτωση ευνουχισμού χριστιανού στο παρελθόν.Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω αυτήν την εκπομπή στο youtube.Φυσικά και δεν θα σκέφτονται όλες οι Τουρκικές οικογένειες έτσι,όμως ας το έχουνε και αυτό υπ όψιν τους οι ρομαντικοί.Επίσης είναι εύκολο να είσαι καλός με τον άλλον όταν δεν σε έχει βλάψει.Και η Ελλάδα και η Κύπρος δεν έχουν βλάψει την Τουρκία.Αντίθετα η Τουρκία έχει διώξει Ελληνικούς πληθυσμούς απο τις πανάρχαιες εστίες τους,Κατεδίωξε την Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης,(ενω εμείς δεν κάνουμε το ίδιο με την μειονότητα της Θράκης),και κατέχει το 40% του Κυπριακού εδάφους εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Οπότε μην αρχίζετε τις θεωρίες περι "Ελληναράδων" ορισμένοι.
"Επίσης είναι εύκολο να είσαι καλός με τον άλλον όταν δεν σε έχει βλάψει.Και η Ελλάδα και η Κύπρος δεν έχουν βλάψει την Τουρκία". Αυτό πιστεύεις ότι πιστεύουν οι Τούρκοι; Ό, τι αυτοί είναι οι "κακοί' της υπόθεσης και εμείς οι "καλοί". Χαχαχαχα... Κούνια που σε κούναγε! Ο καθένας για τον λαό του τα ίδια λέει. Η εξήγηση μπορεί να είναι πολύ απλή: Η κοπέλα είναι από μία κλειστή κοινωνία και οικογένεια και το περιβάλλον του φίλους της πιθανόν να είναι πιο ανοιχτό και κοσμοπολίτικο. Ειπώθηκε στο άρθρο ότι πρόκειται για τη δυτική Τουρκία. Ούτε από την Ανατολία είναι ούτε Τουρκοκύπριος είναι. Αν ήταν κάτι από τα δύο μάλλον θα είχε αντίστοιχα προβλήματα με την οικογένεια του αν έφτανε ποτέ στο σημείο να ασχοληθεί με μία Ελληνίδα. Γενικά μου φαίνεται (όχι απόλυτα προφανώς) ότι οι Ελλαδίτες είναι πλέον πολύ πιο ανοιχτοί με τους Τούρκους σε σχέση με τους Κύπριους.
@:Aahaladita"Ο καθένας για τον λαό του τα ίδια λέει."Γιατί λέω εγώ το αντίθετο;Μόνο που στην περίπτωση των Τούρκων τα αρνητικά που θα λένε για εμάς,είναι απλώς προπαγάνδα.Στην περίπτωση όμως την δική μας,όχι μόνο μας προξένησε κακό η Τουρκία στο παρελθόν,αλλά συνεχίζεται η άκρως εχθρική της στάση προς Ελλάδα και Κύπρο έως και σήμερα.Όλες αυτές οι ειδήσεις που ακούμε απο πιτσιρίκια για αμφισβητήσεις απο την Τουρκία των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας,η συνεχιζόμενη κατοχή του 40% της Κύπρου δεν σου λένε τίποτα;!;!
@ Ψεκασμένος. Γράφεις "Αντίθετα η Τουρκία έχει διώξει Ελληνικούς πληθυσμούς απο τις πανάρχαιες εστίες τους..." Πρέπει να γνωρίζεις πως αυτά που γράφεις δεν ισχύουν. Η ανταλλαγή πληθυσμών έγινε και από τις δυο πλευρές και ξεσπιτώθηκαν συνολικά 2 εκατομμύρια άνθρωποι. Είμαι εγγονή Ελλήνων προσφύγων και έχω φίλους στην Τουρκία που είναι εγγόνια Τούρκων προσφύγων. Ο ξεριζωμός και καημός των παππούδων μας ήταν ίδιος. Η έλλειψη αποδοχής ήταν κοινή και στις δυο κοινωνίες στις οποίες αναγκάστηκαν να μουν βιαίως. Οι Μικρασιάτες αντιμετωπίστηκαν από τους Ελληνες σαν ξένο σώμα και το ίδιο έπαθαν οι Τούρκοι πρόσφυγες.Οι οικογένειες που πλήρωσαν τα πολιτικά παιχνίδια που παίχτηκαν στις πλάτες τους, ζουν και στις δυο πλευρές του Αιγαίου. Μπορούμε να το σεβαστούμε αυτό;
H ζωη είναι για να τη ζεις!!! Εσύ να τη ζείς, όχι να τη ζουν άλλοι μέσω εσόνα. Γι' αυτό δε χωράνε τύψεις κι ενοχές, καλώς αισθάνεσαι ότι αισθάνεσαι και κανείς "πατριώτης" δεν έχει δικαίωμα ούτε καν να ανοίξει το στόμα του και να μιλήσει για σένα...Το ότι καταφέρατε και αφήσατε πίσω σας προκαταληψεις αυτό σημαίνει ότι η σχέση σας έχει βάθος...Χαίρομαι να ξέρω ότι υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι στον κόσμο!
Προφανώς, η υπόθεση της Χ είναι ενδιαφέρουσα σε σχέση με τη ζωή της, όμως η δημοσίίεση του θέματος όπως έγινε καταλαβαίνω ότι δεν έχει σχέση με τα πραγματικά προβλήματα που ανακύπτουν σε τέτοιου είδους ζητήματα αλλά προσπαθεί να προσδώσει μια κοσμοπολίτικη διάσταση των πραγμάτων που δεν έχει σχέση με τα πραγματικά δεδομένα της κοινωνίας. Δηλαδή, έστω ότι εγώ έχω σχέση με μια τουρκάλα, και έστω η οικογένεια μου είναι "ανοικτή" σε τέτοιου είδους ζητήματα, ενώ της κοπέλας όχι, τι λέτε να κάναμε ένα θέμα αντίστοιχο με το πόσο ανοικτοί είναι οι άνθρωποι εδώ, σε αντίθεση με την κοινωνία της Τουρκίας. Πολλές γνωστές μου είναι με Τούρκους, και η μόνιμη επωδός τους είναι το πόσο -αναπάντεχα!!!-"ευρωπαίοι" στη συμπεριφορά τους είναι. Ποιός είναι ο ρατσιστής εν προκειμένω, αναρωτιέμαι.... Οπότε ας επικεντρωθούμε στους Ανθρώπους (μαύροι, άσπροι, κόκκινοι, εξωγήινοι -κατά την άποψή τους κάποιοι- δεν έχει σημασία) και ας μην προσχωρήσουμε στις γενικεύσεις, τις οποίες ο τίτλος του άρθρου, άθελά του ίσως, εξυπηρετεί. Εύχομαι στην Χ και στον Ψ χρόνια πολλά. Τα γεωπολιτικά προβλήματα είθε να μην επηρεάσουν τη σχέση τους. Τέλος, αναφορικά με την "Υπατεία" θα ήθελα να σχολιάσω ότι σε ένα βαθμό, το "όνομα" που επέλεξε, δεν συνάδει με το περιεχόμενο των σχολίων της. Σημασία στη ζωή έχει να μην αφήνεις τα λάθη σου να σε εμποδίζουν συνεχίζεις μπροστά.
...και εγώ παντρεύτηκα ένα Τούρκο! Δεν το ξέρουν οι γονείς μου άλλά ούτε και οι δικοί του...Και το κερασάκι, είμαστε και οι δύο ομοφυλόφιλοι...'Of all forms of caution, caution in love is perhaps the most fatal to true happiness.' Bertrand Russell
Είχα και εγώ μια μεγάλη και πονεμένη σχέση με Τούρκο. Όσα αναφέρει η κοπέλα από την Κύπρο μου είναι γνώριμα. Εγώ υπέφερα πολύ από τον ρατσισμό που εκδήλωσε η οικογένεια μου. Οι προ-παππούδες μου ήταν Μικρασιάτες που εκδιώχτηκαν και εγώ η προδότρια. Με έδιωξαν, με έβρισαν, με απείλησαν... Οι Έλληνες ήταν σκληροί και απόλυτοι, ενώ οι Τούρκοι με αγκάλιασαν. Θεωρώ ότι όποιος πολεμάει των έρωτα και την αγάπη εγκληματεί. Η σχέση μου διαλύθηκε μετά από 3 χρόνια ψυχικής ταλαιπωρίας. Ακόμα αγαπιόμαστε αλλά είμαστε και οι δυο πολύ πληγωμένοι. Έχω πικραθεί από τους δικούς μου και λυπάμαι που είναι στενόμυαλοι. Περισσότερο όμως ευθύνομαι εγώ που δεν βρήκα το σθένος να στηρίξω αυτή τη σχέση. Στην Ελλάδα δεν νιώθω ελεύθερη, υπάρχει ρατσισμός. Έπρεπε να είχα φύγει για να μπορέσουμε να ζήσουμε ήρεμα μαζί. Όποιος θέλει κάποια συμβουλή ή περισσότερες πληροφορίες ας επικοινωνήσει μαζί μου...
Προφανώς και έχουμε πολύ περισσότερες ομοιότητες με τους (δυτικούς) τούρκους απ' ότι με τους (ούνα φάτσα ούνα ράτσα) ιταλούς. Παρεμπιπτόντως να πω ότι το ίδιο (ούνα φάτσα ούνα ράτσα) λένε οι σέρβοι για εμάς.Όταν οι πρώτοι τούρκοι έφτασαν στη Μ. Ασία και νίκησαν στη μάχη του Ματζικέρτ το 1061 δεν ήταν με τίποτα πάνω από 300.000 με τα γυναικόπαιδα μαζί, την ώρα που η Βυζαντινή αυτοκρατορία είχε 20 εκατομμύρια κατοίκους (όχι όλοι έλληνες βέβαια). Σήμερα με τις προσμίξεις οι περισσότεροι τούρκοι έλκουν τη καταγωγή τους απ' τους βυζαντινούς και υπολογίζεται ότι μόνο ένας στους 20 προέρχεται απ' τους αρχικούς τούρκους.Άλλωστε αν δει κανείς την ανθρώπινη ιστορία σε βάθος χρόνου όλοι ήμαστε αδέλφια, καλή τύχη στους ερωτευμένους λοιπόν :^)