Where is Greece?

Where is Greece? Facebook Twitter
5

Where is Greece? Facebook Twitter

Ξεφυλλίζω το τεύχος του περιοδικού «Saveur», που φιλοξενεί το ετήσιο (και πολύ επιτυχημένο) αφιέρωμα του στα 100 καλύτερα στον χώρο της γαστρονομίας, τα οποία επιλέγει κυρίως η συντακτική ομάδα του περιοδικού αλλά και κάποιοι guest editors. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα και πιο αναμενόμενα τεύχη της χρονιάς. Για μένα, ο βασικός λόγος είναι η απολύτως ακομπλεξάριστη στάση αυτής της συντακτικής ομάδας απέναντι όχι μόνο στο φαγητό αλλά και στο τι θα μπορούσε να θεωρηθεί «best» σε ένα γαστρονομικό περιοδικό. Η άποψή τους είναι πως τα πάντα χωράνε, πως ο ενθουσιασμός για το φαγητό και τη γεύση δεν είναι κάτι που σταματά στα ωραία και σημαντικά εστιατόρια αλλά συνεχίζει στον δρόμο, στα ντέλι, τα μπακάλικα, τα ζαχαροπλαστεία. Είναι ένα καλειδοσκόπιο απόψεων, εικόνων και πληροφοριών που όταν το κοιτάς, παίρνεις μια πολύ καλά εμπεριστατωμένη άποψη για το ποιες είναι οι τάσεις αυτή την εποχή. Είναι εντυπωσιακό πως η μανία με το street food αλλάζει με αυτήν για τα ωραία ψωμιά (ή και συνυπάρχει), τα παράξενα γλυκά, τα χειροποίητα αναψυκτικά που κυκλοφορούν σε μετρημένα μπουκάλια από εγχώριους παρακωγούς κ.ο.κ. Το φετινό αφιέρωμα έχει και ένα έξτρα στοιχείο: είναι travel edition. Άρα, οι πληροφορίες που δίνει το αφιέρωμα αφορούν ελάχιστα την Αμερική και περισσότερο «bests» που ανακάλυψαν οι συντάκτες του «Saveur» ανά τον κόσμο: ένα σπάνιο τυρί μπρι που θα το βρεις σε μια φάρμα κοντά στις Βερσαλλίες, τα πιάτα σαν ζωγραφικοί πίνακες μιας σεφ στο Μεξικό, το εξαιρετικό φαγητό του Βιετνάμ, dim sum στον Καναδά, Ράμεν στο Τόκυο, το φαγητό της Νορβηγίας, η αγορά Λεβίνσκυ στο Τελ Αβίβ. Συνηδειτοποιώ πως δεν υπάρχει ούτε μια λέξη γραμμένη για την Ελλάδα. Τίποτα. Ό,τι τρώμε εδώ δεν συγκίνησε τους συντάκτες του αγαπημένου μου περιοδικού.

Την ίδια στιγμή σκέφτηκα όχι μόνο ολόκληρο το αφιερωματικό τεύχος στην ελληνική κουζίνα που φιλοξένησε το εν λόγω περιοδικό πριν από δύο χρόνια, αν δεν κάνω λάθος, αλλά και όλον αυτό τον καταιγισμό από δημοσιεύματα, αφιερώματα, ειδικά τεύχη για την Ελλάδα που είχαν κατακλύσει τον παγκόσμιο Τύπο εκείνη την εποχή. Επειδή είμαι μανιακός αναγνώστης αυτού του niche περιοδικών, σας λέω πως μάλλον εκείνη η «τρομερή αγάπη» για την Ελλαδίτσα μας δεν ήταν τυχαία.

Από το πιο απλό και αθώο, που όταν μια χώρα «πουλάει» για κάποιους άλλους λόγους, η μυθολογία, τα ήθη, τα έθιμα και η κοινωνία της γίνονται θέματα σε περιοδικά για να ικανοποιήσουν έτσι τα μίντια τη δίψα του αναγνώστη για το συγκεκριμένο θέμα, μέχρι το απολύτως λογικό, που μια χώρα που ειδικεύεται στον τουρισμό θέλει να προωθήσει το «προϊόν» της με κάθε μέσο. Κι έτσι επιδίδεται σε ένα πολύ παραγωγικό και αποδοτικό, κατά την άποψή μου, επικοινωνιακό ταξίδι για να προωθήσει αυτό το προϊόν. Πώς γίνεται αυτό; Δεν ξέρω ακριβώς. Ραντεβού, επαφές με τις διευθύνσεις αυτών των εντύπων; Ένα σετ πληρωμένων καταχωρίσεων και δημοσιογραφικών δημοσιευμάτων με σκοπό να βάλουν τη χώρα στον τουριστικό χάρτη; Να περάσει στη συνείδηση του αναγνώστη πως αφού το λέει το Condé Nast Traveler, τότε, ναι, πρέπει να πάμε στην Ιθάκη, γιατί είναι ο τελευταίος ψαγμένος παράδεισος της Μεσογείου; Κάτι μου λέει πως την προηγούμενη τριετία κάποιος είχε δουλέψει καλά για να γίνει αυτό και απέδωσε, αν κοιτάξουμε τα ανεβασμένα νούμερα στον τουρισμό, παρά τις άπειρες δυσκολίες της τελευταίας χρονιάς. Προς Θεού, δεν εξυπονοώ πως το να καταφέρεις μερικά δημοσιεύματα αρκεί για να αλλάξεις τους αριθμούς των τουριστικών αφίξεων! Σίγουρα, όμως, είναι ένα καλό όπλο. Ούτε αν γεμίσεις τα περιοδικά με ελληνικές συνταγές και εστιατόρια θα αγαπήσει ο κόσμος ξαφνικά το ελληνικό ελαιόλαδο και τα ελληνικά κρασιά. Σίγουρα, όμως, είναι ένα θετικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Ελπίζω να βλέπουμε όλοι την απίστευτα καλή, όμορφη και αποδοτική καμπάνια της Τουρκίας, που όχι μόνο φαίνεται να αποδίδει αλλά απέναντι στη δική μας σπασμωδική, διακεκομμένη, εντελώς αδύναμη τουριστική επικοινωνιακή πολιτική μοιάζει να πηγαίνει ολοταχώς να μας σβήσει από το χάρτη.

Και είναι κάτι τέτοιες στιγμές που εύχομαι η κ. Κεφαλογιάννη και το επιτελείο της να μην έχουν ξεχάσει τη σημασία τού να δίνεις το παρών στα παγκόσμια μίντια αλλά και να στενοχωριέται, όπως στενοχωριέμαι εγώ, όταν η εξαιρετική, σπάνια, πολύτιμη, πρωτότυπη και πεντανόστιμη ελληνική κουζίνα μοιάζει να έχει κρυφτεί και πάλι. Όχι άλλα χορευτικά βίντεο δίπλα σε αγγλικά ποτάμια. Κάντε σπουδαίες καμπάνιες να μπούμε για πάντα στη συνείδηση του κόσμου ως η ωραιότερη και πιο νόστιμη χώρα στον πλανήτη.

5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

5 σχόλια
Δυστυχώς αυτό που απαιτείται είναι επαφή με το αντικείμενο την οποία η αρχηγός του υπουργείου ως γνήσια φυτευτή ανεπάγγελτη κόρη Μαυρογιαλούρου δεν φαίνεται να κατέχει.Για κανένα τραπέζωμα ηθοποιού,μπροστά στις κάμερες των συγγενών της απ'το mega, για εσωτερική κατανάλωση καλή είναι..Long live the Queen
αν περιμέναμε την κα Κεφαλογιάννη και το επιτελείο της να προωθήσει τον τουρισμό της χώρας σωθήκαμε, προς το παρόν συνεχίζει την προώθηση του κεφαλογιαννέϊκου με μεγάλη επιτυχία...
Δεν ειναι μονο ο τομεας της γευσης Μιχαλη.Η Ελλαδα γενικα απουσιαζει απο τα περισοτερα μεσα και εντυπα που «καθοριζουν» τα παγκοσμια γουστα Πχ ακομα και απ’το Monocle με τις απειρες επιλογες απ’ολο τον κοσμο. (για να μην μιλαμε βεβαια για τα περιοδικα τεχνολογιας, επιστημης κτλ)Οχι πολυ παραξενο βεβαια οταν ακομα και το να προσεγγισεις την χωρα ειναι δυσκολουτσικο...
Οταν κάθε φορά που αλλάζει μια κυβέρνηση, αλλάζει και η πολίτική όλων των Υπουργείων χωρίς καμία σταθερή θέση και διαδοχή ενός έργου, δεν είναι καθόλου παράξενο που και ο τουρισμός επίσης επανιδρύεται!