Η Ορελί Ντιπόν αποχαιρέτησε τον χορό

Η Ορελί Ντιπόν αποχαιρέτησε τον χορό Facebook Twitter
0

Αυτή τη χρονιά τρεις χορεύτριες αποχαιρέτησαν την τέχνη τους. Η Σιλβί Γκιλέμ, η Tζούλι Κέντ των American Ballet Theatre, μετά από 29 χρόνια και η Aurelie Dupont, η οποία τιμήθηκε από το Γαλλικό κράτος με το μετάλλιο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, στις 14 Ιουλίου.

  

H Ορελί Ντιπόν έγινε 42 ετών και η τελευταία παράστασή της αναμεταδόθηκε σε εκατοντάδες κινηματογράφους στην Ευρώπη και την Αμερική. Αποχαιρέτησε το κοινό της με το έργο "L'Histoire de Manon".

Μερικές φορές ξεχνάμε τη χαρά που μας προσφέρουν τα πράγματα όπως ο χορός και σκεφτόμαστε μόνο την τεχνική και την απόδοσή μας. Όταν διδάσκω θέλω να το υπενθυμίζω αυτό στους χορευτές μας.

 

Στα δέκα της μπήκε στο μπαλέτο της όπερας του Παρισιού με δάσκαλο τον Μπεσί και έγινε Εtoile, όταν χόρεψε Δον Κιχώτη στη χορογραφία του Νουρέγεφ. Στη διάρκεια της καριέρας της χόρεψε τους ομώνυμους ρόλους στα μεγαλύτερα κλασικά μπαλέτα. Και όχι μόνο σε αυτά αλλά και σε χορογραφίες των Pina Bausch, Wayne McGregor και Sasha Waltz.

Χόρεψε ως καλεσμένη στα μεγαλύτερα μπαλέτα του κόσμου, στο Μαριίνσκι και στο American Ballet Theatre και στο Τόκιο, σε μια δημιουργία του Saburo Teshigawara.

Ο Benjamin Millepied, διευθυντής των μπαλέτων στην Όπερα του Παρισιού δήλωσε ότι η Ντιπόν είναι ότι καλύτερο μπορεί να έχει ένα μπαλέτο σήμερα.

«Μερικές φορές ξεχνάμε τη χαρά που μας προσφέρουν τα πράγματα όπως ο χορός και σκεφτόμαστε μόνο την τεχνική και την απόδοσή μας», λέει η Ντιπόν. «Όταν διδάσκω θέλω να το υπενθυμίζω αυτό στους χορευτές μας. Αυτό το μάθημα εγώ, το πήρα πολύ αργά όταν άκουσα τα λόγια της Πίνα Μπάους. Με την καθοδήγησή της μπόρεσα να αποκαλύψω το συναίσθημα και το πάθος που υπάρχει σε κάθε ρόλο».

  

«Τι θυμάμαι πιο πολύ από τη σκηνή;» απάντησε όταν τη ρώτησαν οι δημοσιογράφοι στην τελευταία της συνέντευξη τύπου. «Λοιπόν, κάθε φορά που πέθαινα επί σκηνής μου άρεσε. Ήμουν η Μανόν, ήμουν η Ιουλιέτα. Είχα γίνει εντελώς ο χαρακτήρας».

Η Ορελί Ντιπόν αποχαιρέτησε τον χορό Facebook Twitter
Η Ορελί Ντιπόν αποχαιρέτησε τον χορό Facebook Twitter

 

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αργύρης Ξάφης: «Η φράση “πάμε κι ό,τι γίνει” είναι ενδεικτική μιας νοοτροπίας που μας έχει γαμήσει σε αυτή τη χώρα σε κάθε επίπεδο»

Θέατρο / Αργύρης Ξάφης: «Να μου προτείνουν τι; Να αναλάβω το Εθνικό; Δεν με ενδιαφέρει»

Το «Πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» είναι από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της σεζόν και με την ευκαιρία βρεθήκαμε με τον Αργύρη Ξάφη στο θέατρο Θησείο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Θέατρο / Τι συμβαίνει με το Θεατρικό Μουσείο;

Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, μιλά για τις εργασίες μεταστέγασής του στην οικία Αλεξάνδρου Σούτσου, για την πολύτιμη αρχειακή συλλογή αλλά και για το τι αναμένεται να γίνει με τα καμαρίνια σπουδαίων ηθοποιών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Περιμένοντας τον Γκοντό του Θεόδωρου Τερζόπουλου

Θέατρο / «Περιμένοντας τον Γκοντό»: Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος ανατρέπει όσα γνωρίζαμε για το αριστούργημα του Μπέκετ

Ένα ταξίδι, μια παράσταση, μια συνάντηση με τον σημαντικότερο εν ζωή Έλληνα σκηνοθέτη: από το Μιλάνο στην Αθήνα, από το Piccolo Teatro στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Θεόδωρου Τερζόπουλου προσφέρει μια ριζοσπαστική ανάγνωση του έργου του Μπέκετ.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Σαν πλοίο που ναυάγησε, σα νούφαρο που μάδησε

Κριτική Θεάτρου / Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε

Επιχειρώντας να αποδώσει τη «φαινομενικά ασύνδετη μορφή ενός ονείρου που υπακούει στη δική του λογική», όπως αναφέρει ο Στρίνμπεργκ στο «Ονειρόδραμα», η Γεωργία Μαυραγάνη επέλεξε να μιλήσει για το ίδιο το θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
42' με τον Βασίλη Βηλαρά

Θέατρο / Βασίλης Βηλαράς: «Το θέατρο είναι ένα ομοφοβικό και χοντροφοβικό επάγγελμα»

Στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και στον «Καταποντισμό» ο ηθοποιός και σκηνοθέτης φέρνει στο φως μαρτυρίες από την γκέι Ελλάδα της Μεταπολίτευσης μέσα από επιστολές που στάλθηκαν στο περιοδικό ΑΜΦΙ, το πρώτο μέσο που άρθρωσε δημόσια λόγο στην Ελλάδα για την εμπειρία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Θέατρο / Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Βασισμένος σε διηγήματα της Βίβιαν Στεργίου, μέσα από αποσπασματικές αφηγήσεις χαρακτηριστικών συμπεριφορών ντόπιων, τουριστών και expats, ο σκηνοθέτης Γιάννης Παναγόπουλος διερευνά τη μεταβατική φάση από τα ’90s μέχρι το 2020, μιλώντας για την πραγματικότητα της γενιά του -των millennials- στην παράσταση που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT