Αφιέρωμα στην Divine.

Facebook Twitter
11

Η Susan Walsh (Chicklette), η Divine (Dawn Davenport) και η Cookie Mueller (Concetta) στην ταινία Female Trouble (1974) του John Waters. Βλ. Divine Official.

 

Ο Harris Glenn Milstead (Divine) με τη μητέρα του Frances Milstead. Κάτω αριστερά, στην πρεμιέρα της ταινίας Hairspray το 1988. Σε απάντηση στη βιογραφία Not Simply Divine! που δημοισίευσε το 1992 ο φίλος και μάνατζερ της Divine Bernard Jay, η Frances Milstead συνέγραψε με τους Kevin Heffernan and Steve Yeagar το βιβλίο My Son Divine που κυκλοφόρησε το 2001. Βλ. Divine Official.

 

Ο John Waters με την Divine. Βλ. E-Bay.

Αριστ., ο Harris Glenn Milstead το 1984. Φωτ. Greg Gorman. Βλ. The red list.

 

Πάνω αριστ., με την  Eartha Kitt. Πάνω δεξιά, με τον John Waters. Κάτω δεξ., με τον Kris Kristofferson στην ταινία Τrouble In Mind (1985). Βλ. Divine Official.

 

Βλ. Divine Official και The red list.

 

Ο Andy Warhol, ο Mick Jagger και η Divine στο πάρτι του Andy Warhol στο Copacabana nightclub (Manhattan, 1976). Φωτ. Allan Tannenbaum. Βλ. Divine Official.

 

Βλ. Divine Official και The red list.

 

Η Divine σε μία από τις πρώτες της εμφανίσεις ως drag queen. Από το βιβλίο του John Waters Shock Value.  Βλ. Divine Official.

 

H Divine στην ταινία Pink Flamingos (1972) του John Waters. Βλ. Divine Official.

 

Βλ. wax.fm, musicstackdivine, lansuresmusicparaphernalia.

 

Φωτ. Greg Gorman, 1987. Βλ. Divine Official.

 

Polaroids του Antonio Lopez (New York, 1978). Βλ. Divine Official.

 

Βλ. The red list.

 

Αριστ., βλ. fanpop. Δεξ., η Divine στην ταινία Pink Flamingos (1972). Βλ. Divine Official.

 

Συναυλία στο Blackpool (Μεγ. Βρετανία). Φωτ. Phil Brierley. Βλ. Divine Official.

 

"I like my men like I like my roses ...long stemmed, cut and by the dozen!!!" 

"Another Valentine's Day, another box of cheap & fattening chocolates".  Βλ. Divine Official.

 

Η Divine στο πάρτι γεννεθλιών της Grace Jones στο κλαμπ Le Farfalle της Νέας Υόρκης το 1978. Φωτ. Ron Galella. Βλ. Divine Official.

 

Οι πρώτες ταινίες της Divine, όλες σε σκηνοθεσία John Waters : 1966, Roman Candles (The Smoking Nun), 1966. Eat Your Makeup (Jacqueline Kennedy), 1968. The Diane Linkletter Story (Diane Linkletter), 1969. Βλ. johnwatersitalia, cultmovie.baike, dreamlandnews, mubi, getoffmydress, Cinema of the World.

 

"In honor of tonight's Super Moon". Divine (Greaser in Alley) στην ταινία Mondo Trasho (1969) του John Waters.

 

Η Divine στην πρεμιέρα της ταινίας Female Trouble του John Waters στη Νέα Υόρκη το 1975.

 

Αριστ., η Divine, η Edith Massey και η Mink Stole στην ταινία Multiple Maniacs (1970) του John Waters. Δεξ., η Divine (Dawn Davenport) στην ταινία Female Trouble (1974) του John Waters. Βλ. Divine Official.

 

Polyester (1981). Σκηνοθεσία του John Waters. Η Divine σε (ασυνήθιστο) ρόλο ερωτοχτυπημένης γυναίκας-θύματος. Βλ. Divine Official.

 

H Divine (Francine Fishpaw) και ο Ken King (Dexter Fishpaw) στην ταινία Polyester. Βλ.Divine Official.

 

Ο Tab Hunter και η Divine στην ταινία Polyester. Βλ. Divine Official και E-Bay.

 

Polyester. Βλ. Divine Official.

 

Polyester. Βλ. Divine Official.

 

Lust In The Dust (1985). Μία ταινία του John Waters με τη Lainie Kazan (Marguerita Ventura) και την Divine (Rosie Velez). Βλ. Divine Official.

 

Βλ. The red list.

 

Hairspray (1988). "Is your daughter mulatto?" Σκηνοθεσία του John Waters. Πρωταγωνιστούν η Divine, η Colleen Fitzpatrick, η Debbie Harry και η Ricki Lake. Βλ. Divine Official.

 

Hairspray. Βλ. fanpop.

 

Hairspray. Βλ. fanpop.

 

Βλ. findadeath.

 

Βλ. Divine Official.

 


Divine, Shoot hour shot.

 


Polyester. Cuddles and Francine breakfast.

 


Hairspray (trailer).

11

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK ΔΕΥΤΕΡΑ «Love Actually»: η συνήθεια που έγινε λατρεία έκλεισε τα 20 χρόνια

Οθόνες / «Love Actually»: Η συνήθεια που έγινε λατρεία έκλεισε τα 20 χρόνια

Σαν σήμερα πριν από είκοσι χρόνια έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη η λονδρέζικη χριστουγεννιάτικη κομεντί που εξελίχθηκε σε απαραίτητη χριστουγεννιάτικη προβολή για εκατομμύρια σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μουσική / Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας στον δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό Μιχάλη Γελασάκη το 2009, όπου μιλάει για τον τελευταίο της δίσκο, τα «αδικημένα» τραγούδια της, τους νέους, τους φραγκοφονιάδες της γενιάς της και αφηγείται την ιστορία του τραγουδιού το «Μπαρ το ναυάγιο», που δεν ήταν μπαρ! Δημοσιεύεται στo Lifo.gr για πρώτη φορά, έξι χρόνια μετά τον θάνατό της.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Κάθριν Χέμπορν: Η σταρ των μεγάλων αντιφάσεων

Σαν Σήμερα / Κάθριν Χέπμπορν: Η σταρ των μεγάλων αντιφάσεων

Είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό της στις 29 Ιουνίου του 2003 σε ηλικία 96 ετών, η Κάθριν Χέπμπορν παραμένει η εμβληματικότερη κινηματογραφική μορφή αυταπάρνησης και αδιαφορίας για το ασύλληπτης διάρκειας status της, υπονοώντας πως ήταν καταδικασμένη να γίνει, και να πεθάνει, σταρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

6 σχόλια
Σπύρο τα άρθρα σου τα απολαμβάνω πάντα! Αλλά ομολογώ πως σε περιπτώσεις όπως της Divine, όπου προσωπικά δεν γνωρίζω την ιστορία της, μου λείπει ένα μίνι βιογραφικό στην αρχή του άρθρου... Σίγουρα θα έβαζε και μας τους πιο ανυποψίαστους στο θέμα καλύτερα.Συνέχισε την πολύ καλή δουλεία!
Η αναζήτηση πρωτότυπου φωτογραφικού υλικού γι'αυτές τις μικρές φωτογραφικές ιστορίες δεν μου αφήνει δυστυχώς πολλά περιθώρια για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία. Ελπίζω πάντα να λειτουργούν αυτές οι δημοσιεύσεις ως έναυσμα για μία περαιτέρω εμβάθυνση πάνω σε κάποιο θέμα που μπορεί να ενδιαφέρει.
Έχει δει κανείς το pink flamingos; Του άρεσε; Αν ναι, θα μπορούσε κανείς να μου εξηγήσει τι του άρεσε; Σημειώνω ότι πρόκειται για μια ταινία με σκηνές λάιβ κοπροφαγίας (περίττωμα σκύλου, υπ' όψιν), σεξ όπου οι συνουσιαζόμενοι συνθλίβουν μεταξύ τους ένα κοτόπουλο, η μάνα της πρωταγωνίστριας είναι σε ένα βρεφικό "πάρκο" (αυτά τα περίκλειστα διχτυωτά έπιπλα για μωρά), έχει κάποιο διανοητικό ζήτημα (;) και τρώει συνέχεια αβγά.Δεν ξέρω αν ήταν και οι υπόλοιπες ταινίες της έτσι, άλλες 9 ωστόσο είχαν τον ίδιο σκηνοθέτη. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένα πρόσωπο με καλτ αναγνώριση στις ΗΠΑ, αναρωτιέμαι όμως (σε αυτήν και ανάλογες περιπτώσεις) ποιος άραγε είναι ο λόγος που κάποιοι ασχολούνται με τέτοιους περφόρμερς/παραγωγούς/έργα. Νταξ, εκτός από όσους είναι κοπρολάγνοι κλπ.
Το έχω δει. Το "μου άρεσε" είναι σχετικό. Είχε μερικές πολύ αστείες σκηνές και ο όλος σουρεαλισμός έχει ενδιαφέρον. Σίγουρα είναι σοκιν, δηλαδή δεν είναι να το δείς με τη μάνα σου ή την κοπέλα/αγόρι σου. Ή θα το δεις μόνος η με κανέναν πολύ κολλητό. Αλλιώς θα σε περάσουν για ανώμαλο.Το female trouble που κινείται στα ίδια πλαίσια με λιγότερο shocking value δεν το βρήκα "καλό". Όχι για αυτό πιστεύω απλά δεν είχε και ιδιαίτερο σενάριο. Όχι οτι το άλλο είχε, μιλάμε για πολύ ερασιτεχνικές ταινίες που βασίστηκαν αποκλειστικά στην "ακραιότητα" για να κάνουν εντύπωση (?).