Τι μου έμαθαν 2,5 χρόνια κρίσης

Τι μου έμαθαν 2,5 χρόνια κρίσης Facebook Twitter
10

Από τη miss gourgourini

Υποθέτω - τι υποθέτω, σίγουρη είμαι - πως αν κάνεις μια ειλικρινή έρευνα στο διαδίκτυο θα βρείς πάμπολλα κείμενα απείρως αξιολογότερα απο αυτό διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Είναι εισαγωγή ενοχική το γνωρίζω αυτό, αλλά ακουμπά στο γεγονός πως πάντα μα πάντα απεχθανόμουν τα αποφθέγματα και τις διδαχές. Νομίζω πως μπορούν να τα κάνουν μονάχα οι πολύ σπουδαίοι, ή ο Ουμπέρτο Έκο. 

Με την επίφαση λοιπόν αυτή - πως και καλά γλύτωσα την αυταρέσκεια - θα μοιραστώ την εμπειρία μου και θα σου πω τι έμαθα αυτά τα 2,5  χρόνια κρίσης και ενίοτε ανεργίας.Σκέφτομαι πως ίσως σε βοηθήσουν,

1. 

Είμαστε όλες οι επανηλειμμένες, παταγώδεις, ίσως και λίγο ντροπιαστικές αποτυχίες μας. Σε καμία απο αυτές δεν έχουμε ξυπνήσει την επόμενη μέρα οι ίδιοι. Γίναμε άλλοι, γίναμε λίγοι, χωθήκαμε την ματαιότητα. Είσαι εκείνος που σηκώθηκε πάλι πάνω. Ή εκείνος που έβαλε την ταφόπλακα. Εσύ αποφασίζεις. 

2. 

Ο μόνος τρόπος για να νικήσεις την ανεργία, είναι να εργάζεσαι συνέχεια. Σήκω το πρωί και κάνε οτιδήποτε. Βοήθα την μάνα σου να μαγειρέψει, φτιάξε τον κήπο, βοήθησε ένα φίλο που προσπαθεί, κάνε τα ψώνια στη γιαγιά, κάνε συνολάκια στο διαδίκτυο, φτιάξε κουλουράκια, επαναλαμβάνω, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Bοήθησε τον εαυτό σου να βρει σκοπό, να νιώσει υπερήφανος. Ακόμα και αν δεν ξέρεις πως θα πληρώσεις το ενοίκιο τον επόμενο μήνα. Μην ηττηθείς, κανείς δεν αγοράζει τον νικημένο. Στο λέω τόσο σκληρά.

3.

Το μεγαλύτερο καρκίνωμα της Ελληνικής κοινωνίας, είναι μια τεράστια διπολική μάνα, που σε βυζαίνει μέχρι την βαθιά ενηλικίωση και μετά σε βαράει αηδιασμένη που δεν είσαι κουλ ανεξάρτητο Δανεζάκι.

4.

Δεν είσαι μοναδικός, απίθανος, ανεπανάληπτος. Θα στο πω καλύτερα - είμαστε ένα κακκαδάκι στο τεράστιο πρόσωπο του σύμπαντος. Όμως είσαι τώρα, είσαι εδώ, νέος, κρίση - ξεκρίση. Αποφάσισε τι θα κάνεις με το κακκαδάκι σου.

5.

Επειδή δεν είσαι μοναδικός, απίθανος, ανεπαληπτος, κανείς δεν σου χρωστάει τίποτα. Κανένας αφεντικός, γκόμενος, μάνα, πατέρας, ξαδέλφι, φίλος. Σταμάτα να απαιτείς πράγματα γιατί έτσι. Σκέψου τι δίνεις, και αν το δίνεις φτηνά, μάλλον δεν είναι τόσο καλό. Αν όχι, πάλι δεν φταίει κανένας άλλος εκτός απο εσένα.

6.

Μεγαλώσαμε σε μια κουλτούρα που μας μπαμπάκιασε το μυαλό με αστείρευτες ιστορίες αγάπης όπου τελείωναν όταν το ζευγάρι έσμιγε τελικά, σε πλήρη συντονία. Κανείς δεν ασχολήθηκε με το μετά. Μάθαμε να κυνηγάμε λυσσαλέα το σμίξιμο της τέλειας συντονίας και είμαστε εντελώς ανέντοιμοι για την σκληρή δουλειά του μετέπειτα ασυντόνιστου. Η σκληρή δουλειά της αγάπης είναι η μόνη που σε βγάζει απο το βούρκο. Είναι αυτή που σε φωτίζει μυστικά, σε στιγμές, εκεί που δεν το περιμένεις :)

7.

Οι φίλοι, είναι η μεγαλύτερη σου περιουσία, το στίγμα των στιγμών. Κάνε φίλους που είναι καλύτεροι απο σένα σε κάτι, που κοιτάζουν διαφορετικά, αλλά που γελάτε στα ίδια αστεία. Να τους δίνεις, να μην το σκέφτεσαι, να τους φροντίζεις, πολλές φορές και μυστικά για να μην το καταλαβαίνουν.

8.

Μην κάνεις πράγματα για τσάμπα ή για πολύ μα πολύ λίγα λεφτά που απαιτούν τις ιδέες σου, την μόρφωση σου την πνευματικότητα σου και δεν σε εμπνέουν καν. Είναι άτιμες και ανθρωπορουφήχτρες. Είναι πιο τίμια η όποια χειρωνακτική δουλειά που σου δίνει σχεδόν τα ίδια λεφτά ( όχι βέβαια τίτλο) η οποία σου αφήνει το μυαλό να το χειριστείς για πάρτη σου, για να κάνει τα δικά του.

9.

Δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορείς να καταφέρεις. Αλήθεια. Η ζωή σε ξεπερνάει κάθε μέρα και στο αποδεικνύει περιπαιχτικά, συντονίσου στο λίκνισμα της και θα δεις πόσο δίκιο έχω.

10.

Ο χρόνος είναι μια εφεύρεση εξαιρετικά αστεία. Στην ουσία δεν υπάρχει. Μην τον φόβάσαι, βούτα και κολύμπα.

11.

Είσαι πολύ όμορφος. Κανένας άσχημος δεν θα διάβαζε το κείμενο αυτό.

Αρχείο
10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Διεθνή / Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Χαράλαμπος Παπασωτηρίου, εξηγεί πώς μια νίκη του Μπάιντεν θα σηματοδοτήσει την αναβίωση της Δύσης ως κεντρικού παράγοντα στη διεθνή πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

6 σχόλια
Επειδή δεν είσαι μοναδικός, απίθανος, ανεπαληπτος, κανείς δεν σου χρωστάει τίποτα. Κανένας αφεντικός, γκόμενος, μάνα, πατέρας, ξαδέλφι, φίλος. Σταμάτα να απαιτείς πράγματα.Δηλαδη το να ζητας τα αυτονοητα δηλαδη να σου καταβαλουν στην ωρα τους τον μισθο σου, το να δουλευεις σε ενα υγειες επαγγελματικο περιβαλλον και να μην σε βαζουν να δουλευεις 12ωρα χωρις πληρωμη ειναι γκρινια για σενα; Με τετοια μυαλα καλα κανει το καθε αφεντηκο και σε μπιμπ στην δουλεια για ψιχουλα. Και εγω αμα ειχα τετοια θυματα στα χερια μου το ιδιο θα εκανα.
"Επειδή δεν είσαι μοναδικός, απίθανος, ανεπαληπτος, κανείς δεν σου χρωστάει τίποτα. Κανένας αφεντικός, γκόμενος, μάνα, πατέρας, ξαδέλφι, φίλος. Σταμάτα να απαιτείς πράγματα γιατί έτσι. Σκέψου τι δίνεις, και αν το δίνεις φτηνά, μάλλον δεν είναι τόσο καλό. Αν όχι, πάλι δεν φταίει κανένας άλλος εκτός απο εσένα."Αυτό δεν το κατάλαβα. Ειδικά όταν μιλάμε για απόλυση. Αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις, πάλι δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει - ίσως ότι φταίω πάντα και μόνο εγώ κι όχι ένας κακός εργοδότης, μία προβληματική οικογένεια ή ένας εγωιστής φίλος;
Αγαπητή μου, πάνω από το μισό κειμενό σου είναι ΚΑΙ εξαιρετικό manual επιβίωσης από χυλόπιττα. Κι αυτό είναι πολύ καλο, γιατί με όποιες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες το θέμα αυτό θα μας απασχολεί..
Διαφωνώ σε 100 πράγματα, αλλά ίσως φταίει που είμαι 30 και όχι 23. Όποτε ίσως καλά κάνει η κοπέλα που έχει διατηρήσει την ελπίδα και όχι εγώ που την έχω χάσει.
33 λέει είναι η κοπέλα. Φίλε/φίλη μου, ξερεις τι λένε για την ελπίδα... Δεν είσαι μόνος, είμαστε 1,2εκατομμύρια. Αν κάναμε κόμμα θα παίρναμε αυτοδυναμία.Όσο για το κείμενο δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ ή διαφωνώ γιατί είναι εμπλουτισμένο με προσωπικές εμπειρίες προφανώς. Με βρίσκουν όμως περισσότερο σύμφωνο τα 2 και 5.
Καλογραμμένο, περιεκτικό και ειλικρινές. Συμφωνώ σε ένα 90% όσων λέει.Μερικές παρατηρήσεις-ενστάσεις, ωστόσο.1. Πώς γίνεται να μην κατηγορείς π.χ. τα αφεντικά και τις κυβερνήσεις για το ίδιο πράγμα για το οποίο λέει το άρθρο ότι τελικά δεν αξίζει να κάνεις συμβιβασμούς γιατί είναι κοροϊδία;;; Να δουλεύεις σαν το σκυλί το μαύρο για το βασικό μισθό, με χρόόόνια εργασιακής εμπειρίας, γλώσσες, μεταπτυχιακά, αμέτρητες υπερωρίες... Άρα κάποιος μας έχει κοροϊδέψει άρα δικαίως, θεωρώ, αγανακτούμε και κατηγορούμε.2. Διαπιστώνω την εκφορά μιας συνεχούς προπαγάνδας από κάποιους δήθεν αλτέρνατιβ και ψευτοδιανοούμενους (εκ του ασφαλούς), ιδεολογικά πολύ κοντά στο "μαζί τα φάγαμε": μην κατηγορείς κανέναν, ο μόνος υπαίτιος της κατάστασης είσαι εσύ. Θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό ότι είμαστε οι επιλογές μας και δε θα υποστήριζα ποτέ λογικές του τύπου π.χ. σπούδασα ηθοποιός γιατί αυτό ήθελα και τώρα το κράτος ΟΦΕΙΛΕΙ να μου βρει δουλειά και, μάλιστα, καλοπληρωμένη, αλλά απ’ το «σπούδασα κάτι που δεν το πολυσήκωνε το κλίμα και ζητάω και τα ρέστα» μέχρι το «δεν υπάρχουν καθόλου δουλειές και ό,τι πτυχία κατάφερες και πήρες, σε όποιον κλάδο και εξειδίκευση, βάλ’ τα στον πισινό σου»… θαρρώ υπάρχει μια απόσταση. Και θεωρώ ότι το να αναζητά κανείς υπαιτίους και να ασκεί κριτική σε πολιτικές, νοοτροπίες, ήθη και αποφάσεις είναι μάλλον υγιές.3. Συμφωνώ απόλυτα με το παραιτούμαι από τη δουλειά με τον κυριλέ τίτλο και την κλασάτη business card γιατί το κλίμα/οι συνθήκες/ο μισθός/οι άνθρωποι/το αντικείμενο μπάζουν από παντού (και όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως), αλλά τράβα πες το σε γονείς, συγγενείς, ακόμα και φίλους που σου παριστάνουν τους κολλητούς κι ότι θα σε στηρίξουν όποια απόφαση κι αν πάρεις… ότι άφησες τα business plans στην πολυεθνική για να πας πωλήτρια στα ZARA!…Και ένα τελευταίο, σχετικοάσχετο με το άρθρο… Δεν είναι η απόλυτη σάχλα να έχεις βρει δουλειά με μέσον/γνωστό (που οι 7 στους 10, βάση στατιστικών που έχω κάνει και από το δικό μου κύκλο συναναστροφών, ούτως ή άλλως έτσι βρήκαν δουλειά - και δεν το θεωρώ και αμάρτημα, στην τελική…) και να μην το ‘μολογάς ακόμα και στους πιο κολλητούς σου φίλους, αποσκοπώντας, μάλιστα, εσκεμμένα, στο να καταρρακώσεις την ψυχολογία όόόόλων των άλλων που ψάχνουν και δε βρίσκουν και να αυτό-αναδειχτείς εσύ στο μέγιστο, τον ικανότερο, τον τζακ-ποτ στο τζόκερ, τον ιππότη με τα χρυσά καπούλια;;;
Αυτό είναι το απαύγασμα δύο χρόνων κρίσης, δουλειάς, απόλυσης, παραίτησης? Δεν λέω καλά τα λέει - πάνω κάτω - αλλά τέτοια μπορώ να λέω και εγώ που δεν έχω δουλέψει σχεδόν ποτέ κανονικά, καθόλου εν καιρώ κρίσης και πόσο μάλλον να απολυθώ... περίμενα κάτι παραπάνω... ή η εργασιακή εμπειρία σαν αξία είναι υπερτιμημένη ... τι να πω...