Έμαθα τους Dead Can Dance στα μέσα -προς τέλη- της δεκαετίας του '80 από τις ραδιοφωνικές εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη.
Ο Πετρίδης είχε βαλθεί να μας γνωρίσει τα συγκροτήματα της άγνωστης τότε δισκογραφικής εταιρίας 4AD (Cocteau Twins, Clan of Xymox, This Mortal Coil, Throwing Muses, The Wolfgang Press, Xmal Deutschland κ.α.) και τον ευχαριστώ για αυτό -όπως και πολλοί άλλοι πιστεύω.
Από την πρώτη στιγμή που άκουσα τους Dead Can Dance με μάγεψε η μουσική τους. Ήταν τόσο ξεχωριστή, τόσο ιδιαίτερη και δεν έμοιαζε με τίποτα απ' ό,τι είχα ακούσει ως τότε.
Πάνω απ' όλα όμως αυτό που με συγκλόνισε ήταν η φωνή της τραγουδίστριας τους Lisa Gerrard. Ακόμα θυμάμαι τις πρώτες φορές που παιδευόμουν να καταλάβω τους στίχους που τραγουδούσε, οι οποίοι φυσικά δεν υπήρχαν αφού χρησιμοποιούσε την φωνή της σαν μουσικό όργανο και όχι για την εκφορά λόγου -το εξηγεί πολύ ωραία και η ίδια στο τέλος του παρακάτω βίντεο. Αυτό επίσης έχει σαν αποτέλεσμα οι εκτελέσεις κάθε τραγουδιού της να είναι πάντα διαφορετικές .
Σε κάθε δίσκο τους αφού ξεπερνούσα το σοκ από τα τραγούδια που ερμήνευε η Lisa Gerrard, άρχιζαν σιγά-σιγά να με μαγεύουν τα τραγούδια στα οποία τραγουδούσε ο Brendan Perry με την μπάσα φωνή του και πραγματικούς στίχους αυτή τη φορά να περιγράφουν απίθανες ιστορίες. (Κάτι παρόμοιο πάθαινα και με τους δίσκους των Massive Attack: πρώτα κολλούσα με τα τραγούδια των εκάστοτε τραγουδιστριών μετά με των υπολοίπων και τέλος με τα instrumental.)
Η μουσική τους άλλοτε πιο dark/goth, άλλοτε πιο έθνικ σε ταξιδεύει. Σε ταξιδεύει στο χώρο και το χρόνο. Αν κλείσεις τα μάτια σου την ώρα που τους ακούς, μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου σε κάποιο δάσος ή σε ένα πύργο. Να χορεύεις με μία φυλή στην Αφρική, ή μαζί με σαλτιμπάγκους, πριγκίπισσες και ιππότες.
Στην Ελλάδα έχουν έρθει για συναυλίες δύο φορές και είχα την τύχη να τους δω και τις δύο. (Μία φορά στο Παλλάς το '90 και μια το 1996 στο Θέατρο Δάσους Θεσσαλονίκης.) Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν φυσικά η Lisa Gerrard που έμοιαζε σαν άγγελος πάνω στη σκηνή, χλωμή, εύθραυστη και ξαφνικά άνοιγε το στόμα και η φωνή της είχε μια δύναμη σχεδόν εξωπραγματική. (Επίσης μου έμειναν και τα ένα σωρό μουσικά όργανα που τα έβλεπα και άκουγα για πρώτη φορά στη ζωή μου.)
Όλα αυτά τα έγραψα γιατί 16 σχεδόν χρόνια από την κυκλοφορία του τελευταίου τους δίσκου, έβαλαν στη σελίδα τους στο Facebook αυτή την ανακοίνωση:
Dead Can Dance
2012 ! We have started working on the album and the World Tour is taking shape....we will be announcing news in the coming weeks !
Αν μπείτε στο site τους http://deadcandance.com, μπορείτε να κατεβάσετε ένα ΕΡ με τέσσερα τραγούδια τους σε live εκτελέσεις κάνοντας απλώς sign up.
Ας ελπίσουμε ότι κάποιος θα τους φέρει και από εδώ.
#####
σχόλια