Μια νέα έκθεση ανοίγει στο Cloisters του Manhattan: "Treasures and Talismans: Rings From the Griffin Collection," στην οποία παρουσιάζονται δαχτυλίδια, ενώ παράλληλα διερευνάται κάθε λεπτή έννοια και σημασία υπάρχει πίσω από αυτό το αγαπημένο κόσμημα.
Τα δαχτυλίδια της εποχής του μεσαίωνα είχαν διαφορετική σημασία και σκοπό. Ήδη από τον 2ο αιώνα π.Χ. δίδονται σαν υποσχέσεις αγάπης και τα συναντάμε στον Ρωμαίο κωμικό Πλαύτο. Τα γαμήλια δακτυλίδια ήταν φημισμένα εξαιτίας των εσωτερικών επιγραφών που κατέγραφαν τα γαμήλια συμβόλαια. Τα Βυζαντινά γαμήλια δακτυλίδια ήταν λεπτά φύλλα χρυσού με στρογγυλά ή οβάλ σχέδια που απεικόνιζαν το ζευγάρι πρόσωπο με πρόσωπο ή να δέχονται την ευλογία του Χριστού για την ένωσή τους.
Στον ύστερο μεσαίωνα συναντάμε τέσσερις κατηγορίες δαχτυλιδιών: τα εκκλησιαστικά δαχτυλίδια, με ιερά εμβλήματα για τους ιερωμένους, τα θεραπευτικά δαχτυλίδια για τη θεραπεία των ασθενειών, τα δαχτυλίδια γάμου και τα δαχτυλίδια για πρακτικούς σκοπούς τα οποία χρησιμοποιούσαν κυρίως σαν σφραγίδες. Καθεμιά όμως από τις κατηγορίες αυτές δεν ήταν παρά προνόμιο των ευγενών, τα οποία χρησιμοποιούσαν για να διαφέρουν από τους κοινούς θνητούς. Την εποχή εκείνη θεσπίστηκαν ειδικοί νόμοι που όριζαν τι επιτρεπόταν να φορούν οι κοινοί θνητοί και τι όχι. Επίσης σημασία είχαν οι πέτρες. O Λουδοβίκος Θ΄ με το διάταγμα αυτό εκχωρούσε το δικαίωμα να φορούν τα διαμάντια μόνο οι βασιλείς, αποκλείοντας έτσι όλες τις γυναίκες. Η απαγόρευση συμπεριλάμβανε τις βασίλισσες και τις πριγκίπισσες. Στην Αγγλία, επίσης, το 1283 θεσπίστηκε νόμος που απαγόρευε στους κοινούς θνητούς να έχουν στην κατοχή τους διαμάντια. Απώτερος σκοπός ήταν η απαγόρευση εξαγωγής συναλλάγματος, μιας και όλα τα κοσμήματα εισάγονταν από το εξωτερικό.
Το 1447μ.Χ, ο Αρχιδούκας Μαξιμιλιανός της Αυστρίας δώρισε πρώτος σε όλο τον κόσμο ένα δακτυλίδι με διαμάντι στον αρραβώνα του με τη Μαρία της Βουργουνδίας. Από τότε υπάρχει η παράδοση του διαμαντένιου δαχτυλιδιού ως δώρο αρραβώνα.
Στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα, μονάρχες όπως ο Φρανσουά Α' της Γαλλίας και ο Ερρίκος ο 8ος της Αγγλίας συναγωνίζονται για το ποιος θα αποκτήσει τις καλύτερες πέτρες για την δημιουργία δαχτυλιδιών. Στα κοσμήματα αυτά καλλιτέχνες και τεχνίτες συναγωνίζονται στον σχεδιασμό. Εμφανίζονται νύμφες, σάτυροι, μάσκες και αρχιτεκτονικά στοιχεία. Γύρω στα 1600 τα κοσμήματα είναι γεμάτα πέτρες, πολύτιμες ή ημιπολύτιμες που και αυτές έχουν, καθεμιά τη δική της σημασία. Τα κλασσικά στοιχεία που προτιμήθηκαν στην Αναγέννηση, αντικαθίστανται από νατουραλιστικά στοιχεία στη μορφή των φύλλων, των λουλουδιών, κορδέλες σπουδαιότερη αριστοκρατία της Ευρώπης με την εύπορη τάξη των εμπόρων δεμένες σε φιόγκους, και απλοποιημένα γεωμετρικά σχέδια. Τα φορούν οι βασιλείς, η αριστοκρατία και η τάξη των εμπόρων. Μέχρι σήμερα, τα δαχτυλίδια δεν έχουν σταματήσει να αποτελούν σύμβολο, καλλωπιστικό στοιχείο, σημάδι γούστου αλλά και πλούτου.
σχόλια