Κύριε Τριβιζά, είναι αλήθεια ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά;

Κύριε Τριβιζά, είναι αλήθεια ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά; Facebook Twitter
Tις μαύρες γάτες φοβούνται όλοι όσοι πείθονται από την προπαγάνδα εκείνων που τις χρησιμοποιούν για τους δικούς τους άνομους και ιδιοτελείς σκοπούς... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
4

«Σας τα λέω όλα αυτά γιατί εδώ στο νησί μας, όπως κι αλλού, οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι ξεχνάνε και η τρέλα δεν θέλει πολύ να φουντώσει πάλι φτου ξανά κι απ' την αρχή…»

Μοιάζει με παραμύθι αλλά είναι ένα μυθιστόρημα, μια συναρπαστική περιπέτεια. Είναι η  "Tελευταία μαύρη γάτα", το έργο του ποιητή παραμυθιών Ευγένιου Τριβιζά, που συνδυάζει τον λυρισμό με το χιούμορ, τη συγκίνηση με το μυστήριο, την απόγνωση με την ελπίδα, ένα δριμύ «κατηγορώ» κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της δεισιδαιμονίας και ανεβαίνει στο θέατρο Χορν σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη,  Αθηνάς Μουστάκα και  Κωνσταντίνου Μπιμπή.   

Σε ένα μακρινό νησί τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δύο απάνθρωπους τρόπους. Σε λίγο έχουν σχεδόν επιτύχει τον σκοπό τους. Μόνο μια μαύρη γάτα έχει απομείνει ζωντανή. Τα μέλη της αδελφότητας είναι αποφασισμένα να τη βρουν και να την εξοντώσουν. Αλλά και η γάτα είναι αποφασισμένη να επιζήσει. Αυτή είναι η ιστορία ενός ανελέητου διωγμού, ενός απελπισμένου έρωτα, μιας πικρής προδοσίας - αυτή είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας.

 

Φαίνεται ότι πάλι ξεχάσαμε εκείνα που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε, και ότι η τρέλα έχει αρχίσει να απλώνει για άλλη μια φορά τα πλοκάμια της στο νου και στις καρδιές μας.

"Η πικρή αλήθεια", λέει ο Ευγένιος Τριβιζάς,  "είναι ότι τα επεισόδια του μυθιστορήματος ωχριούν μπροστά στους διωγμούς που έχουν υποστεί στην πραγματικότητα οι μαύρες γάτες ιδιαίτερα τον Μεσαίωνα. Την περίοδο εκείνη οι πληθυσμοί της Ευρώπης πίστευαν ότι οι μαύρες γάτες είναι ενσαρκώσεις του Σατανά. Το 1233 ο Πάπας Γρηγόριος ο Ένατος είχε εκδώσει μια παπική διακήρυξη (VOX IN RAMA) στην οποία κατηγορούσε τις γάτες ότι υπηρετούν τον πρίγκιπα του σκότους και το 1484 ο Πάπας Ινοκέντιος ο Όγδοος σε μια εγκύκλιο (SUMMIS DESIDERANTES) όριζε ότι οι μάγισσες πρέπει να καίγονται στην πυρά μαζί με τις γάτες τους. Οι φοβεροί αυτοί διωγμοί συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Εκατοντάδες χιλιάδες γάτες βασανίστηκαν με ανατριχιαστικούς τρόπους, κρεμάστηκαν, πνίγηκαν, τεμαχίστηκαν και κάηκαν ζωντανές, σε σημείο που το είδος σχεδόν εξαφανίστηκε από την Ευρώπη”.

Κύριε Τριβιζά, είναι αλήθεια ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά; Facebook Twitter
Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα επεισόδια του μυθιστορήματος ωχριούν μπροστά στους διωγμούς που έχουν υποστεί στην πραγματικότητα οι μαύρες γάτες ιδιαίτερα τον Μεσαίωνα... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Η "τελευταία μαύρη γάτα" έχει κάνει μεγάλη εντύπωση τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα. Ποια θέματα θίγει το έργο;

Τα θέματα της δεισιδαιμονίας, της προκατάληψης, του ρατσισμού και της γενοκτονίας. Σε ένα μακρινό νησί αρχίζουν να εξαφανίζονται η μία μετά την άλλη, οι μαύρες γάτες. Αρχικά κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τον λόγο, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τον εφιάλτη που θα ακολουθήσει. Μια μυστική αδελφότητα προληπτικών είναι αποφασισμένη να εξολοθρεύσει όλες τις μαύρες γάτες επειδή φέρνουν γρουσουζιά. Πίσω όμως από την οργάνωση αυτή κρύβονται άλλα σκοτεινά συμφέροντα, άλλες άνομες επιδιώξεις. Το έργο είναι το χρονικό ενός ανελέητου διωγμού, μιας πικρής θυσίας, μιας απελπισμένης αγάπης, είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας. Δυστυχώς, όμως, η δεισιδαιμονία και η προκατάληψη δεν περιορίζονται στις μαύρες γάτες. Πολλές ακόμα ομάδες, φυλές και εθνότητες έχουν υποστεί παρόμοιους διωγμούς, κατατρεγμούς και μαρτύρια.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο θέμα; Είναι μέρος μιας συνολικής επιδιωξής σας να ασχοληθείτε με το καλό και το κακό;

Το γραφείο μου στο Λονδίνο αντικρίζει μια σειρά από παράθυρα σε ένα παλιό βικτωριανό κτίριο. Σε ένα από αυτά έβλεπα για μήνες μια παχουλή μαύρη γάτα να με κοιτάζει κουλουριασμένη στο περβάζι. Ένα πρωί, επιστρέφοντας από ένα συνέδριο στο Αμβούργο, είδα στο ίδιο περβάζι μια το ίδιο παχουλή με την πρώτη γάτα αλλά άσπρη. «Τι να συνέβη άραγε;» αναρωτήθηκα. «Είναι άλλη γάτα ή μήπως είναι η ίδια που άλλαξε χρώμα; Και αν είναι η ίδια, για ποιο λόγο να αλλάξει χρώμα;» Αυτή ήταν η αφορμή να γράψω την ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας ιδίως επειδή εκείνη την εποχή με απασχολούσε ως εγκληματολόγο το θέμα των στερεοτύπων του καλού και του κακού και υποθέσεις βασανισμών και δολοφονιών παιδιών τα οποία τα κατηγορούσαν οι δράστες για σατανισμό και μαγεία. Τα επεισόδια του μυθιστορήματος ωχριούν μπροστά στους διωγμούς που έχουν υποστεί στην πραγματικότητα οι μαύρες γάτες. Τον Μεσαίωνα τις θεωρούσαν ενσαρκώσεις του Σατανά. Πίστευαν ότι υπηρετούν τον πρίγκιπα του σκότους και τις έκαιγαν μαζί με τις μάγισσες στην πυρά. Εκατομμύρια γάτες σκοτώθηκαν με αυτό το σκεπτικό τον 15ο αιώνα.

Πότε γράφτηκε το έργο; Έχει συγκλονιστικές αναφορές στη σημερινή κοινωνία.

Το έργο γράφτηκε πριν από πολλά χρόνια.  Κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2001 και στα αγγλικά το 2005. Μεταφράστηκε από τότε σε πολλές γλώσσες, πρόσφατα στα νορβηγικά και κινέζικα. Οι αναφορές στη σημερινή κοινωνία οφείλονται στο ότι αν και γράφτηκε πριν από τόσα χρόνια, όπως όλοι οι μύθοι και οι αλληγορίες έχει διαχρονικό και διαπολιτισμικό χαρακτήρα.

 

Κύριε Τριβιζά, είναι αλήθεια ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά; Facebook Twitter
Τα σοβαρά θέματα του έργου δε δίνονται με κραυγαλέο διδακτισμό που απωθεί το παιδί αλλά μέσα από μια διασκεδαστική ιστορία με χιούμορ, περιπέτεια, αλλεπάλληλες ανατροπές και αγωνιώδεις καταδιώξεις... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Πιστεύετε ότι η μεγάλη του απήχηση και στο εξωτερικό έγκειται στο γεγονός ότι υπάρχει έξαρση της μισαλλοδοξίας σε όλο τον κόσμο;

Το έργο τελειώνει με τον μονόλογο του μαύρου γάτου:

Όλα είναι τόσο ήρεμα... τόσο γαλήνια... τόσο ειρηνικά... Θα έλεγε κανείς ότι δεν είχε συμβεί πότε ο μεγάλος διωγμός, ο φριχτός κατατρεγμός. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι ποτέ μα ποτέ δεν μπορεί, δεν πρόκειται να συμβεί πάλι κάτι τέτοιο. Στο βάθος της καρδιάς μου, όμως, ξέρω ότι εδώ, όπως κι αλλού, οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι ξεχνάνε και η τρέλα δε θέλει πολύ να φουντώσει πάλι, φτου ξανά κι απ' την αρχή...

Φαίνεται ότι πάλι ξεχάσαμε εκείνα που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε, και ότι η τρέλα έχει αρχίσει να απλώνει για άλλη μια φορά τα πλοκάμια της στο νου και στις καρδιές μας.

Ποιοι τελικά φοβούνται τις μαύρες γάτες;

Όλοι όσοι πείθονται από την προπαγάνδα εκείνων που τις χρησιμοποιούν για τους δικούς τους άνομους και ιδιοτελείς σκοπούς.

 

Κύριε Τριβιζά, είναι αλήθεια ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά; Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Οι «Times Educational Supplement» θεωρούν το βιβλίο κατάλληλη εισαγωγή για τα παιδιά του δημοτικού στα θέματα της γενοκτονίας. Ακούω συχνά γονείς να νιώθουν ότι με αυτό το βιβλίο μπορούν επιτέλους να μιλήσουν στα παιδιά τους για τις φρικτές επιπτώσεις του ρατσισμού. Θεωρείτε λοιπόν ότι η ενασχόλησή σας με το παιδικό βιβλίο είναι πιο σημαντική από τα εγκληματολογικά συγγράματα;

Τα θέματα του ρατσισμού και της γενοκτονίας είναι εξαιρετικά επώδυνα για να περιγραφούν στα παιδιά με ρεαλιστικό τρόπο, χωρίς να τα τραυματίζουν. «Η τελευταία μαύρη γάτα», συνδυάζοντας μέσα από μια συναρπαστική περιπέτεια τον λυρισμό με το χιούμορ, τη συγκίνηση με το μυστήριο και την απόγνωση με την ελπίδα, είναι μια αρμόζουσα για την προσληπτικότητα των παιδιών εισαγωγή. Οι γονείς ανάλογα με την ηλικία, ευαισθησία και ενδιαφέροντα του κάθε παιδιού, μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν όποια στιγμή κρίνουν κατάλληλη ως βάση για μια ιστορική αναδρομή σε όλα αυτά τα φαινόμενα.

Τι θα δούμε στη θεατρική παρουσίαση του έργου;

Και τι δε θα δούμε! Τρεις ευρηματικοί σκηνοθέτες χρησιμοποιώντας πρωτοποριακές τεχνικές όπως το 3D mapping πλάθουν στη σκηνή ένα μυθικό αλλά πειστικό κόσμο με σκοτεινές δολοπλοκίες, αγωνιώδη κυνηγητά και μυστηριώδεις εξαφανίσεις. Θα δούμε έναν μουσικό με εφτά χέρια  και έντεκα νέους ταλαντούχους ηθοποιούς με ανεξάντλητη ενέργεια να ζωντανεύουν με σπαρταριστό τρόπο χαρακτήρες όπως τον μυστηριώδη κοντό με την τραγιάσκα που παρασύρει γάτες στο χαμάμ του τρόμου, τον Αρμάνδο Ραπασίν που φυλακίζει τα θύματά του στα σκοτεινά καταγώγια ενός γουναράδικου και τον Φρειδερίκο Φιρέντσε τον εφευρέτη να αναζητά στο αλχημιστικό του εργαστήρι το παρασκεύασμα που θα ασπρίζει τις μαύρες γάτες. Θα δούμε τη Φιόνα τη νυφίτσα να παρασύρει ανυποψίαστες γάτες στη Λίμνη της Λευκής Ελπίδας και τον Τρύφωνα το τρυποκάρυδο με την παρέα του να κάνουν κόσκινο και να βυθίζουν ολόκληρο καράβι. Και βέβαια θα θαυμάσουμε έναν σκουπιδοτενεκέ επτά αστέρων!

Πώς βοηθάει η παράσταση στην πρόσληψη του έργου από τα πιο μικρά παιδιά;

Τα σοβαρά θέματα του έργου δε δίνονται με κραυγαλέο διδακτισμό που απωθεί το παιδί αλλά μέσα από μια διασκεδαστική ιστορία με χιούμορ, περιπέτεια, αλλεπάλληλες ανατροπές και αγωνιώδεις καταδιώξεις.

 

 

Info:

Η τελευταία μαύρη γάτα

Θέατρο Χορν, Αμερικής 10

Σκηνική προσαρμογή: Βένια Σταματιάδη
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης, Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Σκηνικά-video: Μικαέλα Λιακατά
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Κώστας Γάκης
Κίνηση: Κική Μπάκα
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Μουσική Παραγωγή-σχεδιασμός ήχων: Στέφανος Τορτόπογλου

Παίζουν (αλφαβητικά): Άρτεμις Γρύμπλα, Αμαλία Καβάλη, Γιώργος Κισσανδράκης, Κλείτος Κωμοδίκης, Φώτης Λαζάρου, Κώστας Μαγκλάρας, Σωτηρία Μαράθου, Αλκιβιάδης Μπακογιάννης, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Βίκτωρας Πέτσας
Μουσικός επί σκηνής-live electronics: Στέφανος Τορτόπογλου

4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

4 σχόλια
Εξαιρετικό κείμενο, εξαιρετικός συγγραφέας για παιδιά ο κος Τριβιζάς, ιδιαίτερη η γραφή του, χωρίς να αποτρέπει έναν μεγαλύτερο σε ηλικία άνθρωπο να διαβάσει το κείμενο και να δει το έργο. Βέβαια θα ήθελα με όλο το θάρρος να πω πως αυτό το έργο με τη θεατρική μου ομάδα στην Πάτρα, στα πλαίσια της πολιτισμικής μας συνεργασίας με το σύλλογο του "Χαμόγελου του Παιδιού" το δραματοποιήσαμε και το παρουσιάσαμε σε τριάντα περίπου σχολεία και στον αμφιθεατρικό τους χώρο, αλλά και σε μεγάλα θέατρα (Πάνθεον, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Αιγίου, Achaia Clauss -στα πλαίσια παιδικού φεστιβάλ- Επίκεντρο+ κλπ) με ιδιαίτερη επιτυχία! Δείξαμε αγάπη και στοργή για το κείμενο, μετουσιώσαμε τις λογοτεχνικές περσόνες σε θεατρικές, βρήκαμε όλοι ένα στοιχείο του εαυτού μας και μέσα από αυτό γίναμε κι εμείς πιο δημιουργικοί, αλλά και το παιδικό μας κοινό πιο γεμάτο από όμορφες εικόνες! Δύο χρόνια δουλεύαμε και κάναμε βελτιώσεις μέχρι τελευταίας στιγμής για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Άξιζε νομίζω να ανακοινωθεί μέχρι και αυτήν τη στιγμή, ευχόμενος τα καλύτερα στην ομάδα που ανεβάζει το έργο! Επιτυχία!!!
Το αγαπώ το βιβλίο αυτό!! Το είχα διαβάσει όταν ήμουν παιδάκι και το είχα λατρέψει! Θέλω να το ξαναδιαβάσω όμως :P Μου αρέσει που υπάρχουν μηνύματα για την δεισιδαιμονία τον ρατσισμό και τις διακρίσεις. Επίκαιρο δυστυχώς.
Πολύ ωραίος συμβολισμός και γενικά ωραίο το concept του βιβλίου. Σίγουρα ενδιαφέρον.Μια μικρή διόρθωση πάντως. Αν και η γενική εντύπωση είναι ότι οι μεγάλοι διωγμοί των μαγισσών έλαβαν χώρα στην εποχή του μεσαίωνα, στην πραγματικότητα έλαβαν χώρα στην εποχή της αναγέννησης και η τελευταίες εκτελέσεις μάγων/μαγισσών έλαβαν χώρα τον 18ο αιώνα !Αποδεικνύεται λοιπόν ότι ακόμα και όταν ο άνθρωπος ξεκινάει να αφυπνίζεται πνευματικά και πάλι οι δεισιδαιμονίες βρίσκονται εκεί.