Η 9/11 υπήρξε η πρώτη παγκόσμια καταστροφή σε ζωντανή μετάδοση του 21ου αιώνα. Τι άφησε πίσω της; Ασταθείς τεκτονικές πλάκες γεωπολιτικών συμφερόντων που κινούνται αργά και σταθερά και έχουν επηρεάσει ολοφάνερα πια την παγκόσμια συνθήκη.
Υπάρχει βέβαια κάτι που μένει πάντα πίσω, όσο μεγάλο και να είναι το μέγεθος μιας καταστροφής, για να μας υπενθυμίζει πόσο τρομακτικά ο σύγχρονος κόσμος μας μοιάζει σαν μια σταγόνα νέρο με την απελπισία όσο κι αν τις περισσότερες φορές απωθούμε την απελπισία και βυθιζόμαστε στην λήθη.
Δεν πιστεύουμε ποτέ πως μπορεί να συμβεί και σε μας το ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ και έτσι (συνεχί)ζουμε κατακερματισμένοι μέχρι να έρθει η στιγμή που θα βρεθούμε αυτοπροσώπως στο κέντρο του παγκόσμιου μποτιλιαρίσματος. Χρεοκοπημένοι και ανίσχυροι.
Η 9/11 λειτουργεί ως υπενθύμιση μιας αφόρητης φρίκης, συνθέτει όμως και μιαν ιστορία αθέατη. Γιατί αυτό που καταστράφηκε τότε εκεί κάποτε είχε αίγλη, ισχύ και επιβολή. Τίποτα παραπάνω δεν μπορούσε να το αποθεώσει παρά το ίδιο του το κέλυφος στο κέντρο της πόλης (και του κόσμου).
Το ίδιο αυτό κέλυφος, ήταν και είναι ανίκανο να δεχθεί πως η ακτινοβολία που εκπέμπεται από τον πυρήνα του, ελκυστική και θαλερή, μπλέκεται πολλές φορές σε διατάξεις αναπάντεχες με την ίδια τη ζωή, ύστερα από κάποιο "μοιραίο δυστύχημα", και γέμιζει τις οθόνες μας με μια πανίσχυρη αποφορά θανάτου.
Μια αποφορά που από τη μεριά μας είναι δύσκολα διαχειρίσιμη καθώς ο πραγματισμός της καθημερινής ζωής ανταποκρίνεται δύσκολα στα ανεξέλεγκτα συναισθήματα. Η Τέφρα και η Σκιά δεν υπήρξαν ποτέ lovechilds του σύγχρονου πολιτισμού άλλωστε όπως η Σάρκα,-)
Στα μουσεία φυλάσσονται τα Μεγάλα Ντοκουμέντα της Ύπαρξης που κάποτε στηριζόντουσαν στην ανθρώπινη σάρκα. Σε σύγκριση με το πρωτότυπο αποτελούν υλικό τέφρας και σκιάς. Δεν παύουν όμως να είναι το μόνο υλικό απομεινάρι από τα σώματα που κάποτε υπήρξαν πριν απο μας.
Αν η 9/11 και τα απομεινάρια της μπορούν να μας αποκαλύψουν κάτι μέσα στην τρομερή τους φρίκη, είναι πως από επεισόδιο σε επεισόδιο, από ιστορία σε ιστορία, από πόλεμο σε πόλεμο, τα όρια και ο μηχανισμός της εξουσίας γίνονται αργά ή γρήγορα αντιληπτά και μονάχα η ουσία του ανθρώπου που προκύπτει από την ανταλλαγή ήχων, εικόνων, ιστοριών πρέπει να μας ενδιαφέρει.
