Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά

Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
9

 

Επισκέφτηκα το Ταρλάμπασι, την τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά, που πλέον λόγω οικονομικής -φούσκας- ανάπτυξης της Τουρκίας, κατεδαφίζεται, ώστε να χτιστούν νεόδμητα κτίρια που θα φιλοξενήσουν εταιρείες και νεόπλουτους.

Οι κάτοικοί έχουν διωχθεί ήδη από το Ταρλάμπασι και πλέον -απ'όσο μαθαίνω- έχει κατεδαφιστεί το μεγαλύτερο μέρος του.

Τα σπίτια ήταν μεγάλης αρχιτεκτονικής αξίας, κτισμένα στα τέλη του 18ου/αρχές του 19ου αιώνα.

Οι φωτογραφίες τα διασώζουν, έστω και με τον τρόπο τους...

Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά Facebook Twitter
Φωτογραφία
9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
PhotoΒiennale 2023: 13 επιλογές από τη μεγάλη φωτογραφική διοργάνωση της Θεσσαλονίκης

Φωτογραφία / 13 εκθέσεις που ξεχωρίζουν στη PhotoΒiennale 2023 της Θεσσαλονίκης

Τα γυμνά του Man Ray, τα αυτοπορτρέτα του Martin Parr, μια μεγάλη κεντρική έκθεση με τίτλο «Το φάντασμα του λαού» και πλήθος ακόμα ατομικών και ομαδικών φωτογραφικών εκθέσεων περιλαμβάνονται σε μια καλλιτεχνική πρόταση διάρκειας τεσσάρων μηνών που διοργανώνει το MOMus.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Φωτογραφία / «Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Εγκαινιάστηκε στο Άμστερνταμ η μεγάλη αναδρομική έκθεση της σπουδαίας φωτογράφου, εικαστικού και ακτιβίστριας με τον σαρκαστικά μοιρολατρικό τίτλο «This Will Not End Well».
THE LIFO TEAM

σχόλια

5 σχόλια
Ναι, η γλώσσα αλλά και ο χρόνος βοηθάνε πάντα για να έχεις καλύτερη σχέση με το "θέμα " σου. Στηριζόμενοι στον ίδιο νόμο εξάλλου έκλεισαν τον ζαχαροπλαστείο Inci και τον κινηματογράφο ΕΜΕΚ. Καλή επιτυχία στις υπόλοιπες δουλειές.
Πολύ ενδιαφέρουσα η φωτογράφιση, συγχαρητήρια. Αξίζει να δείτε και τη δουλειά του συναδέλφου σας τούρκου φωτογράφου Ali Öz. Θα τη βρείτε και στο διαδύκτιο, έχει δουλέψει στην περιοχή (εννοώ τραβώντας φωτογραφίες) περίπου δύο χρόνια, και συνεχίζει να την επισκέπτεται. Αυτή η περιοχή όπως και το Σουλούκουλε αλλάζουν γιατί έχουν υπαχθεί στο νόμο 5366, που δυστυχώς τους δίνει το δικαίωμα για αυτού του είδους τις επεμβάσεις που "εξαφανίζουν" την ιστορία.
Σε ευχαριστώ πολύ.Εχω δεί εικόνες του φωτογράφου,όπου κάποιες είναι φανταστικές.Όπως εδω,έτσι κι εκεί,η γλώσσα και η καταγωγή,ανοίγουν δρόμους για πιο καλές φωτογραφίες.π.χ Όταν μπείς με μεγαλύτερη ευκολία σ'ενα σπίτι,όταν μιλάς την γλώσσα και αναλώνεσαι στην καθημερινότητα των ανθρώπων.Δυστυχώς για τις δύο περιοχές,θα έχουν το μέλλον του νόμος όπως λές.Το Σουλούκουλε δεν υπήρχε ούτως ή άλλως όταν πήγα εγώ(Ιαν 2012).Είχαν διώξει όλους τους Ρωμά και τα είχαν κατεδαφίσει όλα.Αυτό,θα ήταν η δεύτερη γειτονιά της Πόλης που θα επισκεπτόμουν,αλλα δεν..
Τρομερές φωτογραφίες. Είχα γράψει κι εγώ ένα κείμενο για το Ταρλάμπασι και είχα τραβήξει κάποιες φωτογραφίες το 2010 όταν έμενα εκεί στο μπλογκ μου.Για όποιον ενδιαφέρεται το λινκ είναι :http://neopolitis.blogspot.gr/2010/05/blog-post_12.html
Φέτος το Σεπτέμβρη πήγα εκεί, εγώ και η μητέρα μου μόνο.Το σπίτι που μεγάλωσε εκείνη ήταν εκεί σε αυτά τα στενά. Και ψάξαμε τον δρόμο, τον βρήκαμε αλλά όχι όμως και το σπίτι!Κάτι δεν πήγαινε καλά με τα νούμερα στον δρόμο και για πολλή ώρα άκρη δεν βγάζαμε. Καταλάβαμε ότι μάλλον έλειπε το τελευταίο ενάμισι οικοδομικό τετράγωνο στον δρόμο (εξαιτίας μάλλον τις διαπλάτυνσης της Ταρλάμπασι που έχει γίνει).Η πιο συγκινητική στιγμή στο ταξίδι αυτό ήταν όταν ήμασταν μέσα στο μεγάλο το παζάρι το καπαλιτσαρσί και αποφασίσαμε να ψάξουμε να βρούμε το μαγαζί του παππού. Είχαμε μαζί μας την την κάρτα με τον αριθμό, που κάπου την είχε βρει η μάνα μου, και το μόνο που μας έμενε ήταν να βρούμε το μαγαζί ανάμεσα στα 3000 άλλα... Ακριβώς όμως εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιούμε ότι είχαμε σταματήσει ακριβώς έξω από το μαγαζί! Στο μαγαζί του παππού... Όλη η πρόσοψη είχε μείνει ίδια. Η επωνυμία, ο αριθμός...αυτά...
Πέτρο γειά σου.Συγκινητική η ιστορία σου,όσο συγκινητικές και οι στιγμές που πέρασα αυτές τις μέρες που επισκέφτηκα το Ταρλάμπασι.Γνώρισα τον κύριο Γιώργο,3η γενιά ελλήνων και ίσως να ήταν και η τελευταία ελληνική οικογένεια που κατοικεί εκεί.Δεν μπορώ να καταλάβω πως αντιλήφθηκε πως ήμουν έλληνας και με πλησίασε.Είχαμε μια ολιγόλεπτη κουβέντα με τις θύμησες απο τα παλιά.Παρακαλώ πολύ αν θές επικοινώνησε μαζί μου στο [email protected] και ίσως βρούμε στα φιλμάκια μου και το μαγαζί του παππού σου.Να'σαι καλά :)Μαθιουδάκης Χρήστος.