Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες

Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
8

Στο βιβλίο του The island of the fisherwomen ο Fosco Maraini έγραφε το 1962 την ιστορία των «Γιαπωνέζων γοργόνων», δηλαδή για την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά των γυναικών που ζουν στα ψαροχώρια, οι οποίες φουσκώνουν τα πνευμόνια τους με αέρα και βουτούν βαθιά στον Ειρηνικό Ωκεανό για να βγάλουν μαργαριτάρια. Είναι γνωστές ως ama και κάνουν αυτή τη δουλειά εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, αναζητούν δηλαδή ένα είδος σαλιγκαριού που παράγει μαργαριτάρι, το abalone.  Οι γυναίκες θεωρούνται πιο κατάλληλες γι’ αυτή τη δουλειά, επειδή έχουν περισσότερο λίπος στο σώμα τους που τις προστατεύει από το ψύχος και μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους περισσότερη ώρα απ’ ό,τι οι άντρες. Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστες που κάνουν αυτή τη δουλειά, η νεότερη είναι 45 χρονών και πολλές μπορούν να βουτούν μέχρι τα 90 τους. Οι ama μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι και 2 λεπτά τη φορά, φτάνουν σε βάθος 30 ποδιών και, για να βγει το μεροκάματο, βουτούν τουλάχιστον 60 φορές σε μία ημέρα. Τα νερά είναι πολλές φορές παγωμένα και οι συνθήκες πολύ δύσκολες. Τη νέα γενιά γυναικών την αφήνει αδιάφορη η παράδοση, επειδή είναι μια δουλειά που αφήνει πια ελάχιστο κέρδος, ασύγκριτα μικρότερο από τα χρήματα που άφηνε πριν από σαράντα χρόνια.  Το ασυνήθιστο επάγγελμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί.

Στο You Only Live Twice, την ταινία του James Bond του 1964, ένα από τα κορίτσια του (και το μοναδικό που έμεινε έγκυος από τον James), η Kizzy Susuki, είναι ama. Ama σημαίνει «γυναίκες της θάλασσας».  

H Γερμανή φωτογράφος Nina Poppe πέρασε αρκετές εβδομάδες στις ακτές του Ειρηνικού, στις κοινότητες αυτών των υπεργυναικών και είχε την ευκαιρία να τις φωτογραφίσει πριν προλάβουν να εξαφανιστούν.

Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter

Στα μέσα του 20ού αιώνα, ο φωτογράφος Iwase Yoshiyuki επέστρεψε στο ψαροχώρι που μεγάλωσε και με μία Κόντακ που είχε μόλις είχε αποκτήσει τράβηξε αυτές τις υπέροχες φωτο:

Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter
Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Facebook Twitter

Η πηγή.

8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

3 σχόλια
αισθησιακές μέσα στη δωρικότητά τους,το σώμα ως εργαλείο και μέσο ηδονής απενοχοποιημένο !και το ama εκπέμπει μια αταβιστική αισθηση που ταιριάζει με το βυθό και τη θάλασσα ως αρχέγονη μήτρα ζωής
υπέροχες!!! λογοκρισία δεν είχε το χωριό τότε ε; ούτε πρόβλημα με τον δημόσιο θηλασμό και τις ρώγες; α ναι ξέχασα, τώρα που εξελιχθήκαμε καταλάβαμε τι είναι πρόστυχο και τι όχι!
Από το αρχικό άρθρο: 'By now however, you might be wondering why you’re seeing so many naked ladies. The modern wetsuit did not become available until the late 1950s and the cotton costumes available were uncomfortable for the women when wet and made them feel much colder when out of the water than if they wore nothing. A naked body will soon dry through its own body heat, but wet clothing will keep the body wet, take far longer to dry and will feel very cold in the slightest wind. Most Ama took to diving in nothing more than a tiny loincloth and mask.After the Second World War however, as tourism in Japan grew, outsiders began to comment on their nakedness and Ama divers were eventually forced to cover-up. But here, Yoshiyuki captured the last precious moments of a tradition that would soon begin to disappear, “the simple, even primitive beauty of the Ama.”'Οι Ιάπωνες δεν είχαν ποτέ πρόβλημα με το γυμνό σώμα (βλέπε onsen, δημόσια λουτρά etc.) Τη ζημιά τους την κάνανε οι δυτικοί με τον πουριτανισμό τους.
Η ηθικολογια κι ο πουριτανισμος ειναι χειροτερα απο ποτε. Και σε πολυ νεους ανθρωπους. Εχουμε παει τουλαχιστον 200 χρονια πισω κι αν διαβασεις τα σχολια στα ποστ καταλαβαινεις πολλα
κοίτα, η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα συνειδητοποιήσει πλήρως μέχρι πριν από λίγο καιρό, πίστευα ότι το πρόβλημα αφορά κυρίως μεγαλύτερους ανθρώπους, ο μικρόκοσμος μιας σχολής σου δίνει αυτή τη ψευδαίσθηση, αλλά τώρα το παρατηρώ παντού, και κλιμακώνεται σιγά σιγά πιστεύω, τα σχόλια είναι όντως ανησυχητικά στην πλειοψηφία τους!