Kατερινα θα χρειαστω τις πολυτιμες συμβουλες σου!! ο ΑΓΓΕΛΟΣ 10 ετων τωρα τελευταια μετα το θανατο του παππου του το μαιο, βλεπει εφιαλτες και δεν μπορει να κοιμηθει τα βραδια αν δεν εχει παρεα την αδελφη του!! βλεπει λεει τερατα και καμια φορα τον παππου!!εχει και το αγχος του σχολειου!! σε μια στιγμη απροσεξιας δικης μας επαιζε στο friv παιγνιδια και μπηκε σε ενα site με φαντασματα!! σου γραφω ολες τις παραμετρους!!
Για τους ενήλικες, η τραγωδία του θανάτου έχει να κάνει με το μη αναστρέψιμο. Ο θάνατος, τόσο οριστικός και τόσο αιώνιος, είναι το τέλος κάθε ελπίδας. Έτσι ο θάνατος είναι αδιανόητος σε προσωπικό επίπεδο, δεν μπορούμε να φανταστούμε τον αφανισμό μας, την διάλυση της ύπαρξης μας. Ο εαυτός μας αποτελείται από μνήμες και ελπίδες, του παρελθόντος και του μέλλοντος, και οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τον εαυτό τους χωρίς μέλλον.
Εάν ο θάνατος είναι αίνιγμα για τους ενήλικες, για τα παιδιά είναι ένα αίνιγμα καλυμμένο από μυστήριο. Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν να διανοηθούν ότι ο θάνατος είναι μια μόνιμη κατάσταση. Ότι ούτε οι γονείς ούτε οι ευχές μπορούν να φέρουν πίσω τους αποθανόντες. Η ματαιότητα των μαγικών ευχών σε σχέση με τον θάνατο είναι ένα δυνατό χτύπημα στο παιδί. Αναταράσσει την πίστη τους στην δύναμη τους να επηρεάζουν τα γεγονότα μέσα από τις ευχές τους, και τα κάνει να νιώθουν αδυναμία και άγχος.
Μερικοί γονείς προσπαθούν να προστατέψουν τα παιδιά τους από την εμπειρία του πόνου και της θλίψης που συνοδεύονται από την απώλεια ενός αγαπημένου τους προσώπου. Εάν πεθάνει ένα χρυσόψαρο, τρέχουν αμέσως να το αντικαταστήσουν με ένα καινούριο, ελπίζοντας ότι το παιδί δεν θα προσέξει την διαφορά. Έτσι τα παιδιά μπορεί να συμπεράνουν ότι η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου δεν έχει μεγάλη σημασία, ότι η αγάπη και η αφοσίωση μπορούν να μετατεθούν εύκολα αλλού.
Τα παιδιά (αλλά και οι ενήλικες) δεν θα έπρεπε να στερούνται το δικαίωμά τους να θρηνούν και να πενθούν. Θα πρέπει να είναι ελεύθερα να νοιώσουν την θλίψη για την απώλεια κάποιου προσώπου. Η ανθρωπιά των παιδιών βαθαίνει και ο χαρακτήρας τους εξευγενίζεται, όταν μπορούν να θρηνήσουν για το τέλος της αγάπης και της ζωής. Η βασική προϋπόθεση είναι να μην εξαιρούνται τα παιδιά από το μοίρασμα της χαράς και της θλίψης κατά τη διάρκεια της οικογενειακής ζωής.
Το πρώτο βήμα στο να βοηθήσει ένας γονιός το παιδί του να αντιμετωπίσει την απώλεια είναι να του επιτρέψει να εκφράσει πλήρως τους φόβους του, τις φαντασιώσεις του και τα συναισθήματα του. Τα όνειρα και οι εφιάλτες είναι και αυτά ένας τρόπος να επεξεργαστεί την απώλεια του παππού. Η αναγκαία παρουσία της αδερφής είναι ακόμα ένας μηχανισμός άμυνας και προστασίας για να μπορέσει να διαχειριστεί αυτά τα δύσκολα αισθήματα.
Εσείς μπορείτε να τον διαβεβαιώνετε ότι τα φαντάσματα δεν είναι αληθινά αλλά την ίδια στιγμή να αναγνωρίζετε τα αισθήματα του και να τα ονοματίζετε. Αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας, προστασίας και επικύρωσης στο παιδί. Ότι αυτά που αισθάνεται δεν είναι παράλογα και κακά. Μπορείτε να του μιλήσετε λέγοντάς του πράγματα που πιθανόν να αισθάνεστε και εσείς όπως: ‘Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι ο παππούς πέθανε και ότι δεν είναι πια μαζί μας’, ή ‘Τον θυμάσαι τόσο καλά και ίσως να ήθελες να είναι ακόμα εδώ μαζί μας’ κλπ. Τέτοιες δηλώσεις μεταφέρουν στο παιδί το ενδιαφέρον των γονιών για τα αισθήματα και τις σκέψεις του, και τα ενθαρρύνει να μοιράζονται τους φόβους τους και τις φαντασιώσεις τους.
Τα παιδιά μπορεί να θέλουν να ξέρουν εάν το να πεθαίνει κανείς πονάει, εάν οι νεκροί επιστρέφουν ποτέ στη ζωή και αν θα πεθάνουν ποτέ τα ίδια και οι γονείς τους. Οι απαντήσεις καλό είναι να είναι σύντομες και ειλικρινείς: Όταν κάποιος πεθαίνει το σώμα δεν νοιώθει πόνο, οι πεθαμένοι δεν γυρνούν πίσω, όλοι μας κάποτε θα πεθάνουμε. Όταν τα παιδιά μαθαίνουν την αλήθεια συνοδευόμενη από τρυφερότητα, νοιώθουν καθησυχασμένα.
Η ενηλικίωση δεν είναι εύκολη. Είναι γεμάτη από δύσκολες σκέψεις και αισθήματα, όπως η α αβεβαιότητα, οι ενοχές και το άγχος. Τα παιδιά φοβούνται ότι θα τα εγκαταλείψουν, προβληματίζονται με τις γονεικες συγκρούσεις, και είναι μπερδεμένα και ανήσυχα για τον θάνατο. Οι γονείς δεν μπορούν να εξαλείψουν όλα τα άγχη των παιδιών, αλλά μπορούν να τα βοηθήσουν να τα αντιμετωπίσουν καλύτερα όταν εκφράζουν κατανόηση για τις ανησυχίες των παιδιών και τα προετοιμάζουν για τις δύσκολες καταστάσεις της ζωής.
...............................................................................................................
Aγαπητη κατερινα! εχω ενα βιβλιο γραμμενο απο ισπανους «ολα για το σεξ» για παιδια! τα παιδια μου ειναι 10 και 8 ετων αγορι κοριτσι αντιστοιχα! ειναι καλη ηλικια?
Eίναι καλό να αρχίσουμε να μιλάμε στα παιδιά για την σεξουαλικότητα από νωρίς στην παιδική τους ηλικία. Η κατανόηση της σεξουαλικότητας βοηθά το παιδί να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί τα συναισθήματα του αλλά και την επιρροή και πίεση που μπορεί να δέχεται απο συνομηλίκους του. Το βοηθά να έχει τον έλεγχο της ζωής του και να αναπτύσσει υγιείς σχέσεις.
Το οικογενειακό περιβάλλον είναι ίσως το πιο κατάλληλο μέρος για να μάθει το παιδί για την σεξουαλικότητα, από τις πρώτες κιόλας ηλικίες. Έτσι το παιδί θα μάθει να εμπιστεύεται τους γονείς και θα μπορεί να τους κάνει ερωτήσεις για το σεξ και μετέπειτα στην ζωή του (πχ στην εφηβεία). Είναι σημαντικό τα παιδιά να έχουν μια θετική εικόνα για την σεξουαλικότητα και να έχουν πληροφορίες για την σεξουαλική υγεία, έτσι ώστε να 'ξεφοβηθούν' την σεξουαλικότητα και να μην την συνδέουν με ενοχικά αισθήματα.
Η εκπαιδευτική προσέγγιση (δηλαδή μέσω ενός βιβλίου όπως αναφέρατε) είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να μάθουν τα παιδιά για το σεξ, και πόσο μάλλον αν είστε δίπλα τους για να τους καθοδηγείτε, να τους απαντάτε στα τυχόν ερωτήματα που μπορεί να έχουν και να τους βοηθάτε να καταλάβουν. Είναι καλό να είστε ειλικρινής δίνοντας ανοιχτές απαντήσεις για την σεξουαλικότητα, χωρίς να μπαίνετε σε πολλές λεπτομέρειες για πράγματα που θεωρείτε ότι θα πρέπει να μάθουν στην ενήλικη ζωή τους ή για πράγματα που αφορούν την δική σας σεξουαλική ζωή.
Ακόμα και αν δεν αισθάνεστε απόλυτα άνετα να μιλήσετε στα παιδιά σας για το σεξ, αναγνωρίστε αυτό το συναίσθημά σας και κοινοποιήστε το και στα παιδιά σας για να ξέρουν πως νοιώθετε. π.χ. "Όσο σας εξηγώ κάποια πράγματα που αφορούν το σεξ μπορεί να νοιώσουμε όλοι λίγο άβολα, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό και δεν υπάρχει λόγος να ντρεπόμαστε"...
...............................................................................................................
Ειμαι παντρεμένος και έχω δύο αγόρια. Όταν στο β' επιπέδου του πρώτου μάθαμε ότι είναι αγόρι, η γυναίκα μου άρχισε να κλαίει και συνήλθε (;) μετά από μέρες. Το ίδιο και στο δεύτερο. Ανά διαστήματα τρώει κόλλημα και αρχίζει και λέει ότι ζηλεύει αυτούς που κάνουν κορίτσια και γιατί εμείς να μην έχουμε τέτοια τύχη, και τα αγόρια είναι χαζά και βαριέται τα παιχνίδια τους που είναι χαζά και γιατί να είμαστε τόσο άτυχοι στη ζωή να έχουμε αγόρια και να κάνουμε ένα παιδί ακόμα μήπως βγει κορίτσι. Μου χει σπάσει τα νεύρα.Help help!
Έτσι όπως τα περιγράφετε καταλαβαίνω ότι πρέπει να είναι αρκετά δύσκολη η κατάσταση για σας. Έχουν γεννηθεί δύο υγιή παιδιά, οι γιοί σας, και σεις δεν μπορείτε να το ευχαριστηθείτε και να απολαύσετε την πατρότητα πλήρως. Τώρα το γιατί η σύζυγος σας αντιδρά κατά αυτόν τον τρόπο μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες και θα αναφέρω κάποιους από αυτούς εδώ, καθαρά μέσα στα πλαίσια των δικών μου υποθέσεων και γνώσεων. Από εκεί και πέρα εσείς μπορείτε να σκεφτείτε πάνω σε αυτά και να δείτε τι μπορεί να σας φανεί πιο γνώριμο ή να πιστεύετε ότι ταιριάζει με την δική σας περίπτωση.
Καταρχήν όπως πιθανόν να γνωρίζετε πολλές γυναίκες μέσα στους πρώτους μήνες μετά την γέννα μπορεί να υποφέρουν από επιλόχεια κατάθλιψη. Ακόμα και αν η κατάσταση δεν είναι κλινική (δηλαδή να απαιτεί ψυχιατρική παρακολούθηση και φαρμακευτική αγωγή), η νέα μαμά μπορεί να νοιώθει καταβεβλημένη, απογοητευμένη, ανόρεχτη και αρνητική απέναντι στο μωρό, θλιμμένη και πολλές φορές να διακατέχεται από σκέψεις και ιδέες γύρω από το παιδί που δεν ξεκολλάνε από το μυαλό της. Αυτά τα συναισθήματα καλό είναι να αναγνωριστούν από τους γύρω και να δημιουργηθεί ένα υποστηρικτικό περιβάλλον γύρω από την μητέρα.
Για κάποιο λόγο η σύζυγός σας νοιώθει ότι κάτι λείπει, ο τρόπος που περιγράφετε τις αντιδράσεις της με κάνουν να σκέφτομαι ότι νοιώθει στερημένη και πιθανόν θυμωμένη. Έχετε σκεφτεί ότι αυτή η σχεδόν απόρριψη του φύλου των παιδιών μπορεί να έχει να κάνει με κάποια επιθετικότητα απέναντί σας; Άλλωστε ο πατέρας είναι αυτός που καθορίζει γενετικά το φύλο του παιδιού. Μήπως αυτός ο θυμός και η αγανάκτηση απευθύνεται σε εσάς; Φυσικά το γιατί δεν μπορώ να το γνωρίζω.
Καταλαβαίνω ότι μέσα σε αυτήν την έντονη απογοήτευση υπάρχει και ένας θυμός. Επίσης εδώ να προσθέσω, χωρίς να το σχετίζω άμεσα με αυτά που προανέφερα, ότι πολλές γυναίκες που έχουν κάνει πρόσφατα παιδί εκδηλώνουν και έναν θυμό απέναντι στον πατέρα του παιδιού γιατί νοιώθουν ότι πέφτει σε αυτές μεγαλύτερο βάρος και μεγαλύτερη ευθύνη, ότι κουράζονται πιο πολύ και ότι αυτές βιώνουν τα πάντα, τα καλά και τα κακά, πολύ πιο έντονα. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένταση και εκνευρισμό στο ζευγάρι, αν και είναι μέσα στα πλαίσια των ανθρώπινων σχέσεων.
Πέρα από όλα αυτά, κάτι που απευθύνεται περισσότερο στην σύζυγο σας, είναι ότι το συναίσθημα της απογοήτευσης αλλά και σχεδόν της άρνησης σε σχέση με το φύλο των παιδιών, πέρα από το κομμάτι του ότι πολλές γυναίκες θέλουν κορίτσι για κάποιους ευνόητους λόγους, υπάρχει και το φαντασιακό κομμάτι, που έχει να κάνει με το τι προβάλλει μια μητέρα στο παιδί της, τι επιθυμίες, τι φόβους, τι προσωπικές συγκρούσεις, εμπειρίες και τραύματα. Δηλαδή, στην προκειμένη περίπτωση, μπορεί το φύλο των παιδιών να πυροδοτεί κάποια αισθήματα που έχουν να κάνουν με την σχέση της συζύγου σας με τους άντρες και τις εμπειρίες της μέσα στην δική της οικογένεια.
Εάν εξακολουθήσει να νοιώθει έντονα για αυτό, και τα συναισθήματα αυτά την εμποδίζουν να χαρεί και να αναπτύξει σχέση με τους γιους σας και κρίνει ή κρίνετε ότι αυτό δημιουργεί δυσκολίες στην οικογένειά σας, θα μπορούσατε να επισκεφτείτε έναν σύμβουλο ζεύγους και οικογένειας ή να απευθυνθεί σε κάποιον ατομικό θεραπευτή.
'Η ψυχή θεραπεύεται όταν είμαστε με τα παιδιά' (Αγγλική παροιμία)
'Όσοι έχουν παιδιά, να τα χαίρονται, όσοι δεν έχουν...να χαίρονται' (Κάτι που λέει η γιαγιά μου)
...............................................................................................................
Μπορείτε να στείλετε τις ερωτήσεις , τις σκέψεις σας και ότι άλλο σας απασχολεί στο
Τα γράμματα σας θα δημοσιεύονται εδώ και μπορούν να είναι ανώνυμα ή επώνυμα.
--
σχόλια