Παγκόσμια Ημέρα Coming Out

Παγκόσμια Ημέρα Coming Out Facebook Twitter
15

Παγκόσμια Ημέρα Coming Out Facebook Twitter

 

Είμαι και το παραδέχομαι, το λέω, το διεκδικώ. Όχι πια κρυφά, καταπιεσμένα, ενοχικά αλλά έξω, δημόσια, στο φως του ήλιου. Η στιγμή που ένας γκέι ή μια λεσβία αποφασίζει να αποδεχτεί τον ίδιο του-της τον εαυτό είναι ίσως η σημαντικότερη στη ζωή του. Είναι μια ενηλικίωση, ένα «δεύτερο βάπτισμα» που συμβαίνει συνήθως σε νεαρή ηλικία, όχι όμως πάντα – “come out” μπορεί να κάνει κι ένας ωριμότερος-η που είτε δίσταζε νωρίτερα είτε απλώς το ανακάλυψε στην πορεία.

Θεμελιώδες πρόταγμα του lgbt κινήματος, η «έξοδος από την ντουλάπα» σημαίνει αποδοχή μιας επιθυμητικής ταυτότητας και ταυτόχρονα, μια νοητή ένταξη στην ευρύτερη γκέι κοινότητα. Για κάποιον-α μεγαλύτερης ηλικίας που τόλμησε και “βγήκε προς τα έξω” σε εποχές με πολύ αυστηρότερα ήθη, την γκέι κουλτούρα με τη σημερινή της έννοια στα σπάργανα, τον δημόσιο λόγο για τη σεξουαλικότητα υπαρκτό μόνο σαν σκανδαλοθηρία και μια σειρά αυτονόητες, πια, ευκολίες σαν αυτές που προσφέρει το Διαδίκτυο ή ένα κινητό τηλέφωνο αδιανόητες (υπήρχαν βέβαια πάντα - κι ευτυχώς! - ο Καβάφης, ο Ζενέ, η Σαπφώ, ο Όσκαρ Ουάιλντ…), μοιάζει στις μέρες μας πολύ ευκολότερο να γίνει αυτό το βήμα, σχεδόν «παιχνίδι». Έλα όμως που δεν είναι – κατά μία έννοια, σε κάποιες περιπτώσεις ίσως είναι κομμάτι πιο επαχθές.

Η  απελευθέρωση των ηθών που έφερε η δεκαετία του ΄60 έκανε τους ανθρώπους πιο δεκτικούς, πιο «ανοικτούς» σε ιδέες, πρωτοβουλίες και πειραματισμούς, κάτι που ο νεοσυντηρητισμός έχει εν μέρει ανακόψει (στο υπόλοιπο μέρος εξακολουθεί, ευτυχώς, να γίνεται πανικός). Παρά λοιπόν τον «πανηγυρικό» του χαρακτήρα, παρά τις απείρως περισσότερες ευκαιρίες και δυνατότητες, παρά το γεγονός ότι σήμερα βγαίνουν προς τα έξω περισσότεροι ηθοποιοί, καλλιτέχνες, πολιτικοί κ.λπ. επώνυμοι από ποτέ, το “come out” παραμένει μια δύσκολη υπόθεση ακόμα και σε ανεπτυγμένες, φιλελεύθερες κοινωνίες, ειδικά αν είσαι έφηβος-η (δεν αναφέρομαι καν σε υπερσυντηρητικές κοινωνίες που θεωρούν τους γκέι και τα δικαιώματά τους «εκφυλισμένη δυτική αρρώστια»). Απόδειξη, η έκταση που έχει πάρει ο σχολικός εκφοβισμός (bullying) σε βάρος ανοικτά γκέι εφήβων σε πολλές χώρες, πρακτική που έχει οδηγήσει σε δεκάδες αυτοκτονίες κι ανάγκασε μέχρι τον Ομπάμα να πάρει θέση. Για κάποια στρώματα του πληθυσμού, ο ομοφυλόφιλος δεν είναι πια απλά ο διαφορετικός, ο περίεργος, ο «λοξός» που ίσως ποθούμε κιόλας κατά βάθος αλλά αντιπροσωπεύει έναν  τρόπο ζωής που φαντάζει κολασμένος αλλά ταυτόχρονα «προνομιακός», συχνά από φθόνο και μόνο. Ταυτόχρονα, διεκδικήσεις του κινήματος όπως η ισότητα στον γάμο και η υιοθεσία ακούγονται σε κάποιους «εξωφρενικές», λες και τα ανθρώπινα δικαιώματα κόβονται με το μέτρο (αντίστοιχα αρνητικός μπορεί να είναι και ο φανατισμός που, δικαιολογημένα σε κάποιο βαθμό, συνοδεύει καμια φορά τη διεκδίκησή τους). Έχει, επομένως, αρκετό ζόρι η απόφαση να «εκδηλωθείς» είτε πρόκειται για το οικογενειακό σου περιβάλλον, είτε το φιλικό, είτε το σχολικό, είτε το εργασιακό, είτε το κοινωνικό. Χρειάζεται, επίσης, να είσαι προετοιμασμένος για το ενδεχόμενο τυχόν αρνητικές «επιπτώσεις» μην εκδηλωθούν άμεσα αλλά σε βάθος χρόνου. 

Αξίζει, οπότε, τελικά τον κόπο να «βγεις προς τα έξω»; Μα εννοείται πως ναι! Είναι όχι μία αλλά εκατό, χίλιες φορές προτιμότερο να διεκδικήσεις θαρραλέα την προσωπική σου ολοκλήρωση, ευτυχία και αξιοπρέπεια και στον έρωτα από το να υποχρεωθείς να ζήσεις μια ζωή μισοκρυμμένος στη σκιά, ρισκάροντας την ψυχική και πνευματική υγεία όχι μόνο τη δική σου αλλά και κοντινών σου ανθρώπων ενδεχομένως. Άσε που έχει κι υγρασία εκεί στα σκοτεινά. Όσα κι αν είναι τα εμπόδια, όποιο κι αν είναι το κόστος, να είσαι σίγουρος-η ότι ο χρόνος, ότι η ίδια η ζωή θα δικαιώσει με το παραπάνω την επιλογή σου. Δείξε μόνο δυνατός, αποφασισμένος, ανυποχώρητος. Εκμεταλλεύσου, στην τελική, το γεγονός ότι η σημερινή εποχή είναι, ιστορικά, η καλύτερη ever από πλευράς συνθηκών για να κάνεις αυτό το βήμα. Εσύ είσαι το μέλλον κι εσύ θα το ορίσεις. Και δεν ευνοούν μόνο οι συνθήκες και το περιβάλλον αλλά και το γεγονός ότι, σχεδόν μισόν αιώνα μετά το Stonewall, η κατανόηση, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα που θα συναντήσεις ψάχνοντας εκεί έξω είναι, δυνητικά, μεγαλύτερες από ποτέ – μη λησμονήσεις μόνο να τις δείξεις κι εσύ όταν σου ζητηθεί. Να θυμάσαι, ακόμα, πως η υιοθέτηση μιας ταυτότητας είναι προϋπόθεση αλλά όχι αυτοσκοπός και πως η πραγματική απελευθέρωση δεν μπορεί παρά να είναι συνολική. Καλή τύχη.

Υ.Γ. Με αφετηρία τις ΗΠΑ και τη Δυτική Ακτή, η Παγκόσμια Ημέρα Coming Out γιορτάζεται κάθε 11η Οκτωβρίου σε πολλές χώρες. Η ημερομηνία παραπέμπει στη μεγάλη Εθνική Πορεία για τα γκέι δικαιώματα προς την Ουάσινγκτον (11/10/1987). Το λογότυπο της πρώτης διοργάνωσης είχε σχεδιάσει ο Keith Haring.

  

Ελλάδα
15

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

6 σχόλια
Στην νεοελληνικη οι λεξεις "που..ης"και"που..ια"στην συντριπτικη πλειονοτητα των περιπτωσεων ΔΕΝ χρησιμοποιουνται ως αναφορα στις σεξουαλικες προτιμησεις καποιου,αλλα στον χαρακτηρα του.Διολου κολακευτικο,βεβαια,για τους ομοφυλοφιλους,αλλα οπως ολες οι σχετικες περιπτωσεις "μεταφορικων χαρακτηρισμων"καπως πρεπει να "ενταχθηκε'στην γλωσσα.Για καποιους,μαλλον ευνοητους,λογους.Η κοινωνια δεν λειτουργησε εχθρικα η ,τουλαχιστον,"ομοφοβικα"(συμφωνα με τον βλακωδη ξενοφερτο ορο)ετσι,στην τυχη.Προφανως και η καθιερωση του ορου ηταν προιον παρατηρησεως και εμπειριων.Οι αντιδραση της,ομως,αυτη καθαυτη,δυσκολεψε αφανταστα την ζωη των ομοφυλοφιλων,καθως στην πλειονοτητα των περιπτωσεων η "αποκαλυψη"της ιδιοτητας αυτης θα ισοδυναμουσε με κοινωνικη και επαγγελματικη αυτοκτονια.(με εξαιρεση τον καλλιτεχνικο χωρο).Τα χρονια ομως περασαν,και οι αντιληψεις αλλαξαν.Η κοινωνικη αποδοχη των ομοφυλοφιλων εφθασε και στην Ελλαδα.Και τοτε περασαμε,φυσικα,στα "νεοελληνικα χαρακτηριστικα",στην υπερβολη και στην καταχρηση.Η συνεχης και κραυγαλεα παρουσια και προβολη ομοφυλοφιλων σε ολες,σχεδον, τις τηλεοπτικες εκπομπες "ψυχαγωγιας",και δη στα λεγομενα "πρωιναδικα",ξεπερασε καθε λογικη.Αρκει να σκεφθει κανεις σοβαρα τι ειδους επιρροες ασκει αυτος ο 'βομβαρδισμος"στα μικρα παιδια,τα οποια 'ρουφανε'σαν σφουγγαρια οτι κοινωνικα προτυπα τους 'σερβιρονται",για να εκτιμησει τις επιπτωσεις.Περαν,ομως,των ιστορικων και κοινωνικων 'επισημανσεων" , και προς αποφυγην καθε παρεξηγησεως, κρινω σκοπιμο να καταθεσω και καποιες προσωπικες εμπειριες.Ειχα την τυχη να γνωρισω στην ζωη μου καποιους ομοφυλοφιλους οι οποιοι ηταν σπουδαιοι ανθρωποι.Με κορυφαιο τον μεγαλο Μανο Χατζιδακη.Η συμπεριφορα του,σε ολα τα θεματα,ηταν η πιο "αντρικεια"που μπορει να φαντασθει κανεις.Με κριτηριο οτι τον ανδρα τον καταδεικνυουν οι πραξεις του,ο λογος του,και το ηθος του.Οχι το με ποιαν,η με ποσες, κοιμαται.Γνωρισα,επισης, και πολλους "επωνυμους αντρακλες",με σειρα γυναικων στο "ιστορικο" τους.Πολλοι απο αυτους, αν τους αποκαλουσες "που....δες',θα τους περιποιουσες τιμη.Αυτα για την ιστορια.
Coming out..Ελατε τωρα...απλα πραγματα..(.αααχ τι λεω τωρα)ποσο μαλλον για τα Τρανς ατομα..εκει δεν εχει αναμονες..ουτε ημεριδες με πανελ...ουτε παρελασεις...Οταν φορεσεις πρωτη φορα την φουστα και βγεις εκει εξω εχεις διαβει τον Ρουβικωνα...εισαι μονη η μονος στην Αγρια Δυση.Λακωνικα λοιπον.Η ολη ιστορια θελει coming out πρωτα στον εαυτο μας,μετα στον κοσμο..οταν εισαι ετοιμη για τον πρωτο γυρο, μπες στο ριγκ,και σιγουρα το πρωτο καμπανακι φερνει ανακουφιση(προσωρινη ομως)...αφου ομως μαθεις να αποφευγεις τα χτυπηματα και να ανταποδιδεις οπου πρεπει,αντιλαμβανεσαι οτι τελικα δεν θα μπορουσες να ζεις αλλοιως.12 γυροι ειναι αυτοι,ατελειωτα τα ματς,ιδρωτας στην προπονηση..αλλα και η χαρα του αγωνα..ας τρεχει αιμα απο το χειλι..Υπαρχω,αναπνεω,ζω πια.Ιδανικοι κοσμοι δεν υπαρχουν,οπως λοιπον " καποιοι"επιβαλλουν τα ταχα νορμαλ προτυπα,ετσι και εμεις πρεπει ναμαστε ετοιμοι να τους δειξουμε οτι υπαρχουμε σαν απολυτα φυσιολογικα ατομα,ισορροπημενα,χωρις φοβιες και αναστολες...Οσο και αν ματωνει τι χειλι..γελαει και αυτο...
Προς Ελληνες ομοφυλοφιλους (σαφως διαφορετικη συνομοταξια απο : Ευρωπαιους ομοφυλοφιλους) :ΔΕΝ ειστε ισοτιμοι, ισαξιοι, ελευθεροι στην ελληνικη κοινωνια....μην κοροιδευεστε. Το οτι ζειτε ως "στρειτ", εκτος απο εναν πολυ στενο κυκλο ανθρωπων, ΔΕΝ αποτελει απαντηση. Σημειωση: δεν εννοω να ζειτε ως "στερεοτυπικοι" γκέι, αλλα απλα σαν καθημερινοι ανθρωποι ΣΕ ΟΛΑ. Οταν αρχιζουν οι εξαιρεσεις "ναι αλλα ας μην το μαθουν στη δουλεια, ας μην πιασω το χερι του γκομενου μου εξω απ το σπιτι κλπ" η ισοτητα εχει παει περιπατο Προς Ελληνες κυριως καλοπροαιρετους στρέιτ: Οσοι νομιζετε οτι τελος παντων αυτο το θεμα ειναι πασέ, οτι ολα ειναι πλεον συγχρονα και ανοιχτομυαλα, καντε ενα απλο πειραμα:Προσποιηθειτε τους γκέι σε καθε κοινωνικη, οικογενιεακη, φιλικη, επαγγελματικη επαφη σας. (και παλι δεν εννοω "στερεοτυπα" τρα λα λα) εστω και για λιγες μερες. πχ βαλτε μια φωτο του δικου σας στο γραφειο σας. Οταν σας ρωτησει το αφεντικο τι θα κανετε ΣΚ, πειτε θα παω με τον συντροφο μου. Τα ιδια σε οικογενεια κλπ Επισης παρακολουθηστε την ελληνικη τηλεοραση και τα άλλα μεσα και αναλογιστειετ το πως σας παρουσιαζει. Στη συνεχεια βγειτε χερι χερι στο δρομο, στο σινεμα, σε ενα καφε με ατομο του ιδιου φυλου. Μιληστε στους φιλους σας για την οικογενεια που θελετε να κανετε. Προσπαθειστε να φιληθειτε δημοσια κλπ κλπ ΥΓ Το πειραμα ειναι ΠΟΛΥ δυσκολο, γινεται μεν αλλα υπο προϋποθεσεις....το χειροτερο που μπορει να καταληξει ειναι σε θανατο, ναι αυτα συμβαινουν ακομα στην Ευρωπη. Φυσικα το πιο πιθανο ειναι να μην καταληξει ετσι, αλλα σκεφθειτε ποσο "ανετοι" και ανεμελοι θα ησασταν, οπως δικαιουται καθε ανθρωπος να αισθανεται στη ζωη του, κανοντας το, εστω και για λιγες μερες (και οχι για ολη σας τη ζωη).ΥΓ2 Προς Ελληνες γκέι, και παλι:Το πειραμα που απευθυνεται στους στρέιτ, καντε το κι εσεις κανονικα, χωρις "εκπτωσεις"...και τα λεμε. Το οτι εχουμε συνηθισει και αποδεχτει, οτι ορισμενα πραγματα δεν τα δικαιουμαστε επειδη ετσι ειναι η κοινωνια, για να αισθανομαστε παρηγορια ...ειναι το οσα δεν φτανει η αλεπου , τα κανει κρεμασταρια.ΥΓ3 Επιτελους, γκέι, οπως και στρέιτ, δεν ειμαστε ΜΟΝΟ την ωρα που κανουμε σεξ. Αποτελει το κυριαρχο χαρακτηριστικο που διαμορφωνει ΟΛΗ τη ζωη μας και τις επιλογες μας (ή τους περιορισμους μας)....και δεν εννοω το σεξ!!! Για σκεφθειτε το λιγο.
Ειναι λογικο να παραξενευεται ενας straight γιατι πρεπει να ειναι το coming out "θεμα".Λοιπον για μενα το δυσκολοτερο coming out ηταν στον ιδιο μου τον εαυτο, και αυτο απο μονο του λεει πολλα για το που ζω και πως μεγαλωσα.Επισης συγκαταλεγω τον εαυτο μου στους τυχερους γιατι δεν ειμαι στη Μ.Ανατολη η την Αφρικη οπου ανθρωποι βασανιζονται και θανατωνονται για τις σεξουαλικες τους προτιμησεις. Η ολη προσπαθεια για αυτους τους ανθρωπους γινεται και οχι για τον καθε ενοχικο κρυπτο-ομοφυλοφιλο.
ένα θέμα με πολύ κουβέντα....γιατί πρέπει κάπιως να παραδεχθεί ότι είναι gay ή λεσβία και να "βγει απο τη ντουλάπα"? Ποιόν ενδιαφέρει αν είμαι gay η straight? Kαι αν το παραδεχθώ δημοσίως θα αλλάξει κάτι στη ζωή μου? Στην κοινωνία?Είμαι αυτός που είμαι για τον εαυτό μου και δεν νομίζω να αφορά κανέναν άλλο και σίγουρα δεν είμαι το κέντρο του κόσμου για να ενδιαφέρονται τι κάνω στο κρεββάτι μου.Άλλωστε όπως είπε και ο Δ. Παπαιωάννου η ομοφυλοφιλία είναι σεξουαλική προτίμηση και όχι ιδιότητα.
Συνεχώς ταξινομούμαστε κοινωνικά [και μέσα σε οποιαδήποτε κοινότητα] για πράγματα που θεωρούνται (είναι) προσωπικά και ιδιωτικά. Καλώς ή κακώς έτσι λειτουργούν οι κοινωνίες.
Εξυπακούεται πως ένα άτομο δεν θα πρέπει να υφίσταται καμία πίεση, ως προς το αν/πότε/πώς θα κάνει coming out, αλλά απόψεις σαν τη δική σου Παύλε χτυπάνε κόκκινο από εσωτερικευμένη ομοφοβία.
Γιατί πολλοί άνθρωποι έχοντας τον φόβο της απόρριψης απο το ίδιο το κοινωνικό σύνολο της χώρας, καταπιέζουν τους εαυτούς τους, παντρεύονται γυναίκες και κάνουν παιδιά μαζί τους, μόνο και μόνο για να έχουν τη βιτρίνα του str8 και να μην τους κράζουνε, έχοντας αυτό ως αποτέλεσμα να ζούν μια καταπιεσμένη ζωή και στην ουσία να κοροιδεύουν τους εαυτούς τους αλλά και τους ανθρώπους μου έχουν δίπλα τους.
και πως μπορεί να βοηθήσει η Παγκόσμια μέρα coming out ενάντια στον φόβο που περιγράφεις. Αν, λοιπόν, κάποιος κάνει το coming out θα σταματήσει να φοβάται την απόρριψη ή η κοινωνία θα το δεχθεί αγόγγυχτα και δεν θα τον απορρίψει.Αν κάποιος ομοφυλόφιλος καταπιέσει δια βίου τον εαυτό του και φτιάξει μια "βιτρίνα οικογένεια" τότε πιθανόν να μην έχει και τη δύναμη να κάνει coming out ποτέ. Οπότε μάλλον το coming out είναι για αυτούς που πατάνε δυνατά στα πόδια τους και δεν θα καταπιεστούν (καταστρέφοντας γυναίκα και παιδιά) και οι κοινωνία θα τους δεχθεί έτσι κι'αλλιώς (όπως έχει δεχθεί πολλούς ομοφυλόφιλους που όμως δεν το προβάλουν-φωνάζουν).
@Παυλος Π Οπως ο φεμινισμος στις μερες μας ειναι παλι στην πρωτη γραμμη γιατι πληθαινουν οι περιπτωσεις νομοθεσιων που απαγορευουν / περιοριζουν τις αμβλωσεις ετσι και το LGBT κινημα προσπαθει να ευαισθητοποιησει οσο το δυνατον περισσοτερο κοσμο εναντι στον διωγμο και τα βασανιστηρια που βιωνουν ανθρωποι σε πολλα μερη του κοσμου λογω του σεξουαλικου τους προσανατολισμου.Το coming out day ειναι μια ενεργεια που απευθυνεται σε οσους ΕΙΝΑΙ ομοφυλοφιλοι (ναι ΔΕΝ αφορα τους υπολοιπους). Οι στοχοι ειναι πολλαπλοι και παλι εντασσονται στον κυριο σκοπο της εξαλειψης φαινομενων διωγμου για λογους σεξουαλικου προσανατολισμου.
Λυπάμαι αλλά διαφωνώ κάθετα με τον Κο Παπαϊωάννου. Φυσικά και δεν είναι επιλογή. Μακάρι να ήταν. Γιατί να θέλει κάποιος/κάποια να υφίσταται τόση ψυχολογική ή/και σωματική βία από "μέλη" της κοινωνίας μας απλώς και μόνο επειδή ελκύεται από άτομα του ίδιου φύλου ?
Come out, come out, wherever you are. Ποτέ δεν φαντάστηκα οτι υπάρχει ολόκληρο κίνημα. Πάντα νόμιζα οτι απλά κάποιος είναι γκέι γιατί απλά έτσι είναι. Και οτι αν δεν δηλώνει κάποιος γκέι, είναι επειδή δεν είναι γκέι. Τι να πω, έχω πολλά ακόμα να μάθω. Πάντως είναι κρίμα να νοιώθετε οτι οι "άλλοι", είμαστε εναντίον σας, δεν βλέπω γιατί πρέπει να είναι έτσι. Ερώτηση- προσωπική απορία μου (χωρίς να θέλω να μειώσω, ούτε κατά διάνοια, τις όποιες προσπάθειες σας): Αποκλείεται να μεγαλοποιούνται κάπως οι καταστάσεις? Να μην είναι τόσο τραγικά τα πράγματα στην κοινωνία όσο πιστέυετε? Νομίζω οτι έχουν προχωρήσει κάπως τα πράγματα. Δεν μπορώ να διανοηθώ αντιπάθεια απέναντι σε άνθρωπο επειδή είναι γκέι, γιατί λοιπόν να μήν "come out", έχει κάτι να χάσει? Προσπαθώ να καταλάβω την βαρύτητα και την τόση σπουδή σε ένα θέμα που θεωρώ δεδομένο. Δεν τρολλάρω, στον λόγο μου. Και γιατί να είμαστε εναντίον στην τελική? Ίσα ίσα, επειδή συνήθως για κάποιο λόγο, είστε πιό ωραία αγόρια (στερεοτυπο αλέρτ!) απο τον μέσο στρέητ, μειώνετε και τον ανταγωνισμό! Come out λοιπόν και μη φοβάστε τίποτα. Εκτός απο το να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας που λένε και οι γαλάτες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και δεν το βλέπω να συμβαίνει σύντομα.
Ντροπή ειλικρινά γι' αυτό το σχόλιο.. Εκεί έξω αγαπητέ, υπάρχει πολύς κόσμος που έχει ψυχολογικά προβλήματα λόγω μπούλινκ..Επειδή δηλαδή δεν τρώμε και ξύλο κάθε μέρα να είμαστε ευχαριστημένοι;