[ΓΝΩΜΕΣ] Ανοιχτή επιστολή προς ανέργους. Από την Irosworld.

[ΓΝΩΜΕΣ] Ανοιχτή επιστολή προς ανέργους. Από την Irosworld. Facebook Twitter
5

Ως άνεργη και χωρίς κανένα οικονομικό πόρο αλλά σκεπτόμενη, δημιουργική και αισιόδοξη, απευθύνομαι σε όλους όσους οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές δομές, μας έχουν καταστήσει συντρόφους (αφού η ταξική συνείδηση στην εποχή που ζούμε, έχει πάει περίπατο). Απευθύνομαι άμεσα σε όλους, γιατί με μία πρόχειρη ενημέρωση σε σωματεία βάσης ανέργων και συλλογικότητες, αντιμετώπισα διεκδικήσεις του τύπου «Δικαίωμα στην εργασία» και «Ανάκτηση της αξιοπρέπειας». Προσωπικά θεωρώ τις δύο παραπάνω προτάσεις, άμεσα αντικρουόμενες και αυτοαναιρούμενες.

Η υποτιθέμενη κρίση του καπιταλισμού, καθιστά κάποιους αυτή τη στιγμή περίσσιους. «Δεν χωράτε, δεν σας παίρνουμε και δεν σας θέλουμε κι όλα, γιατί είστε και γκρινιάρηδες που διεκδικείτε». Έτσι αυτή η περίσσεια ανθρώπων, θα εξαθλιωθεί, θα πεινάσει, θα γονατίσει και τελικά θα υποχωρήσει και θα υποστεί τα πάντα. Τότε ο καλός και αγαθός κεφαλαιούχος, θα του πει: «Άντε έλα, θα σε πάρω, αλλά θα πάρεις μόνο 200€, δεν θα έχεις ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεν θα έχεις πιθανότητα να βγεις στη σύνταξη, θα έχεις ευέλικτα (sic) ωράρια, δεν θα έχεις δωρεάν παιδεία, δεν θα έχεις πρόσβαση στην άμεση παραγωγή τροφής, δεν θα έχεις πρόσβαση σε βασικά αγαθά, αλλά θα έχεις και πάλι ανακτήσει το δικαίωμα στην εργασία και την αξιοπρέπεια σου».

Είναι λοιπόν η λύση για όλους εμάς που ήδη είμαστε σε αυτή την κατάσταση, το δικαίωμα στην εργασία; Είναι αξιοπρέπεια το να έχω δουλειά, αφεντικό και εργασία; Όχι δεν είναι! Αξιοπρέπεια είναι, να έχω γνώμη για τη ζωή μου, να λαμβάνω παιδεία, να απολαμβάνω τις υποδομές για τις οποίες γενιές και γενιές έχουμε δουλέψει. Αξιοπρέπεια είναι, να σέβομαι με τον τρόπο ζωής μου τη φύση, τις σωματικές και πνευματικές μου ανάγκες, να παραμένω συναισθηματικός και να μην χρειάζομαι ψυχοφάρμακα, που με βοηθούν να παραμείνω στα πλαίσια της κανονικότητας μιας καλοκουρδισμένης παραγωγικής- καταναλωτικής μηχανής.

Πολλοί άνθρωποι γύρω μας, δίπλα μας, στην οικογένεια μας, το έχουν αυτό αντιληφθεί. Μία νέα πραγματικότητα οριζοντιότητας και αντιδομών γεννιέται ήδη και κάνει τα πρώτα της βήματα. Μία πραγματικότητα, που σέβεται τον άνθρωπο, ως κομμάτι της φύσης και όχι σαν την κορωνίδα της δημιουργίας. Που επαναπροσδιορίζει τις ανάγκες της και προσπαθεί να ξεχωρίσει τα σημαντικά από τα ασήμαντα. Αυτή η νέα πραγματικότητα, καλλιεργεί τη γη και παράγει καθαρή τροφή, ψάχνοντας και διασώζοντας παραδοσιακούς σπόρους, απορρίπτοντας  τα υβρίδια και κάθε μεταλλαγμένη μορφή ζωής. Κάνει γεωτρήσεις και ποτίζει τους καρπούς.

Χρησιμοποιεί και δεν εκμεταλλεύεται σε σημείο εξάντλησης τους φυσικούς πόρους. Προσπαθεί να αντιληφθεί τους φυσικούς μηχανισμούς ίασης και προστασίας και βασίζεται στη συνεργασία.

Οι αντιδομές αυτές στο μεγαλύτερο μέρος τους, είναι αυτοδιαχειριζόμενες και λειτουργούν συλλογικά. Εξασφαλίζουν τροφή, συχνά στέγη, συνύπαρξη, ελεύθερο χρόνο και αφήνουν χώρο στο μυαλό για σκέψη και εξέλιξη. Η δημιουργικότητα και το ταλέντο των ανθρώπων που συμμετέχουν, δεν πιέζονται, δεν βιάζονται αλλά αποτελούν δομικά υλικά για τη συνέχεια και την εξέλιξη των εγχειρημάτων. Η ανταλλαγή υπηρεσιών, οι τράπεζες χρόνου, τα εναλλακτικά νομίσματα, οι κολλεκτίβες, οι τράπεζες σπόρων, οι ομάδες αυτομόρφωσης, είναι μερικά δείγματα. Οι καταλήψεις στέγης, εργασιακών χώρων και γης, που έχουν απαξιωθεί ή έχουν γίνει αρένα κερδοσκοπίας για τους ιδιοκτήτες ή το κράτος, είναι απελευθέρωση πόρων για την ανάπτυξη μιας νέας πραγματικότητας, από αυτούς που πρώτοι βίωσαν τη σκληρότητα της πραγματικότητας του κέρδους.

Αν οι αντιδομές δεν ήταν απειλή για την υπάρχουσα κατάσταση, ο κώδικας alimentarius για τον έλεγχο παραγωγής, υπό τον μύθο της προστασίας του καταναλωτή (ναι αυτή τη λέξη χρησιμοποιούν) και η προσπάθεια καταγραφής και ελέγχου των υδάτινων πόρων (π.χ. γεωτρήσεων) , δεν θα ήταν τόσο ψηλά στην πολιτική ατζέντα. Οι αντοδομές, η αυτοοργάνωση και η διαχείριση των πόρων πραγματικά απειλούν την παντοδυναμία του κεφαλαίου και σκιαγραφούν μία εικόνα εξελιγμένης κοινωνίας, όπου εμείς, η βάση, συνεργαζόμαστε και δεν ανταγωνιζόμαστε.

Αυτά που ως πολίτες πρέπει να διεκδικούμε, είναι η παιδεία, η υγεία, η στέγη, το νερό και το ρεύμα, οι μεταφορές, οι επικοινωνίες. Το «δικαίωμα» στην εργασία και η σκλαβιά στο οποιοδήποτε αφεντικό, μας αποπροσανατολίζει και μας απομακρύνει  από το ποιοι μπορούμε να είμαστε, τι κοινωνία μπορούμε να δημιουργήσουμε και τα δικαιώματα που πραγματικά έχουμε. Η αξιοπρέπεια, δεν έχει καμία απολύτως σχέση, με τον ιδανικό καταναλωτή. Αυτός ο ρόλος που μας δόθηκε είναι μια φυλακή που νομίζουμε πως επιλέγουμε. Αυτό είναι το ευαγγέλιο του νεοφιλελευθερισμού και βασίζεται στο μύθο της δυνατότητας ταξικής μεταπήδησης .

Μία σειρά από αντιδομές που απλώνονται παντού γύρω μας και προφανώς και στη γειτονιά σας, μπορείτε να βρείτε στη σελίδα των ηλιόσπορων. Αν δεν υπάρχει ήδη κάτι, μπορείτε να το δημιουργήσετε. Ας πιστέψουμε επιτέλους πως μπορούμε και ας το κάνουμε. Όχι γκρίνια, αυτοοργάνωση! Δεν μπορεί το δικαίωμα στην εργασία, να αντικαταστήσει τη δημιουργικότητα και την όρεξη για ζωή. Όλοι μαζί, μπορούμε τα πάντα!

Ελλάδα
5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

4 σχόλια
Με τρομάζει η απόρριψη χωρίς αντιπρόταση. Η αυτοοργάνωση και η αυτοδιαχείριση είναι μία αισιόδοξη και δημιουργική αντίδραση όσων από εμάς αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά στα αδιέξοδα μίας κρίσης που έχουν δημιουργήσει άλλοι, αλλού και τους βοηθά να μας κάνουν να σκύψουμε κι άλλο και να δεχτούμε όρους εργασίας μεσαιωνικούς.Τι θα μπορούσε κατά την άποψη σου να κάνει κάποιος; 3000 αυτοκτονίες μετράμε ήδη. Η εγκληματικότητα βαράει κόκκινο. Τι είναι δηλαδή ποιο θεμιτό, από το να απαλλαγούμε από τους ρόλους της καταναλωτικής και παραγωγικής μηχανής και να απελευθερωθούμε μέσα από τη συνεργασία και τη συνύπαρξη;Επέτρεψε μου να θεωρώ πως συμβάλεις στη συζήτηση του θέματος :)
Η αξιοπρέπεια είναι πολιτική διεκδίκηση, όταν οι δομές δεν είναι οριζόντιες αλλά χαράσσονται από τους έχοντες (αυτούς που ορίζουν αυτό που θεολογικά ονομάζεται αγορές).Δεν διαφωνώ πως είμαστε νεόπτωχοι, είμαστε όμως, στο πλαίσιο που το αξιακό μας σύστημα, αναγνωρίζει ως πλούτο την ιδιοκτησία και την δυνατότητα υπερκατανάλωσης. Αυτή ακριβώς είναι η προσπάθεια, η άρνηση του ρόλου και ο αυτοπροσδιορισμός. Αν στη βάση βάλουμε τη συνεργασία, το σεβασμό και την διεκδίκηση της ζωής μας με όρους χρόνου, δημιουργίας και αποτελεσματικότητας και όχι χρήματος (το ο χρόνος είναι χρήμα που υπάρχει σε όλο το δυτικό κόσμο τι άλλο εξυπηρετεί πέρα από την απονοηματοδότηση του χρόνου που ξοδεύουμε στη μισθωτή σκλαβιά) παύουμε να είμαστε και να νιώθουμε νεόπτωχοι. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε διαφορετικές δομές και αυτό είναι η ουσία της παραπάνω τοποθέτησης. Η ενδυνάμωση των σχέσεων και της αλληλεπίδρασης, μπορεί να μας ενώσει και να διεκδικήσουμε σε ένα δεύτερο επίπεδο και πολλά άλλα. Χρήσιμες πολύ είναι όλες οι παρατηρήσεις και όλες οι διαφορετικές απόψεις, που μπορεί να φωτίσουν πιθανές δυσλειτουργίες τις οποίες μπορούμε να ξεπεράσουμε, εφόσον τις αντιληφθούμε. Σε ευχαριστώ που συμβάλεις σε αυτή την κατεύθυνση. :)
Ευχαριστώ, αλλά δεν συμβάλλω. Όπου ακούω ξύλινη γλώσσα, φεύγω. Κάνει κακό η ξύλινη γλώσσα, αποθρασύνει τον άνθρωπο. Τον ανεβάζει σε μέρη όπου, στην τελική, μένει μόνος ή με την παρέα του, εγκλωβισμένος στην ουτοποιία του. Για μια ψευδαίσθηση, όμως, ζούμε. Τέλος, η αξιοπρέπεια, δεν είναι πολιτική διεκδίκηση. Είναι αυτό που έχεις ή δεν έχεις, ανεξάρτητα από τις συνθήκες.
Παρατήρηση κοινωνιολογικού περιεχομένου: οι "αντιδομές" είναι ευφημισμός. Λίγη προσοχή στη χρήση τέτοιων "όρων" γιατί δημιουργούν εντυπώσεις και ψευδαισθήσεις. Ωραία τα λέτε στον ηλιόσπορο, αλλά υπάρχουν κι αυτά τα ρημοδο-λογικά-κενά. Παραδείγματα:"να απολαμβάνω τις υποδομές για τις οποίες γενιές και γενιές έχουμε δουλέψει". Ο πατέρας μου, ναι, αυτός έχει το δικαίωμα να πει κάτι τέτοιο γιατί, όπως πολλά παιδιά της ηλικίας τους, χαλίκωναν δρόμους, αμισθί φυσικά. Η ειρωνία είναι ότι αυτοί ακριβώς οι δρόμοι είναι σαν καινούργιοι σε αντίθεση με τους δρόμους που δημιουργήθηκαν αργότερα, στα χρόνια της ευμάρειας όταν γεννήθηκε η γενιά μας. "Κάνει γεωτρήσεις και ποτίζει τους καρπούς". Χρειάζεσαι άδεια για να κάνεις γεωτρήσεις. Μην το παρουσιάζουμε τόσο ρομαντικά.. Υπάρχει κι ένα σοβαρό σκεπτικό πίσω από την ανάγκη για αδειοδότηση κι έχει να κάνει με τη διαχείριση υδάτων. Το πώς εφαρμόζεται η νομοθεσία είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Εκτός κι αν εννοείτε πως στοιχεία απ΄τις "αντιδομές" προχωρούν σε παράνομες γεωτρήσεις, καταπατώντας το δικαίωμα όλων μας σε νερό. "μια νέα πραγματικότητα οριζοντιότητας [...] γεννιέται". Η γενιά των νεόπτωχων είναι. Και δεν ακούγεται καθόλου καλό. Προσωπικά, προτιμώ να θωρώ τ΄αστέρια από όρθια θέση *σαρκασμός*. Αυτές οι "οριζόντιες" θέσεις είναι επικίνδυνες, γενικά..Είναι ωραίο να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Ανθρώπινο και υγιές. Ο καθένας όπως μπορεί. Είμαι χρόνια τώρα αυτό που ονομάζουν "ενεργός πολίτης", "συνειδητοποιημένος" κτλ. Όχι μόνο στην προσωπική μου καθημερινότητα, αλλά κυρίως μέσω της δουλειάς μου. Καλά φαίνονται σε πρώτη ανάγνωση όλα αυτά, αλλά μόνο αν είναι έτοιμος κανείς να δώσει τις μάχες του εκτός συστήματος. Μάχες που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι καταδικασμένες σε αποτυχία ή δίνουν νίκες στα σημεία. Τέλος, η αξιοπρέπεια είναι μεγάλη κουβέντα και, κατά την άποψή μου, δεν χωράει σε κείμενο με πολιτική κατεύθυνση, έστω και σε λανθάνουσα μορφή.