Το πιο συγκινητικό εύρημα; Το ελεφάντινο κεφαλάκι του Φιλίππου Β΄. Τόσο μικρούλι, τόσο εύθραυστο και όμως τόσο δυνατό!

Το πιο συγκινητικό εύρημα; Το ελεφάντινο κεφαλάκι του Φιλίππου Β΄. Τόσο μικρούλι, τόσο εύθραυστο και όμως τόσο δυνατό! Facebook Twitter
10

Η κ. Κοτταρίδη φιλοξενείται σήμερα στη στήλη Ευρήματα για να απαντήσει στις ερωτήσεις μας. Πριν λάβει το λόγο, αντιγράφω εδώ ένα βιογραφικό σημείωμα που αποτυπώνει συνοπτικά μόνον μια σπουδαία διαδρομή επιστημονικής ζωής.

Απόφοιτος του τμήματος αρχαιολογίας και ιστορίας της τέχνης της φιλοσοφικής σχολής του Α.Π.Θ. με μεταπτυχιακές σπουδές στην κλασική, προϊστορική και μεσαιωνική αρχαιολογία, την ιστορία της τέχνης, την αρχαία και μεσαιωνική φιλολογία, την εθνολογία και τη θεατρολογία, η Αγγελική Κοτταρίδη είναι διδάκτωρ της κλασικής αρχαιολογίας της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου της Κολωνίας.


Από το 1991, ανήκει στην ομάδα αρχαιολόγων του Υπουργείου Πολιτισμού, όπου ως διευθύντρια της ΙΖ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και της 11ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (χώρος ευθύνης: νομοί Ημαθίας και Πέλλας) είναι υπεύθυνη για την πραγματοποίηση 17 έργων ΕΣΠΑ ύψους περ. 32 εκατομμυρίων ευρώ που υλοποιούνται στους αρχαιολογικούς χώρους, τα μουσεία και τα μνημεία των Αιγών (Βεργίνα), της Πέλλας, της Βέροιας, της Νάουσας, της Έδεσσας, αλλά και των Σερβίων και της Σιάτιστας.


Παράλληλα, ασχολείται με την οργάνωση του διαδικτυακού μουσείου «Μέγας Αλέξανδρος από τις Αιγές στην Οικουμένη», ενός εξαιρετικά φιλόδοξου ψηφιακού έργου που υλοποιείται στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ και αφορά στην ανάδειξη της σημασίας όχι μόνον του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά ολόκληρου του αχανούς ελληνιστικού κόσμου και της πάντα επίκαιρης κληρονομιάς του.


Στην πρώτη πρωτεύουσα των Μακεδόνων τις Αιγές (σημερινή Βεργίνα), η Αγγελική Κοτταρίδη, μεταξύ άλλων, σχεδίασε και οργάνωσε την έκθεση των θησαυρών στο Μουσείο των βασιλικών τάφων, ενώ μελετά επιστημονικά και είναι επικεφαλής των εργασιών τεκμηρίωσης, συντήρησης, αναστήλωσης και ανάδειξης του ανακτόρου και γενικότερα του αρχαιολογικού χώρου των Αιγών που ξεκίνησαν το 2007 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα.


Τιμώντας το επιστημονικό της έργο, το 2008 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας απένειμε στην Αγγελική Κοτταρίδη το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος.

 

Κυρία Κοτταρίδη σας ευχαριστώ θερμά που δεχτήκατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις της στήλης.
Ήδη από την αρχή της καριέρας σας, βρεθήκατε πλάι στον σπουδαιότατο Έλληνα αρχαιολόγο, τον Μανώλη Ανδρόνικο. Είστε άλλωστε μια από τις ηρωίδες στην αφήγησή του στο Χρονικό της Βεργίνας. Τι θυμάστε από την προσωπικότητα του δασκάλου σας, τον οποίο διαδεχτήκατε στη διεύθυνση της ανασκαφής, αλλά και από εκείνη τη μαγική εποχή των ανασκαφών στη Βεργίνα;


Τη σοφία του, την ταχύτητα με την οποία συνέδεε τα επιμέρους δεδομένα και αντιλαμβανόταν τη συνολική εικόνα, το θάρρος και την παρρησία του να πει ξεκάθαρα αυτό που θεωρούσε σωστό, να διατυπώσει θέση και άποψη, ακόμη και όταν ήξερε ότι θα πέσουν πάνω του να τον κομματιάσουν... και βρέθηκαν κάμποσοι καλοθελητές και βρίσκονται ακόμη... Τα κίνητρα τους διάφορα: πολιτική σκοπιμότητα – ας μην ξεχνάμε ότι οι ανακαλύψεις και οι ερμηνείες του Μανόλη Ανδρόνικου ανέτρεψαν κατηγορηματικά και απόλυτα τρέχουσες παραδοχές, εννοώ κυρίως το μύθευμα της μη ελληνικότητας των αρχαίων Μακεδόνων, οι οποίες για συγκεκριμένα σύγχρονα κέντρα αποτελούν χρήσιμα εργαλεία παραγωγής γεωπολιτικών συσχετισμών στην περιοχή μας- αλλά και καιροσκοπισμός και απλή προσωπική ζήλεια συναδέλφων που δεν αντέχουν να παραδεχτούν ότι κάποιος άλλος μπορεί ίσως να τα καταφέρνει καλύτερα... οπωσδήποτε πάντως ανάμεσα σε αυτά τα κίνητρα δεν ήταν και δεν είναι η επιστημονική ορθότητα, γιατί όλοι αυτοί επιμένουν να αγνοούν και συχνά διαστρέφουν τη μαρτυρία των ευρημάτων, που είναι εκεί και όλο αυξάνονται και επιμένουν να «μιλούν»... αρκεί κανείς να θέλει να τα ακούσει...


Αλλά ας πάμε σε κάτι ποιο ευχάριστο, σε εκείνα τα μαγικά χρόνια της αθωότητας που αποτυπώθηκαν στιγμή-στιγμή, εικόνες που δεν θέλουν να ξεθωριάσουν... Πολύωρες συζητήσεις με το δάσκαλο για τέχνη, φιλοσοφία και πολιτική, τη ζωντανή ιστορία της Ελλάδας που εκείνος είχε ζήσει από τη θέση του μαχόμενου και συμμετέχοντος πολίτη... αλλά και βραδιές με πανσέληνο στην ορχήστρα του φρεσκοσκαμμένου θεάτρου, νυχτερινές βόλτες στο παλάτι, νεανικά γλέντια, ένταση και πάθος, η μυρωδιά του χώματος και εκείνη η ανεπανάληπτη, γλυκόπικρη αίσθηση, να καταδύεσαι στον τάφο όπου όλα είναι και δεν είναι εκεί, όπως τα άφησαν εκείνοι, και ο χρόνος να μην υπάρχει...

Ευρήματα στο δάπεδο του τάφου του Φιλίππου Β΄ όπως βρέθηκαν την ημέρα της ανακάλυψής τους, στις 8 Νοεμβρίου 1977.


Εσείς αντίστοιχα, από τη θέση του ανθρώπου που έχει πια σημαντική πείρα για να δώσει ορθές συμβουλές, τι θα λέγατε σε έναν νέο συνάδελφο αρχαιολόγο που ξεκινά τώρα την πορεία του στο χώρο;

Αυτό που είπα, στην υποδοχή των συναδέλφων του τελευταίου διαγωνισμού, όταν ήμουν αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων: Μην αγωνιάς και διαγκωνίζεσαι για μια θεσούλα στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, φύγε από το κέντρο, πήγαινε εκεί που τα μνημεία πραγματικά σε χρειάζονται, βρες έναν τόπο, προστάτεψέ τον, φρόντισέ τον, ερεύνησέ τον και κυρίως αγάπησέ τον και τότε εκείνος θα σου «μιλήσει» και θα σε ανταμείψει πλουσιοπάροχα... Ξέρω ότι αυτό δεν είναι και πολύ «συνδικαλιστικό», αλλά πιστεύω ότι είναι άκρως σωτήριο. Η αρχαιολογική υπηρεσία, η αρχαιότερη της χώρας, διακρίθηκε για το ήθος και την αφοσίωση των στελεχών της, αλλά και για την εσωστρέφεια της. Το τελευταίο αξίζει να το αλλάξουμε, τα άλλα δυο όμως πιστεύω ότι πρέπει να τα κρατήσουμε, ακόμη και αν αυτό ακούγεται ντεμοντέ...

Το πραγματικό πρόβλημα όμως στην παρούσα στιγμή είναι η κατάσταση για τους νέους συναδέλφους που θέλουν να είναι ενεργοί αρχαιολόγοι και δεν μπορούν να ενταχθούν οργανικά στο σώμα της υπηρεσίας, αφού ουσιαστικά δεν μπορούν να γίνουν προσλήψεις... Για αυτούς, πιστεύω, είμαστε υποχρεωμένοι να νοιαστούμε όσοι μοιραζόμαστε θέσεις ευθύνης. Ανεξάρτητα από το πόσο παραπάνω κόπο σημαίνει αυτό για μας, οφείλουμε να φροντίζουμε να γίνονται έργα και ερευνητικά προγράμματα σε αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία και μουσεία, όχι μόνο γιατί αυτό είναι υποχρέωση μας προς τα ίδια τα μνημεία και την κοινωνία, αλλά γιατί το χρωστάμε και στους νεώτερους συναδέλφους, οι οποίοι έτσι εξασφαλίζουν εργασία και συμμετοχή, ώστε με τη σειρά τους να μείνουν ενεργοί και να γίνουν το φυτώριο από όπου θα στελεχωθεί η υπηρεσία στο μέλλον.
Η ιστορική μνήμη είναι συλλογικό αγαθό και σαν τέτοιο δημόσιο. Η έρευνα, η προστασία και η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς μας, η δουλειά μας δηλαδή, είναι και πρέπει να μείνει, όπως ορίζει το Σύνταγμά μας, έργο του δημοσίου και αυτό είναι κάτι για το οποίο αξίζει απολύτως όλοι ανυποχώρητα να αγωνιστούμε.

Χρυσό δακτυλίδι με παράσταση γυναικείας μορφής που κρατά μπροστά της καθρέφτη, από τις Αιγές


Το θέμα της διατριβής που εκπονήσατε στη Γερμανία είναι "Κίρκη και Μήδεια, οι μάγισσες των Ελλήνων και η μεταμόρφωση του Μύθου" και κατά καιρούς επανέρχεστε στα συγγράμματά σας στο ρόλο των γυναικών στο μύθο και την ιστορία. Βρίσκετε ότι είναι οι αφανείς πρωταγωνίστριες;


Αφανείς, κάποτε όμως και εκκωφαντικά επιφανείς και πάντα άκρως γοητευτικές... θυμηθείτε την Ολυμπιάδα και την Κλεοπάτρα τη Μεγάλη... Τελευταία ανακάλυψα ότι η «Δέσποινα των Αιγών», η χρυσοστόλιστη σύζυγος του Αμύντα που τον τάφο της έσκαψα κυριολεκτικά με τα χέρια μου το 1988, ήταν μια πριγκίπισσα από την Λυδία που ήρθε νύφη στη Μακεδονία κάπου γύρω στο 513 π.Χ.... Ενθουσιάστηκα! Προσπαθώ να φανταστώ πώς μπορεί να ένοιωσε η νεαρή κοπέλα που έφυγε από τη χλιδή και τα αρώματα των Σάρδεων για νάρθει στο κατσικοχώρι μας, τις Αιγές... Μυρίζομαι ότι το πέρασμα της δεν ήταν χωρίς συνέπειες...

Ανάμεσα από την απίστευτη γραφειοκρατία των ΕΣΠΑ, τα ατελείωτα οικονομικά, τη διοίκηση (ουφ!), το ανάκτορο, το καινούριο μουσείο και την καινούρια μου αγάπη, τις εκκλησίες της Βέροιας, άρχισα να ψάχνω τις υπόγειες διαδρομές των βασιλικών γυναικών.... Μικρασία, Μακεδονία και πάλι Μικρασία, Περσία, Αίγυπτος, Συρία... κάτι πολύ ενδιαφέρον υπάρχει εκεί...

Τα κατάλοιπα της "Δέσποινας των Αιγών" με τα χρυσά της κοσμήματα όπως βρέθηκαν στο χώμα


Είστε από τους ελάχιστους Έλληνες αρχαιολόγους που διεξάγουν ανασκαφή στο εξωτερικό. Διευθύνετε την ανασκαφή στη Φαϊλάκα του Κουβέιτ, ένα νησί του Περσικού Κόλπου. Τι σας οδήγησε σ' αυτή τη μακρινή θέση και ποια είναι η πορεία της ανασκαφής μέχρι στιγμής;


Στη Φαϊλάκα πήγα το 2007 με υπηρεσιακή αποστολή. Ο λόγος της επιλογής μου ήταν η εμπειρία μου στη Μακεδονία και τελικά μάλλον αποδείχτηκε ορθός, αφού μετά από δυο μόλις ερευνητικές περιόδους με μια εξαιρετικά αφοσιωμένη, εργατική και παραγωγική ομάδα φτάσαμε σε αποτελέσματα που ανατρέπουν αρκετές παλιές παραδοχές και ανοίγουν πολύ ενδιαφέρουσες νέες προοπτικές. Και ήταν ακριβώς η γνώση της Μακεδονίας, της πηγής δηλαδή του ελληνιστικού κόσμου που μας βοήθησε να δούμε πράγματα που είχαν περάσει ως τώρα απαρατήρητα, να αναγνωρίσουμε συνάφειες και να διαπιστώσουμε συσχετισμούς που μας επιτρέπουν να διακρίνουμε πολιτικές προθέσεις και στόχους των Σελευκιδών οι οποίες εμπνέουν και αποτυπώνονται στα μνημεία της Ικάρου ή της Φαϊλάκα, όπως επιβίωσε το ελληνικό όνομα «Φυλακαί» στον αραβικό κόλπο ως σήμερα.
Τα πλούσια ευρήματα της αρχαιολογικής κοσμογονίας που έγινε τα τελευταία σαράντα χρόνια στη Μακεδονία απέχουν πολύ ακόμη από το να έχουν γίνει κατανοητά στο σύνολό τους και να έχουν «χωνευθεί» από την επιστημονική έρευνα, ωστόσο αν συνδυαστούν με τα αποτελέσματα της κολοσσιαίας σε έκταση και βάθος αρχαιολογικής έρευνας που διεξάγεται από την Μικρά Ασία μέχρι την Αίγυπτο και από την Κυρηναϊκή ως τα βάθη της Κεντρικής Ασίας, θα βοηθήσουν να κατανοήσουμε πολύ καλύτερα αυτό που λέμε ελληνιστική εποχή. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να σκύψουμε με προσοχή και χωρίς προκαταλήψεις στις πηγές μας, τα κείμενα, αλλά και τα μνημεία, για να ξαναδιαβάσουμε και κυρίως για να ξαναγράψουμε την ιστορία της καταπληκτικής ελληνιστικής Οικουμένης που όπως φαίνεται μάλλον την έχουμε αδικήσει...


Η Μακεδονία που ήταν η πηγή, τελικά φαίνεται πως είναι και το κλειδί για να καταλάβουμε αυτό που έγινε και πρέπει να πάρει τη θέση που της αξίζει στην επιστημονική συζήτηση. Πέρυσι στο πλαίσιο της γνωστοποίησης του ψηφιακού μουσείου «Μέγας Αλέξανδρος, από τις Αιγές στην οικουμένη» οργανώσαμε στη Μίεζα, τον τόπο όπου σπούδασαν αυτοί που άλλαξαν τον κόσμο, ένα μεγάλο διεθνές συνέδριο με τίτλο "Discovering the World of Alexander the Great", στο οποίο συμμετείχαν μερικοί από τους πιο διακεκριμένους ερευνητές και ανασκαφείς των πιο σημαντικών ελληνιστικών κέντρων. Πέρα από την εξαιρετικά καλή ατμόσφαιρα και την πολύ γόνιμη συζήτηση, κοινή διαπίστωση όλων μας ήταν η ανάγκη για μια πιο μόνιμη, ζωντανή ανταλλαγή εμπειριών, γνώσεων και απόψεων και η ευχή αυτή η συνάντηση να γίνει θεσμός. Το νέο μουσείο που κατασκευάζεται στις Αιγές και θα τελειώσει το 2015 θα προσφέρει άριστες υποδομές, ενώ το ψηφιακό μουσείο στο οποίο φιλοδοξούμε να σκιαγραφήσουμε ολόκληρο τον ελληνιστικό κόσμο μπορεί να γίνει ο ιδανικός άξονας σύνδεσης –αναφοράς για αυτό το φιλόδοξο εγχείρημα που νομίζω πως αξίζει οπωσδήποτε τον κόπο.

Ευρήματα από την ανασκαφή στη Φαϊλάκα: ελληνστικά αγγεία, βωμίσκοι, ειδώλια της Άρτεμης (από το ιερό που εντοπίστηκε εκεί) και τμήμα σφραγίδας της εποχής του Χαλκού.

Εργάζεστε στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού με περιοχές ευθύνης τους νομούς Ημαθίας και Πέλλας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι προΐστασθε των υπηρεσιών που ασχολούνται με τις προϊστορικές, κλασικές και βυζαντινές αρχαιότητες στις περιοχές αυτές, διευθύνετε τα μουσεία της περιοχής, τις μεγάλες ανασκαφές στις Αιγές, συντονίζετε έργα ΕΣΠΑ πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Πέρα από τις μεγάλες ευθύνες, ποιά ικανοποίηση έχετε στο τέλος μιας κουραστικής μέρας;

Κρασάκι και ζωηρή κουβεντούλα με τους καλούς συναδέλφους και φίλους, με τους οποίους μοιράζομαι όλα αυτά τα έργα (ναι, έχουμε ακόμη αυτή την πολυτέλεια!), ένα γρήγορο χάδι σε κάποιο αρχαίο, βόλτα στο ύπαιθρο ή στα βιβλία, μια καινούρια ιδέα που θέλει ψάξιμο αύριο πρωί πρωί και η ανυπομονησία να ξημερώσει να πάρω τους δρόμους... Το να δουλεύεις κάθε μέρα με αυτό και για αυτό που αγαπάς είναι ένα μεγάλο προνόμιο και εμένα μου δόθηκε πλουσιοπάροχα αυτή η χάρη...

 

 

 


Χρυσό έλασμα ασπίδας με παράσταση μάχης (430-420 π.Χ.), ταφικό εύρημα από τη "Συστάδα των Τημενιδών" στις Αιγές

 

 

Βρίσκω εξαιρετικά σημαντικό ότι γρήγορα αντιληφθήκατε τον κομβικό ρόλο των μέσων της νέας τεχνολογίας. Ήδη λειτουργούν δύο υποδειγματικά οργανωμένοι, σύγχρονοι διαδικτυακοί τόποι για το Μουσείο της Πέλλας και τις Αιγές και πλέον πραγματοποιείτε ένα μεγαλόπνοο όσο και πρωτοποριακό πρόγραμμα: ένα εικονικό Μουσείο για τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Θα μας μιλήσετε περισσότερο για το εγχείρημα αυτό, που θα είναι και το κεντρικό θέμα της ομιλίας σας στο TEDx Academy;


Το εικονικό μουσείο, ένα όνειρο που το κυνηγάω με νύχια και δόντια από το 1999, είναι όπως τα λέτε και σχεδόν δεν μπορώ να το πιστέψω ότι βρισκόμαστε πια στην τελική ευθεία για να τόχουμε!!! Όμως νομίζω ότι αξίζει κάποια άλλη φορά να μιλήσουμε μόνο για αυτό. Τώρα θέλω να σας πω ότι έχουμε ακόμη ένα μεγάλο ψηφιακό έργο, «Το δίκτυο ψηφιακής περιήγησης στο αρχαίο βασίλειο των Μακεδόνων». Με προϋπολογισμό 1,2 εκ. ευρώ, το έργο αυτό εντάχθηκε τελευταία και τρέχουμε να προλάβουμε τις προθεσμίες, αλλά αν τα καταφέρουμε να το κάνουμε όπως το σχεδιάσαμε, θα είναι, πιστεύω, ο καλύτερος πρεσβευτής μας και θα φέρει τους θησαυρούς της Μακεδονίας στα σπίτια κυριολεκτικά όλου του κόσμου, μάλιστα θα είναι όχι μόνο δίγλωσσο, αλλά τετράγλωσσο, αφού εκτός από ελληνικά και αγγλικά θα μιλάει και ρωσικά και κινέζικα!


Κυρία Κοτταρίδη, πείτε μου, κλείνοντας, ποιό είναι το πιό συγκινητικό εύρημα που έχετε κρατήσει στα χέρια σας;


Το ελεφάντινο κεφαλάκι του Φιλίππου Β΄. Τόσο μικρούλι, τόσο εύθραυστο και όμως τόσο δυνατό! Με όλες τις ρυτίδες και τα σημάδια των μαχών και του χρόνου χαραγμένα επάνω του με ένα μισοκρυμμένο χαμόγελο και μια αδιόρατη θλίψη σε κοιτάζει στα μάτια, και είναι αυτό το «τιμιώτατον», η εικόνα του ανθρώπου που με πλήρη συνείδηση πήρε στα χέρια του τη μοίρα του και την τύχη της Ελλάδας και άλλαξε την ιστορία του κόσμου....

Αρχαιολογία & Ιστορία
10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τι σήμαινε να είσαι ασθενής στο Αιγινήτειο στις αρχές του 20ου αιώνα;

Ιστορία μιας πόλης / Τι σήμαινε να είσαι ασθενής στο Αιγινήτειο στις αρχές του 20ού αιώνα;

Χάρη σε ένα κληροδότημα, ιδρύεται στις αρχές του 20ου αιώνα επί της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας ένα νοσοκομείο το οποίο στεγάζει την έδρα της Νευροψυχιατρικής του ΕΚΠΑ. Ένα νοσοκομείο του οποίου η σχέση με το Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά και με τις κοινωνικές μεταβολές στην πόλη και στη χώρα είναι άρρηκτες. Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά για την ιστορία του Αιγινητείου με την ιστορικό Δέσπω Κριτσωτάκη.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Αθηναϊκή οπερέτα: Ευρωπαϊκός αέρας και η μοντέρνα ζωή των αστών του Mεσοπολέμου

Ιστορία μιας πόλης / Αθηναϊκή οπερέτα: Ευρωπαϊκός αέρας στη ζωή των αστών του Mεσοπολέμου

Η οπερέτα στην Αθήνα ανθίζει και εξελίσσεται εν μέσω μεγάλων ιστορικών γεγονότων: Βαλκανικοί πόλεμοι, εθνικός διχασμός και αργότερα η Μικρασιατική Καταστροφή. Ήταν η οπερέτα μια διέξοδος για τους Αθηναίους της εποχής; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Αλέξανδρο Ευκλείδη για την ιστορία και τους μεγάλους σταθμούς της αθηναϊκής οπερέτας.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Δοξιάδης: Ο πρωτοπόρος πολεοδόμος και η έρευνα του για τους κατοίκους της Αθήνας

Ιστορία μιας πόλης / Κωνσταντίνος Δοξιάδης: Ο πρωτοπόρος πολεοδόμος της Αθήνας

Πρωτοπορία, όραμα, κοσμοπολιτισμός: Τα υλικά με τα οποία ήταν φτιαγμένος ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης. Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με την Μαριάννα Χαριτωνίδου για την δράση, την έρευνά του για τους κατοίκους της Αθήνας, την παρακαταθήκη του στην πόλη.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Ο διαβόητος αρχαιοκάπηλος Ρόμπιν Σάιμς και ο ελληνικός του σύνδεσμος

Ρεπορτάζ / Ο διαβόητος αρχαιοκάπηλος Ρόμπιν Σάιμς και ο ελληνικός του σύνδεσμος

Ποιος είναι ο διαβόητος Βρετανός λαθρέμπορος από την εταιρεία του οποίου ανακτήθηκαν πρόσφατα εκατοντάδες αρχαιότητες μετά από μακροχρόνια διεκδίκηση από το ελληνικό Δημόσιο;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σχέδια για τις Απόκριες του 1933 και τα έθιμα της Παλιάς Αθήνας

Αρχαιολογία & Ιστορία / «Οι παληές αθηναϊκές Απόκρηες»: Πώς γιορτάζονταν πριν έναν αιώνα;

Μια σειρά από σχέδια που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Παναθήναια» σχετικά με τις Απόκριες και άρθρα από το περιοδικό «Μπουκέτο» για τα αποκριάτικα έθιμα της παλιάς Αθήνας.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Γίγαντες, Τρίτωνες και ένα ανάκτορο στην Αθήνα

Ιστορία μιας πόλης / Γίγαντες, Τρίτωνες και ένα ανάκτορο στην Αθήνα

Πού μπορούμε να δούμε το Ανάκτορο των Γιγάντων σε μια βόλτα μας στο κέντρο της πόλης και τι συμβολίζουν τα γλυπτά που υπάρχουν στο πρόπυλο; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον αρχαιολόγο Γιάννη Θεοχάρη.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
ΠΕΑΝ: Όταν ανατινάχτηκαν τα γραφεία της φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ στην οδό Γλάδστωνος

Ιστορία μιας πόλης / ΠΕΑΝ: Όταν ανατινάχτηκαν τα γραφεία της φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ στην οδό Γλάδστωνος

Ποια ήταν η ολιγομελής ομάδα ΠΕΑΝ που έμεινε στην ιστορία για τις ριψοκίνδυνες δράσεις της ενάντια στους Ναζί; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Ευάνθη Χατζηβασιλείου για την Πανελλήνιο Ένωση Αγωνιζομένων Νέων.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Χαιρώνεια: Η μάχη που γέννησε τον σύγχρονο άνθρωπο

Ιστορία μιας πόλης / Χαιρώνεια: Η μάχη που γέννησε τον σύγχρονο άνθρωπο

Στις 2 Αυγούστου του 338 π.Χ. ο Φίλιππος Β’ οδηγεί τους Μακεδόνες σε μία μάχη η έκβαση της οποίας θα αλλάξει τον κόσμο. Τι σήμανε για τη Μακεδονία, την Αθήνα και τον ελλαδικό χώρο η Μάχη της Χαιρώνειας; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Παναγιώτη Ιωσήφ, συνεπιμελητή της έκθεσης που έχει ως θέμα την ιστορική μάχη και τρέχει αυτό το διάστημα στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Ανέκδοτες και σπάνιες εικόνες από την κατασκευή του Ηλεκτρικού στην Ομόνοια (πριν έναν αιώνα)

Αρχαιολογία & Ιστορία / Ανέκδοτες και σπάνιες εικόνες από την κατασκευή του Ηλεκτρικού στην Ομόνοια, πριν από έναν αιώνα

Η LiFO, σε συνεργασία με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, θα παρουσιάσει μια σειρά από ανέκδοτα και σπάνια ντοκουμέντα για διάφορα θέματα από τη λαμπρή, ή και όχι τόσο, ιστορία του τόπου μας. Ξεκινάμε με τον ιστορικό σταθμό του Ηλεκτρικού στην Ομόνοια, που δεν ήταν πάντοτε υπόγειος.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Όταν ανέβηκε στην Αθήνα η οπερέτα «Χασίς»

Ιστορία μιας πόλης / Όταν ανέβηκε στην Αθήνα η οπερέτα «Χασίς»

Ποιοι κάνουν χρήση ναρκωτικών στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ελλάδα και ποιο είναι το κοινωνικό αποτύπωμα των ναρκωτικών στην Αθήνα της εποχής; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον ιστορικό και ερευνητή Κωστή Γκοτσίνα.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Πώς ζούσαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες; Η καθημερινή ζωή των ανθρώπων πίσω απ’ την πολεμική μηχανή

Αρχαιολογία & Ιστορία / Πώς ζούσαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες; Η καθημερινότητα πίσω απ’ την πολεμική μηχανή

Μια νέα έκθεση στο Βρετανικό Μουσείο αποκαλύπτει τη ζωή των Ρωμαίων που έζησαν μέσα στις τάξεις του στρατού της Αυτοκρατορίας και την υπηρέτησαν πιστά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Δεν ξέρουμε πού βρίσκεται το σώμα του Αλέξανδρου, όμως ο τάφος του είναι σίγουρα στην Αλεξάνδρεια»

Αρχαιολογία & Ιστορία / «Δεν ξέρουμε πού βρίσκεται το σώμα του Αλέξανδρου, όμως ο τάφος του είναι σίγουρα στην Αλεξάνδρεια»

Η Καλλιόπη Λημναίου-Παπακώστα, διευθύντρια του Ελληνικού Ινστιτούτου-Ιδρύματος Αλεξανδρινού Πολιτισμού, που σκάβει στην Αλεξάνδρεια από το 1998 μιλά για τις ανασκαφές που πραγματοποιεί εκεί, τα μέχρι στιγμής ευρήματα, τον Μεγαλέξανδρο, τη σχέση του με την Αίγυπτο και το πολυσυζητημένο ντοκιμαντέρ του Netflix, στο οποίο συμμετείχε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στοά Νικολούδη, Σαρόγλειο, Μέγαρο Υπατία: Τα έργα του Α. Νικολούδη έδωσαν ευρωπαϊκό αέρα στην Αθήνα

Ιστορία μιας πόλης / Στοά Νικολούδη, Σαρόγλειο, Μέγαρο Υπατία: Τα έργα του Α. Νικολούδη έδωσαν ευρωπαϊκό αέρα στην Αθήνα

Τα κτίρια του Αλέξανδρου Νικολούδη υπάρχουν παντού στην Αθήνα. Όμως γιατί γνωρίζουμε τόσο λίγα γι' αυτόν τον αρχιτέκτονα; Η Αγιάτη Μπενάρδου μιλά με την Αμαλία Κωτσάκη.
THE LIFO TEAM
Βυζάντιο και Αφρική: Μια έκθεση με τα εκπληκτικά καλλιτεχνικά επιτεύγματα ενός ανεξερεύνητου κόσμου

Αρχαιολογία & Ιστορία / Αφρική και Βυζάντιο: Τα εκπληκτικά καλλιτεχνικά επιτεύγματα ενός ανεξερεύνητου κόσμου

Μέσα από σπάνια αντικείμενα η νέα έκθεση του Met αφηγείται την κεντρική θέση της Αφρικής στα διηπειρωτικά δίκτυα εμπορίου και πολιτιστικών ανταλλαγών με το Βυζάντιο.
THE LIFO TEAM
Οι δυτικοί λόφοι της αρχαίας Αθήνας

Ιστορία μιας πόλης / Πνύκα, Νυμφών, Φιλοπάππου: Οι δυτικοί λόφοι της αρχαίας Αθήνας

H Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με τη Λήδα Κωστάκη και τον Μάρκο Κατσιάνη για τους τρεις λόφους που βρίσκονται απέναντι από την Ακρόπολη (Πνύκας, Νυμφών και Μουσών-Φιλοπάππου) και καθόρισαν την εξέλιξη του αστικού ιστού της Αθήνας.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ

σχόλια

7 σχόλια
Ήρθα απλά και μόνο για να σχολιάσω την σημαντικότητα του άρθρου και του προσώπου , της αρχαιολόγου δηλαδή , που εχει αναλάβει να επιτελέσει αυτο το εργο ζωής . Βρίσκω όπως και η ίδια πανέμορφο το εύρημα της , αναπολώ την πρώτη μου παιδική εμπειρία να έρθω σε επαφή απο κοντά με το αντικείμενο το αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και την ζωντάνια του . Μου φαίνεται απαράδεκτο οτι μερικοί για πλάκα δίνουν αρνητικές ψήφους στους παραπάνω σχολιαστές απο την στιγμή που δεν υπάρχει αρνητικός σχολιασμος . Μαζέψτε τα παντελόνια σας χαιρέκακα πλασματάκια , μήν σπαταλάτε τον χρονο σας και αφιερώστε 1' λεπτό μονάχα ώστε να προσφέρεται χαρακτήρα και ήθος θετικότητας ακόμα και αν αυτο συνεπάγεται οτι πρέπει να βάλετε ενα απλό + . Γιατί βαρεθήκαμε σαν έλληνες να πηγαίνουμε πίσω ( ακόμα ποιο πίσω πολιτισμικά και απο την προαναφερθήσα χρονολογική περιόδο ) και γιατί πρεπει να μάθουμε σαυτον τον τοπο να δρούμε και να πράτουμμε θετικά και ΜΟΝΟ . R.i.p τσούχτρες της διχόνοιαςΣχολιάζοντας απο το εξωτερικό , όσο όμορφα και άσχημα και αν περνώ . Ελλάδα ΣΑΓΑΠΩ
Πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Μου άρεσε το παρακάτω απόσπασμα: "Μην αγωνιάς και διαγκωνίζεσαι για μια θεσούλα στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, φύγε από το κέντρο, πήγαινε εκεί που τα μνημεία πραγματικά σε χρειάζονται, βρες έναν τόπο, προστάτεψέ τον, φρόντισέ τον, ερεύνησέ τον και κυρίως αγάπησέ τον και τότε εκείνος θα σου «μιλήσει» και θα σε ανταμείψει πλουσιοπάροχα". Αφιερωμένο σε όσους του δημοσίου θεωρούν "κεκτημένο" τους έναν διορισμό στην Αθήνα...
Η Κοτταριδη ειναι απο τους λιγους ανθρωπους που εχουν πιασει το νοημα των κατακτησεων του Μεγαλου Αλεξανδρου και το ποσο σημαντικος (εξισου με τον Αλεξανδρο) ηταν ο Φιλιππος.Δειτε συζητηση στην εκπομπη "Στα Ακρα",απολαυστικη.