The artist
Ένας σταρ του βωβού κινηματογράφου χάνει σιγά-σιγά την αίγλη του με την επέλαση του ομιλούντος κινηματογράφου ενώ παράλληλα μια μικρή άσημη ηθοποιός γίνεται μεγάλη σταρ. (κάποιος σχολίασε ότι αυτή η ταινία είναι «η Αγάπη μας» με τη Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ σε κουλτουρέ βερσιόν). Εννοείται ότι πλέκεται και ένα love story κάπου εκεί στο βάθος αν και φυσικά η ιδιαιτερότητα της ταινίας είναι ότι είναι βωβή και ασπρόμαυρη.
Killing Bono
Αυτή η ταινία γύρω από ένα σχολικό γκρουπ στην Ιρλανδία του ’80 που έχουν την ατυχία να είναι συμμαθητές του Bono και καταλήγουν να περάσουν τη ζωή τους στη σκιά των U2 είχε όλα τα φόντα για να γίνει μια ξεκαρδιστική κωμωδία .Δεν τα καταφέρνει δυστυχώς ενώ οι ερμηνείες φλερτάρουν έντονα με τον παλιμπαιδισμό.
Medianeras
Ήταν η ταινία που κέρδισε το Μεγαλύτερο Βραβείο του Φεστιβάλ, τη Χρυσή Αθηνά, κάτι μάλλον αναμενόμενο. Το θέμα είναι, αν μη τι άλλο πιασάρικο: Παρακολουθούμε τις παράλληλες ζωές δυο νέων ανθρώπων στο Μπουένος Αϊρες πριν γνωριστούν κι ερωτευτούν (αυτή εξάλλου είναι και η καινοτομία της ταινίας). Νομίζω πάντως ότι επειδή το φετινό διαγωνιστικό πρόγραμμα δεν είχε και πολλές αισιόδοξες ταινίες το Medianeras σίγουρα ξεχώρισε- χωρίς να είναι χαζή κομεντί, (ίσα-ίσα αφήνει μια μάλλον πικρόγλυκη γεύση) βγήκαμε από την αίθουσα πεπεισμένοι ότι η ζωή είναι δύσκολη αλλά κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε (όχι δεν κλάψαμε γοερά).Να σημειωθεί ότι ο δεύτερος λόγος που κέρδισε η ταινία είναι κατά τη γνώμη μου οι ιδιαίτερα επίκαιρα παραλληλισμοί μεταξύ της Ελλάδας και της Αργεντινής.
The ballad of genesis and lady Jaye
Αλλόκοτη ταινία- ντοκιμαντέρ γύρω από τον έρωτα δυο ανθρώπων : του Genesis Breyer P-Orridge (γνωστό από τους Throbbing Gristle και τους Psychic TV) και της συνεργάτιδας κι ερωμένης του Lady Jaye. Εκτός απ’ όλο το αναμενόμενο rock n’ roll lifestyle η ιδιαιτερότητα του ζευγαριού έγκειται στις απανωτές πλαστικές εγχειρήσεις που έκαναν οι δυο τους για να μοιάσουν ο ένας στον άλλον. Η ταινία θυμίζει κολλάζ της ζωής τους ή εναλλακτικά art project φοιτητή σχολής καλών τεχνών – ότι κι αν σημαίνει αυτό.
Drive
Κάποιοι βιαστήκανε να μιλήσουνε για hype .Τα συστατικά είναι φυσικά όλα εκεί: O Ράιαν Γκόσλινγκ, η πλοκή (λιγομίλητος οδηγός που ερωτεύεται πλατωνικά γυναίκα φυλακισμένου και κάνει μια και μοναδική «δουλειά» για να τον ξελασπώσει), το υπέροχο soundtrack, οι καλτ 80’s αναφορές. Παρ’ όλα αυτά εγώ ξετρελάθηκα με αυτή την ταινία- λάτρεψα τις ερμηνείες, το story, το soundtrack. Στα δικά μου μάτια είναι μια ταινία στην παράδοση του Pulp fiction η του Kill Bill.
Fish n chips
Κύπριος του Λονδίνου μετακομίζει στην Κύπρο και ανοίγει μαγαζί με fish n’ chips χωρίς καμία- όμως- επιτυχία. Άλλο περίμενα να δω και άλλο είδα- η ταινία πραγματευόταν χωρίς πολλές μελούρες ευτυχώς και με μια γερή δόση χιούμορ το θέμα της «διπλής ταυτότητας». Βρεττανός ή Κύπριος; Τουρκοκύπριος η Έλληνας;. Ενώ ήμουν προετοιμασμένη για κάτι μέτριο είδα μια ταινία που μου άρεσε πολύ.
El bulli: cooking in progress
Για αυτό το ντοκιμαντέρ έγραψε πολύ αναλυτικά και με μεγάλο εθουσιασμό (τον οποίον και δε μοιράζομαι) η Λένα εδώ. Το θέμα του ντοκιμαντέρ είναι η εξονυχιστική καταγραφή της διαδικασία που ακολουθεί ο διάσημος σεφ Φεράν Αντριά για να προετοιμάσει τα καινούργια πιάτα μοριακής γαστρονομίας πριν ανοίξει για τελευταία φορά το διάσημο εστιατόριο El Bulli . Οι περισσότεροι ξετρελλάθηκαν, εγώ βαρέθηκα.
Sensation
Ιρλανδός γιδοβοσκός ανοίγει πορνείο με- μεγαλύτερή του στην ηλικία – πόρνη. Περίμενα μια ξεκαρδιστική κωμωδία και κατέληξα να βλέπω ένα καταθλιπτικό πορτρέτο ανθρώπινων σχέσεων. Ο κόσμος μου φάνηκε πιο σκοτεινός όταν βγήκα από την αίθουσα.
Terri
Ταινία που έχει έντονη του σφραγίδα του Αμερικάνου ανεξάρτητου κινηματογράφου με τον υπέροχο John C. Reilly ως διευθυντή που προσπαθεί να βοηθήσει ένα υπέρβαρο αι ελαφρώς προβληματικό αγόρι του σχολείου του. Συμπαθητική ταινία αν και πιο πολύ «ατμόσφαιρα»είχε παρά ουσία.
σχόλια