Εμείς οι σταχομαζώχτρες, οι κόρες οι τακτικές με το κουντεπιέ τζίτζικα και το φυλλοκάρδι μυρμηγκιού δεν πετάμε κανένα καλοκαίρι στο αχρήστων. Τα μαζεύουμε προσεκτικά ένα ένα-μαζί με χαρτοπετσέτες από καντίνες εθνικών οδών, ληγμένα αντηλιακά, σεζλόνγκ για λιποθυμίες και αποδείξεις διοδίων. Αχρείαστα να 'ναι, κάποτε όλοι θα τα χρειαστούμε. Θα 'ρθουν άλλα καλοκαίρια πιο θυμωμένα και θ' ανοίξουμε το φαρμακείο με τα παλιά κολλύρια να δροσίσουν τα νέα δάκρυα. Θα έρθουν αύγουστοι τόσο σκληροί που κάτι προδεκαετείς λυγμοί με πανσέληνο θα φαντάζουν παραδείσιοι.
Τα νέα καλοκαίρια θα έχουν γενικές αίματος, μαγνητικές, υπέρηχους, ορφάνιες στη στροφή, ανήμπορα σώματα, φοβισμένα μάτια, πάνω κάτω γραφειοκρατίες, λεφτά να μην φτάνουν για αξιοπρέπειες, καθόλου αξιοπρέπειες, ξεχάστε τις αξιοπρέπειες.
Και τότε θα καθήσουμε στην παραλία της αναμονής, θα κλείσουμε τα μάτια και θα βγάλουμε τα αναλγητικά απ΄το κουτάκι το χωμένο στην κροταφική. 'Ενας Δ. θα μας λέει ότι αγαπάει άλλη και να μαζέψουμε μπουρνούζια και ομπρέλλες, ένας Π. θα μας αφήσει ξημερώματα στη στροφή της Γαρίτσας χωρίς παπούτσια, ένας Γ. δε θα μας κάνει τίποτα και θ' ανοίξει η μύτη μας μεσαυγουστιάτικα. Αυτά που κάποτε μας τζάκισαν τώρα θα μας περιθάλψουν.
Το κλιματιστικό θα δροσίζει τρυφερά ,η ξανθειά στις πληροφορίες θα μοιάζει με την Ανν Λόμπεργκ, το πόρισμα θα είναι ένα παθιασμένο γράμμα κάποιου άγνωστου θαυμαστή με μετεκπαίδευση στο Tζονς Xόπκινς.
σχόλια