Ευτυχώς δεν υπάρχουν μόνο Άνθιμοι και Σεραφείμ

Ευτυχώς δεν υπάρχουν μόνο Άνθιμοι και Σεραφείμ Facebook Twitter
22

Ευτυχώς δεν υπάρχουν μόνο Άνθιμοι και Σεραφείμ Facebook Twitter

 

Για κάποιον που δεν πιστεύει στις θρησκείες, όπως είμαι εγώ, είναι εξαιρετικά απογοητευτικό να βλέπει όλη μέρα διψασμένους για δόξα και τηλεθέαση παπάδες ντυμένους με πανάκριβα κοστούμια, γεμάτους μίσος και προκαταλήψεις να επηρεάζουν τα εκατομμύρια των πιστών τους προς κατευθύνσεις που όχι μόνο δεν είναι πνευματικές αλλά αγγίζουν και τα όρια του ρατσισμού και του bullying.  

Ταυτόχρονα όμως, για μένα είναι διπλά ευχάριστο όταν, μια στο τόσο, συναντώ, έστω και από μακριά, κάποιον εκπρόσωπο της θρησκείας στη χώρα μας που όχι απλά διαφέρει, αλλά προσφέρει αυτό που μας χρειάζεται περισσότερο σήμερα: Κοινή Λογική.

Χάρη στον Δημήτρη Κ. ανακάλυψα το facebook του π. Ανδρέα Κονάνου. Μου έστειλε μία απ' τις αναρτήσεις του, που με τράβηξε κατευθείαν. 

ΝΑ ΤΗ:

Ευτυχώς δεν υπάρχουν μόνο Άνθιμοι και Σεραφείμ Facebook Twitter

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΗΦΑΛΙΟΙ


Αρκετοί μεγάλοι
και σπουδαίοι
που έχω δει ως τώρα
στη ζωή μου,
είχαν και τούτο
το σπουδαίο
όταν τους έβρισκε
μια συμφορά
ή οξύς πόνος:
ψυχραιμία,
όχι βιασύνη!


Βλέμμα βαθύ που κοιτά
μακριά,
πέρα απ' την τραγωδία
και το όποιο δράμα
του παρόντος.

Άνθρωποι
νηφάλιας καρδιάς.
Κι όχι άστατου
και ταραγμένου
νου,
που τρέφεται
στον πανικό
και την ανησυχία.

Το θαύμαζα
και το θαυμάζω
πάντα!
Γιατί,
εμένανε,
μου λείπουν όλα αυτά
ακόμα.

(Έχω δει και σπουδαίους ανθρώπους, βέβαια,
που καταρρέουν εύκολα.
Κι αυτοί είναι θαυμαστοί,
για τα τόσα άλλα που ομορφαίνουν την ψυχή τους.
Τίποτε δεν είναι απόλυτο.
Κανείς δεν είναι ίδιος.
Όλοι χωρούν στην Αγκαλιά που λέγεται, Θεός!)

****

Με κέρδισε αυτόματα, και μόνο που έγραψε το «εμένανε, μου λείπουν όλα αυτά, ακόμα» κι ας είμαι σίγουρος ότι δεν του λείπουν τόσο όσο λείπουν απ' τον μέσο άνθρωπο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σπουδαίο σε έναν άνθρωπο απ' τη σεμνότητα και σε μια εποχή που όλοι -και πολλοί άνθρωποι της Εκκλησίας- είμαστε σαν τα παγόνια φουσκωμένοι με περηφάνια για τους υπέροχους εαυτούς μας και με μίσος για τους υπόλοιπους, υποδεέστερους, ανθρώπους.  

Ο πατήρ Ανδρέας Κονάνος είναι ένας νέος ιερομόναχος, καθηγητής θεολόγος στα σχολεία της Ελληνικής Παιδείας και εφημέριος στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα της Αγίας Παρασκευής Αττικής. (Ο Ι.Ν. ανήκει στην Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν).

Γεννήθηκε το 1970 στο Μόναχο της Γερμανίας από γονείς που κατάγονται από τα Ιωάννινα.

Το 1977 η οικογένεια του μετακόμισε στην Αθήνα.

Σπούδασε σε κλασικό Λύκειο στο Περιστέρι, κι έπειτα Θεολογία στην Αθήνα. Το 1999 χειροτονήθηκε διάκονος, το 2000 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος κι Αρχιμανδρίτης.

 

Ανέλαβε στην ενορία του φοιτητικές συναντήσεις, αγρυπνίες, ομιλίες, καθώς και διαλέξεις σε σχολές γονέων και πνευματικά κέντρα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Από το 2006 ως το 2013 μιλούσε στην εκπομπή "Αθέατα Περάσματα" στο ραδιοφωνικό σταθμό "Πειραϊκή Εκκλησία".

Η σελίδα του στο Facebook είναι γεμάτη ενδιαφέρουσες αναρτήσεις, και της έκανα κατευθείαν Like. 

Στις 25 Μαρτίου έγραψε:

Ευτυχώς δεν υπάρχουν μόνο Άνθιμοι και Σεραφείμ Facebook Twitter

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΖΗΣΩ;


Κάποιες φορές έρχονται μηνύματα από μερικούς νέους και νέες που σκέφτονται να βάλουν τέλος στη ζωή τους, και ρωτούν ¨και γιατί να ζήσω;¨


Δεν ξέρω τι να απαντήσω σ' αυτά τα άτομα. Διότι, για να φτάσουν να το λένε, θα πει ότι περνούν κάτι δύσκολο, και τίποτε δεν τους αγγίζει πλέον.


Δεν έχω κάποια δυνατή απάντηση, εκτός αν αρχίσω να λέω τις γνωστές εξυπνάδες που λέμε για να κάνουμε τους ανώτερους και να στηρίξουμε άλλους.


Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ έχω φτάσει σε οριακές στιγμές, που ένιωσα ότι ¨καλύτερος ο θάνατος¨.
Έγινε 3-4 φορές στη ζωή μου ως τώρα. Μια φορά περίπου σε κάθε δεκαετία.
Μα, τελικά, ακόμα ζω.
Κι εσύ, ακόμα ζεις.
Έστω γκρινιάζοντας, μουρμουρώντας, ίσως βρίζοντας,
και σίγουρα βάζοντάς τα και με το Θεό ακόμα,
όπως έκαναν συχνά οι άγιοί Του.
Ή γράφοντας ποιήματα και κάνοντας γνωριμίες στο fb.

Για σκέψου: εσύ κι εγώ γίναμε φίλοι
με αφορμή αυτό, το λογισμό σου να πεθάνεις.
Να κι ένα καλό.
Κι έπεται συνέχεια.
Περίμενε, φίλε μου!
Τα καλύτερα έρχονται!
Ζήσε! Σε θέλω κι εγώ.
Κι άλλοι πολλοί.
Άσε τα πράγματα να έρθουν στην ώρα τους.
Έχεις μέλλον.
Στο λέω.

Δεν μπορώ να σε πείσω για το Θεό.
Μα ξέρω ότι σε αγαπώ.
Κι ειν' αρκετό - έστω αυτό!- για να ζήσεις!
Για να σ' αγαπώ και να μ' αγαπάς.
Κι είναι πολλοί ακόμα που το θέλουν.

****

Να και ένα άλλο στάτους του:


ΜΗΧΑΝΕΣ ΠΟΥ ΠΙΑΝΟΥΝ 200!


Ωραίοι οι ψαγμένοι άνθρωποι,
που δεν είναι δεδομένοι,
συνηθισμένοι,
τυποποιημένοι.

Οι άνθρωποι του Θεού των εκπλήξεων.

Που έχουν απορίες,

αμφιβολίες, ανησυχίες,
σκέψη φρέσκια,
λογισμό καθαρό κι έξυπνο.
Κάτι αληθινό κυλάει μέσα τους.
Κάτι ζωντανό,
κι όχι Lipton χαλαρωτικό.

Τολμούν.
Ρωτούν.
Αμφιβάλλουν.
Ρισκάρουν.
Παλεύουν.
Χτυπιούνται.

Κάνουν κύκλους,
σαν τις μηχανές,
πριν πιάσουν 200 στην Εθνική
κι αρχίσουν να γκαζώνουν
για τις μεγάλες πόλεις
των ονείρων τους.

Είναι οι πιο καλοί.

****

Και για το τέλος, να το υπέροχο στάτους του, που ανέβασε την ημέρα που βρέθηκε νεκρός ο Βαγγέλης Γιακουμάκης. 

Απλά εξαιρετικό. 

ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΚΥΡΙΕ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΣΟΥ, ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ...


Πριν καιρό, μου μίλησε ένα ομοφυλόφιλο παλληκάρι και μου είπε ότι αφού οι γονείς του έκαναν ό, τι σκέφτηκαν ως γονείς για να το βοηθήσουν (γιατροί, ψυχολόγοι κλπ), στο τέλος το πήραν απόφαση και αγάπησαν το παιδί τους όπως ήταν. Γι' αυτό που ήταν. Χωρίς να το κρίνουν ή να το στιγματίζουν.

Η δε γιαγιά του, μια πανέξυπνη κι ευαίσθητη γυναίκα, αφού του έκανε όσο ελκυστικά προξενιά μπορούσε, μπας και τον ¨μεταπείσει¨, στο τέλος το πήρε κι αυτή απόφαση.

Όχι όμως μίζερα και παθητικά, αλλά με σεβασμό κι αξιοπρέπεια.

Κι από κει κι ύστερα, τον έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο και του έλεγε: ¨Εγώ, παιδί μου, να ξέρεις, σε αγαπάω, όπως και να είσαι!..¨

Κάθε μέρα, η γιαγιά τηλέφωνο : ¨Εγώ, παιδί μου, σε αγαπάω πάντα!!¨

Αυτό το παιδί, σήμερα ζει, και προοδεύει.

Ένα άλλο παιδί, για άλλους ή παρόμοιους λόγους, (πάντως σίγουρα διότι ήταν διαφορετικός σε κάποια θέματα του χαρακτήρα του), το βρήκαν σήμερα πρωί, σε βαλτώδη περιοχή, κάπου στα Γιάννενα, σε κατάσταση αποσύνθεσης.


Το 2015 μετά (;) Χριστόν!

Υγ: δεν ξέρω τη σεξουαλική ταυτότητα του Βαγγέλη, κι ούτε με ενδιαφέρει, ούτε τον κρίνω απ' αυτό. Απλά, πήρα μια αφορμή να πω τη σκέψη μου.


Αν όντως δεν ήταν ομοφυλόφιλος, και του φέρθηκαν τόσο σκληρά, μέχρι θανάτου, φαντάζομαι πώς θα του φέρονταν, αν ήταν κιόλας!


Δεν πιστεύω να τύγχανε κατανόησης και επιείκειας μεγαλύτερης.

****

Είδα και ομιλίες του. Και πάλι εκτίμησα τρομερά το πώς τόνιζε την υποκειμενικότητά του, το πώς είχε συναίσθηση ότι δεν κατείχε την απόλυτη αλήθεια αλλά προσπαθούσε να την αναζητήσει, το πόσο κοντά στις διδαχές του Ιησού ήταν τα λόγια του.

Δεν μπορώ να πω ότι με έπεισε ότι υπάρχει ο εν λόγω Θεός ή πως με τράβηξε στην Εκκλησία. Όμως με έπεισε, για άλλη μια φορά -έχω γράψει συχνά για φωτισμένους ιερείς σ' αυτήν τη στήλη- πως υπάρχουν σ' αυτήν Άνθρωποι με άλφα κεφαλαίο που παρ' ό,τι δεν την επιδιώκουν θα άξιζαν τη δημοσιότητα που έχουν όλοι οι πρωτοκλασάτοι Μητροπολίτες. Και όλη την επιρροή. 

22

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

13 σχόλια
Παρόλη τη θετική, ανθρώπινη λέω εγώ διάσταση του έργου του, σε αντιδιαστολή με την απανθρωπιά και το παθιασμένο μίσος, θεωρώ ότι οι ομοφυλόφιλοι μέσα στην Εκκλησία θα μπλέξουν σε έπνεαν κυκεώνα ενοχών και απολογητισμού και η ζωή θα τους προσπεράσει.
Ωραίος ο πάτερ, αλλά μη τρελλαθούμε κι'όλας! Μέσα στον δογματισμό των ιερωμένων (που προκύπτει από την ίδια τη φύση της θρησκείας), βρέθηκε και ένας άνθρωπος *normal*! Υπάρχουν ένα σωρό φιλοσοφημένα άτομα από διάφορους χώρους (καλλιτέχνες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι) που λένε τα ίδια και καλύτερα (χωρίς να χρωματίζουν τα λεγόμενά τους με θρησκεία), αλλά δεν (αυτο)προβάλονται ούτε και αυτοί. Γιατί μας κάνει εντύπωση που *ένας* άνθρωπος από τους λίγους (στην Εκκλησία), είπε κάτι σωστό? Μήπως γιατί η όλη φιλοσοφία της Εκκλησίας/θρησκείας είναι μισάνθρωπη και αυτός είναι η εξαίρεση? Και μην ακούσω για Χριστούς και αγάπες - κατά τα λεγόμενά Του "δεν ήρθε για να καταργήσει το Μωσαϊκό νόμο", άρα άρες-μάρες-κουκουνάρες.. όταν έχεις ένα σαδιστικό θεούλη της παλαιάς διαθήκης, δεν το σώζεις εύκολα με ένα copy-paste update Χριστούλη..
Αν ψαξεις λιγο λογικα και στη μαφια θα βρεις ανθρωπους με εξαιρετες αποψεις , η τουλαχιστον με αποψεις που ταιριαζουν με τις δικες σου . Το ιδιο ισως και στους τζιχαντιστες .... μην απορησεις . Αυτο δεν νομιζω πως ειναι καθολου περιεργο , ουτε παραλογο . Το περιεργο μαλλον ειναι η δικη σου αναγκη επιβεβαιωσης της δικης σου προσωπικης θρησκειας /κοσμοθεωριας . Μηπως εχεις αναγκη να πιστευει η θρησκεια σου σε σενα και οχι εσυ στη θρησκεια σου τελικα ? Ειναι λογικο αυτο ομως ???? :) καθε θρησκεια οσο γκλιτερ και να της βαλετε δυστυχως ειναι κατι που δεν θα επρεπε να επιδεχεται αλλαγες και ειτε σας αρεσει ειτε οχι φοβαμαι οτι ο ανθιμος και ο σεραφειμ ειναι πολυ πιο κοντα στην πραγματικη ουσια της θρησκειας τους πραγμα που σημαινει οτι τουλαχιστον οφειλετε να μην τους κοροιδευετε γιατι ειναι ειλικρινεις. Αν εχετε τα κοτσια να τα βαλετε με τις διδαχες της ιδιας της θρησκειας και οχι με τον καθε εκφραστη της , οσο ευκολος στοχος κι αν ειναι λογω της προφανους αφελειας /ανοησιας /λοβοτομης Επισης το οτι καποιος αποφασισε να εχει μοντερνες αποψεις και πηγε και εβαλε ενα ρασο , συγνωμη αλλα δεν βρισκω για ποιο λογο θα μπορουσε να γινει ηρωας κανενος . ουτε το ρασο του τιμαει , ουτε τη θρησκεια του , ουτε και τις αποψεις του κατα τη γνωμη μου .... Ουσιαστικα προκειται περι τρανσβεστισμου αν το σκεφτεις λιγο . Απλα βρηκε εναν τροπο να τραβηξει την προσοχη χρησιμοποιωντας το πιο παλιο κολπο του μαρκετινγκ . Την αντιθεση :) προσωπικα σεβομαι περισσοτερο τους θρησκευτικους μουτζαχεντιν και καθολου τους ντεμεκ πιστους . Αν πιστευεις καντο σωστα . Αλλιως ξεκινα δικη σου θρησκεια ....Δεν γνωριζω καθολου τον συγκεκριμενο παπα και παροτι ειμαι σχεδον σιγουρος πως θα συμφωνησω με τα περισσοτερα απο οσα λεει θα ηθελα απλα να δωσω τροφη για σκεψη :)
Μάλλον σ'εμένα απευθύνεσαι φίλε Pizetti, αλλά δυστυχώς δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, όπως κι εσύ άλλωστε. Το κομμάτι περί έλλειψης φαντασίας και άκομψης επαναληψιμότητας που ανέφερα στο αρχικό μου σχόλιο, αφορά εσένα.
Ο Κονάνος είναι έξοχος.Αν θέλετε,αναζητήστε και τον π.Νικόλαο Λουδοβίκο (οι ομιλίες του είναι καθηλωτικές),είναι ένας εξαίρετος ιερέας,επισκέπτης καθηγητής στο Cambridge,που οι γνωστοί-άγνωστοι ''ζηλωτές'' του σέρνουνε τα εξ αμάξης!
Αν και η Εκκλησία - Θρησκεία δεν εμφανίζεται σαν επιλογή στο Μενού Επιλογών της Lifo καταλαμβάνει δυσανάλογα μεγάλη έκταση στην αρθρογραφία και ακόμη μεγαλύτερη στην απήχηση των σχολίων. Είτε θετική, είτε αρνητική.Προφανώς το θέμα απασχολεί πολλούς.Δυστυχώς τα άρθρα στη Lfio είναι ως επί το πλείστον αρνητικά. Ακόμη και στην σπάνια περίπτωση που κάποια άρθρο είναι υπέρ της εκκλησίας, όπως αυτό, θεωρώ ότι έχει το ρόλο "της εξαίρεσης που επιβεβαιώνει τον κανόνα".Άρη με όλο το σεβασμό, στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιες χιλιάδες, ίσως και δεκάδες χιλιάδες, ιερείς και μοναχοί. Το να καταφεύγουμε σε χαρακτηρισμούς ότι όλοι αυτοί είναι γεμάτοι μίσος και προκαταλήψεις, είναι παράλογο. Πίσω από κάθε Άνθιμο υπάρχουν δεκάδες ή εκατοντάδες ιερείς με αθόρυβο και ουσιαστικό έργο για τους οποίους δεν θα ακούσει ποτέ κανείς ειδικά εξ αυτών που συστηματικά απέχουν από την Εκκλησία.Σαφώς και μεταξύ τους θα υπάρχουν άτομα με προβλήματα, κακό χαρακτήρα και συμπεριφορά. Αλλά δεν νομιζω ότι είναι περισσότεροι από άλλες όμαδες ατόμων, όπως για παράδειγμα από επιστήμονες, συγγραφείς, δημοσιογράφους, πολιτικούς, προοδευτικούς ή συντηρητικούς, αριστερούς η δεξιούς ή απλούς σχολιαστές στους οποίους επιτρέπεται να υβρίζουν με κομψό ή άκομψο τρόπο τους ιερωμένους και να χειροκροτούνται.Θεμρή παράκληση. Επειδή θεωρώ ότι έχει εξαντληθεί η πρωτοτυπία, και το ειρωνικό χιούμορ των αρνητικών σχολιαστών επαναλαμβάνεται άκομψα, καλό θα ήταν για δυο εβδομάδες, μέχρι το Πάσχα δηλαδή, να αποφεύγεται η δημοσίεσυση προκλητικών θεμάτων Δόξα τω Θεώ (κι εγώ δεν μπορώ να ποφύγω την ειρωνία, τελικά!!) υπάρχουν και πιο εξειδικευμένα forum και blogs για να ξεχαρμανιάσουν κάποιοι εναντίον της εκκλησίας.Ελπίζω να μην κοπεί το σχόλιο κι ας μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα, η πλειοψηφία (ποσοστό 60%, εδικά τώρα κοντά στο 70%) κατά βάση είναι αριστερός φτωχός λαός, αλλά και θρησκευομένος ταυτόχρονα.Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο τη στιγμή που η αριστερά κηρύττει την αθεϊα; ... Το μυαλό του έλληνα το γνωρίζει μόνο.
"καλό θα ήταν για δυο εβδομάδες, μέχρι το Πάσχα δηλαδή, να αποφεύγεται η δημοσίεσυση προκλητικών θεμάτων"Σε αναγκάζει κάποιος να πατήσεις το link και να διαβάσεις τα θέματα πουν έχουν να κάνουν - είτε θετικά είτε αρνητικά - με την εκκλησία και τους ιερείς ή/και να σχολιάσεις;
Σαφώς και κανένας δεν αναγκάζει τον άλλο να κάνει κάτι που δεν θέλει. Απλώς με ενοχλεί αφάνταστα και σου το δηλώνω, όπως για παράδειγμα θα σε ενοχλούσε κι εσένα να βλέπεις κάποιον που βασανίζει ένα σκυλάκι. Θα καθόσουν απλά αμέτοχος;
Jonathan R. Mayers: Εντελώς - μα εντελώς όμως - άκυρη η σύγκριση.Συγκρίνεις τις απόψεις και τις κριτικές για τα κακώς κείμενα της εκκλησιας με το βασανισμό ενός ζωντανού οργανισμού.Επέτρεψέ μου να σου πω μια σκληρή αλήθεια: Όταν αγαπάς κάτι, όταν πραγματικά το αγαπάς όμως, του κάνεις και κριτική γιατί θέλεις να είναι το καλύτερο που μπορεί. Όταν μιλάμε μάλιστα για τους αντιπροσώπους μιας θρησκείας, δεν είναι απλά καλό το να ασκείς κριτική, είναι απολύτως απαραίτητο.Αν δεν αντέχεις την κριτική αυτή, που στην πλειοψηφία της - τουλάχιστον εδώ μέσα απ'όσο έχω δει - έχει και αιτιολόγηση, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή δεν αγαπάς τη θρησκεία σου αρκετά (οπότε είναι άκυρο και το να σε "ενοχλεί αφάνταστα") ή επιλέγεις να εθελοτυφλείς στα κακώς κείμενα που σχετίζονται με τους αντιπροσώπους της.Αν, ωστόσο, συνεχίζεις να πιστεύεις ότι το να τυραννάς ένα ζώο είναι το ίδιομε το να ασκείς κριτική σε μια εκκλησία, καλή σου ημέρα. Δε νομίζω πως μπορούμε να συζητήσουμε.
ExistΔεν μίλησα για κριτική, μίλησα ανθρώπινα για το πως νιώθω, όταν κάποιος μου προσβάλλιει επανειλημμένα, άκομψα και βάναυσα τα πιστεύω μου. Όσο για τις νουθεσίες, δεν έχει κανένας το δικαίωμα να υπαγορεύσει στο συνάνθρωπό του, το πως θα αισθανθεί ή να ανaγορεύσι τον εαυτό του κριτή των πάντων.
"...μίλησα ανθρώπινα για το πως νιώθω, όταν κάποιος μου προσβάλλιει επανειλημμένα, άκομψα και βάναυσα τα πιστεύω μου"Είναι πραγματικά άσχημο κάποιος να σου προαβάλλει τα πιστεύω ή να σε κάνει να νιώθεις μειωμένος σα να μη υπάρχεις.Αλλά ξέρεις κάτι; Είμαι σίγουρος πως θα αντέξεις.Και ξέρεις γιατί; Γιατί οι υπόλοποι σε αυτοί τη χώρα, οι άθεοι, οι αγνωστικιστές, οι αλλόθρησκοι, οι ομοφυλόφιλοι και όλοι οι υπόλοιποι των οποίων επηρεάζεται η ζωή τους από τη δική σου εκκλησία από την ημέρα που γεννιούνται μέχρι κυριολεκτικά την ημέρα του θανάτου τους (βλ. καύση νεκρών), καταφέρνουν να το αντέξουν επίσης.Και χωρίς να παίρνουν και δύο βδομάδες "άδεια" ή να έχουν τη δυνατότητα που έχεις εσύ να το αποφύγουν.
Η πνευματικότητα πολλών ανθρώπων/εκπροσώπων της Χριστιανικής πίστης αλλά και άλλων θρησκειών είναι δεδομένη. Αυτό εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ο πατήρ Ανδρέας Κονάνος κι αυτό θαυμάζουμε.
Άσχετο: Μόνο σε μένα θυμίζει ΤΟΣΟ πολύ Καβάφη αυτό το τετράστιχο: (Έχω δει και σπουδαίους ανθρώπους, βέβαια,που καταρρέουν εύκολα. Κι αυτοί είναι θαυμαστοί, για τα τόσα άλλα που ομορφαίνουν την ψυχή τους.
Είμαι αγνωστικιστής, αλλά υπάρχει μια φράση που πάντα μου άρεσε από το (μη κανονικό) Ευαγγέλιο του Θωμά."Σκίσε ένα κομμάτι ξύλο: Είμαι εκεί. Σήκωσε μια πέτρα και θα με βρεις εκεί"Και η αλήθεια είναι πως ο Θεός, αν υπάρχει, πολύ αμφιβάλλω ότι θα θέλει να βλέπει τα μούτρα των πιο... "celebrity" αντιπροσώπων του, τύπου Σεραφείμ και Άνθιμου.Οπότε κάτι μου λέει πως, αν... λέμε ΑΝ υπάρχει, τότε βρίσκεται σε ανθρώπους σαν τον πατήρ Ανδρέα (και σε όλους τους άλλους πατέρες Ανδρέες που προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο έστω και λιγάκι καλύτερο) και είναι πολύ πιο πιθανό να τον βρεις κάτω από μια πέτρα παρά στο ίδιο κτίριο με αυτούς τους παπάδες με τους ολόχρυσους σταυρούς 3 τόνων στο λαιμό τους.
ο αρχιμανδρίτης πατήρ Ανδρέας Κονάνος είναι και ο δικός μου ήρωας! Αρκετές φορές κάθομαι και ακούω τις ομιλίες του. έχει και κανάλι στο youtube με τις υπέροχες ομιλίες του! Έχει πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ και είναι εκπληκτικός! άλλες φορές κλαίω και άλλες φορές γελάω όταν τον ακούω! Αξίζει να ρίξετε πάντως μια ματιά!
Προβληματίστηκα να θα σχολιάσω την διόρθωσή σου. Νομίζω ότι αν και το "ανεξαρτήτως" που αναφέρεις είναι ο πιο συχνός (και οπωσδήποτε σωστός) τρόπος εκφοράς του λόγου, η φράση "ανεξαρτήτου ταυτότητας" δεν είναι γραμματικά λάθος. Αν ακολουθεί τα τριτόκλιτα της αρχαίας ελληνικής/καθαρευούσης, το θηλυκό είναι "η ανεξάρτητος", γενική "της ανεξαρτήτου" (και πρέπει να είναι έτσι, τριτόκλιτο και δικατάληκτο, θαρρώ γιατί είναι σύνθετο επίθετο). Λέμε πχ. η ανεξάρτητος αρχή...Με προβληματίζει ωστόσο εκείνο το "εν τη ερήμο" που έχει ο σχολιαστής που είναι με 'ομικρον. Τι θέλει να πει το ποιητή; Αnyway, οι αναρτήσεις του πατέρα Κονάνου είναι πράγματι αξιόλογες και χαίρομαι που τις διάβασα.