Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος κλέβει την παράσταση (απ' την έξοδο στις αγορές)

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος κλέβει την παράσταση (απ' την έξοδο στις αγορές) Facebook Twitter
13

Ο κριτικός θεάτρου δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο "Συκωταριές" (εικάζω λογοπαίγνιο με τα "σύκα" μιας και η ομοφοβική εσάνς του κειμένου του είναι έντονη) στην Ελευθεροτυπία. 

Είναι ένας λίβελος απολαυστικός και ταυτόχρονα απωθητικός, ένας λίβελος παλιοκαιρίσιος απ' αυτούς που δεν διαβάζουμε πια συχνά. 

Η απρόκλητη επίθεσή του σε έτερο θεατρικό κριτικό έγινε επειδή ο δεύτερος έγραψε ως Πρωταπριλιάτικο Αστείο ότι ο Μάρκος Σεφερλής [Για τον οποίο ο Γεωργουσόπουλος έχει πει καλά λόγια] θα παίξει στο Εθνικό Θέατρο.

Επειδή λοιπόν τόλμησε κάποιος να κάνει ένα τέτοιο πρωταπριλιάτικο αστείο, ο κύριος Γεωργουσόπουλος έγραψε έξαλλος το παρακάτω, από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα, άρθρο. 

======

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Συκωταριές

ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

Τι δίκιο που είχε ο Σαββόπουλος, όταν σε ανύποπτο για τα μίζερα χρόνια που θα έρχονταν, έως σήμερα, τραγουδούσε για την «Τσογλανοπαρέα που μας κάνει κριτική».

Γιατί είναι κάτι ώριμα σύκα, όσα διασώθηκαν από την αποξηρανθείσα συκή της ευαγγελικής περικοπής, όλο μέλι για κάτι ζουμερά αγοράκια που περιφέρονται στην πιάτσα, που τολμούν να καταπιάνονται με το έργο μας και την προσφορά μας. Σκέφτομαι πολλές φορές ν' απλώσω στην πλατεία Κλαυθμώνος ένα τραπέζι με τα 50 βιβλία μου και να καλέσω τα παλικαράκια της φακής να στήσουν το δικό τους στέκι απέναντι και ν' αρχίζουν το ντελάλημα, που τώρα το κοπανάνε στο Διαδίκτυο. Να δούμε πόσα απίδια βάνει ο σάκος.

Ξεκινήσαμε ξυπόλυτοι μέσα στην Κατοχή και στον Εμφύλιο, με πατεράδες στην εξορία, χωρίς βιβλία, χωρίς δασκάλους και φτιάξαμε μια σταδιοδρομία με αίμα και δάκρυα, χωρίς ξένα δεκανίκια, χωρίς προστάτες, χωρίς προαγωγούς, χωρίς ματσωμένους και ματσωμένες εραστές και ερωμένες. Και έρχονται τα καπόνια και τάχαμου κοκορεύονται, ενώ στάζει από παντού η αγραμματοσύνη τους και κυριότερα η ζήλια τους, αφού δεν έχουν τίποτε άλλο να επιδείξουν από τη χολή τους.

Ακουσα πως ένα τέτοιο ΝΟΥΜΕΡΟ τάχαμου πρωταπριλιάτικα πληροφορούσε πως ο Μάρκος Σεφερλής, λέει, θα πάει στο Εθνικό Θέατρο. Ε, λοιπόν, μακάρι να πάει.

Εχουν πάει στο Εθνικό και αλλού και ξυλοσχίστες και αγράμματοι και σπουδαρχίδαι, αλληλοπροωθούμενα μειράκια εν ονόματι της μεταμοντέρνας χλαπάτσας.

Ο Σεφερλής ανήκει στην πάστα των μεγάλων λαϊκών κωμικών (Σταυρίδης, Αυλωνίτης, Χατζηχρήστος, Λειβαδίτης, Εξαρχάκος). Αλλά τι να καταλάβουν από αυτά οι πληρωμένες καμπάνες της συμμορίας των αταλάντων.

=====

Κι αν δεχτούμε ότι ο Σεφερλής είναι τόσο καλός κωμικός όσο ο Αυλωνίτης (δεν είναι το θέμα αυτό), βρίσκω αρκετά αλαζονικό και επιθετικό το άρθρο. 

Δεν έχω πενήντα βιβλία για να τα απλώσω και να εντυπωσιάσω -ελπίζω να μην χρειάζεται να γίνουμε πρώτα 80 χρονών και σπουδαίοι για να μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας- όμως εκπλήσσομαι που ξεκινώντας από κάτι άσχετο, ο Γεωργουσόπουλος επαινεί τόσο πολύ τον εαυτό του, και μάλιστα μπλέκοντας Κατοχές, Πολέμους, φτώχεια κλπ, επειδή δεν του άρεσε ένα πρωταπριλιάτικο αστείο. 

Δεν δείχνει μόνο έλλειψη χιούμορ, αλλά και έλλειψη αυτογνωσίας. Όταν γράφεις ένα κείμενο γεμάτο χολή για να κατηγορήσεις κάποιον (χωρίς καν να τον κατονομάζεις) ότι είναι γεμάτος χολή, το πράγμα είναι λίγο αστείο. 

Η Αργυρώ Μποζώνη έγραψε νωρίτερα στο fb της: "Αυτός ο άνθρωπος, τον οποίο έχουμε διαβάσει όλοι και έχουμε μάθει πολλά από τα κείμενά του, επιδίδεται σε ένα ακατάσχετο ομοφοβικό παραλήρημα και τολμάει να επικαλείται τη γενιά του και τη φτώχεια της Κατοχής. Προσβάλει τη γενιά αυτή με το να την εκπροσωπεί με τέτοιο τρόπο. Είναι δάσκαλος στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είναι αδιανόητο όχι να υπερασπίζεται τον Σεφερλή -ποιός νοιάστηκε-, αλλά να προτάσσει ως λόγο κριτικής τον οχετό."

Οι τσακωμοί μεταξύ κριτικών στην Ελλάδα είναι συχνοί, αλλά τουλάχιστον ας υπάρχει και λόγος για τέτοιες λυπηρές κλωτσοπατινάδες. 

13

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

9 σχόλια
ο Σεφερλης ανηκει στην παστα των μεγαλων λαϊκων ηθοποιων;;;;Μακαρι να παιξει στο εθνικο;;Καλα ποιος ασχολειται πλεον σοβαρα με το εθνικο; επιπεδου δελφιναριο εχει καταντησει ετσι κι αλλιως.
Θεωρώ ότι η οποιαδήποτε κριτική που γράφεται για να υποστηρίξει ή να εκθειάσει το ταλέντο κάποιου καλλιτέχνη, έχει σοβαρό πρόβλημα όταν το βασικό της επιχείρημα είναι τα βιώματα του κριτικού από την κατοχή.
Πιο εξωφρενικο παντως βρισκω το οτι μιλαει υπερ του Σεφερλη, της προσωποποιησης της αηδιας, του Ελληνα Ερνεστ. Ειναι δυσκολο να σκεφτεις χειροτερο βασανιστηριο απο την παρακολουθηση εστω και λιγων λεπτων αυτου του "μεγαλου λαϊκου κωμικου".
Άμετρος ο σεβασμός από πλευράς μου για την γενιά της Κατοχής - την γνωρίζω από πρώτο χέρι μέσα από τις περιπέτειες της οικογένειάς μου.Συμφωνώ με τον κ. Δημοκίδη και την κ. Μποζώνη πως ο - πάλαι ποτέ - Κ.Χ.Μύρης, την προσβάλει ανακαλώντας την... αλλά, αλλά... μου δίνει ''έναυσμα'' ( δηλαδή, με τσιγκλάει... ) το πρώτο αναρτηθέν σχόλιο της miss Havisham, να σας θυμίσω μια από της καλύτερες ατάκες της Ντένης Μαρκορά προς τον υιόν της Κωνσταντίνο: '' Παιδί μου, μην γίνεις ποτέ κομμουνιστής... Ρώτα την μανούλα, που ήταν, πόσο υπέφερε...'' Και όταν το ακούς αυτό από την εξαιρετική κυρία Ντίνα Κώνστα, ναι, μπορείς να χασκογελάσεις... Θα ήθελα να δώ και τον δάσκαλο μας του Ε.Θ να την λέει... ( όχι απαραίτητα με τον τρόπο της κυρίας Μαρκορά... )
(Αναρωτιέμαι πότε προλαβε να γινει αμφιλεγόμενο αυτό το άρθρο, μόλις προχτές δημοσιεύθηκε..)Ο Γεωργουσόπουλος έχει και αλλες φορές εκφράσει έντονα τη διαφωνία του με ανάλογο τρόπο, "αλαζονικό και επιθετικό" όπως αναφέρθηκε, αλλά δεν είδα να γραφτεί άρθρο επ´αυτών τις προηγούμενες φορές.Αυτό που πείραξε και μάλλον έκανε τη διαφορά είναι τα περί ομοφοβίας. Περισσότερο διακρίνω ειρωνία προς την πρακτική που χρησιμοποιεί ο στόχος του (ελάτε τώρα, σίγουρα δεν ξενίζει ο τύπος του γηραιού ομοφυλόφιλου καλλιτεχνίζοντα κριτικού/σκηνοθέτη/παραγωγου που περιστοιχίζεται από νεαρούς wannabeδες), παρά γενικευμένη "ομοφοβική εσάνς" και σε καμία περίπτωση "ακατάσχετο ομοφοβικο παραλήρημα (η υπερβολή, της υπερβολής...).Όταν μιλάνε κάποιοι άνθρωποι, πρέπει να τους ακούμε. Ε, ο Γεωργουσόπουλος είναι ένας από αυτούς. Όχι φυσικά άκριτα, αλλά μην είμαστε έτοιμοι να ανθρωποφάγουμε με την πρώτη ευκαιρία..
Μα ξέρετε για ποιους μιλάει συγκεκριμένα; Ποιους προσβάλει; Τι σημαίνει οτι τέτοιοι "τύποι" δεν ξενίζουν; Και από ποτε η κριτικη για την τέχνη πρέπει να γινεται επιθετική και προσβλητική σε προσωπικό επίπεδο; Ο Γεωργουσοπουλος σε λιγο θα βγαίνει και στην Τατιάνα, ετσι για να τον ακούμε καλυτερα, πριν κουφαθούμε τελείως. Με ολο το παρεάκι του Εθνικού βέβαια, που μιλάει και για τσογλανοπαρεες ο χυδαίος, ο κατεξοχήν άνθρωπος της κλίκας και του μέσου
Η ομοφοβια εχει μακρα και λυπηρη ιστορια, δεν πρεπει να αντιμετωπιζεται ελαφρα...όχι πια τουλαχιστον. Αντικαταστήστε τη λεξη γκέι, με τις λεξεις μαυρος, εβραιος, κλπ και θα καταλαβετε. Αν ακουγαμε συνεχως για την εβραικη μαφια που εχει καταλαβει τα θεατρα μας και τα πολιτιστικα μας κλπ κλπ θα μας ξενιζε και θα αναρωτιομασταν.Παρεες και κλικες υπαρχουν πολλες, κομματικες, οικογενειακες, τοπικιστικες, ηλικιακες, κλπΠότε αντιμετωπιστηκαν αυτες με παρομο τροπο και ΚΥΡΙΩΣ με παρόμοια γλώσσα???Η ομοφοβικη βρισια θεωρειται εως και επιβεβλημενη και δικαιολογημενη ακομα στη χωρα μας....και απ αυτο δε βεπω να ξεφευγουν ουτε οι σκεπτομενοι πνευματικοι ανθρωποι...απλα μεχρι προσφατα ΚΑΝΕΙΣ δεν αντιδρουσε στην ομοφοβια, γι αυτο σας ξενιζουν τωρα οι πρωτες αντιδρασεις...
Όχι, με ξενίζει το τσουβάλιασμα, ο οδοστρωτήρας του politically correct και η εξαφάνιση του χιούμορ, όταν δεν είναι κακόπιστο.Για παράδειγμα και συγγνώμη για την απευθείας ερώτηση, σας φάνηκε εσάς αυτό "ακατάσχετο ομοφοβικό παραλήρημα''? Έχουμε χάσει την έννοια των λέξεων νομίζω.Ο Γεωργουσόπουλος στράφηκε κατά του κριτικού για άλλους λόγους και ΟΧΙ για την ομοφυλοφιλία του, είναι σαφές από την οικονομία των λόγων του. Αυτό που σχολίασε είναι ο τύπος ανθρώπου που περιγράφω στο πρώτο μου σχόλιο, ο οποίος είναι μεν κλισέ αλλά και υπαρκτός. Θα μπορούσε να μην πει περί ''σύκων''? Ναι σίγουρα.Αλλά να τηρούμε αναλογία στην κριτική μας. Γενικώς.
Η "εξαφάνιση του χιούμορ" μάλλον βαραίνει τον κ Γεωργουσόπουλο.Ως εξωτερικοί παρατηρητές έχουμε τα εξής δεδομένα:O x γράφει ένα πρωταπριλιάτικο άρθρο για έναν ηθοποιό (του οποίου το έργο είναι γνωστό ότι είναι χαμηλής στάθμης - δεν κρίνω το άτομο και το ήθος του, που μπορεί να είναι εξαιρετικό: δεν το γνωρίζω) συμπεριλαμβάνοντας κομμάτι παλαιότερης -ιδιαίτερα- ευνοϊκής κριτικής του y για το έργο και τα ταλέντα του ηθοποιού.Ο y απαντά στον x σε επίπεδο προσωπικό, με ύβρεις: "συκιά που λιμπίζεται αγοράκια", "νούμερο", (άχρηστο) καπόνι κ.λπ., μπλέκει κατοχή, εξορίες, ματσωμένους εραστές και προαγωγούς, αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Όλα αυτά πολύ φοβούμαι δεν έχουν σε τίποτε να κάνουν με -έστω- μία ειλικρινή διάθεση υπεράσπισης του (έργου) του ηθοποιού από τον y, αλλά με το ότι ο y, μ’ αυτόν τον μάλλον απεχθή τρόπο, θέλει να μας πείσει ότι είναι ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ από την "γερο συκιά".