Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ;

Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ; Facebook Twitter
26

Στο πλαίσιο της ενότητας 'Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΥΡΩ ΜΑΣ' ζητάω και δημοσιεύω κείμενα σχετικά με το πώς βιώνουμε αυτήν την παράξενη εποχή. Σήμερα γράφει η Φωτεινή Αναστασίου, ένα εξαιρετικό κείμενο για τα άτομα με κινητικές δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν προσπαθώντας να κινηθούν στις πόλεις. 

Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ; Facebook Twitter

Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ;

Η Κατερίνα είναι συμμαθήτριά μου από το σχολείο. Μέχρι περίπου τα 19 της περπατούσαμε μαζί στους δρόμους. Πειραχτήρι, ασύχαστη, πάντα με δυνατό γέλιο, με ζαβολιές και με σκληρό χιούμορ. Άλλες φορές σε ενοχλούσε το χιούμορ της, άλλες φορές γελούσες. Εσύ διάλεγες.

Η Κατερίνα είχε διαγνωσθεί με μια σπάνια ασθένεια, λέγεται Friedreich's ataxia. Μετά τα 19 της εκείνο το ασταθές περπάτημα άρχισε να επιδεινώνεται. Τελικά αγόρασε το πρώτο της αμαξίδιο για να είναι πιο ανεξάρτητη και να μπορεί να βγαίνει και μόνη της έξω, αφού είχε αρχίσει να χρειάζεται την υποστήριξη άλλων για να μπορεί να κυκλοφορεί. Το χιούμορ της έμεινε αναλλοίωτο, και έγινε πιο αυτοσαρκαστικό. Χωρίς να θέλω να αναφέρω λεπτομέρειες, οι γονείς της και η αδερφή της, άνθρωποι και οι ίδιοι με εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ, βοήθησαν αυτή την νεαρή κοπέλα να μην κλειστεί στο σπίτι της αλλά να αντιμετωπίζει τα πάντα και τους πάντες με χαμόγελο και παλικαριά.

Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ; Facebook Twitter
Φωτο: Λένα Μαγγούτα

Έκανε την εγγραφή της στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αποφοίτησε, και τώρα διδάσκει σε τμήμα ένταξης σε δημοτικό σχολείο στα Τρίκαλα. Οι μαθητές της είναι η πηγή έμπνευσής της και εκείνοι την λατρεύουν.

Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ; Facebook Twitter
Με τον φιλο της Στεφανο Διαμαντη, πρωταθλητη στο τεννις. Η κατερίνα ήταν πρωταθλητρια στην κολύμβηση για άτομα με κινητικες δυσκολιες
Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ; Facebook Twitter

Δεν είναι όμως όσο ανεξάρτητη θα ήθελε. Τα Τρίκαλα, παρόλο που είναι μια εξαιρετικά επίπεδη πόλη, δεν έχουν σε όλους τους δημόσιους χώρους και τους δρόμους τις κατάλληλες ράμπες ώστε να μπορεί να κινείται με αυτονομία. Έτσι, κάθε φορά που χρειάζεται να πάει κάπου, είτε στη δουλειά της, είτε για έναν καφέ, συνοδεύεται από την οικογένειά της ή από τους φίλους της. Όσοι την έβλεπαν στο κέντρο της πόλης πάντα συνοδευόμενη δεν είχαν ως τώρα απορήσει γιατί...

Πρόσφατα διάβαζα ένα κείμενο μιας Ελληνίδας που μένει πλέον μόνιμα στη Γερμανία. Της είχε κάνει εντύπωση που έβλεπε τόσους πολλούς ανθρώπους με αμαξίδιο στους δρόμους. Στην αρχή ομολόγησε ότι προσπαθούσε να καταλάβει πώς γίνεται να έχουν εκεί τόσους πολλούς ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες. Μετά, όμως, συνειδητοποίησε ότι όλοι αυτοί μπορούσαν να κυκλοφορούν μόνοι τους και παντού, επειδή υπήρχαν οι κατάλληλες ράμπες και οι αρμόδιες αρχές είχαν προνοήσει. Η αυτονομία τους ήταν αδιαπραγμάτευτη και η παρουσία τους σε όλα τα μέρη της πόλης αυτονόητη.

Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ; Facebook Twitter
Με τον γυμναστή στο σχολείου της

Πριν λίγο καιρό η Κατερίνα δήλωσε συμμετοχή σε έναν διαγωνισμό φωτογραφίας του Eurordis (European Rare Diseases Association). Δείτε και -αν θέλετε- ψηφίστε, εδώ

Όπως εξαρχής δήλωσε, αυτή η συμμετοχή της δεν ήταν για να κερδίσει έναν διαγωνισμό, αλλά για να καταφέρει να καταλάβουν όσο γίνεται περισσότεροι ότι η ζωή θέλει χαμόγελο και αγώνα. Τα υπόλοιπα μεμψίμοιρα ποτέ δεν την ενδιέφεραν και δεν τα θέλει. Επιπλέον, ίσως έτσι κατάφερνε να δώσει ένα πιο ισχυρό μήνυμα και στην Ελλάδα αλλά και σε όσους αισθάνονται μελαγχολικοί για την κινητική τους δυσκολία.

Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ; Facebook Twitter
Με την φωτογράφο Λένα Μαγγούτα που έκανε την φωτογράφιση για τον διαγωνισμό Eurordis

Η αλήθεια είναι ότι κατάφερε να δώσει χαμόγελο σε αρκετούς: και σ' εκείνους που την ξέρουν χρόνια και σ' εκείνους που κατάλαβαν ότι μπορούν να ξεχωρίζουν με την μοναδικότητά τους, επειδή είναι «αλλιώτικα» ωραίοι. Το καλύτερο όμως είναι ότι χάρηκε κι εκείνη πολύ. Επειδή είδε ότι είναι πολλοί οι άνθρωποι που χωρίς να την γνωρίζουν καθόλου της έστελναν συνεχώς αγάπη, εκτίμηση, σεβασμό και συμπαράσταση. Έστω και μέσω facebook.

Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ; Facebook Twitter

Και το κυριότερο, επειδή βρήκε έναν τρόπο, με αφορμή τον διαγωνισμό, να εξοικειώσει περισσότερους στην εικόνα του αμαξιδίου, αλλά και να τους κάνει να διερωτηθούν και για κάποια πράγματα..

 

Και φτάνουμε στο καλύτερο. Το δαιμόνιο της Κατερίνας σκέφτηκε και κάτι άλλο. Ότι μιας και όλο το θέμα με την συμμετοχή στον διαγωνισμό φωτογραφίας δεν ήταν να πάρει περισσότερες ψήφους σε σχέση με άλλα παιδιά ή ενήλικες, που έχουν σπάνιες ασθένειες και συμμετέχουν στον διαγωνισμό, αλλά να ευαισθητοποιήσει το ευρύ κοινό στην Ελλάδα για την καθημερινότητά της, δημιούργησε ένα διαδικτυακό ψήφισμα. Συλλέγει, λοιπόν, υπογραφές ώστε να πιέσει με έναν πιο συμβολικό τρόπο το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης της και να συνεδριάσει με θέμα την κατασκευή επαρκών, σωστών και ασφαλών υποδομών για όσους κινούνται με αμαξίδιο.

Για περισσότερες πληροφορίες για τις δράσεις αυτές στην ομάδα: https://www.facebook.com/groups/Trikala.Prosvasimi.Poli/

Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ; Facebook Twitter


Δεν θα πω και πολλά παραπάνω: τα υπόλοιπα τα εξηγεί και η ίδια στο κείμενο που συνοδεύει το ψήφισμα

Το μήνυμα της Κατερίνας είναι ξεκάθαρο. Αν δεν κάνεις και κάτι μόνος σου, αν εγκαταλείψεις τον αγώνα, αν σταματήσεις να διεκδικείς, η ζωή σε προσπερνάει χωρίς να σε ρωτήσει. Και κάποιοι ξεχνούν εύκολα, πόσο το τωρινό μπορεί να μην σημαίνει παντοτινό. Και πόσο η δική σου διεκδίκηση μπορεί μια μέρα να είναι και δική τους.

Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ; Facebook Twitter

Η Κατερίνα δεν επιδιώκει πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ξέρει όμως να μην σταματάει ποτέ. Γιατί όπως μου είπε: «το δυνατό από το αδύνατο είναι μια συλλαβή μακριά. Και ως δασκάλα, κάτι ξέρω από συλλαβές».

Τι σημαίνει να μην σταματάς ποτέ; Facebook Twitter

Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από κείμενο μαθητή της και όπως λέει και η Κατερίνα: «Το μαθητούδι μου είναι αρχηγός! Έχει ΔΕΠ-Υ και μαθησιακές δυσκολίες. Είμαστε σε τμήμα ένταξης. Ανατρέξτε στο google για να δείτε τι είναι, όσοι αμέσως κολλήσατε στα ορθογραφικά λάθη (σ.σ. έγινε κι αυτό). Απ' το δάσος, δεν κοιτάμε μόνο ένα δέντρο...»

26

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

13 σχόλια
Τι συζητάτε... Εδώ το ΚΕΔΔΥ Μαγνησίας, η υπηρεσία που κατεξοχήν κάνει τις διαγνώσεις για μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, τοποθετήθηκε από την ίδια την τότε... Περιφερειακή Διευθύντρια Εκπαίδευσης Θεσσαλίας κα Πράντζου σε πατάρι κλειστού γυμναστηρίου σχολείου, χώρο απροσπέλαστο σε άτομα με αναπηρίες.
Δύναμη και μεγαλείο ψυχής!!! Οι άνθρωποι αυτοί μας δίνουν καθημερινά μαθήματα ζωής! Κι εμείς; Τι κάνουμε; Οι περισσότεροι τουλάχιστον Έλληνες, δεν σκέφτονται γι'αυτούς τους ανθρώπους, δεν σκέφτονται να μην παρκάρουν σε θέση αναπήρων, πάνω/μπροστά σε διάβαση αναπήρων! Την επόμενη φορά,λοιπόν, που θα πας να παρκάρεις σε θέση που προορίζεται για κάποιον άνθρωπο με κινητική αναπηρία, σκέψου λίγο καλύτερα! Εσένα σ' αρέσει να σου κλείνουν το δρόμο ή να μην μπορείς να ξεπαρκάρεις; Κι απειδή τπ αύριο δεν ξέρουμε τι μας φέρνει, ας μπούμε όλοι στη θέση αυτών των ανθρώπων, ας μην καταργούμε τα αυτονόητα δικαιώματά τους, γενικά στη ζωή και ειδικότερα όσον αφορά την κυκλοφορία τους!
αναπηρια ,δε σημαινει ανικανοτητα....στο εξωτερικο τουλαχιστον...γτ εμεις θεωρητικα λεγομαστε ευρωπαιοι και κανουμε τα παντα γι'αυτο?αφου δεν....τεσπα, δεν ζηταω μπραβο για τη σταση ζωης μου,ζηταω τα αυτονοητα οπως ολοι....να εχουμε ισοτιμια σε ολα τα επιπεδα
Εδώ δεν μπορούν περπατήσουν άνθρωποι χωρίς "ιδιαίτερες" απαιτήσεις (μόνο λίγο ίσιωμα σε ακτίνα 50 εκατοστών), τολμάμε να μιλάμε για προσβάσιμες πολείς για τους τυφλούς (πχ) ή όσους κυκλοφορούν με κάποιο βοήθημα (είτε πι, είτε αμαξίδιο, φευ ακόμα και μαγκούρα). Σε αυτά φαίνεται η διάθεση μιας κοινωνίας να περιλαμβάνει όλους μέσα της, όχι στο τζάμπα γουάι-φάι του πρωθυπουργάρα μας. Ε, ΟΚ, και σε κάτι σύμφωνα συμβίωσης, αποτεφρώσεις και δεν συνεχίζω γιατί θα αναγκαστώ να γράψω πάλι για ΕΛλαδάρα με τους ΕΛ σου...
Με αφορμή αυτό το άρθρο και την ημέρα των ΑμεΑ θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι έχουμε κυκλοφορήσει πρόσφατα μια νέα δωρεάν εφαρμογή με όνομα Human Access.Πρόκειται για μία εφαρμογή κινητών τηλεφώνων android που επιτρέπει στους χρήστες της να αξιολογούν την προσβασιμότητα διαφόρων δημόσιων σημείων ενδιαφέροντος (πχ. εστιατόρια, καφετέριες, ξενοδοχεία, κτλ) σε όλον τον κόσμο. Έτσι οι χρήστες μπορούν παράλληλα να ενημερώνονται για την προσβασιμότητα σε σημεία που δεν γνωρίζουν.Για να μη γίνω πιο κουραστικός όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δει το site της εφαρμογής (http://ha.cnt.gr)
Αρη και λοιποι...Ειμαι σιγουρη οτι η Κατερινα ειναι μια χαρα κοπελα!Καταλαβαινω οτι εχετε καθε καλη προθεση οταν γραφετε με συμπαθεια για την "παληκαρια" διαφορων με κινητικα προβλξματα, αλλα να εχετε υπ' οψιν σας οτι το κυριαρχο στερεοτυπο επαναλαμβανετε. Αληθεια ειναι οτι ενα καροτσακι ειναι πιο μεγαλο και γινεται αμεσως κατανοητο το προβλημα αυτου που το χρειαζεται. Σε αντιθεση ας πουμε με τα χαπια για την πιεση των υπερτασικων, τη ινσουλινη των διαβητικων, τους φακους επαφης αυτων με προβληματα ορασης κλπ...κλπ...κλπ...Επισης σε ενα χωρο οπως η ελλαδα που δεν υπαρχει προσβαση, τουαλετες καταλληλες, μεγαλα ασανσερ κ.λ.π. η περιθωριοποιηση κουβαλαει μαζι της κι ενα στιγμα. "Ο καημενος, το παληκαρι που αντι να περιοριστει στα αντικαταθληπτικα εχει το τσαγανο να βγαινει εξω".Ας κανουμε μια υπερβαση. Ασ φανταστουμε μια πραγματικοτητα οπου ολοι με κινητικα προβληματα, εχουν ραμπες προσβαση κ.λ.π. και ειναι πληρως ενταγμενοι κοινωνικα, αλλα ας πουμε δεν εχει καταφερει η ανθρωποτητα να ξεπερασει το στιγμα του να εχει καποιος μυωπια, αστιγματισμο και να φοραει γυαλια.Φανταστειτε ενα αναλογο αρθρο για τον "Τακη" ο οποιος διοπτροφορος, παει στη δουλεια του, ψωνιζει στο σουπερμαρκετ και γενικα κανει οτι κι ολοι οι υπολοιποι. Βαλτε τον στη θεση της Κατερινας. "Ο Τακης καταφερε με τη συμπαρασταση φιλων και συγγενων να μην αφησει το προβλημα του να τον κλεισει στο σπιτι. Με παληκαρια καθε μερα παει στο ΣΤΟΙΧΗΜΑ της γειτονιας του και τζογαρει, περναει απο το μπιλιαρδαδικο και παιζει αμερικανικο, οπου ολοι οι θαμωνες εχουν να πουν τα καλυτερα λογια γι αυτον, και τωρα εχει αρχισει τη συγγραφη μιας αυτοβιογραφιας με τιτλο " Και με τα γυαλια μου η ζωη ειναι ωραια"Μπραβο Τακη εισαι ενα φωτεινο παραδειγμα για ολους τους αφανεις διοπτροφορους μαρτυρες!
Οπότε το να μην μπορείς να περπατήσεις είναι το ίδιο με το να φοράς ένα ζευγάρι γυαλιά; Αποκλείεται να το λες σοβαρά, δεν το πιστεύω. Εύχομαι να μην σου γίνει και να χρειαστεί να το περάσεις για να καταλάβεις πως είναι διαφορετικά τα 2 πράγματα που συγκρίνεις. Ωραίες οι αντίθετες, χτυπητές απόψεις εκεί που όλοι συμφωνούν σε χαζομάρες αλλά σόρρυ, δεν ήταν εδώ το μέρος για να το κάνεις αυτό.
ειμαι η Κατερινα...στην αρχη ειπα να μην ασχοληθω γτ γενικα μου τρωει πολλη ενεργεια να καθομαι να ασχολουμαι με κοντοφθαλμους ανθρωπους που κολλανε στο δεντρο και οχι στο δασος..απο την αλλη ειπα να απαντησω λιγακι...θελω να σου κανω μια ερωτηση(υγ>το κειμενο το εγραψε μια καλη μου φιλη,που ουτε καν μου το ειχε πει οτι θα το κανει...σιγουρα δεν το κανει για να φανω εγω ηρωας ή οι γυρω μου που με βοηθανε ως ηρωες...κανενας ηρωισμος...ζω τη ζωη μου στους ρυθμους που εχω επιλεξει να ζησω και οποιος γουσταρει με στηριζει ,ευτυχως πολλοι)το κειμενο πιστευω οτι γραφτηκε για να ξυπνησουν καποιοι βολεμενοι-κοιμισμενοι και να βοηθησουν οσοι γουσταρουν στην προσπαθεια αυτηθελω να σου κανω μια ερωτηση εσενα προσωπικα...εχεις ανοιξει ποτε την πορτα του σπιτιου σου να βγεις εξω και να σου εχουν βαλει καγκελα στην πορτα και να νιωθεις εγκλωβισμενος?εχει τυχει πολλες φορες να θες να πας να κατουρησεις και να περιμενεις καποιον να ερθει να σε βοηθησει?(διοτι σε χωρες οπως η Ελλαδα ο ορος ανεξαρτητη διαβιωση δεν υφισταται)
Χιλια συγνωμη για τη λαθος διατυπωση. Εγραψα βιαστικα και νυσταγμενα. Ειμαι και γω σε καρεκλα. Ζουσα χρονια στο εξωτερικο κι απ' οταν ηρθα στην Ελλαα πριν δυο χροννια εχω παθει σοκ. Δεν μπορω να κανω ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΕ. Αυτο που προσπαθησα αποτυχημενα να πω ειναι το εξης.Τα κινητικα προβληματα ειναι αλλο ενα ειδος αρρωστιας,οπως ενα σωρο αλλες.Αν ειχαμε τις υποδομες που εχουν αλλες χωρες για ευκολη προσβαση και συμμετοχη σε οσες δραστηριοτητες θελαμε δεν θα υπηρχε λογος να ακουω "Μπραβο εισαι παληκαρι" οταν παω να αγορασω ψωμι στο φουρνο."Κουραγιο κοπελα μου, ετσι ειναι η ζωη" οταν παω να πιω καφε στο Θησειο κ.λ.π.Δεν θελω να ηρωποιουν ανθρωπους σαν εσενα κι εμενα, γιατι η δραστηριοτητα μας θα επρεπε να θεωρειτε δεδομενη. Εισαι σιγουρα ενα φωτεινο παραδειγμα στην Ελλαδα, και μακαρι ολοι να ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να ειναι ετσι. Με την ηρωοποιηση ομως αυτων που με χιλια ζορια καταφερνουμε να μην κλειστουμε σπιτι, ειναι σαν να θεωρουμε δεδομενο το οτι η μοιρα των ανθρωπων με κινητικα προβληματα ειναι το κλεισιμο στο σπιτι. Προσωπικα δεν θελω να ακουω κανενα Μπραβο. Ειναι σαν να μην μου φταναν τα προβληματα μου, και μου γεμισαν το δρομο εμποδια, ωστε αν τα καταφερω να παω στο περιπτερο για εφημεριδα, εχοντας την αισθηση οτι συμμετεχω σε τριαθλο, ν' ακουσω και Μπραβο απο πανω. Δεν θελω Μπραβο, θελω δρομους, δημοσια κτιρια με προσβαση, τουαλετες με προσβαση, ραμπες και την καταλληλη νομοθεσια, να αισθανθω ισοτιμος πολιτης.Ημουνα 15 χροννια στην Αμερικη. Δεν ακουσα ουτε 1 Μπραβο, ενω δουλευα, σπουδαζα, και ζουσα μονη μου.Εδω την πρωτη φορα που βγηκα να παρω καφε μου ειπαν "Περαστικα σου"και τους απαντησα "Επισης"Ομως με τον καιρο καταλαβαινω οτι αυτη η κωλονοοτροπια αρχιζει και περναει και σε μενα. Να θεωρω τον εαυτο μου αρρωστο κι ανικανο, και στα μπραβο πια, να λεω "Ευχαριστω"Συγνωμη ξανα για τη λαθος εντυπωση που εδωσα, μαλλον απο πολυ εμπαθεια...ι
@evandas Φαντάζομαι τι σπάσιμο νεύρων είναι να σου λέει μπράβο κάποιος που έχει παρκάρει την αμαξάρα του στο πεζοδρόμιο που χρησιμοποιείς. Λέμε ένα μπράβο (που τζάμπα είναι!) και ξεφορτωνόμαστε πάσα νόσο και πάσα μαλακία.
Ξερετε καμια τριτοκοσμικη πρωτευουσα που ναχει ραμπες ρε παιδια; Ο ελληνες νομιζαν τοσα χρονια οτι ειχαν γινει ευρωπαιοι επειδη οδηγουσαν ακριβα αυτοκινητα και ειχαν ακριβα κινητα. Οταν τους ελεγα οτι στην Κοπενχαγη που εμενα κυκλοφορουσα εγω και εκατονταδες χιλιαδες αλλοι με ποδηλατο, με κοιταγανε λες και ημουνα καθυστερημενος...
Μα το ποδήλατο για τους καθυστερημένους είναι και τους πειραγμένους στα μυαλά για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Και αυτό δεν είναι θέμα υποδομών αλλά νοοτροπίας (ε πως κυκλοφορείς έτσι σαν το γύφτο στο ποδήλατο ... πάρε μια κούρσα να δείξεις τι γαμάω άνθρωπας είσαι)
Περπατάω μέσα στην Αθήνα ( κυρίως τη Δυτική ) περίπου ένα δίωρο την ημέρα. Η κατάσταση στα πεζοδρόμια είναι άθλια. Όχι αμαξίδιο, ούτε πεζός δεν κινείται εύκολα. Πέρα από τη συντριπτική πλειοψηφία των πεζοδρομίων, που είναι στενά και με ανεκδιήγητες κακοτεχνίες, η κατάσταση δεν είναι εύκολη ούτε και στα μεγάλα πεζοδρόμια, που, είτε είναι κατειλημμένα από διάφορα οχήματα, είτε ακόμη και από επιχειρήσεις. Έχω σκεφτεί απίστευτα πολλές φορές πως, αν ήμουν ανάπηρος, δε θα τολμούσα να βγω έξω ...
Μια ακόμα διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας είναι στη χρήση από ηλικιωμένα άτομα του βοηθήματος που λέγεται rollator, walker, rolling walker κλπ. Στη Γερμανία οι συσκευές αυτές είναι πανταχού παρούσες. Στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται μόνο από τουρίστες εξ Εσπερίας. Οι Έλληνες ηλικιωμένοι προτιμούν να μένουν κλεισμένοι σπίτι και να πέφτουν στο δρόμο από το υπνοδωμάτιο προς την κουζίνα, παρά να χρησιμοποιήσουν rollator.
Ασε μας ρε Steppenwolf στον πονο μας. Η καλαισθησια σε μια ραμπα σε μαρανε. Εδω μιλαμε για δεκαδες χιιαδες αποκλεισμενους ανθρωπους. Πως θα παει το γεροντακι με το πι στο δρομο. Εχεις ιδεα για ποσες λακουβες μιλαμε; Ξερεις τι συμαινει ανυπαρξια προσβασης;
Μπορεί η καλαισθησία της ράμπας να μην είναι η πιο σημαντική πτυχή του θέματος, αλλά αν η καλαισθησία προτάσσεται ως ακόμα μια δικαιολογία για να μην γίνονται προσβάσιμοι οι χώροι, καλό είναι να διαλύονται οι παρανοήσεις σιγά σιγά. Για να εκπαιδεύσεις μια κοινωνία και να της αλλάξεις κουλτούρα δυστυχώς δεν αρκεί η ενημέρωση και η λογική, πολλές φορές πρέπει να ασχοληθείς και με τους μικρούς μικρούς και παράλογους φόβους ή δικαιολογίες της και να τους εξαλείψεις.
Τα rollator είναι ένα εξαιρετικό βοήθημα για τους ηλικιωμένους μόνο που πολλές φορές παίρνουν φόρα και όποιον πάρει ο χάρος..!Θα ήταν πολύ καλό να μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στην Ελλάδα αλλά δεν πιστεύω ότι θα μπορούσαν να κινηθούν με τόση άνεση όσο εδώ στην Γερμανία. Θα πρέπει να αλλάξουν πολλά όπως η νοοτροπία του παρκαρίσματος και το να μπορούν να περνούν τη διάβαση χωρίς κίνδυνο (βλ. αυτοκίνητα & μηχανάκια).
> Πρόσφατα διάβαζα ένα κείμενο μιας Ελληνίδας που μένει πλέον μόνιμα στη Γερμανία. Της είχε κάνει εντύπωση που έβλεπε τόσους πολλούς ανθρώπους με αμαξίδιο στους δρόμους.Η παρεξήγηση αυτή είναι συχνή, μέχρι να συνειδητοποιήσει ο νεοφερμένος τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Ας αναφερθεί ότι οι ράμπες είναι καλαίσθητες. Το γράφω αυτό διότι στην Ελλάδα είχε γίνει κάποτε θέμα με μιαν ακαλαίσθητη ράμπα που είχε τοποθετήσει μια ΑΜΕΑ στη σκάλα της πολυκατοικίας όπου έμενε, και οι γείτονες είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Η λειτουργικότητα για τα ΑΜΕΑ μπορεί να συνδυαστεί επιτυχώς με την καλαισθησία.
Είχα πάθει ακριβώς το ίδο σε ένα επαγγελματικό ταξίδι που διήρκεσε έν μήνα στην Ισπανία. Το πρώτο σοκ ήταν το "πόσους ανάπηρους έχει αυτή η χώρα! τι συμβαίνει εδώ?". Το δεύτερο και μεγαλύτερο ήταν η συνειδητοποίηση της αλήθειας και της ανοησίας μου..
Και γω έπαθα το ίδιο στο Santander, Ισπανία. Κάθε απόγευμα τα πεζοδρόμια ήταν γεμάτο με ανθρώπους σε αναπηρικά αμαξίδια. Νόμιζα πως είχε γίνει κάποιο μεγάλο ατύχημα στην περιοχή πριν κάποια χρόνια. Έπρεπε να φύγω από την Ισπανία για να καταλάβω ότι αυτοί οι άνθρωποι απλά ζούσαν σε μια χώρα που μπορούσαν να απολαύσουν μια απογευματινή καλοκαιρινή βόλτα.