Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter
62

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

Την πρώτη φορά που ο φωτογράφος Angelo Merendino συνάντησε την Jennifer, ήξερε ότι αυτή ήταν η γυναίκα με την οποία ήθελε να περάσει την υπόλοιπη ζωή του. Ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν στο Central Park της Νέας Υόρκης, περιτριγυρισμένοι από φίλους και συγγενείς. 

 

Μόλις πέντε μήνες αργότερα, η Jennifer διαγνώστηκε με καρκίνο του στήθους. Ο Angelo έγραψε στο μπλογκ του: "Θυμάμαι τη στιγμή που το μάθαμε. Τη φωνή της Jen και το μούδιασμα που ένιωσα. Εκείνη η αίσθηση ποτέ δεν έφυγε. Επίσης όμως, ποτέ δεν θα ξεχάσω το πώς κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια, κρατηθήκαμε σφιχτά και είπαμε: <Είμαστε μαζί, θα είμαστε ΟΚ>."

 

Κατά τη διάρκεια της μάχης της γυναίκας του, ο Angelo αποφάσισε να την φωτογραφίσει. Ήθελε να κάνει πιο ανθρώπινο το πρόσωπο του καρκίνου, μέσω του προσώπου της γυναίκας του. 

Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. 

 

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

 

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

 

Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο Facebook Twitter

 

 

 

 

 

62

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

20 σχόλια
την ώρα που τις κοιταζα τις φώτο, ήθελα να έχει happy end και καθώς κατέβαινα άρχισα να σφίγγομαι όλο και περισσότερο μέσα μου..!!!παρεπιπτόντως, το έχω ξαναδεί το photostory αυτο και είχα το ίδιο feeling ακριβώς! (απλά δεν θυμόμουν το τέλος,παρά μόνο όταν ένιωσα "έτσι" ξανά)
alexboomboom η μεγαλη δοκιμασια ηταν για την ιδια...κριμα σε αυτόν που αφηνει την ζωη...οι υπολοιποι θα βρουν τροπο να ζησουν.σιγουρα όχι όπως πριν,σιγουρα με αυτό κενο μεσα τους...αλλα θα ζουν!
Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΧΤΗΠΗΣΕ Κ ΤΗ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΠΟΡΤΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ.Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 50. πΠΟΛΕΜΑΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, ΕΥΧΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΕΙΜΟΥΝΑ ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΝΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΖΑ ΖΩΗ. ΠΟΣΟ ΑΔΙΚΗ Κ ΜΙΚΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ. ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΟΣΟ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ !!! ΟΙ ΦΟΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΑΝ ΠΩΣ ΑΡΚΕΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ... ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΕΛΕΙΤΕ ΤΗΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙΣΗΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΑΣ. ΜΕ ΑΓΑΠΗ....
Διαβάζοντας τα σχόλια δεν μπορείς παρά να καταλάβεις την αγωνία σας.Θα είμαι εγώ ο επόμενος?Θα είσαι? Εγώ ήμουν.Οι φωτογραφίες αυτές μου θυμίζουν λίγο τον εμένα, τα δάκρυα του εννιάχρονου, τότε, γιου μου που με είδε χωρίς μαλλιά την πρώτη φορά.Το ότι εγώ τα κατάφερα (!) ήταν κάτι που ήξερα από την αρχή.Δεν υπήρχε περίπτωση να με νικήσει. Καλή δύναμη σε όλους μας.
fuck it κάτι τέτοια αρθρα , και τέτοιες εικόνες πρέπει να μας κάνουν να εκτιμάμε περισσότερο τη ζωή μας και ολα αυτα που έχουμε και μπορούμε να χαρούμε και κυρίως τους ανθρώπους που ειναι γυρω μας .
Βρίσκω τρομακτική αυτή την φωτογραφική αποκαθήλωση της γυναίκας που υποτίθεται αγαπούσε ο σύζυγος. Τι επίδραση είχε άραγε πάνω στη δυστυχισμένη γυναίκα η σειρά των λήψεων όταν αδυνάτιζε, έχανε την ικανότητα να περπατάει και κυριολεκτικά να λιώνει; Με ανατρίχιασε αυτή η μακάβρια και άπονη παρουσίαση.
συμφωνώ με το παραπάνω σχόλιο. προφανώς οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν με την θέλησή της αλλά δεν πιστεύω ότι λειτούργησαν θετικά στην ψυχολογία της...είναι τρομακτικό το πως λιώνει στην κυριολεξία αυτή η ασθένεια τους ανθρώπους. μακάρι να μην τυχαίνει σε κανέναν. μας σοκάρει η εικόνα ενός νέο ανθρώπου που φεύγει έτσι άδικα, φανταστείτε τα μωράκια! γεμάτη η πτέρυγα του παίδων από τέτοιες περιπτώσεις δυστυχώς... Ας λέμε από μέσα μας ένα ευχαριστώ που ξυπνάμε κάθε πρωί και είμαστε καλά. Το πολυτιμότερο αγαθό όλων είναι η υγεία μας, όλα τα υπόλοιπα έπονται...
Τι να πεις μπροστά σε αυτές τις εικόνες; Μόνο να νιώθεις λίγος μπορείς. Λίγος μπροστά σε μιά τέτοια αρρώστεια κι ακόμα λιγότερος μπροστά στο μεγαλείο μιάς ψυχής που συνειδητά αποφασίζει να μείνει δίπλα σε κάποιον που την έχει και να σταθεί κοντά του μέχρι το τέλος, όποιο κι αν είναι αυτό.
Προς το κύριο Holden Caulfield:Με αφορμή την εξής φράση σου "Η έρευνα για τον καρκίνο έχει σημειώσει αλματώδη πρόοδο", θα ήθελα να σε παρακαλέσω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, να περιγράψεις ανοιχτά και ειλικρινά ποια είναι η γνώμη σου για το επίπεδο ίασης της ασθένειας αυτής, σήμερα.Ώστε ο κάθε αναγνώστης να μπορέσει να κρίνει ποιος από τους δυο μας είναι πιο κοντά στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.Θα σε παρακαλούσα να μην χρησιμοποιήσεις copy/paiste στοιχεία, αλλά να περιγράψεις με απλά λόγια την άποψή σου.Επειδή ειδικεύεσαι στο να μεταφέρεις το αντικείμενο του διαλόγου στα μέτρα σου, θα επαναλάβω αυτό το που σε προσκαλώ να κάνεις:Να περιγράψεις την γνώμη σου για το επίπεδο/κλίμακα/στάθμη - πεσ΄το όπως θέλεις - της θεραπευτικής δυνατότητας που υφίσταται σε σχέση με την συγκεκριμένη ασθένεια.Και για αρχή, να ξεκαθαρίσουμε κάτι που πολλοί αναγνώστες ίσως δεν ξέρουν: όταν οι γιατροί μιλάνε για επιβίωση, αναφέρονται κυρίως στην πενταετή επιβίωση. Ας ξεκινήσουμε από δω, για να ξέρουμε για τι μιλάμε.Τέλος, την δική μου γνώμη - την οποία με απίστευτη εμμονή και προκλητικότητα, χλεύασες - μπορεί ένας αναγνώστης να την διαβάσει με λεπτομέρεια στα πολλά (δυστυχώς) ποστ που προηγήθηκαν.Θα τελειώσω μόνο με την εξής φράση:Στον δικό μου ευρύ κύκλο ανθρώπων που γνωρίζω και σε ηλικίες ΚΑΤΩ των 45 ετών, κανένας ασθενής δεν επιβίωσε - ένας μόνο (ο Νίκος) κατάφερε να φτάσει οριακά την πενταετία. Άλλα παιδιά, ο Μήτσος, ο Κώστας, ο Βαγγέλης, ο Αντώνης, η Β..., έφυγαν μέσα σε μήνες ή ενάμισι-δυο χρόνια. Αυτά από εμένα και αναμένω με ενδιαφέρον την πάντα εμπεριστατωμένη επιστημονική άποψή σου.
Πάντως εγώ θυμάμαι, πριν κάτι λίγα χρόνια έβγαινα με την Π., ετών 33, η οποία είχε πάθει καρκίνο στον τράχηλο της μήτρας στα 25 της. Η αλήθεια είναι, την περίοδο των αγωγών και της υστερεκτομής την ανέφερε ως τη δυσκολότερη της ζωής της. Ακόμα θυμάμαι όμως, τις λίγες φορές που μιλήσαμε εκτεταμένα για το τόσο τραυματικό γι' αυτήν κεφάλαιο του καρκίνου, πως δίπλα-δίπλα με τον πόνο που βίωσε, δεν παρέλειπε να βάζει την ευγνωμοσύνη και το σεβασμό για τους γιατρούς που τότε την περιέθαλψαν και κάποιοι από τους οποίους συνέχισαν να την παρακολουθούν. Τη θυμάμαι χαρακτηριστικά να μου λέει "ευτυχώς, μέσα από αυτή τη διαδικασία, γνώρισα εξαιρετικούς επιστήμονες και ανθρώπους".Τον λίγο καιρό που ήμασταν μαζί, έτρεμα - όπως ενίοτε κι εκείνη - στην ιδέα της μετάστασης. Αλλά ήμουν - όπως και εκείνη - πανευτυχής για το ότι κατάφερε να κερδίσει την πρώτη μάχη της με τον καρκίνο, αλλά και για το ότι με τακτική παρακολούθηση θα μπορούσε πιθανότατα να προλάβει την όποια μετάσταση σε αρχικό στάδιο - κάτι που μακάρι να είχε μπορέσει να κάνει και στα 25 της. Δεν έχουμε κρατήσει πια επαφή, αλλά ομολογώ πως καμιά φορά την ψάχνω στα social media της, μόνο και μόνο για να βεβαιώνομαι πως είναι, αν μη τι άλλο, ζωντανή και γερή. Από ό,τι φαίνεται, ως σήμερα δεν έχει χρειαστεί να πολεμήσει με τον καρκίνο για δεύτερη φορά.Ξέρω πολύ καλά πώς είναι η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου από καρκίνο - μπορώ να θυμηθώ αρκετούς ανθρώπους, κάποιους μάλιστα αρκετά κοντινούς, που μου πήρε αυτή η ασθένεια. Αυτό δεν έπεται ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που κερδίζουν τη μάχη τους, δεν έπεται ότι δεν υπάρχουν γιατροί που κάνουν ότι μπορούν, δεν αναιρεί ότι η ιατρική παραμένει ένα από τα πιο δύσκολα αντικείμενα σπουδών (κατ' εμέ είναι τεράστια υποτίμηση η μη θεώρηση του γιατρού ως επιστήμονα, όταν μιλάμε για ανθρώπους που αν μη τι άλλο περνάνε γύρω στα 7-8 χρόνια τουλάχιστον στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κάνοντας ένα από τα δυσκολότερα προγράμματα σπουδών - βρείτε μου κάποιο άλλο αντικείμενο, αν μπορείτε, το οποίο να απαιτεί τέτοιο όγκο σπουδών σε επίπεδο κάτω του μεταπτυχιακού), δεν ακυρώνει την τεράστια πρόοδο, πάνω στο θέμα του καρκίνου, που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια - ακόμα κι αν κάποιοι αρνούνται να τη δουν.Δεν πρόκειται να συμμετάσχω στο ανεκδιήγητο flame war που βλέπω να εξελίσσεται, απλά θα πω αυτό: το ότι στο περιβάλλον σου δεν έχεις cancer survivors κάτω των 45, δεν έπεται ότι δεν υπάρχουν. Ομοίως και οι άνθρωποι που ξεπερνούν κατά πολύ την πενταετία χωρίς μετάσταση. (On a personal note, αν είναι κάτι τόσο απτό ως εγχείρημα η ανακάλυψη φαρμάκου "για τον καρκίνο", ε βρες το εσύ, που προφανώς είσαι καλύτερος από τους κομπογιαννίτες γιατρούς και τις καταραμένες φαρμακευτικές που κράζεις επί δύο σελίδες. Αλλιώς απλώς σταμάτα να απαξιώνεις συλλήβδην ανθρώπους που κάθε μέρα αναλαμβάνουν μια τεράστια ευθύνη και ένα τεράστιο φορτίο που εσύ ο ίδιος αποποιείσαι, μέσω της συνειδητής σου απόφασης να μην ασχολείσαι ενεργά με την ιατρική. Γενικότερα grow up.)
Φίλε, η τελευταία παράγραφος είναι αυτό που εσύ κατάλαβες, με την διαφορά ότι ούτε καν αυτό δεν μπόρεσες να εκφράσεις σωστά. Πρώτον, τα αγγλοελληνικά σου είναι γελοία. Κατόπιν, με την "παράδοξη" φράση "απτό εγχείρημα", άλλο ήθελες να πεις και άλλο έγραψες. Δεν πειράζει - κατάλαβα.Εν συνεχεία, το να κρίνει ένας άνθρωπος την εργασία κάποιου άλλου - εφόσον επηρεάζεται από αυτήν - είναι δικαίωμά του. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει την υποχρέωση να τον υποκαταστήσει. Αν κρίνεις εσύ έναν πολιτικό επί παραδείγματι, δεν σημαίνει ότι έχεις την υποχρέωση να γίνεις κι εσύ πολιτικός για να τον υποκαταστήσεις / αντικαταστήσεις. Η χονδροειδής προτροπή "ε, βρες το εσύ", δείχνει ότι έγραψες το σχόλιο μεταξύ φραπόγαλου και παρτίδας τάβλι. Τις "καταραμένες φαρμακευτικές" σε δικό μου σχόλιο, τις είδες στον ύπνο σου. Το ότι απαξιώνω συλλήβδην ανθρώπους (τους γιατρούς), μού κάνει τεράστια εντύπωση ότι προκάλεσε τέτοια αντίδραση σε μία χώρα όπου ένα από τα συχνότερα κουτσομπολιά είναι τα φακελάκια των γιατρών και η γενική παραδοχή ότι είναι παραδόπιστοι. Πράγμα που εγώ ΠΟΤΕ δεν έθιξα, ούτε υπονόησα, ούτε θα έβαζα στη συζήτηση. Στις δε εφημερίες, μόνο ξύλο που δεν τρώνε οι γιατροί. Εδώ σας έπιασε όλους η κωλοπιλάλα να τους υπερασπίσετε.Κι ύστερα έχεις και το θράσος να μου λες "γενικότερα grow up". Το "γενικότερα" μού άρεσε...Κάνεις και διαχωρισμούς μεταξύ γενικού και ειδικού - είσαι μεγάλος διανοητής.
Στο μόνο στο οποίο θα συμφωνήσω μαζί σου είναι το πόσο δύσκολη παραμένει η αντιμετώπιση και πόσο μάλλον η ίαση του καρκίνου. Ωστόσο, δεν καταλαβαίνω την επιμονή σου να ισοπεδώνεις κάθε πρόοδο που έχει γίνει ως σήμερα. Κάτι που πρέπει να καταλάβεις είναι ότι ο καρκίνος δεν είναι μία ασθένεια, είναι πολύπλοκη τόσο η αιτιολογία του όσο και η συμπεριφορά του σε κάθε όργανο. Αυτό ακριβώς είναι και το βασικό πρόβλημα στην αντιμετώπιση του.Γίνεται πρόοδος στην αντιμετώπιση του, με πολλές μελέτες τόσο κλινικές όσο και σε μοριακό επίπεδο με σκοπό να βελτιωθεί η επιβίωση και σε κάποιες περιπτώσεις, που παλαιότερα θα ήταν χαμένες, επιτυγχάνεται ύφεση ή και ίαση. Ακόμα, γίνεται προσπάθεια στην πρόληψη με εξετάσεις, αλλαγές στον τρόπο ζωής ή και απλή παρακολούθηση. Γιατί, στην πλειοψηφία των καρκίνων, το να το βρείς νωρίς κάνει τη διαφορά. Δες τα ποσοστά 5ετούς επιβίωσης ή και ίασης ανά στάδιο για να δεις τη διαφορά.Τώρα, το ότι η πρόοδος δεν γίνεται όσο γρήγορα το θες, το καταλαβαίνω, μακάρι να θεραπεύονταν όλοι αύριο, αλλά το ότι αυτό δεν γίνεται τόσο άμεσα μην το ρίχνουμε στους μόνους ανθρώπους που κάνουν κάτι για αυτό. (Ναι, μαζί με τους εργαστηριακούς εννοώ) Κι έχε στο νου σου ότι ό,τι ανακαλύπτεται τώρα ως ελπιδοφόρο (που πολλά τέτοια στοιχεία υπάρχουν ανά καρκίνωμα) θα εφαρμοστεί και θα έχουμε ουσιαστικά αποτελέσματα μετά από χρόνια. Δεν φταίνε οι γιατροί για αυτό, ούτε κανείς άλλος. Την οργή σου για την ασθένεια την καταλαβαίνω μια χαρά. Δεν καταλαβαίνω μόνο γιατί την ρίχνεις στους γιατρούς. Λες και αυτοί ή το περιβάλλον τους εξαιρείται από την ασθένεια. Όλοι προσπαθούν να βοηθήσουν και το κάνουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει και μεγαλύτερο ποσοστό επιβίωσης και πιο γρήγορες τεχνικές ανίχνευσης του καρκίνου. Σε άλλες, είμαστε ακόμα πολύ πίσω. Μην ψάχνεις για ευθύνη.
Ο ένας φωτογραφίζει την μάνα του να γαμιέται με τους εραστές της, ο άλλος τη γυναίκα του να πεθαίνει από καρκίνο "για να κάνει πιο ανθρώπινο το πρόσωπό του... Δεν είναι ακριβώσ ίδια η περιπτωση, Αλλά τι να πω...Μόνο ότι οι περισσότεροι- για να μην πω όλοι, έχουμε γνωρίσει την κωλοαρρώστια στα προσωπα αγαπημένων ανθρώπων, ας μην ανησυχεί ο κύριος...
<<Έκανα αναφορά σχολίου και ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλοι για να φύγει αυτό το αηδιαστικό και προσβλητικό παραλήρημα.>> Έλα,παραδέξου το!Έχεις πήξει στην πολιτική ορθότητα!
Φίλε poet έχεις χάσει λίγο τη μπάλα.Σαφέστατα όλοι θα θέλαμε να μην υπάρχει καμμία θανατηφόρα ασθένεια και κανείς να μη πέθαινε έτσι!Εκεί όμως που και μόνος σου λες πως οι μοριακοί βιολόγοι κι οι γενετιστές θα βρουν την απόλυτη θεραπεία, την ίδια στιγμή λες πως φταίνε οι επιστήμονες που ακόμη δεν έχει βρεθεί. Γιατί, αυτοί δεν είναι επιστήμονες?Κι από τη στιγμή που οι γιατροί δε βρίσκουν θεραπείες, αλλά είναι υποχρεωμένοι να τις εφαρμόζουν ΟΤΑΝ υπάρχουν, κατηγορείς τους γιατρούς επειδή ακόμη πεθαίνει κόσμος από τον καρκίνο.Τελικά ποιοί είναι υπεύθυνοι και γιατί? Έχεις ξεκάθαρη απάντηση?Τέλος, υποθέτω γνωρίζεις πως πριν από 20 χρόνια, όποιος είχε καρκίνο δεν είχε ελπίδα επιβίωσης, ενώ σήμερα πολλοί άνθρωποι καταφέρνουν, ΧΑΡΗ ΣΤΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΤΟΥΣ, να κερδίσουν τη μάχη τους.Σαφέστατα και στο χώρο των γιατρών υπάρχουν κακοί επαγγελματίες όπως σε όλους τους χώρους. Αλλά από αυτό ως να λέμε πως αυτοί ευθύνονται που ακόμη δεν έχει βρεθεί η απόλυτη θεραπεία για όλους τους καρκίνους...ε έχει κάποια απόσταση.
Πόσο μυαλό χρειάζεται για να γίνει κατανοητό το αυτονόητο;Λες να αναφέρθηκα σε όλους τους επιστήμονες συλλήβδην;Πώς είναι δυνατό να κατάλαβες κάτι τέτοιο;Και μόνο το γεγονός ότι επαίνεσα την εργασία των μοριακών βιολόγων και των βιολόγων γενικότερα (ο Γεώργιος Παπανικολάου ήταν ιατρός, ερευνητής ΚΑΙ βιολόγος), αλλά και των γενετιστών, δείχνει ότι δεν έχω καμία αλλεργία με τους επιστήμονες, γενικότερα.Στο συγκεκριμένο θέμα, οι αναφορές μου σχετίζονται με τον τομέα της ιατρικής έρευνας που αφορά στην συγκεκριμένη νόσο (και σε αυτήν μόνο).
Πως τα καταφέρατε να τσακώνεστε κάτω από ένα τέτοιο ποστ? Είναι πολλά τα λεφτά Άρη, οι φαρμακευτικές είναι τέρατα! Δεν αφήνουν πολλές ανακαλύψεις να πάνε μπροστά.. χαροκαμένη :(
Θα συμφωνήσω με το πρώτο σκέλος του σχολίου για το πως γίνεται κάποιοι να τσακώνονται για ένα τέτοιο άρθρο. Κι εγώ απορώ γι' αυτό.Όσο αφορά τις φαρμακευτικές-τέρατα, ακριβώς επειδή είναι... πολλά τα λεφτά αν είχαν ανακαλυφθεί φάρμακα και αποτελεσματικές μορφές θεραπειών κατά των περισσότερων μορφών του καρκίνου άμεσα θα είχαν διατεθεί σε ασθενείς. Είναι πολλοί οι κροίσοι που διαθέτουν απλόχερα ή... επενδύουν (όχι τόσο από αλτρουισμό αλλά από στυγνό συμφέρον) τεράστια ποσά για έρευνες κατά του καρκίνου. Μην έχουμε αυταπάτες. Δεν υπάρχουν περιπτώσεις ερευνών ή αποτελεσματικών φαρμακευτικών θεραπειών που κρύβονται τάχα από υποτιθέμενα συμφέροντα. Ένα παράδειγμα ο Steve Jobs (όπως και πολλοί άλλοι). Λέτε να υπήρχε κάτι που μπορούσε να τον σταματήσει, ειδικά αυτόν τον άνθρωπο, αν χρηματοδοτούσε (μπορεί και να το είχε κάνει), έρευνες κατά του καρκίνου ανακαλύπτοντας κάτι καινούργιο; ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Τελικά δεν ξέρω κατά πόσο παρηγορητικό είναι να πιστεύουμε όσοι έχουμε την πικρή εμπειρία του καρκίνου ότι κρύβονται θεραπείες λόγω συμφερόντων. Εκφράζω την άποψη μου με όλο τον σεβασμό προς τους ανθρώπους και τους συγγενείς τους που υποφέρουν ή έχουν καταλήξει από καρκίνο. Στους συγγενείς ανήκω κι εγώ.
Προς όλους όσους με κατέκριναν σε προσωπικό επίπεδο, σχολιάζοντας επιφανειακά τις παρατηρήσεις μου:Αγαπητοί φίλοι, ευτυχώς που δεν σκέφτονται όλοι σαν εσάς: Δηλαδή, ας είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε, αφού κατά βάθος, είμαστε φιλότιμοι και κάνουμε ό,τι μπορούμε - διότι θα ζούσαμε ακόμα στην εποχή όπου δεν θα θεραπευόταν ούτε το κρυολόγημα (δηλαδή, δεν θα υπήρχε ούτε αντιβίωση).Το να μην ανέχεσαι μία κατάσταση είναι το πρώτο βήμα για να την αλλάξεις.Διαβάστε ιστορία της Ιατρικής, δεν χρειάζεστε να είστε γιατροί. Θα δείτε πως πέρασαν οι τομές της προόδου της επιστήμης αυτής, δια πυρός και σιδήρου, επειδή υπήρχαν ανέκαθεν τα πολιτικώς ορθά, αντιδραστικά και βαθιά συντηρητικά μυαλά σαν τα δικά σας, που συνήθως ΑΠΕΚΡΟΥΑΝ τις ανακαλύψεις.Εξαιρετικά φάλτσος ήταν ο αναγνώστης που έγραψε ότι το σχόλιό μου προσβάλλει τους ασθενείς. Φίλε, δες ξανά τις φωτογραφίες και σκέψου ποιος προσβάλλει ποιον.Οι συνειδητοποιημένοι και ευαισθητοποιημένοι γιατροί αναγνωρίζουν ότι το πραγματικό οπλοστάσιο θεραπείας στα χέρια τους, είναι περιορισμένο.Για το αν έχει σημειωθεί αξιοσημείωτη ή όχι πρόοδος στις δυνατότητες ίασης της νόσου, σας παραπέμπω σε μελέτες του διαδικτύου. Αν έχετε το θάρρος, διαβάστε τις.
Απίστευτα συγκινητικό.. Εύχομαι καλή δύναμη σε όσους πολεμάνε και ονειρεύομαι τη μέρα που θα υπάρξει μια μικρή ελπίδα για τη θεραπεία αυτού του τέρατος ! Μαστίζει στους καιρούς μας , δυστυχώς, και κατά ένα μεγάλο βαθμό φταίει ο ανθρώπινος παράγοντας που έχει τη τάση να καταστρέφει τα πάντα !
Συγνώμη που επανέρχομαι. Εννοείται ότι κατανοώ πως η πλειοψηφία των αναγνωστών, κρίνει αρνητικά το σχόλιό μου. Σε όλους αυτούς, μόνο μία ερώτηση θα ήθελα να κάνω:Θα δεχόντουσαν να κάνουν μία δουλειά, στην οποία θα ήταν αναγκασμένοι - εκ των πραγμάτων και όχι εκ των συγκυριών - και ανά τακτικά έως τακτικότατα χρονικά διαστήματα, να ανακοινώνουν στους συγγενείς ενός ανθρώπου: "θα πρέπει να σας πω ότι του έχουν μείνει λίγοι μήνες ζωής"...;Ε, όχι ρε φίλε και όλα τα δισεκατομμύρια του κόσμου να με πλήρωναν, εγώ αυτή τη δουλειά δεν θα την έκανα. Δεν θα ήθελα να λέγομαι επιστήμονας, έχοντας μεταξύ άλλων, το καθήκον - εκ των πραγμάτων, επαναλαμβάνω - να ξεπροβοδίζω ανθρώπους στον άλλο κόσμο.Και ως επίλογο: αν ασχολείστε με το διαδίκτυο, δείτε πόσο έχει γιγαντώσει στην Αμερική το κύμα της αγανάκτησης και της κριτικής απέναντι στο γεγονός της στασιμότητας της ιατρικής έρευνας για την αποτελεσματική θεραπεία της νόσου. Και μία πρόβλεψη: την θεραπεία δεν θα την βρουν γιατροί. Θα την βρουν μοριακοί βιολόγοι και γενετιστές. Και κυρίως, οι πρώτοι. Και ίσως να την είχαν βρει ήδη, αν οι γιατροί τους άφηναν να κάνουν τη δουλειά τους.
Εσύ δηλαδή ποιος θα θελες να λέει στον κόσμο ότι "το αγαπημένο σας πρόσωπο,δεν θα τα καταφέρει"; Γίνεσαι γτρομερά άδικος πάλι.Αν το να μην καταφέρνει να θεραπεύει ΠΑΝΤΑ μια σχετικά ανίατη νόσο ένας γιατρός, τον μετατρέπει σε κομπογιανίτη, γίνε γιατρός εσύ, και στην πρώτη τέτοια περίπτωση, παραιτήσου. Οπότε μην το κάνεις καν...Αν υποθέταμε κιόλας ότι για όλουες τους λόγους που ανέφερες θα πρεπε οι γιατροί να παραιτούνται, ή τέλος πάντων να μην γίνεται κανείς γιατρός/ξεπροβοδητής θανάτου, τότε δεν θα χαμε πλέον γιατρούς. Λες και ο καρκίνος εμφανίστηκε μαζί μδε την εμφάνιση της ιατρικής επιστήμης.Παραλιγίζεσαι...καλύτερα σταμάτα και σκέψου τι γράφεις.Δεν πειράζει άλλωστε, το λάθος σου δεν είναι δα και ιατρικό.
Poet,Έχεις ένα σωστό και ένα λάθος στα σχόλιά σου. Το σωστό είναι αυτό σχετικά με την πίεση της κοινωνίας. Το φάρμακο της ασθένειας έχει βρεθεί, έχει περάσει τις πρώτες κλινικές μελέτες και ως εκεί. Γιατι? Γιατί βρέθηκε σε ένα φυτό το ποίο βρίσκεται σε αυθονία παντού! Δεν συμφέρει τις φαρμακοβιομηχανίες να το παράγουν και να το κυκλοφορήσουν γιατί θα κοστίζει όσο η ασπιρίνη. Πρωτού λοιπόν όλοι αρχίσετε τα σχόλια καλύτερα να είστε λίγο πιο ενημερωμένοι.Εκεί που έχεις λάθος είναι στο θέμα των γιατρών. Φυσικά και δεν είναι επιστήμονες οι γιατροι των νοσοκομείων, αλλά είναι μια δουλειά που κάποιος πρέπει να την κάνει. Το γεγονός τώρα ότι δέχονται υπέρογκα ποσά για κάτι που θα έπρεπε να κάνουν δωρεάν (νόμος του υποκράτη), αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.
Πρώτον εσύ για πες μας ποιο είναι αυτό το φύτο που θεραπεύει θαυματουργά όλα τα ήδη καρκίνου. Εκτός αν εννοείς τη μαριχουάνα που πίνεις και δε μας δίνεις.Δεύτερον, ο όρκος του Ιπποκράτη λέει να μην κάνεις κακό στους ασθενείς σου, όχι να δουλεύεις 70 ώρες τη βδομάδα για την ψυχή της μάνας σου.
@CreationP έχεις μια διαστρεβλωμένη άποψη για τον κόσμο. Ελπίζω να μη χρειαστεί ποτέ να μάθεις αν είναι επιστήμονες ή όχι οι γιατροί των νοσοκομείων, αλλά καλό είναι να προσέχεις λίγο με τέτοιους αφορισμούς. Όσο για τα "υπέρογκα ποσά", εντάξει, αποδεικνύει πόσο εκτός πραγματικότητας είσαι. Όχι ότι αμφιβάλλαμε δηλαδή μετά την "αποκάλυψη" περί του φυτού που θεραπεύει τον καρκίνο και που ξέρεις μόνο εσύ και μερικοί άλλοι φωτισμένοι. Προφανώς τους υπόλοιπους μας ψεκάζουν...
Αφου ειναι τοσο ευκολο να παραχθει γιατι τοσοι και τοσοι νεοεξερχομενοι φαρμακολογοι-γιατροι δεν φτιαχνουν στο τσακ μπαμ μια δικια τους νεα εταιρεια να το λανσαρουν στην αγορα να χεστουν στο ταλιρο;
Δηλαδή τώρα μου λέτε ότι εγώ πρέπει να θυμάμαι το όνομα του φυτού που διάβασα σε ένα επιστημονικό περιοδικό πριν από 1-2 χρόνια. Ο όρκος του Ιπποκράτη φίλτατε αγράμματε είναι ο εξής: "Ο όρκος του Ιπποκράτη είναι ο όρκος που λαμβάνεται από ιατρούς και αναφέρεται στην ηθική εξάσκηση της ιατρικής." Αν έκαναν κακό στους ασθενείς τους, τούβλο, θα ήταν κακούργημα. Και αν το έκαναν "κατά λάθος" τότε δεν θα έπρεπε να ήταν γιατροί.Επίσης, αν θεωρείς το φακελάκι "ηθικό" τότε είσαι σε πολύ καλό δρόμο για να γίνεις γιατρός. Επίσης, αν θεωρείς να πηγαίνεις στο νοσοκομείο με αιμορραγία στο αυτί και να σου λένε "Α, δεν είναι εδώ ο γιατρός! Πρέπει να πάτε ΕΠΕΙΓΌΝΤΩΣ στην αλεξανδρούπολη (από την καστόρια), ενώ ο γιατρός είναι σπίτι του με το πέρας της βάρδιας του, ηθικό, τότε μπράβο, το σκεπτικό σου σπάει κόκαλα. Επίσης, αν ξεκολλήσετε τον κώλο σας και κάνετε λίγη έρευνα θα βρείτε άπειρα θέματα σχετικά με το φυτό που λέω το οποίο λέγεται "Autumn crocus". Η επιστημονική έρευνα και τα κλινικά τεστ ξεκίνησαν το 2011 οπότε μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι είναι γνωστό από το 2009-2010. Δηλαδή 4 χρόνια κλινικά τεστς ενώ για άλλα και άλλα φάρμακα τα τέστς έχουν κρατήσει πολύ λιγότερο.Χαρούλα, το φυτό υπάρχει και έχει αναγνωριστεί από τα μέσα από το 2011. Δεν ξέρω σε πια γη μένεις αλλά όχι στη δική μας. Διάβασε λίγο σε παρακαλώ αντί να κοιτάς το lifo.Hristos, δεν είπα πουθενά ότι είναι εύκολο. Είπα απλά πως είναι ένα πολύ συνηθισμένο φυτό.
Τι μας λες ρε φίλε? Δηλαδή την επόμενη φορά που θα έρθει κάποιος στα επείγοντα πρέπει να του πω "δε μπορώ να σε βοηθήσω, είμαι ανάξια επιστήμονας γιατί δεν έχω βρει ακόμα τη θεραπεία του καρκίνου"!??!! Εννοείται πως τις θεραπευτικές ουσίες/μηχανισμούς θα τις βρει εργαστηριακός γιατρός/βιολόγος κτλ, αλλά από το βρίσκω μία ουσία που σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα στο ποντίκι, μέχρι το να μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια στον άνθρωπο χρειάζονται χρόνια κλινικών μελετών και υπομονής.Κι αφού απορείς πώς δεχόμαστε να κάνουμε αυτή την "αισχρή" δουλειά: ξενυχτάμε και εφημερεύουμε απλήρωτοι και το μόνο που μας δίνει κουράγιο είναι το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ των ανθρώπων που κάνουμε καλά. Ξέρεις πόσο ΔΥΣΚΟΛΟ είναι να λέμε σε κάποιον ότι ο άνθρωπός του πεθαίνει? Αλλά για κάθε έναν που δε μπορούμε να σώσουμε, υπάρχουν άλλοι 20 που θεραπεύουμε και για αυτούς αξίζει να προσπαθούμε να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι, ειδικά εμείς οι νέοι γιατροί. Εσύ μάλλον ούτε τις ικανότητες ούτε τα κότσια έχεις να κάνεις αυτή τη δουλειά, που θες να σε πληρώσουν και δισεκατομμύρια!
Κάνεις συμψηφισμούς. Το ερώτημα είναι το εξής και είναι απλό, αλλά φυσικά δεν έχει προσωπικό χαρακτήρα (δηλαδή, ΔΕΝ απευθύνεται στον κάθε γιατρό ξεχωριστά, ως πρόσωπο, αλλά στην επιστημονική ολότητα):Υπάρχει ή όχι ευθύνη της ιατρικής κοινότητας για το πού βρίσκεται η ασθένεια αυτή σε επίπεδο αντιμετώπισης, 110 χρόνια (μετά το 1910), αφότου μπήκε στο στόχαστρο των επιστημόνων; Για το 1910 αναφέρομαι στις ΗΠΑ - ας μην περάσω σε ιστορικές λεπτομέρειες.
Η Μοριακή Βιολογία χρησιμοποιεί πειραματόζωα (κυρίως ποντίκια) και τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναπτύξει ιδιοφυείς θεραπείες σε διάφορα ήδη καρκίνου, οι οποίες όμως δυστυχώς πολύ συχνά δεν λειτουργούν στον άνθρωπο. Δεν φταίνε σε αυτό ούτε οι μοριακοί βιολόγοι, ούτε η επιστημονική μέθοδος. Ούτε βέβαια και οι ιατροί. Και φυσικά καμία "λαϊκή αγανάκτηση" δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Οι αρρώστιες που ονομάζονται "καρκίνος" είναι ιδιαιτέρως περίπλοκες, και χρειάζονται την συνεργασία επιστημόνων από διάφορους τομείς (ακόμα και από νεοπαγείς ειδικότητες, όπως π.χ. η βιοπληροφορική), συμπεριλαμβανομένων φυσικά και εξειδικευμένων ιατρών (βλέπε κλινική έρευνα). Δεν καταλαβαίνω το μένος σου εναντίων των ιατρών (υπάρχουν βεβαίως ιατροί και ιατρουδάκια), αντιθέτως όσοι από αυτούς "κάνουν μία δουλειά, στην οποία [είναι] αναγκασμένοι [...] να ανακοινώνουν στους συγγενείς ενός ανθρώπου [...] ότι του έχουν μείνει λίγοι μήνες ζωής" είναι πολύ συχνά άνθρωποι με αξιοθαύμαστο σθένος (σίγουρα πάντως όχι σαδιστές), άρα η δουλειά αυτή δεν είναι για τον καθένα. Λέω "όσοι από αυτούς", γιατί βεβαίως υπάρχουν ειδικότητες και ειδικότητες, και πολλοί ιατροί κάνουν ως επί το πλείστον δουλειά ρουτίνας (δεν "σώζουν ζωές" καθημερινά, ίσως και ποτέ). Φυσικά και τις θεραπείες τις αναπτύσσουν αυτοί που κάνουν βασική έρευνα, όμως χρειάζεται η κλινική έρευνα στην συνέχεια για να επαληθεύσει αν οι θεραπείες αυτές έχουν κάποια χρησιμότητα στον άνθρωπο.
@Poet ο θάνατος είναι μέρος της ζωής και πρέπει να εξοικειωνόμαστε γι'αυτόν, γιατί είναι το μόνο σίγουρο για όλους μας. Το ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα πεθαίνουν στα χέρια γιατρών δε σημαίνει οτι οι γιατροί φταίνε για κάτι, δεν είναι θεοί. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο θα ζούσε κάποιος για τον οποίο ο γιατρός ανακοινώνει ότι του έχουν μείνει λίγοι μήνες, αν δεν υπήρχε καθόλου ιατρική. Μπορεί να είχε πεθάνει ήδη εδώ και χρόνια, από μια γρίπη ας πούμε. Όμως εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε αυτό το υποθετικό, κρίνουμε μόνο το "γιατί τώρα". Ε τι να κάνουμε, κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι, η ιατρική έχει επιμηκύνει πολύ τη ζωή αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Λες ότι δε θα το έκανες εσύ ποτέ αυτό ξεχνώντας σε πόσες -αμέτρητες- περιπτώσεις οι γιατροί δέχονται ευχαριστίες με δάκρυα στα μάτια μετά από καλά νέα, οι οποίες επίσης δεν πληρώνονται με τίποτα.. Και αλίμονο αν αρνούνταν τη δουλειά τους για τις αναπόφευκτες δύσκολες στιγμές. Α και μια απορία, κατά τη γνώμη σου οι νεκροθάφτες ας πούμε δε θα έπρεπε να υπάρχουν; Γιατί αυτοί ποτέ δεν έχουν "καλά νέα"..
Xaroula, έχεις αντιληφθεί ότι δεν μιλάμε γενικά περί ιατρικής, αλλά για μία συγκεκριμένη νόσο και την πρόοδο (;) που έχει σημειωθεί σε σχέση με αυτήν; Το ότι η ιατρική δεν μπορεί να κάνει θαύματα, το φαντάζεσαι να το ενστερνίζονταν όλοι οι ερευνητές ανά τους αιώνες;Οι γιατροί που μεταμόσχευσαν καρδιά, γιατί πίστευαν στο "θαύμα" και το έκαναν πράξη;Φαίνεται ότι τα θαύματα ταιριάζουν μόνο σε συγκεκριμένες ιατρικές ειδικότητες...
Να εξοικειωνομαστε με τον Θανατο?Αυτο ειναι τουλαχιστον παραλογο.Ειμαστε αφενος μηχανες επιβιωσης,οπως ολα τα ζωα,αφετερου,κανεις δεν θα ηθελε μια ''εξοικειωση'' με τον Θανατο.
Φίλε Poet,Επικίνδυνες υπεραπλουστεύσεις... 1. Η ιατρική επιστήμη δεν ανήκει στην κλασσική ομάδα επιστημών όπως η Φυσική ή η Βιολογία, αλλά χρησιμοποιεί την τεχνογνωσία διαφορετικών γνωστικών πεδίων για να αναπτύξει τις διαγνωστικές και θεραπευτικές τις μεθόδους. Επιπλέον, χρησιμοποιεί κάποια βασικά εργαλεία που ορίζουν την επιστημονική μεθοδολογία όπως είναι η ανάπτυξη υποθέσεων, η παρατήρηση και το πείραμα. Υπό αυτό το πρίσμα, μάλλον θα με χαρακτήριζα λίγο περισσότερο επιστήμονα από τους χασάπηδες. Στο κάτω κάτω, αν δεν είχαμε και κάποιους επιστημονικούς "χαμάληδες" για να εφαρμόσουν τη θεωρητική γνώση που παράγουν οι μοριακοί βιολόγοι, θα προσπαθούσαμε να θεραπεύσουμε τον καρκίνο με διαλέξεις.2. Ο "καρκίνος" δεν είναι ορισμός ασθένειας. Προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη που αναφέρεται στα καβούρια, και αποδόθηκε στις νεοπλασματικές ασθένειες από τις περιγραφές του Ιπποκράτη. Δεν ξέρω αν προσπάθησε να αποδώσει την ιδιότητα της νόσου να "κατατρώει" τα σπλάγχνα των ασθενών, ή την ικανότητά της να κινείται πλάγια (εξάπλωση σε ιστούς). Το μόνο σίγουρο πάντως, είναι ότι όταν χρησιμοποιούμε τη γενική έννοια "καρκίνος" δεν αναφερόμαστε σε μια και μόνη ασθένεια. Υπάρχουν τουλάχιστο κάποιες δεκάδες τύπων και υποτύπων της νόσου, καθεμία εκ των οποίων με διαφορετική γενετική βάση, παθοφυσιολογικό μηχανισμό, φυσική εξέλιξη και συμπεριφορά. Κάθε ένας από αυτούς τους τύπους της νόσου, απαιτεί διαφορετική θεραπεία. Μιλάμε για τουλάχιστο μερικές δεκάδες διαφορετικές ομάδες ερευνών δηλαδή που εξελίσσονται παράλληλα... 3. Η όποια θεραπεία αναπτυχθεί για τον "καρκίνο" θα πρέπει να γίνει με τα διαθέσιμα μέσα αυτού του κόσμου. Όπως εξέφρασε πρώτος ο Ιπποκράτης "Οκόσα φάρμακα ουκ ίηται, σίδηρος ίηται. Όσσα σίδηρος ουκ ίηται, πυρ ίηται. Όσσα δε πυρ ουκ ίηται, ταύτα χρη νομίζειν ανίητα". Σε ελεύθερη απόδοση αναφορικά με τη θεραπευτική του καρκίνου, θα το απέδιδα ως: Ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη χημειοθεραπεία (ή/και ορμονοθεραπεία) αντιμετωπίζεται χειρουργικά. Ότι δεν αντιμετωπίζεται χειρουργικά, αντιμετωπίζεται με ακτινοθεραπεία. Ότι δεν αντιμετωπίζεται από τα παραπάνω πρέπει να θεωρείται ανίατο. Η σύγχρονη φαρμακολογία πειραματίζεται με χιλιάδες χημικούς - βιολογικούς παράγοντες για να αναπτύξει θεραπευτικά πρωτόκολλα για την ασθένεια, από φυτά περιοχών του Αμαζονίου έως και αντισώματα που παράγονται στο σώμα των καρχαριών. Η χειρουργική εξελίσσει τις μεθόδους της για να βελτιώσει την ακρίβεια με την οποία αφαιρούνται τα καρκινικά κύτταρα, κάνοντας όσο το δυνατό μικρότερη ζημιά σε υγιείς ιστούς. Η ακτινοθεραπεία με τη χρήση υπολογιστών και εξειδικευμένου εξοπλισμού μπορεί να ακτινοβολήσει μάζες καρκινικών κυττάρων μεγέθους χιλιοστών. Πολλοί άνθρωποι σε πολλές ερευνητικές ομάδες κάνουν ότι μπορούν. Ακόμη όμως δοκιμάζουμε και βελτιώνουμε τις διαθέσιμες μεθόδους με την κλασσική μέθοδο του πειράματος και της απόρριψης σφαλμάτων. Οι λίγες δεκαετίες στις οποίες αναφέρεσαι, δεν είναι παρά μια στιγμή σε σύγκριση με την ιστορία της ασθένειας, που φαίνεται να ακολουθεί τον άνθρωπο από την εμφάνισή του στη γη... Λίγη υπομονή! 4. Αυτή τη στιγμή, ζουν στην επιφάνεια του πλανήτη περίπου 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι, περισσότεροι δηλαδή από όσους έχουν ζήσει συνολικά στη γη από την εμφάνιση του ανθρώπινου είδους. Κάποτε ο μέσος όρος ζωής κυμαινόταν κοντά στα 30 έτη, γιατί οι άνθρωποι πέθαιναν από λοιμώδεις ασθένειες. Σήμερα έχουμε την "πολυτέλεια" να πεθαίνουμε σε μεγαλύτερα ποσοστά από καρκίνο, γιατί οι άνθρωποι καταφέρνουν να φτάσουν σε μεγαλύτερες ηλικίες, όπου η ανάπτυξη νεοπλασματικών ασθενειών επέρχεται ως συνέπεια της καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος. Κάποιοι λιγότερο τυχεροί, πεθαίνουν δυστυχώς σε μικρότερες ηλικίες, αλλά δεν ξέρω αν θα πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια στην έκθεσή μας σε κάποιες χιλιάδες χημικών ουσιών από τη μόλυνση της ατμόσφαιρας και της διατροφικής αλυσίδας, ή στη καταστολή της "φυσικής επιλογής" μέσω της επιβίωσης «ογκογόνου γονιδιακού υλικού» μέρους του πληθυσμού που χωρίς τη σύγχρονη ιατρική ενδεχομένως να μην είχε επιβιώσει αρκετά ώστε να αναπτύξει "καρκίνο". Έχουν ακουστεί κατά καιρούς διάφορες υπερφίαλες απόψεις "ειδικών" περί αύξησης του μέσου όρου ηλικίας που θα ξεπερνά τα 150 έτη. Δεν αισθάνομαι τόσο ειδικός, αλλά επίτρεψέ μου να ανησυχώ για την αναζωπύρωση ασθενειών όπως η φυματίωση ή ασθένειες από υπερανθεκτικά στελέχη "κοινών" μικροβίων λόγω της βλακώδους κατάχρησης του φαρμακευτικού μας οπλοστασίου που ενδεχομένως να ξαναπιέσουν το μέσο όρο ζωής προς τα κάτω. Έχω την αίσθηση ότι η φύση πάντοτε θα βρίσκει τον τρόπο να αντιμετωπίζει τη λοίμωξη που λέγεται ανθρώπινος πληθυσμός ώστε να μας διατηρεί σε αποδεκτά επίπεδα, εφευρίσκοντας νέους τρόπους για να πεθάνουμε. Η γήρανση και ο φυσικός θάνατος είναι ούτως ή άλλως ένας τρόπος για να ανανεωθεί η πληθυσμιακή μας δεξαμενή. Ο "καρκίνος" παραμένει απλώς ως μια από τις διαθέσιμες μεθόδους εξόδου μας...5. Έχεις δίκιο ως προς την κατευθυνόμενη ιατρική έρευνα. Έχουν αρχίσει ήδη να αναζωπυρώνονται ασθένειες τις οποίες είχαμε εξαλείψει με τον εμβολιασμό, επειδή 2-3 ανεύθυνοι ανακοίνωσαν με αστεία επιχειρήματα (βασιζόμενοι σε δείγματα ελάχιστων ασθενών) ότι τα εμβόλια προκαλούσαν μια σειρά από προβλήματα που τελικά δεν τεκμηριώθηκαν ποτέ. Άλλοι πάλι εξορκίζουν μετά βδελυγμίας τα εμβόλια, προτείνοντας εναλλακτικές θεραπείες, που δεν βασίζονται παρά στην "εκ του πονηρού" βεβαιότητα ότι όσοι ακολουθήσουν τις συμβουλές τους καλύπτονται από την ασθένεια ούτως ή άλλως λόγω του εμβολιασμού του υπόλοιπου πληθυσμού. Όσα αναφέρεις για την πρόοδο της ιατρικής σε άλλους τομείς, είναι εν μέρη αληθή, αλλά το κόστος της αντίστοιχης τεχνολογίας τα κάνει διαθέσιμα σε λίγους και εκλεκτούς. Δεν μπορώ ηθικά να δεχτώ ότι αποτελεί πρόοδο για την ιατρική επιστήμη το γεγονός ότι σε μια δυτική χώρα ξοδεύονται για την αντικατάσταση της κεφαλής ισχίου ή την τοποθέτηση αορτικών μοσχευμάτων ενός 80χρονου (που πιθανότατα δεν θα επιβιώσει πέρα από μια 5ετία) περισσότερα από όσα απαιτούνται για να βελτιωθεί με στοιχειώδη μέτρα το προσδόκιμο επιβίωσης ενός ολόκληρου χωριού της κεντρο-δυτικής Αφρικής από τα 35 στα 60 έτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που είναι 80 ετών ή που λαμβάνουν μια υπερβολικά δαπανηρή θεραπεία δεν έχουν δικαίωμα στην υγεία, αλλά θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί αναφορικά με το τι εννοούμε πρόοδο στην ιατρική, ειδικά όταν η πρόσβαση στην πρόοδο ορίζεται από οικονομικά κριτήρια...6. Αισθανόμουν πάντοτε πολύ άχαρα, και μάλιστα το έκανα για πολύ λιγότερα από τα δισεκατομμύρια που φαντάζεσαι, αλλά το να "ξεπροβοδίζεις" ανθρώπους είναι δυστυχώς αναπόσπαστο κομμάτι του να είσαι ιατρός. Δεν μπορείς να είσαι "θεραπευτής" χωρίς να νιώσεις σε κάποιες περιπτώσεις την ήττα της απώλειας. Είχα πάντοτε την τιμή να το κάνω με το κεφάλι ψηλά, και κοιτώντας με ειλικρίνεια αυτούς τους ανθρώπους τη στιγμή της οριστικής συνειδητοποίησης. Όχι για να τους ξεγελάσω με ψεύτικες ελπίδες, αλλά για να δώσω σε αυτούς και τους αγαπημένους τους τη μικρή σταγόνα ανθρωπιάς που θα ήθελα κάποιος να δώσει και σε μένα όταν έρθει η ώρα για να με ξεπροβοδίσουν. Αν με ρωτήσεις, πιστεύω ότι αυτό από μόνο του κάνει το ρόλο ενός ιατρού ξεχωριστό... Αφήνω τα δισεκατομμύρια και τις κοσμογονικές ανακαλύψεις στους "πραγματικούς επιστήμονες"...
Αγαπητέ φίλε και γιατρέ,Ειλικρινά, σε ευχαριστώ πολύ για τον κόπο της απάντησής σου! Προσευχόμουν να υπάρξει ένας άνθρωπος σαν εσένα και να δώσει αυτή την απάντηση, που στην κυριολεξία, τα λέει όλα. Η τραγική ειρωνεία της ιστορίας, είναι ότι εσύ που είσαι γιατρός ΔΕΝ με μπινελίκωσες - αλλά έδωσες μία εξαιρετική απάντηση τόσο σε ύφος, όσο και σε περιεχόμενο - ενώ σχεδόν όλοι οι άλλοι (οι καθ' έξιν φορουμίστες - σχολιαστές) με έφτυσαν, λες και τους έβρισα το σπίτι. Απέναντι στο φτύσιμο των άλλων, απαντούσα ανάλογα.Πράγματι λοιπόν, η φράση αυτή που ενόχλησε (περί γιατρών - χασάπηδων κλπ), ήταν μία λεκτική υπερβολή (η υπερβολή είναι ένα σχήμα λόγου που έχει λόγο ύπαρξης - αλλιώς δεν θα υπήρχε ως τέτοια). Δεν υπήρχε λογική στη φράση αυτή. Υπήρχε όμως συναίσθημα. Υπήρχε πόνος, θυμός, οργή, αγανάκτηση που ξεχείλισαν. Πολύ σωστά, ο μόνος ίσως φίλος που με κατάλαβε, μίλησε για ΟΥΤΟΠΙΑ. Σε έναν ουτοπικό κόσμο - που δεν εντάσσεται στην πραγματικότητα - ίσως να ευχόμουν αυτόν τον πόνο και την οργή να τα ένιωθαν και οι γιατροί για κάθε ασθενή που χάνουν από αυτή την αρρώστια, επειδή δεν είχαν τα μέσα να την σταματήσουν. Ουτοπικά πάλι, ίσως αυτή η δική τους οργή, μπορεί (μπορεί, λέω) να τροχοδρομούσε ταχύτερες και πιο αποτελεσματικές έρευνες και εξελίξεις. Δεν σου κρύβω, ότι δεν με ευχαριστεί η αίσθηση ή η εικόνα των εφησυχασμένων γιατρών (όπως και των εφησυχασμένων πολιτικών ή δασκάλων ή δημοσιογράφων ή καλλιτεχνών κλπ), ακόμα και αν αυτοί - οι γιατροί - δεν έχουν ως άμεσο καθήκον τους την έρευνα.Από την άλλη, υπάρχει μία επιστημονική-ιατρική ελίτ. Ειδικά εκεί, νομίζω ότι δικαιούμαστε να κρίνουμε και πολύ αυστηρά μάλιστα. Τέλος πάντων...Η αφοριστική λογική είναι φασιστική. Εννοείται. Κάνω την αυτοκριτική μου. Προσπαθώ να μην είμαι φασίστας - δεν αρκεί να πιστεύω ότι δεν είμαι.Αλλά και αυτή η παλιοαρρώστια, γιατρέ μου, είναι ο μέγιστος χαφιές και τραμπούκος. Τα σέβη μου.
Tό χασες φίλε άστω καλύτερα, στο πρώτο σου σχόλιο πάτησα like με αρκετή επιφύλαξη, γιατι πιστεύω οτι η αλήθεια, είναι κάπου στη μέση απο αυτά που έγραψες, νόμιζα οτι δεν σου βγήκε σωστά η έκφραση. Με αυτά που γράφεις εδώ όμως, πρέπει επιγόντως να σε κοιτάξει ΓΙΑΤΡΟΣ.
Lampro, δηλαδή να υποθέσω ότι κι εσύ είσαι "ένας ακόμα ευχαριστημένος πελάτης", έτσι;Προφανώς, εδώ στο φόρουμ, ο μόνος που υποστηρίζω ότι θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη θεραπευτική της συγκεκριμένης νόσου, είμαι εγώ - και ως εκ τούτου είμαι αιρετικός, διότι τολμάω να αποδώσω και ευθύνες στο απόλυτο ταμπού - στην ιατρική μεγαλοφυία. Σα δε ντρέπομαι, ε;