Με αφορμή το οριστικό κατέβασμα του Corpus Christi: Πού στην ευχή είναι όλοι οι "καλοί Χριστιανοί";

Με αφορμή το οριστικό κατέβασμα του Corpus Christi: Πού στην ευχή είναι όλοι οι "καλοί Χριστιανοί"; Facebook Twitter
12

Στη στήλη ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ήρθε μία εξομολόγηση που με αφορούσε. 

Είχε τον τίτλο Αρηηηηηηη 

 

 

 

 

 


Και εγώ σχολίασα από κάτω:

Παρ' ό,τι δεν θεωρώ το να "έχουν βαθειά πίστη" κάποιο προτέρημα για το οποίο θα πρέπει να τους συγχαρώ ή προβάλλω, αυτοί που έμπρακτα και δημόσια ακολουθούν τις χριστιανικές αρχές - της αγάπης, της συμπόνιας και την κατανόησης, σίγουρα αξίζουν να γίνουν οι ήρωές μας. 

Ο σωστός ο Χριστιανός όμως στα δύσκολα φαίνεται (πχ. όταν στην Αθήνα κυκλοφορούν συμμορίες με μηχανάκια και μαχαιρώνουν κόσμο, ενώ αντιθέτως ενήλικοι θεατές που πλήρωσαν εισιτήριο δεν μπορούν να δουν μια παράσταση της επιλογής τους σε κλειστό χώρο), και όντως θα χαρώ να προβάλλω και την μη μισαλλόδοξη πλευρά των ελλήνων πιστών.              

----

----

[+] Η οριστική διακοπή των παραστάσεων του Corpus Christi.

Η ανακοίνωση των συντελεστών (ολόκληρη εδώ) τα λέει όλα:

Τέτοιες εκδηλώσεις βίας σαν αυτές που εκτυλίχθηκαν μπροστά στην πόρτα του θεάτρου μας στις 11/10, δεν έλαβαν χώρα σε κανένα μέρος του κόσμου, όπου κι αν παίχτηκε το Corpus Christi... παρά μόνο... από φανατικούς Μουσουλμάνους (!) που θεώρησαν ότι έπρεπε να εκδώσουν διάταγμα θανάτου για τον συγγραφέα.

Ευχαριστούμε όσους μας στήριξαν στην προσπάθειά μας για την ελευθερία της τέχνης και τη μη φίμωση του θεατρικού λόγου. Όμως εμείς δεν κάνουμε θέατρο για να υποκαταστήσουμε τους θεσμούς.. Δεν λιποψυχούμε και θα δώσουμε τον αγώνα όπου και αν χρειαστεί. Ας προβληματιστούμε όμως, για το Κράτος που παρακολουθεί μουδιασμένο τις δυνάμεις του σκοταδισμού να ασχημονούν.

[...] Με τη σκέψη στο κοινό μας που σεβόμαστε, προσπαθήσαμε να παίξουμε την παράσταση επί 3 εβδομάδες. Δεν στάθηκε δυνατόν, γιατί δεν μας το επέτρεψαν. Και φυσικά δεν είναι λύση να συνεχίζουμε σα να μη συμβαίνει τίποτα... Γιατί αυτό που συνέβη είναι υπαρκτό, εφιαλτικό και μεγάλη ντροπή.

 

--

Ενώ τα γεγονότα του Τελευταίου Πειρασμού (με τους "χριστιανούς" που έσπαγαν τους κινηματογράφους που έπαιζαν το αριστουργηματικό και χριστιανικότατο φιλμ τη δεκαετία του '80) έμοιαζαν μακρινά και γελοία και ξεπερασμένα, η παλιά εποχή των χριστιανικών (και καλά!) τραμπουκισμών επέστρεψε.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς πήγε μαζί με την Χρυσή Αυγή να κάνει μήνυση στους συντελεστές, παπάδες χτυπούσαν με τις εικόνες (!) και τραυμάτιζαν θεατές, βουλευτές έκραζαν χυδαία ή/και απελευθέρωναν προσαχθέντες, "άγνωστοι" απειλούσαν τους γονείς του σκηνοθέτη πως θα δουν το γιο τους νεκρό, και τελικά... Όλοι αυτοί νίκησαν. 

Κατόρθωσαν να μην δουν, όσοι ήθελαν - με εισιτήριο πάντα, μια καλή παράσταση πολυβραβευμένου συγγραφέα. Και έτσι έσωσαν την κοινωνία, έσωσαν τον χριστιανισμό, έσωσαν τα ήθη της πατρίδας μας. 

  

Πού ήταν όμως η καλή εκκλησία για την οποία στεναχωριέται ο αναγνώστης ότι δεν γράφω; Ακόμη κι ο Σιατίστης που τα έβαλε με τη Χ.Α. φρόντισε να πει ότι θεωρεί το Corpus Christi ένα «άθλιο κινηματογραφικό έργο», και χαρακτήρισε «θλιβερά ανθρωπάρια» τους συντελεστές της παράστασης. Ο μόνος που μίλησε σωστά σε κάποια πράγματα, κακολογούσε τους συντελεστές χωρίς να έχει δει την παράσταση - και χωρίς να ξέρει καν πως ήταν ΘΕΑΤΡΙΚΗ παράσταση. 

Πού ήταν λοιπόν όλοι αυτοί οι καλοί που λέει ο αναγνώστης; Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν - και είναι πολλοί. Όταν όμως συμπολίτες μας τραυματίζονταν και εξευτελίζονταν, όταν άνθρωποι της τέχνης προσπαθούσαν να εκφραστούν, όταν το αγαπάτε αλλήλους γελοιοποιούνταν;

Πού στην ευχή ήταν όλοι οι "καλοί Χριστιανοί"; Ο απλός κόσμος; Αυτοί που πρώτα θα μάθαιναν τι ήταν στην πραγματικότητα το έργο και θα υπερασπίζονταν ανθρώπους που τραμπουκίζονταν επειδή δεν είχαν ίδια πίστη με τους ίδιους;

Ο άγιος παππούλης της ενορίας που μοιράζει τρόφιμα απ' το κομπόδεμά του (εξαίρεση αλλά σίγουρα υπάρχουν) δεν με ενδιαφέρει. Τον συγχαίρω αλλά έτσι πρέπει να είναι όλοι - δεν μπορεί να είναι είδηση πως στον φιλανθρωπικό και πνευματικό οργανισμό που λέγεται Εκκλησία υπάρχουν και μερικοί φιλάνθρωποι και πνευματικοί άνθρωποι. Οι αγαθοεργίες είναι υποχρέωση της Εκκλησίας - και μία μάλιστα που δεν την κάνει καθόλου καλά. (Να μην αρχίσω πάλι για τα τρόφιμα που εμείς δίνουμε για να κάνει δημόσιες σχέσεις η Μητρόπολη Αθηνών, για την όποια περιουσία που δεν δίνεται στο λαό σ' αυτή τη δύσκολη στιγμή, για τους μισθούς κληρικών που πληρώνουμε εμείς). Δεν θα πούμε μπράβο σε κάποιους παπάδες επειδή δεν κλέβουν απ' το παγκάρι όπως οι υπόλοιποι.

Ο καλός άνθρωπος φαίνεται όταν ξεπερνά τον εαυτό του - όταν κάνει το αντίθετο απ' ό,τι υποτίθεται θα έπρεπε να κάνει. Είναι ο αλλόθρησκος που βοηθά ένα ξένο παιδάκι, είναι ο αναρχικός που προστατεύει τελικά έναν Δαπίτη, είναι ο αστυνομικός που σταματά συναδέρφους του που χτυπούν τον συλληφθέντα.

  

Σε περιπτώσεις σαν κι αυτές του Χυτηρίου, εκεί που τη θρησκεία του την καπελώνουν παλαιοημερολογίτες και ναζιστές θα φανεί ο καλός Χριστιανός της Αγάπης - αυτός που θα διαχωρίσει έμπρακτα τη θέση του απ' τους Ταλιμπάν της Ορθοδοξίας και του μίσους. Η Εξομολόγηση μου την είπε που δεν προβάλλω τους σωστούς Χριστιανούς. Μήπως όμως δεν προβάλλουν αυτοί τους εαυτούς τους;

Δεν φάνηκαν και πολλοί, ή αν υπήρξαν δεν ύψωσαν τη φωνή τους. Κι έτσι από σήμερα και επισήμως, η παράσταση του Τέρενς ΜακΝάλλυ κατεβαίνει - και η χριστιανική αγάπη των φανατικών, των χρυσαυγιτών και του Μητροπολίτη Πειραιώς συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερη στην πόλη, κάνοντας τους γνήσιους εκφραστές της πίστης και της αγάπης να μαζεύονται στη γωνίτσα τους ακόμα πιο αόρατοι και μελαγχολικοί...

 -----

Κι ένα ωραίο ημέιλ που πήρα με αφορμή το άρθρο:

Αγαπητέ Άρη

Τολμώ τον ενικό μιάς και βλέπω ότι έρχεται φυσικότερα γράφοντας
σου, ο δικός σου τρόπος γραφής με οδηγεί στον ενικό! Διαβάζω την
στήλη σου καθημερινά σχεδόν και είναι από τις αγαπημένες μου!
Ειδικά οι ρέτρο αφιερώσεις είναι το εξαιρετικές. Άλλωστε είμαστε
περίπου συνομήλικοι και οι αναφορές στα "παιδατά" μας είναι
κοινές (αν και μεγάλωσα στην Αθήνα και όχι στην Θεσσαλονίκη και η
μαμά μου δεν είχε τόσο ωραίο μαγαζί - δεν είχε καν μαγαζί, είναι
ψυχολόγος). Αφορμή να σου γράψω ήταν το χθεσινό άρθρο περί
Χριστιανών. Δεν είχα σκεφτεί ότι ήσουν άθεος ούτε χριστιανός,
απλά εξαιρετικός στη δουλειά σου! Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι όσα
έγιναν στο θέατρο ήταν τραγικά και δεν βλέπω πολλά κοινά σημεία
με εμένα που θεωρώ εαυτόν χριστιανό, με τις ειλικρινείς
αμφιβολίες για την πίστη του αλλά στο τέλος της ημέρας χριστιανό,
με όσους βιοπραγούσαν, φώναζαν και έβριζαν. Ο Θεός, αν υπάρχει, δεν
νομίζω να προσβάλλεται από ένα έργο ή από λόγια ανθρώπων προς
αυτόν, περισσότερο προσβάλλεται από πράξεις μίσους, εγωισμού και
κακίας. Τουλάχιστον ο Θεός όπως εγώ τον αντιλαμβάνομαι και τον
διδάχτηκα.
Και τη φωνή τους έπρεπε να την υψώσουν όλοι, χριστιανοί,
μουσουλμάνοι ή άθεοι. Όλοι όσοι υπάγονται στους ελληνικούς
νόμους και πρώτα από όλα οι θεσμοθετημένες δομές όπως η αστυνομία
που αντί να προστατέψει τους αδυνάτους (στην περίπτωση αυτή τους
ηθοποιούς και όσους νόμιμα θέλανε να δούνε την παράσταση) από ό,τι
διαβάζω στην καλύτερη των περιπτώσεων ένιψαν τας χείρας των (μιας
και το θέμα επιδέχεται βιβλικών φράσεων) στην χειρότερη
ερράπισαν και οι ίδιοι. Άλλο τι πιστεύει κανείς κι άλλο τι γίνεται
στον δημόσιο χώρο όπου όλοι οφείλουν να τηρούν τους νόμους. "Τα
του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ", το κράτος έχει την
ευθύνη της επικράτειας του και των πολιτών του, η εκκλησία την
ευθύνη για όσους ελεύθερα επιθυμούν να είναι μέλη της. Όσο για
τους "σωστούς" χριστιανούς; Νομίζω ότι όσο δεν τους βλέπεις τόσο
καλύτεροι χριστιανοί είναι, εξάλλου "μη γνώτω η αριστερά σου τι
ποιεί η δεξιά σου". Το αντίστοιχο και οι "καλοί" μουσουλμάνοι ή οι
"καλοί" ινδουιστές ή οι "καλοί" άθεοι.
Πολλά τα παραδείγματα όπου η θρησκεία χρησιμοποιήθηκε ως μέσο
πίεσης, εξουσίας, βίας στην ιστορία. Επίσης πολλά τα παραδείγματα
όσων βρήκαν βοήθεια από την θρησκεία.
Μαζί σου να στηλιτεύσω τα κακώς κείμενα με βάσει την λογική στις
πράξεις της εκκλησίας αλλά και κάθε άλλου. Η ίδια η θεωρία της
θρησκείας βέβαια δεν υπόκειται σε λογικό έλεγχο, είναι a priori θέμα
πίστης σε κάτι που δεν αποδεικνύεται αλλά αυτό είναι θέμα του
καθενός και ίσως των ομοιδεατών του, όχι του κράτους ή όλης της
κοινωνίας.
Πολλά και διάφορα, ίσως σε κούρασα, έτσι καταντάνε τα κείμενα αν
τα γράφει κανείς στα κενά μεταξύ ασθενών, ελπίζω στην επιείκειά
σου, άλλωστε "μη κρίνεις ίνα μην κριθείς".
Καλή συνέχεια, καλό κουράγιο με την ζωή στην Ελλάδα που από ότι
καταλαβαίνω γίνεται δυσκολότερη μέρα με τη μέρα, συνέχισε να
γράφεις έτσι, τα "μικροπράγματα" είναι που κάνουν την διαφορά στην
ζωή!
Φιλικά
Αλέξανδρος

12

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

10 σχόλια
Υπάρχουν κάποιοι, όπως εγώ, που πήγα την Πέμπτη 11/10 και δεν μπόρεσα να το δω. Αν ήσουν εκεί και έβλεπες την πολεμική ατμόσφαιρα, θα καταλάβαινες ότι ο τραμπουκισμός είχε νικήσει. Την ώρα που απειλούνταν οι ηθοποιοί ότι θα αποσταλούν τεμαχισμένοι σε κιβώτια στα σπίτια τους, να πάψει επί τέλους η καραμέλα του διαφημιστικού κόλπου.
Τι παράλογη και αστεία απαίτηση, ένας άθεος να πρέπει να βρει σώνει και καλά και κάποια θετικά πράγματα να πει για τους θρήσκους και την θρησκεία! Δηλαδή πρέπει κι εμείς να έχουμε την απαίτηση από όσους γράφουν κείμενα χριστιανικού περιεχομένου να γράφουν πού και πού τίποτα καλό για την αθεΐα, για να κρατούν ίσες αποστάσεις; Σε όποιον δεν αρέσει να διαβάζει αλήθειες, ας αρκεστεί στη Βίβλο.
Στην αρχή νόμιζα κι εγώ ότι έξω από το θέατρο μαζεύονταν μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων.Μέγα σφάλμα.Συνάντησα εκεί τον πνευματικό μου πατέρα (είχα διατελέσει πιστό χριστιανόπουλο από τα 15 μέχρι τα 23), ο οποίος είναι από τις "αγαπητικές" μορφές της αθηναϊκής εκκλησιαστικής μέινστριμ σκηνής, κολλητός της παρέας των πιο "αγιοπατερικών" ιερέων. Καμία σχέση λοιπόν με αμόρφωτους κι άξεστους χριστιανούς. Μιλήσαμε κάνα μισάωρο, γιατί είχα φρικάρει που τον είδα εκεί και είχα ανάγκη να του επιστήσω την προσοχή σε αυτή την "αταίριαστη" συμπόρευση με τα μέλη της Χρυσής Αυγής. Συγκεκριμένα προσπάθησα να του πω ότι με την παρουσία τους κι αυτά που λένε, νομιμοποιούν τις ακραίες παρανοϊκές συμπεριφορές κι ότι αυτό οδηγεί σε φαινόμενα που δε μαζεύονται μετά. Εννοείται ότι δεν έκατσε να προβληματιστεί. Υπενθύμισε πόσο μεγάλη είναι η αγάπη της εκκλησίας και τα γνωστά. Όσο μιλούσαμε, μπροστά μου, γύρω από τον ιερέα ήταν τα πνευματικά του παιδιά. Έξαλλα, όσο κι αν προσπαθούσε να τα ηρεμήσει ο "πνευματικός" αυτός άνθρωπος, ήθελαν να με ξαποστείλουν. Πίσω μου ήταν μέλη της χρυσής αυγής, σε αγαστή συνεργασία με τους χριστιανούς. Αυτοί δεν μιλούσαν, ούτε φώναζαν.Αφού η συζήτηση έδειξε ότι δε βγάζει κάπου, απομακρύνθηκα και πήγα στην πλατεία.Μετά από μια ώρα, μου επιτέθηκαν 4 άτομα και με γρονθοκόπησαν.Προσωπικό μου συμπέρασμα?Η εκκλησία βρίθει από αγαπολογίες, αλλά στη δράση της ενισχύει το κοινωνικό μίσος.
Άρη, συμφωνώ με την τοποθέτηση σου. Η θρησκεία με απογοήτευσε από πολύ νωρίς..νομίζω ποτέ δεν υπήρξα πιστή κάποιας θρησκείας, αν και μου επέβελαν μία.Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι καλοί άνθρωποι, ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής κλπ κλπ, που δεν θα νοιάστουν ποτέ να προβληθούν, απλώς θα φερθούν με γνήσια φιλανθρωπία. Και εκεί βρίσκεται η πραγματική αξία.
Βρε αστοδιάλο (θεμουσχώραμε) όλοι οι άθεοι θέτε να φωνάζετε ότι είστε άθεοι. Να μη φωνάζετε! και να μπείτε στην ντουλάπα σας αμέσως! Και όταν περνάτε όξω από εκκλησία να κάνετε τον σταυρό σας γαϊδούρια, που θα πείτε και υποκριτές όσους καλούς χριστιανούς κάνουν πρώτα τον σταυρό τους και μετά γαμοσταυρίζουν τον επαίτη.Και να νηστεύετε! δεν μπορεί ο χριστιανός να τρώει γαρίδες και χταποδάκι και να σε έχει εσένα από δίπλα με την χοιρινή και να του τρέχουν τα σάλια.Και να πηγαίνετε στην εκκλησία. Τι θα πάθετε δηλαδή αν χάσετε 2-3 ώρες από την Κυριακή σας για να παρακολουθήσετε μία κακοπαιγμένη παράσταση σε μία γλώσσα που δεν την καταλαβαίνετε; Ούτε οι καλοί χριστιανοί καταλαβαίνουν -γιατί αν καταλάβαιναν θα πέρναγαν κι αυτοί την Κυριακή τους αλλιώς.Κανείς δεν σας λέει να μην είστε άθεοι, αρκεί να συμπεριφέρεστε σαν θρήσκοι!Αλλωστε προσπαθούμε να σας πείσουμε ότι είμαστε κατα 99% χριστιανοί ορθόδοξοι. Αν εσείς, ο ένας μετά τον άλλο, δηλώνετε άθεοι και αφήνετε άδειες τις εκκλησίες, πως θα προβάλουμε τον ισχυρισμό;
Συμφωνουμε απολυτα, ομως εχω μια μικρη ενσταση (νομιζω το εννοει ο Στρατος πιο πανω).Καλος ανθρωπος και ταυτοχρονα καλος πιστος -σε οποιδηποτε δογμα/θρησκεια- νομιζω δεν συμβαδιζουν.Απο τη στιγμη που ο καθενας απο εμας φοραει μια ταμπελα που γραφει Χριστιανος, Μουσουλμανος, Βουδιστης, Ινδουιστης κτλ, αμεσα εντασεται σε υποσυνολα που εχουν σαφεις διαχωριστικες γραμμες, συμφεροντα και τροπους επιβολης.Το Χριστιανος δεν συνεπαγεται καλος ανθρωπος και αντιστροφα.Οι εννοιες της καλοσυνης, δικαιοσυνης, αγαπης, ισοτητας κτλ δεν αποτελουν κατακτηση η ιδιοκτησια καμιας θρησκειας.Τζαμπα παλευε ο Πλατωνας με τη θεωρια των ιδεων του δηλαδη?Και τελος, αλλο πραγμα αθεος και αλλο πραγμα ανευ θρησκευματος.
Αν υπαρχει καποιος γνωστης του αντικειμενου ας με διορθωσει, αλλα αυτο που στην Ελλαδα οριζεται ως χριστιανισμος ειναι οι διδαχες του αποστολου Παυλου οι οποιες βριθουν συντηρητισμου, μισογυνισμου και μισους.
Άρη διαφωνώ κάθετα. Ο χριστιανισμός come with a f*** manual, το οποίο ούτε ουσιαστική αγάπη μιλάει ούτε για πολιτισμό. Εάν θες να είσαι χριστιανός να είσαι καλός χριστιανός και να μην φέρνεις την θρησκεία στα μέτρα σου. Ο πραγματικός χριστιανισμός είναι μια βίαιη θρησκεία , απολίτιστη και ανήθικη, όπως όλες οι άλλες. :)
Γιατι ολες οι αρνητικες ψηφοι στο παραπανω σχολιο? Ποιοι απο εσας "χριστιανοι" εχετε διαβασει τη Βιβλο. Οσοι το κανετε, θα φριξετε απο τη βια, την απανθρωπια και την πραγματικη ανηθικοτητα που προβαλλει το "αγιο" βιβλιο της θρησκειας σας....ειμαι σιγουρος οτι ΚΑΝΕΙΣ σας δεν το εχει διαβασει!
Πολύ καλά τα λέει ο Άρης. Μπράβο! Κατα τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε καν να γίνεται διάκριση ανάμεσα σε χριστιανούς και μη, και πολύ περισσότερο ανάμεσα σε "καλούς" και "κακούς" χριστιανούς. Όταν όμως κάποιοι αυτοπροσδιορίζονται έτσι (ομάδες έξω απ' το Χυτήριο) και μιλούν στο όνομα της "αγάπης του Κυρίου" (τα εισαγωγικά για το πως το εννοούν) και η επίσημη εκκλησία ΔΕΝ ξεκαθαρίζει την θέση της για να μην αφήσει αμφιβολίες και εκμετάλευση του "ονόματος" της, τότε τι σύζητάμε; Αν υπάρχουν εκεί έξω και κάποιοι καλοί άνθρωποι; Σ' αυτό φτάσαμε; Να μετράμε τους καλούς; Η φράση του Νίτσε τα λέει όλα νομίζω. Δεν μπορεί να έχεις αγάπη για κάτι που δεν βλέπεις και να βγάζεις μίσος στον διπλανό ή στον απέναντι. Αυτό είναι κατευθείαν κατάλυση των "κανόνων" οποιασπήποτε θρησκείας και άρα όσο και να χτυπίεσαι και να σταυροκοπιέσαι είσαι απλώς κάποιος χωρίς καρδιά και χωρίς συναίσθηση. Μόνο που τώρα αυτοί οι κάποιοι μαζεύτηκαν πολλοί και εμείς οι υπόλοιποι δεν μπήκαμε στην μέση να τους σταματήσουμε.