Το μυστηριώδες τραγούδι που μάγεψε την Λίνα Νικολακοπούλου, τελικά βρέθηκε.

Facebook Twitter
10

Το καλοκαίρι πήρα μια συνέντευξη από την Λίνα Νικολακοπούλου. 

Σε κάποια στιγμή μου είπε πως θαύμασε ένα άγνωστό της τραγούδι, και για τη μουσική και για τους στίχους. 

Δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερο κομπλιμέντο για κάποιον δημιουργό (και ειδικά στιχουργό) απ' το να πει κάτι τέτοιο δημοσίως η Λίνα Νικολακοπούλου, κι ας μην είπε τα στοιχεία του - που δεν τα γνώριζε. 

Να το απόσπασμα απ' την κουβέντα μας:

Περάσατε, ποτέ, από τότε στην "άλλη" πλευρά; Πώς νιώσατε;

Ναι, βεβαίως και πέρασα. Και ήταν πολύ ωραία.

Λοιπόν, σχετικό μ' αυτό: προχτές μου συνέβη κάτι υπέροχο. Δεν ξέρω πώς ακριβώς να το περιγράψω...

Είχα ανοίξει τυχαία το ραδιόφωνο, πιο πολύ για να ακούσω ειδήσεις, και άκουσα ένα τραγούδι...! Ε, λοιπόν, είχα πάρα πολύ καιρό να ακούσω τόσο ωραίο λόγο. Με πέρασε αυτό απ' την άλλη πλευρά.

Ποιο τραγούδι ήταν αυτό;

Δεν ξέρω! Ήταν στον σταθμό Δίεση. Μιλούσε ένα παιδί –αγόρι το τραγουδούσε- κι έλεγε για κάποιον που είχε ντυθεί με τα ρούχα του Σαββατοκύριακου, κάπως έτσι έλεγε, και βρέθηκε νεκρός μ' αυτά, με τα ρούχα του Σαββατοκύριακου.

Τα θυμάμαι μπερδεμένα. Και σε άλλο σημείο περιέγραφε πως κάποιοι πήγαιναν σε ξενοδοχεία, κι όταν τελείωναν και έβγαιναν απ' το ξενοδοχείο κοιταζόντουσαν στους καθρέφτες κι είχαν γίνει καινούριοι.

Πολύ ωραία η μουσική εξαιρετικός ο λόγος. Δεν ξέρω ούτε ποιος το έγραψε αυτό το τραγούδι, ούτε ποιος ήταν αυτός που το έλεγε. Κι όμως ακούγοντάς το τυχαία για λίγο στο ραδιόφωνο, μέσα στην άγνοιά μου και την μεγάλη, ευχάριστη έκπληξή μου, ένιωσα μαγεμένη, σαν να ονειρευόμουν ξύπνια...

---------------------

Εννοείται πως το έψαξα κατευθείαν, χωρίς αποτέλεσμα. Αναρωτήθηκαν κι άλλοι πολλοί. 

Μέχρι που έστειλε σχόλιο ο Γρηγόρης 18, τον οποίο υπέρευχαριστώ:

  

Πριν δυο μερες ειχα ξαπλωσει και ειχα αφησει τον σταθμο να παιζει ΔΙΕΣΗ.

Αναμεσα στον υπνο και τον ξυπνιο ακουγα αυτο το τραγουδι και σκεφτομουν ποσο ωραιοι και πρωτοτυποι ειναι οι στιχοι του και ποσο γαληνια η μουσικη. Με πηρε ο υπνος ενω φανταζομουν τις εικονες που περιγραφει και οταν ξυπνησα δεν μπορουσα να θυμηθω τιποτα απο τους στιχους, μονο πως ενα τραγουδι μου αρεσε πολυ και μου εκανε εντυπωση!

Μετα διαβασα εδω οτι και η κ.Νικολακοπουλου το αναζηταει και θυμαται καποιους στιχους, και εψαχνα επί δυο μερες. Και το βρηκα!

Μανωλης Φαμελλος-Το παλιο ξενοδοχειο του θανατου 

Υ.Γ Μακαρι να το διαβασει η κ.Νικολακοπουλου - αν και πανε μερες.  Ανυπομονω για νεα δουλεια της!

=) Γρηγόρης. 

10

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

5 σχόλια
Μάλιστα. Η Νικολακοπούλου ανακαλύπτει τον Μανώλη Φάμελλο με 25ετή καθυστέρηση. Εγώ τουλάχιστον αυτό διαβάζω και είναι λυπηρό ένας άνθρωπος που θεωρείται τοτέμ για το ελληνικό τραγούδι και είναι βρίσκεται 30+ χρόνια στο κέντρο των εξελίξεων να μην είναι σε θέση να αναγνωρίσει έναν τραγουδοποιό διόλου περιθωριακό που έχει πίσω του καμια δεκαριά προσωπικούς δίσκους, πολλές επιτυχίες, σημαντικές συνεργασίες κλπ. Είναι ένα δείγμα του πόσο οι άνθρωποι του τραγουδιού δεν ακούνε μουσική και δεν ενημερώνονται. Σημειωτέον, ότι ο ίδιος ο Φάμελλος (που αποτελεί εξαίρεση, φυσικά) έχει από παλιά υπογραμμίσει το πρόβλημα. Α, και αυτό με το "αγόρι", όντως τα σπάει.
η αληθεια ειναι βεβαια οτι αυτην την ακρη την ειχατε βρει απο τον αυγουστο, οπως φαινεται στο τοτε αρθρο κι οπως σας ευχαριστει κι ο αρης. αλλα δυστυχως το αλτζχάιμερ χτυπα ανεξελεγκτα μικρους (εσας) και μεγαλους 9τον αρη).
γιατι ειστε εριστικος; ειχα απλα την απορια γιατι δεν αναφερατε οτι εινα μια παλια ιστορια στην οποια ομως αξιζε εκτενεστερη αναφορα. μην αναφέροντάς το καθολου φαινεται σα να 'χατε ενα προχειρο μπαλωμα για ενα κενο δημιουργικοτητας. πω τελικα ολοι μες στα νευρα ειμαστε.
Συγνώμη που ήμουν εριστικός. Νόμισα ότι δεν είχατε διατυπώσει καμία απορία αλλά ότι κάνατε ένα κακόγουστο αστείο περι *αλτζχάιμερ* για μένα και έναν αναγνώστη. Μάλλον θα το ονειρεύτηκα όμως.