[φωτο: Παναγιώτης Παππας]
Το Junk Records που άνοιξε πριν μερικές εβδομάδες, στη Μαυρομιχάλη, είναι γεμάτο με noise, experimental, avant garde, minimal wave. Πέρα απ' τα βινύλια και τα cd και τις κασέτες πουλά και t-shirts (οι πελάτες φορούν το δικό τους και φωτογραφίζονται για το facebook του Junk).
Επειδή ξέρω πόσο μεγάλο όνειρο είναι για όλους τους μουσικόφιλους (και βινυλιολάτρεις) το άνοιγμα του ολόδικού τους δισκάδικου, ρώτησα μερικά πράγματα τον Βασίλη και το Δημήτρη, για τη δική τους φαντασίωση - που έγινε πραγματικότητα. [Τους ζήτησα να επιλέξουν και μερικά τραγούδια για το ποστ.]
Ποια ήταν η σχέση σας με τους δίσκους καθώς μεγαλώνατε;
Βασίλης: Μέχρι τα 25 ήμουν καθαρόαιμος ακροατής ακούγοντας τον ένα από τους δυο δίσκους που είχα αγοράσει το συγκεκριμένο μήνα, ενώ από κάποια ηλικία και μετά, οι δίσκοι πλήθηναν και οι ακροάσεις μειώθηκαν. Σήμερα, η σχέση μου είναι περισσότερο σχέση φετιχισμού παρά οτιδήποτε άλλο.
Δημήτρης: Κλισέ η όχι, η σχέση μου με τη μουσική είναι βιωματική. Ξεκίνησα με ανταλλαγές κασετών, πέρασα στα cd και πλέον κατέληξα στα σκληρά των LP.
Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που αγοράσατε;
Βασίλης: Το All The Aces των Motorhead.
Δημήτρης: Πρώτος δίσκος που αγόρασα ποτέ ήταν το Mark Of The Mole των Residents. Αλλά πρώτο album σε cd ήταν το Use Your Illusion II των Guns'n'Roses.
Όταν βγήκαν τα cd, σταματήσατε για κάποιο διάστημα να αγοράζετε βινύλια, ή δε σταματήσατε ποτέ;
Βασίλης: Δεν αγόραζα ποτέ cd, παρά μόνο όταν ήθελα να κάνω δώρο.
Δημήτρης: Όπως είπα και παραπάνω, οι δίσκοι σαν φορματ μπήκαν στη ζωή μου πριν μια δεκαετία. I was blind, now I can see.
Μιλήστε μου λίγο για τις συλλογές σας. (Και, ποιος είναι ο πιο πολύτιμος -συναισθηματικά- δίσκος που έχετε στην κατοχή σας;)
Βασίλης: Από Γιάννη Χρήστου σε Christophe χωρίς να λείπουν οι απαραίτητες δόσεις μεγαλείου από Τάσο Αιγύπτιο, Carcass και τα συναφή.
Δημήτρης: Ευτυχώς δεν υπάρχει καμιά συνοχή πίσω από τη συλλογή μου. Μπορείς να βρεις από weirdo και cheesy listening δεύτερης διαλογής μέχρι harsh noise και power electronics με ιδιαίτερη έμφαση στα τελευταία. Ο πιο πολύτιμος συναισθηματικά δίσκος που έχω πρέπει να είναι το Disintegration των Cure, μόνο και μόνο για το ομώνυμο κομμάτι.
Πώς αποφασίσατε να ανοίξετε δισκάδικο και μάλιστα την περίοδο της κρίσης;
Βασίλης: Αν κρίνω από μένα, όπως και να ήταν η πραγματικότητα γύρω μου, θα εξακολουθούσα να αγοράζω δίσκους όσο μου το επιτρέπει το εισόδημα μου και πιστεύω πως δεν είμαι ο μόνος με το ίδιο σκεπτικό.
Πώς είναι να πραγματοποιείς ένα όνειρό σου; Από φανατικός της μουσικής και από συλλέκτης βινυλίων να γίνεσαι τελικά ιδιοκτήτης δισκάδικου;
Βασίλης: Νομίζω πως αυτό ήταν το πραγματικό μου όνειρο μέχρι τα 25. Αργότερα σκέφτηκα τo σχηματισμό ανεξάρτητου label με το όνομα Υψικάμινος, αλλά βλέπω πως αργά η γρήγορα θα καταληξω ιδρυτής death cult.
Δημήτρης: Επιτέλους, μπορώ να αγοράζω δίσκους σε τιμές χονδρικής.
Πώς θα περιγράφατε το Junk και τι όνειρα έχετε γι' αυτό στο μέλλον;
Βασίλης: Εξειδικευμένο με μινιμαλιστικο ντεκορ και χιούμορ. Τώρα όσον αφορά το μέλλον, εύχομαι να μπορώ να συνεχίσω αυτό που κάνω τώρα.
Δημήτρης: Μια όαση πανούκλας. Εύχομαι να εξαπλωθεί.
*Junk Records:
Τρίτη ως Σάββατο 11:00 - 20:00
Μαυρομιχάλη 46-50,
Τηλέφωνο / Φάξ: 215 5205181
email: [email protected]
[+] Περισσότερα για την Record Store Day (περιλαμβάνεται νέο ρεμίξ του Moby στον David Lynch!) εδώ.
σχόλια