Η επιστροφή της Ευριδίκης είναι ώριμη και μελωδική και κάπως δυναμική. Δεν θα άκουγα κανονικά το νέο της τραγούδι όμως ο τίτλος Ονειρεύομαι Ακόμα Μαμά με τράβηξε.
Όταν φτάνει στο ρεφρέν καταλαβαίνεις πολύ καλά από πού εμπνεύστηκε ο στιχουργός για το όλο πράγμα...
Χωρίς φυσικά να κατορθώσει να πλησιάσει το μεγαλείο του τραγουδιού του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου. Ένα καλό που έκανε η Ευριδίκη ήταν που μου το ξαναθύμησε.
Σε ερμηνεία της Τάνιας Τσανακλίδου, ένα συγκινητικό, εξαιρετικό τραγούδι του 1988.
[Κι όπως έγραψε κάποιος στα σχόλια στο youtube: "Δεν με νοιάζει που γερνάω... Μόνο που θα ήθελα πίσω τη μαμά μου..."]
Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα κόλα για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το έλα και το αντίο σου ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.
Μαμά,
πεινάω μαμά,
φοβάμαι μαμά,
γερνάω μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς,
ωραία, νέα κι ατυχής.
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες τις άγριες σου φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα ένα μυστήριο του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.
Μαμά,
πεινάω μαμά,
φοβάμαι μαμά,
γερνάω μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς,
ωραία, νέα κι ατυχής.
σχόλια