Πέρσι στο πλαίσιο της έκθεσης Illustration Lifo έγινε κι ένα ειδικό αφιέρωμα στον Ελληνοαμερικάνο καλλιτέχνη Στηβ Γιαννάκο, ο οποίος στα χρόνια της Ποπ Αρτ χρησιμοποίησε τη γλώσσα της εικονογράφησης για να κάνει υψηλή τέχνη, καταρρίπτοντας από τότε τέτοιους διαχωρισμούς. Το Bits and Pieces έκανε ένα ειδικό αφιέρωμα σ’ αυτόν – και σε έντεκα από τις εικόνες του, που μοιάζουν σχεδόν σημερινές.
.
Η πρώτη του έκθεση στη Νέα Υόρκη έγινε το 1966, στο αποκορύφωμα της Pop Art. Του έχουν απονεμηθεί πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων και το Βραβείο Guggenheim το 1996, κι έχει πάρει πολλές υποτροφίες. Έως σήμερα έχει κάνει στις ΗΠΑ και την Ευρώπη 27 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες ομαδικές με άλλους σημαντικούς Αμερικανούς καλλιτέχνες.
«Ο Γιανάκος συνδέει επιτυχημένα καταστάσεις σαπουνόπερας με τις εικόνες της Ιστορίας της Τέχνης (όπως για παράδειγμα τις εικόνες του Piet Mondrian). Η ζωγραφική του και τα σχέδιά του αποτελούν ασταμάτητη έφοδο στις "οικογενειακές αξίες" κάθε είδους», γράφει στο «ARTnews» ο Robert Rosenblum, (καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Institute of Fine Arts του Πανεπιστημίου της Νέα Υόρκης και επιμελητής τέχνης του 20ού αιώνα στο Μουσείο Guggenheim της Νέα Υόρκης).
«Εδώ και τρεις δεκαετίες έχει, όπως ο Mel Brooks, σπρώξει στα όριά τους τις προκαταλήψεις μας. Οι εικόνες του αποτελούν εξέλιξη του δέντρου που φυτεύτηκε από τον Roy Lichtenstein, που, ας σημειωθεί, υπήρξε μεγάλος θαυμαστής της δουλειάς του Γιανάκου».
Ο Στηβ Γιανάκος κατασκευάζει εικόνες, ελκυστικές και προκλητικές, στις οποίες η αφήγηση παραπέμπει στην εποχή της «αθωότητας», τις δεκαετίες του '60 και '70. Την εποχή της παρατεταμένης νεότητας που έκανε τους ανθρώπους να ονειρευτούν -έστω και αφελώς- προσφέροντάς τους μια νέα πολιτισμική ταυτότητα.
Η επιλογή της μορφής συνήθως γίνεται με χιούμορ και η αφηγηματική δράση είναι άμεση και προφανής, γιατί αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η στάση ζωής. Θέλει να κάνει ορατά όλα τα στάδια δημιουργίας του έργου του, καθώς και τη σχέση που έχει αυτό με την προηγούμενη δουλειά του, και γι' αυτό αντιμετωπίζει τους πίνακές του σαν ready made υλικό, απομονώνοντας τα στοιχεία που τον ενδιαφέρουν και ανασυνθέτοντάς τα με τη μέθοδο του κολάζ και του ασαμπλάζ.
Ακόμα και τα πορτρέτα του ή ιστορικά και αναγνωρίσιμα πρόσωπα, όπως ο Χίτλερ ή η μικρή Λουλού, απονοηματοδοτούνται και χρησιμοποιούνται ως δομικά υλικά για μια ζωγραφική της οικειοποίησης.
.
Οι τίτλοι των έργων αποτελούν συστατικό στοιχείο της δουλειάς του Γιανάκου. Είτε ενσωματώνονται στη ζωγραφική επιφάνεια είτε συνοδεύουν το έργο, χλευάζουν στερεότυπα και ευρέως διαδεδομένες πεποιθήσεις με αυθόρμητο κυνισμό, αλλά και εκλεπτυσμένο λόγο.
(Γεννήθηκε το 1938 στη Νέα Υόρκη.)
(Ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη και τα Χανιά.)
.
.
.
.
σχόλια