Ποιοι κέρδισαν τον εμφύλιο;

Ποιοι κέρδισαν τον εμφύλιο; Facebook Twitter
Άρκεσε η χρεοκοπία του κράτους το 2010 και η είσοδος μας στην εποχή των μνημονίων για να αποδειχθεί πως το εμφύλιο πνεύμα απλώς λαγοκοιμόταν στην ελληνική κοινωνία. Οι πιο έξαλλοι κι ανιστόρητοι Συριζαίοι άρχισαν να δίνουν «ραντεβού στα γουναράδικα» ενώ οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής ανέστησαν τις γιορτές του μίσους στον Μελιγαλά και αλλού... Φωτ.: Σπύρος Μελετζής/ MOYΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
27

 

 

Σαν σήμερα, στις 29 Αυγούστου του 1949, τελείωσε η μάχη του Γράμμου.Μαζί της ο Εμφύλιος Πόλεμος.


Η επιχείρηση «Πυρσός», μια κόλαση πυρός, που είχε ξεκινήσει στις αρχές Αυγούστου του 1949 από το Βίτσι και εξελίχθηκε σε τρεις φάσεις, ολοκληρώθηκε με την κατάληψη όλων των θέσεων του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας» από τον «Εθνικό Στρατό». Οι τσακισμένες δυνάμεις του «Δημοκρατικού Στρατού» εγκατέλειψαν την Ελλάδα, πέρασαν στην Αλβανία, απ'όπου οι μαχητές του έμελλε να διεκπεραιωθούν σε αρκετές χώρες του Ανατολικού Μπλοκ, να φτάσουν μέχρι την Τασκένδη –στα βάθη της Κεντρικής Ασίας- και να ζήσουν μια ιδιότυπη εξορία, η οποία διήρκεσε έως τα τέλη της δεκαετίας του '70.


Εξηνταπέντε χρόνια αργότερα, ο Εμφύλιος Πόλεμος θα έπρεπε να έχει περάσει στη σφαίρα της Ιστορίας. Να απασχολεί τους ειδικούς μελετητές και να διδάσκεται στα σχολεία με έναν αποστασιοποιημένο τρόπο. Όπως συμβαίνει εν πολλοίς με τον άλλον ελληνικό διχασμό του ελληνικού 20ου αιώνα ανάμεσα στους Βενιζελικούς και στους Βασιλόφρονες.


Έτσι είχαμε ελπίσει πως θα συνέβαινε όταν, στα 80ς, Αριστερά και Δεξιά όμνυαν στην Εθνική Συμφιλίωση. Όταν ο Μάρκος Βαφειάδης, πρωθυπουργός και αρχιστράτηγος της «Ελεύθερης Ελλάδας», αγκαλιαζόταν με τον Θρασύβουλο Τσακαλώτο. Όταν ο Μιλτιάδης Έβερτ ως δήμαρχος Αθηναίων έστηνε το άγαλμα της Εθνικής Συμφιλίωσης στην Πλατεία Κλαυθμώνος (υπάρχει εκεί ακόμα, ελάχιστοι διαβάτες όμως του ρίχνουν δεύτερη ματιά). Όταν, το 1989, η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-Συνασπισμού καθιέρωνε επίσημα τον όρο «Εμφύλιος», απορρίπτοντας οριστικά τις ανατριχιαστικές διατυπώσεις «Συμμοριτοπόλεμος», «Εαμοβούλγαροι», «Κονσερβοκουτάδες» κι από την άλλη, «Αμερικανόδουλοι» και «Μοναρχοφασίστες».


Άρκεσε ωστόσο η χρεοκοπία του κράτους το 2010 και η είσοδος μας στην εποχή των μνημονίων για να αποδειχθεί πως το εμφύλιο πνεύμα απλώς λαγοκοιμόταν στην ελληνική κοινωνία. Οι πιο έξαλλοι κι ανιστόρητοι Συριζαίοι άρχισαν να δίνουν «ραντεβού στα γουναράδικα» ενώ οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής ανέστησαν τις γιορτές του μίσους στον Μελιγαλά και αλλού. Έμοιαζε σαν τα δύο κρίσιμα διακυβεύματα, που διέλυσαν σχεδόν την Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1940, να διατηρούσαν ατόφια την επικαιρότητά τους. Να μην είχαν οριστικά απαντηθεί ποτέ.


Ποια στάθηκαν τα κρίσιμα αυτά διακυβεύματα;


Πρώτον, το κοινωνικό καθεστώς που θα επικρατεί στη χώρα.


Δεύτερον –και αλληλένδετο με το πρώτο- η σχέση της μικρής έτσι κι αλλιώς, από πλευράς έκτασης και πληθυσμού, Ελλάδας με τις Μεγάλες Δυνάμεις.


Το δεύτερο διακύβευμα μάς τίθεται εδώ και κάμποσους αιώνες.
Αφότου ξεκίνησε ο επιθανάτιος ρόγχος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και οι άνθρωποί της χωρίστηκαν σε «ενωτικούς» και «ανθενωτικούς». Με τους μεν να φρονούν πως πρέπει υπερβαίνοντας το θρησκευτικό σχίσμα να καταστούμε αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης. Με τους δε να διαρρηγνύουν τα ιμάτια φωνάζοντας «κάλλιο σαρίκι τούρκικο παρά τιάρα παπική!». (Ο τελευταίος και μαρτυρικότερος Αυτοκράτορας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, υπήρξε αταλάντευτα ενωτικός, γεγονός που αποσιωπάται βεβαίως από τους σημερινούς «ελληνόψυχους»...)


Κατά την Τουρκοκρατία, όταν πάμπολλοι Έλληνες προσέβλεπαν στο ότι «θα κατεβεί ο Μόσκοβας να φέρει το σεφέρι», θα έρθει δηλαδή το ξανθό, ομόδοξο γένος των Ρώσσων και θα μας απελευθερώσει.
Από την έναρξη της επανάστασης του 1821 και από την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους. Τα τρία πρώτα πολιτικά κόμματα που λειτούργησαν στη χώρα μας ονομάζονταν απροκάλυπτα «αγγλικό», «γαλλικό» και «ρώσικο».


Κατά τον πρώτο διχασμό του 20ου αιώνα, οι Βενιζελικοί υποστήριζαν και υποστηρίζονταν από τους Αγγλογάλλους ενώ οι Βασιλόφρονες από τους Γερμανούς.


Ο δεύτερος διχασμός αντανακλούσε φυσικά τον διεθνή συσχετισμό που προέκυψε μετά τη συντριβή του Άξονα. Οι «Εθνικές Δυνάμεις» όμνυαν στους «μεγάλους μας δυτικούς συμμάχους» ενώ οι Εαμογενείς ανέμεναν στη διακριτική έστω στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης, που θα έφερνε στην Ελλάδα την πολυπόθητη «Λαοκρατία».
Για πρώτη φορά δηλαδή ο διχασμός είχε αποκτήσει τόσο ξεκάθαρο ιδεολογικό περιεχόμενο.
Προφανώς, όσοι στρατεύθηκαν με την Αριστερά κατά την δεκαετία του 1940 δεν είχαν εντρυφήσει στον μαρξισμό-λενινισμό. Ούτε όσοι πολέμησαν εναντίον της ήταν συνειδητοποιήμενοι οπαδοί της αστικής δημοκρατίας και της ελεύθερης αγοράς.


Κατά την τελευταία ιδίως και τραγικότερη φάση του Εμφυλίου, ο «Δημοκρατικός Στρατός» απαρτιζόταν από ολοένα και νεαρότερους αγρότες –γυναίκες και άντρες- αρκετοί εκ των οποίων ήταν και σλαβόφωνοι. Και ο «Εθνικός Στρατός» πύκνωνε τις γραμμές του καλώντας στα όπλα κληρωτούς από την ύπαιθρο κι από τις πόλεις, οι οποίοι ήξεραν πως αν αρνούνταν να πολεμήσουν για το Έθνος και για τον Βασιλιά, θα κηρύσσονταν λιποτάκτες και θα τουφεκίζονταν.


Διέθεταν ωστόσο αμφότερες οι παρατάξεις ισχυρά ερείσματα, πιότερο ηθικά παρά καθαρά πολιτικά: Η Αριστερά έβλεπε τους Χίτες και τους Ταγμασφαλίτες –εκείνους που είχαν ένοπλα υπηρετήσει επί Κατοχής τις κυβερνήσεις των δοσιλόγων και είχαν ορκιστεί πίστη στον Αδόλφο Χίτλερ- να εξιλεώνονται φορώντας τις αγγλικής ραφής στολές με το στέμμα. Να παριστάνουν τους πατριώτες. Η Δεξιά και το αντικομμουνιστικό Κέντρο επιβεβαίωναν την εκτίμησή τους ότι στρατηγικό στόχο του ΚΚΕ, από την εποχή του παλλαϊκού ΕΑΜ, δεν αποτελούσε παρά η βίαιη κατάληψη της εξουσίας. Η πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα της Μόσχας και η ρητή απώλεια κρίσιμου μέρους της εθνικής κυριαρχίας. (Η προπολεμική θέση του ΚΚΕ για «ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία» έμοιαζε -με τις αγαστές σχέσεις του «Δημοκρατικού Στρατού» με το σλαβομακεδονικό ΣΝΟΦ- να επιβεβαιώνεται.)


Η κατάληξη του Εμφύλιου Πολέμου ήταν ουσιαστικά προδιαγεγραμμένη από τις αρχές του 1945. Όταν στη Διάσκεψη της Γιάλτας, οι νικητές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είχαν μοιράσει την Ευρώπη σε ζώνες επιρροής και ο Στάλιν είχε παραχωρήσει την Ελλάδα στους Βρεττανούς, που την έκαναν λίγο αργότερα πάσα στους Αμερικάνους. Ή και ακόμα νωρίτερα. Είναι χαρακτηριστικότατο πως κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών του 1944, η «Πράβντα» -η μεγαλύτερη σοβιετική εφημερίδα- δεν έγραψε ούτε μια λέξη για την Μάχη της Αθήνας.


Αλλά και η μετεμφυλιακή Ιστορία ήταν εν πολλοίς αναμενόμενη. Η Δεξιά κυβέρνησε με ελάχιστα διαλείμματα επί τριάντα σχεδόν χρόνια. Η Αριστερά –υφιστάμενη φοβερές διώξεις, εισπράττοντας μιαν ασύμμετρη εκδικητικότητα- απέκτησε το φωτοστέφανο του μάρτυρα. Τα παιδιά και τα εγγόνια –και τα δισέγγονα όπως αποδεικνύεται- εκατέρωθεν μεγάλωσαν με ηρωικές και πένθιμες διηγήσεις, που δεν λένε ακόμα να ξεθωριάσουν.
Εκείνο ωστόσο το οποίο δεν έγινε ποτέ ευρέως αντιληπτό είναι πως οι αληθινά κερδισμένοι από τον Εμφύλιο δεν πολέμησαν οι ίδιοι ούτε στις τάξεις του «Εθνικού» ούτε του «Δημοκρατικού Στρατού».


Αληθινά κερδισμένοι στάθηκαν όσοι ξεκοκκάλισαν τους πακτωλούς χρημάτων του Σχεδίου Μάρσαλ –και της αμερικάνικης βοήθειας γενικά- όχι για να συντρίψουν τον κομμουνισμό αλλά για να στήσουν δικές τους μπίζνες με το άλλοθι της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. «Εθνικόφρονες» εργολάβοι σε στημένους διαγωνισμούς του Δημοσίου. Επιχειρηματίες που το μόνο τους επιχειρηματικό προσόν ήταν η πίστη τους στο ιδανικό «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια». Ή ακόμα κυνικότερα, όσοι πήραν θαλασσοδάνεια και απλώς φούσκωσαν τους λογαριασμούς τους στην Ελβετία.


Αληθινά κερδισμένοι από τον Εμφύλιο υπήρξαν όσοι πάνω στο αίμα των απλών αγωνιστών, έχτισαν καριέρες μεγαλοστελεχών της Αριστεράς. Τα –κατά Στρατή Τσίρκα- «ανθρωπάκια», για τα οποία η ήττα στον Εμφύλιο δεν σήμαινε παρά μετοίκηση από τα βουνά της Ελλάδας στις πόλεις του Ανατολικού Μπλοκ. Εκεί όπου ως εξόριστη νομενκλατούρα, απολαμβάνοντας τα περισσότερα απ'τα προνόμια κάθε νομενκλατούρας, συνέχισαν να βυσσοδομούν εναντίον εαυτών και αλλήλων.


Από την άποψη των αληθινών κερδισμένων του, ο Εμφύλιος διαθέτει ανατριχιαστικές ομοιότητες με το σήμερα. Για αυτό ίσως, κατά βάθος, δικαίως παραμένει στην επικαιρότητα.

27

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

15 σχόλια
Είναι περιττό να αναφέρουμε ότι σε οποιονδήποτε πόλεμο (πολύ περισσότερο σε έναν εμφύλιο) οι κτηνωδίες γίνονται και από τις δύο πλευρές.Απλά είναι άξιο αναφοράς ότι από τη μία πλευρά ήταν αντάρτες της Αντίστασης και από την άλλη ταγματασφαλίτες που συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις Κατοχής,γεγονός πρωτοφανές για χώρα που μόλις απελευθερώθηκε από έναν τόσο βάναυσο πόλεμο. Συνεπώς φτάσαμε σε αντίστοιχες περιπτώσεις Φον Γιοσμά στο μέλλον με συγκατάθεση Παλατιού στις διώξεις αριστερών και στη δολοφονία Λαμπράκη.Η συμμετοχή των δοσίλογων με τον Εθνικό Στρατό ήταν μία από τις κυριότερες ενδείξεις ότι η μετεμφυλιακή δεξιά έπραττε σαν λατινοαμερικάνικη δικτατορία...
Δεν διαφωνεί κανείς πιστεύω ότι το ηθικό και δίκαιο μετά το πέρας του Β Παγκόσμιου ήταν να κυβερνήσουν αυτοί που πολέμησαν τους Γερμανούς και όχι αυτοί που υποτάχθηκαν. Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, ζήσαμε ακόμα μία φορά την μοίρα του να είσαι μικρή χώρα. Θες δεν θες είσαι έρμαιο στις ορέξεις των μεγάλων δυνάμεων. Πάντως, κάνετε λάθος όσοι πιστεύετε ότι το ΚΚΕ είχε τόση μεγάλη δύναμη και απήχηση στον λαό, έστω και μετά την Κατοχή που ήταν στις μεγάλες δόξες του. Αν είχε τόση δύναμη, θα είχε ξεσηκωθεί όλη η Ελλάδα και τώρα θα ήταν τελείως διαφορετική η ροή της ιστορίας. Όσοι έζησαν τον πόλεμο από κοντά, ξέρουν ότι ειδικά στο τέλος, πέρα από τους σλαβόφωνους που πολεμούσαν στον Δημοκρατικό Στρατό, πάρα πολλοί βρίσκονταν εκεί από απειλές και με το όπλο στον κρόταφο. Τα εγκλήματα των Αριστερών στον Εμφύλιο ήταν αποτρόπαια και δεν δικαιολογούνταν καθόλου από το ηθικό της θέλησης του να κυβερνήσουν. Με λίγα λόγια, έχασαν το δίκιο που είχαν όταν στρατολογούσαν με δολοφονίες και ομαδικούς τάφους. Αυτή η στάση τους στον Εμφύλιο ήταν αυτό που οδήγησε στο τόσο μίσος ύστερα για την Αριστερά, στα νησιά όπως η Μακρόνησος και στα πραξικοπήματα ''προκειμένου να αποφευχθεί η κομμουνιστική απειλή''. Φυσικά και η άλλη πλευρά έκανε εγκλήματα. Όμως η δεξιά, διορίστηκε με το έτσι θέλω χωρίς καμία ηθική ανωτερότητα ή δικαίωμα να κυβερνήσει. Οι εξορίες, οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις μετά τον εμφύλιο είναι απόλυτα καταδικαστέες. Αλλά υπάρχει κανείς που πιστεύει πως και οι κομμουνιστές να κέρδιζαν, δεν θα έκαναν τα ίδια;
Αγαπητέ συγνώμη που μέθυσα και δε μπορώ εδά να διαβάσω το άρθρο... με όλη την αγάπη, αύριο!Ήθελα να σου πω ότι πιστεύβγω ότι οι μονοι που κερδίζουν είναι όσοι από την αγάπη τους δεν ζητούνε να βγούνε ούτε τυχεροί αλλά ούτε και κερδιμένοι...ναααα ένα πράγμα! Δεν τως ενοιάζει. Αλήθεια κανένα τως δεν ένοιαζε όσων έχασαν ό,τι έχασαν πώς έχασαν΄είχανε χάσει πιότερα! Όσοι κερδίσανε να μας εμοστράρονται αγαπητέ. Αγαπητέ σε ζωγραφίζουν εδά...και κερδίζουμε που δεν μας επαίρνεις τα μυαλά. Ομορφιές πάντοτε! με τακτοποιημένα μυαλά...πού και να βλέπανε τα μάτια μας κάτου από τα καπέλλα...είδες εσύ πράμα;;;
Έγκλημα της Δεξιάς τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, οι εξορίες, η Μακρόνησος, οι κάθε λογής πολιτικές διώξεις, η προσκόλληση στις πολιτικές της Βρετανίας και των Η.Π.Α. σε σημείο εθνικής μειοδοσίας. Έγκλημα της Αριστεράς η εμμονή να δημιουργήσει μάρτυρες, θέτοντας ως ύψιστη ένδειξη πίστης στο κόμμα τη μη υπογραφή της δήλωσης μετανοίας, η απαίτηση της απόλυτης υπακοής στο Κόμμα, ακόμα και στις πιο παράλογες αποφάσεις του (βλ. υπόθεση Μπελογιάννη), η σταλινική προσήλωση όταν ο ίδιος ο Στάλιν είχε αποφασίσει ότι δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα.Ένας εμφύλιος απαιτεί υποχρεωτικά δύο στρατόπεδα και είναι το χειρότερο είδος πολέμου. Δεν υπάρχει πολιτισμένος εμφύλιος, Ουκρανία, Συρία, Ιράκ και πολλά άλλα παραδείγματα μας το θυμίζουν κάθε μέρα.Δεν θα μπορούσατε να το παρουσιάσετε σωστότερα κύριε Χωμενίδη: κερδισμένοι μόνο όσοι ανερυθρίαστα και με πλήρη τακτικισμό εκμεταλλεύτηκαν τα πάντα για να κερδίσουν μόνο οι ίδιοι. Καταστάσεις που μάλλον φαίνεται να τις τραβάει ο οργανισμός μας ως χώρα.
Εντυπωσιακη η μονοδιαστατη θεωρηση για τον εμφυλιο που επικρατει ακομη και σημερα. Οι μεν επικεντρωνονται στους ταγματασφαλιτες και τη Φρειδερικη, οι δε στο παιδομαζωμα και στις πηγαδες του Μελιγαλα. Μερικα στοιχεια παντοτε αποσιωπονται, οπως π.χ. οτι δεν υπηρχαν μονο συνεργατες και ταγματασφαλιτες στη δεξια, υπηρχε και ο ΕΔΕΣ που ηταν μια καθαρα δεξια αντιστασιακη οργανωση (ανατιναξε τη γεφυρα του Γοργοποταμου απο κοινου με τον ΕΛΑΣ), υπηρχε ο Ψαρρος και το ταγμα 542 που εξοντωθηκε μεχρις ενος απο τον ΕΛΑΣ, υπηρχαν οι αντιρρησεις του Αρη στη γραμμη Ζαχαριαδη, κλπ. Ξεχνουμε επισης οτι οι πιο αντι-κομμουνιστες ηγετες στην Ελλαδα ηταν οι κεντρωοι (Σοφουλης, Σοφ. Βενιζελος, Γ. Παπανδρεου).Απο ο,τι διαβασα μεχρι τωρα στα σχολια, θα συμφωνησω περισσοτερο με τον κο Δον Ιδιωτη. Παρα τη μισαλλοδοξη πολιτικη διαδοχικων μεταπολεμικων κυβερνησεςων, το οτι δεν επικρατησε τελικα το ΚΚΕ στον εμφυλιο μας γλιτωσε απο την τυχη που ειχαν χωρες οπως η Αλβανια και η Ρουμανια (ας μην αμφιβαλλουμε, με τον αταλαντευτο φιλο-σοβιετισμο που ακομη και σημερα διακρινει το ΚΚΕ, τετοιου ειδους διακυβερνηση θα ειχαν επιβαλλει αν νικουσαν...Και κατι τελευταιο για τον κο Χωμενιδη. Δε θα ηταν καποτε ενδιαφερον να ερευνηθει και παρουσιαστει λεπτομερως η συλληψη και εκτελεση της τραγωδου (νεα Κατινα Παξινου την αποκαλουσε ο Αγγελος Σικελιανος) Ελενης Παπαδακη κατα τα Δεκεμβριανα της Αθηνας? Συνδυαστικα με τις πολιτικες αλλα και τις ενδιαφερουσες σεξουαλικες ιδιαιτεροτητες που της καταλογιζονταν απο ολες τις παραταξεις της εποχης...
Το πρόβλημα είναι, πάνω απ' όλα, ότι πολλοί, και των δύο άκρων, είναι έτοιμοι να γίνουν πάλι κτήνη και επαναλάβουν τις κτηνωδίες που έκαναν ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ άκρα στον εμφύλιο.
ο Εμφύλιος παραμένει επίκαιρος κύριε Χωμενίδη, γιατί η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα, όπου οι συνεργάτες των Γερμανών όχι μόνο δεν δικάστηκαν-φυλακίστηκαν-εκτελέστηκαν, αλλά πήραν αξιώματα-πλούτο και κυνήγησαν ανηλεώς αυτούς που πολέμησαν τους Γερμανούς (μέχρι το 81 παρακαλώ!)Όσο για το ''τσουβάλιασμα'' : το ΚΚΕ, φυσικά και έκανε λάθος στο Μακεδονικό (παγιδευμένο στην ιδεολογία του) αλλά το διόρθωσε πολύ γρήγορα.Ο ΕΛΑΣ ''καθάρισε'' την Μακεδονία από τους κομιτατζήδες και όχι οι εξωγήινοι (και το πλήρωσε με αίμα...)Αλλά έτσι είναι : πρέπει να βρίσκουμε κακά πράγματα και για τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, μην τυχόν και μας κακοχαρακτηρίσουν...
Γ το μακεδονικο το ΚΚΕ τότε χωρίστηκε σε δυο πλευρές .. η μία ήταν υπερ της πρότασης της κομμουνιστικής διεθνούς και η άλλη ήταν ανεδαφική .... Τελικά αποδέχτηκαν την πρόταση για να μην μείνει το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα απομονωμένο ... Κατ' εμε η πρόταση ήταν λίγο ατυχέστατη για εκείνη την περίοδο ... Θα τους αντιπρότεινα να δημιουργούνταν οι Ηνωμένες Εργατικές Πολιτείες των Βαλκανίων .... !!!!
Αλλά έτσι είναι : πρέπει να βρίσκουμε κακά πράγματα και για τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, μην τυχόν και μας κακοχαρακτηρίσουν... Πηγή: www.lifo.grΑκριβώς, γι αυτο και στους κερδισμένους βάζει αυτούς που έγιναν πλούσιοι με απάτες και θαλασσοδάνεια με τους εξόριστους!Κλασσικό άρθρο που παραθέτει πραγματικά στοιχεία, όχι στο πραγματικό μέγεθος και σχετικότητα όμως.Εξισώνει τους πάντες βγάζοντας λάδι τους ενόχους ώστε να αναδειχθεί ο αρθρογράφος και να κάνει και το PR του μην στεναχωρόντας κανέναν...
Εκείνη την εποχή η αριστερά αντιπροσώπευε ότι πιο προοδευτικό και δίκαιο. Πιστεύω ότι αν ζούσα τότε κι εγώ με το ΕΑΜ στο βουνό θα ήμουν. Σήμερα βέβαια, ευλογώ τον Τσώρτσιλ και τους Άγγλους στρατιώτες που πολέμησαν και μας έσωσαν απ' τον ολοκληρωτισμό (αν και παρόλα αυτά αργήσαμε να αποκτήσουμε πραγματική δημοκρατία).Κατά τα άλλα από διχασμούς εμείς οι έλληνες γνωρίζουμε πολύ καλά: κάποτε είμαστε χωρισμένοι σε ενωτικούς-ανθενωτικούς, έπειτα σε βασιλικούς και βενιζελικούς, μετά σε αριστερούς και δεξιούς, σήμερα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Δεν είναι τυχαίο που η δημοκρατία γεννήθηκε σε μια χώρα όπου όλοι θέλουν να είναι αρχηγοί...
Δεν πολέμησε ο Τσώρτσιλ.1 αυτό.Δεύτερον,σε έσωσαν οι μεραρχίες του Σκόμπυ στην Αθήνα;Σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη φεύγανε οι στρατοί Κατοχής,εδώ έφυγε ο ένας για να εγκατασταθεί ο άλλος,προσυμφωνημένα από εποχές κυβέρνησης Καϊρου.3ον,τις ναπάλμ στον Γράμμο τις έριξαν Αμερικάνοι.4ον,ο παππούς του Χωμενίδη εκτελέστηκε από αυτούς που «μάχονταν» τον «ολοκληρωτισμό» επειδή ήταν κομμουνιστής το '44,οπότε λίγη προσοχή στο τι και που γράφουμε δεν βλάπτει.
To "πολέμησαν" πήγαινε στους στρατιώτες κι όχι στον Τσώρτσιλ εννοείται. Το θεώρησα αυτονόητο.Όσο για τα υπόλοιπα δεν βλέπω που διαφωνούμε. Όπως είπα κι εγώ αν ζούσα τότε με το ΕΑΜ θα ήμουν, τώρα γιατί και πως προδόθηκε τόσος κόσμος που πίστεψε σ' αυτή την ιδεολογία δε νομίζω ότι μπορούμε να το συζητήσουμε στα σχόλια της lifo :^)
Για το δεύτερο ερώτημα σου:Συμφωνία της Καζέρτας και συμφωνία της Βάρκιζας.2ον σαφώς και είναι αυτονόητο το ότι δεν εννοούσες πως πολέμησε ο ίδιος,απλά του αποδίδονται λόγω υποκειμενισμού πολύ περισσότερα από όσα θετικά έκανε και καλύπτουν τα όσα αρνητικά έκανε(αυτός και οι Βρετανικές κυβερνήσεις γενικότερα).
Το οτι μετεπειτα Αστοι με κεφαλαιο Α οπως η Αρβελερ, η Συνοδινου και ο Χατζιδακις ηταν στο βουνο η στη ΕΠΟΝ μηπως σας διαφωτιζει καθολου, κε Νοων, σχετικα με τις ιδιαζουσες συνθηκες εκεινης της εποχης?
@Δον ΙδιώτηςΤα πράγματα είναι πιο περίπλοκα απ' τη ταμπέλα δημόσιος-ιδιωτικός (υπάλληλος)...Μπορώ να γράψω και άλλα παραδείγματα από τα όσα κατά διαστήματα γράφεις στα σχόλια σου.....του τύπου Άσπρο-Μαύρο!.....που κατά τα άλλα, γράφεις για πολυπλοκότητα...
και μονο οτι ο χωμενιδης γραφει οτι η χα ανεστησε τον μελιγαλα δειχνει ελλειπη (να το πω ετσι) γνωση της πραγματικοτηταςη "τιμη" στους νεκρους ταγματασφαλιτες γινοταν παντα. και ο σαμαρας πηγαινε και δηλωνε "τιμη στους σφαγιασθεντες απ τους εαμοκομμουνιστες"κατα τα λοιπα ναι ενας "εθνικος" στρατος με κληρωτους υπο αμερικανοαγγλικη διοικηση νικησε εναν εθελοντικο στρατο -πολλοι απο τους εθελοντες ηταν στο βουνο απο το 43.
Στo άρθρο σου κύριε Χωμενίδη ξέχασες να αναφέρεις πως ο διχασμός υπήρχε από την αρχή του αιώνα και πάντα ήταν ενάντιος των αριστερών ... Ξεχνιούνται τα ιδιώνυμα του Βενιζέλου , το κυνήγι από του πρωθυπουργούς της Δεξιάς πχ Καραμανλής .. Επίσης στον Εμφύλιο είναι γεγονός οι κατασκηνώσεις φρίκης και βιασμούς σε χωρια κ φυλακές εις βάρος των αριστερών .. Πολλοί αριστερόι εξορίστηκαν σε διάφορα νησιά , άλλλοι δεν επέστρεψαν ποτε στην χώρα τους και άλλοι δολοφονήθηκαν από το επίσημο κράτος .Απορία μ είναι γτ πάντα όταν δυναμώνει , διευρύνεται και μαζικοποιείται η Ελληνικη Αριστερά υπήρχαν διχασμοί , χούντες και εμφύλιοι ??? Βλέποντας και την δύναμη της Αριστεράς πλέον στην Ελλάδα είναι η ώρα να παιχτεί το ίδιο έργο ...
Μόνο μια μικρή παρατήρηση:Δεν είναι η Χ.Α. (από την μια μεριά) που ξεφεύγει μόνο.Ο Πολύδωρας, ο Καρατζαφέρης, ο Μπαλτάκος, ο Άδωνις, ο Βορίδης κ.α. από ΑΝΕΛ, ΝΔ και ανεξάρτητοι ξεφεύγουν επίσης.Και αυτό είναι ακόμα χειρότερο.Γιατί αυτοί, έχοντας αποφύγει την ταμπέλα του Ναζιστή μαχαιροβγάλτη, ενδέχεται να έχουν μια κάποια μεγαλύτερη απήχηση (για την ενδεχόμενη συσπείρωση) στην προτροπή τους για αγώνα κατά των "αριστερών". Για να δούμε, η ενοποίηση των παραπάνω μαχητών θα δείξει το αποτέλεσμα.
Πάντα ταύτα είδον, και προσήλωσα τον νούν μου εις παν έργον, το οποίον γίνεται υπό τον ήλιον· είναι καιρός καθ' ον ο άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού. Εκκλησιαστής 8:9- Η Αγία Γραφή σε μετάφραση Νεόφυτου Βάμβα