Στο σημερινό «Α μπα»: ένας ορμητικός έρωτας

Στο σημερινό «Α μπα»: ένας ορμητικός έρωτας Facebook Twitter
59

 

__________________
1.


Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι πριν τέσσερα χρόνια χώρισα από την πρώτη μου σχέση η οποία διήρκεσε πέντε χρόνια. Η πρωτοβουλία ήταν δική μου, γιατί τον αισθανόμουνα σαν μπαμπούλα. Μη πάει το μυαλό σας σε ξύλο, μιλάμε για light καταστάσεις που παραπέμπουν σε ψυχολογικό πόλεμο πιο πολύ.
Ως άνθρωπος διέφερε πολύ από το μέσο όρο. Αντικειμενικά βρισκόταν πολύ ψηλά επαγγελματικά και οικονομικά και υποκειμενικά βρισκόταν ψηλα σεξουαλικά εμφανισιακά και σε θέματα επιλογών τρόπου ζωής και προτιμήσεων, και γενικά όσο ήμουνα μαζί του δεν υπήρχε κανένας που να μπορεί να σταθεί δίπλα του.
Αφού χωρίσαμε, με κατηγόρησε ότι προτίμησα μια ζωή μίζερη και στάσιμη (αυτά συνεπάγονται της ζωής δημ. υπαλλήλου στην επαρχιακή πόλη καταγωγής) από μια ζωή χαρισάμενη που θα είχα μαζί του. Του απάντησα πως εφόσον μαζί του δε θα είχα ελευθερίες να τη βράσω τη ζωή τη χαρισάμενη.
Το πρόβλημα είναι ότι δυστυχώς δεν τη βράζω αυτή τη ζωή. Πιάνω τον εαυτό μου να με έχει επηρεάσει πολύ στον τρόπο σκέψης καθώς επίσης και να συγκρίνω όποιον γνωρίζω μαζί του. Σκέφτομαι ακόμα ακόμα αν ο άλλος έχει καλή δουλειά/λεφτά και κρίνω με βάση αυτό! Προφανώς δεν είναι εύκολο να βρεις σούπερ επιτυχημένο καλό άνθρωπο που να ταιριάζετε κιόλας, οπότε καταλήγω στο να είμαι μόνη, ή να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι ο ταδε πχ δεν είναι όσο κακός νομίζω. Επίσης σκέφτομαι πως είμαι κι εγώ αποτυχημένη και ως αποτυχημένη πρέπει να συμβιβαστώ με έναν εξίσου αποτυχημένο.
Δε σκέφτομαι πάντα έτσι. Είναι στιγμές που νιώθω περήφανη για όσα έχω κάνει και που αναγνωρίζω πόσο όμορφη είναι η ζωή. Αλλά δυστυχώς και μόνο που συνεχίζουν να υπάρχουν οι άλλες σκέψεις και με εμποδίζουν απ' το να συνεχίζω την ερωτική μου ζωή, νιώθω πολύ άσχημα και έτσι οδηγήθηκα στο να ζητήσω την καθαρή σου σκέψη.

Σ' ευχαριστώ!- κανενας

Δηλαδή η ερωτική σου ζωή είναι στάσιμη επειδή θα ήθελες να είσαι ακόμα με εκείνον, αν εκείνος δεν ήταν αυτός που είναι.


Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να αναρριχήθηκε επαγγελματικά επειδή έχει αυτόν τον χαρακτήρα που έχει; Ή, αν γεννήθηκε μέσα σε περιβάλλον που του δημιούργησε την εντύπωση ότι είναι αυτονόητα αρχηγός, -δηλαδή σε πλούσια οικογένεια - δεν θα μπορούσε να φέρεται διαφορετικά;


Εννοώ, έχεις καταλάβει ότι έχει την κοινωνική θέση που έχει επειδή είναι αυτός που είναι; Ότι δεν μπορείς να νοσταλγείς το lifestyle χωρίς τα υπόλοιπα, γιατί αυτά πάνε μαζί;


Αν σου λείπουν τα λούσα, σε καταλαβαίνω και δεν σε κατακρίνω. Και σε ποιον δεν θα έλειπαν; Συνηθίζει κανείς πολύ εύκολα στα πλούτη. Προσπάθησε όμως να καταλάβεις τι σου λείπει, και για ποιο λόγο δεν το έχεις, γιατί δε νομίζω ότι είναι στάσιμη η ερωτική σου ζωή. Εσύ στέκεσαι, επειδή σκέφτεσαι μήπως αν έμενες μαζί του τελικά δεν ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα. Μήπως με τον καιρό σταματούσε να είναι μπαμπούλας. Μήπως βιάστηκες και έχασες την κότα με τα χρυσά αυγά. Η απάντηση είναι: τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα, και με τα χρόνια θα γινόταν ακόμη χειρότερα. Αν θέλεις να πουλήσεις την ψυχή σου στον Διάβολο, κατά πάσα πιθανότητα θα μπορείς ακόμη να το κάνεις: κάτι τύποι σαν αυτόν δεν ανέχονται να φεύγουν άνθρωποι χωρίς την άδεια τους. Αν δεν θέλεις να επιστρέψεις όμως, να ξέρεις γιατί, γιατί αυτά που συγκρίνεις τώρα είναι σα να συγκρίνεις μοτοσακό με ρετσινόλαδα.

__________________
2.

Θα προσπαθήσω να γίνω σύντομη και περιεκτική. Η κατάσταση έχει ως εξής. Είμαι 21 και για ένα πολύ μεγάλο διάστημα της παιδικής μου ηλικίας μέχρι και τα εφηβικά μου χρόνια στο σπίτι υπήρχε ενδοοικογενιακή βία. Προς την μητέρα μου. Με ότι αυτό συνεπάγεται για τις δυο πλευρές. Ψυχολογικά προβλήματα και συναισθηματικά κενά των γονιών μου πού βγήκαν στην φόρα έτσι. Γιατί κανείς δεν το χειρίστηκε όπως θα πρεπε. Εμείς ήμαστε απλώς μάρτυρες τσακωμών αλλά ποτέ άλλων περιστατικών.
Τουλάχιστον εγώ.(ο αδερφός μου ήταν παρών σε ένα περιστατικό). Αλλά πάντα υποψιαζόμουν κάτι. Σαν αυτό που μου έχε πει κλαίγοντας τότε ο αδερφός μου να ήταν της φαντασίας μου, και είχα πείσει τον εαυτό μου ότι ήταν κάτι μεμονωμένο. Ένας πιο άγριος καβγάς. Μέχρι που κάποια στιγμή βρήκα το θάρρος να συζητήσω με την μαμά μου γιατί το έφερε η κουβέντα για αυτά τα χρόνια, έμαθα την αλήθεια μα ήταν μια στιγμή χωρίς συναισθηματικές εντάσεις. Το πήρα ήρεμα. Σαν να έγινε επιτέλους η αποκάλυψη που αιτιολόγησε όλα αυτά τα αντιφατικά συναισθήματα αγάπης-απέχθειας που είχα για την οικογένεια μου και που ένιωθα τύψεις για αυτήν μου την στάση. Το θέμα οτι ειναι μέρες που αντιλαμβάνομαι την οικογένεια μου σαν υποκριτές, ότι υπάρχει ένας ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο που όλοι τον αγνοούν. Και άλλες μέρες που σκέφτομαι πόσο τους αγαπώ και τους τρεις και δεν θέλω να τους πληγώσω με παλιές ιστορίες μιας φαίνονται να το έχουν ξεπεράσει. Αλλά εγώ δεν μπορώ μάλλον. τ Τα τελευταία χρόνια που είμαι φοιτήτρια σε άλλη πόλη ζω αυτήν την κατάσταση για λίγες μέρες μέσα στον μήνα. Όταν επιστρέψω όμως εκεί? ΤΙ να κάνω. Να απευθυνθώ σε ψυχολόγο, ψυχίατρο? Να κάνω επιτέλους συζήτηση μαζί τους γα όλα αυτά, χωρίς να υπολογίσω τις συνέπειες πάνω σε αυτούς μόνο για να νιώσω καλύτερα εγώ?- μπερδεμένη


Ναι, να απευθυνθείς σε ψυχολόγο, ψυχίατρο, και όταν τα βάλεις μέσα σου σε μια σειρά, τότε να σκεφτείς αν υπάρχει λόγος να κάνεις συζήτηση μαζί τους. Πριν την κάνεις πρέπει να έχεις πλήρως ξεκαθαρίσει μέσα σου τι μπορείς να περιμένεις από μια τέτοια κουβέντα, και τα δικά σου κίνητρα για να την ξεκινήσεις.

__________________
3.

Ζω σε ένα τουριστικό νησί που ουσιαστικά ζει από τον τουρισμό εδώ και δεκαετίες.
Η τριβή που έχουμε με τους τουρίστες - δυτικοευρωπαϊκών χωρών κυρίως αλλά και κάποιοι Αμερικανοί - είναι γύρω στους 7 μήνες τον χρόνο με τους 5 από αυτούς να είναι στο peak. Και είναι καθημερινή.
Από μικρή ηλικία παρατηρώ τις διαφορές μεταξύ των ζευγαριών, θέλω να πω τις διαφορές στο πώς φέρονται και συμπεριφέρονται μεταξύ τους. Για παράδειγμα όταν πηγαίνεις για φαγητό στην ταβέρνα με ζευγάρι Έλληνες ζεις για λίγο σε κατάσταση 'προσέχω τα πάντα' δηλαδή μην μου κλέψουν το κινητό, μην με κλέψουν στον λογαριασμό, μην τυχόν και μου έχουν φέρει τα φαγητό με καθυστέρηση, μην κάτσει κανείς αλλοδαπός αλλόχρωμος δίπλα μου κλπ. Συνήθως η γυναίκα δίνει άπειρες (και ατελείωτες) συμβουλές στον άντρα του στυλ 'κρέμασε την τσάντα σου από την μέσα μεριά γιατί θα σου την κλέψουν', 'βάλε το μπουφάν σου γιατί κάνει κρύο και είσαι ευαίσθητος', 'στρώσε την κάλτσα στο παπούτσι γιατί έχει στραβώσει' και εν ολίγοις κάνε ό,τι σου λέω σε θέματα που αφορούν τις λεπτομέρειες τις καθημερινότητας. Όταν ο άντρας μιλάει για πολιτικά ή για την κοινή ζωή τους και τις αποφάσεις τους τότε η γυναίκα δεν λέει τίποτα, δεν εκφράζει καμία γνώμη αλλά φροντίζει να δείχνει ότι συμφωνεί με όσα λέει, με λίγα λόγια ότι συμφωνεί με τα πάντα που λέει. Αρκετές φορές δηλώνει περήφανη ως γυναίκα του άντρα της. Αν τύχει όμως και διαφωνήσουν (σπάνιο γιατί η υποκρισία είναι μεγάλη στην Ελλάδα) τότε αρχίζουν οι έντονες φωνές, και ο πόλεμος του ποιος θα καβαλικέψει ποιόν.

Τέτοια πράγματα δεν τα παρατηρώ στα μη ελληνικά ζευγάρια. Χωρίς να έχω τύχει πολλές φορές σε παρέα με ξένα ζευγάρια, αλλά συνήθως κάθομαι σε διπλανό τραπέζι και ακούω τί λένε. Κουβεντιάζουν σαν φίλοι. Η φωνή τους είναι φυσιολογική. Διαφωνούν συχνά λέγοντας την γνώμη τους. Αλλά δεν τους βλέπω να τσακώνονται όταν διαφωνούν, ούτε να ανεβαίνει ο τόνος της φωνής τους. Συνεχίζουν να κουβεντιάζουν εν γνώσει τους ότι διαφωνούν για το τάδε θέμα. Και γελάνε. Γελάνε πολύ περισσότερο από τα ελληνικά ζευγάρια (τα οποία είναι μονίμως σοβαρά). Γελάνε, αστειεύονται, διασκεδάζουν οι δυο τους.

Μετά από πολλά χρόνια που ζω στο νησί έχω καταλάβει ότι οι δυτικοευρωπαίοι σύζυγοι είναι φίλοι μεταξύ τους και σέβονται ο ένας τον άλλον δίνοντάς του χώρο και χρόνο. Οι Έλληνες σύζυγοι από την άλλη έχω καταλάβει ότι εξαρτώνται ο ένας από τον άλλον 100% και πως δεν αφήνουν κανέναν άλλον να μπει στον δεσμό τους, είναι μόνο οι δυο τους. Παρατηρώ ότι είναι τραγικά μόνο οι δυο τους. Μεταξύ τους δε είναι επιθετικοί, είτε δίνοντας εντολές, είτε δηλώνοντας υποταγή, είτε φωνάζοντας και καβαλώντας τον άλλον. Φιλία δεν υπάρχει. Ούτε γελούν μεταξύ τους. Ούτε μιλάνε ήρεμα. Ούτε τους βλέπω να διασκεδάζουν επειδή είναι οι δυο τους.

Πιστεύω ότι είμαστε ένας τριτοκοσμικός λαός. Που κάνει άθλιες συζυγικές σχέσεις.

υ.γ. θέλω να προλάβω απάντηση του είδους 'δεν είναι όλοι ίδιοι' λέγοντας ότι ναι δεν είναι όλοι ίδιοι, υπάρχουν εξαιρέσεις. αλλά δεν μιλάω για τις εξαιρέσεις, περιγράφω την πλειοψηφία η οποία 'φέρει' την τάδε νοοτροπία. και η νοοτροπία είναι ίδια για όλα τα μέλη της ομάδας που την έχει.- αυτά τα λίγα

Προβλέπω ότι θα ανάψεις φωτιές με αυτό που έγραψες, αλλά τι να πω, καταλαβαίνω γιατί το έγραψες. Δυσκολευόμαστε να κάνουμε ισότιμες σχέσεις, άρα και συζυγικές, γιατί τα δύο φύλα έχουν ακόμη πολύ μεγάλες διαφορές στους βαθμούς ελευθερίας. Ούτε φίλοι μπορούν να γίνουν έτσι δύο άνθρωποι, ούτε σύμμαχοι. Παράλληλα, η μόνιμη πολιτική και οικονομική αστάθεια που δέρνει τη χώρα εδώ και αιώνες έχει δημιουργήσει έναν λαό που έχει άπειρους (καλούς) λόγους για να είναι καχύποπτος.

__________________
4.

Γεια σου Αμπα!

Η ερώτησή μου αφορά το Ισλαμικό κράτος και τη ριζοσπαστικοποίηση κάποιων μουσουλμάνων.
Δουλεύω στην ίδια ομάδα με έναν Αλγερινό και πραγματικά τα πηγαίναμε πολύ καλά, μου μιλούσε για τη θρησκεία του, κάναμε πλάκα, και είναι πολύ έξυπνος και εργατικός άνθρωπος. Άρχισε να πηγαίνει κάθε Τετάρτη σε κάτι σα κατηχητικό και την Πέμπτη έρχεται τούρμπο στη δουλειά. Πλέον στον ελεύθερό μας χρόνο μιλάει συνέχεια για το πόσο αδικημένοι είναι οι μουσουλμάνοι και πόσο τους καταπιέζουν οι δυτικοί.
Μου έδωσε το παράδειγμα ενός μουσουλμάνου χακερ που λέει πως καταδικάστηκε σε θάνατο στην Αμερική. Ο αντίλογος μου είναι ο κλασικός. Ότι εδώ είναι Ευρώπη, κανείς δε σε καταδικάζει σε θάνατο, έχεις τη δουλειά σου, πληρώνεσαι το ίδιο με τους ντόπιους, έχεις περίθαλψη, επίδομα από το κράτος.
Με τα πολλά το γυρνάει πάλι στον χακερ και του απάντησα ότι είναι σα να μου λες ότι επειδή το ισλαμικό κράτος σκότωσε χριστιανούς, εμείς πρέπει να πάρουμε τα όπλα και να εκδικηθούμε για το θάνατο των ομόθρησκων μας. Κάπου εκεί έφερε το επιχείρημα ότι το ΙΣΚΡ είναι δυτικό δημιούργημα, ότι είναι η αντίδραση στις δυτικές επεμβάσεις που έχουν γίνει σε μουσουλμανικές χώρες και πως έχουν κάποιο δίκιο!

Μέσα σε όλα αυτά ο υπουργός εξωτερικών είπε πως μάλλον ήρθε η ώρα να επέμβουμε κατά του ΙΣΚΡ. Αν ισχύει αυτό που είπε ο συνάδελφός μου, είμαι κατά ενός επεμβατικού πολέμου που θα δώσει λαβή στο μελλοντικό ΙΣΚΡ να δικαιολογήσει τις πράξεις του.

Απ τη μία σκέφτομαι την Παλμύρα και τους ομοφυλόφιλους που πετάνε από τις ταράτσες και εκνευρίζομαι, ενώ από την άλλη σκέφτομαι πως είναι ο δικός τους πόλεμος, δε πρέπει να επεμβαίνουμε σε άλλες χώρες γιατί έτσι αυξάνεται το χάσμα και χρεωνόμαστε σα "Δύση" ανθρώπινες ζωές μάχιμου ή άμαχου πληθυσμού με τις γνωστές συνέπειες των τρομοκρατικών επιθέσεων και της διαιώνισης του μίσους. Δε μπορώ να δεχτώ και ίσως είμαι ρομαντικός πως επειδή οι βλαμμένοι του ΙΣΚΡ κάνουν τις μ@##!$ς που κάνουν, στιγματίζουν ολόκληρους λαούς και να διαιωνίζεται το στερεότυπο του κακού μουσουλμάνου από τη μια και του κακού παρεμβατικού δυτικού από την άλλη.
Πως βλέπετε το θέμα εκεί στην Αμερική; Πως να αντιμετωπίσω το συνάδελφο που του έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου και οι υπόλοιποι φοβούνται πως θα πάρει τα όπλα; Εγώ δε θα ήθελα να ξανασυζητήσουμε τα θέματα που τους βάζουν στο κατηχητικό, νιώθω σα να προσπαθεί να με προσηλυτίσει και να μου επιβάλει το δίκιο του για διάφορα θρησκευτικά ή πολιτικά θέματα. Η αλλαγή είναι τεράστια. Ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος που μετατράπηκε σε ενα πολύ θυμωμένο άνθρωπο. Το ξέρω ότι η οπτική μου γωνία είναι δυτική.
Ευχαριστώ για την προσοχή σου Αμπα και για τα βιβλιόφιλα τιπ που μου έχεις δώσει απο τη στήλη σου! – κεφτεδακι

Τι να πω για την «Αμερική», υπάρχουν πενήντα Αμερικές, εγώ για την δική μου μπορώ να πω μόνο τι μυρίζομαι. Οι κλασικοί Ρεπουμπλικάνοι πιστεύουν ότι το Ισλάμ –οι Μουσουλμάνοι, βασικά - είναι ο Σατανάς και όλα τα κακά έρχονται από κει, και πρέπει να τους ισοπεδώσουμε το γρηγορότερο για να τελειώνουμε. Οι κλασικοί Δημοκρατικοί απορρίπτουν τον σεξισμό, τον ρατσισμό και την καταπίεση των ανθρώπινων δικαιωμάτων απ' όπου κι αν προέρχονται, εκτός αν προέρχονται από μουσουλμάνους, οπότε ξαφνικά η κουβέντα γίνεται πάρα πολύ τζιζ και πρέπει να προσέχουμε και «δεν είναι όλοι έτσι» και «αυτοδιάθεση», και «δεν έχουμε δικαίωμα να επιβάλλουμε την άποψη μας» και τα λοιπά. Εδώ που τα λέμε, περίπου αυτά που λες εσύ, αλλά χωρίς την αμφισβήτηση.


Στην Αμερική αυτή η συζήτηση είναι πάρα πολύ έντονη επειδή υπάρχει πραγματικά δυνατότητα παρέμβασης, δεν είναι θεωρητική η κουβέντα όσο στην Ευρώπη. Δεν με ρωτάς τι πιστεύω εγώ προσωπικά, και ευτυχώς, γιατί είναι από τα πολύ δύσκολα ερωτήματα, και μια γενική τοποθέτηση δεν είναι αρκετή για μια απάντηση - γενική τοποθέτηση. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι όταν βρίσκεσαι σε μια χώρα που έχει τα μέσα να αλλάξει την πορεία της γης, και καταδικάζεται όταν παρεμβαίνει, αλλά καταδικάζεται και όταν δεν παρεμβαίνει, οι θεωρίες που έχεις μεγαλώνοντας στην Ελλάδα δεν φαίνονται πια τόσο αυτονόητες.


Όμως το πώς να αντιμετωπίσεις έναν συνάδελφο που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου θρησκευτικού τύπου δεν έχει κάποια δυσκολία. Ακριβώς όπως θα αντιμετώπιζες έναν συνάδελφο που θα είχε υποστεί πλύση εγκεφάλου από τη χριστιανική σκοπιά. Για πολιτική μιλάμε πάντα, η θρησκεία είναι το καναπεδάκι.

__________________
5.

Αγαπητή Λένα και μισητοί αναγνώστε της!
Έχω κάτι να σας πω: Πριν από λίγο καιρό δημοσιεύτηκε μια ερώτησή μου προς την Λένα η οποία προσφάτως απαντήθηκε από την ίδια εκφράζοντας τις απόψεις με όμορφα και ευγενικά επιχειρήματα. Στα σχόλια όμως των ''αναγνωστών'' το τι καφρίλα, ζήλεια και ειρωνεία υπήρξε, πραγματικά με σόκαρε! Αυτό είναι πραγματικό bullying. Λένα λυπάμαι αλλά δεν έχεις σκεφτεί κάποια σχόλια να φιλτράρονται; Ένιωσα σαν Χριστιανή στο Κολοσσαίο..!!! Ντροπή σας! Άντε τώρα κράξτε ανενόχλητοι - έτσι κι αλλιώς δεν θα μπω στον κόπο να τα διαβάσω. Πολύ καφρίλα για τα γούστα μου....- Σοκ και Δέος!

Συνήθως λαμβάνω μηνύματα διαμαρτυρίας επειδή κόπηκε ένα σχόλιο («λογοκρισία» το λένε). Είναι η πρώτη φορά που κάποιος διαμαρτύρεται κάποιος επειδή δεν κόβονται αρκετά. Αγαπητή αναγνώστρια, τα σχόλια φιλτράρονται. Όχι από εμένα.


Επειδή εξαιτίας του φιλτραρίσματος κατά τη γνώμη μου τα σχόλια είναι ευπρεπή, κι επειδή δυστυχώς δεν μας λες για ποια σχόλια μιλάς, και με ποια αφορμή γράφτηκαν, θέλω να σου πω τα εξής, και όχι επειδή θέλω να υπερασπιστώ τους αναγνώστες. Αλήθεια, όχι γι 'αυτό, αλλά γιατί έχω βρεθεί στη θέση σου πολλές φορές.


Τα σχόλια στο ίντερνετ, τα email και ο ηλεκτρονικός λόγος γενικότερα, είναι μια νέα κατηγορία έκφρασης. Δεν είναι προφορική, και δεν είναι γραπτή. Είναι εγκεφαλική, χωρίς φίλτρα. Στο ίντερνετ μιλάμε όπως όλοι όσοι περηφανεύονται ότι «μιλάνε σταράτα» και «λένε πάντα την αλήθεια». Λέμε αυτό που μας κατεβαίνει στο κεφάλι, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη την φωνή, το ύφος, τη στάση, την ψυχολογική κατάσταση του άλλου, όχι τόσο επειδή είμαστε κάφροι (που αν αφαιρέσουμε τα φίλτρα που έχει προσθέσει η κοινωνική συνοχή, κάφροι είμαστε), αλλά επειδή όλα αυτά τα ουσιώδη στοιχεία μας είναι άγνωστα. Μην αντιδράς σα να σου μιλάνε άνθρωποι σε ένα τραπέζι, ή στο δρόμο. Το ξέρω ότι δεν μπορείς να το ελέγξεις, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Η ορμητικότητα και ο τρόπος σε ενοχλούν, πολύ περισσότερο από το περιεχόμενο.

__________________
6.


Τους τελευταίους μήνες και για πρώτη φορά στη ζωή μου διακατέχομαι από έναν ορμητικό και γεμάτο πάθος έρωτα. Ωστόσο, το μοναδικό ελάττωμα του ανθρώπου αυτού είναι τόσο σημαντικό για εμένα που δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ.. είναι πάνω από 30 και δεν ενδιαφέρεται να εργαστεί... όλη του η ζωή είναι βόλτες και χαζολόγημα στο ίντερνετ. Πως μπορώ να διαχειριστώ την τεμπελιά όταν εγώ έχω μάθει να μην κάθομαι στα αυγά μου; Κάνω υπομονή και συνεχίζω ελπίζοντας πως απλά περνάει μία φάση ή φεύγω ξέροντας πως δε μπορώ να αλλάξω έναν άνθρωπο;- η μπερδεμένη

Να περνάει φάση στα τριάντα; Λες;


Δε μας λες το πιο σημαντικό. Τον παίρνει να κάθεται, ή όχι; Έχει τεράστια διαφορά το ναι με το όχι. Αν είναι πλούσιος και δεν χρειάζεται να δουλεύει για να ζήσει, για μένα αλλάζουν πάρα πολύ τα πράγματα. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι θα δούλευαν ακόμη και αν είχαν αρκετά χρήματα, εγώ δηλώνω ότι δεν θα το έκανα, και επίσης δηλώνω ότι δεν τους πιστεύω. Προσοχή, μιλάμε για δουλειά. Άλλο «θα έκανα μια μη κερδοσκοπική εταιρεία για τα γούστα μου» και «θα άνοιγα μπαρ» και άλλο «θα έκανα αιτήσεις, θα πέρναγα από συνεντεύξεις, θα είχα ωράριο και αφεντικό». Επίσης, τεμπέλης μπορείς να είσαι και όταν έχεις δουλειά. Σε μερικές δουλειές η τεμπελιά είναι και τεράστιο ατού, επιβραβεύεσαι κι από πάνω. Βάλτα κάτω και αποφάσισε τι είναι και γιατί είναι.


Πάντως, για να κάνεις ορμητικό και γεμάτο πάθος έρωτα δεν χρειάζεται να τον αποδεχτείς και πλήρως. Για μερικούς μήνες μιλάμε. Μερικές φορές το σεξ είναι καλό και με ανθρώπους που δεν ταιριάζουμε. Μην σε απασχολεί τόσο πολύ αυτή η ανακολουθία. Συμβαίνει συνέχεια, αλλά μόνο τις γυναίκες βασανίζει.

__________________
7.


Αγαπητή Α μπα είναι δυνατόν να μετράω ολόκληρος μαντράχαλος πόσα λάικ έχει η φωτό μου και να ζηλεύω αυτούς που έχουν μαζέψει πολλά ενώ τα δικά μου είναι λιγότερα; Να στεναχωριέμαι και να σκέφτομαι ότι δεν αξίζω, εν μετράω και τέτοια χαζά; Να καίγομαι να γίνω και εγώ τόσο δημοφιλής;- Βασίλης

To Facebook έχει 1,44 δις χρήστες. Σκέψου τον αριθμό. Δισεκατομμύρια. Δις. Λες όλοι αυτοί να μπαίνουν για να βρίσκουν λινκ για τα αλιευτικά δικαιώματα της Κούβας;


Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ είναι ο puppet master που κατάφερε να χωρέσει όλη την αξιολύπητη, βασανιστική και θεμελιώδη πανανθρώπινη ανάγκη για αναγνώριση μέσα σε μια σελίδα. Είναι τόσο ραδιούργα δημιουργία, που ο εμπνευστής μου προκαλεί κάτι μεταξύ δέους και βαθιάς αηδίας μαζί με σεβασμό. Αν σε πουν ΘΕΑΡΑ επειδή έβαλες μια κουνημένη φωτογραφία του απολύτως συνηθισμένου εαυτού σου, πώς να αντισταθεί κανείς; Όσο πιο πολύ αναγνωρίζεις ότι κανένας μας δεν έχει καταφέρει να αποδεσμευτεί από την χρυσή του ηλικία, όταν η μαμά μας χειροκροτούσε ενθουσιασμένη επειδή κάναμε κακά μας, τόσο κατανοείς τον εαυτό σου και την αδυναμία του, και ίσως τότε θα σε απασχολούν τα like λιγότερο.


Αλλά αν εξακολουθούν να σε καίνε, μην προσπαθείς να το υποτιμήσεις λέγοντας «μα πώς είναι δυνατόν, ΕΓΩ», γιατί το σπρώχνεις κάτω από το χαλί και το κάνεις χειρότερο. Εσύ, και σχεδόν όλοι όσοι έχουν σύνδεση με ίντερνετ. Ναι, δεν είσαι η εξαίρεση. Όλοι τέτοιοι είμαστε.

59

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Θα ήθελα να υπερασπιστώ αυτό που (περίπου) λέει η 5 -αν και όχι, όμως, την ίδια που το θέτει με τόσο άσχημο τρόπο.Πρόσφατα έτυχε να ταυτιστώ εν μέρει με μία περίπτωση που δημοσιεύτηκε. Η απάντηση ήταν ευγενική, έφερε επιχειρήματα που δεν είχα κι εγώ επεξεργαστεί επαρκώς και με έβαλε να σκεφτώ. Αντίθετα τα σχόλια ήταν σκέτη χολή για το χαρακτήρα της κοπέλας που έκανε ένα πράγμα λάθος. Σίγουρα προκύπτουν πολλά εποικοδομητικά σχόλια, αλλά ίντερνετ είναι εδώ, ξέρεις ότι θα σε κατακρίνουν έτσι απλά πίσω απ'την ανωνυμία. Δεν κοιτούν όλοι να λύσουν το πρόβλημά σου, αλλά να νιώσουν καλύτερα οι ίδιοι δείχνοντας την καμπούρα σου. Δεν μπορούμε μόνο να καυχιόμαστε για 'το επίπεδο των αναγνωστών της στήλης' και να μην αναγνωρίζουμε ότι συμβαίνει κι εδώ. Ίσως το παρατήρησα μόνο όταν ταυτίστηκα, θεωρώ θα συμβαίνει πιο συχνά.
#4 Πρεπει με καποιο τροπο να μιλησεις στις αρχες του κρατους που ζεις. Ο συναδελφος σου εχει μπλεξει με φονταμεταλιστες, παρανομα τζαμια οπου ο ιμαμης κανει κατηχηση τζιχαντ. Εκει τους κανουν πληση εγκεφαλου οπου σε συναρτηση με το τυπικο του ισλαμ γινονται στρατιωτακια. Οι πιο ακραιοι φευγουν για συρια κλπ κλπ. Αν ειναι παρανομο τζαμι θα ειναι ενα τεραστιο δωρο στις αντιτρωμοκρατικες υπηρεσιες της χωρας.
#3Αρχή Lenfou alert:Στα 22 (θυμηθείτε το νούμερο) μου φιλοξενήθηκα στο Παρίσι σε ένα φιλικό ζευγάρι του τότε συντρόφου μου. Η κοπέλα ήταν Γαλλίδα και ιδιαιτέρα ενός υποψήφιου δημάρχου στις επερχόμενες εκλογές και ο άντρας της, Έλληνας, καταξιωμένος σκηνοθέτης.Οι δικές μου απορίες ήταν οι εξής: πού τινάζει τα χαλιά αφού δεν έχει βεράντες, μετά είδα ότι δεν έχει καν χαλιά και ήταν και Ιανουάριος οπότε ένας λόγος παραπάνω για να σοκαριστώ. Επίσης δεν το σπίτι είχε πολλά βιβλία μεν αλλά τα έπιπλα, πλην της τραπεζαρίας, ήταν ΙΚΕΑ. Η κουζίνα ήταν μια σταλιά, μετά βίας χωρούσαμε 2 άτομα. Μάλλον επειδή οι απορίες μου ήταν ειλικρινείς και όχι επικριτικές, η γλυκήτατη οικοδέσποινα μου εξήγησε ότι δεν χρειάζονται χαλιά λόγω υποδαπέδιας θέρμανσης, ότι δεν περνάνε πολλές ώρες στο σπίτι οπότε δεν χολόσκασαν με την επίπλωση του (καλά δεν είπε ακριβώς αυτό αλλά πάνε 15 χρόνια), και ότι εκείνη απλώς το διατηρεί σε μια αξιπρεπή κατάσταση μέχρι να το καθαρίσει καλά κάποια επαγγελματίας καθαρίστρια. Το Σάββατο που δεν δούλευε, πήγαμε μαζί στο σούπερ μάρκετ, ψώνισε, και την Κυριακή μας μαγείρεψε και μας περιποιήθηκε.Οι απορίες του πρώην μου ήταν πώς του ήρθαν όλα δεξιά του σκηνοθέτη και καταξιώθηκε, λέγοντας τον συνεχώς κωλόφαρδο και προσπαθούσε να μάθει χωρίς να ρωτάει ευθέως, πόσα βγάζει. Αυτό που θαύμασα στον φίλο ήταν η αυτοσυγκράτηση του, γιατί φαινόταν ότι ευχαρίστως θα τον πλάκωνε α λα ελληνικά. Αντ'αυτού του απάντησε ότι καμία τύχη δεν είχε, ότι ο γιατρός πατέρας του (την περιουσία του οποίου επικαλούνταν συνεχώς ο πρώην μου) για λόγους υγείας ήταν εδώ και χρόνια άφραγκος και τον συντηρούσαν τα παιδιά του, ότι δούλεψε πάρα πολύ και ανέχτηκε πάρα πολλά για να καταφέρει να γίνει αφεντικό του εαυτού του και τέλος του τιμολόγησε σχεδόν τη δουλειά του με παραδείγματα.Για την ιστορία, ο πρώην μου δούλευε ως πωλητής στην αλυσίδα καταστημάτων του αδερφού του.
Και ναι, ακριβώς γι'αυτή την παρατήρηση είπα να κρατήσετε τον αριθμό.Και στα 15 την ίδια απορία θα είχα νομίζω. Υπάρχουμε κι εμείς, οι μεγαλωμένες στα πούπουλα μεν, που τα πλέναμε εμείς δε.
#3 Μου φαίνεται λίγο ισοπεδωτικός ο τρόπος της προσέγγισης.Η διάκριση ανάμεσα στα ξένα κ στα ζευγάρια Ελλήνων είναι λίγο αυθαίρετη & δεν λαμβάνει υπόψη πολλούς παράγοντες. Εγώ από την μεριά μου δεν έχω παρατηρήσει ζευγάρια άλλων εθνικοτήτων, αλλά η αλήθεια είναι ότι αρκετά από τα ζευγάρια που βλέπω γύρω μου έχουν χαρακτηριστικά τα οποία αναφέρει.Αυτό όμως είναι θέμα κουλτούρας του ατόμου. Ο ίδιος που δεν θα σεβαστεί τον σύντροφό του & θα φωνάξει σε μια κουβέντα, είναι ο ίδιος που σε μια φιλική κουβέντα θα υψώσει τον τόνο της φωνής για να υπερισχύσει του φίλου-συνομιλητή κ.ο.κ.Σε μεγάλο βαθμό θεωρώ ότι είναι θέμα παιδείας κ καλλιέργειας κ σχετίζεται με αυτό το κριτήριο κ όχι την εθνικότητα. Όπως επίσης κ το θέμα της ελευθερίας, στην Ελλάδα είναι σχετικά πρόσφατη η ουσιαστική απελευθέρωση της γυναίκας, άρα κ το πρότυπο που έχει ο καθένας από τους γονείς του είναι σε αρκετές περιπτώσεις σχέσεις εξάρτησης είτε οικονομικής φύσεως, είτε "ηθικής" (εννοώ ότι έμεναν σε προβληματικές σχέσεις γιατί δεν ήταν ηθικός ο χωρισμός) κλπ, κ ίσως με κάποιο τρόπο στοιχεία αυτής της εξάρτησης μεταφέρουν στις δικές τους σχέσεις υποσυνείδητα.Οπότε δύο άτομα, τα οποία έχουν μεγαλώσει σε ισορροπημένες οικογένειες & έχουν την απαραίτητη κοινωνική μόρφωση κ καλλιέργεια αποκλείεται να φερθούν όπως περιγράφεις ανεξαρτήτως εθνικότητας.
#7 μόλις πριν.. ξέρω γω... 2μιση χρόνια (ή και λιγότερο) χειροκτροτούσα ενθουσιασμένη ένα μεσημέρι που μόλις η κόρη μου είχε κάνει κακά στο γιογιό! Πωπω δεν το είχα σκεφτεί καθόλου ως equivalent με το facebook!!! :) :) :) Και είναι!! :) :) :)
#1. Αγαπητή 1 νομίζω πως ο λόγος που τα σκέφτεσαι όλα αυτά αλλά και ο λόγος που αρχίζεις να σκέφτεσαι πως ο πρώην σου μπορεί να μην ήταν και τόσο κακός είναι αφενός διότι δεν περνάς καλά αυτή τη στιγμή αφετέρου γιατί ο χρόνος παραμορφώνει την κατάσταση και από τη μία κάνει πιο όμορφα τα καλά χαρακτηριστικά του πρωην από την άλλη έχει αμβλύνει τα αιχμηρά του σημεία. Το πρώτο λύνεται με το να κάνεις αυτό που σου λέει ένας σχολιαστής από κάτω. να βρεις ενδιαφέροντα, να γραφτείς σε μία ομάδα, σε έναν αθλητικό όμιλο. Οτιδήποτε. Οι επαρχιακές πόλεις κρύβουν πολλές επιλογές αρκεί να το ψάξεις. Κι αυτό το ξέρω με σιγουριά γιατί η εμπειρία μου στις επαρχιακές πόλεις (μιλαμε για πόλη των 150 χιλ αλλα και για νησί των 2χιλ. ανθώπων)μου έδειξε πως ότι θέλεις κάνεις. Και στη διαδικασια αυτή γνωρίζεις καταπληκτικούς ανθρώπους. Κι όσο καλύτερα θα περνάς τόσο λιγότερο θα σκέφτεσαι τον πρώην και θα εκτιμάς το γεγονός πως ότι ζεις δε θα μπορούσες να το ζήσεις αν ήσουν μαζί του. Κάποια στιγμή θα γνωρίσεις και κάποιον που θα τον ερωτευτείς και δε θα σε νοιάζει και τόσο το στάτους του. Εδω έχω να σου πω πως ακόμα και μετά που θα ερωτευτείς σε περιπτώσεις καυγάδων ή πικρίας πάλι μπορεί να θυμηθείς τον πρώην σου και να κάνεις συγκρίσεις.κι αυτό το λέω διότι προφανώς είσαι ανθρωπος που δεν φευγει εύκολα από το παρελθλόν. αλλά δεν τρέχει και τίποτα. είναι ένα αντανακλαστικό λογικό. Σ' αυτές τις περιπτώσεις να θυμάσαι τους λόγους για τους οποίους έφυγες και να δείξεις εμπιστοσύνη στην επιλογή εκείνη του μικρότερου εαυτού σου. Η ελευθερία είναι πολύτιμο πράγμα στη ζωή δεν είναι αστείο. το γεγονός τώρα ότι έχει επηρεάσει τον τρόπο σκέψης σου το βρίσκω λογικο ειδικά με δεδομένο ότι αυτός ηταν επιβλητικός και ήταν η πρώτη σου σχέση. Αλλά αν καταλαβαίνω καλά είσαι νέα. Η συναναστροφή με άλλους ανθρώπους πιο ωραίους θα σε επηρεάσει επίσης αρκεί να αφεθείς.
"Μισητοί" αναγνώστες λέει η 5... Ε κοπελιά όλοι εδώ μέσα είναι πολιτισμένοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων σε ελάχιστες στιγμές όταν αυτά που διαβάζουμε βγάζουν μάτι. Κάτι ομοφοβικά και ρατσιστικά πψ. Εκτός αν, όπως πολύ σωστά ειπώθηκε από piripiri, προκαλείς λέγοντας τα άλλα κλασικά τύπου "είμαι πιο όμορφη και έξυπνη από το μέσο όρο ή το αγόρι μου" ή "θέλω τον έναν αλλά θέλω και τον άλλον αλλά δε θέλω να διαλέξω και θα τους εξαπατήσω και τους 2".Και σιγά ρε "χριστιανή στο Κολοσσαίο", λες και έχεις υπάρξει ποτέ στην αρένα με τους μονομάχους και τα λιοντάρια for real. ΥΓ "Πολλή" καφρίλα, όπως λέμε πολλή βροχή.ΥΓ 2 Χρυσηίδα is that you? Γιατί μόνο εκείνη έχει το bullying, aka πούλιν, άσσο στο μανίκι. Αν ναι, sow mercy & sow respect
Πολύ ωραίες ερωτήσεις σήμερα!Καιρό έχω να μπω στη στήλη, και με μεγάλη χαρά διαπιστώνω τη σφαιρικότητα στη σκέψη, την ειλικρίνεια στην έκφραση ακόμα και των στραβών, την κριτική ικανότητα. Χωρίς πλάκα.#1 Νομίζω πως η απάντηση σε αυτό που σε βασανίζει είναι στο να σκεφτείς για ποιό λόγο επέλεξες αυτό τον άνθρωπο εξ'αρχής: Γιατί σίγουρα κάτι μέσα σου έβλεπε την αλλαζονία, την ανελευθερία, κλπ. Αλλά κάτι άλλο είπε: Δεν παει στα κομμάτια; Αφου έχω... Κοινωνική θέση; Χρήματα; Μερίδιο της Φαντασίωσης της Εξουσίας; Δεν ξέρω. Πέρασε ο καιρός και ανακάλυψες πως όχι, δεν αξίζουν όλα αυτά δίπλα στα πρώτα. Όμως αυτό δε σημαίνει πως έπαψες να τα θες. Και γι'αυτό δεν είσαι με τίποτα ευχαριστημένη. Οπότε: Μάθε τί είναι τελικά από όλα αυτό που σου έκανε το *κλικ*, και αν για εσένα αξίζει από μόνο του πραγματικά *τόσο* πολύ, θα σου πρότεινα είτε να φιλοσοφήσεις ψυχοθεραπευτικά την αλήθεια του (μήπως η κοινωνική προβολή ανάγεται άραγε σε ενδοβολή από τους γονείς σου, χωρίς την οποία, σε είχαν πείσει, είναι αδύνατο να σε αγαπούν πραγματικά;), είτε να δοκιμάσεις να το προσφέρεις στον εαυτό σου, (έτσι οι επιτυχίες σου θα είναι πραγματικά δικές σου) αφήνοντας ελεύθερη από το "βάρος" κάθε μέλλουσα πιθανή σχέση...
#1 15 χρόνια πριν ήμουν σε παρόμοια κατάσταση. Το γεγονός ότι ήμουν και ερωτευμένη μαζί του το έκανε ακόμη πιο δύσκολο. Στο διαταύτα: ένας λόγος που έχεις μείνει στάσιμη (εκτός από αυτούς που πολύ σωστά αναφέρει η Λένα) είναι ότι 5 χρόνια με χειριστικό άνθρωπο σε "κλείνουν" από κοινωνικές δραστηριότητες που αλλιώς θα είχες επιλέξει. Κινήθηκες στον δικό του κόσμου με το δικό του νόμισμα. Τώρα θέλει λίγο χρόνο να ανακαλύψεις τον δικό σου και να κάνεις τις αντίστοιχες δραστηριότητες και γνωριμίες. Ο δεύτερος λόγος είναι πως μπορεί να πέφτεις στην παγίδα να ψάχνεις κάτι οικείο δηλαδή αντίστοιχο μοντέλο. Μα η χαρά του να ελευθερώνεσαι είναι ακριβώς το να μπορείς να ανακαλύψεις διαφορετικές πτυχές του εαυτού σου και άλλους τύπους ανθρώπων που μπορείς να ταιριάξεις. Κάνε όσα δεν μπορούσες πριν. Πήγαινε για κάμπινγκ, με παρέες που ανάβουν φωτιά στις παραλίες και τραγουδάνε μέχρι να σβήσει, παίξε βόλει, γράψου σε κάποια θεατρική ομάδα, ζήσε την ηλικία σου, βρες το δικό σου νόμισμα. Το έχεις. Και αυτό ακριβώς ήθελε ο άλλος να ανταλλάξει μαζί σου με κόστος την αλήθεια σου. Μην μασάς.
#3Συγκρίνεις το συμπεριφορικό κομμάτι των Ελλήνων με άλλους δυτικούς λαούς. Εάν μιλήσουμε για Β. Ευρώπη σίγουρα η κουλτούρα και τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους έχουν τεράστιες διαφορές και δρουν καταλυτικά στην ανάπτυξη των σχέσεων. Εάν στο νησί σου όμως έρχονται Ιταλοί και Ισπανοί ίσως βρεις περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με τους Έλληνες. Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας επιλέγει συνειδητά ή μη συγκεκριμένες στάσεις και συμπεριφορές ανάλογα με το μορφωτικό του επίπεδο, την κοινωνική του εμπειρία κτλ.
Συμφωνώ απολύτως. Η αγάπη της γυναίκας προς τον άντρα της έχει συνδεθεί με τη φροντίδα του και την υπηρέτησή του, συνεπώς ο χρόνος για την προσωπική της φροντίδα και καλλιέργεια είναι ανύπαρκτος. Παράλληλα απουσιάζουν και τα κίνητρα/ερεθίσματα. Ούτε το σχολικό ούτε το οικογενειακό περιβάλλον ενθάρρυνε τη σημερινή γενιά των 40, να αναζητήσει κάτι παραπάνω για την προσωπική του ανάπτυξη. Ζούμε σε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια, δειλά και δύσκαμπτα ενθαρρύνεται η δραστηριότητα εκτός σπιτιού για τις γυναίκες. Τώρα που το σκέφτομαι,κυρίως μέσω της επιχειρηματικότητας. Για τις γυναίκες δε που ζουν στην επαρχία, να λάβουμε υπόψη ότι μέχρι και σήμερα η επίδειξη τάπερ είναι, σε αρκετές περιπτώσεις, η μοναδική ευκαιρία για κοινωνικοποίηση. Προσωπικά και χωρίς καμία επιστημονική γνώση, βλέπω πως το διαδίκτυο και ειδικά το φέισμπουκ είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στις καταπιεσμένες γυναίκες που ήθελαν αλλά δεν τους επιτράπηκε να ζήσουν αλλιώς.
Μην παίρνεις και όρκο πάνω σε αυτό. Μερικές μεταλλάσσονται σε "μανούλες" του φέισμπουκ και μπαίνουν σε διάφορα μαμαδογκρουπ, απορρίπτουν ιατρική κι εμβόλια, μιλάνε για ενσυναίσθηση και ψυχολογία (χωρίς καμία γνώση, μόνο με διάβασμα στο ίντερνετ) και πρήζουν συκώτια με ασφαλή προσκόλληση και θηλασμό μέχρι να πάνε έκτη δημοτικού. Δημιουργούν κι ενοχές σε άλλες που δεν τα κάνουν αυτά ενίοτε. Αν δε μιλάς γι αυτές αλλά για κανονικούς ανθρώπους μαζί σου.
Ναι, ναι, δεν μιλάω γι'αυτές. Αναφέρομαι σ'εκείνες που η αναγνώριση και η αποδοχή, ακόμα κι αν είναι ψευδαίσθηση ή προέρχεται από λάικ σε μια φωτογραφία του φαγητού τους, λειτουργεί σαν χάδι, τονώνει την αυτοεκτίμησή τους και διαπιστώνουν ότι δεν χάλασε ο κόσμος αν δεν κάνουν *αυτά που πρέπει την ώρα που πρέπει*. Ακόμα και στο ταπεινό κομμάτι του καθημερινού φαγητού, βελτιώθηκαν και ίσως το τελειοποίησαν. Φαντάσου τι μπορεί να συμβεί σε όσες θέλησαν μεγαλύτερα πράγματα και τώρα είναι ένα κλικ που λέμε μακριά.Αυτές που αναφέρεις είναι όντως μάστιγα. Όμως το καλό κάνει λιγότερο θόρυβο από το κακό οπότε ίσως, ελπίζω, αυτές που αναφέρω. να μην είναι τόσο λίγες όσες νομίζουμε. ;)(με την ευκαιρία, μ'αρέσουν πολύ τα σχόλια σου και η ευγένεια σου.)
Ω θενξ !!! Αν και συνήθως έχω απεμπολήσει την ευγένεια :P Kι εγώ με τη σειρά μου ελπίζω πως με τον καιρό η μάστιγα αυτή (και οι υπόλοιπες) θα μας αφήσουν και θα είναι μια ανάμνηση. Κατά τα άλλα ό,τι κάνει καλά τον καθέναν, και 10 followers στο instagram να είναι, αν σου τονώνουν την αυτοπεποίθηση και σε οδηγούν να βελτιώνεσαι μια χαρά (ναι παιδιά, έχω γνωρίσει κοπέλα που ξαναίσιωσε τη ζωή της έχοντας καθημερινά vlogs στο YouTube).
Και μιά που το αναφέραμε, ήρθε στο inbox μου το εξής: https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpt1/v/t1.0-9/12241588_10207686614220637_5868090637615469296_n.jpg?oh=277c1bb41b12f886d71d88e5d9dc61df&oe=56F866F7&__gda__=1458863870_16e74c6dc6b7749240f462daa415e0f1
Όσο παράξενο κι αν ακουστεί, εάν το καλοσκεφτούμε και συγκρίνουμε με το παρελθόν της Ελληνικής κοινωνίας, η σημερινή εποχή ευνοεί τις σχέσεις. Το σχετίζεσθαι προκύπτει με πιο ενήλικους όρους, με όρους κατά τους οποίους ο ένας υποδέχεται τον άλλον και ταυτόχρονα τον ελευθερώνει. Έχουμε επιλογές! Πως τις αξιοποιούμε; Συνήθως βλέπουμε να αντιμετωπιζονται οι σχέσεις με καταναλωτικές επιταγές αλλα θα ξαναπώ ότι μας δίνεται το πλαίσιο να έχουμε επιλογές.
#4, αυτό το θέμα, όπως είναι φυσικό λόγω των ημερών, με έχει απασχολήσει και μένα πολύ. Είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσω τι πρέπει να γίνει με αυτούς. Όχι ότι με ρώτησαν βέβαια. Διαφωνώ με αυτό που είπες ότι δεν μας αφορά, ότι αφορά τη γειτονιά τους, γιατί όπως βλέπεις δεν έχουν πρόβλημα να σκοτώνουν και σε άλλες γειτονιές.Ένας ακόμα πόλεμος στην περιοχή (μουτζαχεντίν, ταλιμπάν, αλκάιντα και τώρα ισις) πιστεύω θα φέρει ριζοσπαστικοποίηση και άλλων νέων ανθρώπων. Μια πολεμική επέμβαση (αναρωτιέμαι ενάντια σε ποιούς; Τους εκεί; και με τους εδω;)θα αυξήσει το μένος τους. Εξάλλου, όπου η Δύση έκανε επέμβαση έφερε μόνο το χάος. Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη δεν έγιναν πρότυπα δημοκρατικά κράτη. Από την άλλη μπορούμε να τους αφήσουμε ανεξέλεγκτους να σκοτώνουν αδιακρίτως χριστιανούς και μουσουλμάνους; Στην περιοχή τους αλλά και στη δική μας; Επειδή εκτιμώ πολύ τους σχολιαστές του Αμπα, θα ήθελα να ανοίξουμε μια συζήτηση πάνω στο θέμα.
Θα προσπαθήσω εγώ να συνεχίσω τη συζήτηση, γράφοντας και την απάντηση μου στο κεφτεδάκι του 4.Δε ξέρω πότε έστειλε ο αναγνώστης την ερώτηση, πάντως έπιασε το κλίμα των ριζοσπαστικών μουσουλμάνων ακριβώς. Απ όσο έγραψε επίσης προσπάθησε να του εξηγήσει το οτι δεν υπάρχει λόγος να είναι κατά μιας κοινωνίας που του παρέχει δικαιώματα και πως είναι μέλος της.Ίσως ο μουσουλμάνος είπε πιο "χοντρά" πράγματα και γι αυτό τον φοβούνται όλοι. Το συγκλονιστικό είναι πως ανέφερε και τα όπλα που προφανώς για να τον φοβούνται όλοι, δε θα τα πάρει στην Αλγερία. Αν αυτό είναι ένα ρεύμα των μουσουλμάνων που ζουν στην Ευρώπη, πρέπει να αντιδράσουμε κλείνοντας τα ριζοσπαστικά κατηχητικά. Θα πρέπει να κάνουμε πιο ουσιαστικά μαθήματα ενσωμάτωσης απο τα απλά της δομής του κράτους και της ιστορίας της χώρας. Πραγματικά νομίζω πως θα χρειαζόντουσαν ένα μάθημα φιλοσοφίας, τη βάση της δυτικής ευρωπαϊκής σκέψης.Το θέμα δεν ειναι οτι σκοτώνουν μουσουλμάνους, χριστιανούς ομοφυλόφυλους και γυναίκες. Το ζήτημα είναι πως απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή και τη διαφορετικότητα . Με πρόφαση το δόγμα τους αποζητούν την εξουσία.Προφανώς και δε πρέπει να τους επιτρέψουμε να σκοτώνουν αδιακρίτως. Διάβασα εδώ στη λαιφο ένα άρθρο που με βρίσκει σύμφωνη. Έλεγε μέσες άκρες πως πρέπει να σταματήσουμε να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Δε γίνεται ο μουσουλμανικός πληθυσμός πχ της Ελλάδας να υπακούει πρώτα στον μουσουλμανικό νόμο και μετά στον Ελληνικό(δε θυμάμαι ακριβώς τις ορολογίες). Δε γίνεται κάποιος να χτυπάει τη γυναίκα τοθ, να την έχει περιορισμένη στο σπίτι ή να μη της επιτρέπει να πάει στο γιατρό. Ο μοναδικός τρόπος να κατανοήσουν αυτοί οι άνθρωποι πως έχουν τα παραπάνω δικαιώματα είναι μέσω της Παιδείας. Θα με ενδιέφερε τρομερά να μάθω τι λέει αυτος ο Αλγερινός τώρα μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι. Πράξεις παράνομες κάθε είδους καλό είναι να καταγγέλλονται πόσο μάλλον όταν αφορούν μια ομάδα ατόμων που ,απ οτι φαίνεται, προτίθενται να επιτεθούν στην κοινωνία. Αρα αγαπητό 4, αξιολόγησε την κατάσταση, ειδικά μετά τα τελευταία γεγονότα. Αν χρειαστεί, κάνε καταγγελία στην αστυνομία και εκείνη μετά απο έρευνα θα πράξει οτι είναι σωστό και νόμιμο. Το ιδανικό για μένα θα ήταν να καταλάβαινε ο ίδιος ο μουσουλμάνος πως πρέπει να καταγγείλει το τζαμί του, κατανοώντας πως μια επίθεση με ισλαμικό μανδύα δυσχεραίνει την θέση του στην κοινωνία μας.
Συμφωνώ και ομολογώ πως μου φάνηκε κάπως λάιτ η απάντηση της Λένας, δεδομένων των γεγονότων που ζούμε.Νομίζω ότι κανείς μας δεν πρέπει πια να έχει αμφιβολίες για το πως να χειριστεί άτομα που δείχνουν να έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί: ειδοποιούμε την αστυνομία άμεσα!
3. Σπεύδω να συμφωνήσω. Να πω επίσης ότι την έχω πατήσει αρκετές φορές έτσι, ως κάτοικος εξωτερικού, στις σχέσεις μου γιατί δεν άφηνα χώρο στον άλλον και τα παράταγα όλα (ΟΛΑ όμως) για πάρτη του. Και τσακωνόμασταν κι εμείς στο τραπέζι στις διακοπές για τα πολιτικά και για τα πάντα. Ασφυξία. Και μιζέρια. Γενικά έχω παρατηρήσει, κι εγώ για το γενικό κανόνα μιλάω, ότι οι σχέσεις εδώ είναι λάου λάου και προφανώς και θέλει να αφήνεις και χώρο και χρόνο στον άλλον, και για τον άλλον, και για σένα, και για τη σχέση. Και προπαντώς οι περισσότεροι γίνονται φίλοι με τον καιρό, κανονικοί φιλοι. Και βγαίνουν κατά μέσο όρο από 3 έως 5 μήνες πριν αποφασίσουν ότι θέλουν να είναι "official" ζευγάρι. Αυτά. Γενικά μου φαίνεται πιο υγιές, έχοντας ζήσει και τα δύο μοντέλα. Πριν πει κάποιος για σπίθες και έρωτες που σε τυφλώνουν και πάθος, να πω ότι αυτά έρχονται με τον καιρό. Έχω δει ζευγάρια πολύ αγαπημένα :)
Μισό λεπτό ρε παιδιά, θεωρείτε κακό να "τσακώνεσαι" για τα πολιτικά? Μ αυτά που ζούμε η συζήτηση για τα πολιτικά μου φαίνεται αυτονόητη σε ένα ζευγάρι και αν μιλάμε για σκεπτόμενους ανθρώπους, κάπου θα διαφωνήσουν κιόλας, δεν μπορεί, ειδικά αν βρίσκονται στην αρχή της σχέσης που ακόμα γνωρίζει ο ένας τον άλλον.Αλλά αυτό που λέει η κοπέλα είναι πολύ σοφό, συνεχίζουν λέει να συζητούν γνωρίζοντας ότι διαφωνούν. Αυτό πραγματικά υπάρχει στην Ευρώπη αλλά για τον ελληνικό ψυχισμό είναι κάπως δύσκολο να μην αφήσουμε το συναίσθημα να μας κυριεύσει/θολώσει.
#5 Ε θα κράξω δεν κρατιέμαι!! "Ζήλεια"? "Σαν χριστιανή στο Κλοσσαίο"? Έχεις ξεφύγει! Δεν ξέρω σε ποιά ερώτηση αναφέρεσαι, πάντως εγώ πάντα διαβάζω σχόλια με απόψεις όμορφα διατύπωμενες! Τώρα αν εσύ είχες στείλει τίποτα του τύπου "είμαι πολύ όμορφη και πιο έξυπνη απο το μέσο όρο και ταλαντούχα" όπως διαβάζουμε κατα καιρούς εεε τι περίμενες? Χειροκρότημα οτί όντως είσαι τόσο τέλεια και πώς γίνεται να μην σε θέλει το φλέρτ σου στη δουλειά? Και τέλος πάντων ο καθένας εδώ γράφει την άποψη του, αλλά πολύ λιγές φορές με πιο έντονο τρόπο απο ότι χρειάζεται! Ε και τι στέλνεθς τώρα στην Λένα να της τα χώσεις? Ας απαντούσες στους "κάφρους" αναγνώστες και να τους έλεγες ότι μίλησαν άσχημα! Μήπως φοβόσουν ότι τελικά αυτοι οι "κάφροι" είχαν σε κάποια πράγματα δίκαιο και θύμωσες τόσο?? Λέω εγώ τώρα...
Δεν είναι facebook εδώ #5. Άμα θες να σου γράφουμε από κάτω ''πω πω θεάρα μου, καρδούλες, μπράβο που πρόδωσες τις φίλες σου, κεράτωσες τον γκόμενο και έκαψες τα μακαρόνια, καρδούλες, αστεράκια, κουκλάρα μου'', κλείσε το λογαριασμό στη lifo κι άνοιξε στο instagram, να λάβεις τον ψευτοθαυμασμό που σου αρμόζει. Κι αν κρίνω κι απ το κείμενο που έγραψες, από μυαλό τουλάχιστον, δεν έχει κανείς να σου ζηλέψει τίποτα!
Ρε παιδί μου, τώρα εσείς γιατί κράζετε; Το σχόλιό μου αφορά και τον/ην piripiri από κάτω. Μην παρεξηγηθώ κι εγώ τώρα, δεν θέλω να πάρω το μέρος της κοπέλας γιατί δεν μας λέει ποια ερώτηση έκανε. Αλλά μερικά σχόλια τα βρίσκω κι εγώ επιθετικά χωρίς λόγο. Άσε που πήγα μία φορά να παρεξηγηθώ με την αγαπητή "varaw myges". Τα σχόλια είναι μέρος της στήλης. Έχω διαβάσει και σχολιάρες, με άλλα έχω γελάσει μέχρι δακρύων, άλλα μ' έχουν κάνει να προβληματιστώ και τολμώ να πω ότι έχω γίνει και "follower" μερικών σχολιαστών. :Ρ Αλλά σε μερικά μ' έχει ενοχλήσει κι έμενα ο τρόπος τους περισσότερο παρά το περιεχόμενο και δεν έχω στείλει ακόμη ερώτηση. Όλοι για τον ίδιο λόγο ερχόμαστε εδώ, γουστάρουμε Α, μπα! Make love, not war! :)
Κράζουμε αγαπητέ/ή, γιατί απ' άπου κι αν το πιάσεις, το κείμενο 5 είναι προσβλητικό. "Μισητοί αναγνώστες", "καφρίλια", "ζήλεια", "ειρωνεία", "bullying", η αναφορά στο Κολοσσαίο... Όποιος στέλνει ερώτηση σ' αυτή τη στήλη, βάζει ένα μέρος από τη ζωή του στο πιάτο, κι αυτό επειδή κάτι τον/ την προβληματίζει και θέλει να το πει και να το συζητήσει. Ένας άνθρωπος που εν γνώσει του θέτει τον εαυτό σου υπό κριτική, αλλά παρεξηγείται και αντιδράει με αυτόν τον τρόπο, νομιζω πως απλά δεν είναι διατεθειμένος να βγει από τη φούσκα του και πως επιζητάει παραπάνω προσοχή από αυτήν που ήδη τράβηξε. Φυσικά και υπάρχουν κακεντρεχή σχόλια κάποιες φορές, αλλά μια τέτοια γενική επίθεση δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη. Έχουν παραπονεθεί και άλλοι για αρνητικά σχόλια, αλλά αυτοί τουλάχιστον είχαν τα κότσια να το πουν εκεί, όχι "γράψτε ότι θέλετε, ρίχνω την μπόμπα μου, σας καίω, αλλά σιγά να μην τα διαβάσω". Αυτό είναι άνανδρο, αξιοκατάκριτο και προσβλητικο για όλους.
Αγαπητή, Ηρακλή Πουαργώ. By the way πολύ ωραίο όνομα. ;)Έχεις δίκιο σε όλα, ήταν προσβλητική η ερώτηση. Αλλά και; Δηλαδή πραγματικά πιστεύεις αξίζει τον κόπο να την κράξεις; Δεν θέλω να κάνω μαθήματα ηθικής και ανωτερότητας μέσω ίντερνετ, την γνώμη μου λέω. Ο λόγος που έκανα πάντως το σχόλιο δεν ήταν για την συγκεκριμένη κοπέλα. Το έγραψα πως δεν θέλω να την υπερασπιστώ και με αφήνει και παγερά αδιάφορη αν με μισεί και θεωρεί πως πέταξα την χριστιανή στα λιοντάρια (κάτι που επισήμως αμφισβητείται για το Κολοσσαίο). Ήθελα να θίξω το γεγονός πως όντως μερικά σχόλια γίνονται επιθετικά χωρίς λόγο κάποιες φορές και θεωρώ πως πολλοί παρεξηγούνται. Είναι και λίγο ο χαρακτήρας μου βέβαια που δεν τσακώνομαι εύκολα. Στην συγκεκριμένη πάντως μία είναι η απάντηση, Mona Liza :D
Ό,τι θα τα δει θα τα δει γιατί επιζητεί την προσοχή μας. Προσωπικά, πάντα μ' ενοχλεί η αγένεια και γι' αυτό και απάντησα. Επίσης, μέχρι να λυθεί η υπόθεση της "πατούσας", πρέπει ν' ασχοληθούμε και με κάτι άλλο για να περάσει η ώρα μας ;) Κουράστηκα να λύνω και μυστήρια!
4. Μου θύμισες γνωστούς μου που ενώ μιλάμε πολιτισμένα και με επιχειρήματα, όταν γυρνούν από αντίστοιχη χριστιανική κατήχηση γίνονται απόλυτοι, πιστεύοντας ότι κατέχουν την μόνη αλήθεια! Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η μεταβολή!Παλιότερα κατηγορούσα αυτούς που κάνουν κατήχηση, πλέον όχι. Αν δεν έχουν προσωπική άποψη οι ίδιοι και θέλουν άτομα να τους επιβάλλουν την άποψή τους, από οδηγίες ερχόμενες από κάποιον ύψιστο (ανάλογα τη θρησκεία ), δικό τους πρόβλημα ! Πλέον έχω πάψει να μιλώ για οποιοδήποτε σοβαρό θέμα με αυτά τα άτομα. Πήγαινα και εγώ παλιότερα κατηχητικό αλλά υπήρχε συζήτηση και όχι επιβολή απόψεων.Στη περίπτωσή σου τα πράγματα είναι ακόμα πιο έντονα λόγω της επικαιρότητας και της θρησκείας του!Καλό κουράγιο αν και δε νομίζω ότι θα ευδοκιμήσει οποιαδήποτε συζήτησή σου με αυτό το άτομο.