Στο σημερινό ‘Α, μπα’: πού είναι το ταλέντο;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: πού είναι το ταλέντο; Facebook Twitter
73


________________
1.


Με τον Μ. φλερτάραμε για κανά μήνα, το κάναμε στο μήνα πάνω, του είπα να βγούμε έξω (και να μη συναντηθούμε μόνο για σεξ), μου είπε όχι γιατί έχει "προσωπικούς λόγους", οπότε κι εγώ το άφησα. Με πέτυχε έξω όσο αυτός ήταν με τους φίλους του και έκανε σαν να μην υπάρχω καν - ούτε ένα γεια. Ένα βράδυ πάω σε ένα μαγαζί που ήξερα ότι θα είναι, και δεν έχει άλλες κοπέλες ούτε τους φίλους του, είναι δηλαδή μόνος ανάμεσα σε άντρες. Και τότε ήταν όλο γλύκες, και κάτσε να σε πάω σπίτι, και πού είσαι και τι κάνεις. Η πρώτη μου ερώτηση είναι αν πιστεύεις πως αν το καθυστερούσα κι άλλο το σεξ ίσως είχε περισσότερη διάρκεια η σχέση μου με αυτόν. Η δεύτερη ερώτηση είναι: πιστεύεις ότι όποια κι αν ήταν στη θέση μου θα είχε την ίδια αντίδραση, ή αν ήταν κάποια πιο όμορφη-έξυπνη-πετυχημένη, όταν του πρότεινε να βγουν πριν το σεξ θα δεχόταν;
Να είσαι επιεικής παρακαλώ.

Εγώ πάλι νομίζω ότι η ερώτηση είναι άλλη: γιατί είσαι τόσο σίγουρη ότι θα ήθελες να έχει περισσότερη διάρκεια η σχέση σου με αυτόν; Ένα μήνα τον ξέρεις, και αυτός ο μήνας δεν πιάνεται ακριβώς, γιατί είναι ένας μήνας φλερτ. Στη φάση του φλερτ γίνονται μεγάλα λάθη εκτίμησης της κατάστασης.


Όλες οι ερωτήσεις που κάνεις είναι γι' αυτόν. Τι θα έκανε αυτός και τι πιστεύει αυτός και πώς θα γινόταν να κάνεις αυτόν να κάνει κάτι άλλο και πώς φέρεται όταν είναι με φίλους και πώς φέρεται όταν δεν είναι με φίλους. Τι είναι πια αυτός ο Μ. και σε νοιάζει τόσο τι θα κάνει; Ένα μήνας φλερτ και μια βραδιά ήταν. Όχι, δεν θα είχε την ίδια αντίδραση με όλες τις γυναίκες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι αν κάποια του αρέσει περισσότερο είναι πιο όμορφη-έξυπνη-πετυχημένη από σένα. Από πού κι ας πού είναι αυτός κριτής που ορίζει την κατάταξη; Στο κάτω κάτω μπορεί να του αρέσει περισσότερο μια χειρότερη από σένα, δικό του είναι το μυαλό, ό,τι θέλει το κάνει.


Γνώρισες έναν, και τον ανακήρυξες δημιουργό της κλίμακας της αξίας σου, επειδή κάνατε σεξ ένα βράδυ. Αυτός πάλι δεν έκανε το ίδιο. Από αυτό να παραδειγματιστείς, όχι από τα γούστα του.


________________
2.


Αμπα καλησπέρα! Παντρεύτηκα πέρυσι χωρίς τη βεβαιότητα ότι θα αποκτήσουμε παιδιά. Ο άντρας μου δεν ήθελε τότε, και για αργότερα έδινε πιθανότητες. Εγώ που ήθελα και θέλω δεν επέμεινα σε αυτό γιατί πίστευα (ω?) ότι η ανατροφή του παιδιού, προϋποθέτει τη συνειδητή απόφαση και των δύο και ότι το παιδί δεν είναι μονόδρομος ευτυχίας. Αυτά με το μυαλό μου, γιατί όταν μου το πε αιφνιδιάστηκα, κόλλησα, στεναχωρήθηκα και δείλιασα να ακυρώσω το γάμο. Είναι κάτι στον τρόπο και στο χρόνο που μου το πε, που έκανε την άποψη που είχα ψεύτικη ή εύθραυστη-σπασμένη. Δεν έχω ξεκάθαρη ερώτηση, θα ήθελα αν μπορείς να σχολιάσεις, γιατί η διαύγεια της σκέψης σου θα βοηθήσει.- τριανταοκτω)και_μπερδεμένη

Βρε παιδί μου, τι θα πει 'να σχολιάσω;' Τι να σχολιάσω; Πρέπει να υπάρχει μια ξεκάθαρη ερώτηση. Εσύ πρέπει να αποφασίσεις ποια είναι η ερώτηση. Ξέρεις ποια είναι, αλλά αποφεύγεις να την σκεφτείς και να την εκφράσεις, γιατί είναι αποκαλυπτική για αυτό που σε βασανίζει και προϋποθέτει να παραδεχτείς διάφορα που έκανες. Δεν μπορώ να μαντέψω, ούτε θα σε βοηθήσω αν μαντέψω, ακόμη και αν πέσω μέσα. Δεν είσαι μπερδεμένη, ξέρεις τι θέλεις να πεις. Μην το λες σε μένα, στον άντρα σου πες το.

________________
3.


Ρε άπμα help me!
Γειά σου αγαπητή και τα ρέστα! Λοιπόν έχω ένα θέμα, ας το πάρω από την αρχή για να καταλάβεις και μήπως μπορέσεις να βγάλεις κάποια άκρη. Τη γνώρισα στη δουλειά, γίναμε φίλοι αμέσως, υπήρχε ένα δέσιμο από το πρώτο βλέμμα! Ο καιρός περνούσε ήρεμα και όμορφα με φιλικές συζητήσεις επί ώρες, γέλιο κτλ. Αγαπήσαμε αμπά! Το παραδέχομαι, την πάτησα άσχημα, της το είπα, έφαγα μια ωραιότατη χυλόπιτα και δε μίλησα ο κακομοίρης..Απλά απομακρύνθηκα γιατί δε μπορούσα να είμαι όπως πριν μαζί της! Λογικό δεν είναι ή τα χω χάσει εντελώς;; Της κακοφάνηκε που έχασε τον κολλητό της και μου το είπε, απάντησα ότι δεν τσακωθήκαμε ποτέ απλά δεν γίνεται, δε μπορώ να είμαστε φιλαράκια. Πέρασε λίγος καιρός, εγώ ήμουν ένα κουρέλι .Τελείωσε η σεζόν (ξενοδοχοϋπάλληλοι ήμασταν) γύρισε ο καθένας σπιτάκι του και είχαμε ελάχιστη επικοινωνία! Αυτή πλέον είχε σχέση με , με ενόχλησε (παράλογο το ξέρω αλλά έγινε) όταν το είδα στο ρημάδι το fb και μιας και δεν μιλούσαμε πια όπως πριν τη διέγραψα (fb, κινητά κτλ). Εννοείτε πως υπέφερα αλλά πάλι πέρασε ο καιρός και εκεί που είχα αρχίσει να ξεχνιέμαι και να προχωράω παρακάτω τσούυυυπ στέλνει μήνυματάκι τύπου "Γιατί με διέγραψες, τι σου έκανα; συγγνώμη που χάθηκα να προσέχεις, θέλω μόνο να ξέρω αν θα ξανάρθεις για δουλειά κι αν είσαι καλά..μην πιεστείς να απαντήσεις". Απάντησα διάφορες βλακείες τύπου καλά είμαι κτλ. Θέλω απλά να ρωτήσω τι θέλει από μένα; εγώ της ξεκαθάρισα από την αρχή ότι πλέον δε μπορώ να τη δω όπως πρώτα, ότι πλέον ξέρει τι θέλω απο εκείνη και πως αν δε θέλει το ίδιο !Γιατί να στείλει; αφού είναι μια χαρά με τη σχέση της, μακριά από Αθήνα και περνάει καλά. Τι θέλει; ..είναι το μόνο που σκέφτομαι εδώ και δυο βδομάδες που έστειλε..τι να θέλει;

*όσο δε μιλούσαμε μέσα στη σεζόν υπήρχαν διάφορα ξεσπάσματα απο μέρους της τύπου είσαι πολυ σημαντικός άνθρωπος για μένα, δεν αντέχω να μη μιλάμε, αγκαλιές, κλάματα και δεν ξέρω γιατί. Δεν είναι ότι είχαμε φιλία χρόνων, ισα ισα 4 μήνες με ήξερε ..πως πρόλαβα να γίνω τόσο σημαντικός γι αυτήν;- Αλέξανδρος

Θέλει να την θέλεις όπως πριν. Θέλει να βλέπει τον θαυμασμό σου και να ανεβαίνει ψυχολογικά, θέλει να έχει όλα τα προνόμια της καψούρας σου και καμία υποχρέωση, θέλει να έχει κάπου να απευθύνεται όταν πέφτει ψυχολογικά για να νιώθει ωραία και γκόμενα, θέλει να σε έχει ακριβώς στην απόσταση που σε είχε εκείνους τους τέσσερις μήνες που ήσασταν 'φίλοι', γιατί αυτή ήταν η περίοδος που είχε όλα αυτά, χωρίς να τίθεται και θέμα εκμετάλλευσης από μέρους της. Είναι πολύ γλυκιά η αίσθηση ότι μας θέλουν, και όταν προέρχεται από κάποιον που συμπαθούμε, είναι ακόμη πιο γλυκιά, δεν την παρατάμε τόσο εύκολα.


Μόνο που το πουλάκι πέταξε, και αυτοί οι τέσσερις μήνες δεν γίνεται να επαναληφθούν. Από τη στιγμή που εξέφρασες την επιθυμία σου και αυτή την απέρριψε, χάθηκε και η αθωότητα της 'φιλίας' σας, που ήταν πασπαλισμένη με ερωτική φόρτιση και την υπόσχεση εξέλιξης. Συνέχισε να είσαι σταθερός, δεν μπορείτε να είσαστε φιλαράκια και το ξέρει πολύ καλά. Το ξέρει, αλλά κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Μπράβο σου για τη στάση σου. Αν θέλει κάτι παραπάνω από σένα, ξέρει πού να σε βρει.

________________
4.


Αγαπητή Αμπα, το αγόρι μου έχει δύο πρόσωπα και δεν ξέρω τι να πιστέψω. Με μένα είναι ρομαντικός, ευαίσθητος, θέλει να περνάει όσο περισσότερες ώρες και μέρες γίνεται μαζί μου, μου ανοίγεται, με φροντίζει, δείχνει να με αγαπάει πραγματικά, κλαίει μπροστά μου -και από χαρά και από λύπη-, με γνώρισε στους γονείς του, ήρθε να γνωρίσει τους δικούς μου, εκτιμά τη γνώμη μου, με ακούει προσεκτικά όταν μιλάω, είναι πάντα προσβάσιμος, είμαι ο πρώτος άνθρωπος που αναζητά στα καλά και στα κακά, και η αγαπημένη του παρέα. Έχω πάντα προτεραιότητα σε σχέση με τους φίλους του καθώς και τους γονείς του. Στους φίλους του όμως, δείχνει άλλο πρόσωπο, το οποίο ανακάλυψα μόνη μου χώνοντας τη μύτη μου στο λογαριασμό του στο facebook σε δύο διαφορετικά χρονικά σημεία, την πρώτη φορά στους 9 μήνες σχέσης -όπου και τον χώρισα εξαιτίας αυτών που βρήκα αλλά και για άλλους λόγους (απουσία συνεννόησης σε σημαντικά για μένα πράγματα)- και τη δεύτερη φορά 6 μήνες μετά την επανασύνδεσή μας η οποία έγινε μετά από κάποιους μήνες χωρισμού με δική του επιμονή. Στην πρώτη μου επιδρομή βρήκα ότι αποκαλούσε τις γυναίκες μ--νιά, μ----ρες, μιλούσε συνέχεια για γκόμενες και πισινούς και πόδια, πρότεινε στους φίλους του να πειράζουν μικρές, να πάνε σε στριπτιζάδικο. Έλεγε σε φίλο για μία συμφοιτήτριά του που του άρεσε αλλά μάλλον δεν της άρεσε εκείνος και ήταν σε κοινή παρέα και συναντιόταν συχνά. (όμως δεν της την έπεσε ποτέ, μόνο της μιλούσε) Σε άλλο φίλο έλεγε ότι τον γουστάρει μία γειτόνισσά του και πήρε το τηλέφωνο της και θα ήθελε να πάνε για καφέ και ίσως να γίνει κάτι ευκαιριακό. Επίσης μίλαγε με κάτι γνωστές σε ύφος όχι απόλυτα φιλικό, ούτε και ερωτικό όμως. Όταν τα ανακάλυψα τα απέδωσε σε ανασφάλεια απέναντί μου λόγω περισσότερων εμπειριών μου και ανάγκη του για επιβεβαίωση από τους φίλους του και από τις γυναίκες. Πάντως χωρίσαμε. Μετά από καιρό τον δέχτηκα πίσω. Στη δεύτερη επιδρομή βρήκα ότι κατά το διάστημα που είχαμε χωρίσει πήγε σε στριπτιζάδικο καθώς και σε πορνείο χωρίς όμως να κάνει κάτι, μόνο για να δει πώς είναι. (σε φίλο όμως δήλωνε ότι θα κάνει) Επίσης, ανακάλυψα ότι όταν με επαναπροσέγγισε δεν είχε λήξει οριστικά μία σχέση-μαξιλαράκι που είχε κάνει για να μην είναι μόνος ενώ μου είχε πει ότι την είχε λήξει. Πάντως την έληξε πολύ σύντομα και σίγουρα πριν γίνει ξανά κάτι μεταξύ μας. Βρήκα ότι κατά το χωρισμό μιλούσε συνέχεια σε φίλους για μ----ά και βυζ--ια και πόδια και μένα τους έλεγε ότι δε μπορεί να ξεπεράσει την εμφάνισή μου μην κάνοντας κανένα λόγο για το χαρακτήρα μου. Ακόμη και μετά την επανασύνδεση έλεγε για "γκόμενες" του τύπου "θα έχει και γκόμενες εκεί;". Δηλώνει ότι τα λέει "έτσι" και "για πλάκα" και για να δειχτεί αλλά ότι δε θα έκανε ποτέ τίποτα και ότι είμαι ό,τι σημαντικότερο στη ζωή του. (όντως βασανίστηκε πολύ όσο ήμασταν χωρισμένοι και δείχνει ότι δε μπορεί χωρίς εμένα-αυτό με ανησυχεί κιόλας, γιατί δεν ξέρω ως πού μπορεί να φτάσει για να με έχει πχ να μου λέει ψέματα; Από την άλλη, δυστυχώς μου αρέσει και να το ακούω γιατί σιγάζεται έτσι ο μεγάλος φόβος εγκατάλειψης που έχω λόγω πατρικής αδιαφορίας.) Το θέμα είναι ότι λατρεύω το πρόσωπο που δείχνει σε εμένα (και υπάρχει πλέον συνεννόηση για εκείνα τα πράγματα που δεν υπήρχε) αλλά φοβάμαι το πρόσωπο που δείχνει στους φίλους του. Φοβάμαι ότι δεν τα ανακάλυψα όλα, και δε μπορώ να κατανοήσω πώς γίνεται να έχει δύο τόσο διαφορετικά πρόσωπα. Επίσης, δε μου αρέσει καθόλου ο ρόλος του ντετέκτιβ ούτε της κοπέλας που ψάχνει τους λογαριασμούς του αγοριού της όταν τους βρίσκει μπροστά της ανοιχτούς. Μου τρώει χρόνο και φαιά ουσία, πράγματα τα οποία χρειάζομαι για το απαιτητικό μεταπτυχιακό μου. Δε θέλω να με κοροϊδεύουν όμως και να ζω σε ένα ψέμα στο δικό μου κόσμο. Έχω και από μόνη μου τάση για έλλειψη εμπιστοσύνης λόγω ελλειμμάτων προσοχής και ασφάλειας από την οικογένειά μου, αλλά και το αγόρι μου έχει δώσει αρκετά πατήματα να αμφιβάλλω.(πχ στην αρχή της σχέσης μου είχε δείξει φωτογραφίες μιας κοπέλας από την παρέα του για να τον ζηλέψω) Σκέφτομαι όμως μήπως είναι δικό μου το πρόβλημα και θα ανησυχούσα το ίδιο με οποιοδήποτε άλλο αγόρι. -είναι η πρώτη μου σοβαρή σχέση οπότε δεν έχω ιστορικό, στις χαλαρές σχέσεις που είχα και κρατούσαν κάποιος μήνες δεν έκανα επιδρομές και δεν ταλανιζόμουν- Τι γνώμη και σχόλια έχεις για τα παραπάνω; Εγώ το έχω το πρόβλημα; Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου. Σχόλια από τους αναγνώστες είναι ευπρόσδεκτα. –Λίλα

Δεν λες την ηλικία σας και νομίζω ότι έχει σημασία. Αφού είναι η πρώτη σου 'σοβαρή σχέση' υποθέτω ότι είσαστε μικρά.


Τον ρώτησες γιατί φέρεται έτσι και σου απάντησε ότι έχει ανασφάλειες επειδή έχεις περισσότερες εμπειρίες και χρειάζεται επιβεβαίωση από τις γυναίκες και τους φίλους του. Στη θέση σου θα έπαιρνα πολύ σοβαρά αυτά που λέει. Δεν χρειάζεται να στύψουμε το μυαλό μας για να καταλάβουμε τι σκέφτεται. Μας το είπε μόνος του!


Βέβαια, είναι αυτά που λέει ο καθένας, και μετά είναι όλα αυτά που βρίσκονται πίσω από αυτά που λέει. Για μένα, αυτό που λέει – που το παίρνω πολύ σοβαρά – σημαίνει τα εξής: φοβάται τις γυναίκες, και καλύπτει αυτόν τον φόβο δηλώνοντας/δείχνοντας στους άλλους άντρες ότι τις υποτιμά. Αυτό που θέλει περισσότερο από όλα από τις γυναίκες είναι να τον δεχτούν, αυτό που φοβάται περισσότερο από όλα είναι να γελάσουν μαζί του, να τον απορρίψουν ως 'λιγοστό'. Εσύ τον έχεις δεχτεί και του αρέσει πάρα πολύ αυτή η ηρεμία, όμως εσύ είσαι μία. Επίσης, 'έχεις περισσότερες εμπειρίες', κι αυτό τον κάνει να σε φοβάται, να σε θαυμάζει και να σε απεχθάνεται και λίγο, ταυτόχρονα. Ο φόβος που έχει απέναντι σε όλες τις υπόλοιπες δεν ξορκίζεται από μια εμπειρία. Αυτά είναι πολύ βαθιά μέσα του.


Υ.Γ. Φυσικά και 'έκανε κάτι' στο πορνείο και στο στριπτιζάδικο. Είχε ευκαιρία να ζήσει την αποδοχή γυναικών χωρίς κανένα απολύτως ρίσκο, λες να μην το εκμεταλλεύτηκε;


________________
5.


Θα ήθελες να είχες μια φίλη σαν τη Φοίβη από τα φιλαράκια; Δεν εννοώ μόνο μια στο τόσο να σε διασκεδάζει, αλλά δεν θα σε κούραζε ένα αλλόκοτο - μα καλόκαρδο - πλάσμα;- χτένα


Θα μου άρεσε να είναι μέσα στη γενικότερη παρέα, αλλά θα απέφευγα να τη συναντώ σε τετ α τετ.


________________
6.


Έχουν οι άνδρες δικαίωμα στην έκτρωση;
Εξηγούμαι αρχίζοντας με μια εισαγωγή. Δουλεύω ως γιατρός τα τελευταία 9 χρόνια στην Νορβηγία από όπου και κατάγεται η γυναίκα μου. Αν και δεν είμαι γυναικολόγος δούλεψα σε γυναικολογική κλινική για κάποιους μήνες όπου κομμάτι της δουλειάς μου ήταν η διαπίστωση της εγκυμοσύνης και της διάρκειάς της σε εγκύους που ήθελαν να κάνουν έκτρωση, ενημέρωση για τις επιλογές (φαρμακευτική ή χειρουργική διαδικασία) κλπ. Είμαι ξεκάθαρα υπέρ της δυνατότητας νόμιμης έκτρωσης αν η έγκυος το αποφασίσει. Δυστυχώς όσο υπάρχουν ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες είναι επικίνδυνο να παραπέμπει κανείς τις γυναίκες σε παράνομες εκτρώσεις κλείνοντας τα μάτια σε ένα υπαρκτό πρόβλημα. Οι γυναικολόγοι εδώ έχουν δικαίωμα να αρνηθούν να κάνουν εκτρώσεις γενικά. Ελπίζω αν γινόμουν γυναικολόγος να είχα το σθένος να κάνω τις εκτρώσεις (είναι ίσως η χειρότερη διαδικασία στην ιατρική) μιας και πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει αυτή η δυνατότητα και να μην δείλιαζα χρησιμοποιώντας το παραθυράκι του νόμου. Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν χρειάστηκε να επιλέξω.
Οι γυναίκες συνεπώς έχουν την πλήρη ευθύνη για την συνέχιση ή όχι της κύησης. Αν και οι νέες τεχνολογίες δίνουν περίπλοκα σενάρια που νομικά ίσως δυσκολεύουν την κατάσταση, ας πούμε μια έγγυος που "φιλοξενεί" ένα έμβρυο που βιολογικά δεν είναι δικό της, ο προβληματισμός είναι για την "παραδοσιακή" εκδοχή.
Η συντριπτική πλειοψηφία των εκτρώσεων είναι εκτρώσεις γιατί η εγκυμοσύνη είναι ανεπιθύμητη και όχι για ιατρικούς λόγους. Σε αυτή την περίπτωση οι επιθυμίες του άνδρα δεν έχουν καμία ισχύ. Αν δηλαδή ο πατέρας θέλει να κρατήσει το παιδί ενώ η μητέρα όχι τότε η μητέρα κάνει όπως θέλει. Αυτό είναι προφανώς και η μόνη δυνατή λύση μιας και η γυναίκα είναι αυτή που θα "διεκπεραιώσει" την εγκυμοσύνη.
Το θέμα όμως που είχα σκεφτεί όσο ήμουν στο γυναικολογικό τμήμα και το οποίο συζητείται τώρα από δημοσιογράφους είναι το εξής. Μιας και η γυναίκα έχει το πλήρες δικαίωμα να "απορρίψει" μια εγκυμοσύνη γιατί είναι ανεπιθύμητη δεν θα έπρεπε και ο άνδρας να έχει αυτό το δικαίωμα; Δηλαδή να μπορεί να δηλώσει (ας πούμε μέχρι την 12η εβδομάδα, το ίδιο όριο και για τις γυναίκες για έκτρωση) ότι δεν επιθυμεί το παιδί και να μην έχει καμία ευθύνη παραπέρα. Όπως είναι τώρα τα πράματα νομικά, εδώ τουλάχιστον, αν η γυναίκα αποφασίσει να κρατήσει το παιδί ο πατέρας έχει αυτόματα κάποιες υποχρεώσεις προς το παιδί. Βέβαια κάποιον που δεν θέλει δεν μπορεί κανένα νομικό σύστημα να τον χρίσει πατέρα (και φαντάζομαι καμία μητέρα δεν θα τον θέλει αναμεμειγμένο στην ζωή του παιδιού) πλην όμως μπορεί κάλλιστα να τον υποχρεώσει σε οικονομική συνεισφορά.
Τι λές;- παρολίγον γυναικολόγος

Πρώτον, "η έκτρωση είναι ίσως η χειρότερη διαδικασία στην ιατρική" με προβληματίζουν ως λόγια γιατρού. Μας διαβάζει κοινό. Το τι αισθάνεσαι εσύ προσωπικά για το θέμα δεν δημιουργεί κάποιου είδους κλίμακα καλύτερου και χειρότερου. Η φράση, από μόνη της, έχει ένα σωρό προβλήματα. Υπάρχουν ιατρικές διαδικασίες που έχουν στόχο να βλάψουν; Η έκτρωση και πάλι έχει σκοπό να βοηθήσει τον άνθρωπο. Οποιοσδήποτε γιατρός έχει δικαίωμα να αρνηθεί να κάνει οτιδήποτε, δεν θα κλείσουμε στη φυλακή έναν γιατρό επειδή έχει προτιμήσεις ή βαριέται ή σιχαίνεται ή δε θέλει να κάνει κάτι, θα πάμε σε άλλον. Η προσωπική σου πυξίδα θα ορίσει την καριέρα σου ως γιατρό, κι οι υπόλοιποι, ως ασθενείς, μπορούμε να σε δεχτούμε ή να σε απορρίψουμε.


Για το θέμα μας τώρα.


Θα ξεκινήσω από το προφανές. Το έμβρυο βρίσκεται μέσα στο σώμα της γυναίκας. Είναι, για όσο κρατάει η εγκυμοσύνη, αδιαχώριστο από το σώμα της γυναίκας. Ας πούμε ότι ένας άντρας θέλει έκτρωση και η γυναίκα όχι. Πώς το φαντάζεσαι; Θα πηγαίνει η αστυνομία στο σπίτι της γυναίκας, θα την δένει χειροπόδαρα, θα της κάνει ηρεμιστική ένεση και θα της κάνουν την έκτρωση με το ζόρι; Και αν μια γυναίκα εξαφανιστεί γιατί δεν θέλει με τίποτα να κάνει έκτρωση; Αν φύγει στο εξωτερικό; Θα έχει η Interpol κατάλογο με γυναίκες που διέφυγαν της έκτρωσης; Η φυγή με τι θα τιμωρείται; Με φυλάκιση, πρόστιμο; Έχει φτάσει μέχρι εκεί η φαντασία σου, ή έχεις φανταστεί μόνο μία κατάσταση που θα γίνεται μια πολιτισμένη συζήτηση και η γυναίκα θα λέει 'εντάξει λοιπόν, αφού έτσι προτιμάς, δέχομαι να μπω στο χειρουργείο για να μου βγάλουν ένα έμβρυο που εγώ θέλω να γεννήσω και να μεγαλώσω'. Η εγκυμοσύνη είναι κάτι που συμβαίνει αποκλειστικά μέσα στη γυναίκα. Αυτό είναι ένα θαύμα – είναι μια κατάρα – είναι ένα δεδομένο – είναι η φύση. Δεν υπάρχει λογικό επιχείρημα που θα εξηγήσει γιατί ένας ενήλικας μπορεί να έχει λόγο στο τι θα συμβεί στο σώμα ενός άλλου ενήλικα.


Το λιγότερο προφανές: από την αυγή του πολιτισμού μας, είναι αυτονόητο ότι οι γυναίκες είναι αυτόματα εξοπλισμένες με την φροντίδα των παιδιών. Η φύση της, η βιολογία της, δεν ξέρω τι, άντρες – και γυναίκες – είναι απόλυτα σίγουροι ότι οι γυναίκες πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά, γιατί είναι δικά τους, επειδή αυτές τα γεννούν. Όσο υπάρχει αυτή η πεποίθηση, είναι κάτι παραπάνω από δίκαιο να είναι απόλυτα δικό τους θέμα αν θα κάνουν έκτρωση ή όχι. Πρέπει να είναι έτσι, επειδή οι γυναίκες είναι σε αδύναμη θέση. Αν δεν το καταλαβαίνεις είναι επειδή δεν κάνεις τον κόπο να σκεφτείς τις γυναίκες που δεν είναι σαν την Νορβηγίδα σύζυγό σου. Ο νόμος επιχειρεί να εξισώσει ένα μέρος της ανισότητας και να προστατέψει γυναίκες που δεν έχουν μέσα να προστατέψουν τον εαυτό τους, Η απαγόρευση της έκτρωσης συνοδεύτηκε από αυτοκτονίες, θανάτους από σηψαιμία, άλλες μολύνσεις, κακοποίηση, αποτυχημένους γάμους, απόντες πατέρες. Η επιβολή της - με οποιαδήποτε μορφή - από τι λες να συνοδευτεί;


Υ.Γ. Και κάτι ακόμα. Για την ώρα, η πατρότητα δεν μπορεί να προσδιοριστεί πριν την ένατη εβδομάδα κύησης. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που το θέμα πρέπει να είναι (είναι! όπως και να το κάνουμε...) της γυναίκας. 

________________
7.


Καλή μου Α,μπα,
Πώς μπορώ να μην ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν ταλέντο σε κάτι; Κάθε φορά που κάποιος κάνει κάτι καλά, εγώ λυσσάω απ το κακό μου, και το χειρότερο είναι ότι πολλές φορές κλείνομαι μέσα για να μην συναναστρέφομαι με ανθρώπους και ζηλέψω. Ακόμα κι εσένα αν σε γνώριζα, δεν θα ήθελα να σε ξαναδώ για να μην στεναχωριέμαι (γιατί σε θεωρώ ταλαντούχα - ή έστω ότι κάνεις κάτι πάρα πολύ καλά). Εγώ δυστυχώς δεν κάνω τίποτα ούτε ελάχιστα καλά, και έχω προσπαθήσει πολλά. Θέλω να με βοηθήσεις όμως για το θέμα της ζήλειας :-(- βινετ

Η ζήλια τυφλώνει, λένε, και είναι πολύ σωστό. Η ζήλια σου σε κάνει απάνθρωπο. Η ζήλια σου παραμορφώνει την εικόνα των άλλων και τους στριμώχνεις και τους περιορίζεις σε ένα μόνο χαρακτηριστικό, στο μόνο που βλέπεις. Το ταλέντο κάποιου –αυτό που βλέπεις- είναι μόνο ένα στοιχείο του άλλου. Οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο μια διάσταση, δεν είναι το ταλέντο τους, έχουν ανησυχίες και ανασφάλειες και ένα σωρό προβλήματα που δεν βλέπεις. Μπορεί να πιστεύεις ότι τους θαυμάζεις, αλλά στην πραγματικότητα τους μειώνεις σε καρικατούρες. Συγκρίνεις τον εσωτερικό σου κόσμο με τον εξωτερικό κόσμο των άλλων και η σύγκριση αυτή δεν βγάζει αποτέλεσμα. Δεν έχεις ιδέα τι χρειάστηκε να κάνει ο καθένας για να φτάσει εκεί που είναι, ή τι θυσίασε, και αν θα ήθελες να είχες ζήσει τα ίδια.


Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν αξιοσημείωτο ταλέντο σε κάτι. Οι περισσότεροι καταφέρνουν να ξεχωρίσουν με την δουλειά. Αν έχεις προσπαθήσει πολλά, εξηγούνται πολλά. Θα καταφέρεις να προχωρήσεις μόνο αν επιμείνεις πάρα μα πάρα πολύ σε έναν τομέα, και αφιερώσεις πάρα μα πάρα πολύ χρόνο. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Η ζήλια σου όχι μόνο σου κάνει κακό, αλλά σε καθησυχάζει κι από πάνω.

73

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

15 σχόλια
#1. Αν το πόσο περιμένεις για να κάνεις σεξ με κάποιον, καθορίζει και τη διάρκεια της σχέσης και ένας μήνας αναμονής ισούται με ένα βράδυ "σχέσης", πόσους μήνες χρειάζεται να περιμένεις πριν κάνεις σεξ για να μείνει ο άλλος μαζί σου 50 χρόνια (για να σε παντρευτεί δηλαδή); Κάνε την πράξη :)
4. Υπάρχουν άντρες που χρησημοποιούν τέτοιες εκφράσεις? Ντροπή....θα έπρεπε να λένε " Τι στηθάρες είναι αυτές? Τι αιδιάρα είναι αυτή? Μωρό μου οι γλουτιαίοι σου!!!!" Επίσης πάνε σε στριπτιτζάδικά και πορνεία???? Πέφτω από τα σύννεφα. Έλα ας σοβαρευτούμε λίγο. Νομίζω πιστεύεις πως το επίπεδο του αγοριού σου είναι κατώτερο του συνηθισμένου αλλά οι περισσότεροι άντρες έτσι μιλάνε και φέρονται όπως βεβαίως και οι περισσότερες γυναίκες που χαζεύουν κώλους - συγνώμη γλουτούς ήθελα να πω- στο δρόμο και μετά τους σχολιάζουν μεταξύ τους.Αντί να σε πειράξει η έλλειψη επικοινωνίας που είχατε στον πρώτο χωρισμό, σε πειράζει ο τρόπος που μιλάει στους φίλους του. Αλήθεια αυτό το πρόβλημα το ξεπεράσατε με την επανασύνδεση? Αν ναι μπράβο σας. Καιρός να ξεπεράσεις και το ότι δεν είσαι τα κολλητάρια του. Μπορεί να έχουν αυτόν τον κώδικα επικοινωνίας για χίλιους δύο λόγους. Αν σε πειράζει τόσο πολύ προσπάθησε με τον τρόπο σου να τον βελτιώσεις και όχι να κρυφοκοιτάς στη ζωή του και μετά να τον κουτσομπολεύεις μαζί μας. Επίσης αν καταφέρεις να τον αποδεχθεις ως ένα σημείο, μπορεί να γίνεις εσύ το κολλητάρι του. Τότε θα χαθούν από μόνα τους πολλά από αυτά που σε απασχολούν τώρα.
Εγώ πάλι νομίζω ότι εάν κάτι την ενοχλεί την ενοχλεί. Ο καθένας έχει δικαίωμα να θέτει ό,τι κριτήρια επιθυμεί για το ποιόν θέλει δίπλα του. Αυτό που εσύ θεωρείς φυσιολογικό μπορεί για κάποιον άλλο να είναι 'κόκκινη γραμμή' (για να είμαστε και επίκαιροι). Και στην περίπτωση της #4 προσωπικά δεν θεωρώ τις απαιτήσεις της ιδιαίτερα παράλογες. Γιατί πρέπει αυτή να ξεπεράσει κάτι, αυτή να συμβιβαστεί? Εάν αυτό που κάνει κάποιος άλλος την ενοχλεί αρκετά ώστε να μη θέλει να είναι πια μαζί του, γιατί πρέπει να την πείσουμε ότι αυτή έχει το πρόβλημα (διότι αυτό ρωτάει)? Όχι, εάν θέλει κάτι παραπάνω από αυτό που εσύ εννοείς μέσο όρο είναι δικαίωμά της. Όπως αυτός μπορεί να μιλάει έτσι στους φίλους του για "χίλιους δυο λόγους", έτσι κι αυτή μπορεί να έχει χίλιους δυο λόγους που τον τρόπο που εκφράζεται και πράττει κανείς σχετικά με τις γυναίκες να τον θεωρεί σημαντικό κριτήριο.Το δε επιχείρημα cosi fan tutti δε νομίζω ότι πιάνει. Γιατί κάποιος μπορεί να σου αντιτάξει ότι ακόμη κι αν όντως είναι έτσι οι 'περισσότεροι άντρες', υπάρχουν κι αυτοί που δεν είναι. Και ως γνωστόν έναν είναι το θέμα να βρεις για να κάνεις σχέση, οπότε τα ποσοστά και οι μέσοι όροι δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, μιας και δεν πρόκειται για δημοψήφισμα.
Με έχω αφήσει άφωνη. Μήπως έχω κληρονομικό χάρισμα και το αγνοώ?? Αναφέρθηκα σε δημοψήφισμα λίγες ώρες πριν όντως ανακοινωθεί το δημοψήφισμα του Τσίπρα? :Ο
Αγαπητή Λίλα, Είναι ένας ανασφαλής τύπος όπως τόσοι άλλοι, ειδικά στην ηλικία σας. Το θέμα είναι μέχρι που φτάνει η ανασφάλειά του και αν επηρεάζει και πόσο τη σχέση σας. Δε σε αδικώ αν αισθάνεσαι λίγο "ξενερωμένη", δες όμως λίγο τη "μεγάλη εικόνα". Και κάτι τελευταίο: Μη δίνεις τόση σημασία σε ....όσα λένε οι άνδρες μεταξύ τους!
@5Καθότι φανατική των Friends θα ήθελα να επισημάνω κάτι για τη Φοίβη. Μπορεί να είναι καλόκαρδη, αλλά τους έχει κάνει άνω κάτω πολλές φορές λέγοντας το λάθος πράγμα τη λάθος στιγμή. Αυτό μπορεί να είναι διασκεδαστικό και να προωθεί τη δράση στη σειρά, αλλά στην αληθινή ζωή θα είχε δυσάρεστες συνέπειες. π.χ. όταν μετακόμιζε η Ρέιτσελ για να μείνει η Μόνικα με τον Τσάντλερ που τις 'έβαλε' να τσακωθούν, όταν η Μόνικα είδε τον Ρίτσαρντ μια μέρα πριν την επέτειο ενός χρόνου με τον Τσάντλερ και το αποκάλυψε κατά λάθος στο αεροπλάνο για Λας Βέγκας, και διάφορα άλλα κατά καιρούς. Προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ που είναι αλλόκοτη αλλά στην αληθινή ζωή μάλλον θα με κούραζε κι εμένα κάποια στιγμή.
Η Φοίβη είναι θεότητα.......Στο επεισόδιο που λες ότι τις έβαλε να τσακωθούν,μάλλον δεν θυμάσαι πως το χειρίστηκε και τί έγινε στο τέλος.Μέσα από κάθε ανακατωσούρα που δημιουργεί,πάντα προκύπτει κάτι καλό.
Δεν αντιλέγω. Δεν τη θεωρώ ανακατώστρα, απλώς κάποιες φορές άθελα της με αυτά που λέει χωρίς να σκέφτεται προκαλεί καβγάδες. Αλλά επειδή είναι καλή φίλη πάντα προσπαθεί να τους συμφιλιώσει μετά. Το ερώτημα είναι αν θα σου άρεσε να έχεις μια τέτοια φίλη στην πραγματική ζωή και γι'αυτό το επεσήμανα σαν χαρακτηριστικό της.
6 συμφωνώ με την αμπα, και επίσης θέλω να προσθέσω και κάτι. Σε τι ηλικία γίνεται η πλειοψηφεία των εκτρώσεων στη Νορβηγία? Όταν σπούδαζα στο εξωτερικό ήμουν με Νορβηγό για 5 χρόνια, και μου έτυχε να μείνω έγκυος και να κάνω έκτρωση. Καθότι εγώ ήμουν 22 ενώ αυτός 27, ήθελε να το κρατήσουμε, χωρίς να ξέρουμε καν, αν θα καταληξουμε να ζούμε στις ίδιες χώρες (δεν είχαμε συζητήσει ποτέ τι θα γινόταν αφού τελειώναμε). Για να μην τα πολυλογώ, χωρίσαμε και δεν μένουμε στις ίδιες χώρες, και αν είχαμε παιδί αυτή τη στιγμή, ή θα είχε να δει τον πατέρα του χρόνια ή θα μεγάλωνε στα αεροπλάνα. Δεν είναι το μόνο παράδειγμα "Νορβηγική" ανευθηνότητας που ξέρω. Φαντάζομαι, μιας και γιατρός θα ξέρεις ότι οι Νορβηγοί κάνουν πολλοι νέοι παιδιά, παντρεύονται μικροί και έχουν 70 ή 80% ποσοστό διαζυγίων. Το να γεννήσεις ένα παιδί δεν σημαίνει ότι θα έχεις ένα μωράκι για 1-2 χρόνια μέχρι να κουραστείς, αλλά πρέπει να βλέπεις τουλάχιστον 18 χρόνια μπροστά, και μπορεί να γενικολογώ, αλλά το πιστεύω, ότι πολλές φορές οι άντρες δεν βλέπουν τισ μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτού.
#6 Στην Ελλάδα, αν ο πατέρας δεν θέλει το παιδί και δεν είναι παντρεμένος με την μητέρα, δεν θεωρείται αυτόματα πατέρας. Άρα η μητέρα έχει δικαίωμα να του κάνει αγωγή, για να αναγνωριστεί η πατρότητα, και να καταβάλλει ό, τι οφείλει. Μπορεί και η αγωγή να μην ευδοκιμήσει τελικά. Μπορεί π.χ. ο πατέρας ισχυριστεί ότι "εγώ είχα δηλώσει ότι δεν θέλω το παιδί, και δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να το μεγαλώσω και μπαινοβγαίνω σε κλινικές αποτοξίνωσης κλπ κλπ", οπότε το δικαστήριο να μην του αναγνωρίσει την πατρότητα τελικά. Αυτό θεωρητικά, πρακτικά δεν ξέρω, ας πει κάποιος δικηγόρος.Επειδή κάνεις ερώτηση νομικού τύπου, μπορούν να σου δωθούν άπειρες απαντήσεις προς την μια και την άλλη άποψη.Για να σου υποστηρίξω την αντίθετη άποψη από αυτή που υποστηρίζεις εσύ μπορώ να πω το εξής: Ζητάς ρύθμιση για απαλλαγή από ευθύνη υπό την αίρεση ότι το παιδί θα γεννηθεί. Εφόσον αυτό μπορεί να γίνει και αργότερα (στην δίκη για αναγνώριση της πατρότητας), δεν υπάρχει νόημα να γίνει νωρίτερα, εφόσον νωρίτερα δεν υπάρχει καν ευθύνη! Επίσης μπορείς να πεις ότι η ευθύνη του πατέρα-και της μητέρας, είναι αντικειμενική, δηλαδή υφίσταται από την σύλληψη, και θες δε θες έχεις ευθύνη. Η μητέρα εύλογα τυγχάνει ευνοϊκότερης μεταχείρισης γιατί εκείνη -νομικά- θα είναι μητέρα με το που θα γεννήσει. Άρα αυτόματα έχει ευθύνη ενώ ο πατέρας δεν έχει αυτόματα ευθύνη, αλλά μόνο μετά από αγωγή. Άρα μπορεί η μητέρα να αποποιηθεί των ευθυνών της νωρίτερα, ενώ ο πατέρας θα αποποιηθεί των ευθυνών του από την στιγμή που αυτές θα γεννηθούν. Βέβαια αυτά για την Ελλάδα, για την Νορβηγία άλλο θέμα.Ένας δικηγόρος θα μπορεί να το διατυπώσει καλύτερα.
Δεν βλέπω να απαντάει κανένας δικηγόρος οπότε μέχρι να εμφανιστεί κάποια πιο έγκυρη γνώμη, όχι, από όσο γνωρίζω δε μπορείς να πεις "δεν το ήθελα, δεν ήξερα, κ.τ.λ.". Αν το test DNΑ λέει ότι είσαι ο πατέρας έχεις όλες τις νομικές υποχρεώσεις ενός πατέρα θες δε θες και τελείωσε.
Απ' όσο θυμάμαι το Οικογενειακό, ναι, όπως λέει ο Μαξ, αν το τεστ σε δείξει πατέρα, το δικαστήριο σε αναγνωρίζει ως πατέρα. Αυτό σε γενικές γραμμές σημαίνει ότι έχεις υποχρέωση διατροφής του παιδιού, αλλά με με τις προϋποθέσεις που ορίζονται για τη διατροφή. Αν αποδείξεις, δηλαδή, ότι δεν θα μπορείς να ζήσεις αν πληρώσεις διατροφή, τότε δεν θα σε αναγκάσει το δικαστήριο να πληρώσεις. Ας με διορθώσει κάποιος συνάδελφος αν κάνω λάθος.
Μην βάζουμε τους δικηγόρους να λύσουν το τι θα έπρεπε να ισχύει, αυτό που λέει ο aleste είναι πολιτικό θέμα και έχει λόγο όλη η κοινωνία.Προσωπικά δεν έχω σχηματίσει γνώμη, γιατί μου φαίνονται λογικά και τα επιχειρήματα της Iris στις 13:03 και 14:51, αλλά και της Λένας. Σκέφτομαι όμως ότι, αν κάποια μέρα λύσει το θέμα της αναγκαστικής εγκυμοσύνης η επιστήμη, επειδή για παράδειγμα μετά την έκτρωση θα μπορεί να μπαίνει το έμβρυο σε τεχνητή μήτρα που θα ολοκληρώνει την κύηση. Και ο πατέρας να κρατάει το παιδί. Θα θεωρούμε θεμιτό να μπορεί να ζητήσει από τη μητέρα διατροφή για τα επόμενα 18 έτη;(Άλλο θέμα αν θα του την επιδικάσει ποτέ το δικαστήριο)Από την άλλη, όπως λέει και η Λένα, το παιδί δε φταίει σε τίποτα να πληρώνει τα λάθη των γονιών του (αν και στην πράξη πάντα αυτό γίνεται).Τελικά δηλαδή, μάλλον θεωρώ πιο δίκαιο αυτό που λέει η Iris, αλλά πιο χρήσιμο για την κοινωνία αυτό που λέει η Λένα.
Για το #1, απορώ. Υπάρχουν ακόμα γυναίκες στην εποχή μας που κάνουν σεξ για να εξασφαλίσουν σχέση; Κάντε σεξ για να το χαρείτε εσείς βρε κορίτσια για να μην μετανοιώνετε μετά και νιώθετε άσχημα με τον εαυτό σας.
Δυστυχώς στην Ελληνική κοινωνία, λόγω του ότι μια κοπέλα αν κάνει σεξ από την αρχή θα θεωρηθεί εύκολη και π---άνα (όχι για όλους αλλά για πολλούς), πολλές κοπέλες αν και θέλουν δεν το κάνουν κ κρατιούνται (λες κ είναι κατούρημα) για να μην "πέσουν" στα μάτια του άλλου και θεωρηθούν "non marriage material". Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουν το αν θέλουν δίπλα τους έναν άνθρωπο που θα τις απέρριπτε μόνο και μόνο για αυτόν τον λόγο.
#7 . Λέει: αν είσαι ο εξυπνότερος σε ένα δωμάτιο, τότε είσαι στο λάθος δωμάτιο.Το ίδιο ισχύει για όλα τα σχετικά, για μένα. Πάρε παράδειγμα από αυτούς του ανθρώπους αντί να τους ζηλεύεις και να προσπαθείς να τους αποφύγεις.
#1Ο Μ είναι ο κατεξοχήν ορισμός του άντρα που θα σε βασανίσει με το κρύο-ζεστό για καιρό ακόμα,αν του το επιτρέψεις. Με τον καιρό θα αρχίσεις να τον ρωτάς γιατί δεν κάνετε σχέση, αυτός θα σου λέει ότι δεν είναι για σχέση,δεν είναι σ'αυτή τη φάση κλπ κλπ και μετά από λίγο θα ανακαλύψεις ότι έχει κάνει σχέση με κάποια άλλη. Το πως θα είναι αυτή είναι πραγματικά εντελώς αδιάφορο. Το θες αυτό το συναισθηματικό roller-coaster;;;#4Από τη στιγμή που δεν του έχεις εμπιστοσύνη (εφόσον τσεκάρεις τηλέφωνα,μέηλ κλπ)και μιλάει και τόσο υποτιμητικά για τις άλλες γυναίκες,ειλικρινά δεν ξέρω τι καλό μπορείς να περιμένεις από το αγόρι σου.Όπως είδες έχει τα μαξιλαράκια του οπότε μια χαρά θα είναι και μακριά σου.Κι εσύ ακόμα περισσότερο μακριά του!#6:Ο υποτιθέμενος πατέρας,αν δε θέλει να γίνει πατέρας, πρέπει να λαμβάνει τα μέτρα του. Καμία γυναίκα μετά την Παναγία δε έγινε μητέρα μυρίζοντας τον κρίνο,να ξέρουμε και τι λέμε.#7:Genius is 1% talent and 99% percent hard work-Albert Einstein.
Για το 6, το ίδιο ακριβώς σκεπτικό όμως θα μπορούσε να χρησιμοποιήσεις κανείς και για να αρνηθεί το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση. Ας λάμβανες τα μέτρα σου πριν, θα σου πει. Ας μην "μύριζες τον κρίνο".(Παρεμπιπτόντως, καθηγήτριά μου στο σχολείο έλεγε ακριβώς αυτό, κατά των εκτρώσεων. "Αν παίζεις με τη φωτιά, θα καείς" ήταν η ακριβής της διατύπωση.)
Αυτό που λέω είναι ότι όταν πρόκειται για δύο συναινούντες ενήλικες, η ευθύνη για την προφύλαξη είναι ίδια.Αν ο άντρας δεν πάρει τα μέτρα του,μη όντας έτοιμος να γίνει πατέρας και προκύψει εγκυμοσύνη,δεν μπορεί μετά να πει ότι δεν αναλαμβάνει την ευθύνη, έχει ήδη αναλάβει την ευθύνη λόγω της απροσεξίας του.ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο ισχύει για τις γυναίκες:Αν εγώ δε ζητήσω από τον άλλο να βάλει προφυλακτικό,δεν χρησιμοποιώ άλλες προφυλάξεις και προκύψει εγκυμοσύνη, πόσο έκπληκτη ή αδικημένη μπορώ να το παίξω;Το τι μπορεί να πει ο καθένας για να αρνηθεί την άμβλωση είναι προσωπική του άποψη και ευτυχώς το "ας πρόσεχες" δεν αποτελεί νομική τεκμηρίωση, ακόμα.(Νομίζω ότι η καθηγήτριά σου αναφερόταν στο προγαμιαίο σεξ)
Και η γυναίκα επίσης μπορεί μια χαρά να λάβει τα μέτρα της για να μη γίνει άθελα της μητέρα, όσους κρίνους κι αν μυρίσει. Μπορεί ακόμη και ερήμην του συντρόφου της να λαμβάνει μέτρα, να ξέρουμε και τι λέμε. Εννοείται οτι δεν αναφερόμαστε στην περίπτωση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης λόγω βιασμού.
Δε διαφωνούμε.Η λήψη μέτρων προφύλαξης κατά μίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης είναι ευθύνη και των δύο.Αν τα μέτρα αποτυχουν για τον έναν ή τον άλλο λόγο,η ευθύνη βαραίνει και τους δύο,επίσης.Προφανώς και η περίπτωση βιασμού είναι άλλό πράγμα, αλλά εκεί δεν φαντάζομαι ότι η γυναίκα θα ζητούσε ποτέ από τον βιαστή της να αναλάβει τα καθήκοντά του ως πατέρας οπότε είναι εντελώς άσχετο με τη συζήτηση.
Σε ποια μέτρα αναφέρεσαι; Στο χάπι; Δηλαδή στο να βάζεις ορμόνες στο σώμα σου; Είχα αναγκαστεί να πάρω για ιατρικούς λόγους και μου δημιουργησε ένα σωρό παρενέργειες. Μεταξύ άλλων μπορεί να προκαλέσει καρκίνο (μικρή πιθανότητα αλλά υπάρχει). Τώρα για προφυλακτικά κτλ δεν είναι πάντα αποτελεσματικά! Μόνη λύση η αποχή ή η στείρωση :PΒέβαια αν είναι προσεκτικός δεν παθαίνεις τίποτα (ο άντρας). Η γυναίκα μπορεί να την πατήσει άθελα της από άντρα. Έχω ακούσει ιστορίες που ο άλλος άφησε έγγυο την άλλη επιτηδες να τρελαίνεσαι κάπου! Η κατινιά είναι Unisex :)
Varaw myges* εγώ μια χαρά τα είχα πάει με το χάπι,όσο είχε χρειαστεί να το πάρω,μάλιστα είχα χάσει και βάρος τότε.Ωραίες μέρες...Υπάρχουν κι άλλα μέσα προστασίας αλλά δεν είναι αυτό το θέμα τώρα.Δες αυτά πχ: http://www.iatronet.gr/ygeia/maieftiki-egkymosyni/article/40/methodoi-antisyllipsis.htmlΤώρα αν ο άντρας πάει και τρυπάει τα προφυλακτικά πχ για να μείνει έγκυος η σύντροφός του,δε νομίζω να έχει θέμα μετά με την πατρότητα, άρα και εδώ το πρόβλημα δεν ορίζεται!
Από όλες τις μεθόδου η μόνη που έχει 100% έλεξχο η γυναίκα και είναι και αποτελεσματκή ενώ ταυτόχρονα δεν προκαλεί σοβαρές παρενέργειες είναι το χάπι. Με αυτά που είπα απαντώ στο darwin που λέει ότι μια γυναίκα μπορεί να λάβει τα μέτρα της και συγκεκριμένα λέω shit happens όταν υπάρχει επαφή! Με το τραβηγμένο παράδειγμα με τους άντρες που κάνουν κάτι τέτοιο επίτηδες θέλω να δείξω πόσο λίγη ευθύνη μπορεί να έχει μια γυναίκα καμιά φορά. Η φύση όμως της γυναίκας είναι τέτοια που φταίει δε φταίει για τη σύλληψη αναλαμβάνει την ευθύνη μόνη της και η τελικά απόφαση είναι δικιά της. Οπότε λογικό είναι να έχει και το προνόμιο να το κρατήσει και να το ρίξει και να μη ρωτήσει και κανέναν! Στις παρένθετες δεν ξέρω τι γίνεται. Αλλά εκεί φανταζομαι υπογραφεις κατι
#6 Οταν ο αντρας δεν θελει, μπορει να μην αναμιχθει καθολου σαν πατερας. Εμενα η ερώτησή μου ειναι η αντίθετη. Τι συμβαίνει όταν ο άντρας θελει να κρατησει το παιδι, και αναλαμβάνει πληρως τη φροντίδα και το μεγάλωμα, όμως η γυναικα δεν το θέλει; Η γυναικα δε μπορει απλως να μην αναμιχθει, αφου αυτη θα περασει την εγκυμοσυνη. Μπορεις να την υποχρεώσεις να περασει μια εγκυμοσύνη χωρις να το θελει; Προφανώς οχι. Ειναι σωστό όμως που ο άντρας δεν εχει κανένα λογο στο αν θα γεννηθεί το παιδί του; Εμενα αυτο με προβληματιζει. Ειναι βεβαια πιο σπάνιο, όμως ειναι κι αυτο μια περίπτωση.
Συμφωνώ. Όπως με εκνευρίζει πολύ που πολλές δεν το λένε καν στον υποψήφιο πατέρα. Πολλοί δηλαδή δεν μαθαίνουν ποτέ ότι παρολίγο να γινόντουσαν γονείς και αυτό το βρίσκω άδικο. Θα έπρεπε να το γνωρίζουν και να έχουν δικαίωμα έστω να πουν τη γνώμη τους για το έμβρυο που στο κάτω κάτω βοήθησαν κι οι ίδιοι να συλληφθεί.
Ένας τέτοιος άνδρας πρέπει πρώτα να αναλογιστεί γιατί η γυναίκα που άφησε έγκυο δεν θέλει το παιδί του. Και στην συνέχεια, να το σεβαστεί και να βρει μια γυναίκα που να θέλει παιδί από αυτόν. Για μένα είναι τόσο απλό το ζήτημα.
Είναι τόσο απλό. Πάρα πολύ απλό.Αν θέλει παιδί, πάει με κάποια που θέλει επίσης και το κάνει.Τι δηλαδή, επειδή μια αντίστοιχη γυναίκα που θα κρατούσε το παιδί που έπιασε τυχαία, από έναν που δεν ήθελε καμιά ανάμειξη (ο οποίος φυσικά δεν πρέπει να έχει καμιά ευθύνη εξ ορισμού), πρέπει να μπορούν να κάνουν και οι άντρες το ίδιο; Αφού δεν μπορούν (βιολογικά) και είναι το μόνο δεδομένο, θέλει και συζήτηση;
Πολλές φορές μια γυναίκα μπορεί να μην είναι έτοιμη εκεινη την στιγμή να γίνει μητέρα, μπορεί να υπάρχουν οικονομικοί λόγοι η' μπορεί μη θέλει να γίνει μητέρα ποτέ. Δεν είναι ντε και καλά ότι δεν θέλει το παιδί του συγκεκριμένου άνδρα,πολλοι παράγοντες παίζουν ρόλο στην απόφαση. Μπορεί να μη θέλει κανένα παιδί από κανέναν άντρα,να θελει παιδί στο μέλλον από άλλο άντρα, η' να θέλει παιδί από τον συγκεκριμένο άντρα υπό άλλες συνθηκες στο μέλλον.
Δεν είναι τοσο απλο. Μια γυναίκα που αποφασιζει να κρατησει το παιδι ενός "τυχαίου" μπορεί μια χαρα να το μεγαλώσει και να μη δωσει λογαριασμό σε κανεναν (εφοσον ικανοποιούνται ορισμενοι παράγοντες, οπως συναισθηματικη ωριμότητα, σπιτι, οικονομικη ανεξαρτησια, αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα). Δε χρειάζεται να σκεφτει "γιατι εμεινα εγκυος απο κάποιον που δεν ηθελε να κανει παιδι μαζι μου". Δεν εχει σημασια απο ποιον θα μεινεις έγκυος, αν εισαι αποφασισμενη να το αναλαβεις μονη σου. Αντιστοιχα ενας αντρας δε μπορεί να το κανει αυτο. Ενδεχομενως να ήθελε και να μπορούσε να μεγαλώσει ενα παιδι άψογα, αλλα δε μπορεί να υποχρεωσει τη γυναικα να το γεννησει, οποτε δεν του πεφτει λογος. Προφανως και βιολογικα αυτο δε γίνεται να αλλαξει, απλως το θετω σαν θεμα συζητησης - το βλεπω σαν πολυ μεγαλη αδικία.
@la vie en rose - όταν λέω "να αναλογιστεί γιατί ... κ.λπ." εννοώ να εξετάσει τους λόγους που αναφέρεις. Δεν είναι πάντα σωστό το timing για να κάνει κανείς παιδί.@den sou lew - αυτό που βιολογικά δεν μπορεί να αλλάξει δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως αδικία. Υπάρχουν άλλοι τομείς στους οποίους μπορεί να μειονεκτούν οι γυναίκες, αλλά στο θέμα της κύησης έχουν τον πρώτο λόγο.Το να έρχεται ένα παιδί στον κόσμο την κατάλληλη στιγμή και να έχει την μαμά του και τον μπαμπά του δίπλα του τουλάχιστον για όλη την ανήλικη ζωή του είναι το ιδανικό, το οποίο όμως πολύ συχνά δεν επιτυγχάνεται. Οι ενήλικοι όμως οφείλουν να σταθμίζουν τους παράγοντες όσο μπορούν καλύτερα προτού φέρουν ένα παιδί στον κόσμο.Ήξερα κάποιον που στα 17 του άφησε έγκυο μια κοπέλα κατά 4 χρόνια μεγαλύτερή του (ανήλικος-ενήλικη) χωρίς να υπάρξει κανονική επαφή γιατί η κοπέλα ήταν παρθένα και λόγω του νεαρού της ηλικίας του ενθουσιάστηκε με την ιδέα να γίνει πατέρας. Το αποτέλεσμα ήταν δυο χρόνια μετά την γέννηση του παιδιού ο "ενθουσιώδης" πατέρας να μπουχτίσει από το στρίμωγμα και να την κάνει με ελαφρά. Η κοπέλα ήταν τυχερή και ξαναπαντρεύτηκε, αλλά το παιδί μεγάλωσε με πατριό.
Μα, αγαπητή Α,μπα, ο φίλος στο 6 δεν προτείνει να επιβληθεί η διακοπή της κύησης στην εγκυμονούσα επειδή ο φερόμενος ως πατέρας διαφωνεί. Λέει συγκεκριμένα: "Μιας και η γυναίκα έχει το πλήρες δικαίωμα να "απορρίψει" μια εγκυμοσύνη γιατί είναι ανεπιθύμητη δεν θα έπρεπε και ο άνδρας να έχει αυτό το δικαίωμα; Δηλαδή να μπορεί να δηλώσει (ας πούμε μέχρι την 12η εβδομάδα, το ίδιο όριο και για τις γυναίκες για έκτρωση) ότι δεν επιθυμεί το παιδί και να μην έχει καμία ευθύνη παραπέρα. Όπως είναι τώρα τα πράματα νομικά, εδώ τουλάχιστον, αν η γυναίκα αποφασίσει να κρατήσει το παιδί ο πατέρας έχει αυτόματα κάποιες υποχρεώσεις προς το παιδί. Βέβαια κάποιον που δεν θέλει δεν μπορεί κανένα νομικό σύστημα να τον χρίσει πατέρα (και φαντάζομαι καμία μητέρα δεν θα τον θέλει αναμεμειγμένο στην ζωή του παιδιού) πλην όμως μπορεί κάλλιστα να τον υποχρεώσει σε οικονομική συνεισφορά".Αναρωτιέται αν έχει το δικαίωμα ο υποτιθέμενος όπως το θέτεις πατέρας να "πάρει τις αποστάσεις του" από το παρόν έμβρυο και μελλοντικό παιδί, θεσμικά. Να αρνηθεί οποιαδήποτε ευθύνη ανατροφής οικονομικού και πρακτικού τύπου, με το σκεπτικό τοι ο ίδιος δεν επιθυμεί να γίνει πατέρας. Προκαταβολικά δηλαδή, ώστε να μην τον τρέχουν μετά για αναγνώριση πατρότητας και διεκδίκηση ποσού για ανατροφή κλπ. Έτσι το καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον το ερώτημά του.
αγαπητή αμπά είμαι ο ν.6 Φοβάμαι πως παρά το κατεβατό παρανοήθηκα. Προς Θεού δεν εννοεί κανείς πως ο άνδρας θα έχει δικαίωμα να επιβάλει μια έκτρωση στην γυναίκα, αυτό που συζητήται είναι αν θα έχει το δικαίωμα νομικά να απεμπολήσει τις υποχρεώσεις του σαν πατέρας, συνεπώς αν η γυναίκα αποφασίσει να κρατήσει το μωρό, το κάνει γνωρίζοντας πως δεν θα έχει βοήθεια από τον πατέρα (μια μορφή "νομικής" έκτρωσης αν θέλεις). Οκ στην 8η εβδομάδα δεν μπορεί να ξέρει κανείς με σιγουριά τον πατέρα κι αυτό προφανώς δημιουργεί δυσκολίες αλλά σε θεωρητικό επίπεδο ήταν η ερώτηση.Fair enough το τί σκέφτομαι εγώ προσωπικά για την ίδια την διαδικασία δεν έχει πολύ σημασία, έχεις δίκιο.
χμ, αυτό που σκέφτονται όλοι προσωπικά δεν γράφουν εδώ μέσα; απολογείσαι επειδή είσαι γιατρός; οι γιατροί δεν δικαιούνται να εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις τους για το επάγγελμά τους και τις πρακτικές του, όπως όλοι οι υπόλοιποι;
Αγαπητέ Νο 6.Το ερώτημα που θέτεις είναι πάρα πολύ σωστό και λογικό και ο τρόπος που το διατυπώνεις επίςης.Η αλήθεια είναι ότι θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η δυνατότητα για τα ζευγάρια στα οποία σέβεται ο ένας τις αποφάσεις του άλλου και γενικά έχουν δει τις ζωές και τις αξίες τους αλλιώς.Όση ώρα όμως διάβαζα την ερώτησή σου σκεφτόμουν το θέμα από την αντίστροφη πλευρά.Αν σε ένα ζευγάρι,ο αντρας θέλει να κρατήσει η γυναίκα το μωρό αλλά η γυναίκα δε θέλει;Τί γίνεται τότε;Γιατί αν είναι εξασφαλισμένος στη μία περιπτωση,θα έπρεπε να είναι με κάποιον τρόπο και στην άλλη.
Δεν είναι ωστόσο το ίδιο. Είναι πολύ διαφορετικό το να σε υποχρεώνουν να αναλάβεις μια υποχρέωση την οποία αρνείσαι, με το να σου αρνούνται να αναλάβεις μια ευθύνη την οποία επιζητάς.Πχ. αν θες να δουλέψεις κάπου και δεν σε προσλάβουν, απλώς δεν σου προσφέρουν θέση εργασίας. Αν δεν θες και σε υποχρεώσουν να δουλέψεις, είναι εξαναγκαστική εργασία, έως και δουλεία.Επίσης, το να θελήσει να κρατήσει το παιδί, ενώ η γυναίκα δεν θέλει, προϋποθέτει να την εξαναγκάσει στη συνέχιση μιας κύησης που εκείνη δεν επιθυμεί. Αφορά παραβίαση της ίδιας της ελευθερίας της για αυτοδιάθεση, πλήττεται δλδ μια σημαντικότερη αξία.Αντιθέτως, ένας πατέρας που αποποιείται τις ευθύνες του απέναντι στο παιδί, δεν παρεμβαίνει με κάποιο τρόπο στο σώμα της μητέρας.
@IrisΔεν διαφωνώ καθόλου με όσα λες.Ούτε βέβαια έχω κάποια συγκεκριμένη άποψη πάνω στο θέμα.Σκέφτομαι τον τελευταίο καιρό τη θέση της μάνας και του πατέρα και το πως έχουν διαμορφωθεί στις πατριαρχικές κοινωνίες.Ο ρόλος του πατέρα που τείνουμε να τον αφήνουμε στην απέξω γιατί φυσικά η μάνα είναι πάνω απ'όλα και πως αυτό το πράγμα (που έχει αααααπειρα παρακλάδια) έχει συμβάλλει στο να θεωρείται η γυναίκα υπεύθυνη μόνο για το παιδί.Με (κατά τη γνώμη μου) αρνητικές συνέπειες.
Γιατί να μην έχει σημασία το τί σκεφτεσαι εσύ προσωπικά για την ίδια τη διαδικασία; Αυτός δεν ήταν ο λόγος που έγραψες; Για να ρωτήσεις γι αυτό που σκέφτεσαι εσύ προσωπικά.
@aleste Συμφωνώ με τον τρόπο που το θέτεις. Δεν είναι δίκαιο να σου επιβάλλουν την πατρότητα ακριβώς όπως δεν είναι δίκαιο να την επιβάλλουν σε μία γυναίκα . Προφανώς κανείς δεν μπορεί να αναγκάσει να είσαι ουσιαστικά πατέρας, οπότε μιλάμε ουσιαστικά για τη νομική υποχρέωση του πατέρα να συνεισφέρει οικονομικά στη ζωή του παιδιού του. Αφού όμως μιλάμε για ένα νομικό θέμα, καλό είναι να εξετάσουμε την πιθανή νομική λύση. Υπάρχει καταρχάς μία σημαντική νομική αλλά και ιατρική και ηθική παράμετρος. Κατά πόσο η έκτρωση υπάρχει ως επιλογή; Η έκτρωση είναι μία ιατρική πράξη και έχει κινδύνους. Μία γυναίκα προφανώς έχει δικαίωμα να κάνει έκτρωση προφανώς όσες φορές θέλει, δικό της το σώμα. Σε ποιο βαθμό όμως μπορεί να ισχυριστεί όχι, για εμένα δεν είναι επιλογή, είναι υπερβολικά επικίνδυνη; Γενικά; Αν έχει κάνει και άλλες; Πόσες; Γενικά πως ορίζεις ότι μία γυναίκα έχει επιλογή στην έκτρωση, ώστε να αξιώσει και ο άντρας; Αν της το απογορεύουν οι κοινωνικές/θρησκευτικές πεποιθήσεις της μετράει; Για κάποιες γυναίκες η έκτρωση είναι επιλογή. Για άλλες όχι. Ποιος και πως θα ορίσει για ποιες περιπτώσεις;Έστω πάντως ότι βρίσκεται μία λύση στο παραπάνω και ότι υπάρχει η δυνατότητα του πατέρα να κάνει νομικά opt-out από την πατρότητα. Ποιο θα ήταν το χρονικό όριο; Λογικά οι 12 μήνες. Γιατί από εκεί και πέρα ούτε η μητέρα έχει επιλογή, οπότε το δίκαιο είναι να μοιράζονται το βάρος αφού μοιράζονται και την ευθύνη. Τι θα σήμαινε αυτό; Ότι μέσα στους 12 μήνες θα έπρεπε να κάνεις δήλωση "αποποίησης" πατρότητας.Πόσο εύκολο όμως θα ήταν; Μια γυναίκα που θα ήθελε να εξαναγκάσει τον πατέρα σε συνεισφορά θα μπορούσε απλώς να μην τον ενημερώσει τους πρώτους 12 μήνες. Ακόμα και αν υπήρχε η δυνατότητα να κάνεις τη δήλωση αργότερα αν αποδείξεις ότι δεν ενημερώθηκες, πόσο δύσκολο θα ήταν για μία γυναίκα να ισχυριστεί ότι δεν το ήξερε αρκετά νωρίς για να ενημερώσει; Και αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα πόσο εύκολο θα ήταν να ισχυριστεί ανά πάσα στιγμή ο πατέρας ότι δεν ενημερώθηκε, άρα ουδεμία ευθύνη φέρει. Για να το μπλέξω ακόμα περισσότερο, αν η γυναίκα πει στον άντρα ότι είναι έγγυος αλλά συμφωνήσουν να κάνει έκτρωση και τελικά δεν τι κάνει, αυτό ως τι πιάνεται; Όλα τα παραπάνω θεωρώ ότι ανοίγουν μία πόρτα για αλύπητες δικαστικές διαμάχες. Ήξερα, ήξερες, ήξερε, μου είπε, δεν μου είπε. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά όταν έχουν να κάνουν με μία εξέταση DNA αντί να αποδείξεις τι ήξερε ο καθένας. Δε θα μπω καν στην έννοια του τι κατάλαβε. Παράλληλα ανοίγουν μία πόρτα για εκβιασμούς και απειλές του τύπου αν μου ζητήσεις να συνεισφέρω θα σε σύρω στα δικαστήρια μέχρι να ματώσεις. Και δεδομένου ότι ένα μεγάλο μέρος των εκτρώσεων αφορούν νέους και ευάλωτους ανθρώπους, τα πράγματα αγριεύουν ακόμα περισσότερο. Με τις πολύ φτωχές μου νομικές γνώσεις, έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι νομοθέτες γνωρίζουν ότι δεν καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις και προσπαθούν να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν ζυγίζοντας τι κερδίζουν και τι χάνουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τι θα κερδίζει η κοινωνία; Το δίκαιο αίτημα να μη σου επιβάλλουν την πατρότητα. Τι έχει να χάσει; Γυναίκες να δυσκολεύονται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους χωρίς υποστήριξη από τον πατέρα.Για εμένα λοιπόν, πρώτα πρέπει να λυθεί το ζήτημα των μονογονεϊκών οικογενειών. Πρώτα πρέπει να δούμε ότι ένας άνθρωπος υποστηρίζεται αρκετά από τον κοινωνικό ιστό ώστε να μπορεί να μεγαλώνει τα παιδιά του χωρίς σημαντικό μειονέκτημα σε σχέση με ένα ζευγάρι. Αν φτάσουμε κάποια στιγμή προς τα εκεί, τότε μπορεί τα αρνητικά αποτελέσματα μίας τέτοιας νομοθεσίας να μην υπερτερούν των θετικών.
Δεν το κατάλαβα, όπως φάνηκε. Δεν το κατάλαβα γιατί η έκτρωση ακυρώνει τη γέννηση ενός παιδιού. Δεν είναι ισότιμο με την αγνόηση ενός παιδιου που υπάρχει και ζει και μεγαλώνει. Δεν ξέρω τι είδους νόμος θα έκανε την απουσία ενός πατέρα από τη ζωή του παιδιου νόμιμη. Την πληρώνει το παιδί με πάρα πολύ μεγάλο τίμημα, και το παιδί δεν φταίει σε τίποτα απολύτως.
Δυστυχώς δεν υπάρχει νόμος που να κάνει την ουσιαστική παρουσία ενός γονέα στη ζωή του παιδιού νόμιμη, μόνο την τυπική μπορούν να ρυθμίσουν. Ίσως όμως αν ήταν δυνατή μία τέτοια "ρύθμιση" θα ήταν προς όφελος των παιδιών. Νομίζω ότι οι γονείς με το ζόρι είναι πιο τοξικοί από τους απόντες. Κάπως στο πνεύμα αυτό έτσι δεν αντιμετωπίζεται και το θέμα της εγκατάλειψης βρεφών και της υιοθεσίας;; Δεν ξέρω, ίσως κάποιος γνώστης του αντικειμένου μπορεί να βοηθήσει;
Συμφωνώ με αυτήν την θεώρηση Λένα. Αυτό πάντως που θα πληρώσει εν προκειμένω το παιδί είναι η ανευθυνότητα της μητέρας που αποφάσισε να το κρατήσει με έναν άνδρα ο οποίος δεν το επιθυμεί. Τι σημασία έχει σε ποιον ανήκει η ευθύνη θα μου πεις...
Ο ίδιος νόμος που επιτρέπει της εξ επιλογής μονογονεϊκές οικογένειες και επιτρέπει την δωρεά μήτρας, την υιοθεσία σε μονό γονέα κλπ. Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου και εν μέρει συμφωνώ πως ένα γεννημένο παιδί έχει εκ των πραγμάτων παραπάνω δικαιώματα από ένα έμβρυο 8 εβδομάδων όμως θέλω να δείξω πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες σε αυτό το θέμα και να ακούσω απόψεις, τις δικές σου και των λοιπών σχολιαστών.
Συμφωνώ απολύτως. Να πω την αλήθεια διαβάζοντας την ερώτηση αυτό το στοιχείο ακριβώς με εξόργισε. Το να δίνουμε τη δυνατότητα δηλαδή σε έναν πατέρα (γιατί θέλει-δεν θέλει από τη στιγμή που είναι δικό του θα είναι μια ζωή πατέρας του βιολογικά μιλώντας) να μην στηρίξει σε τίποτα απολύτως το ίδιο του το παιδί, το οποίο είναι και το μόνο αθώο στην όλη υπόθεση.
@alesteΟι νόμοι σχετικά με τις μονογονεϊκές οικογένειες δεν μιλάνε για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Είναι άλλο η μη ύπαρξη γονέα και άλλο η απουσία (δεν ξέρω πως ακριβώς να το διατυπώσω, η ουσία είναι η εγκατάλειψη). Η αλήθεια είναι ότι μου κάθεται στραβά το να καθορίζεσαι εφ όρου ζωής από ένα λάθος, χωρίς να έχεις δικαίωμα επιλογής παρά το γεγονός ότι είναι κάτι που είναι δυνατόν να αποτραπεί. Όπως λέει και η Iris η ευθύνη για ένα παιδί που γεννιέται χωρίς τη σύμφωνη γνώμη και των δύο γονιών είναι ίσως της μητέρας, αλλά σίγουρα όχι του παιδιού. Νομίζω ότι και εγώ και εσύ το κοιτάμε υπερβολικά από την πλευρά των ευθυνών ενώ θα έπρεπε να δοθεί περισσότερο βάρος στις υποχρεώσεις προς ένα παιδί που καλώς ή κακώς θα γεννηθεί. Για να αντικρούσω αυτά που έγραφα πιο πριν, ίσως για κάθε εξαναγκασμένο γονιό που καταστρέφει το παιδί του να υπάρχει και ένας που εξαιτίας αυτής της έλλειψης επιλογής δημιουργεί μία καλή σχέση μαζί του. Θα με ενδιέφερε πολύ αν κάποιος έχει να συνεισφέρει κάτι στο θέμα του αν θεωρείται γενικά καλό ή κακό για το παιδί να "αναγκάζεται" ο γονιός να είναι γονιός.
#4. Αγαπητή εξαδέλφη, αν είσαστε μέχρι εικοσικάτι είναι απολύτος δικαιολογημένη η συμπεριφορά του. Πρόκειται για ανασφάλεια που δημιουργείται από την συνεχή προβολή αντρικών προτύπων σε νέους και νέες. Το γεγονός ότι μαζί σου είναι κομπλέ δείχνει ότι μπορεί να γίνει καλύτερος αλλά δείχνει ότι κάπου παρασύρεται. Αν τον αγαπάς όφείλεις να τον κάνεις να ξεπεράσει αυτή την ανασφάλεια του και να αναδείξει το πραγματικό πρόσωπο που όπως φαίνεται σου αρέσει.Υ.Γ. η αρθρογράφα πως γνωρίζει ότι έκανε φάση στο πορνείο, έχει αποκλειστικές πληροφορίες ή απλά αναπαράγει ένα ακόμα στερεότυπο;
Αγαπητέ Double Helix, μετά τη γνωστοποίηση ότι επικροτώ τη θέση σου με ένα εξαδελφικό “ναι”, θα ήθελα να προχωρήσω στο υστερόγραφο:Υ.Γ. η αρθρογράφα φαίνεται ότι στηρίζεται στην απλή/κοινή λογική που λέει «είχε ευκαιρία να ζήσει την αποδοχή γυναικών χωρίς κανένα απολύτως ρίσκο» για να καταλήξει σε ένα ασφαλές συμπέρασμα. Εκτός κι αν έχει ΚΑΙ αποκλειστικές πληροφορίες, οπότε το πράγμα αρχίζει και γίνεται ύποπτο :D
Αγαπητή εξαδέλφη, Ομολογουμένως δεν διαθέτω ουδεμία πληροφορία για τις δραστηριότητες του αγαπητού εξάδελφου. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε αυτό το αυθαίρετο συμπέρασμα (ειδικά όσον αφορά το στριπτιζάδικο) είναι λανθασμένος και εν μέρη ολίγον σεξιστικός. Θεωρώ ότι οφείλει η αγαπητή Α-ΜΠΑ να ανακαλέσει.
Εντάξει. Λατρεύω τη λέξη 'αρθρογράφα' απλά! Επίσης να πω εδώ ότι συμφωνώ με Dex ότι είναι σεξιστικό το σχόλιο. Δεν θέλουν όλοι οι αντρες να πήγαίνουν με πληρωμένες κοπέλες. Το ξέρω από φίλους αυτό. Και μάλλον δεν μου λένε ψέματα :P
Αγαπητέ Double Helix,θεωρώ ότι όταν κάποιος πάει σε ένα "κατάστημα" που πουλάει υπηρεσίες, πάει για να δεχθεί τις εν λόγω υπηρεσίες. Το "ήρθα να δω πώς είναι" υποθέτω μπορεί να γίνει πιστευτό (με πολλή καλή θέληση) για ένα κατάστημα που έχει το εμπόρευμά του σε βιτρίνα, αλλά σε έναν οίκο ανοχής, υποθέτω πως ό,τι γίνεται, γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες και δεν είναι εύκολο να δεις "πώς είναι". Στο στριπτιτζάδικο όντως, λογικά, πήγε απλώς για να δει, αυτός είναι και ο σκοπός όσων πάνε εξάλλου. Κατά τα άλλα, το "Αν τον αγαπάς οφείλεις..." μου έκατσε κάπως βαρύ. Και γιατί η αγάπη δεν είναι ωραίο να είναι φορτίο, και γιατί κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τον άλλο, ούτε είναι καλό να το προσπαθεί.
Double helix, δεν είμαστε στο δικαστήριο για να ανακαλέσω. Πάντως δεν είπα ότι όποιος άντρας πάει στο στριπτιζαδικο κάνει δουλίτσα. Είπα για τον συγκεκριμένο άντρα, βασισμένη στην πάρα πολύ συγκεκριμένη περιγραφή του χαρακτήρα του. Φυσικά και μπορεί να κάνω λάθος. Αυτό ισχύει για οτιδήποτε γραφω, εδώ και χρόνια. Αυτό δεν με κάνει αρθογραφα - δεν γράφω άρθρα. Γράφω τη γνώμη μου σε ένα προσωπικό μπλογκ. Και όλοι από κάτω γράφουν τη δική τους γνώμη. Όλοι παίρνουμε τις ευθύνες μας.
6Α, μπα, σχετικά με την 2η παράγραφο της απάντησής σου, "Πώς το φαντάζεσαι; Θα πηγαίνει η αστυνομία στο σπίτι της γυναίκας, θα την δένει χειροπόδαρα, θα της κάνει ηρεμιστική ένεση και θα της κάνουν την έκτρωση με το ζόρι;"ο άνθρωπος είπε ακριβώς πώς το φαντάζεται:"Δηλαδή να μπορεί να δηλώσει (ας πούμε μέχρι την 12η εβδομάδα, το ίδιο όριο και για τις γυναίκες για έκτρωση) ότι δεν επιθυμεί το παιδί και να μην έχει καμία ευθύνη παραπέρα." Αναφέρεται ξεκάθαρα στο να μην έχει ευθύνη, και όχι να πιέσει τη γυναικα να κανει εκτρωση με τη βια, όπως γλαφυρά αναφέρεις.
Σωστά.Εγώ καταλαβαίνω απολύτως τον προβληματισμό από την πλευρά του άνδρα. Είναι αυταπόδεικτο ότι δεν έχει δικαίωμα παρέμβασης στο σώμα μιας γυναίκας: η μήτρα είναι σώμα της και το έμβρυο προέκτασή του. Συνδέονται, κυριολεκτικά. Χρησιμοποιείται αιχμηρό αντικείμενο για να διαχωριστούν μετά τη γέννα. Καμιά αμφιβολία επ' αυτού, λοιπόν.Το θέμα είναι (το έχω θίξει και σε παλαιότερο σχόλιο) ότι ενώ ο άνδρας (στη σύγχρονη κοινωνία) δεν έχει δικαίωμα να καταστήσει μια γυναίκα μητέρα παρά τη θέλησή της (να την υποχρεώσει δλδ σε συνέχιση της κύησης), και αυτό ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι είναι θετικό, μια γυναίκα μπορεί να καταστήσει έναν άνδρα πατέρα παρά τη θέλησή του, παρά τη σαφή του άρνηση.Πριν αρχίσουμε να μιλάμε για τις ευθύνες της σχέσης κλπ., ας σκεφτούμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί και σε έναν 19χρονο φοιτητή, μετά από ένα one-night stand με μια άγνωστη κι ένα ελαττωματικό προφυλακτικό.Βρίσκω δίκαιο ένας άνδρας να μπορεί να αποποιηθεί κάθε ευθύνη για μια εγκυμοσύνη, τουλάχιστον στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες όπου η έκτρωση είναι νόμιμη, και άρα η συνέχιση της κύησης αποτελεί όχι τετελεσμένο γεγονός αλλά συνειδητή επιλογή της γυναίκας λόγω δικών της αντιλήψεων (ηθικών, θρησκευτικών, προσωπικών) τις οποίες, ωστόσο, διόλου δεν απαιτείται να ασπάζεται ο ερωτικός της σύντροφος.
@ Iris, υποθέτω ότι o νόμος δεν επιτρέπει στοv πατέρα να αποποιηθεί κάθε ευθύνης, γιατί με τηv συμμετοχή του στην ερωτική πράξη θεωρείται de facto συνυπεύθυνος για την σύλληψη.
Αν ήταν στο χέρι μου να φτιάξω έναν νόμο βάση της ερώτησης που έκανε ο φίλος ν.6, δεν θα μπορούσα να απαντήσω αν δεν αναρωτιόμουν πρώτα τα κάτωθι: 1η: Ας υποθέσουμε ότι μια γυναίκα που δεν θέλει να κάνει παιδιά και μένει κατά λάθος έγκυος, δέχεται να κρατήσει το παιδί και ότι μετά την γέννα, δέχεται να το παραδώσει στον πατέρα που το θέλει. Δηλαδή αμέσως μετά την γέννα όταν το παιδί είναι 4-5 ημερών, εκείνη αρνείται να έχει οποιαδήποτε σχέση με το παιδί. Φαντάζομαι ότι αυτό θα ήταν απολύτως αποδεκτό, μιας και προσπαθούμε να εξισώσουμε τη σχέση της μητέρας και του πατέρα με το παιδί. Πως ακριβώς θα λυνόταν το θέμα διαβίωσης του παιδιού; Θα ο πατέρας να πάρει άδεια από τη δουλειά του για (3 τουλάχιστον) έως 9 μήνες και τι είδους άδεια; Πως θα λυνόταν το θέμα της ψυχικής ισορροπίας των πρώτων μηνών της ζωής του παιδιού, αν υποθέσουμε ότι ο άντρας αυτός δεν μπορούσε να πάρει αυτή την άδεια; 2η (ίσως ένας δικηγόρος μπορεί να βοηθήσει σε αυτή): Γιατί ο νόμος σπάνια δίνει την κηδεμονία ενός ανήλικου παιδιού στον πατέρα και πρέπει για αυτό να αποδειχθεί ότι ο τρόπος ζωής της μητέρας αποτελεί κίνδυνο για τη ζωή του παιδιού;
Η έκτρωση είναι μια εγχείρηση που έχει κινδύνους και ψυχολογικές επιπτώσεις. Εκτός από τους ηθικούς λόγοους μια γυναίκα μπορεί να μην θέλει να κάνει εντρωση και γ αυτό! Γ αυτό κατ εμέ ένας άντρας πρέπει να είναι υπεύθυνος καθ όλη την κύηση. Μετά μπορεί να απέχει αν θέλει.Λέγοντας αυτά έχω στο μυαλό μου την υιοθεσία του 'ανεπιθύμητου' μωρού.