Στο σημερινό ‘Α, μπα’: απειλές με επακόλουθα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: απειλές με επακόλουθα Facebook Twitter
101

________________
1.


Α μπα μου λατρεμένη θέλω την άποψή σου στο παρακάτω: πρόκειται για ένα συγκεκριμένο άτομο στη δουλειά που συνεχώς εξελίσσεται. Κάθε 1-1,5 χρόνο ανεβαίνει κι από ένα σκαλάκι στην ιεραρχία. Όχι, όμως, κατ' ανάγκη αξιοκρατικά, αλλά επειδή χρησιμοποιεί υπόγειους τρόπους και έχει καταφέρει να απομονώσει ένα μέρος της τεχνογνωσίας προς όφελός της. Το συγκεκριμένο άτομο, εκβίασε την τελευταία προαγωγή...Εν ολίγοις: "Ή μου δίνετε τη θέση γιατί αξίζω περισσότερα και θα τα πάρω γιατί σας έχω στο χέρι ή φεύγω." Η ερώτηση, λοιπόν, είναι η εξής: Πώς αξιολογείς τη συμπεριφορά αυτή και πώς αντιμετωπίζεις το εν λόγω άτομο όταν πλέον καλείσαι να αναφέρεσαι σε αυτό;- ξέρω τι μου γίνεται!

Οι προαγωγές πολύ συχνά εκβιάζονται. Αν περιμένεις να αναγνωριστεί η προσπάθεια σου και να σου δώσουν περισσότερα χωρίς να τα διεκδικήσεις, ίσως πρέπει να πας σε κανένα μοναστήρι Βουδιστών, ή κάτι τέτοιο. Δεν είναι μόνο επειδή τα αφεντικά πίνουν το αίμα του εργάτη, ή επειδή φταίει γενικά ο καπιταλισμός. Είναι ότι κανένας δεν σου παραχωρεί χωρίς να ζητήσεις, εντός ή εκτός δουλειάς. Είναι επίσης επειδή αν δε μιλήσεις, οι άλλοι δεν μπορούν να μαντέψουν αν θέλεις κάποια αλλαγή. Οι προαγωγές σημαίνουν περισσότερες ευθύνες, και σπάνια είναι ανάλογα τα χρήματα με την παραπάνω δουλειά. Υπάρχει κόσμος που δεν θέλει να κάνει περισσότερα από αυτά που κάνει.


Ο εκβιασμός που έκανε ήταν μεγάλο ρίσκο, όπως αποδεικνύεται και από την πορεία της Ελλάδας τελευταία, άλλωστε. Όταν δηλώνεις ότι θα φύγεις για να πετύχεις κάτι προς όφελος σου, ρισκάρεις την απάντηση 'στο καλό και να μας γράφεις'. Αφού δεν της το είπαν, σημαίνει ότι κάτι κάνει καλά. Μπορεί όχι αρκετά καλά για σένα, αλλά αρκετά καλά ώστε οι από πάνω να βαριούνται να ψάξουν άλλον για να μπει στη θέση της.


Δεν ξέρω τι γίνεται, και δεν ξέρω τι ακριβώς σε ενοχλεί, αλλά περιγράφεις μια πολύ κλασική συμπεριφορά σε ένα σχετικά ανταγωνιστικό επαγγελματικό περιβάλλον. Πρόβλημα είναι οι συνάδελφοι που βάζουν λόγια, που βάζουν τρικλοποδιές, που λένε ψέματα, που κλέβουν, αρνούνται, χίλια δυο. Δεν μας λες ποιοι είναι οι 'υπόγειοι τρόποι', μπορεί να είναι κάτι κατάπτυστο, μπορεί και να είναι μέσα στα συνηθισμένα πλαίσια ανταγωνισμού μέσα σε μια ομάδα. Μπορεί να πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο άτομο.


Μια παρατήρηση: αποφεύγεις να δηλώσεις το φύλο, γράφοντας 'το άτομο', αλλά κάπου σου ξέφυγε (;) ένα 'της'. Άρα μιλάμε για γυναίκα. Η ερώτηση είναι: αν ένας άντρας συνάδελφος έλεγε 'ή μου δίνετε την προαγωγή ή φεύγω' θα σου έκανε την ίδια αρνητική εντύπωση ή θα σου φαινόταν συνηθισμένη, έως και αξιοθαύμαστη διεκδίκηση με κοχόνες;


________________
2.


Φιλενάδα, να σε ρωτήσω κάτι; Ανέκαθεν προσάρμοζα τη συμπεριφορά μου ανάλογα με το ποιον είχα απέναντί μου, και ακόμα το κάνω, διότι πιστεύω ότι με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ατμόσφαιρα οικειότητας στην οποία και οι δύο νιώθουν άνετα και προάγεται πιο εύκολα ο διάλογος και η επικοινωνία. Συμφωνείς με την προσέγγιση αυτή, διότι αυτό που μου προσάπτουν είναι ότι παρουσιάζομαι ως διαφορετικό άτομο; Η δική μου άποψη είναι ότι ο καθένας μας έχει πολλές πτυχές στον χαρακτήρα του τις οποίες ξεδιπλώνει ανάλογα με τα ερεθίσματα που λαμβάνει από το περιβάλλον και από τον άλλο. Γιατί θα πρέπει λοιπόν να απολογηθώ; Ο προβληματισμός μου προκύπτει από το γεγονός ότι την κριτική αυτή στη συμπεριφορά μου τη δέχομαι από άτομα του οικείου οικογενειακού περιβάλλοντος και όχι από κάποιον που γνωρίζω λίγο καιρό.- excuse me?


Συμφωνώ με την προσέγγιση αυτή, και νομίζω ότι το κάνουμε και ασυνείδητα. Αλλιώς φερόμαστε στους γονείς, αλλιώς στους φίλους. Αλλιώς σε αυτούς που συμπαθούμε, αλλιώς σε αυτούς με τους οποίους νιώθουμε κάποια υποχρέωση ή κάποιου είδους αποστροφή. Αν όμως σου το λένε άνθρωποι (στον πληθυντικό) του στενού σου περιβάλλοντος, ίσως να βλέπουν κάτι παραπάνω από αυτό. Η προσαρμογή της συμπεριφοράς είναι μια απαραίτητη ικανότητα για την επιβίωση μέσα σε μια κοινωνία, η αλλαγή της προσωπικότητας ή η απορρόφηση των ερεθισμάτων ως σφουγγάρι και οι ιδιότητες χαμαιλέοντα είναι κάτι άλλο, που οι δικοί σου μπορεί να βλέπουν ως υποκρισία ή προδοσία. Η προσαρμογή δεν σημαίνει και αλλαγή των βασικών αξιών που σε προσδιορίζουν. Είναι μια συζήτηση που πρέπει να κάνεις με αυτούς που σε ξέρουν, για να σου δώσουν παραδείγματα και σε βοηθήσουν να καταλάβεις τι εννοούν.

________________
3.


Α μπα τι πιστεύεις για τον θηλασμό σε δημόσιο χώρο;


Πιστεύω ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει αρκεί να μην περιορίζει την ελευθερία του άλλου, και δεν καταλαβαίνω πώς περιορίζεται η ελευθερία κάποιου τρίτου όταν μια μάνα ταΐζει το μωρό της. Μπορεί να μη σου αρέσει για διάφορους λόγους αλλά να προσπαθείς να το απαγορέψεις ή να βρίσκεις διάφορα επιχειρήματα περί ηθικής που άπτονται στην πορνογραφία, μου φαίνεται εξωφρενικό. Η αποδοκιμασία και το σοκ που συνοδεύουν την πανάρχαια και πανανθρώπινη διαδικασία λήψης τροφής του μωρού μου φαίνονται προοδευτικός συντηρητισμός – όμως η σταυροφορία και η μαχητική διεκδίκηση με όρους ηρωικούς για κάτι αυτονόητο, επίσης. Ιδανικά θα ήθελα την ίδια υποστήριξη και για τις γυναίκες που δεν θέλουν να θηλάζουν. Γενικώς υποστηρίζω την ελευθερία στην επιλογή.


________________
4.


πότε μπορεί να υπάρξει φιλία χωρίς υποβόσκων φλερτ μεταξύ στρέιτ άντρα - γυναίκα? καταρχάς μπορεί?- επανάληψη


Μπορεί, όταν και οι δύο είναι συναισθηματικά καλυμμένοι από άλλους συντρόφους. Αν είναι μόνο ο ένας, η φιλία μπορεί να υπάρχει και να είναι μονόπλευρη.


________________
5.

Ρε συ α μπα εσύ πως κρίνεις το γεγονός ότι η γυναίκα του Γιώργου του Κλούνεϊ ήταν ήδη μια γνωστή και επιτυχημένη δικηγόρος πριν παντρευτεί τον Γιώργο, αλλά παρόλα αυτά την φωνάζουν "η κυρία Κλούνεϊ"; εμένα μου φαίνεται φοβερά σεξιστικό. Άλλο βέβαια αν το διάλεξε η ίδια.

Πιο πάνω υποστηρίζω την δυνατότητα επιλογής, αλλά γι' αυτό το θέμα, για να πω την αλήθεια (και ξέρω ότι αυτό που θα γράψω έχει πολλά κενά) θα προτιμούσα να μην υπάρχει επιλογή. Μου φαίνεται ολοκληρωτικά σουρεαλιστικό να θεωρείται από το κράτος φυσιολογικό να αλλάζεις το επώνυμό σου, κάτι τόσο βασικό, που σε καθορίζει χρόνια και χρόνια και συνδέεται με ένα βουνό γραφειοκρατία, επειδή παντρεύτηκες έναν άντρα. Αν είσαι άντρας δεν έχεις την επιλογή, αλλά δεν βλέπω κανέναν άντρα να διαμαρτύρεται που δεν την έχει. Δεν έχω ακούσει άντρα να διεκδικεί το δικαίωμα να προσδιοριστεί από τη γυναίκα του. Άρα είναι μια 'επιλογή' που παγιδεύει, και όχι δύο ισότιμοι δρόμοι.


Τώρα για την Αμάλ: φυσικά και το διάλεξε η ίδια. Όμως αυτή δεν είναι μια τυχαία, και δεν παντρεύτηκε έναν τυχαίο. Το όνομα του άντρα της είναι πιο αναγνωρίσιμο από το δικό της, και το αντάλλαξε για την ισχύ του. Το ίδιο και η Βικτόρια Μπέκαμ (ποιος ξέρει πώς την λένε;) και πολλές άλλες. Το τι κάνουν οι άνθρωποι που έχουν εξουσία δεν έχει εφαρμογή σε εμάς. Επίσης είναι και ζήτημα διαφορετικής παράδοσης που κρατάει γερά στην Αμερική. Το 80% των γυναικών αλλάζει το όνομα, και η τάση αυτή έχει αυξητικές τάσεις. Πάντως, με απογοήτευσε η απόφαση της. Δε μπορώ να το αρνηθώ.

________________
6.


Αγαπητή Α μπα,
Πριν 3 χρόνια γνώρισα ένα παιδί λίγο μεγαλύτερο από μένα. Στην αρχή ήμασταν χαλαρά, τύπου όχι σχέση κλ.π. Συνεχίσαμε να βγαίνουμε κ μετά από καιρό συνειδητοποιήσαμε πως θέλαμε και οι δύο να είμαστε μαζί, γιατί περνούσαμε καλά και φαινόταν ότι ταιριάζαμε. Στην πορεία όμως διάφορα προβλήματα ανέκυπταν συνέχεια. Οι γονείς μου ήταν εντελώς αντίθετοι όταν έμαθαν ότι έχει τελειώσει Τ.Ε.Ι. και όχι Α.Ε.Ι. όπως εγώ (στην πραγματικότητα δεν τέλειωσε ποτέ τις σπουδές του, πράγμα που απέκρυψα απ' τους γονείς μου φυσικά). [Θεωρούν a priori ότι αυτοί των Τ.Ε.Ι. είναι κατώτερου πνευματικού επιπέδου και ότι εγώ με έναν τέτοιον άνθρωπο δεν θα είχαμε τίποτα να συζητήσουμε. Στην πραγματικότητα αυτός είναι πανέξυπνος, ενημερωμένος για τα πάντα, διαβασμένος και πολύ περισσότερο μέσα στη ζωή απ' ότι εγώ.] Έμενε με τη μάνα του κι εγώ με την αδερφή μου οπότε δεν είχαμε ποτέ κάποιο μέρος για τους δυο μας. Είχαμε εντελώς άλλα ωράρια εγώ πολλές ώρες στη σχολή εκείνος στη δουλειά οπότε δε βρισκόμασταν συχνά με επακόλουθο γκρίνια και καυγάδες. Όλα αυτά μας οδήγησαν στο χωρισμό.
Σε διάστημα 6 μηνών προλάβαμε να μείνουμε μακριά για ένα ικανό διάστημα, να ξαναμιλήσουμε- στην αρχή βγάζοντας όλο το θυμό και την πίκρα που μας είχε μείνει, μετά πιο άνετα και φιλικά, να τα ξαναβρούμε και να ξαναείμαστε μαζί για λίγο καιρό και να ξαναχωρίσουμε. Εκείνος ήθελε να το δούμε πιο σοβαρά, εγώ μάλλον όχι. Συμφωνήσαμε ότι θα ήταν άδικο και για τους δύο εφόσον θέλουμε διαφορετικά πράγματα.
Μου έχει πει ότι με αγαπάει και τον αγαπάω κι εγώ. Κατά βάθος το πρόβλημα είναι ότι φοβάμαι να αφεθώ σε κάτι που θέλω πολύ εξαιτίας της αντίδρασης των γονιών μου. Ξέρω ότι είναι γελοίο αυτό για έναν άνθρωπο 24 χρονών, όμως νιώθω πολύ άσχημα να τους στεναχωρώ και να είμαι σε διαρκή ρήξη μαζί τους (κάτι που είχε συμβεί σε κάποια φάση). Σ εκείνον δεν έχω πει τίποτα για την αντίδρασή τους, γιατί δε θέλω να τον στεναχωρήσω και να τον μειώσω. Ξέρω ότι θα μετανιώσω αν δεν το ζήσω αυτό μαζί του, αλλά και με την οικογένειά μου είμαστε γενικά πολύ δεμένοι κ δε θέλω να αλλάξει αυτή η σχέση που έχουμε. Είμαι σε αδιέξοδο.


Περίμενα να συνεχίσει το κείμενο και να καταλήξεις σε μια ερώτηση, αλλά μπήκε τελεία. Είναι λίγο σα να κόπηκε η γραμμή.
Τι να σου πω; Προτιμάς την προστασία που απολαμβάνει ένα παιδί από το να χαράξεις τη δική σου ζωή με τους δικούς σου όρους. Θέλεις να παραμείνεις ιδεατή κόρη για να έχεις την οικογενειακή θαλπωρή και γι' αυτό το προνόμιο ανταλλάσσεις το μέλλον σου. Κάνεις μια εξαγορά που τώρα πιστεύεις ότι σε συμφέρει, και ξέρεις ότι θα το μετανιώσεις, αλλά φαίνεται ότι για τώρα σου φαίνεται καλή συμφωνία. Δεν είσαι σε αδιέξοδο. Μπορούσες να διαλέξεις διάφορους δρόμους, και φανερά έχεις πάρει την απόφαση σου. Αδιέξοδο δεν είναι 'δεν γίνεται να γίνουν όλα όπως θα προτιμούσα'.


Κοίτα να ξεκαθαρίσεις μέσα σου αν συμφωνείς με τους γονείς σου ή όχι. Δεν χρειάζεται να το πεις σε κανέναν, αλλά στον εαυτό σου οφείλεις να είσαι απόλυτα ειλικρινής, αλλιώς δεν έχεις από πουθενά να πιαστείς. Αν τα κολλήματα των γονιών σου έχουν περάσει σε σένα και δεν σκοπεύεις να τα αποτινάξεις, οκ, αλλά πρέπει να το ξέρεις για να μην ταλαιπωρείς ούτε τους άλλους, ούτε τον εαυτό σου. Πες το, παραδέξου το, για να προχωρήσεις παρακάτω. Αν όμως δεν συμφωνείς, ούτε λίγο, και έχασες κάποιον που σε αγαπάει και τον αγαπάς εξαιτίας μιας δοξασίας της μαμάς, δεν της λες να σου βρει αυτή έναν γαμπρό να γλιτώσεις τις απογοητεύσεις;


________________
7.


Αγαπητή Α,μπα:
θαυμάζω πολύ τις ξεκάθαρες απαντήσεις που δίνεις και για αυτό άλλωστε αποφάσισα να σου στείλω και εγώ την δικιά μου ερώτηση.
Το πρόβλημα μου είναι αρκετά σοβαρό, και με απασχολεί εδώ και αρκετό καιρό. Πρόκειται για το αγόρι μου ο οποίος αυτοτραυματίζεται.
Είχε ξεκινήσει καιρό πριν με γνωρίσει αλλά είχε σταματήσει, και πρόσφατα το ξανάρχισε. Κάθε φορά που γίνεται μου το αναφέρει (τις περισσότερες φορές τουλάχιστον), λέγοντας μου παράλληλα ότι τον βοήθα να νιώσει καλύτερα και να σταματήσει την συνήθεια του αυτή και μόνο που με βλέπει. Το βάρος αυτό είναι πολύ μεγάλο για μένα (χωρίς να θέλω να ακουστεί εγωιστικό), καθώς συχνά μου δίνει την αίσθηση ότι για την συμπεριφορά του αυτή ευθύνομαι και σε ένα βαθμό εγώ (η τάση του να μεγαλοποιεί καταστάσεις είναι έντονη, αλλά και δημιουργεί συχνά προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν). Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ και κυρίως πως να τον βοηθήσω (η επιλογή του ψυχολόγου δεν υπάρχει).
Έχεις κάποια συμβουλή να μου δώσεις;- Μ


Ναι, να πάει σε ψυχολόγο. Η επιλογή υπάρχει, και είναι η μοναδική που υπάρχει. Χρειάζεται βοήθεια από ειδικό, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα άλλο που μπορεί να κάνει. Είσαι σε πολύ επικίνδυνη θέση και δεν μπορείς να τον βοηθήσεις. Επαναλαμβάνω: δεν μπορείς να λύσεις εσύ το πρόβλημα, και δεν είσαι εσύ υπεύθυνη για το πρόβλημα. Μπορεί να του κάνεις καλό για λίγο, αλλά δεν μπορείς να του λύσεις το πρόβλημα. Δεν μπορεί να το σταματήσει έτσι ξαφνικά, επειδή το αποφάσισε ή επειδή έχει εσένα, χρειάζεται βοήθεια, και άμεσα. Δεν λες τι ακριβώς κάνει, αλλά δεν είναι σημαντικό αυτό για σένα, μόνο για αυτόν που θα τον παρακολουθήσει. Δεν μας λες και την ηλικία σου. Μην διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια από τους γονείς σου ή από ανθρώπους που εμπιστεύεσαι. Διάβασε αυτό και αν θέλεις να βοηθήσεις, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να πάρει τηλέφωνο σε κάποια από τις γραμμές που υπάρχουν για να συζητήσει ό,τι τον απασχολεί.


116-111 Ευρωπαϊκή Γραμμή Στήριξης Παιδιών και Εφήβων

δωρεάν, Δευτέρα έως Παρασκευή: 2:00μμ-8:30μμ, Σάββατο: 9:30πμ-2:00μμ


115 25 Γραμμή Μαζί για το Παιδί

χρέωση μιας αστικής μονάδας, Δευτέρα έως Παρασκευή: 9:00πμ-9:00μμ


1107 Εθνική Γραμμή Παιδικής Προστασίας

δωρεάν, 24 ώρες, κάθε μέρα


Δώσε του τα τηλέφωνα, και δώσε του κάποιο χρόνο για να αναλάβει δράση κα να τηλεφωνήσει. Αν δεν το κάνει, πρέπει να ξέρεις ότι είσαι ελεύθερη να αποχωρήσεις αν το βάρος είναι μεγάλο, χωρίς να έχεις τύψεις. Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε ανθρώπους που δεν θέλουν βοήθεια. Είναι μια αλήθεια που πονάει, αλλά πρέπει να δεχτούμε.

101

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Εγώ δεν αναφερθηκα καθολου στο τι μπορει να σημαίνει πνευματική καλλιέργεια και στη σχέση της με τη μόρφωση κλπ. Και συγχαρητήρια σε οσους ειναι οι λαμπρες εξαιρεσεις στον κανόνα.Η δική μου ένσταση είναι ξεκάθαρα ως προς το σχόλιο της Μαιχεμ, και μονο, που λιγο πολυ κατηγορεί τους γονείς για ρατσισμό επειδή θεωρουν την μόρφωση πολυ σημαντική. Ειναι βαρια κατηγορία. Και ειδικά οταν δεν ειναι αυτοί που γράφουν το γραμμα αλλά μεταφέρεται η άποψη τους από κάποιον τρίτο.
Δεν διαφωνώ με αυτά που γράφεις αλλά οι γονείς της κοπέλας φαίνεται να αποδίδουν πολύ περισσότερα στην σημασιολογία του πτυχίου (εκπαιδεύεις το μυαλό σου συλλέγοντας γνώσεις σε μόνο μια ειδικότητα), εξ ου και είναι απόλυτη με την προτίμηση των ΑΕΙ. Γιαυτό και η Mayhem το πήγε παραπέρα.
#7πιθανολογω οτι στο λεει με διαθεση να σε χειριστει και απο αυτα που λες, τα εχει καταφερει.επισης προκυπτει κι απο την δηλωση σου οτι δεν υπαρχει εναλλακτικη ψυχολογου που μας εθεσες σαν αξιωμα και προφανως προκυπτει επισης απο δικες του δηλωσεις , διοτι ειναι το μονο βεβαιο οτι επιλογη ψυχολογου ΥΠΑΡΧΕΙ, ακομα και δωρεαν.
#5παντως ειναι δραματικο το πως τα περισσοτερα "φεμινιστικα" μετρα καταληγουν κατα των γυναικων.ωραια η διατηρηση του ονοματος μιας γυναικας, αλλα μου φαινεται ΠΑΡΑ πολυ ασχημο που προκυπτουν παιδια και παιρνουν αυτοματως ο ονομα του πατερα σαν να τα εκανε μονος του και να ειναι η γυναικα περαστικη απο την οικογενεια και εν ολιγοις, αναλωσιμη...ναι, το ξερω οτι υπαρχει το δικαιωμα να παρει της μητερας, αλλα ξερετε κανεναν να το κανει?επρεπε να ειναι υποχρεωτικο το διπλο επιθετο κι αν οχι, ειλικρινα προτιμω εστω του ανδρα. πρεπει να υπαρχει οικογενειακο επιθετο κι οχι φιλικη συμμετοχη της μητερας στην δημιουργια παιδιων..
#4δεν ειναι μονο η συναισθηματικη καλυψη, μπορει να ειναι "ακαλυπτος" καποιος, αλλα να αδιαφορει ερωτικα για τον απεναντι, να μην ελκυεται με τπτ.αν δεν ελκυονται και οι δυο, μπορει να ειναι μονο φιλοι. αν, μονο ο ενας, τοτε ειναι μονοπλευρη η κατασταση.
#1πολυ υποπτη περιγραφη....τι θα πει 'απομονωσε μερος της τεχνογνωσιας για παρτη της"?οτι καταφερε να μαθει και να χρησιμοποιει τα τεχνικα μεσα? καλα εκανε!! αυτο ειναι η δουλεια! καντο κι εσυ!οσο για τον εκβιασμο, δεν υφισταται εκβιασμος οταν εισαι στην απο κατω θεση κι αποφασιζει ο αλλος....η απαντηση στον "εκβιασμο" "η μου δινετε την θεση που μου αξιζει, η φευγω", ειναι "φυγε". εκβιασμος ειναι "η δουλευεις 15 ωρες η φευγΕΙΣ".τα χεις μπερδεψει και μαλλον ο λογος ειναι οτι ζηλευεις..
Μπορεί και να έχεις δίκιο, δεν την ξέρω την περίπτωση, αλλά για την "απομόνωση τεχνογνωσίας για πάρτη της", θα σου αναφέρω ότι στην προηγούμενη δουλειά μου, κυκλοφορούσε πολύ το "κρύβω το ντοσιέ με τις αναλύσεις και έπειτα κάνω τον Αλέκο" "Αλλάζω την ώρα στον υπολογιστή των μηχανιμάτων, έτσι ώστε στο συγκεκριμένο μηχάνημα να μη μπορεί να κάνει κανείς αναλύσεις, εκτός από μένα" και λοιπά. Αυτό ΔΕΝ λέγεται χρησιμοποιώ τα τεχνικά μέσα, λέγεται κάνω υπούλως και υπογείως δύσκολη τη ζωή των συναδέλφων μου, και φυσικά και ενέχει εκβιαστικά στοιχεία. Κοπέλα της #1 τί να κάνεις; Εγώ, αυτό που έκανα ήταν ότι α) συσπειρωνόμουν με συναδέλφους που δεν ήταν των παραπάνω νοοτροπιών, και προσπαθούσαμε να βοηθάμε και το κατα δύναμην να προστατεύουμε ο ένας τον άλλο β) Αδιαφορούσα επιδεικτικά (έως και επιθετικά, τώρα που το σκέφτομαι) απέναντι σε όποιους/όποιες συνελάμβανα να κάνουνε τέτοιες (ας το πούμε κομψά) ανοησίες. Γιατί δεν ήμουν ο άνθρωπος που θα ένιωθα καλά με τον εαυτό μου να μπω σε διαδικασίες αλληλοκαρφώματος/μικροπολιτικής. Δεν πήρα ποτέ τις φοβερές προαγωγές, ειρωνικά τη μία που κατάφερα, την κατάφερα σχεδόν κατά λάθος, και δεν έμεινα αρκετό καιρό σε αυτό το επάγγελμα για να ανακαλύψω αν θα μπορούσα να κάνω τα πράγματα διαφορετικά. Αλλά πάλι, δεν είχα και καμία σκορδοκαϊλα να μάθω. Πολλοί έκριναν ότι αυτό ήταν φόβος ή/και χαμηλή αυτοεκτίμηση ή/και έλλειψη ευγνωμοσύνης προς τις (μελλοντικές, υποσχεθείσες και ανύπαρκτες τότε βέβαια) μισθολογικές αυξήσεις. Μπορεί και να είχανε δίκιο, αλλά εγώ ήξερα άσχετα με όλα αυτά, ότι δεν ήθελα να περάσω τα πιο παραγωγικά μου χρόνια σε ένα περιβάλλον στο οποίο έπρεπε να είμαι συνεχώς στο "τόιχο-τοίχο και με τσίγκινο σώβρακο". Τέλοσπάντων. Εσύ, πρέπει να καταλάβεις πού στέκεσαι, τί θέλεις να κάνεις, και τί σε ενοχλεί στη λεγάμενη που τα κάνει αυτά για να χαράξεις πορεία. Αλλιώς είναι τα πράγματα αν θέλεις τις προαγωγές που έχει για την πάρτη σου, και αλλιώς αν φθείρεσαι ηθικά έχοντας την στο δικό σου περιβάλλον. Και ακόμα, αλλιώς αν θες την προαγωγή γιατί πιστεύεις ότι θα έκανες καλύτερα τη δουλειά, και αλλιώς αν τη θέλεις γιατί απλώς θυμώνεις που φέρθηκε ο (όποιος ή όποια) την πήρε με (κατά την άποψή σου) σάπιο τρόπο...
#6 Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό ως απάντηση στους γονείς σου για το τι του βρίσκεις, είναι το: «είναι καλός στο κρεβάτι». Αν οι γονείς σου έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση και παρ' όλα αυτά έχουν τέτοιες αντιλήψεις, είναι ένα τρανό παράδειγμα ότι το ΑΕΙ δεν κάνει τον άνθρωπο!
@4 Ρε παιδιά τι ρωτάτε τη Λένα κάθε φορά αν υπάρχει φιλία αντρών γυναικών; 2 περιπτώσεις: 1. Σας φαίνεται ύποπτο που ο/η σύντροφος έχει φίλο αντίθετου φύλου. Εσείς του/της έχετε εμπιστοσύνη; Τι να σας πει η κακομοίρα η Λένα, τους ξέρει; Εσείς θα κρίνετε καλύτερα. 2. και λυπηρότερο: έχετε φίλο/η αντίθετου φύλου και θέλετε να μάθετε αν είναι όντως φιλία ή υποβόσκουν άλλα πράγματα. Καλά, έχετε επενδύσει σε έναν άνθρωπο, δεν μπορείτε να καταλάβετε τα συναισθήματά του; Ασχοληθείτε παραπάνω μάθετε τη συμπεριφορά του και θα μπορείτε να κρίνετε καλύτερα. Αν τώρα αμφιβάλλετε για τα δικά σας συναισθήματα... εδώ το μάθημα απαιτεί πολλή δουλειά στο σπίτι και αυτό είναι απαραίτητο.
Να τι λέει ο Αστικός Κώδικας για το επώνυμο των συζύγων στο άρθρο 1388. "Με το γάμο δεν μεταβάλλεται το επώνυμο των συζύγων, ως προς τις έννομες σχέσεις τους. Στις κοινωνικές σχέσεις ο κάθε σύζυγος μπορεί, εφόσον σ' αυτό συμφωνεί και ο άλλος, να χρησιμοποιεί το επώνυμο του τελευταίου ή να το προσθέτει στο δικό του."Το ίδιο ισχύει και για το επώνυμο των συντρόφων που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.
Παρατηρώ μια νευρικότητα σήμερα,μια φάση νευράκια τσαταλάκια από τους σχολιαστές.Μπορούμε όλοι νομίζω να λέμε τη γνώμη μας κρατώντας το πολύ καλό επίπεδο που πάντα υπάρχει στη στήλη γενικότερα.Είτε προέρχεται από σχολιαστές με πτυχίο ΑΕΙ είτε με ΤΕΙ...
#6 Είσαι μικρή ακόμα, αυτό δηλώνει η στάση σου. Αν ήξερες ακριβώς τι ζητάς και τι θες δεν θα επηρεαζόσουν από την γνώμη των γονιών σου. Προφανώς και δεν ήσουν έτοιμη για κάτι σοβαρό μαζί του, γιατί απλά δεν είσαι σίγουρη για την επιλογή σου. Οι γονείς σου θα έχουν πάντα άποψη, είτε καλή, είτε άσχημη για ό,τι κάνεις . Οι λόγοι που το κάνουν αυτό είναι περίπλοκοι, αλλά δεν έχουν σχέση με σένα πάντα. Μην εστιάζεις στο τι θέλουν οι άλλοι και αν θα τους στεναχωρήσεις. Αυτό είναι αδυναμία επιλογής, αφήνεις τους άλλους να επιλέγουν για εσένα. Κοίτα τι θες πρώτα από όλα εσύ. Αυτό δεν θα το καταφέρεις αμέσως, πρέπει να παρατηρείς και να ρωτάς τον εαυτό σου συνέχεια. Ένιωθες καλά όταν ήσουν μαζί του; Τον θαυμάζεις; Τι θες από έναν σύντροφο; Πως θα ένιωθες άμα οι γονείς σου δεν είχαν κάποιο θέμα; Θα ήσουν ακόμα μαζί του; κλπ.
warning :καταπάτηση αρχής ΛενΦου''Ιδανικά θα ήθελα την ίδια υποστήριξη και για τις γυναίκες που δεν θέλουν να θηλάζουν. Γενικώς υποστηρίζω την ελευθερία στην επιλογή.''Η πιο ρατσιστική συμπεριφορά που έχω δεχτεί στη ζωή μου, είναι για τον μη θηλασμό του παιδιού μου, έπρεπε ν απολογούμαι για ένα σοβαρό πρόβλημά υγείας που αντιμετώπιζα όταν έβλεπα τ απαξιωτικό ύφος , όταν έβγαζα το μπιμπερό. Μα καλά δεν θηλάζεις?στερείς από το παιδί σου ένα τέτοιο δώρο και άλλα τέτοια πανέμορφα έλεγαν οι γλυκές μανουλίτσες και εγώ έκλαιγα μερόνυχτα με τις ορμόνες μου να κάνουν πάρτυ..Ο θηλασμός δεν σε κάνει αυτόματα και καλύτερη μητέρα!Τα πα και ξεθύμανα αν κ έχουν περάσει πολλά χρόνια :)Λένα σ ευχαριστώ γι αυτήν την απάντηση!
Ο θηλασμός θα έπρεπε να είναι αναγνωρισμένη δουλειά με ένσημα,μπας και καταλάβουν όλοι το πολύπλοκο της υπόθεσης.Αφυδάτωση/ορμονοτρέλα/τραυματισμοί/αυπνία/πόνοι μέσης και πλάτης και βάλε.Και μετά σε κρίνουν που δεν θήλασες.Βρε ουστ!
Ξέρω ότι θα φάω κράξιμο, αλλά εμένα λίγο με ενοχλούν όλα αυτά τα κινήματα για την υποστήριξη του δημόσιου θηλασμού. Δηλαδή να βγάλει η άλλη το στήθος στο μετρό ή στο λεωφορείο και ν΄αρχίσει να θηλάζει το μωρό, δεν ξέρω αλλά θα με σοκάρει λίγο η εικόνα. Ίσως επειδή δεν το έχω συνηθίσει ακόμη στην Ελλάδα, ενώ στο εξωτερικό θεωρείται και το έχω δει και θεωρείται δεδομένο. Θα φάω πολλές αρνητικές, γνωρίζω αλλά αυτό που αισθάνομαι γράφω.
@oh no, not you againΜα το ότι θα σε σόκαρε λίγο η εικόνα, δεν είναι από μόνο του ένας καλός λόγος για την ύπαρξη των διαφόρων κινημάτων δημόσιου θηλασμού; Εκεί στοχεύουν, να σταματήσει να είναι σοκαριστική η εικόνα της θηλάζουσας μητέρας. @steeeeeeef (σόρυ, δε μέτρησα τα e)Toυλάχιστον το "ορμονοτρέλα" δεν ισχύει, τουναντίον. Όχι τίποτα, μη μας διαβάζει και καμιά εγκυμονούσα και την παραπληροφορούμε.
@HaifischnetΑπό έναν τέτοιο σύλλογο που πέρασα ως μωρομάνα, συνολικά η εμπειρία μου ήταν θετική. Κάποιες γυναίκες εκεί ήταν ακραίες, κάποιες την είχαν δει ηρωισμό το να θηλάζεις το μωρό σου (υποθέτω ότι θα είχαν ζοριστεί πολύ με τον θηλασμό, γιατί όχι, δεν είναι εύκολος για όλες), πάντως στην πλειοψηφία τους ήταν απλά μαμάδες με μωρά, που με την ευκαιρία των συναντήσεων του συλλόγου έκαναν τη βόλτα τους και συναντούσαν άλλες γυναίκες στην ίδια φάση με εκείνες, έλυναν απορίες και μοιράζονταν εμπειρίες. Κάτι σαν στοχευμένο group therapy. Αμερικανιά ήταν, αλλά δε με χάλασε. Επειδή αναφέρεις το μάρκετινγκ, να πω ότι τουλάχιστον στον σύλλογο που πήγαινα εγώ, δεν αντιλήφθηκα να βγάζει κανείς λεφτά από αυτό. Υπήρχε μία συμβολική ετήσια συνδρομή, που και αυτή ακόμα ήταν προαιρετική.Προσωπικά, δεν θα πήγαινα με άλλες 50 γυναίκες να θηλάζω ομαδικώς στα παρτέρια κεντρικών πλατειών σε στυλ ακτιβισμού, δεν είναι του χαρακτήρα μου. Αντιλαμβάνομαι όμως γιατί το κάνουν, γιατί εγώ – σε αντίθεση με σένα (όρθια στην εφορία, ε; Ουάου!) - έχω ακούσει κράξιμο έπειδη θήλαζα το 3 μηνών μωρό μου σε αίθουσα αναμονής νοσοκομείου Παίδων. ΠΑΙΔΩΝ! Και είχα και την πλάτη γυρισμένη να μη φαίνομαι. Wtf? Την επόμενη φορά που χρειάστηκε να πάω, ρώτησα αν υπάρχει δωμάτιο θηλασμού και με κοίταζαν σαν ούφο. Τελικά με βόλεψαν σε ένα άδειο γραφείο. Αυτά προ δεκαετίας περίπου.Κατεβατό έγραψα.
@haifischnetOh yes!υπαρχουν και αυτές οι περιπτώσεις! Respect σε εσένα και το θηλασμο στα τρια σου παιδιά, αλλά respect και σε μανες σαν και εμένα που προσπαθουν για (5) μήνες και συναντουν ο,τι προανεφερα.( Ακόμα δεν βρήκα τους έξτρα τόνους στο tablet)
Όλα αυτά που περιγράφεις είναι προσωπικές εμπειρίες; Θήλασα τρία μωρά χωρίς όλα αυτά. Αφυδάτωση; Αν πίνεις νερό και άλλα υγρά (που πρέπει να πίνεις έτσι κι αλλιώς), δεν παθαίνεις αφυδάτωση. Ορμονοτρέλα τι θα πει; Τραυματισμοί πολύ σπάνιοι - μιλάς στο μωρό και -πίστεψέ με- καταλαβαίνει. Η αϋπνία και οι πόνοι είναι γενικότερα μέσα στο πρόγραμμα όταν κάνεις παιδιά, είτε τα θηλάζεις είτε τους δίνεις μπιμπερό. Είπαμε, δικαίωμα στην επιλογή, αλλά όχι να περιγράφουμε γκραν γκινιόλ τον μητρικό θηλασμό.Εμένα με βόλεψε πάρα πολύ γιατί είχα μεγάλη ελευθερία κινήσεων. Πήγαινα όπου ήθελα χωρίς να χρειάζεται να κουβαλάω ολόκληρη βαλίτσα με σύνεργα - ό,τι χρειαζόμουν ήταν στο βυζί. Και στην παραλία, και στην βόλτα, στον καφέ, στο ταξίδι, παντού - ακόμα και στην εφορία που περίμενα μια φορά στην ουρά! Ποτέ και πουθενά δεν βρέθηκε κανείς να σοκαριστεί απ' αυτό. Και είμαι στην Ελλάδα.Έχω και μια φίλη που γέννησε μετά από μένα και έκανε το θέμα του θηλασμού ολόκληρη εκστρατεία - συμμετοχή σε οργανώσεις θηλαζόντων μητέρων και τα τοιαύτα. Ε, ναι, αυτά μου τη σπάνε, τα βλέπω πολύ μάρκετινγκ και φιγούρα.
Πάντως αυτές που γνωρίζω μια χαρά το υπερασπίστηκαν, ίσως επειδή το επέλεξαν συνειδητά. Το θετικό ήταν (όπως μου είπε μια) ότι από την πρώτη μέρα ο σύντροφος ανέλαβε μαζί της τις ίδιες ευθύνες και έτσι δέθηκε περισσότερο και πιο άμεσα με το παιδί τους. Ενώ ο έρμος ο Ερικ Ντέϊν μόνο της πάνες του μωρού μπορούσε να αλλάξει γιατί η φύση του έδωσε μόνο αυτήν την επιλογή να συνεισφέρει στο νεογέννητο σαν πατέρας.
#7 Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι αυτό μπορεί να προέρχεται από κάποια τραυματική εμπειρία, από κάποιο ψυχολογικό αίτιο, μπορεί από δυσκολία να νιώσει και να εκφράσει κάποιο συναίσθημα, μπορεί να είναι οτιδήποτε. Μόνο ένας ειδικός μπορεί να το εντοπίσει, γιατί για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει να βρεις την αιτία του και δυστυχώς τα προβλήματα με τον καιρό εξελίσσονται αν τα αγνοείς. Εσύ δεν έχεις τα εφόδια για να βρεις και να λύσεις κάτι τέτοιο. Η μόνη καλή βοήθεια από μέρους σου είναι να τον συμβουλέψεις να πάει σε ειδικό.
#6: Συμφωνώ με την απάντηση της Λένας, ειδικά με το κομμάτι της ειλικρίνειας προς τον εαυτό σου. Σε κάθε περίπτωση, θα έλεγα να κάνεις μια υποθετική συζήτηση με τον εαυτό σου βάζοντας στην άκρη την αντίδραση των γονιών σου, εάν κι όσο μπορείς. Είναι σημαντικό να δεις τα πράγματα όσο πιο καθαρά κι αντικειμενικά γίνεται χωρίς έξωθεν παρεμβολές, τις οποίες λαμβάνεις υπόψη τώρα αλλά αργότερα μπορεί να γυρίσουν μπούμερανγκ με τρόπο που ίσως δεν φαντάζεσαι. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι οι γονείς σου δεν προέβαλλαν αντιρρήσεις ή ενστάσεις σχετικά με το άτομό του, αλλά κρατούσαν μια χαλαρή στάση τύπου "αφού σου κάνει εσένα, εμάς δεν μας πέφτει λόγος". Πρόσεξε πριν πανηγυρίσεις με την εκδοχή αυτή. Θα τον ήθελες; Λες σε κάποιο σημείο ότι χωρίσατε γιατί θέλετε διαφορετικά πράγματα. Από τη ζωή γενικά; Από τη σχέση σας; Θες πραγματικά να του δώσεις μια ακόμη ευκαιρία ή "πάμε για άλλα"; Και τα επίσημα και τα σοβαρά μπορούν να περιμένουν, άλλωστε είσαι τόσο μικρή! Εκεί λοιπόν να σταθείς και όχι στα περί ΑΕΙ/ΤΕΙ και στα εξωτερικά κριτήρια τρίτων. Κι αυτό να το έχεις ως γενικό κανόνα σε οποιαδήποτε μελλοντική επιλογή συντρόφου. Δεν θα ζήσει η μητέρα σου με εκείνον, αλλά εσύ.
Αγαπητή 6, έχοντας πανεπιστημιακές σπουδές, θα σου έλεγα το εξής και να με συγχωρείς κιόλας που θα γίνω τόσο σκληρή: Οι γονείς σου είναι απαράδεκτοι, κλειστόμυαλοι και από οτι καταλαβαίνω βαθιά προβληματικοί άνθρωποι που βάζουν τους πάντες και τα πάντα σε κουτάκια για να καλύψουν τις πνευματικές ανεπάρκειες τους και εσύ τους κάνεις την χάρη να ανέχεσαι την βλακεία τους αντί να τους αποδείξεις οτι οι άνθρωποι δεν μπαίνουν σε κουτάκια. Πιο πολύ λυπάμαι για σένα βασικά που είσαι και νέο κορίτσι παρά για αυτούς.. Έπρεπε να διαβάσω την πρόταση σου 3-4 φορές για να πιστέψω οτι διάβασα την φράση ''πνευματικά κατώτεροι'' σαν να λες το πιο αθώο πράγμα του κόσμου, ντράπηκα πολύ για αυτούς.. Αν δηλαδή έχουν τέτοιες ιδέες για τους ανθρώπους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (γιατί και τα ΤΕΙ ανώτερη εκπαίδευση είναι απλά τεχνική και όχι θεωρητική και μάλιστα πολλοί εργοδότες προτιμούν τέτοια πτυχία), τι τρόπο σκέψης έχουν απέναντι στους αλλοδαπούς, τους φτωχούς, τους ομοφυλόφιλους κλπ;; Αν συνεχίσεις έτσι σε περιμένει μια ζωή γεμάτη κόμπλεξ, επιλογή σου. Και στην τελική αν κατά βάθος σε απασχολεί το μορφωτικό του επίπεδο απο άποψη επαγγελματική αποκατάστασης, είμαι σίγουρη πως αν το παιδί είναι τόσο έξυπνο και διαβασμένο θα μπορέσεις να τον πείσεις να εκμεταλλευτεί με κάποιον τρόπο τις δυνατότητες του, σπουδάζοντας κάτι που αγαπά ώστε εν συνεχεία να πετύχει πάνω σε αυτό γιαυτό αυτό είναι το σημαντικό τελικά. Μπορείς βέβαια και να ακούσεις την μαμάκα και τον μπαμπάκα και να τον κάνεις πέρα τον παρακατιανό για να μην τους στεναχωρήσεις τους καημενούληδες. Αλλά να σε δω σε μερικά χρόνια που θα στα έχουν κάνει τσουρέκια επεμβαίνοντας σε όλα πώς θα το χειριστείς έχοντας φτάσει σε σημείο να τους αποστρέφεσαι.Εξαιρετικό άρθρο για το 7 Λένα.
Το ότι κάποιοι άνθρωποι θεωρούν την μόρφωση (ναι την πανεπιστημιακή συγκεκριμένα) υψίστης σημασίας και έχουν τις αντιλήψεις τους για το τί συνεπάγεται αυτό για έναν ανθρωπο δεν είναι καθόλου λογικό να το εξισώνεις με ρατσιστικές αντιλήψεις περι φτωχών, αλλοδαπών κλπ. Ακούγεται άδικο να κατηγορείς για κάτι τόσο βαρύ ανθρώπους για τους οποίους δεν έχεις ιδέα και δεν ξέρεις καν αν θα χρησιμοποιούσαν τα λόγια που χρησιμοποιεί η αποστολέας του γράμματος.Όπως νομίζω έχει αναφερθεί πολλές φορές σε αυτήν εδώ την στήλη, το να ταιριάζει ένα ζευγάρι σε πνευματικό επίπεδο και σε καλλιέργεια είναι πολύ σημαντικό. Τώρα εάν αυτοί οι γονείς έχουν δίκαιο ή άδικο εμείς δεν το ξέρουμε, αλλά δεν είναι και παράλογη η έννοια τους, ειδικά εάν δεν είχαν γνωρίσει τον φίλο της κόρης τους και είχαν μείνει να σχηματίσουν εντύπωση από 'τα χαρτιά'.Δεν είναι καθόλου παλιά ιστορία. Τόσες ελληνικές ταιίνες έχουν αυτό το θέμα :)
Νομίζω οτι μπορεί να μιλάμε και για διαφορετικά πράγματα. Εξαρτάται από πολύ μεγάλο βαθμό και από την σχολή γιατί κακά τα ψέμματα άλλο να σπουδάζεις ψυκτικός και άλλο κοινωνικός λειτουργός άλλου είδους μόρφωση αποκτάς και διαφορετικά μπορείς συνεχίσεις αργότερα τις σπουδές σου. Εγώ εξανίσταμαι για την ταμπέλα ΤΕΙ περισσότερο. Δηλαδή κάποιος έχει τελειώσει πληροφορική στο ΤΕΙ και κάνει μεταπτυχιακό στο εξωτερικό πάνω στον προγραμματισμό ή κοινωνική εργασία και κάνει μεταπτυχιακό στην ψυχολογία είναι κατώτερου πνευματικού επιπέδου; Θα με τρελάνετε σήμερα..
@MayhemΕ, αυτό λέω κι εγώ. Δεν ξέρουμε λεπτομέρειες και γι'αυτό δεν μου κολλάει να βάζουμε κι εμείς με τη σειρά μας τόσο βαριές ταμπέλες.Οι γονείς δεν είναι πάντα παράλογοι. Tis all I m sayingΑντίθετα, είναι πρόβλημα να μεταβιβάζει κάποιος το βάρος των δικών του αποφάσεων σε κάποιους άλλους (χμ)
Μπερδεύετε κάτι πάρα πολύ σημαντικό και οι δυο σας. Η μόρφωση δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την καλλιέργεια και το πνευματικό επίπεδο κάποιου. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν τελειώσει καν το γυμνάσιο και είναι τόσο καλλιεργημένοι, διαβασμένοι και πνευματικά δημιουργικοί που θα ντρεπόντουσαν πολλοί απόφοιτοι ΑΕΙ μπροστά στο πνεύμα και το λόγο τους. Η μόρφωση δεν είναι αρκετή για να θεωρείσαι ούτε καλλιεργημένος , ούτε πνευματικά ανώτερος. Μπορεί να έχει τελειώσει ψυκτικός ο ένας και να έχει τελειώσει κοινωνικός λειτουργός ο άλλος, αλλά να αγαπούν τους ίδιους συγγραφείς, να έχουν τις ίδιες πολιτικές ιδέες, να αγαπούν τις ίδιες μουσικές και να έχουν ίδια κοσμοθεωρία και αρχές. Υ.Γ. Αυτός ο Σάκης ο Υδραυλικός (μπλιαχ) πήρε κόσμο στο λαιμό του τελικά.
@ alouterofun fact: ο Τάσος Χαλκιάς (aka Σάκης ο υδραυλικός) είχε βραβευτεί τότε από την Ένωση υδραυλικών Σαλαμίνας γιατί προώθησε το επάγγελμα τους και τους έκανε αγαπητούς στο (γυναικείο) κοινό!
Χαχαχαχα εξωγήινη! Αυτό δεν το ήξερα, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι όλοι αγαπούσαμε τους υδραυλικούς και πριν τον Σάκη. Ειδικά όταν σπάει σωλήνας στο σπίτι και συνειδητοποιείς ότι αν δεν βρεις υδραυλικό θα καταλήξεις με εσωτερική πισίνα.....εκεί να δεις αγάπη! (Δεν το λέω ειρωνικά)
Βρε παιδιά όλες οι γενικεύσεις είναι λάθος (ακόμα κι αυτή εδώ).Δεν κάνει το πτυχίο τον άνθρωπο. Σχέση ψάχνετε ή υπάλληλο; Το πτυχίο το μόνο που σου λέει είναι πόσο επιμελής μαθητής είναι ο άλλος. Έχω συναντήσει γιατρό που φόραγε εκείνα τα πλαστικά βραχιολάκια ισορροπίας. Και φυσικά δικηγόρους που έχουν μελετήσει όλα τα δίκαια, φιλοσοφίες δικαίου κλπ, που είναι βαθιά ανήθικοι. Το να είσαι έξυπνος, δίκαιος, να έχεις χιούμορ, καλοσύνη, ενσυναίσθηση, δε στα διδάσκει κανένα πανεπιστήμιο και κανένα μάθημα. Και αυτά, πιστεύω, είναι πολύ σημαντικότερα για μία σχέση από το αν ο άλλος ξέρει καλή Pascal, Δομοστατική, Ανατομία ή Πολιτική Δικονομία.
Μα αγαπημένοι Aloutero-Parisie: Αυτό ακριβώς λέω και εγώ! Τι θα πει κατώτερου πνευματικού- το τονίζω- πνευματικού επιπέδου επειδή είναι του ΤΕΙ;; Εκεί είναι η ένσταση μου, θεωρώ απαράδεκτη αυτή την έκφραση. Δεν είπε μόρφωση η κοπέλα στην ερώτηση, πνευματικό επίπεδο είπε. Τον διαχωρισμό ψυκτικός-κοιν.λειτουργός τον έκανα γιατί εντάξει σαφώς υπάρχουν και διαβαθμίσεις δεν μπορούμε να το αρνηθούμε και ίσως εκεί να είναι η ένσταση των γονιών στο ότι το παλικάρι κάνει κάτι καθαρά τεχνικό και καθόλου επιστημονικό, αλλά και πάλι, για να πεις αυτός είναι χαμηλότερου πνευματικού επιπέδου επειδή σπουδάζει ηλεκτρολόγος στο ΤΕΙ πρέπει να σαι μικρόψυχος και τσουβάλακιας με μπόλικα κόμπλεξ.
Πες τα βρε Parisie γιατί θα τρελαθούμε βραδιάτικα!Από πού και ως πού πρέπει να έχουν ίση μόρφωση δύο σύντροφοι; Εξάλλου η μόρφωση είναι απλώς εξειδίκευση σε έναν τομέα, τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Πνευματική καλλιέργεια όμως αποκτάς πάρα πολύ δύσκολα και αυτό είναι που μετράει περισσότερο τελικά.
Mayhem στο μόνο που είχα ένσταση και διαφώνησα ήταν στις διαβαθμίσεις που λες. Οι διαβαθμίσεις της μόρφωσης, ακόμα κι αν δεν το αρνηθούμε, δεν έχουν σχέση με το αν θα ταιριάξουν τελικά δυο άνθρωποι. Σε όσα λες για τους γονείς συμφωνώ, απλώς προτίμησα να μην εκφραστώ γιατί πολλές φορές όταν οι χαρακτηρισμοί αφορούν την οικογένεια του άλλου, μπαίνει μπροστά μια ασπίδα προστασίας κι έτσι ο άλλος δεν βλέπει την ουσία σε αυτό που λες αλλά απορρίπτει τα λεγόμενα σου αυτόματα χωρίς να έχει χρόνο να τα σκεφτεί ;)
εγω παλι νομιζω οτι σε πολλους σχολιασμους υπαρχει μια λαθος τοποθετηση του θεματος.εννοωο καθενας μας που "κρινει" το ταιρι του για να αποφασισει αν του κανει, τον ελκει, τον αποδεχεται, τον σεβεται, τον θαυμαζει, τον καυλωνει, μπορει να εχει μια χαρα και πολιτισμικα κριτηρια και καποιο απο αυτο μπορει να ειναι και η μορφωση του, αν οχι αυτη που προκυπτει απο ενα πτυχιο, τουλαχιστον αυτη που συμβαδιζει με τις γνωσεις του και την επικοινωνια τους.ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΤΗΣ ΝΑ ΤΟ ΚΡΙΝΟΥΝ ΑΥΤΟ!!!!!τοσο απλο :)
#5 Και που να ακούσεις ότι στη Γαλλία πχ η αλλαγή επωνύμου μετά το γάμο είναι υποχρεωτική! Το μόνο που μπορεί να κάνει μια γυναίκα είναι να κρατήσει και το δικό της, αλλά πρέπει να το ζητήσει. Κανείς δε φαίνεται να το βρίσκει παράλογο (αν η πλειοψηφία ήταν αντίθετη θα είχαν αλλάξει το νόμο) παρότι πρόκειται για χώρα με μεγάλη φεμινιστική παράδοση. Σε αυτό τουλάχιστον η Ελλάδα είναι μπροστά.#6 Πιστεύω ότι η Α, μπα είναι πολύ αυστηρή μαζί σου. Στα 24 και εξαρτώμενη ακόμη από τους γονείς σου (λες ότι είσαι φοιτήτρια) είναι απόλυτα φυσιολογικό και καθόλου γελοίο να έχεις αμφιβολίες και να σου είναι δύσκολο εναντιωθείς στη θέλησή τους. Ίσως στο βάθος αναρωτιέσαι κάπου αν έχουν δίκιο και είναι λογικό γιατί ακόμη δεν έχεις χτίσει την προσωπικότητά σου ώστε να είσαι σίγουρη για τις επιλογές σου, αλλά από αυτά που γράφεις είναι ξεκάθαρο ότι τα κολλήματά τους δεν έχουν περάσει σε σένα. Προφανώς για αυτόν τον άνθρωπο δεν είσαι τόσο σίγουρη ώστε να έρθεις σε ρίξη με την οικογένειά σου και να αντιμετωπίσεις το κόστος που θα έχει αυτή η επιλογή, αλλά για μένα αυτό είναι μάλλον υγιές. Αυτοί που είναι σίγουροι ότι έχει βρει τον άντρα της ζωής του στα 24 πριν καλά καλά βγουν και δοκιμαστούν στη ζωή είναι συνήθως οι πιο ανασφαλείς άνθρωποι, αυτοί που τρέμουν μη μείνουν μόνοι. Όταν θα ανεξαρτητοποιηθείς, αρχικά οικονομικά κι έπειτα συναισθηματικά, από τους γονείς σου, θα καταλάβεις πραγματικά ποια είσαι, τι θέλεις, και η γνώμη τους δε θα σε επηρεάζει τόσο πολύ. Μπορεί να ξαναβρεθείτε στο μέλλον με αυτόν τον άνθρωπο όταν θα είσαι έτοιμη να στηρίξεις τις επιλογές σου, μπορεί να βρεις και κάποιον άλλον με τον οποίον θα ταιριάζεις περισσότερο. Γενικά μη φοβάσαι.#7 Ξέρω ότι οι περισσότεροι θα διαφωνήσουν, αλλά αυτή η στήλη έχει πραγματικά την τάση να δραματοποιεί όποια συμπεριφορά ξεφεύγει από τη νόρμα, λες και όλοι πρέπει να είμαστε χαρούμενοι, υγιείς και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα... Για να ακουστεί λοιπόν και μια άλλη άποψη, οι αρνητικές/αυτοκαταστροφικές τάσεις είναι μέσα στη ζωή και μπορεί να είναι πιο έντονες σε κάποιους ανθρώπους, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι χρήζουν βοήθειας. Ο αυτοτραυματισμός είναι ένα φαινόμενο πολύ πιο συνηθισμένο από ότι νομίζει ο περισσότερος κόσμος και όχι, ο ψυχολόγος δεν είναι ο μόνος τρόπος για να στάματησει. Σε γενικές γραμμές οι επιθετικές τάσεις μειώνονται ή/και εξαλείφονται με την ηλικία. Επίσης, πρέπει να αναλυθεί αν υπάρχουν αυτοκτονικές τάσεις ή αν οι λόγοι είναι άλλοι, χωρίς όμως πρόθεση αυτοκτονίας. Για την δική σου περίπτωση τώρα, το ότι στο λέει όταν το κάνει αναμφισβήτητα κάτι δείχνει (οι περισσότεροι το κρύβουν), όμως λες ελάχιστα για να καταλάβουμε τι. Μπορεί να είναι από έκκληση βοήθειας μέχρι προσπάθεια ενοχοποίησης. Το μόνο σίγουρο είναι, όπως σωστά λέει η Α, μπα, ότι εσύ δε φταις σε τίποτα και δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα. Μόνο να προσπαθήσεις να τον καταλάβεις μπορείς, αλλά από αυτά που γράφεις νομίζω ότι το όλο θέμα σε τρομάζει υπερβολικά για να ασχοληθείς μαζί του και να το αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία. Μην αισθάνεσαι τύψεις για αυτό, είστε απλά διαφορετικοί. Η γνώμη μου είναι ότι ακόμη και να σταματήσει τον αυτοτραυματισμό, η διαφορετική σας ψυχοσύνθεση θα είναι πάντα πηγή προβλημάτων στη σχέση. Απλά δέξου ότι υπάρχουν άνθρωποι με έντονη σκοτεινή πλευρά και αν εσύ δεν είσαι έτσι, καλύτερα να μη συνάπτεις στενές σχέσεις μαζί τους.
Αγαπητή Ro_xy, η μόνη περίπτωση "αθώου" αυτοτραυματισμού είναι ο ακούσιος (πχ κόβω ψωμί με ένα μαχαίρι και ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ κόβομαι). Οι θεωρίες σου για τους αυτοτραυματισμούς είναι επικίνδυνα προϊόντα δικού σου αυτοσχεδιασμού.
Αγαπητή Ιζόλδη, δε μίλησα για αθώο ή ακούσιο αυτοτραυματισμό κι ούτε καταλαβαίνω γιατί αποκαλείς αυτοσχεδιασμό αυτό που λέω και με ποιον τρόπο είναι επικίνδυνο. Αν θες να το συζητήσεις, μπορείς να μας πεις τη γνώμη σου και γιατί διαφωνείς. Αν πάλι έγραψες απλά για να μου την πεις όπως φαίνεται από τον τρόπο που εκφράζεσαι, και πάλι δεν πείραζει ;-)
Επειδή ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί αποκαλείς το σχόλιό μου επικίνδυνο και ναι μεν περίμενα ότι θα μου την πέσει το φαν κλαμπ, αλλά θεωρώ ότι η λέξη που χρησιμοποίησες είναι αρκετά βαριά, θα κάνω κάποιες διευκρινήσεις για τυχόν παρανόηση. Καταρχήν δεν είπα ότι αυτοί που αυτοτραυματίζονται δεν πρέπει να πάνε σε ψυχολόγο. Είπα ότι μπορεί να σταματήσει και χωρίς την επέμβαση ειδικού και δεν χρήζουν όλοι βοήθειας. Όπως η Α, μπα, είμαι υπέρ της αναζήτησης βοήθειας, αλλά πιστεύω ότι είναι θέμα προσωπικής επιλογής αυτού που έχει το πρόβλημα, αλλιώς η θεραπεία έχει ακριβώς τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Από εκεί και πέρα την ερώτηση δεν την έστειλε κάποιος που έχει πρόβλημα, αλλά η κοπέλα του. Όπως είπα, πιστεύω ότι για να βοηθήσεις κάποιον που έχει πρόβλημα, είναι απαραίτητο να μη σε τρομάζει αυτό, να μπορείς να το δεις εσύ ο ίδιος με ψυχραιμία. Δεχόμαστε συμβουλές από ανθρώπους που θεωρούμε ότι μας καταλαβαίνουν με κάποιον τρόπο. Η κοπέλα δε λέει τίποτα για τα κίνητρα του φίλου της, άρα συμπεραίνω ότι μάλλον δεν τον έχει ρωτήσει καν και ο λόγος είναι ότι την τρομάζει. Αν του πει απλά να πάει να δει ειδικό επειδή βασικά ΕΚΕΙΝΗ φοβάται, αυτός θα πάρει αμυντική/απορριπτική στάση. Τελικά αν δεν μπορεί με τίποτα να κατανοήσει αυτή τη συμπεριφορά, της πρότεινα να κάνει αυτό που προτείνει και η Α, μπα χωρίς τύψεις. Στην ουσία προσπάθησα να βοηθήσω την κοπέλα να το δει λίγο πιο αποστασιοποιημένα και να σταματήσει να φοβάται ώστε να αναλάβει δράση, όποια κι αν είναι αυτή. Το να παραπέμψεις σε ψυχολόγο και να δώσεις 3 γραμμές βοήθειας και μάλιστα άσχετες εφόσον απευθύνονται βασικά σε παιδιά, με έρευνα μισού λεπτού στο ίντερνετ, είναι πανεύκολο, όμως όταν κάποιος λέει ότι ο ψυχολόγος δεν είναι επιλογή, προφανώς υπάρχουν κάποιοι σοβαροί λόγοι και αυτοί δεν είναι το ότι δεν ξέρει να χρησιμοποιεί το google.
Ο μοναδικός λόγος που σχολίασα είναι για να μην αφεθεί ένα τόσο προβοκατόρικο σχόλιο για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα χωρίς αντίλογο, κι όχι η οποιαδήποτε προσωπική μομφή που εσύ διακρίνεις. Γιατί ένα παιδί που αυτοτραυματίζεται και διαβάσει τι λέει η Ro_xy που την έχει ξαναδιαβάσει και γενικά τη συμπαθεί, θα επηρεαστεί, θα το θεωρήσει φυσιολογικό ενώ δεν είναι και δε θα αναζητήσει τρόπους να βοηθηθεί.
Ναι βέβαια ο ψυχολόγος δεν είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει ο αυτοτραυματισμός, γιατι υπάρχει κι άλλος . Ο ψυχίατρος. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει τυχαία.
#5 "Κανείς δε φαίνεται να το βρίσκει παράλογο" που το ξέρεις; ζεις στη Γαλλία; έγινε δημοψήφισμα για το τι πιστευει η πλειοψηφία;"αν η πλειοψηφία ήταν αντίθετη θα είχε αλλάξει ο νόμος" εδώ η αλήθεια είναι ότι γέλασα, πώς το θεωρείς αυτονόητο αυτό. Σκέψουν στην Ελλάδα σε πόσα πράγματα είναι αντίθετη η πλειοψηφία και πόσα έχουν αλλάξει...#7 "ο αυτοτραυματισμός είναι ένα φαινόμενο πολύ συνηθισμένο" που το στηρίζεις αυτό, μπορείς να μας δείξεις έρευνες, στατιστικές;Φυσικά κάποιες μπορεί να είναι πιο έντονες σε κάποιους ανθρώπους. Άλλοι τραβανε μια χαρακια στο χερι τους με το μαχαίρι όταν νιώθουν άγχος και άλλοι 15. Εσύ από ποιο σημείο και μετά κρίνεις ότι κάποιος πρέπει να ζητήσει βοήθεια; Αν ανακάλυπτες ότι η φίλη σου ότι μετά από κάθε καβγά με το αγόρι της, δημιουργεί δύο χαρακιές στη κοιλιά της τι θα έλεγες; "Ε μωρέ είναι διαφορετική/διαφορετικό χαρακτήρας"; Στη δεύτερη σελίδα των σχολίων κάποιος έχει παραθέσει ένα pdf για τον αυτοτραυματισμό, ρίξε μια ματια μιας και δεν νομίζω να έχει καταλάβει τι σημαίνει...
@mplrΣτην Γαλλία η ισότητα των δύο φύλλον είναι πιο χειροπιαστή από ότι στην Ελλάδα. Ίσως επειδή τους ενδιαφέρουν περισσότερο πρακτικά θέματα όπως που θα αφήσουν το παιδί τους μετά την γέννα για να επιστρέψουν το ταχύτερο δυνατό στην δουλειά τους. Κάτι για το οποίο έχει προνοήσει το κράτος και αυτό ίσως καθιστά δευτερεύον το επίθετο της σε σχέση με την προσωπική ελευθερία/βούληση/δυνατότητα.
Ro_xy, ο τρόπος που προσεγγίζεις το θέμα είναι απαράδεκτος. Έγραψες μια επεξήγηση, αλλά το έκανες χειρότερο. Σε τέτοια θέματα καλό θα ήταν να είμαστε πιο προσεκτικοί. Η ανευθυνότητα δεν χωράει σε αυτές τις περιπτώσεις.
Roxy στη δεύτερη σου απάντηση το επιχείρημα ότι κάποιος εξαρτάται οικονομικά από τους γονείς του και άρα είναι λογικό να μη θέλει να τους εναντιωθεί, είναι ο υπέρτατος εκβιασμός που δυστυχώς χρησιμοποιούν και οι γονείς συνειδητά ή ασυνείδητα. Πόσες φορές ακούσαμε τη φράση "όσο ζεις μέσα στο σπίτι μου και πληρώνω θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ". Περιττό να σου πω βέβαια ότι τα παιδιά που υπάκουσαν από τύψεις ή από φόβο σε αυτό τον "νόμο" όταν τελικά βρήκαν τη δύναμη να ακολουθήσουν τα δικά τους θέλω, αντέδρασαν σαν αφηνιασμένα άλογα που τα κρατούσαν δεμένα. Περιττό να σου πω τις συνέπειες αυτού βέβαια. Όσο για τον αυτοτραυματισμό, η Ιζόλδη έχει απόλυτο δίκιο. Είναι επικίνδυνοι οι ισχυρισμοί και οι συμβουλές σου γιατί ωραιοποιούν ένα σοβαρότατο πρόβλημα, το οποίο μπορεί να έχει μέχρι και μοιραίες συνέπειες. Οι "άνθρωποι με έντονη σκοτεινή πλευρά" δεν είναι όπως οι άνθρωποι με έντονα ξανθά μαλλιά. Δεν έχουν σκοτεινή πλευρά από επιλογή, ακόμα κι αν το παρουσιάζουν ως επιλογή. Όσο πιο σκοτεινή πλευρά έχουν και όσο πιο πολύ ψάχνουν επιχειρήματα να την εκλογικεύσουν (και δεν την αντιλαμβάνονται ως θέμα προς διερεύνηση), τόσο πιο βαθιά είναι η πληγή που τους αλλοιώνει και τόση περισσότερη βοήθεια χρειάζονται. Καλό θα ήταν πριν αποφασίσουμε να συμβουλεύσουμε κάποιον για τέτοια θέματα, να ενημερωνόμαστε ακόμα κι αν είναι έρευνα από το ίντερνετ.
Νομίζω ότι για άλλη μια φορά ισχύει το μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαίνουμε, όπως έχει πει και η Αλουτέρο πρόσφατα. Δεν έχω τίποτα παραπάνω να πω για το θέμα του αυτοτραυματισμού. Ίσως όντως έκανα λάθος που το έθιξα εφόσον είναι τόσο εύκολο να παρερμηνευτούν αυτά που λέω. Το αφήνω εδώ λοιπόν και ο νοών νοείτω. @Ιζόλδη, η μομφή φυσικά δεν ήταν προσωπική εφόσον δε με ξέρεις προσωπικά. Ωστόσο είναι γεγονός ότι το φαν κλαμπ της στήλης πέφτει πάνω σε όποιον διαφωνεί με την Α, μπα. Το έχουν πεί κι άλλοι πριν από μένα και πιστεύω ότι εμποδίζει πολλούς από το να γράψουν τη γνώμη τους. Βέβαια όπως έχω ξαναπεί, είναι φυσιολογικό το ότι η στήλη έχει χαρακτηριστικά αγέλης.@Αγριομολόχα, έχω μια άποψη και διαφωνείς ίσως (αν και ότι στην πραγματικότητα κανείς από εσάς δεν κατάλαβε τι είπα), αλλά οι ηθικολογίες περισσεύουν νομίζω για άτομα που δε γνωρίζονται. @Aloutero, συμφωνώ ότι η οικονομική εξάρτηση μπορεί να γίνει ψυχολογικός εκβιασμός, στην προκειμένη περίπτωση μάλλον ασυνείδητος εφόσον η κοπέλα δεν αναφέρει κάτι, αλλά δεν παύει να είναι υπαρκτός. Τώρα το πως αντιδρούν τα παιδιά όταν ανεξαρτητοποιηθούν είναι πολύ δύσκολο να καθοριστεί και πιστεύω ότι κάνεις μια τεράστια γενίκευση. Το αν θα αφηνιάσουν ή όχι εξαρτάται από άπειρους παράγοντες και είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το θέλω της κοπέλας δε μου φαίνεται και τόσο ισχυρό.@mplr, δημοψήφισμα δεν έχει γίνει (αλίμονο αν γινόταν για ψύλλου πήδημα), αλλά ζω δέκα χρόνια στη Γαλλία και το έχω συζητήσει με πάρα πολύ κόσμο, ακριβώς επειδή μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση. Οι άνθρωποι που το έχω συζητήσει είναι ως επί το πλείστον κάτω από 40, κάτοικοι Παρισιού, υψηλού μορφωτικού επιπέδου και αρκετοί με έντονη δράση υπέρ των LGBT δικαιωμάτων. Έχω λοιπόν βάσιμες υποψίες να πιστεύω ότι αν αυτό το συγκεκριμένο δείγμα δεν το βρίσκει παράλογο, σίγουρα δεν είναι οι ψηφοφόροι της Λεπέν και η συντηρητική επαρχία που θα διαφωνεί. Όσο για τη δεύτερη ερώτησή σου, ναι, πιστεύω ότι η Γαλλία είναι μία χώρα που θα άλλαζε ένα νόμο με καθαρά συμβολικό περιεχόμενο αν η πλειοψηφία ήθελε αλλαγή. Φυσικά δεν ισχύει το ίδιο για νόμους οικονομικού ή γεωπολιτικού ενδιαφέροντος.
Ro_xy,είναι πολλά αυτά που περνούν από μόνα τους.Ακόμα και μια ίωση περνά χωρίς αντιβίωση.Υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος όμως να εξελιχθούν σε κάτι επικίνδυνο ή στην καλύτερη,να σου αφήσουν σημάδια βαθιά.Μπορεί να αντέξεις να ζεις μ'αυτά με κάποιο τρόπο,μπορεί και να γίνεις δυσλειτουργικός σε κάποια σημεία.Σε καμία περίπτωση όμως,δεν είναι κάτι που έχεις την πολυτέλεια να αφήσεις στην τύχη του και να διαπιστώσεις αργότερα τί χάλασε.Το λέω αυτό γιατί μου φάνηκε ατυχές το σχόλιό σου για το ότι δε χρειάζεται να είναι όλοι υγιείς,κατά τα πρότυπα της Α,μπα και σχολιαστών,σα να πρόκειται περί επιλογής τελικά ή κάτι αντίστοιχο,το αν θα αυτοσημαδεύεται κάποιος,όσο σκοτεινός και να είναι σα χαρακτήρας.Δε θέλω να πλατειάσω,φαντάζομαι καταλαβαίνεις τι λέω.Κατά τα άλλα,δεν έχω ιδέα πόσοι μπορεί να είναι οι αναγνώστες τις στήλης που μπαίνουν στον κόπο να διαβάζουν και τα σχόλια κάθε φορά,αλλά προσωπικά πιστεύω,όσο περισσότεροι σχολιάζουν με τη γνώμη τους και τ'αστεία τους,τόσο το καλύτερο.Μάλιστα,θα προτιμούσα να γίνεται χαμός από σχόλια,είτε συμφωνώ μ'αυτά,είτε όχι.Δε θα μπορούσα να το δηλώσω πιο ξεκάθαρα.Cheers
Fan club, αγέλη....Οκ, καταλαβαίνω ότι είναι πιο εύκολο με τις ταμπέλες, γιατί έτσι καταχωρούμε αυτά που βλέπουμε σε ήδη υπάρχοντα συρτάρια και έτσι δεν χρειάζεται να μπούμε στον κόπο να σκεφτούμε παραπάνω. Όλοι ανεξαιρέτως το κάνουμε, αλλά τα blogs έχουν ένα καταπληκτικό προτέρημα: επειδή ο λόγος είναι γραπτός, έχεις χρόνο να σκεφτείς. Το ότι το "Φαν κλαμπ" της στήλης πέφτει πάνω σε όποιον διαφωνεί με την α μπα δεν είναι απαραίτητα χαρακτηριστικό αγέλης. Ίσως σε σοκάρει το γεγονός, αλλά είναι πολύ πιθανόν να συμφωνούν όντως μαζί της και να διαφωνούν με αυτόν που διαφωνεί. Εμένα μου κάνει πιο πολύ εντύπωση το γεγονός ότι όταν κάποιος διαφωνήσει με την Α Μπα και πέσει πάνω του το φαν κλαμπ, αυτός δεν μπαίνει στον κόπο να αναρωτηθεί γιατί, αλλά βγάζει εύκολα και βολικά το συμπέρασμα ότι οι λόγοι της διαφωνίας είναι η καθαρή εμπάθεια ή ακόμα χειρότερα είναι τυφλή μεροληψία υπέρ της Α Μπα. Όποτε πάω να το πάθω εγώ πάντως, προσπαθώ να θυμάμαι το πολύ ωραίο conclusion is the point where you stop thinking :))
Να πω κι εγώ το μακρύ μου και το κοντό μου. Σε όλες τις διαταραχές, υπάρχουν διαβαθμίσεις: Υπάρχει ο/η έφηβος drama queen που τον/την παράτησε ο γκόμενος/γκόμενα και θα γκοθοκοπεί δυο χαρακιές για να τον/την προσέξουν, για να επιβεβαιώσει τον έλεγχο που έχει στο συναίσθημα και το σώμα του και άλλα τέτοια, κάποια στιγμή θα μεγαλώσει και θα του περάσει. Υπάρχει ο κακοποιημένος, που περίπου για τους παραπάνω λόγους ανάγκης εσωτερικού ελέγχου, αλλά χωρίς το drama queen, και χωρίς απαραίτητη την ύπαρξη γκομενικού, θα κάνει σε δύσκολες καταστάσεις το ίδιο, και έχει έντονη σκοτεινή πλευρά ναι μεν, αλλά (ενώ φυσικά θα του έκανε καλό ψυχολόγος) είναι βασικά ακίνδυνος. Υπάρχει και ο καταθλιπτικός που κάνει πρόβες για την αυτοκτονία, δοκιμάζοντας πόσο αντέχει τον πόνο. Υπάρχουν και πολλλοί-πολλοί ακόμα, ο εξαρτημένος από τον πόνο, ο καθαρόαιμος μαζοχιστής/ενοχικός, ο συναισθηματικός εκβιαστής, κλπ, αλλά είπα να αναλύσω τρεις αντιπροσωπευτικές, κλασικές "γεύσεις".Η Λένα προτείνει ψυχολόγο, και καλά κάνει, διότι από μία ερώτηση στο ίντερνετ, δε μπορεί να ξέρει σε ποιά κατηγορία εμπίπτει ο λεγάμενος, και κατά πόσο είναι "σοβαρά".Εσύ Roxy υποθέτω λες, και εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου, ότι αν είχαμε περίπτωση επικίνδυνη, ή της (δικής μου) τρίτης κατηγορίας, δε θα καθότανε να το λέει στην κοπέλα του, άρα αυτό μας οδηγεί να σκεφτούμε ότι το άτομο εμπίπτει μάλλον στις ενδιάμεσες, επιβαρυμένες συναισθηματικά, εντούτοις ακίνδυνες κατηγορίες.Όμως, διαβάζουμε μία ερώτηση από τρίτο για τρίτο, και πολλά από τα οποία μας μεταφέρονται, μπορεί να μην έχουν και ιδιαίτερη σχεση με την πραγματικότητα. Το γεγονός είναι ένα: Ο τύπος κόβεται, και η Λένα παρακάμπτει τα "πώς και τα γιατί" που δε μπορεί να γνωρίζει, και προτείνει το πιό υπεύθυνο πράγμα που μπορεί να προτείνει κάποιος σε αυτές τις περιπτώσεις.
Από άποψη βιολογική είναι πολύ καλό για το παιδί, αν είναι υγιής η μαμά.Αρκετές γυναίκες όμως λόγω διάφορων προβλημάτων δε μπορούν να θηλάσουν, οπότε δεν έχουν την επιλογή.
Μαζέψου λίγο. Η ανατροφή ενός παιδιού ΔΕΝ εξαρτάται από το θηλασμό. Δηλαδή τα παιδιά που δε θήλασαν για τους χ, ψ λόγους δεν είχαν καλή ανατροφή; Ένας πατέρας δηλαδή που δε μπορεί εκ των πραγμάτων να θηλάσει δεν είναι ικανός να αναθρέψει το παιδί του και εξαρτάται μόνο από τη μάνα που κατ' εσέ πρέπει να θηλάσει;
Ο θηλασμός δεν είναι υποχρέωση. Είναι επιλογή. Είναι δώρο. Ένα δώρο που η μητέρα θέλει να προσφέρει στο παιδί που μόλις έφερε στον κόσμο. Αλλά και στον εαυτό της! Τουλάχιστον για μένα. Η λέξη “υποχρέωση” δεν μου ταιριάζει σ’ έναν τόσο τρυφερό δεσμό. Όταν έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις, είναι υπέροχο, γιατί είναι μοναδικός κι ανεπανάληπτος ο τρόπος που δένεται η μητέρα με το νεογέννητο.
Ο θηλασμός επηρεάζει πάρα πολλές γυναίκες ψυχολογικά. Για κάποιο λόγο εδώ στην Ελλάδα τον παράγοντα ψυχολογία τον θεωρούμε γελοίο και καθόλου σημαντικό. Η ψυχολογική κατάσταση μιας μανούλας είναι πολύ βασικότερος παράγοντας που θα παίξει ρόλο (ακόμα και στις πρώτες μέρες) στη ζωή ενός παιδιού. Δεν θα έπρεπε καμία γυναίκα να αισθάνεται ένοχη αν δεν θέλει να θηλάσει. Η εποχή που ζούμε έχει εναλλακτικές.
@ Upside δεν μπορεί να οριστεί ως υποχρέωση κάτι που εξαρτάται από βιολογικούς παράγοντες. Και ας μην ξεχνάμε ότι πολλές γυναίκες απογαλακτίζουν πρόωρα τα παιδιά τους γιατί εργάζονται - οι περισσότεροι χώροι εργασίας δεν ευνοούν την χρήση θήλαστρου (ίσως αυτό το ζήτημα χρήζει μιας εκστρατείας ενημέρωσης κ αποδοχής περισσότερο κι από τον δημόσιο θηλασμό). Με τη δική σου λογική, αν ό,τι εντάσσεται στην ανατροφή του παιδιού είναι υποχρέωση της μητέρας, τότε δεν πρέπει να εμπλέκονται ούτε π. σταθμοί, ούτε γιαγιάδες ούτε νταντάδες. Είναι κάπως μονολιθικός o τρόπος που το εξέφρασες. Σε άλλες χώρες έχουν ληφθεί μέτρα για την επιμήκυνση του θηλασμού: πχ ετήσια άδεια ανατροφής και στον ιδ. τομέα (Καναδάς), δυνατότητα της θηλάζουσας να έχει μαζί της το μωρό στη δουλειά, και μάλιστα σε ιδιαίτερο γραφείο (το έχω δει σε δημ. υπηρεσία στη Γερμανία). Στις ΗΠΑ πολλές εταιρείες έχουν πια ιδιαίτερο χώρο για χρήση θήλαστρου με ψυγείο για να διατηρούν οι υπάλληλοι το γάλα τους. Αυτά στην Ελλάδα είναι ανήκουστα, οπότε ας μη μιλάμε για υποχρέωση στοv θηλασμό, γιατί όταν μία μαμά πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στον βιοπορισμό κ τον θηλασμό, στην ουσία δεν έχει επιλογή.
Παιδιά, νομίζω (χωρίς να κόβω και το κεφάλι μου) ότι η upside εννοεί: *Αν* μια μητέρα μπορεί και αποφασίσει να θηλάζει το μωρό της, τότε αναγκαστικά, από τη στιγμή που δε μένουν αμφότεροι 24/7 κλεισμένοι στο σπίτι, θα υποχρεωθεί κάποια στιγμή να θηλάσει και σε δημόσιο χώρο. Είναι υποχρεώση με την έννοια ότι, αν η δόλια μάνα έχει να διεκπεραιώσει τα βιβλιάρια του ΙΚΑ (σορυ ΕΟΠΥΥ της) και αναγκαστεί να περιμένει στην ουρά δυο ώρες, και το μωρό θέλει να φάει, δεν έχει άλλη επιλογή από το να το θηλάσει δημοσίως. Πράγμα απολύτως φυσικό και φυσιολογικό. Η εναλλακτική της ίσως να ήταν: Να αφαιρέσει γάλα από το στήθος της στο σπίτι, και να το πάρει μαζί σε μπιμπερό. Πράγμα χρονοβόρο, (που μου ακούγεται, χωρίς να το έχω κάνει) μάλλον επώδυνο, και σίγουρα χαζό, αφού κάνε-βράσε-ράνε-αποστείρωσε μπουκάλι-αποστείρωσε θήλαστρο-αποστείρωσε πιπίλα, δε θέλει και πολύ να ξεχαστεί και τίποτα από την άϋπνη και ταλαιπωρημένη θηλάζουσα, να της κολλήσει το μωρό και κανένα μικρόβιο, και να τρέχει και από πάνω...Δηλαδή, όσοι σοκάρεστε, σκεφτείτε τα λίγο και αυτά...
@Ερωτευμένη τσούχτρα, εάν ήθελε να πει αυτό, τότε δεν το είπε. Συγκεκριμένα είπε ότι ο θηλασμός δεν είναι επιλογή αλλά υποχρέωση, χωρίς να μας λέει από πού κι ως πού. Συνεπώς δεν μπορούμε να μυρίσουμε τα νύχια μας. Όποιος θέλει να πει κάτι και λέει κάτι άλλο είναι δικό του πρόβλημα να το διασαφηνίσει. Η γυναίκα έχει την υποχρέωση να θρέψει το μωρό της με τον κατάλληλο τρόπο και, δόξα τω θεώ, εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν εναλλακτικές τόσο για τις γυναίκες που δεν μπορούν να θηλάσουν λόγω δουλειάς όσο και για εκείνες που για τους δικούς τους λόγους επιλέγουν να μην το κάνουν.Α, επίσης μας είπε και ότι εντάσσεται "στα πλαίσια" της ανατροφής του παιδιού.
Upside οι προσωπικές εμπειρίες και προβληματισμοί του άλλου, για τους νοήμονες ανθρώπους είναι τροφή για σκέψη και αφορμή για διάλογο. Για τους μη νοήμονες είναι απλώς φλυαρίες.
#5Νομίζω ότι η Αμάλ παντρεύτηκε τόσο γρήγορα και πήρε και το όνομα του συζύγου και για 2 ακόμα λόγους:1.Την καταγωγή της και 2.Το επάγγελμά της.Αμφότερα είναι κάπως συντηρητικά και παρ'ότι η ίδια είναι μια εξαιρετικά δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα, ίσως δεν της ήταν ιδιαιτέρως εύκολο να διακυρήξει αυτή την ελευθερία και την ανεξαρτησία μέσα στη σχέση της ούσα δικηγόρος και κατά το ήμισυ Λιβανέζα.
@HaifischnetΊσως επειδή εμείς οι Ευρωπαίοι θεωρούμαστε από μερικούς (σαν τους γονείς της #6) όχι και τόσο παρακατιανοί;Η καταγωγή του πατέρα του Γιώργη έχει ιταλικές ρίζες. Έχει και κατοικία στο Κόμο της Ιταλίας παραλίμνια. Γιαυτό πασχίζει να μάθει και τα Ιταλικά και έχει δηλώσει ότι οι Αμερικάνοι δυσκολεύονται πάρα πολύ στην εκμάθηση δεύτερης γλώσσας. Οι πηγές μου είναι φυσικά αξιόπιστα γκόσσιπ πάπερσ.
Εγώ εννοούσα λόγω της νοοτροπίας που υπάρχει στον Λίβανο,όπου παρότι έχει αίγλη κλπ κλπ,έχει μεγάλη κοινότητα σκληροπυρηνικών μουσουλμάνων,πολλές γυναίκες με χιτζάμπ κλπ κλπ.Συνεχίστε εσείς το χιουμοράκι,δεν πειράζει,απλά το καταθέτω για να μη θεωρηθώ και ρατσίστρια με τους "μη Ευρωπαίους",όπως λέει και η/ο Santinity...
@SantinityΟ Λίβανος στις αρχές του 20ού αιώνα θεωρείτο το Παρίσι του Λεβάντε. Παρόλο που οι περιοχές αυτές έχουν ξεπέσει με τους απανωτούς πολέμους και τις συγκρούσεις, δεν έχουν χάσει εντελώς την αίγλη τους - κάποια πράγματα δεν χάνονται. Η κυρία Κλούνεϊ αποπνέει έναν πολύ αριστοκρατικό αέρα.