Στο σημερινό ‘Α, μπα’: τον ρώτησα αν το παιδί του γίνει gay, τι θα κάνει

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: τον ρώτησα αν το παιδί του γίνει gay, τι θα κάνει Facebook Twitter
45


________________
1.


"Ο άνδρας παντρεύεται με το πέος του και η γυναίκα με τον εγκέφαλο". Το άκουσα σε εκπομπή από γνωστό σεξολόγο. Γνώμες;- ???

Δε θα σου πω γνώμη, θα σου πω ένα δεδομένο: ο χώρος από τον οποίο αντλείς ερωτήματα για την κοινωνία είναι ο Κόσμος του Πρωινάδικου, κι αυτό σου φαίνεται εντελώς φυσιολογικό.


Η γνώμη μου όμως, αφού ρωτάς, είναι ότι ο γνωστός αυτός σεξολόγος είναι τεράστια Κατίνα.

________________
2.


Λοιπόν, Α, μπα, κάνεις συχνά λόγο για την αέναη προσωπική προσπάθεια βελτίωσης, ανακάλυψης το εαυτού, διάπλασης και διεύρυνσής του. Σαν διαδικασία δεν αμφιβάλλω ότι είναι συναρπαστική και ουσιώδης (αν και, δεδομένου ότι δεν τερματίζει ξεκάθαρα ποτέ, δεν ξέρω αν μπορεί αυτό να το πιστοποιήσει ιδιαίτερα κανείς μας). Έχω όμως δυο προβληματισμούς και θα 'θελα την γνώμη σου επί τούτου:
1) Ο δρόμος προς την ανακάλυψη είναι αυστηρά μοναχικός, όχι τόσο γιατί ο καθένας ζει και κρίνει διαφορετικά αυτά που μαθαίνει, αλλά γιατί έχω την εντύπωση ότι λίγοι είναι αυτοί που όντως μπαίνουν σ' αυτή τη διαδικασία. Οι περισσότεροι παραμένουν απαθείς, στάσιμοι, δεν σκαμπάζουν από αγωνίες. Το μονοπάτι λοιπόν δεν γίνεται διπλά σκληρό και μοναχικό έτσι; (η γενίκευση δεν ήταν ηθελημένη οπότε μην με κράξεις γι' αυτήν).
2) Μήπως, εν τέλει, η χαρά είναι να αφήνεσαι στο ρεύμα, να μην το προσπαθείς πολύ και, έτσι, να μην ζορίζεις και τον ψυχισμό σου;- λοιπόν;

Νομίζω ότι οι δύο προβληματισμοί σου είναι ένας: «μήπως να το αφήσω, γιατί κάπως βαριέμαι να το προσπαθήσω;»


Ο δρόμος δεν είναι μοναχικός επειδή τον ακολουθούν λίγοι. Και οι δισεκατομμυριούχοι λίγοι είναι, αλλά δε θα σε πείραζε να είσαι ένας από αυτούς. Δε χρειάζεσαι δικαιολογίες για να μην το κάνεις, γιατί μόνο εσένα αφορά. Εσένα, τη δική σου αντίληψη περί ζωής, τον δικό σου κόσμο, όπως τον ζεις μέσα στο κεφάλι σου, και κανέναν άλλον. Η πορεία σου φυσικά θα επηρεάσει την ποιότητα των σχέσεων που θα κάνεις, αλλά οι γαμάτοι άνθρωποι θα υπάρχουν έτσι κι αλλιώς γύρω σου, απλά δεν θα έχεις την ευκαιρία να τους γνωρίσεις.


Πραγματικά, το σύμπαν δε νοιάζεται αν θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Εσύ αποφασίζεις αν θέλεις να ζήσεις ή αν σου αρκεί να συντηρηθείς στη ζωή.

________________
3.


Αγαπητή μου Α, μπα, σημαίνει κάτι για έναν άνθρωπο το να αναφέρεται στον εαυτό του σε πληθυντικό ευγενείας, πχ "αγαπάμε τα βιβλία" και όχι "αγαπάω τα βιβλία"?-Τσίγκος και Λελέτα


Αν δεν είναι η Βασίλισσα, αν δεν πάσχει από κάποιου είδους σχιζοφρένεια, αν δεν έχει φανταστικό φίλο, και αν δεν μιλάει για τον εαυτό του και για κάποιον άλλον... δεν ξέρω τι σημαίνει.


________________
4.

Ρώτησα έναν συνάδελφο αν το παιδί του γίνει gay, τι θα κάνει, πως θα το αντιμετωπίσει. Μου απάντησε "δεν θα γίνει"!! Τι έχεις να πεις; Είναι γύρω στα 30 με μόρφωση.- Da Vinci

Έχω να πω ότι έχουμε πολλούς τέτοιους γύρω μας, και δεν θα τους αλλάξουμε όλους. Μπορούμε όμως να τους κάνουμε τη ζωή λίγο πιο δύσκολη, προβάλλοντας ως κοινωνία την ανεκτικότητα στο διαφορετικό και υποστηρίζοντας την ελευθερία και την ισότητα για όλους τους ανθρώπους. Ακόμα και το τι γράφουμε εδώ και πού κάνουμε like έχει σημασία.

________________
5.


Aγαπητή Α Μπα,
Αυτό που πάντα ήθελα και ακόμα θέλω δηλαδή, είναι να κάνω την δουλειά σου. Το ξέρω γιατί πάντα μού άρεσε να γράφω και να δίνω συμβουλές σε φίλους(οι καλοί μου, τις εκτιμούν!). Ως έφηβη είχα ξεσκίσει τις Σούπερ Κατερίνες από την πολλή μελέτη(μάντεψε σε ποιές στήλες έπεφτε πάντα το μάτι μου και απαντούσα μάλιστα στις ερωτήσεις γιατί έψαχνα διεξοδικά για νέες λύσεις.). Εν τέλει είναι αυτό που με παθιάζει. Το θέμα είναι ότι σπουδάζω για Νηπιαγωγός. Αγαπάω τα παιδάκια και νιώθω ότι αυτό το επάγγελμα ουσιαστικά είναι λειτούργημα, βρίσκω νόημα και μ' αρέσει. Προσπάθησα για αυτό και δεν θέλω να το αφήσω. Μα στο άκουσμα και μόνο της λέξης «περιοδικό» ή «στήλη», παθιάζομαι! Ξέρω πως υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα, θέματα υγείας για να σε
απασχολώ με τα δικά μου. Μα δεν το βλέπω ως πρόβλημα, αλλά ως έναν στόχο, αυτό το κάτι που πάντα ήθελα και ξέρω πως αν προσπαθήσω αρκετά, κάποια μέρα θα το κερδίσω. Απευθύνομαι σε εσένα για να μού πεις το πώς.
Συμβουλές σε μαμάδες για τα παιδάκια τους, τί σού λέει; Θέλει επιπλέον πτυχίο: Εεευχαριστώ :)- bunnybugar

Εεεε...

 

Δεν ξέρω αν αυτό που κάνω λέγεται «δουλειά» και το γεγονός ότι άγνωστοι με ρωτάνε διάφορα δεν ξέρω τι ακριβώς με κάνει. Εσύ δεν ξέρω τι θέλεις, να εξηγείς στη Μήτσι γιατί δεν τα βρίσκει με τον Μήτσο βγάζοντας απαντήσεις από το κεφάλι σου (γιατί αυτό κάνω, κυρίως), ή να βοηθάς τους ανθρώπους στ' αλήθεια (ψυχολόγος δηλαδή;) Γιατί αυτό με τη Σούπερ Κατερίνα με ταρακούνησε συθέμελα.


Αν η καρδούλα σου θέλει να γίνεις ψυχολόγος, καλύτερα να γίνεις ψυχολόγος. Αν θέλεις να λες το μακρύ σου και το κοντό σου δημοσίως, δηλαδή αυτό που κάνω εγώ, μπορείς απλώς να το κάνεις – το ίντερνετ είναι διαθέσιμο σε όλους! Ξεκίνα ένα μπλογκ, ένα σάιτ, απάντησε σε φανταστικές ερωτήσεις ή σε ερωτήσεις που σου έχουν κάνει οι φίλοι σου, και αν αρέσεις στον κόσμο, θα το καταλάβεις πολύ γρήγορα. Ποιος θα σου δώσει στήλη, αν δεν δει πρώτα τις ικανότητές σου;

________________
6.


Αγαπητή Α,μπα
Σου γράφω γιατί αυτή τη στιγμή νιώθω πολύ άσχημα και όσο κ αν προσπαθώ δεν μπορώ να καταλάβω τι φταίει γι'αυτό. Είμαι 27 χρονών, εργάζομαι σε μια θέση άσχετη με το αντικείμενο των σπουδών μου η οποία δεν με ικανοποιεί σε κανένα τομέα. Πλέον, με τα σημερινά δεδομένα, δεν προσπαθώ να βρω κάτι καταλληλότερο. Μένω με τους δικούς μου, γεγονός που με πιέζει κάποιες φορές. Έχω μια σχέση ενάμιση χρόνο με συνομήλικο μου η οποία με ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό. Τον τελευταίο καιρό όμως νιώθω πως δεν ικανοποιούνται κάποιες ανάγκες μου, παρόλο που του τις έχω εκφράσει πολλές φορές. Δεν βλέπω κινήσεις προσπάθειας εκ μέρους του και αυτό με οδηγεί στο συμπέρασμα πως είτε δεν συνεννοούμαστε (που παλαιότερα δεν είχα καμία αμφιβολία γι'αυτό) είτε δεν τον ενδιαφέρει. Δεν κάνουμε καν σεξ σε μια κανονική συχνότητα για την ηλικία μας και τον καιρό που είμαστε μαζί. Έχουμε μπει σε μια ρουτίνα η οποία είναι ωραία σε σημεία και μπορώ να πω πως τη χρειάζομαι όμως νιώθω πως η σχέση δεν προχωράει. Ο άνθρωπος αυτός με έκανε να χαμογελάω, να κάνω όνειρα, να νιώθω καλά και πλήρης. Όλα αυτά τα έχω συζητήσει μαζί του και υποστηρίζει πως δεν έχει κάποιο παράπονο από εμένα και πως δεν έχει αλλάξει κάτι στα συναισθήματα του. Από τη δική μου την πλευρά δεν είμαι πλέον διεκδικητική γιατί πιστεύω πως δεν έχει νόημα αν ο άλλος δεν θέλει (είτε αφορά μια έξοδο είτε το σεξ) και όπως καταλαβαίνεις αρκετά βολική. Δεν ξέρω τελικά κάνει τόσο κακό σε μια σχέση το πολύ μαζί? Δεν είμαι ικανοποιημένη από την ζωή μου γενικά και ρίχνω την ευθύνη στη σχέση μου? Δεν ξέρω ρε συ Α,μπα προσπαθώ να εκτιμάω όσα έχω όμως νιώθω σαν "παντρεμένη" μαζί του και πιστεύω πως αν μου έδειχνε ενδιαφέρον δεν θα με πείραζε. Ένιωσα τόσο ωραία πράγματα που ήμουν από την αρχή πολύ δοτική, ειλικρινής και αυθόρμητη μήπως δίνει και αυτό κάποια εξήγηση? Και αν είναι έτσι απογοητεύομαι διπλά γιατί θέλω κάποιον δίπλα μου που να τα εκτιμά αυτά και όχι να τα εκμεταλλεύεται ή να βολεύεται. Τέλος να σου πω πως γνωρίζω τους λόγους που είμαι μαζί του και νιώθω πως είναι υπερισχύουν των προβλημάτων και πως ότι καλό έχω νιώσει για εκείνον το έχει κερδίσει.
Συγγνώμη για την έκταση και ελπίζω να μην στα έγραψα τόσο μπερδεμένα όσο τα αισθάνομαι..- maow

Σε θεωρεί δεδομένη.


Τώρα, τι κάνεις γι' αυτό; Του δείχνεις ότι δεν είσαι.


Δεν το λες, δεν «ζητάς» να βγείτε βόλτα, δεν κάνεις συζητήσεις – τι να του κάνουν τα λόγια; Αφού εκεί είσαι, ό,τι και να κάνει. Έχει κανέναν λόγο να σε λάβει υπόψη του;


Θέλεις βόλτα; Πες του να βγείτε, και αν πει όχι, βγες με άλλους. Κάνε αυτά που θέλεις να κάνεις, δε χρειάζεται να τα κάνετε μαζί. Απόκτησε δικές σου δραστηριότητες, έξω από αυτόν. Αν θέλει να σε κρατήσει, θα ταρακουνηθεί. Αν είναι του βολέματος, δε θα αλλάξει τίποτα, αλλά εσύ θα έχεις αποκτήσει εφόδια για τη ζωή σου, είτε την περάσεις με αυτόν ή με κάποιον άλλον.


Μπορείς να είσαι αυθόρμητη, δοτική και ό,τι άλλο θέλεις να είσαι. Αρκεί να είσαι πάντα αυτόνομη ως προσωπικότητα, με δικές σου σκέψεις, δική σου ζωή, δικά σου ενδιαφέροντα, φίλους και ασχολίες.


________________
7.


Αγαπητή Α, μπα

Γίνεται κανεις να πει το 2014 "εγώ θα γινω/θα ειμαι ποιητής" ; (ή ζωγράφος, ή δε ξέρω κι εγώ)

Γιατι στην ελλαδα εχουμε κανει τη λεξη κουλτουριαρης βρισια;

Και τέλος, φταιω να εξωραιζω το παρελθον που δεν έζησα;- uncle walt


Η λέξη «κουλτουριάρης» ΕΙΝΑΙ βρισιά, δεν την έχουμε κάνει, και αν θέλεις τη γνώμη μου, είναι μια πολύ χρήσιμη λέξη, αν δεν υπήρχε έπρεπε να τη δημιουργήσουμε. Ο ορισμός είναι «αυτός που παριστάνει τον καλλιεργημένο, το διανοούμενο.» Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τον διανοούμενο από αυτόν που παριστάνει τον διανοούμενο, γι' αυτό οι εκφράσεις «διανοούμενος» ή «πνευματικός άνθρωπος» χρωματίζονται θετικά αλλά και αρνητικά, ανάλογα με τα συμφραζόμενα. Μάλλον αυτό ήθελες να ρωτήσεις. Γιατί το να θέλεις να γίνεις διανοούμενος υπό ορισμένες συνθήκες μπορεί να είναι κάτι αξιογέλαστο.


Θα σου πω γιατί. Γιατί μερικοί ακούνε μια εμετική κοτσάνα στην τηλεόραση και για να της δώσουν κύρος συμπληρώνουν «την είπε ένας γνωστός σεξολόγος σε εκπομπή». Ο διανοούμενος δεν υπάρχει αν δεν αναγνωριστεί ως τέτοιος, και όλοι νομίζουν ότι διαθέτουν τα εργαλεία να τους αναγνωρίσουν.

45

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Μετά το γνωστό "όταν ήμουν μικρή ήμουνα συνέχεια με μια βούρτσα στο χέρι και τραγούδαγα", τώρα ακούσαμε και το "ως έφηβη είχα ξεσκίσει τις Σούπερ Κατερίνες από την πολλή μελέτη". Μμμμάλιστα.
#6 Όταν βασίζεις σε μία σχέση όλη σου την ευτυχία τότε και ο άλλος σε θεωρεί δεδομένο ( γιατί είσαι διότι δεν πρόκειται να φύγεις από τη μόνη κάπως ευχάριστη κατάσταση που βιώνεις) και ρίχνοντας όλο το βάρος της προσωπικής σου ευτυχίας στη σχέση απλά την καταστρέφεις γιατί το βάρος αυτό είναι πολύ μεγάλο.Αν θες να φτιάξει η σχέση, βρες να κάνεις κι άλλα πράγματα που σου αρέσουν ώστε τα άγχη και οι προβληματισμοί σου επιλύονται εν μέρη από αυτό αλλά και συγχρόνως να έχεις κάτι ευχάριστο να συζητάς και να μοιράζεσαι με τους γύρω σου. Πως περιμένεις να γελάτε και να περνάτε ωραία με παράπονα και πίεση;
Το οτι υπάρχουν άνθρωποι που επαγγέλονται "σεξολόγοι" με νευριάζει απίστευτα. Όχι γιατί δε θα μπορούσε να υπάρχει τέτοιο λειτούργημα, αλλά γιατί ως επί το πλείστον έτσι αυτοαποκαλούνται όλοι αυτοί που διδάσκουν το πώς να τυλίξεις κάποιον ή που αναλύουν σχέσεις άρλεκιν σαν να είναι επιστήμη. Τουλάχιστον όσοι λεγόμενοι σεξολόγοι έχω δει σε τηλεόραση ή περιοδικά, είναι κατίνες που ενισχύουν τα στερεότυπα και το σεξισμό σαν αυτή που αναφέρεται στην πρώτη ερώτηση. Πραγματικά, με τη λέξη σεξολόγος χτυπάνε κουδούνια στο κεφάλι μου.
Ο κύριος στον οποίο αναφέρεστε στην 1η ερώτηση δεν ειναι απλά Κατίνα, αλλά και επικίνδυνος κατά τη γνώμη μου ,καθώς έχει καταφέρει να έχει σταθερή παρουσία στην τηλεόραση- ακόμα και με δικές του εκπομπές - εδώ και μια 20 ετία τουλάχιστον, όπου χρησιμοποιώντας επιστημονικοφανή και βαθιά σεξιστικό λόγο αναπαράγει τα πιο αναχρονιστικά και παρωχημένα στερεότυπα . Μερικά από τα ωραία που επαναλαμβάνει σα μάντρα σε κάθε παρουσία του είναι' η γυναίκα κρατάει το γάμο', ' ο άντρας οφείλει να είναι κοινωνικά και οικονομικά δυνατός για τη γυναίκα του και η γυναίκα όμορφη για τον άντρα της'','' μέσα στο γάμο η γυναίκα συνεχώς γκρινιάζει και χρεώνει τον σύντροφό της'. Εάν αυτά έχει να πει ένας γιατρός τον 21ο αιώνα όταν βγαίνει να ενημερώσει ή να συμβουλεύσει τον μέσο Έλληνα από τηλεοράσεως, ποιά η διαφορά του από τη Σούπερ Κατερίνα
Δεν ξέρω εάν έχεις έρθει σε επαφή και με τις απόψεις του εν λόγω κυρίου για την ομοφυλοφυλία. Εκεί να δεις προοδευτισμός και σύγχρονη νοοτροπία! Τύφλα να'χει ο Άνθιμος!http://www.4queers.gr/index.php/qvoice/lgbtqia/item/black-widow-lesbians-and-the-super-penis
Ο browser προσπαθεί να με προφυλάξει από ενδεχόμενο εγκεφαλικό και δε μου ανοίγει τη σελίδα με τίποτα. Και όχι τίποτ' άλλο, μου εχεις εξάψει την περιέργεια,Iris. Ελπίζω να μη λέει ότι είναι ασθένεια που θεραπεύεται με ηλεκτροσόκ ή ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου.
Έν γρήγορο sum up: Λέει ότι πάρχουν δυο ήδη λεσβιών, οι "γυναίκες-αράχνες" (τις οποίες ταυτίζει με τον τύπο της butch), και τις ομοφυλόφιλες "παροδικού χαρακτήρα" (που τις ταυτίζει ουσιαστικά με τις femmes) οι οποίες είναι όμορφες και θηλυκές, αλλά αδύναμες ψυχικά & εξαρτημένες από την αγάπη που δεν έλαβαν από την μητέρα τους. Πέφτουν οπότε στην παγίδα των "αραχνών", τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί ο "κατάλληλος άνδρας". Τη δε αμφισεξουαλικότητα την χαρακτηρίζει παραφιλία.
#6Μια ένσταση μόνο στην απάντηση: μήπως κι εσύ τον θεωρείς δεδομένο; Γιατί δεν διεκδικείς πια; Κατά τη γνώμη μου, κακώς!Η σχέση θέλει προσπάθεια κάθε μέρα, και από τους δύο... Με το να μην διεκδικείς να κάνετε πράγματα μαζί, πράγματα που θες, του δίνεις άλλοθι να πιστεύει ότι "εκείνη δεν έχει πια ενδιαφέρον για μένα"...Ναι μεν οι σχέσεις για να εξελίσσονται θέλει και τα άτομα να εξελίσσονται αυτοτελώς, όχι πάντα "αυτοκόλλητοι", αλλά η σχέση για να έχει μέλλον θέλει ένα κοινό όραμα, ένα πλαίσιο του καθένα που περιλαμβάνει και τον άλλο...
Γιατί μερικοί ακούνε μια εμετική κοτσάνα στην τηλεόραση και για να της δώσουν κύρος συμπληρώνουν «την είπε ένας γνωστός σεξολόγος σε εκπομπή». Πηγή: www.lifo.grΗ ερώτηση 7 έκλεισε με την ερώτηση 1,χαχαχαχαχα εξαιρετικό!
#7 Η Α,μπα τα είπε πολύ ωραία για το θέμα "κουλτουριάρης # διανοούμενος. Αν μου επιτρέπεις να εκφράσω τη γνώμη μου για το τελευταίο σου ερώτημα: ναι λίγο φταις. Λίγο, γιατί η ωραιοποίηση του παρελθόντος είναι συλλογικό φαινόμενο, δεν το κάνεις από μόνος/-η σου. Το ξεκινάνε αφ'ενός κάποιοι μεγάλοι που ξεχνούν όλα τα στραβά του (πρόσφατου σχετικά) παρελθόντος, και χρωματίζουν τα πάντα με τη νοσταλγία τους για την εποχή που "έστιβαν την πέτρα", αφ'ετέρου κάποιοι που ανεξαρτήτως ηλικίας αναζητούν παρηγοριά σε αλλοτινές εποχές, τότε που όλοι με χαρά χαιρετούσαν τον ήλιο που ανέτελε.Τότε που "οι άνδρες, γλυκιά μου, ήταν ΑΝΔΡΕΣ", που οι γείτονες όλοι αγαπιούνταν ατελείωτα, "τα ζευγάρια δε χώριζαν για ψύλλου πήδημα", τα αφεντικά σε παρακαλούσαν να έρθεις στη δούλεψή τους για ένα μισθό ΝΑ με το συμπάθειο, ο αέρας μύριζε ροδόσταμο, τα πορτοκάλια ήταν σαν καρπούζια και δεν είχαμε όλες αυτές τις κακές τεχνολογίες που μας αλλοτριώνουν και μας κάνουν ρομπότ. Άμα πέσεις σε ακραιφνή νοσταλγό, θα ακούσεις μέχρι και ότι κάποτε οι πολιτικοί δεν ήταν λαμόγια. Αμέ. Επίσης έβρεχε λεφτά από τον ουρανό.Και δεν είναι καινούργιο κοσκινάκι όλ'αυτά. Ο Φρανσουά Βιγιόν που έζησε στο τέλος του μεσαίωνα, έχει γράψει ποιήματα για τις παλιές καλές εποχές που χάθηκαν, εννοώντας τις αρχές του μεσαίωνα και την αρχαιότητα. Και οι Έλληνες της κλασικής εποχής - που εμείς πια τους έχουμε ως το άκρον άωτον... - αναπολούσαν την λεγόμενη "ηρωική" εποχή. Τα λέει ωραία και ο Άλλεν στο υποτιμημένο "Μεσάνυχτα στο Παρίσι".Εν ολίγοις, ίσως νομίζεις ότι το 1860 ή το 1930 μπορούσε ο γιος ενός αγρότη ή εμπόρου να βγει στη ρούγα και να πει "θα γίνω ποιητής" και όλοι να του πουν "μπράβο, με την ευχή μας". Κι αν σου πω ότι σε ορισμένα μέρη θα τον έπαιρναν με τα νεράντζια ακόμη κι αν έλεγε πιο προσγειωμένα πράγματα, όπως "θα γίνω δάσκαλος", "θα γίνω ηθοποιός", "δε μ'ενδιαφέρει ο γάμος" ή "είμαι 26 αλλά δεν είμαι ακόμη σίγουρος τι θέλω να κάνω στη ζωή μου";Αν, δε, στη θέση της λέξης "γιος" βάλεις "κόρη" είναι που πέφτει το καλό το γέλιο. Γι'αυτό σου λέω, αντί να αναλώνεσαι με φαντασιώσεις για περασμένες εποχές, κοίτα καλύτερα να βελτιώσεις όσο μπορείς την εποχή που ζούμε τώρα.
Το ζήτημα είναι πώς κατορθώνω κάθε φορά να γράφω ένα σεντόνι που αναρωτιέμαι αν θα έβρισκα το κουράγιο να το διαβάσω αν ήμουν άλλος σχολιαστής! Πρέπει να εξασκηθώ στο λακωνίζειν...Σ'ευχαριστώ πολύ πάντως!!
Κι όμως δεν έχει σάλτσες και δεν πλατειάζεις. Επειδή εγώ πολλές φορές κουτσουρεύω αυτό που θέλω να πω μόνο και μόνο επειδή βαριεμαι να το αναλύσω, θα σου πρότεινα να μην αλλάξεις τον τρόπο γραφής σου!
Iris έγραψες!Extra πόντοι για το Φρανσουά Βιγιόν.Πραγματικά απορώ για τη νοσταλγία των ανθρώπων για την εποχή που πέρα από αυτά που περιέγραψες, η συνηθέστερη θεραπεία για τις ασθένειες ήταν το ξεμάτιασμα και ο ακρωτηριασμός
Τι εννοείς; Δεν θεραπεύει το ξεμάτιασμα; Στο τέλος θα μας πεις να σταματήσουμε να κόβουμε βεντούζες!(Πέρα από την πλάκα, έχεις δοκιμάσει την αφαίμαξη; Ειδικά για μαγγανείες και δαιμονισμούς τα σπάει)
@Iris Prismaticae Υποδειγματικό σχόλιο. Και να φανταστείς ότι θα μπορούσε κανείς να γράφει με τις ώρες αναφερόμενος σε ιστορικά παραδείγματα "εξωραϊσμένου παρελθόντος", βρίθουν. Έκανες μια εκπληκτική συρραφή τους, ωστόσο, σε άψογα πυκνωμένο λόγο και απέδωσες το νόημα με επιχείρημα, οξυδέρκεια, γνώση και χιούμορ. Καθόλου εκτεταμένα, όπως λες - συνοπτικά, θα έλεγα εγώ. Δεν ήταν απλό σχόλιο αυτό, ήταν πραγματική απάντηση.
Σ'ευχαριστώ πραγματικά! Χαίρομαι πολύ να συμμερίζονται τόσοι άνθρωποι τη δυσφορία απέναντι στην άκριτη εξιδανίκευση του παρελθόντος (και σε όσα αυτή ενίοτε συνεπάγεται)! Όχι τίποτε άλλο, κατά περιόδους τείνει να εξελίσσεται σε εθνικό σπορ.
@ 6<< Κάνε αυτά που θέλεις να κάνεις, δε χρειάζεται να τα κάνετε μαζί. Απόκτησε δικές σου δραστηριότητες, έξω από αυτόν. >><<Μπορείς να είσαι αυθόρμητη, δοτική και ό,τι άλλο θέλεις να είσαι. Αρκεί να είσαι πάντα αυτόνομη ως προσωπικότητα, με δικές σου σκέψεις, δική σου ζωή, δικά σου ενδιαφέροντα, φίλους και ασχολίες.>>So well said,so well!!Kορίτσια,συντροφικότητα σημαίνει ,ανάμεσα στα άλλα , να σου επιτρέπω να αναπτύσεσαι κοντά μου και να σε διευκολύνω γι αυτό,και όχι αποκτώ σιαμαίο αδελφό.
#1 Τι γίνεται αν το πέος πάθει εγκεφαλικό και πάθει παραλυσία;#3 Εγκατάλειψη από έρωτα μεγάλο και ο καημός δεν πάει άλλο.#4 Δηλαδή αν δώσω ένα like σε gay θα σώσω;#5 Κάνε όμως την νηπιαγωγό για λίγο καιρό, θα σου χρειαστεί αργότερα. Γιατί θα μάθεις πολλά αν προσέξεις. Λένε ότι η προσωπικότητα του ανθρώπου αρχίζει να διαμορφώνεται στα τρία με τέσσερα. Είναι επίσης η ηλικία που αρχίζουμε να θυμόμαστε. Οι περισσότεροι ενήλικοι είναι παιδιά που έχουν χάσει την αθωότητα. Ρωτούν σε στήλες προσπαθώντας να την ξαναβρούν. Τα νήπια προσπαθείς να τους διδάξεις για την ζωή από την αρχή για πρώτη φορά, οι ενήλικες ξέχασαν ή αγνόησαν τα διδάγματα της ζωής με την θέληση τους.
#4 Σε κάποια χρόνια από τώρα το παιδί του συναδέλφου θα στείλει στην Αμπά (η στήλη θα υπάρχει για πάντα και δεν το συζητώ)"Αγαπητή Αμπά ο πατέρας μου δεν μπορεί να δεχτέι με τίποτα πως είμαι gay" Η απάντηση "δε θα γίνει" κρύβει το φόβο της πιθανότητας να είναι τελικά το παιδί του ομοφυλλόφιλος και αυτός ο φόβος σημαίνει απόλυτη άρνηση σε μια τέτοια προοπτική.