9 συμπεράσματα απ’την πρώτη μετεκλογική δημοσκόπηση (που είναι θετική για τον Μητσοτάκη)

Η Opinion Poll έκανε την πρώτη της έρευνα μετά τις εκλογές. Εννοείται πως δεν εμπιστευόμαστε στα τυφλά τα ευρήματά της και παίρνουμε απλώς μια γενική ιδέα για την κατεύθυνση που βρίσκεται η κοινωνία αυτή τη στιγμή. Ας πω λοιπόν κι εγώ μια γνώμη.

1) Υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση απ’ την κυβέρνηση απ’ ό,τι δείχνουν τα social media.

Κυκλοφορώντας στο τουίτερ και το Facebook αποκομίζεις την αίσθηση πως ο λαός είναι εξαιρετικά επικριτικός με τον Κυριάκο Μητσοτάκη (που χλευάζεται ως «γκαντέμης Κούλης που κάνει όλη την ώρα διακοπές») και με την κυβέρνηση. Έκπληξη; Δεν είναι.

Υπάρχει ένα 42% που δεν είναι ικανοποιημένο, και ένα 55% που είναι. (Αντίστοιχα η ικανοποίηση για το ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση είναι μόλις 18%.)

Η ικανοποίηση για τον Μητσοτάκη είναι ακόμα μεγαλύτερη (61.5%):

Ίσως παίζει ρόλο πως συχνά-πυκνά κράζουν την κυβέρνηση ακόμα και οι ίδιοι hardcore Νεοδημοκράτες και έτσι δίνεται η αίσθηση μαζικής αυστηρότητας απ’ όλους. Όμως οι ψηφοφόροι της κυβέρνησης (κι ακόμα περισσότεροι) έστω κι αν επικρίνουν με αυστηρότητα τα στραβοπατήματά της, φαίνεται πως τελικά επικροτούν με περισσότερο ενθουσιασμό αυτά που θεωρούν ως προτερήματά της.

2) Η τακτική «είστε ακροδεξιοί φασίστες» δεν έπιασε

Ο κόσμος δεν μοιάζει να έχει πειστεί ότι ο Μητσοτάκης και το υπουργικό του συμβούλιο είναι ακροδεξιοί φασίστες, κι ας κατηγορούνται γι’ αυτό σε κάθε ευκαιρία απ’ την αξιωματική αντιπολίτευση και τον τουιτερόκοσμο. Αντιθέτως η έρευνα δείχνει πως η πλειοψηφία είναι ικανοποιημένη με το ότι στην κυβέρνηση υπάρχουν πολλοί τεχνοκράτες και άνθρωποι χωρίς κομματική ταυτότητα της ΝΔ.

Επιπλέον η ταχύτητα με την οποία ο Μητσοτάκης αποπέμπει κάθε ακραίο στοιχείο (και υπάρχουν αρκετά στην ΝΔ, με πιο πρόφατο τον ανεκδιήγητο Γιάνναρο που αποκάλεσε «πίθηκο» έναν μετανάστη) φαίνεται πως πείθει, ενώ παράλληλα μοιάζει ευχάριστη αλλαγή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που σχεδόν κανένας ακραίος δεν είχε ποτέ αποπεμφθεί.

3) Νόμος και τάξη

Μετά από 4.5 χρόνια «πρώτης φοράς Αριστεράς», η πλειοψηφία στρέφεται προς τα δεξιά και συντηρητικοποιείται. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κατορθώσει να φτιάξει ανθρώπινες συνθήκες για τους μετανάστες ή/και είχε καταφέρει να τους ενσωματώσει τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά, όμως τώρα μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα ξερά.

Και μπορεί να παίρνουν χιλιάδες like τα ποστ για τους μετανάστες που μεταφέρθηκαν απ’ τις καταλήψεις ή οι αφηγήσεις κατοίκων των Εξαρχείων που νιώθουν να ασφυκτιούν απ’ την αστυνόμευση, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για τη μειοψηφία.

Η κυβέρνηση κατάργησε το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Σωστή κίνηση;

Κι όσο για τις καταλήψεις και τους μετανάστες: 

Προσοχή: δείτε πόσοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ έχουν θετική και μάλλον θετική γνώμη για την απομάκρυνση των μεταναστών απ’ τις καταλήψεις, και θα καταλάβετε γιατί δεν έπιασε το αφήγημα περί «φασιστικής ακροδεξιάς»:

Άρα όταν επικροτεί τέτοιες κινήσεις (σχεδόν σύσσωμη) ακόμα και η αριστερά, δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο πιο δημοφιλής υπουργός είναι ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης κι ας θεωρείται κόκκινο πανί για τους αναρχικούς:

4) Αισιοδοξία

Σχεδόν το 80% των πολιτών δεν είναι απαισιόδοξο, κι αυτή είναι μια μεγάλη αλλαγή. 

Το 80% δεν νιώθει πως τα πράγματα χειροτερεύουν, ενώ μάλιστα το 53% όλων νιώθει πιο αισιόδοξο. Αυτό έχει ενδιαφέρον γιατί πριν τις εκλογές υπήρχε η αίσθηση (και η φήμη) πως αν βγει ο Μητσοτάκης θα τσακίσει τους πάντες – θα δουλεύουμε επταήμερα, θα κόψει τα επιδόματα κλπ κλπ. Οπότε ίσως όταν ως πολίτης έχεις βάλει τον πήχη τόσο χαμηλά, ο νέος Πρωθυπουργός μπορεί να τον περάσει απλώς και μόνο με το να μην κάνει όλα αυτά τα τερατώδη που ακουγόταν και που φοβόσουν.

5) Η δύναμη του ΕΝΦΙΑ

Πιστεύω ότι η απροειδοποίητη μείωση του ΕΝΦΙΑ έως και 30% (που είναι και το πιο δημοφιλές μέτρο της κυβέρνησης) βελτίωσε συνολικότερα την εικόνα της κυβέρνησης.

Εννοείται πως η πλειοψηφία είναι ικανοποιημένη απ’ το μέτρο:

…ακόμα και η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός πως ο κ. Μητσοτάκης δεν έταξε προεκλογικά μείωση του ΕΝΦΙΑ για φέτος, αλλά την ανακοίνωσε ως μπόνους έκπληξη μόνο *μετά* την εκλογή του -όταν είθισται οι προεκλογικές δεσμεύσεις να καταπαντούνται- μοιάζει να εκτιμήθηκε απ’ τους πολίτες, επηρεάζοντας τις απαντήσεις τους και σε άλλες ερωτήσεις του γκάλοπ.

6) Προβλήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ

Καταρχάς ο κόσμος δεν μοιάζει προκατειλημμένος και δίνει εύσημα στο ΣΥΡΙΖΑ για την άρση των Capital Controls (άσχετα με το ποιος τα έφερε εξαρχής):

Όμως οι πολίτες δεν είναι ικανοποιημένοι με την αντιπολίτευση που κάνει. (Ακόμα και στους ψηφοφόρους του, μόνο το 10,55% δηλώνει πολύ ικανοποιημένο.)

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πλέον τρίτος καταλληλότερος Πρωθυπουργός, αφού τον πέρασε και ο Κανένας:

Και το χειρότερο: Η δεξαμενή ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει πλέον μικρή. Διακομματικά, ο Τσίπρας χάνει κατά κράτος και δεν φαίνεται να έχει συμπάθειες στα άλλα κόμματα.

Το ΚΙΝΑΛ ψηφίζει φουλ Μητσοτάκη, αλλά η έκπληξη είναι πως ακόμα και το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ25 (τα δύο έτερα αριστερά κόμματα της Βουλής) προτιμούν με διαφορά τον Μητσοτάκη απ’ τον Τσίπρα.

7) Πολιτικοί αρχηγοί:

Μόνο οι κ. Τσίπρας και Μητσοτάκης μοιάζουν να τα πηγαίνουν κάπως καλά εδώ (αν και ο κ. Τσίπρας έχει περισσότερες αρνητικές γνώμες απ’ ό,τι η Φώφη Γεννηματά και ο κ. Κουτσούμπας).

Κατά τα άλλα, η κα Γεννηματά αυτή τη στιγμή δεν τραβάει (αν υποθέσουμε ότι τράβηξε ποτέ), ο κ. Βελόπουλος δικαίως έχει τις περισσότερες αρνητικές γνώμες, ενώ ο πολυσυζητημένος -και λόγω της ταινίας- Βαρουφάκης μοιάζει να είναι ο λιγότερο συμπαθής, αφού οι καθαρά θετικές γνώμες γι’ αυτόν είναι λιγότερες κι απ’ του Βελόπουλου…

8) Πυρκαγιές πέρσι και φέτος

Δε νομίζω πως αυτή η κάρτα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τα αποτελέσματά της είναι μάλλον αυτονόητα – πάνω από 73% απαντά σχεδόν το ίδιο:

Αυτή η διευκρινιστική κάρτα όμως με έκανε να καγχάσω:

Το 46% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε «μάλλον όχι» και «όχι», θεωρώντας πως φέτος που δεν υπήρξε ούτε ένας νεκρός υπήρξε η ίδια ή και χειρότερη αντιμετώπιση απ’ ό,τι υπήρξε πέρσι με τους 100 νεκρούς. (H λέξη «αυταπάτες» μοιάζει λίγη εδώ.)

9) Τα νούμερα του Μητσοτάκη

Οι νέοι Πρωθυπουργοί είθισται να πηγαίνουν καλά το πρώτο διάστημα, γιατί φέρνουν μαζί τους την ελπίδα και την ορμή της εκλογής τους. Ο ΓΑΠ είχε 80% αποδοχή όταν βγήκε, ο Τσίπρας επίσης (και είδαμε τι έγινε τελικά και με τους δύο).

Τα νούμερα του Μητσοτάκη δεν είναι τόσο ψηλά όσο εκείνων, πράγμα που σημαίνει πως δεν εμπνέει τόσο τους Έλληνες ούτε προκαλεί κάποιον ξέφρενο ενθουσιασμό. Βέβαια σε αντίθεση με ΓΑΠ και Τσίπρα που είχαν τάξει τον ουρανό με τ’ άστρα, ο Μητσοτάκης υπήρξε (και συνεχίζει να είναι) αρκετά φειδωλός, και όπως είναι λογικό η έλλειψη λαϊκισμού του κόβει τώρα μονάδες που θα έχανε αργότερα όταν δεν θα έβρισκε τα «λεφτά που υπάρχουν» ή όταν δεν θα «έσκιζε μνημόνια».

Ίσως ήταν καλό κόλπο να μην τάξει λαγούς με πετραχήλια (που η ιστορία έχει δείξει πως αν διαψευστούν σε ρίχνουν στα τάρταρα), κρατώντας τις προσδοκίες του κόσμου σχετικά χαμηλές…