Διονύσης Ατζαράκης: «Θυμάστε που διαβάζαμε κάποτε ότι καιγόταν ολόκληρη η Αυστραλία; Ήταν φέτος!»

Διονύσης Ατζαράκης: «Θυμάστε που διαβάζαμε κάποτε ότι καιγόταν ολόκληρη η Αυστραλία; Ήταν φέτος!» Facebook Twitter
Γυρίζω ήδη μια κωμική σειρά μυθοπλασίας, οπότε ό,τι έξτρα budget είχα αυτόν τον καιρό θα το έβαζα εκεί. Αν σας περισσεύει κανένα ψιλό, στείλτε inbox να στείλω IBAN.
0

— Πότε πήρες την απόφαση ότι ήθελες να γίνεις κωμικός;

Απ' όταν έλεγα αστεία στο σχολείο, επιδιώκοντας να είμαι ο Τσάντλερ (σ.σ. ήρωας της κωμικής σειράς «Τα φιλαράκια») της παρέας μου. Οπότε το κυνήγησα σχετικά νωρίς και από το δεύτερο έτος στο πανεπιστήμιο έκανα παράλληλα και stand-up.

— Πώς ήταν για σένα μέχρι τώρα το 2020;

Υπέροχο! Η βασική αλλαγή που χρειάστηκε να κάνω ήταν στο πώς βλέπω τα πράγματα. Πλέον τίποτα δεν με εκπλήσσει όταν διαβάζω ειδήσεις. Πανδημίες; Μετεωρίτες; Φονικές σφήκες; Ναι, ξέρω γω. Γιατί όχι; Είχαμε ωραίο σερί γενικά και συνεχίζουμε δυναμικά! Θυμάστε που διαβάζαμε κάτι ειδήσεις κάποτε ότι καιγόταν ολόκληρη η Αυστραλία; Αυτό ήταν φέτος. Δεν νιώθετε λες κι έχουν περάσει τέσσερα χρόνια τουλάχιστον;

Είναι αναπόφευκτα δυσκολότερο το να μην μπορείς να κάνεις παραστάσεις, πόσο μάλλον σε μια περίοδο που και το κοινό χρειάζεται το γέλιο ως διέξοδο. Από την άλλη, ίσως έχεις περισσότερη έμπνευση για να διακωμωδήσεις πρόσωπα και καταστάσεις.

— Όλο αυτό που συμβαίνει φέτος τι αντίκτυπο έχει για τους κωμικούς στην Ελλάδα;

Είναι αναπόφευκτα δυσκολότερο το να μην μπορείς να κάνεις παραστάσεις, πόσο μάλλον σε μια περίοδο που και το κοινό χρειάζεται το γέλιο ως διέξοδο. Από την άλλη, ίσως έχεις περισσότερη έμπνευση για να διακωμωδήσεις πρόσωπα και καταστάσεις. Ακόμα κι αν δεν μπορείς να το κάνεις live, υπάρχουν ευτυχώς πολλές πλατφόρμες με τα social και το YouTube.

— Πώς είναι να κάνεις κωμωδία σε drive-in;

Είναι διαφορετική εμπειρία. Τα υπέρ είναι ότι μπορείς ακόμα να κάνεις παράσταση χωρίς άγχος και με ένα αίσθημα ασφάλειας. Στα αρνητικά συγκαταλέγεται το ότι πάντα σου λείπει λίγο η άμεση επαφή με το κοινό. Να τους έχεις κοντά, αυτούς και τα μικρόβιά τους, να τους βλέπεις να γελάνε. Αλλά και στο drive-in υπάρχουν υποκατάστατα: σου παίζουν τα φώτα, σου κορνάρουν. Γενικά, ό,τι δεν θες να σου κάνουν τα γύρω αμάξια όταν οδηγείς, θες να σ' το κάνουν στο drive-in σε μια παράσταση stand-up.

— Τι φοβάσαι περισσότερο;

Δεν είναι κάτι που φοβάμαι πολύ, είναι πολλά πράγματα που φοβάμαι από λίγο: το «Πληκτρολογεί...» στο τσατ όταν κρατάει πάνω από 5 δευτερόλεπτα, το «επίσης» στον ντελιβερά όταν σου εύχεται καλή όρεξη, το ότι έχω κορωνοϊό επειδή μπορεί να τύχει να βήξω μία φορά τον μήνα, το να με παίρνουν τηλέφωνο και όταν ρωτήσω τι με θέλουν να μου πουν «έτσι σε πήρα», το να με παίρνουν τηλέφωνο στο σταθερό, το να με παίρνουν τηλέφωνο γενικά. Τέτοια πράγματα.

— Αν είχες το ό,τι budget ήθελες, τι θα γύριζες τώρα;

Γυρίζω ήδη μια κωμική σειρά μυθοπλασίας, οπότε ό,τι έξτρα budget είχα αυτόν τον καιρό θα το έβαζα εκεί. Αν σας περισσεύει κανένα ψιλό, στείλτε inbox να στείλω IBAN.

 

Θεωρίες Συνωμοσίας

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σαν πλοίο που ναυάγησε, σα νούφαρο που μάδησε

Κριτική Θεάτρου / Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε

Επιχειρώντας να αποδώσει τη «φαινομενικά ασύνδετη μορφή ενός ονείρου που υπακούει στη δική του λογική», όπως αναφέρει ο Στρίνμπεργκ στο «Ονειρόδραμα», η Γεωργία Μαυραγάνη επέλεξε να μιλήσει για το ίδιο το θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
42' με τον Βασίλη Βηλαρά

Θέατρο / Βασίλης Βηλαράς: «Το θέατρο είναι ένα ομοφοβικό και χοντροφοβικό επάγγελμα»

Στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και στον «Καταποντισμό» ο ηθοποιός και σκηνοθέτης φέρνει στο φως μαρτυρίες από την γκέι Ελλάδα της Μεταπολίτευσης μέσα από επιστολές που στάλθηκαν στο περιοδικό ΑΜΦΙ, το πρώτο μέσο που άρθρωσε δημόσια λόγο στην Ελλάδα για την εμπειρία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Θέατρο / Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Βασισμένος σε διηγήματα της Βίβιαν Στεργίου, μέσα από αποσπασματικές αφηγήσεις χαρακτηριστικών συμπεριφορών ντόπιων, τουριστών και expats, ο σκηνοθέτης Γιάννης Παναγόπουλος διερευνά τη μεταβατική φάση από τα ’90s μέχρι το 2020, μιλώντας για την πραγματικότητα της γενιά του -των millennials- στην παράσταση που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT