Το μεγάλο (αεροπλανικό) φαγοπότι

Το μεγάλο (αεροπλανικό) φαγοπότι Facebook Twitter
David Biskup
5

Μία στο τόσο, σε αυτήν τη στήλη, κυρίως όταν δεν έχω τρομερή έμπνευση ή κάποιο συγκεκριμένο θέμα, θα γράφω γι' αυτό που μου συμβαίνει ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ό,τι και αν είναι αυτό, πράγμα ίσως κάπως βαρετό για τον υπόλοιπο κόσμο, ίσως και ενδιαφέρον, αφού το τι αρέσει στον καθένα είναι αρκετά απρόβλεπτο. Εκτός αν μιλάμε για τη Μόνικα Μπελούτσι ή τον Τζόνι Ντεπ που σε γενικές γραμμές αρέσουν σε όλους, εκτός από αυτούς που δεν τους αρέσει η ομορφιά, πράγμα κάπως όκγουορντ, που λέει κι ένας φίλος.


Είναι Δευτέρα, 9 παρά τέταρτο το βράδυ και είμαι μέσα σε ένα αεροπλάνο που κατευθύνεται προς τη Νέα Υόρκη. Το μόνο αξιοσημείωτο που έχω να πω για την πτήση είναι μια διαπίστωση που έκανε η Μαρία, που ταξιδεύει μαζί μου, για το φαγητό των αεροπλάνων, η οποία επιβεβαιώθηκε με το που ήρθε ο δίσκος. Τα τρώμε όλα, ρε, στο αεροπλάνο, αν τρωγόντουσαν και τα μαχαιροπίρουνα, θα τα τρώγαμε κι αυτά.

Το αεροπλάνο σκοτεινό, ο κόσμος κοιμάται ή βλέπει ταινίες ή σκέφτεται όκγουορντ πράγματα, όπως «λες να ξέχασα τον θερμοσίφωνα;» ή «πώς να είναι το τσίκεν μασάλα στη Νέα Υόρκη;»

Μπορεί να είναι ότι είναι μικρές οι ποσότητες, μπορεί να είναι ότι λόγω του ύψους στο οποίο βρισκόμαστε συμβαίνει κάτι όκγουορντ, που λέει κι ένας φίλος, με το οξυγόνο ή με την ατμοσφαιρική πίεση και πεινάμε περισσότερο ή μπορεί να είναι και αυτό στο οποίο τελικά καταλήξαμε. Ότι ενδομύχως όλοι μας, έστω στο πίσω μέρος του μυαλού μας, έχουμε μια απειροελάχιστη φοβία ότι μπορεί να πέσει το αεροπλάνο και τότε αυτό ίσως και να είναι το τελευταίο μας γεύμα και ποιος αφήνει μια τελευταία μπουκίτσα, αν ξέρει ότι το επόμενο πράγμα που θα φάει θα είναι μετά τη μετεμψύχωση και αν σου κάτσει στραβά και επανέλθεις ως κάποιο όκγουορντ ζώο μπορεί το επόμενο γεύμα να είναι και αυτό αρκετά όκγουορντ.

  

Ήρθε, λοιπόν, ο υπερβολικά κεφάτος steward και μας είπε ότι έχει μόνο ψάρι, γιατί το κοτόπουλο δεν είναι πια μαζί μας. Εμείς, έχοντας ήδη φάει έναν σκασμό λίγη ώρα πριν στο αεροδρόμιο, αποδεχτήκαμε την τραγική αυτή εξέλιξη και αρχίσαμε να τρώμε ένα περίεργο πράγμα, κάπως όκγουορντ, που λέει κι ένας φίλος, με απογοητευτική όψη και γεύση ψαριού. Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, μπαίνουν τα τύμπανα και ξεκινάει μια χωρίς ανάσα περιγραφή. Αφού κατατρόπωσα το ψάρι, έφαγα όλη τη σαλάτα, μετά πήρα το ψωμάκι, έβαλα πάνω λίγο βούτυρο και από πάνω το τυρί. Και όσο τυρί περίσσεψε μπήκε πάνω στα δύο κρακεράκια γιατί, όπως και να το κάνουμε, κρίμα να περισσέψει το καημένο το τυράκι. Μετά κοιτάω στον δίσκο και τι να δω; Ένα γλυκό. Ε, το έφαγα κι αυτό, αν και ήταν κάπως χάλια. Μετά ήπια όλη την κόκα-κόλα και αφού την τελείωσα, ήπια και όλο το νερό. Μετά μια μπίρα που είχα ζητήσει ταυτόχρονα με την κόκα-κόλα και αφού δεν είχε περισσέψει απολύτως τίποτα στον δίσκο, περνάει ο υπερβολικά κεφάτος steward και λέει «coffee?». «Ναι, ρε αρρώστια, φέρε και coffee», η ζωή είναι πολύ μικρή για να λέμε όχι σε τέτοιες προτάσεις από υπερβολικά κεφάτους stewards.

Πάμε παρακάτω. Η Μαρία δίπλα μου, ο Φάνης παραδίπλα μου. Ο Λάμπρος μας άφησε στο αεροδρόμιο και θα τρέχει αυτή την εβδομάδα τις δουλειές του γραφείου. Εμείς οι τέσσερις προς το παρόν είμαστε η ομάδα ενός νέου ντοκιμαντέρ για το οποίο ακόμα δεν μπορούμε να πούμε πολλά, καθώς χτίζεται κομμάτι-κομμάτι και είμαστε ακόμα στην αρχή. Το αεροπλάνο σκοτεινό, ο κόσμος κοιμάται ή βλέπει ταινίες ή σκέφτεται όκγουορντ πράγματα, όπως «λες να ξέχασα τον θερμοσίφωνα;» ή «πώς να είναι το τσίκεν μασάλα στη Νέα Υόρκη;», υπόθεση που στηρίζεται στο ότι η πλειονότητα των συνταξιδιωτών μας είναι από την Ινδία και αυτό το σχόλιο ίσως να ξεπέρασε τα όρια του πολιτικά ορθού, όρια τα οποία έχουν κατέβει αρκετά χαμηλά τον τελευταίο καιρό, αλλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα, την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε εδώ ούτε κάπου αλλού, εκτός αν μια μέρα βρεθούμε κάπου τυχαία και μου πείτε, «ρε Αντρέα, έλα να κάνουμε αυτή την κουβέντα», πράγμα κάπως όκγουορντ, που λέει κι ένας φίλος.


Και αυτή είναι η ώρα που θα μπορούσε να μπει λίγη συγκίνηση στο άρθρο, να αρχίσω να λέω για ανθρώπους που ταξιδεύουν μαζί μας και τι ζωές να ζούνε και πότε να χωρίσανε, πότε να ερωτεύτηκαν τελευταία φορά και πόσο μόνοι να είναι πλάι στη σύζυγο ή τον σύζυγό τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω φάει και πιει τόσο πολύ, που το συναισθηματικό μέρος του εγκεφάλου έχει μπλοκάρει μάλλον από κάποια παρενέργεια που προκάλεσαν όλα αυτά τα πράγματα που χωρίς ιδιαίτερο λόγο έφαγα.


Και καθώς πλησιάζουμε προς την ολοκλήρωση ενός ακόμα «sweet nothing», με έπιασε ξαφνικά μια ανησυχία, αφού μετά από 5 άρθρα δεν έχω πει ακόμα τίποτα σημαντικό. Ίσως την επόμενη εβδομάδα τα καταφέρω, αν και μου δίνω ελάχιστες πιθανότητες, γνωρίζοντας τον εαυτό μου και την αγάπη που τρέφω στα μη σημαντικά πράγματα. Αυτά που αν τα βάλεις όλα μαζί, δίπλα δίπλα, κάνουν καμιά φορά κάτι μεγάλο ή κάτι που στον καθένα μπορεί να φαίνεται σημαντικό, όμως τις περισσότερες φορές δεν κάνουν τίποτα, παραμένουν μικρές, ασήμαντες στιγμές, μικροί ήρωες στον κόσμο των μεγάλων πραγμάτων.

Αρχείο
5

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Διεθνή / Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Χαράλαμπος Παπασωτηρίου, εξηγεί πώς μια νίκη του Μπάιντεν θα σηματοδοτήσει την αναβίωση της Δύσης ως κεντρικού παράγοντα στη διεθνή πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

4 σχόλια
Ανδρέα μου, ακριβώς όπως το είπες κι εσύ: παρά τις τόσες παραγράφους για ένα θέμα πάντα ταξιδιάρικο και δυνητικά ενδιαφέρον όπως μια εμπειρία στο αεροπλάνο, το σημερινό σου άρθρο ήταν όντως ένα sweet nothing. Ένα γλυκό τίποτα. Γλυκό, πάντως, καθότι είσαι ωραίο παιδί οπότε ό,τι και να πεις ωραίο είναι. :-))) Μου κράτησες καλή παρέα κατά το coffee break μου εδώ στην παγωνιά και τα χιόνια της βόρειας Ευρώπης. Άσε που θα συμφωνήσω μαζί σου: στο αεροπλάνο τα τρώμε όλα. Όχι μόνο γιατί είναι μικρές οι μερίδες, ούτε γιατί μπορεί και να είναι αυτό το τελευταίο μας γεύμα, κλπ. Αλλά και λόγω του αθάνατου, ανίκητου και ακλόνητου επιχειρήματος του Έλληνα, που πρώτα θα του βγει η ψυχή και μετά το χούι: ΑΦΟΥ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ, ΘΑ ΤΑ ΦΑΜΕ! :-)))