Το νέο βιβλίο του Θανάση Βαλτινού είναι ο θρίαμβος της μικρής φόρμας

Το νέο βιβλίο του Θανάση Βαλτινού είναι ο θρίαμβος της μικρής φόρμας Facebook Twitter
Φυσικά, με τις μνήμες εργάζεται ο Θανάσης Βαλτινός, στις μνήμες καταφεύγει, από τις μνήμες αντλεί... Φωτό: Σπύρος Στάβερης/ LIFO
0

1.

Ιστορίες. Ο Θανάσης Βαλτινός (Καστρί Κυνουρίας, 1932) είναι ο μέγας πυκνωτής των ιστοριών. Μέσα σε ελάχιστες σελίδες, με ολιγόλεκτες αράδες, καταφέρνει να αφηγηθεί ιστορίες πλούσιες σε νόημα και σημασία. Μάστορας του μίνιμουμ, καταβυθισμένος στην καθημερινότητα αλλά και στην Ιστορία, με κεφαλαίο ιώτα, ο Βαλτινός χαρτογραφεί πεισματικά το χάος της ελληνικής πραγματικότητας, στήνει με ασπρόμαυρες στιγμιαίες λήψεις, με πολαρόιντ, σε αχανείς χώρους, εκθέσεις που, σαν εγκαταστάσεις του μεγάλου εικαστικού ιστοριοδίφη Christian Boltanski (1944), φωτίζουν το σκοτεινό ορυχείο του χρόνου. Οι στιγμές που συλλαμβάνει και απαθανατίζει ο Βαλτινός είναι πάντα πολύτιμες, είναι έτσι διαλεγμένες ώστε να συνθέτουν ένα μεγάλο παζλ, το παζλ της νεότερης ελληνικής ιστορίας, το παζλ του κόσμου στον οποίο ζούμε αλλά, πολλές φορές, λησμονούμε τα υλικά από τα οποία συντίθεται. «Το χάος που σκεπάζουν οι λέξεις» γράφει ο δημιουργός της Καθόδου των Εννιά και των Στοιχείων για τη δεκαετία του '60. Ναι, οι λέξεις σκεπάζουν το χάος, αλλά επίσης οι λέξεις οδηγούν στη διαύγαση του χάους, στη διευθέτηση, εντός μας, της άναρχης δομής του χάους, στην κατανόηση των διαρκώς και διηνεκώς παλλόμενων συστατικών του χάους.

2.

Μνήμες. Φυσικά, με τις μνήμες εργάζεται ο Θανάσης Βαλτινός, στις μνήμες καταφεύγει, από τις μνήμες αντλεί. Σε όλα του τα βιβλία, και στο πρόσφατο με τίτλο Επείγουσα ανάγκη ελέου (εκδ. Εστία). Ένα χθαμαλό φονικό, ασήμαντο μες στον βόρβορο της Ιστορίας, κοινότοπο στην εποχή του, καταγράφεται από τον συγγραφέα τάχατες παγερά, μέσα από τα πρακτικά μιας ανάκρισης, και μας θυμίζει από τι μακελειό καταγόμαστε. Η μάνα βάζει δηλητήριο στις φακές και στέλνει στην κόλαση τη θυγατέρα της που ατίμασε την οικογένεια. Η μάνα: «Αφού έβαλα στα άλλα (παιδιά) φακές, έβαλα και στης Ρούλας. Προτού της το δώσω (το πιάτο με τις φακές), πήγα στον φούρνο που είναι στην αυλή, πήρα ένα μπουκαλάκι γυάλινο με μαύρο βούλωμα που είχε μέσα δηλητήριο φουραντάν και έριξα λίγο στο πιάτο της. Μετά το έβαλα μπροστά της που καθόταν με τα άλλα παιδιά και είδα ότι το έφαγε όλο [...] Το δηλητήριο το είχε βάλει στον φούρνο η Ρούλα και μου το είχε δείξει. Το φέρνουν στην κοινότητα για την καταπολέμηση εντόμων στα χτήματα και παίρνει όποιος θέλεις. Με το φώτημα σκούντησα τη Ρούλα να σηκωθεί και να ανάψει τη φωτιά, αλλά δεν κουνιόταν και ήταν παγωμένη. Τότε σηκώθηκα και κατάλαβα ότι είχε πεθάνει» (από το διήγημα «Φουραντάν»). Ο θάνατος στο έργο του Βαλτινού, είτε ασήμαντος είναι, από τη μεριά της Ιστορίας, είτε όχι, αντισταθμίζεται πάντα από την ορμή της ζωής, από τους χθόνιους ερωτικούς κραδασμούς, από τη δύναμη του σώματος «που θέλει και ζητεί». Στα διηγήματα «Αυτή η Γαλλίδα», «Μοντέλο FF-3D AF Super» και «Η μνήμη των σωμάτων» που απαρτίζουν το πρώτο τρίπτυχο του βιβλίου είναι έντονες οι παρουσίες της σάρκας, του αισθησιασμού που δεν έχει ψευτορομαντικά στολίδια αλλά είναι χωμάτινος, γήινος, ωμός. Χωρίς, μολοντούτο, να είναι βάναυσος. Είναι ένας αισθησιασμός θα έλεγα ρεαλιστικός, μια δύναμη ζωής, ένα λυτρωτικό γάντζωμα στην πραγματικότητα, μια σωτήρια τροχοπέδη στην αδυσώπητη ταχύτητα του χρόνου και της φθοράς. «Η ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία», γράφει ο Βαλτινός, «δεν ορίζεται από καλλιτεχνικές φιλοδοξίες [...] Μου αρέσει να φωτογραφίζω [...] Ο φακός έχει ιδιότητες εσόπτρου [...] Φωτογραφίζω τα πάντα. Ιδιαίτερα μου αρέσει να φωτογραφίζω γυναίκες. Το τι υπόσχεται ένα γυναικείο κορμί δεν είναι κάθε φορά αυτονόητο. Είναι όμως ποιητικό». 



3.

Πρόσωπα. Με τα πρόσωπα καταπιάνεται ο Βαλτινός και όχι με μάζες και όγκους ιστορίας, που ούτως ή άλλως προϋποτίθενται. Καταπιάνεται με ρυτίδες και χαρακιές, με τραύματα και ουλές, με βλέμματα που βραχνιάζουν από τα όσα έχουν δει και με ρυτίδες που απλώνονται στα έγκατα του νου και της ψυχής. Με το γέρασμα του σώματος και της μορφής, όπως γράφει στο διήγημα «Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο». Με την απώλεια μυϊκής μάζας, με τις πανάδες του δέρματος. Όπως ο Ernest Hemingway και ο Raymond Carver, έτσι και ο Βαλτινός ερευνά, ψαχουλεύει, συνάζει στιγμές, συσσωρεύει υλικό, και μετά, με το ψαλίδι του μοντάζ, κόβει και ύστερα ράβει, χωρίς όμως να φαίνονται οι ραφές. Χρόνια και δεκαετίες ενός ανθρώπου, ενός προσώπου, συμπυκνώνονται αριστοτεχνικά σε μερικές ρέουσες σελίδες που, μες στο μυαλό του αναγνώστη, λαμβάνουν διαστάσεις μυθιστορήματος, ακόμα και οικογενειακής σάγκα. Μια λεπτομέρεια από εδώ, μια άλλη από εκεί, και το διήγημα γίνεται καλειδοσκόπιο, η φράση γίνεται σύμπαν. Τα διηγήματα «Η μεγάλη Μάρθα», «Φρειδερίκος Γιόχαν Δάινερ», «Κώστας και Μαρίνα» και «Επείγουσα ανάγκη ελέου» ανήκουν σε αυτή την κατηγορία: με μιαν arte povera της γραφής ζωντανεύουν δεκαετίες ολόκληρες, ιστορίες που εκκινούν από την προσωπική λεπτομέρεια και απλώνονται στους αιώνες, σύντομες στιγμές που εμπεριέχουν μακροχρόνια δράματα. Μεγάλη μαστοριά και μαεστρία! 



radiobookspotting.blogspot.gr/

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντον Ντελίλο: «Άνθρωπος σε πτώση»

Το πίσω ράφι / «Άνθρωπος σε πτώση»: Το ρεαλιστικό έργο ενός από τους σπουδαιότερους εξερευνητές της μοντέρνας εποχής

Ο πολυβραβευμένος Ντον Ντελίλο γράφει για την ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου και να επικοινωνήσουν, όταν εισπράττουν από την Ιστορία οδύνη, απώλειες και χιλιάδες ερωτηματικά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Αντώνης Καραμπατζός: Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση

The Book Lovers / Αντώνης Καραμπατζός: «Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Καραμπατζό για το πώς το έργο του Τζότζεφ Κόνραντ, του Φίλιπ Ρόθ ή η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη ανοίγουν δρόμους στο συναίσθημα, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ιστορία.
THE LIFO TEAM
Ο θάνατος τής πήγαινε πολύ

Βιβλίο / Κάντι Ντάρλινγκ: Η συγκινητική ιστορία του τρανς ειδώλου και μούσας του Άντι Γουόρχολ

Η Κάντι Ντάρλινγκ προκαλούσε ανέκαθεν συμπάθεια και θαυμασμό, όχι τόσο για τα επιτεύγματά της στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, όσο για την ομορφιά και την εύθραυστη αύρα της.
THE LIFO TEAM
Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

The Happy Reader / Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

Η Γενιά Ζ γράφει και διαβάζει, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα. Βιογραφίες, ταξιδιωτικοί οδηγοί και υγεία οδηγούν τους Ευρωπαίους στα βιβλιοπωλεία. Οι γιοι του Μάρκες, Ροδρίγκο και Γκονζάλες, απολογούνται για το δικαίωμά τους στο έργο του πατέρα τους. Εκδοτικό γεγονός, η μετάφραση του πρώτου μυθιστορήματος του Τζέιμς Μπόλντουιν.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Teatro Grottesco»: Η γοτθική σκηνή της ζοφερής απελπισίας

Βιβλίο / «Teatro Grottesco»: Mια συλλογή σκοτεινών διηγημάτων από έναν μετρ του τρόμου

Κάποιοι ίσως τον γνωρίζουν από την πρώτη (και καλύτερη) σεζόν του «True Detective». Η βουτιά στις πλέον σκοτεινές πτυχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας, η άκρως ζοφερή ατμόσφαιρα, η εικονοποιία που φλερτάρει με τη γοτθική αισθητική είναι χαρακτηριστικά του έργου του Τόμας Λιγκότι, η απουσία του οποίου από την ελληνική αγορά είναι τρανταχτή.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΣΑΠΡΑΪ́ΛΗΣ
Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

The Book Lovers / Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για την αναγνωστική διαδρομή του, που ξεκινάει από τον «Τομ Σόγερ» και τη Θεσσαλονίκη, περνάει από τον ρομαντικό κόσμο της Χαϊδελβέργης και φτάνει στην Αθήνα του θεάτρου και των κειμένων.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ