Το Διαρκές του Εφήμερου

Το Διαρκές του Εφήμερου Facebook Twitter
Επεξεργασία: Ατελιέ/LIFO
0

1.

«Φρέαρ». Αισίως στο δωδέκατο τεύχος, με τον ποιητή Δημήτρη Αγγελή στο δοιάκι, το «Φρέαρ» ξέρει να επιμένει ποιητικά και ποιοτικά. Ξέρει, επίσης, να ισορροπεί, με επιτυχία και εμμονή στη δημιουργικότητα, ανάμεσα στο εγχώριο και στο διεθνές. Η λογοτεχνία, εξάλλου, είναι η πατρίδα των από αγάπη για τον τόπο τους απάτριδων, είναι η στέγη των εκ πεποιθήσεως αστέγων, είναι η αριστοκρατία του ευγενούς παρία. Ο Αγγελής καταφέρνει να συνάζει γύρω του εκλεκτούς απάτριδες, υπέροχους αστέγους, θελκτικούς παρίες. Ονόματα: Σταύρος Ζουμπουλάκης (από τους πλέον ανεπίληπτους δοκιμιογράφους, μια πολύτιμη μορφή και διάνοια στους καιρούς μας), Αντώνης Ζἐρβας (δυναμικός ποιητής και ακάματος μεταφραστής του Ezra Pound), Γιώργος Μητάς (ο έξοχος μετρ της αθόρυβης ουσιώδους πεζογραφίας), Σταυρούλα Τσούπρου (υποδειγματική φιλόλογος) και τόσοι άλλοι. Αντιγράφω ένα διήγημα-μπονζάι του Γιώργου Μητά, εμπνευσμένο από τον μέγιστο συγγραφέα του Εικονογραφημένου Ανθρώπου, των Χρονικών του Άρη, και του Φαρενάιτ 451, του Ρέι Μπράντμπερι (Ray Brabdbury, 1920-2012): «Άραγε ποιον θα εμπνεύσουν οι ιστορίες αυτές, ποιο αγόρι ή κορίτσι θα παρακινηθεί να γράψει τις δικές του, όταν εγώ δεν θα είμαι παρά ένα σύννεφο, ένας στρόβιλος στην έρημο της Γιούτα, το θρόισμα των φύλλων στο φθινοπωρινό Ουάινσμπεργκ; αναρωτήθηκε ο Ρέι και βυθίστηκε στην απεραντοσύνη, εκείνο το απόγευμα του Ιουνίου του 2012, την ώρα που ο ουρανός σκοτείνιαζε πάνω από το Λος Άντζελες και οι πρώτες σταγόνες της βροχής μούσκευαν το γρασίδι στον περίβολο του νοσοκομείου».

2.

«Δέκατα». Πάνω από μια δεκαετία και σαράντα τρία τεύχη μετράνε τα «Δέκατα» του Ντίνου Σιὠτη. Ένα περιοδικό τετράγωνο στο σχήμα και πολυεπίπεδο στη δράση. Ο Σιώτης είναι πρόεδρος του λίαν δραστήριου Κὐκλου Ποιητών, άνθρωπος με strong opinions, αδιάφορος για τα επακόλουθα των ρήξεων, αδιάφθορος σαν Αμερικανός ντετέκτιβ της Ποτοαπαγόρευσης, και λάτρης του εποικοδομητικού χιούμορ. Το τεσσαρακοστό τεύχος των «Δεκάτων» είναι αφιερωμένο στους σταθμούς: τρένα, βαγόνια, φορτηγά, λεωφορεία, αποβάθρες, αλλά και σταθμοί στη ζωή μας, κρίσιμες καμπές, εόρτια και μεθεόρτια παρελαύνουν στις σελίδες του τεύχους. Ο σπουδαίος forever young/αιωνίως νεανίας Νάνος Βαλαωρίτης υπογράφει το ποίημα «Επάνω που θα». Ιδού: «Επάνω στην πλατφόρμα / του σιδηροδρομικού σταθμού / περίμενα ναρθεί το τραίνο /με είχαν αφήσει εκεί μια παρέα// φίλων — θαρχόταν από αριστερά / μπροστά απ᾽ του σταθμού / τα κτήρια ήταν χωράφια οργωμένα / για φύτεμα — θάμνοι// πιο μακριά διάφανοι θύσανοι / με πλησίασε μια καλοντυμένη / γυναίκα, με ταγιέρ, αδύνατο / πρόσωπο λίγο τραβηγμένο και// μου είπε — πάμε εκεί απέναντι;/ κατάλαβα τι ήθελε αλλά / κινδύνευα να χάσω το τραίνο / δίστασα — λίγο ανόρεχτα απάντησα// Ναι γιατί όχι — και / περάσαμε τις γραμμές του / τραίνου — καθώς προχωρούσαμε / στο χωράφι προς τους θάμνους// σκέφθηκα ότι δεν είχα / προφυλακτικό αλλά ίσως να ᾽χε / εκείνη — και ξύπνησα (Αθήνα, 29 Νοεμβρίου 2012)». 



3.

Το «Δέντρο». Κοντά τέσσερις δεκαετίες, το περιοδικό «Το Δέντρο» δεν παύει να ποντάρει στο ποιοτικό. Και ποιοι δεν έχουν φιλοξενηθεί κάτω από τα φύλλα και τα κλαριά του! Αλησμόνητα κείμενα, όπως εκείνο του Αρανίτση για τον Μπόρχες και τον Καβάφη, ήδη στα πρώτα βήματα του περιοδικού, προκάλεσαν γόνιμες συζητήσεις στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ και τη Σόλωνος. Προ ημερών κυκλοφόρησε το διπλό τεύχος, 205-206, με ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στον συγγραφέα του Μαγικού Βουνού και του Δόκτορα Φάουστους (και καμιά δεκαριά εξίσου σαγηνευτικών αριστουργημάτων), τον Thomas Mann (1875-1955), έναν αιώνα και δέκα χρόνια από τον θάνατό του. Η Αναστασία Αντωνοπούλου, ο Νίκος Δήμου, ο Αλέξανδρος Ίσαρης, ο Νίκος Σωτηριάδης, ο Κώστας Μαυρουδής και ο Τάσος Γουδέλης (οι εκδότες του «Δέντρου», ας σημειώσουμε), ο Γιώργος Κόκκινος, ο Βασίλης Πρωτοπαπάς, ο Αλέξανδρος Κυπριώτης, ο Λευτέρης Αναγνώστου (χαλκέντερος μεταφραστής του Mann, αλλά και του Adorno και του Freud), υπογράφουν κείμενα για τον ανατόμο της κοινωνική και ψυχικής ζωής του Μεσοπολέμου και της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου. Τις εκατόν σαράντα σελίδες για τον Thomas Mann έρχονται να συμπληρώσουν καμιά εικοσαριά σελίδες για τον δάσκαλο όλων μας, τον Δημήτρη Μαρωνίτη. Αντιγράφω από το Ημερολόγιο του Μαρωνίτη: «1. Τσίγκινη σκάφη, μητρική βροχή, τέσσερα μαύρα χέρια./ 2. Πράσινο δέντρο, στον ίσκιο μαύρος ο παιδικός φαλλός./ 3. Φαρμακερά βιβλία για τους άρρωστους εκ γενετής./ 4. Κάθυγρη γλύκα στον λαιμό σαν τον υδράργυρο./ 5. Ένα κομμάτι ήλιος σε συνείδηση με λίγο βάθος». 



4.

«Νέα Εστία». Το μακροβιότερο ελληνικό περιοδικό φτάνει στο τεύχος 1.866! Η «Νέα Εστία», με διευθυντή τον λίαν εκλεκτό Νίκο Καραπιδάκη, ύστερα από την έξοχη ανανέωση που γνώρισε υπό τη διεύθυνση του σπουδαίου Σταύρου Ζουμπουλάκη, εξακολουθεί να μας κερδίζει με τα ενδιαφέροντα αφιερώματά της. Στο παρόν τεύχος διαβάζουμε σελίδες για τον Παύλο Μάτεσι που υπογράφουν οι: Ζακ Μπουσάρ, Ευγενία Μαρινάκου, Θάλεια Μουσιοπούλου, Π. Ξύδη & Μ. Ηλιού, Γιώργος Πεφάνης, Ελευθερία Ράπτου, Μαίρη Ρούσσου, Παυλίνα Σίποβα και Βαγγέλης Χατζηβασιλείου. Στο ίδιο τεύχος διαβάζουμε διηγήματα της Ελένης Λαδιά, του Άκη Παπαντώνη και του Ρέννου Οιχαλιώτη, και ποίηση του Βασίλη Κομπορόζου και του Χρήστου Μπουλώτη. «Μόνο στεφανωμένος ρόδα ο τρόμος / αντέχεται της σάρκας κατάσαρκα» αποφαίνεται σοφά ο Μπουλώτης.

Τα περιοδικά της εικόνας:

1. Φρέαρ, Τεύχος 12

2. Δέκατα, Τεύχος 43

3. Το Δέντρο, Τεύχος 205-206

radiobookspotting.blogspot.gr/

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντον Ντελίλο: «Άνθρωπος σε πτώση»

Το πίσω ράφι / «Άνθρωπος σε πτώση»: Το ρεαλιστικό έργο ενός από τους σπουδαιότερους εξερευνητές της μοντέρνας εποχής

Ο πολυβραβευμένος Ντον Ντελίλο γράφει για την ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου και να επικοινωνήσουν, όταν εισπράττουν από την Ιστορία οδύνη, απώλειες και χιλιάδες ερωτηματικά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Αντώνης Καραμπατζός: Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση

The Book Lovers / Αντώνης Καραμπατζός: «Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Καραμπατζό για το πώς το έργο του Τζότζεφ Κόνραντ, του Φίλιπ Ρόθ ή η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη ανοίγουν δρόμους στο συναίσθημα, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ιστορία.
THE LIFO TEAM
Ο θάνατος τής πήγαινε πολύ

Βιβλίο / Κάντι Ντάρλινγκ: Η συγκινητική ιστορία του τρανς ειδώλου και μούσας του Άντι Γουόρχολ

Η Κάντι Ντάρλινγκ προκαλούσε ανέκαθεν συμπάθεια και θαυμασμό, όχι τόσο για τα επιτεύγματά της στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, όσο για την ομορφιά και την εύθραυστη αύρα της.
THE LIFO TEAM
Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

The Happy Reader / Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

Η Γενιά Ζ γράφει και διαβάζει, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα. Βιογραφίες, ταξιδιωτικοί οδηγοί και υγεία οδηγούν τους Ευρωπαίους στα βιβλιοπωλεία. Οι γιοι του Μάρκες, Ροδρίγκο και Γκονζάλες, απολογούνται για το δικαίωμά τους στο έργο του πατέρα τους. Εκδοτικό γεγονός, η μετάφραση του πρώτου μυθιστορήματος του Τζέιμς Μπόλντουιν.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Teatro Grottesco»: Η γοτθική σκηνή της ζοφερής απελπισίας

Βιβλίο / «Teatro Grottesco»: Mια συλλογή σκοτεινών διηγημάτων από έναν μετρ του τρόμου

Κάποιοι ίσως τον γνωρίζουν από την πρώτη (και καλύτερη) σεζόν του «True Detective». Η βουτιά στις πλέον σκοτεινές πτυχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας, η άκρως ζοφερή ατμόσφαιρα, η εικονοποιία που φλερτάρει με τη γοτθική αισθητική είναι χαρακτηριστικά του έργου του Τόμας Λιγκότι, η απουσία του οποίου από την ελληνική αγορά είναι τρανταχτή.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΣΑΠΡΑΪ́ΛΗΣ
Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

The Book Lovers / Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για την αναγνωστική διαδρομή του, που ξεκινάει από τον «Τομ Σόγερ» και τη Θεσσαλονίκη, περνάει από τον ρομαντικό κόσμο της Χαϊδελβέργης και φτάνει στην Αθήνα του θεάτρου και των κειμένων.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Συζητώντας για ένα θέμα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας, τους δωσίλογους της Κατοχής

Βιβλίο / Oι δωσίλογοι, ένα θέμα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας

Μέσα από την έρευνά του σε αρχεία που μέχρι σήμερα παραμένουν κλειστά ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης εξετάζει τα γεγονότα και τα πρόσωπα που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές σε μια πολύπαθη και αιματηρή για την Αθήνα περίοδο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ