«Μα, ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακές συνήθειες…» . Από τη Ναταλί Χατζηαντωνίου
Η αυτονόητη απόλαυση ως είδος πολυτελείας.
ΠΛΑΓΙΟΜΕΤΩΠΙΚΑ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΑ
Όλοι οι «Χριστοί» του Μπεχράκη. Από τη Ναταλί Χατζηαντωνίου
Όταν η τέχνη απενοχοποιεί και ελαφρύνει παρεξηγημένες έννοιες, όπως αυτές του Πάσχα και του Εθνικού Ύμνου.
Το... updating του Χρήστου
Οι νέες συνθήκες ζωής που πλέον δεν μας εντυπωσιάζουν.
Οι πολύ βλαβερές βεβαιότητες για το αβέβαιο…
Η απομόνωση του μουσουλμανικού στοιχείου σε Ευρώπη και Ελλάδα και οι άσχημες συνέπειες που επιφέρει.
Veritas odit moras ή το γοητευτικό «αφήγημα» του κυρίου Μπαλτά…
Δικαιολογημένη η επιφυλακτική στάση των δημοσιογράφων.
Ο Γκόρπας κάπου στην Εθνική Οδό…
Σε αναζήτηση αλληλεγγύης και παρηγοριάς υπό το φάσμα του «πένθους».
Ανάποδα, στα «καπούλια» του Facebook…
Σκέψεις πάνω στο περιστατικό με τον φύλακα του ΗΣΑΠ.
«Eσύ με ποιoν είσαι;»
Η πόλωση της αθηναϊκής κοινωνίας γίνεται πιο σαφής καθημερινά.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο
Ένα σχόλιο για το κείμενο του 28χρονου Σχινά.
Αριστερά, χαμένη στη μετάφραση: Τα νέα δεδομένα και τα παλιά ενοχικά σύνδρομα
Όλα ήταν ευκολότερα όσο ήταν αντιπολίτευση
O «Φρανκενστάιν» στο πληκτρολόγιο!
Το πληροφοριακό χάος των social media μετά το Παρίσι
Για το σύμφωνο συμβίωσης και τον Στέλιο (μου)
Η Ναταλί Χατζηαντωνίου εξομολογείται μια πολύ προσωπική της ιστορία
<
>
