Φαντάζομαι όπως οι περισσότεροι κάτοικοι αυτής της χώρας. Από τη βεβαιότητα και την ευφορία βρέθηκα σε μια κατάσταση πλήρους ανασφάλειας και αγωνίας για το τι θα φέρει η επόμενη μέρα. Και φυσικά μιας απαισιοδοξίας για το δικό μου μέλλον, όπως άλλωστε και για το μέλλον της χώρας μας. Όλα αυτά μέσα σε ένα πλαίσιο μιας μεγάλης δυσπιστίας για ένα πολιτικό σύστημα που μοναδικό μέλημά του είχε την αναπαραγωγή του και όχι την επίλυση των προβλημάτων. Δυστυχώς, ήταν μια εμπειρία που μας σημάδεψε και θα μας ακολουθεί για πολλά χρόνια στο μέλλον.
Η αδυναμία μας να κατανοήσουμε τι ακριβώς μας συμβαίνει και με ποιον τρόπο θα το αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά καθορίζει και την απάντηση στο ερώτημά σας για το ποια ήταν τα γεγονότα που καθόρισαν τη δεκαετία. Έτσι, η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, μετά το δημοψήφισμα του 2015, αποτελεί το σημαντικότερο γεγονός, καθώς επιβεβαίωσε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας, και μάλιστα από το σημαντικότερο κομμάτι του αντισυστημικού μετώπου. Επομένως, στη στροφή αυτή βλέπω ένα μείζον γεγονός στη σύγχρονη Ιστορία μας που απέτρεψε την είσοδο της χώρας σε σκοτεινούς καιρούς και εδραίωσε την αντίληψη για την ευρωπαϊκή προοπτική της στο συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα του πολιτικού φάσματος. Παράλληλα, όμως, ο ευκαιριακός και καιροσκοπικός τρόπος με τον οποίο έγινε η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ δεν επέτρεψε την κατανόηση των προβλημάτων της χώρας κι αυτό φαίνεται και στην πολιτική ρητορική μεγάλης μερίδας του πολιτικού συστήματος και σήμερα.
Η χώρα μας χρειάζεται μια μακρά περίοδο πολιτικής σταθερότητας και προσαρμογών στο διεθνές περιβάλλον. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομαλής λειτουργίας της δημοκρατίας, της οικονομικής ανάπτυξης και της συμμετοχής στην ευρωπαϊκή οικονομική ολοκλήρωση.
Τα πάντα έχουν αλλάξει σε αυτά τα δέκα χρόνια, μόνο που ακόμα δεν έχουμε αποκτήσει συνείδηση αυτών των αλλαγών. Οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν, οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν ως συνέπεια της εφαρμογής των μνημονίων, θα χρειαστεί χρόνο για να εκδηλωθούν πλήρως. Επίσης, οι κοινωνικοί και πολιτικοί μετασχηματισμοί είναι σαρωτικοί, μόνο που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα τις δουλείες και τις υποχρεώσεις που μας έχουν επιβληθεί και τι συνέπειες θα έχουν για τη ζωή μας. Και για να αντιστρέψω το ερώτημά σας, εκείνο που δεν έχει αλλάξει είναι ο τρόπος που προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς μας συνέβη. Επί της ουσίας, εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε ένα καθεστώς άρνησης της πραγματικότητας.
Εάν το διεθνές περιβάλλον εξακολουθήσει να κινείται με τη σημερινή δυναμική, τότε φοβάμαι ότι θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε σημαντικά προβλήματα, και δεν είμαι σίγουρος πως έχουμε τη δυνατότητα να τα λύσουμε. Και μόνο το γεγονός ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ποια είναι τα βασικά προβλήματα που οφείλουμε να χειριστούμε αποτελεσματικά για να μπορεί η Ελλάδα να πατήσει στα πόδια της είναι αρκετό για να μου δημιουργεί έντονες ανησυχίες για το μέλλον.
Η χώρα μας χρειάζεται μια μακρά περίοδο πολιτικής σταθερότητας και προσαρμογών στο διεθνές περιβάλλον. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομαλής λειτουργίας της δημοκρατίας, της οικονομικής ανάπτυξης και της συμμετοχής στην ευρωπαϊκή οικονομική ολοκλήρωση. Θα χρειαστεί να αφήσει κατά μέρος ένα από αυτά τα συστατικά της σημερινής πραγματικότητάς μας. Και, φυσικά, κάτι τέτοιο θα είναι οδυνηρό.
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
