- Εδώ και δύο χρόνια είμαι περήφανη κάτοικος Ακροπόλεως. Εσωτερικός μετανάστης από τη Θεσσαλονίκη, τον Δεκέμβριο του 2013 έψαχνα 20 μέρες περίπου να βρω σπίτι κάπου κοντά στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου (και μόνο εκεί). Τα ενοίκια ήταν πολύ υψηλά για μένα, αλλά επέμεινα και στάθηκα, τελικά, τυχερή. Από την κρεβατοκάμαρά μου βλέπω μέσα στο Μουσείο της Ακρόπολης και τις πρώτες μέρες, από τον ενθουσιασμό μου, θυμάμαι να κάνω check in με κάθε αφορμή αλλά και να αστειεύομαι με τον φίλο μου τον Μάρκο, καθώς υποκρινόμασταν ότι μόλις ξυπνήσαμε με ανοιχτές κουρτίνες, λέγοντας τη φράση «Ξυπνάς και τσουπ... μουσείο»! Στους φίλους μου από το εξωτερικό έστελνα mail, γράφοντας ότι ζω πια στον Παρθενώνα και γύρευα κομπλιμέντα του τύπου «είσαι μια θεά». Οι φίλοι μου από τις Σέρρες (τόπος καταγωγής) θα το έγραφαν «είσαι μια θεά αφού», τώρα που το σκέφτομαι! Με παρόμοια σχόλια ή δίχως αυτά, εγώ έτσι ένιωθα και νιώθω ακόμη, αρνούμενη να μετακομίσω στο κατά τα άλλα πανέμορφο Ψυχικό, για να συζήσω εκεί με τον σύντροφό μου (δεν θα περάσει ο φασισμός)!
- Είναι αδιαμφισβήτητης αξίας αίσθημα να ξυπνάς και να νιώθεις ότι δεν υπάρχει ομορφότερο μέρος από αυτό που ζεις. Ακούγεται κάπως υπερβολικό, όμως το πιστεύω ειλικρινά. Η καθημερινή μου διαδρομή για τη δουλειά ξεκινά από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, διασχίζω την Πλάκα και καταλήγω στην Ομόνοια μέσω της Αιόλου. Πολλές φορές, καθώς περπατώ την Αιόλου, γυρίζω να κοιτάξω πίσω μου. Είναι δύσκολο να μη βγάλεις φωτογραφία τον Παρθενώνα, όπως ξεχωρίζει στο βάθος αυτού του στενού δρόμου.
- Λατρεύω το περπάτημα και η Διονυσίου Αρεοπαγίτου μού δίνει τρεις αγαπημένες επιλογές. Ή θα ανέβω στου Φιλοπάππου, μέχρι το μνημείο, να χαζέψω τη θέα και στη συνέχεια να διασχίσω τον λόφο μέχρι να βγω στα Πετράλωνα ή θα μπω στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, θα ανέβω στα βραχάκια να δω όλη την πόλη και να συνεχίσω μέσα στον λόφο μέχρι να βγω στην Πλάκα ή, τέλος, θα το πάρω από την άλλη πλευρά και θα ανέβω στα Αναφιώτικα, θα διασχίσω τα στενά μέχρι να καταλήξω στο Θησείο και να περπατήσω την Αποστόλου Παύλου (που στη συνέχεια μετονομάζεται σε Διονυσίου Αρεοπαγίτου) για να επιστρέψω σπίτι. Είναι αναζωογονητική διαδρομή. Φυσικά, θα μπορούσα να γράψω πολλά, καθώς η περιοχή προσφέρεται για κοντινούς περιπάτους σχεδόν προς όλες τις κατευθύνσεις. Εξαιρετική και αυτή προς το Μετς και τον Αρδηττό!
- Είναι δύσκολο να απομακρυνθείς από τη γειτονιά, καθώς σου προσφέρει τα πάντα. Ο φούρνος του Τάκη στην οδό Μισαραλιώτου αποτελεί πόλο έλξης για τους φίλους των αρτοποιημάτων απ' όλη την Αθήνα. Καφεδάκι θα πιεις λίγο πιο κάτω στο Lotte (φημισμένο πια), στην Τσάμη Καρατάσου, γωνία Καβαλλότι και Ροβέρτου Γκάλλι, στο γλυκύτατο book shop café (προέκταση της Χατζηχρήστου) ή στο Ρουά, στη Ροβέρτου Γκάλλι (γωνία με Ερεχθείου). Πάρα πολλές επιλογές υπάρχουν και στο πανέμορφο Κουκάκι, προς τη Συγγρού, πάνω στην οδό Φαλήρου, όπως το Μπελ Ρέι, το Kinono και το Monsieur Barbu. Και δεν είναι μόνο τα καφέ αλλά και τα μπαράκια! Το jazz bar «Παλιό Ραδιόφωνο» κοντά στη Μακρυγιάννη, το ξακουστό Τίκι για τρελές νύχτες χορού και γευστικά cocktails στην αρχή της Φαλήρου και τα wine bars στο στενό της Αθαν. Διάκου (όπως σε βγάζει το μετρό Ακροπόλεως). Φαγητό στη Στροφή και το Rincon Mexicano. Τα στέκια πολιτισμού, βέβαια, είναι πολλά! Είσαι μια ανάσα από τον κινηματογράφο «Μικρόκοσμος» και, φυσικά, από τη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Δεν θα παραλείψω να αναφέρω την αγαπημένη καλοκαιρινή συνήθεια για ταινία στο Ciné Paris και πρωινό στο 7 Food Sins στην ίδια πλατεία.
- Φιλοξενώ συχνά φίλους από τη Βόρεια Ελλάδα κι έχω πάντα την ίδια διάθεση να τους μιλάω για την περιοχή και να τους δείχνω ό,τι ξέρω! Εξηγώ, με όσα επιχειρήματα διαθέτω, πόσο σημαντικό είναι να επισκεφθούν το μουσείο. Το εισιτήριο είναι πολύ φθηνό και πραγματικά αξίζει τον κόπο. Εξίσου σημαντική κρίνω ότι είναι και η επίσκεψη στον ίδιο τον Παρθενώνα. Είναι αλλιώς εκεί πάνω. Δεν είναι Πύργος του Άιφελ που τον βλέπεις και από κάτω και σκέφτεσαι «δεν πειράζει αν δεν ανέβω». Είναι η ενέργεια, πιστέψτε με! Ο περίπατος στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου μιλάει μόνος του. Και εκεί τους πάω όλους. Και λέω «Δες! Ο Παρθενώνας! Δες! Το Ηρώδειο! Δες! Οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός! Δες... το σπίτι του Τσοχατζόπουλου!». Τα κτίρια είναι υπέροχα, και πάνω στην Αρεοπαγίτου αλλά και στα στενά. Ξεχυθείτε! Ανακαλύψτε το κτίριο Weiler, την παιδική χαρά στην οδό Καλλισπέρη, τα νεοκλασικά πίσω από νεραντζιές και τον πεζόδρομο του Πικιώνη, η κατασκευή του οποίου βασίστηκε στην ιδέα της επαναχρησιμοποίησης υλικών με πολλά και διαφόρων διαστάσεων κομμάτια από παλιά γκρεμισμένα σπίτια και μάρμαρα!
- Αγαπημένο μου θέμα στη γειτονιά είναι τα παράνομα ζευγάρια ή, τουλάχιστον, έτσι θέλω να πιστεύω. Ο βραδινός περίπατος στην Αρεοπαγίτου είναι ιδιαίτερα ρομαντικός και σε κάθε μου βόλτα συναντώ ανθρώπους να φιλιούνται με περισσό πάθος! Το λατρεύω αυτό! Πλάθω στο μυαλό μου ιστορίες ότι ήταν παλιά συμμαθητές, χαθήκανε, παντρευτήκανε άλλους και τώρα βρεθήκανε μέσω facebook στα 50! Η άλλη αγαπημένη μου κατηγορία είναι οι μαθητές. Κάθονται στα πεζούλια και φιλιούνται με τις ώρες! Όσοι δεν έχουν κάνει ακόμη σεξ, δεν χορταίνουν να αφήνονται στις αγκαλιές. Ιδανική κατάσταση είναι να παίζει και μουσικούλα! Στην Αρεοπαγίτου, βέβαια, αυτό είναι σχεδόν μόνιμο φαινόμενο. Ακούς βιολιά, σαξόφωνο, κιθάρες ... μέχρι και κρουστά! Λοβ ιζ ιν δι ερ σας λέω!
- Ένα πρωινό ήρθαν στην πολυκατοικία κάποιοι κύριοι από το Υγειονομικό και ουσιαστικά έβγαλαν μια ηλικιωμένη κυρία από το διαμέρισμά της διότι φιλοξενούσε αμέτρητες γάτες, σε σημείο που το σπίτι αποτελούσε πηγή μόλυνσης κι έγινε κάποια σχετική καταγγελία. Το πιο λυπηρό είναι ότι, απ' ό,τι άκουσα, αυτή η κυρία έχει μεταφερθεί σε ψυχιατρική κλινική. Τη θυμάμαι να μου γνέφει στην είσοδο της πολυκατοικίας ένα «γεια». Έχει δύο πελώρια γαλάζια μάτια, λευκά μαλλιά σαν χιόνι και λεπτό, λυγερό κορμί. Μια γάτα κι η ίδια.
- Ο πιο ιδιαίτερος άνθρωπος στη γειτονιά είναι ο Γιάννης. Δουλεύει σ' ένα μικρό market στη Μισαραλιώτου και είναι ο πιο ευγενικός του κόσμου! Ο στόμφος της φωνής του είναι αριστοκρατικός και μιλά με μεγαλοπρέπεια, κοιτώντας σε πάντα στα μάτια και εξυπηρετώντας σε με κέφι. Μερικές φορές πιστεύεις ότι παίζει κάποιο ρόλο, αλλά όχι, είναι ο Γιάννης της γειτονιάς (σαν βραζιλιάνικο σίριαλ), ο ευγενής!
Info:
Η Βίκυ είναι υπεύθυνη του Τμήματος Επικοινωνίας Πολιτών του Δήμου Αθηναίων (για παράπονα στέλνετε mail στο [email protected]), διατηρεί το blog κριτικής σκέψης www.wouiki.com/eu και κάθε Τετάρτη στις 18:00 επιλέγει για ένα 2ωρο μουσικές, σχολιάζοντας την επικαιρότητα από τον ιντερνετικό ραδιοφωνικό σταθμό του www.ifeelradio.gr.
σχόλια