Από την αρχή της ελληνικής κρίσης και το πρώτο μνημόνιο το πολιτικό τοπίο είχε αρχίσει να μοιάζει με κινούμενη άμμο. Τα μεγάλα κόμματα συρρικνώθηκαν, τα μικρά διογκώθηκαν, νεοναζιστές μπήκαν στη Βουλή, καινούργια κόμματα εμφανίστηκαν και άλλα εξαφανίστηκαν, ενώ γραφικές προσωπικότητες που κάποτε έβλεπες μόνο στην trash tv βρέθηκαν στο Κοινοβούλιο να εκπροσωπούν τους πολίτες της χώρας.
Δέκα χρόνια μετά, η πολιτική ρευστότητα συνεχίζεται, χωρίς να έχει εμφανιστεί τίποτα νέο, απλώς ανακατεύοντας ξανά και ξανά τα ίδια φθαρμένα υλικά.
Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας επιβεβαιώνουν πλήρως τους πολιτικούς αναλυτές που μιλούν εδώ και καιρό για «εικονική κοινοβουλευτική δημοκρατία».
Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση Τσίπρα είναι μια κυβέρνηση μειοψηφίας, καθώς στηρίζεται πλέον σε ένα μόνο κόμμα, στο οποίο ο ελληνικός λαός δεν έδωσε ποτέ εντολή αυτοδυναμίας. Από τη στιγμή που το κόμμα των ΑΝ.ΕΛ. αποχώρησε και πέρασε στην αντιπολίτευση, έχει πρόβλημα πολιτικής νομιμοποίησης. Αυτό, όμως, δεν προβλημάτισε ποτέ το κυβερνητικό επιτελείο. Το μόνο που το απασχόλησε ήταν να ξεπεραστούν τα πρακτικά εμπόδια στη Βουλή, ώστε να περνάνε τα νομοσχέδια με 151 βουλευτές. Αυτό δεν γινόταν χωρίς να διαλυθεί η κοινοβουλευτική ομάδα του Πάνου Καμμένου, ο οποίος όμως απειλούσε την κυβέρνηση ότι, αν το κάνουν, δεν θα προλάβουν να πάνε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Βρέθηκε έτσι, για άλλη μια φορά, λύση-τέχνασμα. Οι έξι βουλευτές, που εδώ και μήνες είναι σε συνεννόηση με την κυβέρνηση (Έλενα Κουντουρά, Βασίλης Κόκκαλης, Κατερίνα Παπακώστα, Σπύρος Δανέλλης, Κώστας Ζουράρις και Θανάσης Παπαχριστόπουλος), ζήτησαν με επιστολή από τον πρόεδρο της Βουλής να προσμετράται η ψήφος τους σε αυτές του ΣΥΡΙΖΑ. Πέρα από τα θεσμικά ζητήματα, υπάρχει σαφώς και θέμα πολιτικής ηθικής, το οποίο επισήμαναν πολλά στελέχη της αντιπολίτευσης, καθώς οι έξι βουλευτές εξελέγησαν με άλλα κόμματα και βρίσκονται σε άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες. Το πλέον πρωτοφανές, ωστόσο, είναι η εκ των προτέρων εκχώρηση της ψήφου τους σε νομοσχέδια που δεν έχουν δει ακόμα.
Η φράση της εβδομάδας που πέρασε είναι μάλλον του Πάνου Καμμένου, που είπε: «Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να έχει (σ.σ. ο Τσίπρας) 151 βουλευτές, αλλά θα έπρεπε αυτοί οι βουλευτές να εξαγοραστούν από τους Ανεξάρτητους Έλληνες; Δεν υπήρχανε άλλοι, από το ΠΑΣΟΚ ή από το Ποτάμι;».
Οι βουλευτές, σύμφωνα με το Σύνταγμα, ψηφίζουν κατά συνείδηση και ακόμα κι αυτοί του κυβερνώντος κόμματος μπορούν να καταψηφίσουν έναν νόμο με τον οποίο διαφωνούν. Οι εν λόγω έξι, όμως, δίνουν λευκή επιταγή στην κυβέρνηση και δεσμεύονται να ψηφίζουν «ναι σε όλα», χωρίς να ξέρουν καν τι πρόκειται να έρθει προς ψήφιση.
Οι έξι επιστολές που έστειλαν στη Βουλή είναι περίπου ίδιες, καθώς ένας από αυτούς παραδέχτηκε ότι γράφτηκε καθ' υπόδειξιν του Μεγάρου Μαξίμου. Η μοναδική που διέφερε, πλην της κατακλείδας, ήταν της Κατερίνας Παπακώστα, που χρειάστηκε δύο σελίδες για να αιτιολογήσει την απόφασή της, συνοδεύοντάς τη με βαρύγδουπες φράσεις όπως «... Θεωρώ καθήκον και υποχρέωσή μου, όπως πρέσβευε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής...», ενώ όλοι οι υπόλοιποι έγραψαν απλώς διεκπεραιωτικά σε 4-5 σειρές ότι ζητούν η ψήφος τους να προσμετράται σε αυτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Θ. Παπαχριστόπουλος των ΑΝ.ΕΛ., που ορκιζόταν ότι θα παρέδιδε την έδρα την περασμένη Παρασκευή, ζήτησε παράταση, ο Τέρενς Κουίκ και η Μαρίνα Χρυσοβελώνη, αν και σκληροί δεξιοί μέχρι πρότινος, προσπαθούν να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Σπύρος Δανέλλης, που πριν από λίγες μέρες δήλωνε πως η στήριξή του στην κυβέρνηση είναι μόνο για τη Συμφωνία των Πρεσπών, τώρα δέχεται να ψηφίζει «ναι» σε όσα νομοσχέδια θα φέρει, χωρίς να τα έχει δει καν.
Η φράση της εβδομάδας που πέρασε είναι μάλλον του Πάνου Καμμένου, που είπε: «Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να έχει (σ.σ. ο Τσίπρας) 151 βουλευτές, αλλά θα έπρεπε αυτοί οι βουλευτές να εξαγοραστούν από τους Ανεξάρτητους Έλληνες; Δεν υπήρχανε άλλοι, από το ΠΑΣΟΚ ή από το Ποτάμι;». Τα λόγια αυτά αντανακλούν πλήρως την κατάσταση που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Ο Καμμένος εξακολουθεί να προβληματίζει το Μέγαρο Μαξίμου, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να «κάνει τη δουλειά του», χωρίς όμως να «απασφαλίσει τον Πάνο». Τον φοβούνται γιατί γνωρίζει πράγματα που δεν θα ήθελαν να βγουν στη δημοσιότητα, όπως ισχυρίζονται πολλοί; Τα κυβερνητικά στελέχη το αρνούνται και λένε ότι απλώς είναι ενοχλητικό να φωνάζει και προτιμούν να τον κρατάνε ήσυχο.
Ο Καμμένος, πάλι, εφαρμόζει για την ώρα την τακτική «μια στο καρφί και μια στο πέταλο», καθώς το παζάρι με τον Τσίπρα στο παρασκήνιο συνεχίζεται και, παρότι ο τελευταίος απάντησε εκνευρισμένος στη Νέα Δημοκρατία ότι δεν εκβιάζεται, τα πραγματικά περιστατικά δείχνουν ότι δεν θα ρισκάρει εύκολα μια ρήξη με τον πρώην συνέταιρό του. Άλλωστε, ο Τσίπρας αυτό που ήθελε το πέτυχε: να περάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, χωρίς να πέσει η κυβέρνηση. Αντιθέτως, ο Καμμένος αντιλήφθηκε εκ των υστέρων ότι την έχει πατήσει, γι' αυτό και δήλωσε ότι εξαπατήθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα. Τι εννοεί ακριβώς; Ο αρχηγός των ΑΝ.ΕΛ. αναφέρεται κυρίως στους χρόνους που είχαν συμφωνήσει με τον πρωθυπουργό.
Είναι αλήθεια ότι ο Τσίπρας του είχε πει πως θα καθυστερούσε να φέρει τη Συμφωνία των Πρεσπών, κάπου τον Μάρτιο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτό θα ήταν λίγο πριν από τις εκλογές. Άρα ο Καμμένος δεν είχε να χάσει και πολλά. Για την ακρίβεια, δεν είχε να χάσει σχεδόν τίποτα, πάρα μόνο λίγες μέρες εξουσίας. Ο Τσίπρας, όμως, τον αιφνιδίασε, φέρνοντάς την όσο πιο σύντομα γινόταν (μια εξήγηση είναι οι πιέσεις που δεχόταν από την Ε.Ε. γι' αυτό), και μάλιστα παίρνοντάς του τους βουλευτές και αφήνοντάς τον χωρίς κοινοβουλευτική ομάδα.
Κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν ότι ο Καμμένος είχε συμφωνήσει να «δανείσει» βουλευτές του στον πρωθυπουργό, εάν δεν έβρισκε από αλλού όσους χρειαζόταν, και ότι ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. ήταν αυτός που δεν τα είχε υπολογίσει καλά και τώρα διαμαρτύρεται. Πηγές των ΑΝ.ΕΛ. επισημαίνουν, ωστόσο, ότι είναι άλλο να τον αφήνουν χωρίς βουλευτές κι εκτός κυβέρνησης για δέκα μήνες (αν οι εκλογές γίνουν τον Οκτώβριο, όπως θέλει ο Τσίπρας) κι άλλο για έναν μήνα (αν έφερνε τη Συμφωνία τον Μάρτιο και πήγαινε σε εθνικές εκλογές τον Μάιο).
Στο Μαξίμου δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν φοβούνται καθόλου τον Πάνο Καμμένο. Πηγές προσκείμενες στους ΑΝ.ΕΛ., όμως, άφηναν να διαρρεύσει αυτές τις μέρες ότι ο περιβόητος Μανώλης Πετσίτης που εμφανιζόταν ως συνεργάτης του Μεγάρου Μαξίμου –και ερευνά πλέον η Δικαιοσύνη– έχει επισκεφθεί μαζί με τον (υπόδικο και καταδικασμένο) επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη το δικηγορικό γραφείο της συζύγου του Πάνου Καμμένου. Προειδοποιητικά πυρά; Θα δείξει.
Στο Μέγαρο Μαξίμου, πάντως, μπορεί να λένε αλήθεια ότι δεν φοβούνται τον Πάνο Καμμένο, αλλά είναι βέβαιο ότι αυτό δεν ισχύει για την υπόθεση Πετσίτη και όσα μπορεί να ξετυλίξει το κουβάρι αυτό.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
