Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη

Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
3

Τέσσερις γυναίκες σε μια παραλία, κι εμείς μαζί τους για ένα 24ωρο. Τι θα μπορούσε να προκύψει από ένα τέτοιο premise που να μας κρατήσει το ενδιαφέρον για 90 λεπτά; Κι όμως, η νέα ταινία του Αλέξανδρου Βούλγαρη είναι μια πραγματική εμπειρία, ένα φιλμ γλυκόπικρο, μελαγχολικό και ταυτόχρονα γεμάτο ενέργεια, ένα φιλμ προσωπικό, που ακριβώς επειδή είναι στημένο με τέτοια ευαισθησία γίνεται βιωματικό – δηλαδή δημιουργεί έναν κοινό τόπο μέσα στον οποίο θεατής και ταινία συνυπάρχουν, συμπάσχουν, κατανοούν.

Ο ίδιος ο Αλέξανδρος Βούλγαρης λέει: «Είναι μια ταινία-παιχνίδι που σε διασκεδάζει επειδή δεν θέλει να σε στενοχωρήσει. Άλλοτε είναι τρελή κωμωδία, άλλοτε μιούζικαλ, άλλοτε ταινία μυστηρίου και άλλοτε μελόδραμα. Οι ηρωίδες οδηγούν προσεκτικά τους θεατές σε μια κρυφή και αποκαλυπτική στιγμή. Προτού μοιραστούν το μυστικό τους θέλουν να τις έχουμε αγαπήσει, να τις έχουμε καταλάβει και να μην είμαστε αυστηροί». Και η ταινία δεν θα λειτουργούσε αν οι τέσσερις πρωταγωνίστριες (Ανθή Ευστρατιάδου, Σοφία Κόκκαλη, Ηρώ-Ελένη Μπέζου, Δάφνη Πατακιά) δεν είχαν συντονιστεί τόσο αρμονικά. Το δέσιμό τους είναι ο πομπός όλου του συναισθηματικού φορτίου της «Winona», που βρίσκει πάντα τον στόχο της. Η LiFO τις συνάντησε σε ένα καφέ στα Εξάρχεια.

Η Winona είναι φορτισμένη με τις αναμνήσεις του Aλέξανδρου, τις προτιμήσεις του, όλα αυτά που του αρέσουν, όλα αυτά με τα οποία ο ίδιος μεγάλωσε. Οπότε, με έναν τρόπο, μας τα μοίρασε και καθεμία πήρε εκεί μέσα το κομμάτι της.


— Τι συμβαίνει στη «Winona»;

Ανθή Ευστρατιάδου: Τι μπορούμε να πούμε; Όχι πολλά...

Ηρώ Μπέζου: Είναι μια ταινία που διαδραματίζεται σε μια παραλία, μέσα σε μια μέρα.

Δάφνη Πατακιά: Με τέσσερις κοπέλες που την επισκέπτονται και περνάνε χρόνο μαζί.

Σοφία Κόκκαλη: Παίζουν παιχνίδια...

Ανθή Ευστρατιάδου: Τραγουδάνε πολύ...

Δάφνη Πατακιά: Και πίσω απ' όλα αυτά υπάρχει ένα μυστικό.


— Το μυστικό θα το αποφύγουμε, αλλά να μείνουμε λίγο στα παιχνίδια. Είναι λες και μοιράζεστε την ίδια παιδική ηλικία στην ταινία, λες και τα βιώματά σας είναι κοινά, λες και κουβαλάτε το ίδιο αναμνησιακό φορτίο. Περνάει και στον θεατή αυτό – εγώ προσωπικά συγκλονίστηκα.

Α.Ε.: Α, τι ωραία! Νομίζω ότι μας συντόνισε το ό,τι ήμασταν μια μικρή ομάδα. Είχαμε κάνει λίγες πρόβες πριν – ξεκινήσαμε με το ίδιο το κείμενο, που είναι από μόνο του ένα τέτοιο εργαλείο. Και, φυσικά, υπήρχε η βοήθεια του Αλέξανδρου. Κράτησε λίγες μέρες όλο αυτό, αλλά ήμασταν συνέχεια μαζί.

Σ.Κ.: Ναι, προέρχεται κυρίως από τον Αλέξανδρο αυτό. Η Winona είναι φορτισμένη με τις αναμνήσεις του, τις προτιμήσεις του, όλα αυτά που του αρέσουν, όλα αυτά με τα οποία ο ίδιος μεγάλωσε. Οπότε, με έναν τρόπο, μας τα μοίρασε και καθεμία πήρε εκεί μέσα το κομμάτι της. Αυτός ήταν ο κοινός μας τόπος, το κοινό φορτίο.

Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Δάφνη Πατακιά... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Σοφία Κόκκαλη... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Ανθή Ευστρατιάδου... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Ηρώ-Ελένη Μπέζου... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


— Η ταινία μοιάζει δομικά αυτοσχεδιαστική, έχει αυτή την ελαφράδα. Φαντάζομαι πως δεν ήταν αυτή η συνθήκη των γυρισμάτων.

Δ.Π.: Ναι, δεν υπήρξε κάποια παρέκκλιση, ελάχιστες στιγμές ίσως.

Η.Μ.: Η βάση έμεινε άθικτη από επεμβάσεις... έως και καθόλου.


— Η «Winona» γυρίστηκε σε φιλμ, όχι σε ψηφιακό βίντεο, το οποίο σημαίνει πως δεν υπήρχαν περιθώρια για πολλές λήψεις. Πόσο επηρεάζει αυτό τη δουλειά του ηθοποιού;

Σ.Κ.: Θα ξεμπροστιάσω τον Αλέξανδρο τώρα, γιατί στην αρχή ισχυριζόταν πως όλο αυτό έγινε για αισθητικούς λόγους, αλλά, εν τέλει, παραδέχτηκε πως ήταν μέσο τρομοκρατίας (γέλια). Ναι, αλήθεια, και όχι μόνο για εμάς, αλλά για όλο το συνεργείο. Δηλαδή ξέραμε πως δεν υπήρχαν περιθώρια για λάθη, πως αν δεν πετυχαίναμε κάτι με την πρώτη, έπρεπε να το πετύχουμε με τη δεύτερη. Αυτό είναι το καλό με το φιλμ, η συγκέντρωση.


Η.Μ.: Αν θες, αυτό δείχνει και μια εμπιστοσύνη του Αλέξανδρου σ' εμάς. Όσο κι αν τρομοκρατηθήκαμε, ξέραμε πως έπρεπε να το κάνουμε! Δεν είχαμε κάνει και πολλές πρόβες για να πεις πως υπήρχε ένα δίχτυ ασφαλείας.


Α.Ε.: Ο στόχος μας ήταν περισσότερο να συνδεθούμε με τη στιγμή και με τους ανθρώπους δίπλα μας. Αυτό μπορεί να σε τρομοκρατήσει, μπορεί και να σε απελευθερώσει. Και ήταν μια ελεύθερη διαδικασία το γύρισμα της ταινίας, ενώ παράλληλα αισθανόσουν πως ο Αλέξανδρος σε καθοδηγούσε με έναν τρόπο που δεν ήταν απόλυτα συγκεκριμένος. Η «αποστολή» μας, αν θες, δεν ήταν να χτίσουμε έναν ρόλο αλλά να συνδεθούμε με τη στιγμή και με τους ανθρώπους γύρω μας.


Δ.Π.: Πάντως, και η τοποθεσία η ίδια ήταν καταπληκτική – αν δεν χρησιμοποιήσεις το φιλμ εκεί, πού αλλού; Ξέρεις, η θάλασσα, το ελληνικό τοπίο... (γέλια) Πάντως, ο περιορισμένος χρόνος εμένα με άγχωσε λίγο στην αρχή. Ήξερα από τη μια πως είχα οκτώ μέρες και από την άλλη πως δεν κάναμε μια μικρού μήκους ταινία. Ωστόσο, δεν είχες την άνεση μιας μεγάλης παραγωγής, οπότε έπρεπε να συνδεθείς με τη «στιγμή», που λέγαμε πριν, πάρα πολύ γρήγορα. Γι' αυτό οι τελευταίες μέρες μού φάνηκαν πολύ πιο ζεστές, πολύ πιο «ανοιχτές».

— Τέσσερις γυναίκες σε μια παραλία, κι όμως δεν πρόκειται για μια «γυναικεία» ταινία. Όλοι όσοι παρακολουθήσαμε το φιλμ αφήσαμε την αίθουσα εξίσου συγκινημένοι.

Α.Ε.: Ο Αλέξανδρος το έχει αυτό πολύ ως καλλιτέχνης. Ξεπερνάει αμέσως αυτό το ζήτημα, δεν μπαίνει, ας πούμε, στη συζήτηση που είναι τόσο έντονη τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία – που δικαίως γίνεται βέβαια. Με τον Αλέξανδρο είναι σαν να μην έχει νόημα καν να το κουβεντιάσουμε, καταλαβαίνεις.


— Από την άποψη του ό,τι, εφόσον έχουμε λύσει μέσα μας αυτό το ζήτημα, πάμε σε κάτι πέρα από αυτό.

Α.Ε.: Ναι, ακριβώς.

Σ.Κ.: Κι αν θέλει κάποιος, ας πει πως η ταινία έχει «αντρική ματιά». Τόσα θα 'χει καταλάβει. (γέλια)

Δ.Π.: Θα ήταν τεράστιο λάθος αυτό. Δηλαδή τι θέλει ο άλλος; Οι άντρες σκηνοθέτες να γυρίζουν μόνο ταινίες στις οποίες οι γυναίκες θα είναι είτε γκόμενες του ήρωα είτε μαμάδες;

Α.Ε.: Νομίζω πως κάποια πράγματα γίνονται πολύ επιφανειακά σήμερα. Σου λέει ο άλλος, «πρέπει να απενεχοποιήσουμε το σώμα». Που, ναι, σωστό είναι, αλλά το ζήτημα είναι πώς θα το κάνεις και πώς εκμεταλλεύονται κάποιοι αυτά τα ζητήματα. Φυσικά και η συζήτηση για τη θέση της γυναίκας έχει σημασία, αλλά το ζήτημα αυτό έχει διανύσει μια ολόκληρη πορεία μέσα στην Ιστορία. Και ξαφνικά έχεις την αίσθηση πως πρέπει να λυθούν όλα τώρα, πάρα πολύ γρήγορα, δηλαδή πάρα πολύ επιφανειακά.

Δ.Π.: Σε κάθε περίπτωση, το φύλο δεν θα έπρεπε να μας αφορά. Ας πούμε, είδες αυτή την εκπληκτική ταινία από την Ουγγαρία, το «Λεύκος Θεός», και συνδέθηκες με τα σκυλιά. Έπρεπε να είσαι σκύλος για να συνδεθείς ή απλώς να έρθεις σε επαφή με τον «σκύλο» μέσα σου;

Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Ο στόχος μας ήταν περισσότερο να συνδεθούμε με τη στιγμή και με τους ανθρώπους δίπλα μας. Αυτό μπορεί να σε τρομοκρατήσει, μπορεί και να σε απελευθερώσει. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

 

— Πώς νιώσατε όταν είδατε για πρώτη φορά την ταινία;

Σ.Κ.: Και γελούσαμε και κλαίγαμε. Την είδαμε στην Πολωνία βέβαια, που ήταν παράξενη εμπειρία.

— Γιατί;

Σ.Κ.: Δεν κάνουν πολλούς ήχους αυτοί! (γέλια) Βόρειοι! Δεν καταλάβαινες αν τους άρεσε αυτό που έβλεπαν, αν είναι εκεί, αν δεν είναι, υπήρχε μια παγωμάρα, τελείωσε η ταινία και ήμασταν έντρομοι.

Η.Μ.: Και γελάγαμε μόνο εμείς οι έξι, που είχαμε πάει. Ενώ οι άνθρωποι ήταν πολύ θετικοί. Μέχρι να μας μεταφράσουν, βέβαια, αυτά που μας έλεγαν, εμείς νομίζαμε πως μας έβριζαν.

Κάπου εδώ η Ηρώ και η Σοφία κάνουν ένα σκετσάκι που είναι αδύνατον να περιγράψει κανείς στο χαρτί, με την Ηρώ να κάνει τον Πολωνό θεατή και τη Σοφία τον μεταφραστή. Έχουν ένα απολαυστικό κωμικό timing που σε γυρίζει κατευθείαν πίσω στην ταινία.


— Όταν οι γυναίκες αυτές αφήνουν την παραλία, στο τέλος, αισθάνεσαι πως δεν φεύγουν όπως ήρθαν, πως αυτό το «ταξίδι» τις έχει αλλάξει. Συνέβη και σ' εσάς αυτό;

Α.Ε.: Είχαμε ένα μυστικό να προστατέψουμε.

Η.Μ.: Το μυστικό που δεν πρέπει να αποκαλύψουμε.

Σ.Κ.: Το οποίο είναι... (γέλια)

Η.Μ.: Όχι, δεν θα το πούμε!

Σ.Κ.: Το δουλέψαμε πολύ αυτό. Δεν θέλαμε να φανεί από πριν πως είχαμε κάτι να αποκαλύψουμε στο τέλος του φιλμ. Και όλο αυτό το «κράτημα» ήταν από μόνο του μια έντονα συναισθηματική εμπειρία.

— Δηλαδή η ταινία γυρίστηκε με χρονολογική σειρά;

Η.Μ.: Ναι, όπως κυλά η ιστορία. Σωστά, δεν γίνεται συχνά αυτό.

Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Είναι μάλλον σπάνιο.

Α.Ε.: Ήταν λίγο σπάνια όλη αυτή η εμπειρία. Όπως και πολύ σωματική. Έμπαινες κάθε μέρα μέσα στην κρύα θάλασσα, σε χτυπούσε ο ήλιος, έτρωγες τα φτυσίδια της διπλανής σου και την ίδια στιγμή έπρεπε, χωρίς τίποτα να είναι συνεννοημένο, να συντονιστείς σε ένα συναίσθημα που πάλλεται και σε φορτίζει.


Δ.Π.: Ξέρεις, ήταν στιγμές που συννέφιαζε και σταματούσαν τα γυρίσματα, επειδή ο Αλέξανδρος ήθελε κυρίως ήλιο στην ταινία, οπότε κι εμείς αράζαμε και περιμέναμε να φύγουν τα σύννεφα για να ξεκινήσουμε. Ε, δεν μας ενημέρωναν ποτέ πως είχαν ξεκινήσει το γύρισμα. «Έκλεβαν» πλάνα από εμάς, τα οποία τελικά χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία.

— Πώς είναι ο Αλέξανδρος ως σκηνοθέτης;
Α.Ε.: Είναι σαν να σε καθοδηγεί χωρίς να σε καθοδηγεί, δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς. Νιώθεις πως είναι όλα χαλαρά από τη μεριά του, όμως είναι εκεί και παίρνει αυτό που θέλει, απλώς ο τρόπος του δεν είναι ορατός. Μπαίνεις στον κόσμο του χωρίς να το καταλάβεις.


Η.Μ.: Είναι τρομερά ευαίσθητος. Με συγκινεί πολύ αυτό.


Σ.Κ.: Ο Αλέξανδρος λατρεύει τους ηθοποιούς. Έχω ξαναδουλέψει μαζί του, οπότε θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πως μου ήταν πιο εύκολο να μπω στο κλίμα αυτής της ταινίας, βλέπεις όμως μετά τη «Winona» και τα άλλα κορίτσια είναι σαν να τον γνώριζαν από πάντα. Η Ηρώ μπορούσε να φέρει τον κόσμο της στο γύρισμα, το ίδιο και η Δάφνη, η Ανθή, εγώ, είναι σαν να γεμίζει ένα δοχείο. Αυτή είναι η μαγεία, το ό,τι αφήνει αυτό το πράγμα να συμβεί, το αγαπάει, το πιστεύει ‒ νομίζω ότι το χρειάζεται κιόλας. Ε, όλο αυτό, ναι, θέλει γενναιοδωρία, θέλει θάρρος.

— Οι γυναίκες της ταινίας μοιάζει να κινούνται σε έναν ηλικιακό χώρο που συνιστά αυτό που αποκαλούμε «παιδικότητα». Παίζουν παιχνίδια, κάνουν «χαζομάρες», λένε χοντράδες. Τι σημαίνει «παιδική ηλικία» για εσάς;

Σ.Κ.: Ο άνθρωπος είναι η παιδική του ηλικία. Τελεία, δεν έχει άλλο, αυτό είναι. Τώρα που συνειδητοποιώ τι θα πει «παιδικότητα» είναι μάλλον επειδή φεύγω από αυτό, δεν είμαι παιδί πια. Αλλά όλος αυτός ο χώρος και ο χρόνος είναι τεράστιος. Με επισκέπτονται αναμνήσεις από έναν άλλον χρόνο, με πολύ μεγαλύτερη ένταση απ' αυτήν που είχαν τη στιγμή που τα ζούσα. Τι είναι αυτό; Η παιδικότητα για μένα είναι ένας χωροχρόνος, λοιπόν, ο πιο ωραίος, ο πιο γεμάτος, ο πιο κομβικός. Πάντα τον κουβαλάς, πάντα κάνεις διάλογο με την επόμενη ανάμνηση και μετά με την επόμενη... Κάπως έτσι.


Α.Ε.: Είναι η δυνατότητα να βουτήξεις από κάτι σκοτεινό σε κάτι πολύ φωτεινό χωρίς να υπάρχει συνείδηση αυτού του πράγματος. Είναι η δύναμη της εμπιστοσύνης, το να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους στο 100%, να είσαι άγραφο χαρτί, αθώος. Να πηγαίνεις από το κλάμα στο γέλιο σε μια στιγμή, πολύ ανάλαφρα. Χωρίς αναλυτική σκέψη.


Η.Μ.: Λιγότερες ενοχές. Καθόλου ενοχές!


Δ.Π.: Δεν κάνεις τίποτα μισό. Είναι όλα ολόκληρα, τα ζεις όλα στο όλον τους.

 

Η «Winona» θα βγει στις ελληνικές αίθουσες στις 6 Φεβρουαρίου.

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Οθόνες
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Ηρώ Μπέζου δεν νιώθει ότι έγινε καλή ηθοποιός επειδή κέρδισε το βραβείο Μελίνα Μερκούρη

Θέατρο / Η Ηρώ Μπέζου δεν νιώθει ότι έγινε καλή ηθοποιός επειδή κέρδισε το βραβείο Μελίνα Μερκούρη

Η νεαρή ηθοποιός έχει κατακτήσει επάξια μια θέση στο ελληνικό θέατρο, ενώ ετοιμάζεται να ερμηνεύσει τον διπλό ρόλο της Γερτρούδης και του Οράτιου στο σαιξπηρικό «Η τραγική ιστορία του Άμλετ, ενός πρίγκιπα της Δανίας», σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών κριτικών κινηματογράφου

Οθόνες / Ρεξ Ριντ: Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών σινεκριτικών

Έγινε πασίγνωστος από τα κουτσομπολιά που ξεφούρνιζε και τις κακίες που έγραφε για τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ του ’60 και του ’70. Δεν έχει και την καλύτερη γνώμη για τους νέους συναδέλφους του, του καταλογίζουν ότι δεν βλέπει καν τις ταινίες που θάβει κι ότι γράφει απίστευτες ανακρίβειες - στο «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου έδωσε μόλις ένα αστεράκι. Υπάρχει όμως και ένα κοινό που ακόμα τον εμπιστεύεται.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ