ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΟΙ που ενοχλεί η διαρκής επίθεση του Αλέξη Τσίπρα στα media. Με το παραμικρό μιλά για το ότι είναι ξεπουλημένα και διεφθαρμένα και fake, καίγοντας τα χλωρά με τα ξερά. Είναι μια εμμονική γενίκευση που θυμίζει άλλα δημαγωγικά ανάλογα: τέτοιο μένος εναντίον των media γενικώς και αδιακρίτως, μόνο ο Τραμπ, ο Όρμπαν, ο Ερντογάν και οι λαϊκιστές ηγέτες επιδεικνύουν.

Τα ελληνικά media είναι παθογενή, όντως. Αλλά δεν είναι όλα ίδια. Η συλλήβδην συκοφάντησή τους, είναι ένδειξη βαθιάς, αντιδημοκρατικής ανασφάλειας. Ειδικά όταν γίνεται από έναν άνθρωπο, ο οποίος επί 5 χρόνια κυβέρνησε την Ελλάδα απομειώνοντας την ΕΡΤ σε κομματικό κοτέτσι και δηλητηρίαζοντας συνειδητά και ανεπίστρεπτα το μιντιακό τοπίο στις εκλογές του 2015, με την στρατιά των έμμισθων τρολ της Κουμουνδούρου.

Δεν το λές αυτό καλή αντιπρόταση.

Οι αμετροεπείς δηλώσεις του δείχνουν ότι δεν έχει κανένα καημό να εξυγιάνει το όντως προβληματικό τοπίο από τους αιώνιους «νταβατζήδες» (όπως ξιφούλκισε και άλλοτε ο Κώστας Καραμανλής μέχρι να καταλήξει να καρφώνει με το ξίφος του μπριζόλες στη Βάρη), αλλά να αφήσει ενα φούμο αναξιοπιστίας πάνω τους, επειδή τον ενοχλούν.

Τον ενοχλούν, αρχικά, επειδή τα περισσότερα media στοιχίζονται πίσω από την νυν κυβέρνηση. Και πολλά εξ αυτών, την υποστηρίζουν με ζήλο Κορέας, λιγάκι θλιβερό.

Αυτό δείχνει, τους μιντιακούς περιορισμούς και της παρούσας κυβέρνησης. Η οποία δεν καταλαβαίνει ότι πλήττεται σε βάθος χρόνου από τα αστεία, lifestyle ωσανά μιας μαγικής εικόνας, και η οποία θα ήταν πολύ καλύτερη αν αντί να νανουρίζεται στον κρωγμό των κολάκων, άκουγε την κριτική των ανθρώπων που είναι ανεξάρτητοι και σοβαροί.

Ο κύριος Τσίπρας ενοχλείται επίσης επειδή τα media, δεν είναι πια γοητευμένα από την περίπτωσή του. Έχοντας εισέλθει στο στίβο της δημοσιότητας με την αίγλη διεθνούς playboy της πολιτικής σκηνής, είναι πια ένας θαμπός και αμήχανος πολιτικός, αυτοακυρωμένος από την ολική κωλοτούμπα της θητείας του― οπότε και η εικόνα του είναι ανάλογη.

Δεν φταίνε όμως τα media για την εικόνα του. Φταίνε οι πράξεις του, για να το πούμε κομψά.

Αν λοιπον τον ενοχλούν συγκεκριμένα πράγματα στα ελληνικά media, ας βγει να τα κατονομάσει, ως υπεύθυνος ηγέτης της αντιπολίτευσης. Αλλά να μη συκοφαντεί συλλήβδην το Τύπο, με υπονοούμενα, μισόλογα και λάσπη εκ νέου- είναι πολύ επικίνδυνο μονοπάτι αυτό.

Ήδη ζούμε σε μια δημοκρατία χλωμή, με δειλή δημοσιογραφία. Ακόμα και οι αξιότεροι δημοσιογράφοι, λένε λιγότερα από όσα ξέρουν και κρίνουν λιγότερα από όσα επιθυμούν, διότι γνωρίζουν ότι η πολιτεία δεν προσφέρει πλαίσιο προστασίας στην ελεύθερη γνώμη είτε στην ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας κι ότι βρίσκονται στο έλεος των σκοτεινών δυνάμεων που δρουν ανεξέλεγκτες στο σκοτάδι.

Έτσι, οι μεγάλοι διαπλέκονται και οι μικροί φοβούνται. Τελικά, κανείς δεν μιλά.

Αυτο είναι ήδη μια πολύ αποκαρδιωτική διαπίστωση, που θα έπρεπε να κανει όλες ανεξαιρέτως τις ελληνικές κυβερνήσεις, νυν και πρώην, να ντρέπονται.

Όχι να βρίζουν κι από πάνω...