Πολυγαμικός ή απλά παιδόφιλος; Η ιστορία του άντρα με τις 6 συζύγους

1

Ο Τομ Γκριν δηλώνει Μορμόνος και ζει με τις έξι συζύγους του σε μια έρημο, 2000 χλμ μακριά από το Σολτ Λέικ Σίτι. Τις περισσότερες από τις συζύγους του τις γνώρισε, τις παντρεύτηκε και απέκτησε παιδιά μαζί τους, όταν εκείνες ήταν ακόμη ανήλικες.

Για αυτό, όμως, έχει επιχείρημα. 

«Το σχέδιο του Θεού λέει ότι οι γυναίκες πρέπει να παντρεύονται όταν είναι σε θέση να τεκνοποιήσουν. Πουθενά δεν λέει ότι οι γυναίκες πρέπει να κάνουν παιδιά, όταν η κοινωνία τις θεωρεί έτοιμες για κάτι τέτοιο», ισχυρίζεται.

Τώρα ετοιμάζεται να πείσει την έβδομη σύζυγό του να τον ακολουθήσει σ' αυτό το μοντέλο ζωής, μόνο που υπάρχει ένα -ηθικό- θέμα (και δεν είναι το μόνο): πρόκειται για την ανήλικη σύντροφο του μεγαλύτερου γιου του, που και αυτός βρίσκεται στην εφηβεία. 

Τι λένε, όμως, οι άλλες σύζυγοι του Γκριν γι' αυτού του είδους τη ζωή που ακολουθούν; Τις πειράζει που ο άντρας τους δεν είναι αποκλειστικά δικός τους; Τις προβληματίζει το γεγονός ότι εξακολουθεί να αναζητά ανήλικες συζύγους; 


«Όχι δεν με πειράζει να τον μοιράζομαι με άλλες γυναίκες», λέει μία από τις συζύγους του και συνεχίζει: «Ξέρει να μοιράζει την αγάπη του, να μας αγαπάει όλες. Και είναι πολύ καλός πατέρας. Έχει τον τρόπο του με τους ανθρώπους», λέει μία από αυτές.

Βέβαια, από τον αποχαυνωμένο, κάπως ντροπαλό και διστακτικό τρόπο που μιλούν κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ οι μικρότερες σύζυγοι του Γκριν είναι προφανές ότι ο συγκεκριμένος εκμεταλλεύεται την αφέλεια -των ίδιων και των γονιών τους-, συντηρώντας έναν απολύτως ανάρμοστο κύκλο σχέσεων και αιτιολογώντας τον κατά πώς τον βολεύει... 

Διεθνή
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

1 σχόλια
Ας το ξεκαθαρίσω από την αρχή ώστε να μην παρεξηγηθώ:ΔΕΝ επικροτώ ούτε στο ελάχιστο τη νοοτροπία του …«κυρίου» και των συζύγων του.Αν ο «κύριος» είναι παιδόφιλος ή όχι, ας το αφήσουμε σε κάποιον πιο ειδικό, αφού παιδόφιλος που να παντρεύεται και να τεκνοποιεί με τα αντικείμενα του πόθου του, τα οποία δηλώνουν δημοσίως πως δεν έχουν πρόβλημα, σίγουρα ξεφεύγει από τη συνηθισμένη εικόνα που έχουμε, πιστεύω οι περισσότεροι, για τον αντίστοιχο εγκληματία.Θεωρώ πως αν υπάρχει κάποιο, αν όχι ηθικό, νομικό ζήτημα κακοποίησης ή εκμετάλλευσης των συζύγων ή των παιδιών του, οι τοπικές Αρχές θα είχαν ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είχαν ήδη δράσει.Αλλά αναρωτιέμαι για τα όρια της ανεκτικότητας των δυτικών –έστω- κοινωνιών, σε περιπτώσεις –λόγω αδυναμίας εύρεσης κατάλληλων λέξεων ας πω- … «τρόπων ζωής» που να είναι τόσο διαφορετικοί από τους πιο «συνηθισμένους»: Πού μπαίνει από την οργανωμένη κοινωνία ένα νομικό (δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο) «στοπ»;Θα λάβουμε υπόψη βιολογικούς, ιστορικούς παράγοντες στην οριοθέτησή του; (Η πολυγαμία ιστορικά δεν είναι πρωτοφανής, κάθε άλλο, ούτε οι γάμοι με τεράστια διαφορά ηλικίας μεταξύ ανδρών και κοριτσιών, δυστυχώς σε αρκετά ακόμη σημεία του κόσμου).Αν δεχτούμε σαν «φυσιολογική» (νομικά) την εν λόγω περίπτωση, πώς θα αντιδράσουμε (πάντα σαν οργανωμένη κοινωνία) σε κάποια αντίστοιχη που μπορεί να προκύψει στο μέλλον μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλλου;