Επιστήμονες υποστηρίζουν πως έκαναν μια σημαντική ανακάλυψη για τη νευρική ανορεξία

Επιστήμονες υποστηρίζουν πως έκαναν μια σημαντική ανακάλυψη για τη νευρική ανορεξία Facebook Twitter
H επικίνδυνη διατροφική διαταραχή της νευρικής ανορεξίας στο μικροσκόπιο νέας έρευνας
6

Επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι η επικίνδυνη διατροφική διαταραχή της νευρικής ανορεξίας δεν είναι μια καθαρά ψυχιατρική κατάσταση, αλλά ίσως οδηγείται επίσης από προβλήματα που σχετίζονται με τον μεταβολισμό.

Το εύρημα μπορεί να βοηθήσει ώστε να εξηγηθούν οι κακές επιδόσεις της ιατρικής για τη θεραπεία της ασθένειας και να ανοίξει το δρόμο για ριζοσπαστικές νέες προσεγγίσεις για την πρόβλεψη και τη θεραπεία των ατόμων που κινδυνεύουν περισσότερο, αναφέρει ο Guardian.

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν την ανακάλυψη αφού συνέκριναν το DNA περίπου 17.000 ατόμων με ανορεξία με αυτό που έλαβαν περισσότερους από 55.000 υγιείς ανθρώπους. Στη μελέτη συμμετείχαν άνθρωποι από 17 χώρες και το dna τους αναλύθηκε για να εντοπιστούν γενετικές μεταλλάξεις που ήταν πιο συχνές σε ασθενείς με ανορεξία.

Η μελέτη αποκάλυψε οκτώ γονίδια που συνδέουν την ανορεξία με το άγχος, την κατάθλιψη και την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, όλα αναμενόμενα. Αλλά επίσης υπογράμμισε τη σημασία του DNA τους που εμπλέκεται στην καύση λίπους, στη σωματική άσκηση και στην αντοχή στον διαβήτη τύπου 2.

«Αυτό που δείχνει η μελέτη μας, είναι ότι δεν μπορούμε πλέον να αντιμετωπίζουμε την ανορεξία και ίσως και άλλες διατροφικές διαταραχές, ως καθαρά ψυχιατρικές ή ψυχολογικές διαταραχές», δήλωσε ο Gerome Breen, γενετιστής στο King's College του Λονδίνου, ο οποίος συμμετείχε στη μελέτη με Αμερικανούς ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Β. Καρολίνας στο Chapel Hill. «Η ανορεξία έχει τους αναμενόμενους συσχετισμούς με το άγχος, την κατάθλιψη και την OCD, αλλά και με μεταβολικούς συσχετισμούς που δεν συναντάμε σε καμία άλλη ψυχιατρική διαταραχή», πρόσθεσε ο Breen.

Αν και φαίνονται υγιή, τα γονίδια μεταβολισμού φαίνεται να συνδυάζονται με γονίδια που συνδέονται με ψυχιατρικά θέματα και αυξάνουν τον κίνδυνο ανορεξίας. Περίπου το ήμισυ της ανορεξίας εξηγείται από τη γενετική, με το υπόλοιπο να αποδίδεται σε άλλους παράγοντες, αναφέρει η έρευνα. Οι ερευνητές δεν έχουν διερευνήσει πλήρως το ρόλο που διαδραματίζουν όσα ανακάλυψαν. Ωστόσο, υποψιάζονται ότι οι μεταλλάξεις επιτρέπουν στους ανθρώπους να λιμοκτονούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι χάνουν βάρος, υπάρχουν σήματα στο σώμα που ωθούν σε αλλαγή, διεγείροντας την όρεξη. «Αυτά είναι πολύ σημαντικά για τον έλεγχο του επιπέδου βάρους», δήλωσε στο BBC News ένας καθηγητής που συμμετείχε στην έρευνα. «Είναι πιθανό ότι όταν οι άνθρωποι χάνουν βάρος με νευρική ανορεξία, δεν έχουν τόσο ισχυρά σήματα για να επιστρέψουν πίσω στο φυσιολογικό», συμπλήρωσε

Η νευρική ανορεξία είναι η πιο θανατηφόρος από όλες τις ψυχιατρικές ασθένειες. Το ποσοστό κυμαίνεται μεταξύ 1% και 4% σε γυναίκες και σε περίπου 0,3% στους άνδρες. Αυτοί που έχουν προσβληθεί μπορούν να έχουν επικίνδυνα χαμηλό σωματικό βάρος και αλλοιωμένη αντίληψη της εμφάνισης του σώματός τους ενώ μπορεί να τρομοκρατηθούν στην ιδέα του να πάρουν βάρος. Ενώ μερικοί τρώνε ελάχιστα, σε βαθμό λιμοκτονίας, άλλοι τρώνε κανονικά, αλλά ασκούνται μέχρι το σημείο που καίγονται περισσότερες θερμίδες από όσες καταναλώνουν.

Η διαταραχή μπορεί να αντιμετωπιστεί με ένα συνδυασμό ψυχολογικών παρεμβάσεων, αλλά αυτά δεν είναι πάντα επιτυχημένοι. Οι γιατροί έχουν εδώ και πολύ καιρό θεωρήσει ότι το οικογενειακό περιβάλλον αποτελεί παράγοντα νευρικής ανορεξίας, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και ευρέως διαδεδομένες πεποιθήσεις μπορεί να είναι λανθασμένες. 

Τα οκτώ γονίδια που προσδιορίζονται στην έρευνα, εξηγούν μόνο ένα μικρό μέρος της ανορεξίας. Όπως συμβαίνει με πολλές ιατρικές καταστάσεις, είναι πιθανό να υπάρχουν εκατοντάδες ή χιλιάδες γονίδια συνολικά που συμβάλλουν στον κίνδυνο ένα άτομο να αναπτύξει τη διαταραχή.

Ο Breen δήλωσε ότι τώρα υπάρχει ανάγκη οι επιστήμονες να μελετήσουν το μεταβολισμό των ανθρώπων με ανορεξία και άλλες διατροφικές διαταραχές για να δουν αν ήταν δυνατό να αναπτυχθούν θεραπείες με βάση το μεταβολισμό ή να εντοπιστούν εκείνοι που κινδυνεύουν από υποτροπή, ένα κοινό πρόβλημα στην ανορεξία. «Η πρόβλεψη της υποτροπής είναι ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε», είπε. Η μελέτη δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Nature Genetics.

Ο Rebecca Park, σύμβουλος ψυχίατρος που μελετά διατροφικές διαταραχές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δήλωσε ότι ενώ η έρευνα δεν παρείχε άμεση λύση, μπορεί να οδηγήσει σε νέους τρόπους αντιμετώπισης της ανορεξίας.«Αυτή η μελέτη προσθέτει κάτι πραγματικά σημαντικό», είπε. «Δίνει το μήνυμα στους πάσχοντες και τις οικογένειές τους, καθώς και στους επαγγελματίες που παρέχουν ή αναπτύσσουν θεραπείες, ότι η ανορεξία δεν μπορεί να θεωρείται μόνο ως μια ψυχιατρική πάθηση».

Με πληροφορίες από BBC/ Guardian 

Τech & Science
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

20 χρόνια μετά την «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», υπάρχει πλέον η τεχνολογία διαγραφής αναμνήσεων;

Tech & Science / 20 χρόνια μετά την «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», υπάρχει πλέον η τεχνολογία διαγραφής αναμνήσεων;

Σίγουρα είμαστε πολύ πιο κοντά στο να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την επιστήμη για να αλλάξουμε τις αναμνήσεις μας, από ό,τι ήμασταν πριν από μια εικοσαετία.
NEWSROOM

σχόλια

1 σχόλια
Ναι αλλά η Τζένη Χειλουδάκη ξέρει καλύτερα από τους γενετιστές του King's College, τους ερευνητές του Chapel's Hill και τους ψυχολόγους του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.https://mikropragmata.lifo.gr/social-media/ta-sygklonistika-logia-tis-tzenis-cheiloudaki-me-aformi-tin-epeteio-thanatou-tis-nanas-karagianni/Φταίνε "οι άλλοι". Δεν υπάρχει ψυχιατρική νόσος, γονίδια που φταίνε, τίποτα. Μόνο "οι άλλοι"... Που φταίνε για τον θάνατο των πασχόντων από νευρική ανορεξία. Είναι όλοι δολοφόνοι αφού τους στέλνουν στο θάνατο.
Μα, η προδιάθεση μπορεί να υφίσταται, αυτή -όμως- δεν συνιστά εκδηλωμένη κατάσταση ή νόσο, υπάρχουν και τα καταλυτικά γεγονότα. Μπορούμε να ξέρουμε -στα σίγουρα- αν π.χ. η Noa Pothoven θα εκδήλωνε ή όχι την condition και το comormorbity αν δεν είχε τις τραυματικές εμπειρίες που είχε; Όχι δεν μπορούμε, αλλά αυτά τα γεγονότα *σίγουρα* δεν θα βοηθούσαν την όποια "προδιάθεση". Η ύπαρξη παραγόντων γενετικών, επιγενετικών κ.λπ., επίσης, δεν ξεπλένει την σκατοψυχιά αγαπητέ μου: τα Καίσαρος Καίσαρι, ούτε θα σπρώξεις κάποιον π.χ. στα άκρα να αυτοκτονήσει, επειδή οι "περισσότεροι" δεν θα αντιδρούσαν αυτοκτονικά.Από εκεί και πέρα ό,τι μπορει να βρεθεί για να βοηθήσει του ανθρώπους μ' αυτό (και οποιοδήποτε άλλο) βραχνά, εννοείται πως είναι άκρως θεμιτό.
Ρε βλαχακι, stay focused μάνα μου.Ουδείς έσπρωξε την τεθνεωσα στην αυτοκτονία.Μην λέμε ό,τι νάναι για να εξυπηρετήσουμε την ατζέντα μας ή για να χαϊδέψουμε τα δικά μας προβλήματα.Είναι, όπως το είχε πει η Μυρσίνη να αποκαλείς κάποιους "δολοφόνους" μόνο και μόνο για να κρύψεις δικά σου θέματα.Είναι σαν κάποιες φεμινίστριες που καθε καλοκαίρι ξεκινάνε το παραμύθι με την "χοντροφοβία" γιατί εκνευρίζονται που η τάδε φίλη τους έχει μεγαλύτερο σουξέ.Άιντε, να τελειώνουμε με τους ανεμόμυλους του Δον Κιχώτη για να μάθουμε επιτέλους ποιοι και πόσοι είναι οι πραγματικοί εχθροί. Όχι οι φανταστικοί.
Και επίσης, άσχετα αν το ξέρεις ή όχι, αναφέρεσαι σε μια ουσιώδη διαφορά αγγλοσαξωνικού και ρωμαϊκού δικαίου.Στο ΗΒ υπάρχει ο λεγόμενος egg shell skull rule που συνοψίζεται στο one must take his victim as they find him.Λεπτομέρειες, αν σε ενδιαφέρουν, εδώ:https://en.wikipedia.org/wiki/Eggshell_skullΣτο ρωμαϊκό δίκαιο (που και αυτό από το ΗΒ αλλά λέμε) ισχύει το nullum crimen, nulla poena sine lege. Δηλαδή δεν υπάρχει έγκλημα αν δεν υπάρχει νόμος που να ορίζει την κακοποιητική συμπεριφορά ως τέτοιο.Λεπτομέρειες εδώ:https://el.wikipedia.org/wiki/Nullum_crimen_nulla_poena_sine_legeΤα τελευταία χρόνια με την παγκοσμιοποίηση αλλά και την πλήρη επικράτηση του αγγλοσαξωνικού δικαίου (κυρίως στο δίκαιο των συμβάσεων) αρκετά δόγματά του έχουν αρχίσει και επηρεάζουν τα κατά τόπους ρωμαϊκά δίκαια.Έτσι έχουμε φτάσει σε διάφορους παραλογισμούς σήμερα: όποιος νιώθει άσχημα θεωρεί ότι έχει αδικηθεί. Και θεωρεί ότι αυτό πρέπει να έχει νομικές συνέπειες για όποιον τον έκανε να νιώσει άσχημα.Αλλά αυτά τα πράγματα απλά δεν είναι λογικά. Δεν γίνεται όλοι μας να συμπεριφερόμαστε σαν όλοι τριγύρω μας να είναι εν δυνάμει ψυχικά ή βιολογικά ασθενείς.Το πρώτο είναι να αναγνωρίσουμε την παθολογική ή την προβληματική ιατρικά κατάσταση. Όχι να κατηγορήσουμε άλλους διότι αυτή η κατάσταση μας κάνει να νιώθουμε άσχημα.Το αυτό και για το λεγόμενο gender dysphoria που μέχρι το 2013 λεγόταν gender identity disorder. Υπάρχει η τάση να μην λέμε ότι κάποια πράγματα είναι παθήσεις ή μη φυσιολογικές ιατρικά καταστάσεις και να λέμε "φταίνε οι άλλοι".Εγώ αυτό που λέω είναι ότι αν θέλουμε να κάνουμε μια τέτοια κουβέντα θα είναι οδυνηρή για αυτούς που λένε "φταίνε οι άλλοι" διότι θα πρέπει να σκαλίσουμε τη ζωή τους και να δούμε τι έχει γίνει, αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Αντί να μιλάμε αορίστως περί ευθύνες άλλων.
Πατέρα.Μην λέμε ό,τι νάναι για να εξυπηρετήσουμε την ατζέντα μας (!?) ή για να χαϊδέψουμε τα δικά μας προβλήματα (!?)+Είναι, όπως το είχε πει η Μυρσίνη να αποκαλείς κάποιους "δολοφόνους" μόνο και μόνο για να κρύψεις δικά σου θέματα (!?)....Απευθύνεσαι σε εμένα ή στην Χειλουδάκη, δεν κατάλαβα. Για την Χειλουδάκη δεν μπορώ να πω κάτι, πάντως, αν απευθύνεσαι σε μένα είσαι ολίγον τι άκυρος."Είναι σαν κάποιες φεμινίστριες που καθε καλοκαίρι ξεκινάνε το παραμύθι με την "χοντροφοβία" γιατί εκνευρίζονται που η τάδε φίλη τους έχει μεγαλύτερο σουξέ" (!?). (Δεν θα έλεγα ότι έχεις πιάσει το jist του θέματος, καθόλου όμως. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω, επίσης, αντιληφθεί γιατί σε ενοχλεί τόσο το θέμα και πώς σε αφορά, ακριβώς. Να τα έλεγες, όμως, με την κα Γεωργή ξέρω γω, που κατά τα λεγόμενα είναι και σουξεδιάρα)."Το αυτό (!?) και για το λεγόμενο gender dysphoria που μέχρι το 2013 λεγόταν gender identity disorder"(Λέω να κρατήσομε και τα διαγνωστικά κριτήρια του Αριστοτέλους για την υστερία πάντως, καθώς και τους βικτωριανούς δονητές: ολ τάιμ κλάσικ)....Όλες οι παραπάνω αναφορές σου ...μαζί με τα δίκαια, είναι αυτό που λέμε "υποδειγματικό" φοκούς γράφοντα, οπότε άσε με κι εμένα να νετάρω τον φακό μου:Ίσως, λέω ίσως, αν έπαυες παντού να βλέπεις "ατζέντες", να ήταν καλύτερα τα πράγματα. Δεν υπονοώ τί-πο-τε παραπάνω και τί-πο-τε λιγότερο απ' αυτά που έγραψα (που ήταν στο generally speaking, το επ' ευκαιρία) και σίγουρα δεν αναφέρθηκα σε ευθύνες νομικές, αυτό αφορά περισσότερο δικά σου κολλήματα.Αν κάποιος π.χ. βιάσει έναν άνθρωπο και ο βιασμένος μετά από x χρόνο σαλτάρει από το μπαλκόνι και βρεθεί στον Κανένα Κόσμο, μπορεί ο βιαστής να μην έχει καμία ποινική ευθύνη όμως έχει βαθύτατη ηθική ευθύνη, ανεξαρτήτως του τι λέει το σουμεριακό δίκαιο, το λατινικό δίκαιο ή το αγγλικό. Αναλογικά και οι ηθικές ευθύνες των ατόμων που εξασκούν συστηματικό (και βαρύ) bullying κ.λπ., κ.λπ..Η ηθική μας, θα όφειλε να μας υποτάσσει, οικιοθελώς, σε συμπεριφορές που δεν θα εξωθούσαν έτερο άτομο στα όριά του (πολλώ μάλλον αν δεν μας έχει βλάψει), έχουμε -τουλάχιστον- αυτήν την ηθική υποχρέωση ως στοιχειωδώς ενσυναίσθητα όντα. Δεν λέω να συμπεριφερόμαστε σ' όλο τον κόσμο λες και είναι αυτοκτονικός στην άκρη της μπαμπακερής κλωστής, λέω να μην συμπεριφερόμαστε ως μαλακοπίτουρες και σκατόψυχοι.Simple as thatxx
Αναφορικά με το πρώτο και το τελευταίο σκέλος.Όχι δεν αναφέρομαι σε εσένα. Αλλά "στις Χειλουδάκηδες". Δηλ. σε όσους και όσες εύκολα κατηγορούνε τους άλλους ενώ τα αίτια του προβλήματός τους συνήθως είναι βιολογικά ή ψυχολογικά. Δικά τους.Επίσης, δεν νομίζω ότι για την συντριπτική πλειοψηφία όσων πάσχουν από ν.α. φταίνε μαλακοπιτουρες και σκατόψυχοι. Διότι αυτό λέει η Τζένη η ωραία στο ποστάρισμά της. Και δυο για τη μέση.Να πούμε για να μην μένουν εντυπώσεις ότι το gender identity disorder δεν άλλαξε όνομα για επιστημονικούς αλλά για κοινωνικούς λόγους. Για να μην στιγματίζονται κοινωνικά όσοι πάσχουν από αυτή τη διαταραχη.Και ναι. Ή χοντροφοβία είναι μια π@π@ριά καμαρωτή πλήρως ανυπόστατη. Όσες την ανασύρουν στη δημοσιότητα κάθε Ιούνη ας ψαχτουνε αναφορικά με το γιατί. Καλύτερα τα 6χρονα με τους φανταστικούς φίλους από τις 40άρες με τους φανταστικούς εχθρούς.