Τέλος στη ζωή της με ευθανασία έβαλε η Παραολυμπιονίκης Marieke Vervoort

Τέλος στη ζωή της με ευθανασία έβαλε η Παραολυμπιονίκης Marieke Vervoort Facebook Twitter
Η Marieke Vervoort επέλεξε την ευθανασία μετά από μάχη με ανίατη και επίπονη ασθένεια
4

Η Παραολυμπιονίκης Marieke Vervoort τερμάτισε τη ζωή της με ευθανασία στην ηλικία των 40 ετών.

Η Vervoort, η οποία κέρδισε χρυσό και ασημένιο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου το 2012 και δύο ακόμα μετάλλια στη διοργάνωση του Ρίο 2016, είχε διαγνωστεί με ανίατη εκφυλιστική μυϊκή νόσο.

Η ευθανασία είναι νόμιμη υπό αυστηρούς όρους στο Βέλγιο και το 2008 η Vervoort υπέγραψε έγγραφα που θα της επέτρεπαν μία μέρα να τερματίσει τη ζωή της. Μια δήλωση των αρχών της πόλης Diest, όπου έμενε η αθλήτρια, αναφέρει ότι η Vervoort έκανε χρήση του δικαιώματός της την Τρίτη το βράδυ.


Η νόσος, από την οποία υπέφερε η Vervoort, της προκαλούσε χρόνιους, δυνατούς πόνους, κρίσεις, παράλυση στα κάτω άκρα και δεν της επέτρεπε να κοιμηθεί.

Τέλος στη ζωή της με ευθανασία έβαλε η Παραολυμπιονίκης Marieke Vervoort Facebook Twitter

Σε μια συνέντευξη στο BBC Radio το 2016, είχε πει: «Μπορεί να αισθάνομαι πολύ, πολύ άσχημα, παθαίνω επιληψία, φωνάζω από τον πόνο, χρειάζομαι πολλά παυσίπονα όπως βάλιουμ και μορφίνη». «Πολλοί άνθρωποι με ρωτούν πώς είναι δυνατόν να έχω τόσο καλές επιδόσεις και να χαμογελάω με όλο τον πόνο που αντιμετωπίζω και το φάρμακα που παίρνω. Για μένα, οι αγώνες με αναπηρικό αμαξίδιο είναι ένα είδος φαρμάκου», είχε πει η Vervoot.

Όταν ρωτήθηκε για το γεγονός ότι είχε υπογράψει έγγραφα για ευθανασία, είπε: «Δίνει μια αίσθηση ανακούφισης στους ανθρώπους. Θα ξέρω πότε δεν αντέχω άλλο. Θα το γνωρίζω όταν έρθει η μέρα και θα είμαι έτοιμη».

Η πόλη Diest δήλωσε ότι ένα βιβλίο συλλυπητηρίων θα είναι διαθέσιμο στο δημαρχείο από την Τετάρτη.

Mε πληροφορίες από Guardian/ BBC

Αθλητισμός
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

2 σχόλια
Αγωνίστηκε πολύ γενναία ξεπερνώντας τα όρια. Το απέδειξε και με το παραπάνω. Σεβαστό δικαίωμα η απόφαση της.Μπράβο σε όσες χώρες (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο) επιτρέπουν σε κατηγορίες ασθενών να πεθάνουν με αξιοπρέπεια, έχοντας νομιμοποιήσει την υποβοηθούμενη αυτοκτονία.Η ελληνικής προέλευσης λέξη ευθανασία (από το «ευ» και το «θανείν») ερμηνεύεται ως καλός, αξιοπρεπής ή ανώδυνος θάνατος, με σκοπό να μειωθεί η ταλαιπωρία του ασθενούς με ανίατη πάθηση.Στο Βέλγιο από το 2002 έχει νομιμοποιηθεί η ευθανασία, η οποία πραγματοποιείται από άλλο άτομο, εκτός από τον ενδιαφερόμενο, κατόπιν απαίτησης του τελευταίου. Η απαίτηση πρέπει να είναι έγγραφη, να εκφράζει την επιθυμία του ατόμου και να συντάσσεται ή να επιβεβαιώνεται εντός πενταετίας, ενώ μπορεί να τροποποιηθεί ή να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή. Ο γιατρός που θα αναλάβει την ευθανασία πρέπει να επιβεβαιώσει ότι ο ασθενής πάσχει από σοβαρή και μη αναστρέψιμη βλάβη, που έχει προκληθεί από ασθένεια ή ατύχημα. Εξαίρεση αποτελούν τα επείγοντα περιστατικά, όπου ο ασθενής έχει χάσει τις αισθήσεις του και ο ιατρός δεν έχει χρόνο για να επαληθεύσει μια πρότερη άρνηση, ως επακόλουθο υπερτερεί το καθήκον παροχής βοήθειας. Επίσης, θεσμοθετήθηκε η δυνατότητα ευθανασίας και σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 18 ετών, εφόσον ο ανήλικος βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ανίατης ασθένειας, υποφέρει από επίμονους, αφόρητους, σωματικούς πόνους, έχει λάβει την έγκριση των γονέων του και έχει συμβουλευτεί ομάδα ειδικών γιατρών.
Θυμήθηκα την ιστορία της άτυχης Brittany Maynard. Ο αγώνας που είχε δώσει πριν 5 χρόνια για αξιοπρεπές τέλος είχε γνωστοποιηθεί σε εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη. Θυμάμαι ακόμη την αγωνία της τις τελευταίες ημέρες, όπως φαινόταν στα μηνύματα της. Πόσο δύσκολο.
Να θυμηθούμε και την υποβοηθούμενη ευθανασία του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου τον Σεπτέμβριο του 2016, όπου ο άνθρωπος αυτός θέλησε να πεθάνει με αξιοπρέπεια, όπως και έγινε και που μετά την κηδεία του με εισαγγελική διαταγή διατάχθηκε η (αναξιοπρεπής) εκταφή του προκείμενου να εξεταστεί τοξολογικά και ιστολογικά για το αν του χορηγήθηκε ενέσιμο, φαρμακευτικό διάλυμα το οποίο προκάλεσε τον θάνατο του.(Ο άνθρωπος άφησε πίσω του επιστολές και βίντεο που εξηγούσε όλους τους λόγους της σεβαστής και αξιοπρεπούς απόφαση του).Ο Αλέξανδρος Βέλιος ήταν ένθερμος υποστηρικτής των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Υπερασπίστηκε με σθένος μέχρι τέλους, το δικαίωμα που έχει ο κάθε άνθρωπος στο να επιλέγει τον τρόπο με τον οποίο θέλει να ζήσει, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θέλει να πεθάνει και μάλιστα ήταν υπέρμαχος της ευθανασίας. Τον τελευταίο καιρό είχε δηλώσει δημόσια πως θα έκανε και ο ίδιος ευθανασία, προτού τον συνθλίψει κυριολεκτικά ο καρκίνος.‘Εγραψε και ένα δοκίμιο 64 σελίδων, πάνω στα μεγάλα θέματα της ζωής και του θανάτου, στο οποίο αφηγείται μεταξύ άλλων την προσωπική του ιστορία και κάνει έναν πολύ σύντομο και περιεκτικό απολογισμό ζωής, ενώ κάνει αναφορά και στα θρησκευτικά, κοινωνικά και ιατρικά ταμπού που καθιστούν την ευθανασία μια τόσο περίπλοκη υπόθεση. Στις 15 Ιουλίου είχε κάνει και την παρουσίαση του βιβλίου του «Εγώ και ο Θάνατός μου» στο Ίδρυμα Μιχάλης ΚακογιάννηςΑνέφερε μεταξύ άλλων: «Η ζωή είναι μία συλλογική πορεία, ακόμα και για τον πιο μοναχικό άνθρωπο. Ο θάνατος, αντίθετα, είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση, επιλογή και απόφαση: το δικαίωμα στο θάνατο συνιστά για μένα το πιο θεμελιώδες ίσως ανθρώπινο δικαίωμα. Σ’ αυτό αποκορυφώνονται η ατομική ελευθερία και η ελευθερία της βούλησης, ο απογαλακτισμός του ανθρώπου από κάθε – θεϊκό, κοινωνικό ή άλλον- καταναγκασμό. Γι’ αυτό ακριβώς το καταπολεμούν όλες οι εξουσίες».