Ιερώνυμος: Η Πολιτεία πρέπει να αποφασίσει αν είναι έτοιμη για τις υιοθεσίες παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια

Ιερώνυμος: Η Πολιτεία πρέπει να αποφασίσει αν είναι έτοιμη για τις υιοθεσίες παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια Facebook Twitter
18

Επιστολή έστειλε ο Αρχιεπίσκοπος της Ελλάδας Ιερώνυμος στον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Ν. Παρασκευόπουλο για την προτεινόμενη επέκταση του "συμφώνου συμβιώσεως", Στην επιστολή του Αρχιεπίσκοπος διατηρεί χαμηλούς τόνους και αποφεύγει τις επιθέσεις, εκθέτοντας στον Υπουργό τις ενστάσεις του και τους προβληματισμούς τους.

O Αρχειπίσκοπος εκφράζει τη γενικότερη δυσαρέσκειά του για το σύμφωνο συμβίωσης το οποίο όπως ο ίδιος λέει πλήττει σημαντικά την ιερότητα του χριστιανικού γάμου και τον θεσμό. Στη συνέχεια εκφράζει τις ανησυχίες του για το πού θα οδηγήσει η επέκταση του συμφώνου στα ομόφυλα ζευγάρια και προειδοποιεί την κυβέρνηση πως σύντομα θα πρέπει να προετοιμαστεί και για το ενδεχόμενο διεκδίκησης υιοθεσιών  

Διαβάστε αναλυτικά την επιστολή:

Ἀξιότιμε κ. Ὑπουργέ,

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς πρώτης ἐπισήμου ἐπικοινωνίας, σᾶς εὐχόμεθα καλή ἐπιτυχία καί εὐόδωση τῆς θητείας σας στό κρίσιμο καί πολυεύθυνο χαρτοφυλάκιο, τό ὁποῖο σᾶς ἀνέθεσε ὁ Πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως, ἐπ' ὠφελείᾳ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.


Συνοδικῇ Ἐντολῇ καί Ἐξουσιοδοτήσει, ἀπευθυνόμεθα ἐπ' εὐκαιρίᾳ τῆς θέσεως στή δημοσιότητα τῆς νομοθετικῆς πρωτοβουλίας τοῦ παρ' ὑμῖν Ὑπουργείου γιά τό λεγόμενο «σύμφωνο συμβιώσεως», ὥστε νά θέσουμε ὑπ' ὄψιν σας τούς προβληματισμούς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κάποιοι ἀπό τούς ὁποίους δέν ἀφοροῦν μόνον στούς νεωτερισμούς τοῦ νέου νομοσχεδίου, ἀλλά στό σύμφωνο ὡς θεσμό, ὡς συνολική ἐπινόηση τοῦ νομοθέτη ἤδη ἀπό τό 2008, ὅταν θεσπίσθηκε στήν χώρα μας, χωρίς πάντως νά ὑπάρχει εἰδική ὑποχρέωση τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἀπό κανένα διεθνές κείμενο.

Προλογίζοντας ἐπισημαίνουμε, σχετικῶς πρός τήν προτεινόμενη ἐπέκταση τοῦ «συμφώνου συμβιώσεως» στά ὁμόφυλα ζευγάρια, ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐπιθυμεῖ νά ἐπαναλάβει καί νά καταστήσει σαφές, ὅπως εἶχε πράξει κατά τήν ἀρχική νομοθέτηση τοῦ συμφώνου τό 2008, ὅτι διαφωνεῖ συνολικῶς μέ τό «σύμφωνο συμβιώσεως», ἐν γένει καί καθ' ἑαυτό.

Καί τοῦτο διότι ἡ Ἐκκλησία τάσσεται ὑπέρ τοῦ χριστιανικοῦ γάμου, προτρέποντας τά ζευγάρια νά ἑνώσουν τίς ζωές τους μέσα σέ μία εὐλογημένη ἀπό τόν Θεό ἔγγαμη σχέση ἀγάπης. Ὁποιαδήποτε ἄλλη μορφή συμβιώσεως ἐκτός χριστιανικοῦ γάμου, εἴτε «πολιτικός γάμος» εἴτε «σύμφωνο συμβιώσεως», ἀπορρίπτεται ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο, ὄχι ἐπειδή ἡ Ἐκκλησία ἐξαντλεῖται σέ στεῖρα ἄρνηση τῆς ἐποχῆς, ἀλλά διότι ἔχει τή δική της θετική καί διαχρο-νική πρόταση πρός τόν ἄνθρωπο, γιά νά ἔχει πληρότητα στή ζωή του. Στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πιστώνεται ἱστορικά ὅτι παρέλαβε τό προχριστιανικό περιεχόμενο τοῦ γάμου καί τόν μετέτρεψε ἀπό διαδικασία ἀγοραπωλησίας τῆς γυναίκας σέ «Μυστήριο μέγα», ὅπως τό ὀνομάζει ὁ Παῦλος στήν «Πρός Ἐφεσίους» ἐπιστολή του (ε΄, 32), σέ ὁμότιμη σχέση συναρπαγῆς ἄνδρα καί γυναίκας καί καταργήσεως τοῦ «ἐγώ», ὅμοια μέ τήν ἀγαπητική σχέση πού ὁ Νυμφίος Χριστός ἔχει μέ τήν Ἐκκλησία του.

Παρ' ὅτι λοιπόν τό «σύμφωνο συμβιώσεως» καμμία σχέση δέν ἔχει μέ τήν πρόταση ζωῆς, πού κομίζει ἡ Ἐκκλησία, θέλουμε νά θέσουμε ὑπ' ὄψιν τῆς Πολιτείας εὐρύτερες παρατηρήσεις γιά τό ἠθικό καί κοινωνικό μήνυμα, πού ἐκπέμπει ὁ θεσμός τοῦ «συμφώνου συμβιώσεως»:


Πρῶτον, ἐπειδή ἡ πολιτική (ἔπρεπε νά) εἶναι καί ἄσκηση ἠθικῆς διαπαιδαγωγήσεως τῶν πολιτῶν, πρέπει νά ἐπισημανθεῖ δημοσίως τό ἠθικό μήνυμα πού στέλνει ἡ Πολιτεία στούς πολίτες μέσῳ τοῦ «συμφώνου συμβιώσεως»: ὅτι ἐπειδή ὁ γάμος φαντάζει στήν σημερινή κοινωνία τῶν εὔκολων λύσεων βαριά εὐθύνη, τό Κράτος θεσπίζει ἕνα νομικό ὑποκατάστατο τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου, μιά δῆθεν «ἐλαφρά μορφή», «μή ἔγγαμης» συμβιώσεως, γιά τήν ὁποία ὅμως ὁ νομοθέτης προβλέπει σχεδόν πλήρη ἐξομοίωσή της μέ τόν γάμο ἀπό πλευρᾶς ἐννόμων συνεπειῶν.

Αὐτή ἡ σκαιά ἀπομίμηση τοῦ γάμου ἀπευθύνεται σέ ὅσους θέλουν νά δημιουργήσουν σχέση καί οἰκογένεια ξεγελώντας τόν ἑαυτό τους ὅτι δέν ἀναλαμβάνουν κάποια σοβαρή εὐθύνη, πού θά τούς ἀκολουθεῖ ἐφ' ὅρου ζωῆς, καί ὅτι μποροῦν ἀνά πᾶσα στιγμή νά ἀποφύγουν τίς δυσκολίες. Ἔτσι, ὁ δημοκρατικός νομοθέτης παραπλανᾶ τούς πολίτες ὅτι δῆθεν τό πρόβλημα τῆς ρευστότητας καί τῆς ἀποτυχίας τῶν σημερινῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων ἔγκειται στήν νομική τους μορφή ὡς «γάμου» ἤ ὡς μή ἔγγαμης «συμβιώσεως». Υἱοθετεῖ δηλαδή τό Κράτος τήν πλαστή εἰκασία ὅτι τό θεσμικό ἀντίδοτο στό σύγχρονο πρόβλημα τῆς ἀνασφάλειας τῶν ἀνθρώπινων σχέσεων εἶναι ἡ «μή ἔγγαμη» συμβίωση, ἐνῶ τό πραγματικό ζήτημα βρίσκεται στήν ἀπουσία βάθους, εἰλικρίνειας, σοβαρότητας καί ἀληθινῆς ἀγάπης, στήν ἔλλειψη διαθέσεως γιά τήν παραμικρή κατάργηση τοῦ ἐγωισμοῦ καί προσχώρηση στό «ἐμεῖς».

Μέσα σ' αὐτήν τήν μορφή ἐξώγαμης συμβιώσεως φυσικά μποροῦν νά γεννηθοῦν παιδιά, γιά τά ὁποῖα ὁ θεσμός τοῦ συμφώνου ἀναγνωρίζει ὡς πατέρα τους τόν «συμβαλλόμενο» ἄνδρα, πού ἔχει ὑπογράψει «ἰδιωτικό συμφωνητικό» μέ τήν «ἀντισυμβαλλόμενη» μητέρα τους. Προβλέπεται ὅμως ὅτι ἡ συμβίωση αὐτή, πού συμφωνεῖται ἐνώπιον συμβολαιογράφου, δέν έχει καμία ὑποχρεωτική ἐλάχιστη διάρκεια, δέν ὑπάρχει ἀνώτατος ἐπιτρεπτός ἀριθμός συμφώνων συμβιώσεως γιά κάποιον, ἐνῶ λύεται ἀνά πᾶσα στιγμή μέ ἁπλῆ ἐξώδικη δήλωση τοῦ ἑνός μέρους πρός τό ἄλλο. Τά παραπάνω χαρακτηριστικά παρέχουν τίς ἐνδείξεις τοῦ αὐτοκαταστροφικοῦ μοντέλου ζωῆς, πού εἰσηγεῖται τό «σύμφωνο συμβιώσεως»: δέν ἔχει σημασία «τίς πταίει», δέν ὑπάρχει κἄν ἡ ἔννοια τῆς εὐθύνης καί τῆς ὑπαιτιότητας, ὅπως στό γάμο, ἀντίθετα ὁποιοσδήποτε μπορεῖ νά ἀποχωρήσει ὁποτεδήποτε, ἐπειδή ἁπλῶς ἄλλαξε γνώμη καί νά συνάψει διαδοχικῶς ἀπεριόριστα σύμφωνα συμβιώσεως. Πρακτικά, ἡ εὐκολία συνάψεως καί λύσεως τοῦ συμφώνου συμβιώσεως, χωρίς μάλιστα ἀριθμητικό περιορισμό, φέρνει τήν Ἑλλάδα, σέ θεσμικό ἐπίπεδο, πολύ κοντά στήν νόμιμη πολυγαμία τῶν μουσουλμανικῶν κοινωνιῶν. 'Επιπλέον τό σύμφωνο συμβιώσεως, ἄν καί διαφημίζεται ὡς νομοθετική πρόοδος, ἀποτελεῖ οὐσιαστικά ἐπιστροφή στήν ρωμαϊκή ἐποχή καί στόν ὁμόλογο θεσμό τῆς «παλλακείας», πού χρησιμοποιήθηκε ἀπό ὅσους συμβίωναν χωρίς πρόθεση ἔγγαμης συμβιώσεως.

Μέσα ὅμως στά σημερινά συμφραζόμενα, τό νομοθέτημα, ἀκολουθώντας ἕνα ἀκραῖο καπιταλιστικό μοντέλο τοῦ ἀτομιστῆ καταναλωτῆ ἀνθρώπου, πού ἔχει μόνο δικαιώματα στήν προσωπική εὐδαιμονία, χωρίς καμία εὐθύνη καί ὑποχρέωση, ἀποτελεῖ νεοφιλελεύθερη ἐπιβράβευση τῆς ἀνευθυνότητας στίς διαπροσωπικές σχέσεις καί τίς ὑποβιβιβάζει σέ ἁπλῆ συναλλαγή ἐνώπιον τοῦ συμβολαιογράφου. Ἡ μεγαλύτερη ἀπαξία τοῦ «συμφώνου συμβιώσεως», ἡ ὁποία πρέπει νά γίνει ἀντιληπτή ἀσχέτως ἐάν κανείς πιστεύει ἤ ὄχι στό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὅτι δίνει τό δικαίωμα ἐγκαταλείψεως τοῦ συντρόφου καί τῶν τυχόν παιδιῶν, σάν νά πρόκειται γιά ὑπαναχώρηση ἀπό κάποια ἐπιπόλαια ἀγορά καταναλωτικοῦ προϊόντος.

Δεύτερον, τό ἐπίκεντρο τῆς ἀνησυχίας μας ἀποτελεῖ ἡ ἴδια ἡ ἀλλοίωση τῆς ἔννοιας τῆς «οἰκογένειας» ἀπό τό Κράτος, πού εἶναι ὑποχρεωμένο κατά τό Σύνταγμα νά τήν προστατεύει καί ἡ ὁποία, μέ τό ἐπίμαχο προϊόν του νομοθετικοῦ σωλήνα, μετατρέπεται σέ ἁπλό συνεταιρισμό καί οἱ σύζυγοι σέ συνεταίρους ἤ ἀντισυμβαλλόμενους. Τὸ Κράτος λοιπόν μή ἀρκούμενο στήν ὑφιστάμενη δυνατότητα ἀναγνωρίσεως τῆς πατρότητας γιά τά τέκνα ἐκτός γάμου, προχωρεῖ πλέον καί στήν θέσπιση τῆς «ἐξώγαμης οἰκογένειας». Οἱ λόγοι, ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων οἱ κοινωνίες διαχρονικά περιέβαλαν μέ νομικό κῦρος τό γάμο καί μέ αὐστηρές διατυπώσεις τήν σύσταση καί τή διάλυση τῆς οἰκογένειας ἦταν, μεταξύ ἄλλων, ἡ ἀνάδειξη τοῦ ἀγαθοῦ τῆς συζυγικῆς πίστεως καί ἡ ἀξίωση τῆς Πολιτείας γιά αἴσθημα εὐθύνης τῶν γονέων ἀπέναντι στά παιδιά, τόσο γιά λόγους ἠθικῆς τάξεως, ὅσο καί γιά λόγους κοινωνικῆς συνοχῆς. Τό γεγονός ὅτι σήμερα καί ἡ συζυγική πίστη καί ἡ ὑπεύθυνη ἀνατροφή τῶν παιδιῶν συμβαίνει νά ἔχουν πληγεῖ, καί μέσα στόν χριστιανικό γάμο, δέν νομίζουμε ὅτι ἀποτελεῖ ἐπαρκῆ δικαιολογία τῆς Πολιτείας γιά μιά βολική ἐπισημοποίηση τῆς ἀποτυχίας τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου νά κρατήσει σχέσεις ζωῆς καί νά ἀναλάβει εὐθύνες. Ἐκτός καί ἐάν ἡ πολιτική ἀντίληψη τοῦ νομοθέτη εἶναι ὅτι τό Κράτος ὀφείλει νά παραμένει ἁπλός παρατηρητής, πού δέν πρέπει νά παρεμβαίνει στό κοινωνικό γίγνεσθαι ἤ ἀκόμα νά δίνει καί ὤθηση στόν κατήφορο, προκειμένου νά μήν κατηγορηθεῖ γιά συντηρητισμό ἤ ὅτι δέν εἰσακούει τό «μήνυμα τῆς ἐποχῆς».

Ἡ ὕπαρξη ἤ μή σταθερῶν οἰκογενειῶν δέν μπορεῖ νά ἀντιμετωπίζεται ἀπό τόν νομοθέτη μόνον ὡς ἀπόρροια τῆς ἐλευθερίας καί ἰδιωτικότητας τῶν πολιτῶν, ὥστε νά τούς παρέχεται τό νομικό δικαίωμα δημιουργίας ἀσταθῶν καί ρευστῶν ἑνώσεων, ἀντί οἰκογενιῶν. Ὀφείλει νά ἀπασχολεῖ τό Κοινωνικό Κράτος ἡ συντήρηση τοῦ οἰκογενειοκεντρικοῦ χαρακτῆρα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὄχι μόνο ὡς ἀποτέλεσμα ὑλικῶν συνθηκῶν, ἀλλά καί μέσῳ τῆς κατάλληλης ἀγωγῆς ὑπεύθυνων πολιτῶν, τήν ὁποία κάθε ἄλλο παρά προά-γει ὁ θεσμός τοῦ «συμφώνου συμβιώσεως». Ἐπειδή ἀφορᾷ σέ ἀνθρώπινες ζωές, ἐνηλίκων καί παιδιῶν, τό πρόβλημα τῆς ἀνεύθυνης δημιουργίας σχέσεων καί παιδιῶν δέν μπορεῖ νά ἀντιμετωπίζεται ἀπό τήν Πολιτεία μέ τήν νοοτροπία προσωρινῶν τακτοποιήσεων, ὅπως ἀντιμετωπίζεται ἡ αὐθαίρετη δόμηση οἰκοδομῶν.

Τρίτον, δεδηλωμένος ἀπό καιρό στόχος τοῦ ὀργανωμένου ἀκτιβισμοῦ γύρω ἀπό τήν θέσπιση συμφώνου συμβιώσεως ὁμόφυλων ζευγαριῶν δέν εἶναι μόνον ἡ νομική ἀναγνώριση τῆς συμβιώσεώς τους, ἀλλά περαιτέρω ἡ κατοχύρωση δικαιώματος γιά ἀπό κοινοῦ ἄσκηση γονικῆς μέριμνας παιδιῶν (μέσα ἀπό υἱοθεσίες, παρένθετες μητέρες κ.λπ.) ἀπό ὁμόφυλα ζευγάρια. Ἡ Πολιτεία πρέπει νά ἀποφασίσει, ἀπό τώρα, ἐάν καθιστώντας θεσμό τοῦ κράτους μας τήν «ὁμοφυλοφιλική συμβίωση», εἶναι ἕτοιμη νά προχωρήσει καί στό ἑπόμενο βῆμα τῆς «ὁμοφυλοφιλικῆς οἰκογένειας», γιά τήν ὁποία ἡ ἴδια θά ἔχει δημιουργήσει τίς ἀξιακές προϋποθέσεις διεκδικήσεώς της, ἀφοῦ εἰσάγει ρητῶς πλέον διατάξεις γιά τό σύμφωνο συμβιώσεως μέσα στό βιβλίο τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα γιά τό οἰκογενειακό δίκαιο. Κατά τόν ἴδιο τρόπο, ὅταν ἡ Πολιτεία τό 2008 καθιέρωσε τό «σύμφωνο συμβιώσεως» μεταξύ ἑτερόφυλων ζευγαριῶν, δέν εἶχε ἀναλο-γισθεῖ ἀπό τότε ποιά θά ἦταν ἡ ἀπάντηση ἀπέναντι στά αἰτήματα γιά τήν ἐπέκτασή του στούς ὁμοφυλοφίλους καί τήν ἐν τῷ μεταξύ ἐκδοθεῖσα καταδικαστική ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου.

Τίς ἀνωτέρω παρατηρήσεις καί ἀνησυχίες σᾶς ὑποβάλλομε ἐπειδή, ὅπως καί ἡ Πολιτεία, ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία διακονεῖ τόν Ἄνθρωπο, ἄν καί μέ ἄλλη στόχευση, τόν ἁγιασμό τῆς ζωής του. Ἡ ἐσχατολογική ὀπτική καί ἡ δισχιλιετής πορεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς ἔχει δώσει τή δυνατότητα μακρόπνοης θεωρήσεως ἀπέναντι στό πολιτειακό ἀξιακό σύστημα ὑπεράνω τῶν προσκαίρων ἀναγκῶν, πού αὐτό συχνά νομίζει ὅτι ἐξυπηρετεῖ. Πέραν τοῦ γεγονότος ὅτι τό σύμφωνο συμβιώσεως ἀποτελεῖ ὀπισθοδρόμηση σέ ἔθιμα καί θεσμούς εἰδωλολατρικῶν ἐποχῶν, ὀφείλουμε, ἐκ λόγων ἀγάπης γιά τόν Ἄνθρωπο, νά προειδοποιήσουμε τήν Πολιτεία ὅτι τό ἐπίμαχο «συμφωνητικό» παρασύρει σέ ἀπατηλή διέξοδο ὅλους ὅσους στοχεύει νά βοηθήσει· εἶναι ἕνα πιστοποιητικό καθωσπρεπισμοῦ, πού κινεῖται μακριά ἀπό τήν ἀλήθεια καί θά περιπλέξει τίς ζωές τους σέ χειρότερες περιπέτειες.

Μέ τήν πεποίθηση ὅτι τυγχάνει τῆς κατανοήσεώς σας ἡ σημασία τῶν ὡς ἄνω ἐκτεθέντων, καί μέ τήν ἐλπίδα ὅτι στόν σχεδιασμό καί στίς ἀποφάσεις σας θά συνεξετάσετε τίς σχετικές θέσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σᾶς ἀπευθύνουμε τήν εὐχή ὁ Θεός νά σᾶς εὐλογεῖ καί νά σᾶς ἐνισχύει στά εὐθυνοφόρα καθήκοντά σας.

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Μεθώνης Κλήμης

18

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

11 σχόλια
Αν έπρεπε να διαλέξω μεταξύ αυτού και του Άνθιμου, αυτόν θα τον διάλεγα και για παππού μου! Καλά έχουμε λίγο δρόμο μπροστά μας, αλλά τουλάχιστον αυτόν δεν θες να τον πλακώσεις στις μπουνιές on sight. Συμφωνώ μεν ότι το σύμφωνο συμβίωσης είναι ένα αχρείαστο υποκατάστατο του γάμου, αλλά όχι του θρησκευτικού. Υπάρχουν πολλοί λόγοι όλοι έγκυροι για να μη θέλει κάποιος να κάνει θρησκευτικό γάμο. Από την άλλη πιστεύω ότι ο πολιτικός γάμος σαν συμβόλαιο προστατεύει καλύτερα το ζευγάρι από νομική άποψη, τώρα για πάρτυ και δεξιώσεις, ο καθένας ξέρει να αποφασίσει για τον εαυτό του. Τώρα για την αλλοίωση της οικογένειας, όλοι έχουμε παραδείγματα από χριστιανούς της εκκλησίας με γάμο με παππά και με κουμπάρο που δεν είχαν ιδιαίτερους ενδοιασμούς να παρατήσουν οικογένειες γυναίκα/άντρα και παιδιά, και από την άλλη ανθρώπους ανύπαντρους που ασχολούνται κανονικότατα με την οικογένειά τους οπότε δεν νομίζω ότι ο γάμος αυτός καθεαυτόν είναι που θα βάλει τον άλλο σε τάξη. Ας μη μιλήσω για το τρία. Μάλλον ας μιλήσω. Εδώ η κοινωνία είναι έτοιμη να κυκλοφορεί ο Βενιζέλος και ο Πάγκαλος με ύφος 200 καρατίων, το καλό που της θέλω να ετοιμαστεί γρήγορα για υιοθεσίες από ομοφυλόφιλους! Βλέπεις κάτι ζευγάρια που έχουν τόση αγάπη να δώσουν αλλά δεν τους το επιτρέπουν οι συνθήκες. Και άλλοι έχουν ευκαιρίες και τις χαραμίζουν! Αλέξη νομιμοποίησε τις υιοθεσίες και σε ψηφίζω.
Και γιατί δεν πρέπει να έχουν οι πολίτες (πιστοί τε και άπιστοι, γκέι και στρέιτ) όλες τις δυνατές επιλογές???? Και γιατί όταν κάποιος τα κακαρώνει , η περιουσία του υποχρεωτικά να πηγαίνει σε άκυρους συγγενείς (βλ. θεία Μαγδάλω στα Φάρσαλα) κι όχι στον δια βίου σύντροφό του??? Γιατί ουσιαστικά με το σύμφωνο διασφαλίζεται ΚΑΙ αυτή η παράμετρος: η φροντίδα γι' αυτόν/ην που αγαπάς. ΗΜΑΡΤΟΝ Παναγιώτατε!!!!
Την σύγκληση της Ιεραρχίας έχει ζητήσει και ο Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος εδώ http://radio936.blogspot.com/2015/06/blog-post_900.html. Ωστόσο κάνει εκτενή αναφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα όσο και στο θέμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Προφανώς υπάρχει προβληματισμός για τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης, που ΔΕΝ την αφορούν εξάλλου καθώς είναι πολιτική απόφαση με βάση τους διεθνείς νόμους. Πάντως φαίνεται ότι η Εκκλησία δεν θα καταδικάσει το Σύμφωνο αλλά διατηρεί επιφυλάξεις για το θέμα της υιοθεσίας και τις προεκτάσεις του. Σε κάθε περίπτωση δεν έχουν το δικαίωμα δύο άνθρωποι να ζήσουν μαζί ως το τέλος της ζωής τους ανεξάρτητα από το φύλο? Να έχουν κάποιον δίπλα τους ως οντότητα? ΤΟ Σύμφωνο είναι νομικό εργαλείο για όλα και δεν αποτελεί κάτι άλλο. Ο πολιτισμός μας δεν εξελίσσεται πλέον με βάση την ελεύθερη βούληση?
Πιστεύω ότι ο γάμος ή το σύμφωνο συμβίωσης ως θεσμοί που έχουν έννομες συνέπειες πρέπει να ρυθμίζονται από την Πολιτεία πρωτίστως. Όποιος είναι θρησκευόμενος και θέλει και την ευλογία του Θεού, κανείς δεν τον εμποδίζει να κάνει θρησκευτικό γάμο. Υ.Γ. Πρέπει, εντούτοις, να ομολογήσω ότι το κείμενο το διακρίνει μια νηφαλιότητα, στην οποία δεν μας είχε συνηθίσει η Εκκλησία.
Εσείς κ.Αρχιεπίσκοπε, έχετε προσπαθήσει να κάνετε σχέση ζωής?Τι σας νοιάζει πως θα διευθετήσουν τις ζωές τους οι άνθρωποι?ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΦΟΡΑ!!!Παίζεται πάλι το έργο (η εκκλησία εμπόδιο σε κάθε εκσυγχρονισμό της κοινωνίας)Εχουμε δει πολλά επεισόδια στη ζωή μας:(αυτόματο διαζύγιο, πολιτικός γάμος, αμβλώσεις, περιουσία κτλ.)Δεν έχουν καταλάβει, ότι εδώ κυβερνούν οι πολιτικοί και όχι οι παπάδες.
Διότι είναι πολύ πιο επιθυμητό να μεγαλώνουν τα παιδιά σε ορφανοτροφεία χωρίς γονείς από το να έχουν γονείς του ίδιου φύλου...οκ! Επίσης, ως τι ακριβώς μιλάει ο Ιερώνυμος και γενικά η εκκλησία; Ως κράτος; Ας ηρεμήσουν λίγο και ας τους βάλει επιτέλους κάποιος στη θέση τους.
Δεν αφορούν όλες οι περιπτώσεις υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, "παιδιά που μεγαλώνουν σε ορφανοτροφεία".Υπάρχουν και αυτά που γίνονται "παραγγελίες" σε φίλες/φίλους που θέλουν να εξυπηρετήσουν την επιθυμία των φίλων τους και που έρχονται στη ζωή χωρίς κανείς να τα ρωτήσει αν θέλουν να μεγαλώσουν χωρίς μητέρα ή χωρίς πατέρα.Να τα λέμε κι αυτά νομίζω. Άλλο ο γάμος, άλλο η υιοθεσία. Το πρώτο (ή, μάλλον, οι νομικές συνέπειες που συνεπιφέρει η νομική αναγνώριση μίας σχέσης μεταξυ συναινούντων ενηλίκων) είναι δικαίωμα, το δεύτερο, λυπάμαι, όχι.
Ε τότε αγαπητέ μου να εξαναγκάζουμε και τις single μητέρες σε έκτρωση γιατί ποιος ρώτησε αν θέλει το παιδί να έρχεται στον κόσμο χωρίς πατέρα; Επίσης, αν πεθάνει η μητέρα στη γέννα ή ο πατέρας πεθάνει όταν το παιδί μόλις έχει γεννηθεί τότε να αναγκάζουμε να βρουν οι εναπομείναντες γονείς πάραυτα σύντροφο για να μη μεγαλώσει μονογονεϊκά το παιδί αλλιώς να το ρίχνουμε στον καιάδα. Σου ακούγονται λογικά όλα αυτά; Διότι είναι για εμένα τόσο παράλογο όσο αυτά που λες εσύ. Ακόμα κι αν γίνει ένα παιδί με παραγγελία το πρόβλημα το δικό σου ποιο είναι; Επειδή σε ενοχλεί εσένα η σεξουαλική του προτίμηση των γονιών; Κι εγώ που νόμιζα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και έχουν ίσα δικαιώματα. Προφανώς κάποιοι θεωρούν τον εαυτό τους πιο ίσο από τους άλλους." Άλλο ο γάμος, άλλο η υιοθεσία. Το πρώτο (ή, μάλλον, οι νομικές συνέπειες που συνεπιφέρει η νομική αναγνώριση μίας σχέσης μεταξυ συναινούντων ενηλίκων) είναι δικαίωμα, το δεύτερο, λυπάμαι, όχι."Βασικά, δε θέλω να σου το χαλάσω αλλά λυπάμαι που θα το κάνω, η υιοθεσία είναι επίσης δικαίωμα. Χαίρομαι ωστόσο που επιτρέπεις σε ομόφυλα ζευγάρια να παντρευτούν, σου είναι υπόχρεοι.
@ trololo 21:07H ευκολία σας να βγάζετε συμπεράσματα συνάδει απολύτως με το username σας.Όλες αυτές οι περιπτώσεις που αναφέρατε δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που είπα εγώ. Αναφέρθηκα συγκεκριμένα σε παιδια - παραγγελίες, που αποκτώνται επειδή ''γίνεται'' χωρίς να αναρωτηθούμε αν πρέπει. Ποιός σας είπε επίσης ότι με ενοχλεί ο σεξουαλικός προσανατολισμός (και όχι ''προτίμηση'') οποιουδήποτε? Βοηθάει περισσότερο στο επιχείρημά σας και λίγη γενίκευση και λάσπη ε?Τέλος, αν η υιοθεσία ήταν δικαίωμα, θα ήταν και απαιτητή στα δικαστήρια. Υπάρχουν αυστηρές προυποθέσεις- και πολύ καλώς κάνουν και υπάρχουν.Άποψή μου είναι ότι στην υιοθεσία εμπλέκεται και μια ακόμη ανθρώπινη ζωή που έχει και αυτή δικαιώματα- δικαίωμα σε μια μάνα και έναν πατέρα. Διαφωνώ στο ότι το παιδί δε θα χει μητέρα ή πατέρα απ΄την αρχή της ζωής του, επειδή έτσι αποφάσισαν κάποιοι άλλοι. Θεωρώ ότι το ιδανικό είναι να μην στερείται κανεναν από τους δύο. Ξέρω, δεν είναι δημοφιλής άποψη εδώ μέσα, αλλά there you go..Trollolo, τρολάρετε ελεύθερα. Δεν συνηθίζω τους διαλόγους. Μην δημιουργείτε εντυπώσεις όμως ρε γαμώτο. Είμαι συγκεκριμένος.Φιλικά
"H ευκολία σας να βγάζετε συμπεράσματα συνάδει απολύτως με το username σας."Δε ξέρω τι σημαίνει το δικό σας και ειλικρινά δε με ενδιαφέρει αλλά μάλλον συμπεράσματα βγάλατε εσείς γρηγορότερα από εμένα τα οποία πάτε να περάσετε ως "φυσιολογικά" επειδή εσείς τα θεωρείτε τέτοια."Όλες αυτές οι περιπτώσεις που αναφέρατε δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που είπα εγώ."Δεν είπα ποτέ πως είχαν σχέση με αυτά που είπατε. Όπως είπα, τα θεωρώ τόσο παράλογα όσο αυτά που αναφέρατε εσείς στο προηγούμενο σχόλιό σας. Σας προτρέπω να διαβάζετε προσεκτικά άλλη φορά τα σχόλιά μου."Αναφέρθηκα συγκεκριμένα σε παιδια - παραγγελίες, που αποκτώνται επειδή ''γίνεται'' χωρίς να αναρωτηθούμε αν πρέπει."Θεωρώ πολύ αλαζονικό να νομίζει κάποιος ότι εκείνος θα κρίνει αν "πρέπει" να "παραγγείλει" ένα παιδί. Στην ίδια κατηγορία των παιδιών κατά παραγγελία θα βάζατε και ένα φυσιολογικό (κατά εσάς, δηλαδή άνδρας και γυναίκα ΜΟΝΟ) ζευγάρι που χρησιμοποιεί εξωσωματική γονιμοποίηση; Διότι και αυτό κατά παραγγελία είναι, άρα "αφύσικο", και φαντάζομαι εξίσου μεμπτό, όχι;"Ποιός σας είπε επίσης ότι με ενοχλεί ο σεξουαλικός προσανατολισμός (και όχι ''προτίμηση'') οποιουδήποτε? Βοηθάει περισσότερο στο επιχείρημά σας και λίγη γενίκευση και λάσπη ε?"Εσείς το είπατε εμμέσως όταν θεωρείσατε αφύσικο να μεγαλώνει ένα παιδί με γονείς του ιδίου φύλου. Επίσης, δε συνηθίζω να ρίχνω λάσπη αλλά να εκθέτω γεγονότα και καταστάσεις. Αν δε σας βολεύουν, δε φταίω εγώ. Άλλωστε καθόλου δε με ενδιαφέρει να ρίξω λάσπη σε έναν άγνωστο..."Τέλος, αν η υιοθεσία ήταν δικαίωμα, θα ήταν και απαιτητή στα δικαστήρια. Υπάρχουν αυστηρές προυποθέσεις- και πολύ καλώς κάνουν και υπάρχουν."Δεν κρίνει ένα δικαστήριο τι είναι δικαίωμα και τι όχι. Ωστόσο, αν ένα ζευγάρι έχει δικαίωμα στην υιοθεσία τότε είναι δικαίωμα για οποοδήποτε ζευγάρι ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Αυτό είναι ισότητα και δημοκρατία. Μάλλον μπερδεύετε τα πολιτεύματα. Μην το εκλάβετε ως λάσπη και γενίκευση κι αυτό όμως...αυτό που δείχνετε εκφράζω. Συμφωνώ ωστόσο στην αυστηρότητα των κριτιρίων με κυριότερο την αγάπη που δίνεται σε ένα παιδί από γονείς ανεξαρτήτως φύλου. Κάνω λάθος;"Άποψή μου είναι ότι στην υιοθεσία εμπλέκεται και μια ακόμη ανθρώπινη ζωή που έχει και αυτή δικαιώματα- δικαίωμα σε μια μάνα και έναν πατέρα."Άρα θα ξαναπώ ότι σύμφωνα με εσάς ούτε μια single μητέρα είναι φυσιολογική και αποδεκτή από εσάς αφού το παιδί θα μεγαλώσει χωρίς πατέρα. Γι'αυτό χρησιμοποίησα προηγουμένως τα παραδείγματα, το καταλάβατε καλύτερα μήπως τώρα;"Θεωρώ ότι το ιδανικό είναι να μην στερείται κανεναν από τους δύο."Μα δυο γονείς θα έχει κι αν υιοθετηθεί από ομόφυλο ζευγάρι, δε χρειάζεται να είναι διαφορετικού φύλου για να μεγαλώσει σωστά. Εκτός κι αν έχετε κάποιο παράδειγμα να δώσετε για παιδιά ομόφυλων ζευγαριών που μεγάλωσαν άσχημα διότι εγώ έχω να σας δώσω άπειρα παραδείγματα παιδιών απο "φυσιολογικά" ζευγάρια που μεγάλωσαν πολύ άσχημα και δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις δε μεγάλωσαν..."Ξέρω, δεν είναι δημοφιλής άποψη εδώ μέσα, αλλά there you go.."Αν θεωρείτε μη δημοφιλή άποψη την έλλειψη δημοκρατίας, την έλλειψη ισότητας και την ρατσιστική διάθεση τότε χαίρομαι που δεν είναι δημοφιλής άποψη εδώ μέσα."Trollolo, τρολάρετε ελεύθερα. Δεν συνηθίζω τους διαλόγους. Μην δημιουργείτε εντυπώσεις όμως ρε γαμώτο. Είμαι συγκεκριμένος."Φυσικά και τρολλάρω ελεύθερα διότι σκέφτομαι δημοκρατικά. Εσάς ωστόσο δε χρειάζεται να σας τρολλάρω εγώ...το καταφέρνετε μια χαρά και μόνος σας. Ελπίζω να έγινα κι εγώ εξίσου συγκεκριμένος με εσάς.Φιλικά και δημοκρατικά
Kαλά, δε θα σας ακολουθήσω στην αυθαιρεσία περί ρατσισμού κλπ :-)Πάντως: σχοινοτενή σεντόνια, σχολιαςμός παραγραφο-την-παραγραφο, συνήθως με βάςη αυτά που έχουμε στο κεφάλι μας και όχι αυτά που εννοεί ο άλλος, επίθεση κατά μέτωπο και ειρωνία...Αν δεν είχε γίνει βλαχάκι (το), αν η γλώσσα σας ήταν λίγο πιο εξυπνακίστικη και αν επιδεικνύατε κάποιο ταλέντο στο googling, θα ορκιζόμουν ότι είστε η Πενταγιώτισσα!
Θα σας απογοητεύσω το ξέρω αλλά δεν είμαι ούτε η Πενταγιώτισσα, ούτε κι ο Πενταγιώτης. Σας πέρασε από το μυαλό ότι υπάρχει μια περίπτωση παραπάνω από ένα άτομο να έχει διαφορετική άποψη από εσάς ή θεωρείτε ότι είμαι ο μοναδικός στον κόσμο κι άρα έχω 15 λογαριασμούς για να στηρίζω τις θέσεις μου; Έχω μόνο αυτόν τον λογαριασμό καθώς δε βλέπω την ανάγκη να έχω περισσότερους. Ειρωνεύομαι όσους με ειρωνεύονται μόνο, όσο για τα μακροσκελή σχόλιά μου, δε σας ανάγκασε κανείς να τα διαβάσετε ή ακόμα περισσότερο να απαντήσετε."Kαλά, δε θα σας ακολουθήσω στην αυθαιρεσία περί ρατσισμού κλπ :-)"Δε χρειάζεται, ειλικρινά. Νομίζω ο καθένας μπορεί να καταλάβει τις θέσεις και τις ιδέες του καθενός από εμάς. Είστε ελεύθερος να έχετε όποια άποψη θέλετε, αυτό όμως δεν την κάνει απαραίτητα σωστή. Ωστόσο σε μια δημοκρατία θα πρέπει να σέβεται ο καθένας κάθε μέλος της κοινωνίας και να το αντιμετωπίζει ως ίσο αλλιώς υπάρχουν άλλες χώρες όπου μπορείτε να νιώσετε πιο ελεύθερος.Φιλικά πάντα...
Είδαμε και τόσα χρόνια που ευλογούσε ο Πανάγαθος, που έχουμε φτάσει... Γιατί φυσικά εστιάζουμε μόνο σε ό,τι αντιτίθεται των θεσμών της εκκλησίας! Κατά τα άλλα μόκο γιατί θίγονται συμφέροντα!
Δεν πρόκειται να περάσει ποτέ από την βουλή τέτοια πρόταση σε αναθεώρηση, η εκκλησία σαλαγάει ακόμα πολλούς ψήφους Μόνο με δημοψήφισμα μπορεί να δεσμευτεί η βουλή για διαχωρισμό.