Έκλεισαν όλα τα Pizza Hut της Θεσσαλονίκης

Έκλεισαν όλα τα Pizza Hut της Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
29

Έκλεισε και το τελευταίο κατάστημα της αλυσίδας Pizza Hut στη Θεσσαλονίκη, στη λεωφόρο Νίκης,  μετά από αυτά στην Καλαμαριά και στη Χαριλάου.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας απέκλεισε πάντως κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να φύγει η Pizza Hut από την Ελλάδα. Σύμφωνα με τον ίδιο, αιτία των λουκέτων  είναι η κρίση στον κλάδο της εστίασης αλλά και τα υψηλά λειτουργικά κόστη των καταστημάτων στη Θεσσαλονίκη.

Εργαζόμενοι στο κατάστημα της Θεσσαλονίκης αναφέρουν σύμφωνα με το thestival.gr ότι τους ζητήθηκε να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με μειωμένες αποδοχές, τις οποίες και αρνήθηκαν.


Την πληροφορία αυτή επιβεβαιώνει η Food Plus, προσθέτοντας πως με αυτό τον τρόπο κρατήθηκαν στη ζωή τα 25 καταστήματα της Αθήνας με 350 εργαζόμενους.

Επίσης η εταιρεία ανακοίνωσε: ''Παραμένει δέσμευση της Διοίκησης της Εταιρείας μας να συνεχίσει η Pizza Hut δυναμικά, και να παραμείνει ενεργά δραστήρια στην Ελλάδα, με άρτια λειτουργικά αλλά και οικονομικά βιώσιμα εστιατόρια, που όχι μόνο να διαφυλάττουν, αλλά και να ενισχύουν τα υψηλότητα επίπεδα ποιότητας τόσο του προϊόντος μας όσο και της εξυπηρέτησης των πελατών μας. Στην παρούσα φάση, και με τα παρόντα δεδομένα, δεν είναι στις σκέψεις της εταιρείας το κλείσιμο και άλλων καταστημάτων. Αντιθέτως, όταν και εφόσον οι συνθήκες το επιτρέψουν στο εγγύς μέλλον, η Food Plus ευελπιστεί σε περαιτέρω επέκταση του δικτύου της, συνεχίζοντας προς το παρόν να εστιάζει στην προσπάθεια για ανάπτυξη νέων πρωτοποριακών προϊόντων, όπως και προϊόντων και υπηρεσιών χαμηλής τιμής''.

29

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

11 σχόλια
Ενώ ο "Νοών Νοείτω" έχει αρκετό δίκιο σε αυτά που λέει, ειδικά στο θέμα της απληστίας του κεφαλαίου, φαίνεται να μην βλέπει τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας. Να σημειώσω από τώρα ότι περισσότερα λεφτά φαγώθηκαν από πολιτικούς και πολιτικάντηδες παρά για μισθούς υπαλλήλων κλπ. Έχουμε και λέμε λοιπόν: έχουμε μια χώρα που επί μακρόν και εσκεμμένα έχει αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Για πολλά χρόνια, δηλαδή, εισήγαγε περισσότερα προϊόντα από όσα εξήγαγε. Έχουμε μια χώρα που σπατάλησε όποιο πακέτο της ΕΕ και αν της δόθηκε. Έχουμε μια χώρα που επί 30 χρόνια έχει μόνο ελλειμματικούς προϋπολογισμούς.Λέει ο φίλτατος ότι δεν φταίνε οι κομματικοί στρατοί. Κι όμως φταίνε περισσότερο από όσο μπορεί να φανταστεί. Δεν ξέρω την ηλικία του και αν θυμάται την «χρυσή» δεκαετία του 1980. Εκείνη την δεκαετία είχαμε μια σειρά παραδόξων στα οποία αντέδρασαν όσοι έβλεπαν που πήγαιναν τα πράγματα αλλά εις μάτην, ελέω του κομματικού στρατού που είχε δημιουργηθεί. Να θυμηθούμε εδώ ότι η κάθε οικονομία έχει τέτοιους μισθούς όσο το επιτρέπει η ανάπτυξή της. Τι έγινε τότε; Τότε και μέσα σε διάστημα λιγότερο των 4 ετών υπερδιπλασιάστηκε ο μισθός των δημοσίων υπαλλήλων. Έτσι, ενώ μέχρι το 1981 ο ιδιωτικός υπάλληλος/εργάτης αμείβονταν κατά πολύ περισσότερο από τον δημόσιο υπάλληλο, συνυπολογιζόμενου βέβαια του γεγονότος ότι ο εργάτης και περισσότερες ώρες δούλευε και περισσότερο παρήγαγε, το 1984 ο δημόσιος υπάλληλος αμείβονταν όσο ακριβώς ο εργάτης με λιγότερες ώρες εργασίας από τον εργάτη. Ταυτόχρονα πολλοί ήταν αυτοί που «τακτοποιήθηκαν» σε θέσεις του δημοσίου κατά παράβαση κάθε οργανογράμματος υπηρεσιών. Έτσι, φτάσαμε σε παράδοξα όπως το να αμείβεται φύλακας, απόφοιτος δημοτικού, με 2000 ευρώ καθαρά μηνιαίως την ίδια στιγμή που ο Πολιτικός Μηχανικός ξεκινούσε την καριέρα του ως υπάλληλος επιχείρησης με 1.200 ευρώ καθαρά. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι κομματικοί στρατοί. Όσον αφορά τα πακέτα Ντελόρ είναι κοινός τόπος ότι μετατράπηκαν σε βίλες και αυτοκίνητα έως και γαρδένιες στα σκυλάδικα της εποχής. Ήταν επίσης η εποχή που ισχυροποιήθηκαν τα σωματεία πέρα από κάθε λογική και που εμπεδώθηκε στο μυαλό των συνδικαληστών ότι "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη". Φτάσαμε σε μια ιδιότυπη σχέση εργοδότη - εργαζόμενου στην οποία ο εργάτης θεωρούσε εκ προοιμίου ότι ο εργοδότης είναι ο φυσικός εχθρός του. Reality check: τέτοια λογική δεν πρόκειται κανείς να την συναντήσει σε κράτη του δυτικού κόσμου πλην αυτών που ανήκαν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η πραγματικότητα είναι ότι λίγοι ήταν οι γνήσιοι κεφαλαιοκράτες στην Ελλάδα. Οι περισσότερες επιχειρήσεις ήταν μικρομεσαίες έως μεσαίες οπότε δεν υπήρχε βασικά λόγος για τόση εχθρότητα εκ μέρους των εργατών. Η αλήθεια είναι πάντως ότι λόγω τις αδιαλλαξίας που επέδειξαν τα σωματεία καταλήξαμε να κλείσουν διάφορα εργοστάσια: από την "Πειραϊκή Πατραϊκή", την "Πονυ" - την μόνη ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία που είχαμε, μέχρι και το εργοστάσιο συναρμολόγησης αυτοκινήτων της Νισσάν στον Βόλο. Τι καταφέραμε εκείνη την δεκαετία; Καταρχάς να αυξήσουμε το χρέος αλλά και να καταστρέψουμε κάποιες από τις πιο παραγωγικές μας επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα, ενώ η τότε ΕΟΚ εκσυγχρόνιζε και αναδιάρθρωνε τους παραγωγικούς της τομείς εμείς απλά ροκανίζαμε τα κονδύλια που μας δίνονταν για να κάνουμε το ίδιο. Προτιμήσαμε πχ να πετάμε τα ροδάκινα στις χωματερές παίρνοντας αποζημίωση από την ΕΟΚ για αυτήν την πρακτική αντί είτε να "πατήσουμε" πόδι ώστε να ισχυροποιήσουμε την θέση των ελληνικών προϊόντων είτε να στρέψουμε τους αγρότες σε άλλες καλλιέργειες με ίδιες αποδόσεις αλλά καλύτερη θέση στην παγκόσμια αγορά. Η παγκόσμια αγορά είναι πάντα μεταβαλλόμενη και όποιος μένει στατικός στο τέλος καταστρέφεται.Θα ρωτήσει κανείς: μα τί σχέση έχουν αυτά που έγιναν το 1980 με αυτά που γίνονται σήμερα; Όπως είπα την δεκαετία του 1980 το χρέος αυξάνονταν πολύ γρήγορα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Για να μην πτωχεύσει η χώρα οι τότε κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν το μόνο όπλο που είχαν: το νόμισμα. Όταν, λοιπόν, δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα δάνεια που είχαν πάρει εξέδιδαν νέο χρήμα ώστε να καλύψουν τα ποσά που χρειάζονταν. Αυτό όμως σήμαινε ότι το νόμισμα υποτιμούνταν, ο πληθωρισμός αυξάνονταν (μεσοσταθμικά ήταν στο 10% ενώ το 1991 είχε φτάσει μέχρι και το 23%), λόγω της τιμαριθμικής προσαρμογής οι μισθοί αυξάνονταν αυτόματα με αποτέλεσμα να έχουμε πάλι αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο το οποίο με την σειρά του σήμαινε νέα ανάγκη δανεισμού κοκ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι κάπου κοντά στο 1987 η δραχμή υποτιμήθηκε μέσα σε μια νύχτα 20%. Δηλαδή είχε κανείς 1000 δραχμές στην τσέπη και την επόμενη ημέρα είχαν αξία 800 δραχμών. Παίρναμε νέα δάνεια, λοιπόν, τα οποία γίνονταν όλο πιο μακροχρόνια. Αντί για γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου εκδώσαμε ομόλογα δεκαετούς διάρκειας, τα οποία είχαν επιτόκιο περίπου στο 10%-15%. Αυτό σημαίνει ότι την στιγμή της λήξης τους έπρεπε να πληρώσουμε σε τόκους άλλο ένα κεφάλαιο περίπου. Όσο διαχειριζόμασταν εμείς το νόμισμα δεν είχαμε ιδιαίτερο πρόβλημα πάντως. Το 1997 συμφωνήσαμε να μπούμε στο ευρώ. Αυτή ήταν βασικά η καταστροφή μας. Διότι μπαίνοντας στο ευρώ δεν μπορούσαμε να κάνουμε παιχνίδια υποτιμήσεων - άλλος είχε πλέον τον έλεγχο του νομίσματος και όχι εμείς. Έτσι, δεν υπήρχε τρόπος να πληρωθούν τα δάνεια με εύκολο τρόπο. Δεν μπορούσαμε, δηλαδή, να εκδώσουμε όσα ευρώ μας λείπουν και να αποπληρώσουμε τα ομόλογα. Κι έτσι καταστράφηκε εντελώς η οικονομία μας δεδομένου ότι μέχρι το 2001 είχε καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς η δευτερογενής παραγωγή, οι περισσότερες εξαγωγικές επιχειρήσεις του παρελθόντος είχαν φύγει για άλλη γη - άλλα μέρη κλπ. Δεν είχαμε δηλαδή την παραγωγική δυνατότητα για να καλύψουμε την διαφορά των χρημάτων. Ακόμα και ο ρυθμός ανάπτυξης εν όψει Ολυμπιάδας του 4%-6% δεν ήταν αρκετός δεδομένου ότι τα δάνεια που αποπληρώναμε είχαν επιτόκιο 10-15% (το 2004 αποπληρώσαμε δάνεια που είχαν ληφθεί το 1994).Αρκετά όμως με την ιστορική αναδρομή. Ας έρθουμε και στο προκείμενο. Θα ρωτήσει κανείς: είναι αναγκαία η μείωση μισθών στην Ελλάδα του 2013; Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς το ζήτημα. Πρακτικά χρειάζεται εξορθολογισμός στην βάση των μεγεθών της οικονομίας όλων των μισθών. Φυσικά αυτοί που θα έπρεπε να φέρουν το μεγαλύτερο βάρος είναι όλοι αυτοί που είχαν δυσανάλογα υψηλούς μισθούς για την θέση που κατείχαν, κάτι που ποτέ δεν συνέβη. Από την άλλη μας λένε οι ιθύνοντες ότι πρέπει να καταστεί ανταγωνιστική η οικονομία μας ώστε να προσελκύσουμε νέες επενδύσεις. Συγνώμη αλλά το τελευταίο είναι μια μπούρδα και μισή. Η Γερμανία ανέκαθεν είχε υψηλότερους μισθούς από την Ελλάδα αλλά παρ' όλα αυτά η οικονομία της και ανταγωνιστική είναι και προσελκύει επενδύσεις. Ένας απλός σχεδιαστής στην BMW, αυτός δηλαδή που απλά μεταφέρει τα σχέδια των μελετών σε ηλεκτρονική μορφή, αμείβεται σήμερα με 1500-2000 ευρώ. Η αντίστοιχη θέση στην Ελλάδα έχει μισθό το πολύ 1.000 ευρώ. Ποια είναι η διαφορά; Η διαφορά είναι ότι η Γερμανία έχει σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον. Το φορολογικό και μισθολογικό κόστος είναι δεδομένο για τα επόμενο 30 χρόνια περίπου. Εκεί δεν αλλάζουν την φορολογία ιδιωτών και επιχειρήσεων κάθε 6 μήνες ούτε επιβάλλουν υψηλές έκτακτες εισφορές από το πουθενά. Παράδειγμα: τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα είχαμε άνθηση των επενδύσεων στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ενώ υπήρχε ένα δεδομένο φορολογικό περιβάλλον ήρθε ξαφνικά το κράτος και επέβαλλε 30% έκτακτη εισφορά επί του τζίρου. Ας μου βρει κάποιος κάποιον τρόπο ώστε να πείσει τους επενδυτές να έρθουν και να επενδύσουν στον τομέα αυτόν αλλά και να πείσει τους υπάρχοντες να μην φύγουν. Αφού λοιπόν οι ανευθυνουπεύθυνοι είναι ανίκανοι να δημιουργήσουν σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον τί σκέφτηκαν; Μα τίποτα περισσότερο από την απλή λύση της περικοπής των μισθών πέρα από κάθε λογική. Φρόντισαν βέβαια στο ενδιάμεσο να φτάσουν οι άνεργοι το 1.500.000 ώστε ούτε λίγο ούτε πολύ να βρεθεί το εργατικό δυναμικό σε συμπληγάδες. Από την μία η μείωση των μισθών και από την άλλη ο κίνδυνος της απόλυσης. Τί να κάνει κανείς όταν θα πρέπει ταυτόχρονα να επιβιώσει σε έναν κόσμο που η φορολογία αυξάνει διαρκώς και που οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη; Δεν μπορώ να δώσω λύση σε αυτό το πρόβλημα, δυστυχώς. Δυστυχέστερα δεν υπάρχει καμία προοπτική, έτσι όπως είναι τα πράγματα, για ανατροπή της κατάστασης. Η ανεργία πλέον, έχοντας φτάσει το 25% θεωρείται μη αναστρέψιμη. Για να πέσει στο 10% θα πρέπει να περάσουν 10-15 χρόνια με ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 4%. Να μπει κάποιος άνεργος στα προγράμματα του ΕΣΠΑ και να ανοίξει δική του επιχείρηση; Ποια επιχείρηση είναι πραγματικά βιώσιμη σήμερα; Βασικά καμία ειδικά εάν θελήσει κανείς να είναι απόλυτα νομοταγής και να μην φοροδιαφεύγει ή εισφοροδιαφεύγει. Οπότε αγαπητέ "Νοών νοείτω" θα σας ρωτήσω εάν έχετε κάποια λύση επ' αυτού. Το να λέμε ότι πρόκειται περί δειλίας κλπ κλπ είναι το μόνο εύκολο, το δύσκολο είναι να δώσουμε διέξοδο σε όλον αυτόν τον κόσμο με τα σημερινά δεδομένα.Βέβαια, μπορεί ο κ. "Νοών νοείτω" να πει ότι μπορούμε να φύγουμε από την ΟΝΕ, να γυρίσουμε στην δραχμή και να πληρώσουμε τα δάνεια μέσω των υποτιμήσεων. Χμ, ναι, θα ήταν μια λύση εάν οι λαλάκες δεν είχαν συνδέσει τα δάνεια με το ευρώ!!! Τούτο σημαίνει ότι ακόμα και να πάμε στην δραχμή θα πρέπει να πληρώσουμε τα δάνεια σε ευρώ και αυτό θα ήταν εντελώς καταστροφικό για εμάς. Όταν λέμε εντελώς καταστροφικό εννοούμε ότι κανείς πλέον δεν θα έχει την διάθεση να μας κάνει χάρες με διαγραφές δανείων, κανείς δεν θα επιτρέψει μονομερείς διαγραφές και επιπλέον η νέα δραχμή θα υποτιμηθεί τόσο γρήγορα και τόσο πολύ που θα είναι αδύνατη η εισαγωγή όλων αυτών που εισάγουμε, από το πετρέλαιο μέχρι τρόφιμα και φάρμακα. Διότι ο κανόνας του χρυσού μας τελείωσε εδώ και 40 χρόνια περίπου και κανένας δεν στηρίζει ένα νόμισμα μιας οικονομίας που πνέει τα λοίσθια. Με τον κανόνα του χρυσού θέλω να πω ότι κανένα νόμισμα δεν συνδέει την αξία του άμεσα με τον χρυσό. Όσοι θυμούνται τα χαρτονομίσματα των δραχμών έγραφαν "πληρωτέες επί τη εμφανίσει" σε χρυσό, συμπληρώνω. Κανένα ευρώ όμως δεν φέρει αυτήν την φράση μιας και το ευρώ παράγεται από το χρέος που δημιουργείται. Το εξηγώ χοντρικά: κόβονται νέα ευρώ κάθε φορά που κάποιος θα δανειστεί χρήματα από την ΕΚΤ. Με τον κανόνα του χρυσού κόβονταν τόσες δραχμές όσες αντιστοιχούσαν στην αύξηση των αποθεμάτων χρυσού. Τεράστια η διαφορά ανάμεσα στα δύο.Δυστυχώς λοιπόν η κατάσταση δεν είναι ακριβώς στα χέρια των εργαζομένων αλλά μάλλον στα χέρια των πολιτικών και των συν αυτώ. Θα μπορούσαμε βέβαια να επαναστατήσουμε και να οικοδομήσουμε μια σοσιαλιστική κοινωνία μέχρι να διορθωθούν τα πράγματα αλλά ένα τέτοιο πείραμα θα είχε ενδιαφέρον να το δω να υλοποιείται σε μια κοινωνία που κάθε άλλο παρά αυτάρκης είναι. Να προσθέσω βέβαια ότι μοντέλα τύπου Αργεντινής και Εκουαδόρ δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην Ελλάδα: η Αργεντινή είναι δεύτερη ή τρίτη στις εξαγωγές τροφίμων παγκοσμίως ενώ το Εκουαδόρ είναι πετρελαιοπαραγωγός χώρα. Εμείς θα μπορέσουμε να έχουμε ικανοποιητική άντληση των υδρογονανθράκων σε 5 χρόνια από σήμερα και αυτό αν πάνε όλα καλά και αν είναι πραγματικά οικονομικά βιώσιμα τα κοιτάσματα.
Σε λίγο οι αριστεροί θα διαδηλώσουν και για την κοκαλκόλα ,καλώς και έκλεισε ,ας ανοίξει μια δική μας πιτσαρία εκεί να ξέρουμε και τι τρώμε ,τα παιδιά που απολύθηκαν θα μπορούσαν να γίνουν συνέταιροι και να κάνουν το δικό τους κομμάτι
Η ουσία είναι αυτό που έγραψε πιο πάνω ο Νοών... νοείτω :"Και ενώ η οικονομία μπορεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να ανακάμψει, πολύ φοβάμαι πως αντιθέτως τα διαλυμένα εργατικά δικαιώματα (και όχι μόνο αυτά) που με τόσο κόπο και αίμα αποκτήθηκαν πολύ δύσκολα θα ανακτηθούν."Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό προφανώς έχει λυμένα τα προβλήματά του. Κι ο ίδιος και οι απόγονοί του.
Η οικονομία μας πλέον πέρασε το σημείο επιστροφής και η ανάκαμψή της θα γίνει σε βάθος χρόνου. Δεν έχουμε κανένα απολύτως συγκριτικό πλεονέκτημα ώστε να προσελκύσουμε επενδύσεις (κι όχι οι χαμηλοί μισθοί δεν είναι αρκετοί από μόνοι τους για να προσελκύσουν επενδύσεις), οι υδρογονάνθρακες στην καλύτερη θα ξεκινήσουν να αντλούνται σε 5 χρόνια από σήμερα, ο πρωτογενής τομέας παραγωγής είναι αποσαθρωμένος και το 25% της ανεργίας θεωρείται μη αναστρέψιμο, καθώς για να πέσει στο 10% χρειάζεται για τα επόμενα 15 χρόνια να έχουμε ρυθμούς ανάπτυξης άνω του 4%.
μειώσεις μισθών για να μην χάσουν τη δουλειά τους;! πόσοι και πόσοι το άκουσαν αυτό, τσίμπησαν και στο τέλος παρόλα αυτά έκλεισε η επιχείρηση ή έφτασαν να φυτοζωούν εξαιτίας της λογικής του μικρότερου κακού! το τραγικό της υπόθεσης είναι πως αν δεν πάνε οι εργαζόμενοι να βάλουν μπρος τη μηχανή και να κάνουν τις δουλείες τους, τίποτα δεν πρόκειται να παραχθεί! Έχουμε όλη τη δύναμη στα χέρια μας και καθόμαστε και παραχωρούμε τα δικαιώματά μας, καταδικάζοντας τον εαυτό μας και τις οικογένειές μας στη φτώχεια. Ως πότε;!!
Παιδία συγνώμη, και χωρίς να θέλω να προσβάλω όσους αναφέρθηκαν σε εμένα περί ψυχραιμίας, δικαίου και προσβολής. Όσοι με καταλαβαίνουν έχει καλώς. Για τους υπόλοιπους δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο. Μη χάνουμε την ουσία και ασχολούμαστε με άσχετα πράγματα. Μη χάνουμε το δάσος κοιτώντας ούτε καν το δέντρο αλλά το δάκτυλο... Πρώτα απ' όλα σκεφτείτε ποιος είναι αυτός που προσβάλει ποιόν, ποιοί είναι εκείνοι που πρωτίστως με την τερατώδη απερισκεψία, την παθητική συμπεριφορά και τις πράξεις τους προσβάλουν κάθε υγιές κομμάτι της κοινωνίας καταργώντας και ακυρώνοντας αυτονόητες έννοιες και διαδικασίες δικαίου έχοντας γίνει βορά της κάθε μορφής αρρωστημένης εργοδοτικής απληστίας και όχι μόνο αυτής. Αντί να αντιδρούν, αντιθέτως με την παθητικότητά τους συμβάλουν τόσο μα τόσο αρνητικά ώστε ενισχύουν την ακύρωση διαδικασιών, κανονισμών και νόμων οι οποίοι προασπίζουν τα εργατικά κεκτημένα δικαιώματα. Και όχι μόνο τα εργατικά. Αυτή η ακύρωση πραγματοποιείται όχι τόσο δύσκολα λόγω της παθητικότητας των εργαζομένων χωρίς η εργοδοσία να καταβάλει ιδιαίτερες προσπάθειες πίεσης. Μόνοι μας βάζουμε τα δάκτυλα και βγάζουμε τα μάτια μας. Είπαμε να είμαστε λογικοί, εντάξει. Δεν δικαιολογείται ούτε ο αρρωστημένος-πωρωμένος συνδικαλισμός (όλα τα θέλω, τώρα τα θέλω...). Μεταξύ εργοδοτών και εργατών πρέπει να υπάρχει μία ισορροπία, μία χρυσή τομή και όσο γίνεται αυτή να διατηρείται με συνεχή επαγρύπνηση. Εδώ χάσαμε κάθε μέτρο, κάθε έννοια. Κάθε τι το δίκαιο και αυτονόητο άρχισε να θεωρείται πολυτέλεια. Η αρρωστημένη απληστία των εργοδοτών και του κεφαλαίου ήταν και συνεχίζει να είναι δεδομένη. Μη περιμένουμε να δείξουν κατανόηση και ευαισθησίες. Μια χαρά προασπίζουν τις θέσεις τους. Εμείς τι κάνουμε; Γι' αυτό σας λέω, ρίξτε μια προσεκτικότερη ματιά γύρω σας να διαπιστώσετε ποιοί είναι αυτοί που πραγματικά προσβάλουν, θίγουν και ζημιώνουν τα υγιή κομμάτια της κοινωνίας, κυρίως με πράξεις ασυνειδησίας, αναξιοπρέπειας, δειλίας, φόβου και παθητικότητας. Με όλους αυτούς, σκέψεις και σχόλια κάποιων διαβάσαμε και εδώ, οι οποίοι έχοντας μπερδέψει την ψυχραιμία με την παθητικότητα και την ευγένεια με την υποχωρητικότητα δεν σκοπεύω να είμαι ούτε ευγενικός ούτε ψύχραιμος κατά τις δικές τους βολικές ερμηνείες της ψυχραιμίας και της ευγένειας. Όσοι με κατάλαβαν έχει καλώς και τους ευχαριστώ! Οι υπόλοιποι ας προσπαθήσουν να καταλάβουν.
Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι όταν δεν υπάρχουν λεφτά και τα κόστη τρέχουν, πρέπει να κάνεις περικοπές στο κόστος. Αλλιώς πάει για φούντο η επιχείρηση. Το ίδιο συμβαίνει και στον Ριζοσπάστη. Η κρίση δεν οφείλεται στο άπληστο κεφάλαιο. Η κρίση οφείλεται σε κυβερνήσεις που τάζαν και τάζαν για να εκλέγονται και να κάνουν τις λαμογιές τους.Τώρα κάποιος πρέπει να πληρώσει όλη αυτή την νοοτροπία.Εγώ είμαι ιδιωτικός υπάλληλος και έχω δεχθεί μείωση μισθού και έχω ακόμα την δουλειά μου. Το αφεντικό έκανε ότι μπορούσε για να παραμείνουν οι μισθοί μας στο ίδιο επίπεδο μέχρι και πέρσυ. Πήρε δάνειο για να συντηρηθούμε. Τώρα πληρώνουμε μόνο τους τόκους και σφίγγουμε το ζωνάρι και δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ την προσπάθεια που κάνουμε για την επιχείρηση που δίνει το ψωμί μας.
Η Κρίση δεν οφείλεται στην απληστία το κεφαλαίου;;; Και που οφείλεται; Στο ότι οι εργαζόμενοι πληρώνονται;;;«..όταν δεν υπάρχουν λεφτά και τα κόστη τρέχουν, πρέπει να κάνεις περικοπές στο κόστος. Αλλιώς πάει για φούντο η επιχείρηση.»Ο μισθός του εργαζόμενου με τον οποίο ΒΙΟΠΟΡΙΖΕΤΑΙ, βάσει της νομοθεσίας και του εργατικού δικαίου δεν θεωρείται "κόστος" για οποιαδήποτε επιχείρηση. Οι πτώσεις κέρδους ή ζημιών μπορεί να οφείλονται σε διάφορους παράγοντες αστάθμητους ή μη, σύνθετους ή όχι. Με τίποτα όμως στους μισθούς των εργαζομένων. «Η κρίση οφείλεται σε κυβερνήσεις που τάζαν και τάζαν για να εκλέγονται και να κάνουν τις λαμογιές τους.»Ζούμε στο ζενίθ του καπιταλιστικού συστήματος. Η οικονομία και το χρήμα πάνω απ΄ όλα. Το χρήμα είναι που στην ουσία διοικεί, όχι οι κυβερνήσεις. Οι κυβερνήσεις είναι υποχείρια. Ουσιαστικά δεν διαμορφώνουν καταστάσεις. Απλώς τις διαχειρίζονται όπως είναι. Και αυτό είναι τραγικό. Χάθηκε η ισορροπία.«Το αφεντικό έκανε ότι μπορούσε για να παραμείνουν οι μισθοί μας στο ίδιο επίπεδο μέχρι και πέρσι. Πήρε δάνειο για να συντηρηθούμε.» Άρα ουσιαστικά η επιχείρηση δεν είναι βιώσιμη από τη στιγμή που συντηρείται από ένα δάνειο. Δεν σε συντηρεί ο εργοδότης σου, ούτε το πολιτικό σου σύστημα. Σε συντηρεί ο τραπεζίτης σου και μαζί με εσένα συντηρεί τον εργοδότη σου...ΚΑΠΙΤΑΛΣΜΟΣ-ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ:Μία μορφή κοινωνικοοικονομικού συστήματος που ακόμη και σε συνθήκες οικονομίας-μη σπατάλης είτε κατ' επιλογή, είτε λόγω συνθηκών (βλέπε κρίση..) σε κάθε περίπτωση επιβάλλονται μεγαλύτερες δαπάνες δυσανάλογες του εισοδήματος.Και μετά καθίστε να αισθάνεστε και ενοχικά που πληρώνεστε...Εγώ δεν διανοούμαι να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Εντάξει, να κατανοήσω μία δύσκολη συγκυρία, μία δύσκολη στιγμή αλλά εδώ έχουμε ξεφύγει. Έχουμε καταργήσει κάθε έννοια δικαίου και λογικής. Και ενώ η οικονομία μπορεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να ανακάμψει, πολύ φοβάμαι πως αντιθέτως τα διαλυμένα εργατικά δικαιώματα (και όχι μόνο αυτά) που με τόσο κόπο και αίμα αποκτήθηκαν πολύ δύσκολα θα ανακτηθούν. Φτου και απ' την αρχή.
δεν καταλαβαίνεις. Τα λεφτά του δανείου τα φάγαμε για να μην μειωθούν οι μισθοί μας. Συντηρούμαστε από την εργατικότητα μας και από τις περικοπές των μισθών μας για να μπορούμε να επιβιώσουμε στην Ελλάδα που έτρωγε αλλά δεν παρήγαγε.Εσύ προτείνεις ένα σύστημα που τα λεφτά βγαίνουν από ένα μηχάνημα και όλα είναι ζάχαρη. Όχι. Τα λεφτά βγαίνουν με πολύ ιδρώτα και ικανότητα.Η κρίση δεν οφείλετε στους άπληστους του κεφαλαίου.Η κρίση οφείλετε στους κομματικούς στρατους που έπαιρναν μισθούς δυσανάλογα μεγάλους με αυτό που παρήγαγαν.KOYMOYNIΣΜΟΣ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣEίδαμε πόση επιτυχία είχαν τα συστήματα στα κράτη της ανατολικής Ευρώπης με τους ανθρώπους κλεισμένους μέσα στον παράδεισο να προσπαθούν να πηδήξουν τα συρματοπλέγματα που τους χώριζαν από τους σατανικούς καπιταλιστές. Το βλέπουμε και πόσο ωραία περνάν οι άνθρωποι στην Κίνα (μην μου πείς ότι δεν είναι κουμουνισμός εκεί γιατί θα γελάσω) η στην Β. Κορέα, ή στην Κούβα. Όχι ευχαριστώ.
Heisenberg 17.4.2013 | 19:44Ξεκινάς το σχόλιο σου γράφοντας για ένα δάνειο, ποιό δάνειο εννοείς; Αναφέρεσαι στα δάνεια ή στις Ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις προ κρίσης; Ή στα σημερινά δάνεια μέσω "στήριξης" Δ.Ν.Τ. ή όπως αλλιώς λέγονται;Αν μιλάς για τα δάνεια που παίρναμε μέσω κοινοτικών πακέτων στήριξης προκειμένου να δημιουργήσουμε ή να αναπτύξουμε διάφορους παραγωγικούς τομείς, εκεί τα κάναμε όλα λάθος και θα συμφωνήσω μαζί σου πως όχι μόνο τα ξοδέψαμε άσκοπα, αλλά καταργήσαμε και κάθε παραγωγικό τομέα. Αυτή τη στιγμή ουσιαστικά δεν παράγουμε απολύτως τίποτα κερδοφόρο. Στα υπόλοιπα θα διαφωνήσω μαζί σου.Πρώτα απ' όλα δεν πρότεινα κανένα σύστημα με λεφτά από μηχανήματα, χρήματα να πέφτουν από τον ουρανό ή ευρώδεντρα που ανθίζουν στις αυλές... Οι οικονομίες στηρίζονται και αναπτύσσονται μέσω υγειών παραγωγικών μηχανισμών. Είτε αυτοί αποτελούνται από παροχές υπηρεσιών, είτε από παραγωγή προϊόντων. Όλα αυτά φυσικά, ελεγχόμενα και ρυθμιζόμενα μέσα σε ένα νομικό πλαίσιο με κανόνες προστασίας και δικαιοσύνης και όχι μίας απύθμενης ασυδοσίας με κανόνες τύπου "η εκμετάλλευση των πολλών, η ζωή των ολίγων". Κάτι που πάντα γινόταν, όμως ως ένα βαθμό στα όρια ηθικών και νομικών φραγμών. Σήμερα αυτό αρχίζει να εφαρμόζεται ξεκάθαρα από την ανάποδη και μάλιστα με επιβεβλημένους κανόνες γαλέρας. Τι σχέση έχουν οι κομματικοί στρατοί; Νομίζω, με όσο το σεβασμό, ότι παρατηρείς την κατάσταση μακροσκοπικά, απλοϊκά και απαίδευτα. Θεωρώ πολύ μικρό το ποσοστό αυτού που περιγράφεις ώστε να είναι ικανό να δημιουργήσει τόσο μεγάλο πρόβλημα όπως η σημερινή κατάσταση σε ολόκληρη την οικονομία μίας χώρας. Σίγουρα ήταν και συνεχίζει να είναι μία ανοικτή οικονομική πληγή το να πληρώνονται υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι σε μη χρηστικές θέσεις ή με σχεδόν μηδαμινή παραγωγικότητα. Αυτό γινόταν (και εξακολουθεί να γίνεται) μόνο μέσα στους κρατικούς-δημόσιους μηχανισμούς εργασίας. Τι διάβολο; Ολόκληρη η χώρα, ολόκληρη η Ελλάδα ήταν ένα δημόσιο; Υπάρχει και ο ιδιωτικός τομέας όπου οι ισορροπίες και οι καταστάσεις ήταν πολύ διαφορετικές. Εκεί ο κόσμος εργαζόταν κανονικά με διάφορες διακυμάνσεις παραγωγικότητας και απόδοσης. Υπήρχαν αρκετά ξεκάθαροι κανόνες με σχετικές κυρώσεις προς κάθε κατεύθυνση αναλόγως των περιστάσεων. Αυτό βέβαια σε πλήρη αντίθεση με το δημόσιο όπου ο κάθε μορφής και βαθμού ζημιογόνος υπάλληλος όχι μόνο δεν είχε κυρώσεις αλλά αντιθέτως προστατευόταν.Τραγικό πρόσφατο παράδειγμα οι δημόσιοι υπάλληλοι ο οποίοι ενώ καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν, συνεχίζουν να πληρώνονται εισπράττοντας κανονικά τον μισθό τους (!!!).Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ ή η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης το οποίο πολύ δύσκολα εγκρατείται ή οριοθετείται. Χωρίς βέβαια αυτό να είναι και ακατόρθωτο.Αξιοσημείωτο είναι από κοινωνιολογικής άποψης και ερμηνείας, ότι η απληστία εντάσσεται μέσα στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Θεωρείται μάλιστα και ένας από τους κινητήριους μοχλούς εξελικτικών διαδικασιών (τραγική ειρωνεία, θα έλεγε κανείς ), που άλλοτε αποδείχθηκαν σωτήριοι και άλλοτε καταστροφικοί. Ακριβώς επειδή όπως περιέγραψα πριν, πολύ δύσκολα εγκρατείται ή οριοθετείται.Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο ή τυχαίο να θεωρήσουμε την απληστία (βλέπε ΚΕΡΔΟΣ), η οποία είναι και το βασικό χαρακτηριστικό των σύγχρονων δυτικών-υπερκαταναλωτικών κοινωνιών ως κύριο υπαίτιο της σημερινής μας κατάστασης προς κάθε κατεύθυνση. Πρωτίστως υλιστική με αντίκτυπα πνευματικά και ηθικά."Μέκκα" του καπιταλιστικού συστήματος δικαίως θεωρείται η Αμερική. Η κρίση που ξεκίνησε από την Αμερική, κλιμακώνεται σήμερα στην Ευρώπη και δεν μοιάζει να είναι παροδική αλλά έχει εν πολλοίς να κάνει με την θεμελιώδη ουσία του καπιταλισμού (το κέρδος - βλέπε ΑΠΛΗΣΤΙΑ...).Πως όμως φτάσαμε ως εδώ; Ξετυλίγοντας το νήμα μπορούμε να εντοπίσουμε τις απαρχές της παρούσας κρίσης τέσσερις δεκαετίες πριν. Από την δεκαετία του 70, και προϊόντος του χρόνου διαμορφώθηκε μια συνεχής ροή κεφαλαίων από κάθε γωνιά του ευημερούντος καπιταλιστικού κόσμου προς τις ΗΠΑ. Αυτή η ροή δικαιολογούνταν από έναν συνδυασμό τεσσάρων κεντρομόλων δυνάμεων: (α) της αύξησης της σχετικής ανταγωνιστικότητας των αμερικανικών επιχειρήσεων, (β) των υψηλών επιτοκίων, (γ) του χαμηλότερου πληθωρισμού τιμών και μισθών και (δ) των δαπανών του Αμερικανικού κράτους υπέρ των εταιρειών που παρήγαν προϊόντα του ενδιαφέροντος της αμυντικής βιομηχανίας. Ο υπόλοιπος κόσμος συντηρούσε εθελοντικά τα όλο και αυξανόμενα ελλείμματα των ΗΠΑ, οι οποίες απολαμβάνοντας τους χείμαρρους των κεφαλαίων που εισέρεαν, δεν είχαν λόγο να προβούν σε περιστολή δημοσίων δαπανών αλλά ούτε και να περιορίσουν την τεράστια ιδιωτική κατανάλωση. Η Wall Street συσσώρευε θηριώδη κεφάλαια τα οποία φυσικά δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητους τους τραπεζίτες. Αντί λοιπόν να αποθησαυρίζουν προτίμησαν να τα αξιοποιούν στο έπακρο. Η αγορά "χρηματοοικονομικών προϊόντων" άρχισε να γεννά νέο ιδιωτικό χρήμα υπό τη μορφή παράγωγων και δομημένων ομόλογων. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα που αντιστοιχούσε στο 3% της αμερικανικής οικονομικής δραστηριότητας το 1971, εκτινάχθηκε στο 42% το 2007. Όμως τα προϊόντα που κατασκευάστηκαν για την διασπορά και διαχείριση του κινδύνου και απέφεραν ιλιγγιώδη κέρδη, ήταν εκείνα που εν τέλει οδήγησαν στην κρίση.Ο ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΜΟΣ και ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ.Τα κράτη που αποκαλούνται Κουμουνιστικά δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα της αντίστοιχης ιδεολογίας και θεωρίας. Σε αυτές τις χώρες επικρατούν πολιτεύματα, αν μπορεί κάποιος να τα χαρακτηρίσει πολιτεύματα, που μοιάζουν περισσότερο με "πολιτικές αιρέσεις" μέσα στις οποίες είναι εγκλωβισμένοι οι "πιστοί". Στη χειρότερη είναι καμουφλαρισμένες δικτατορίες με τον ψευδεπίγραφο τίτλο του Κουμμουνισμού.Και σε αυτές τις περιπτώσεις (βλέπε τη σημερινή Δημοκρατία μας..) όπου η θεωρία απέχει έτη φωτός από την πράξη είναι φυσιολογικό οι άνθρωποι να θέλουν να απεγκλωβιστούν, να ελευθερωθούν, να αναπνεύσουν. Μόνο που τώρα όσοι πέρασαν στην αντίπερα όχθη εγκλωβίστηκαν και πάλι σε ένα άλλο χειρότερο σύστημα αυτό του Καπιταλισμού. Γιατί; Γιατί ο Καπιταλισμός πέτυχε και στη θεωρία του και στην πράξη του σε αντίθεση με τον Κουμμουνισμό που ουσιαστικά δεν εφαρμόστηκε παρά μόνο ως ψευδεπίγραφος τίτλος αρρωστημένων, καταπιεστικών καθεστώτων με παρανοϊκούς ηγέτες μέσα στη δύνη του λεγόμενου Ψυχρού Πολέμου (1947-1989) και τα απόνερα του. Οπότε μην αυταπατάσαι πως εσύ είσαι ελεύθερος ενώ άλλοι δεν είναι. Λίγο ή πολύ στην ίδια μοίρα αρχίζουμε να βρισκόμαστε. Εκείνοι φυλακίζονται επειδή εξέφρασαν ανοικτά τις απόψεις εναντιωμένοι σε ένα καταπιεστικό καθεστώς και εμείς φυλακιζόμαστε ή εκβιαζόμαστε επειδή χρωστάμε. Εκείνοι εκτελούνται και εμείς αυτοκτονούμε. Θα μου πεις πως δεν είναι ακριβώς έτσι, πως το παράδειγμα είναι άστοχο. Ναι, εντάξει. Αλλά το γεγονός και μόνο πως γύρω μας υπάρχει αυτό το κλίμα, είναι δυνατόν να μην επηρεαζόμαστε αρνητικά; Κόκκινο έχει χτυπήσει η κατάθλιψη. Αλλά ξέχασα. Καπιταλισμό έχουμε. Ο Θάνατος σου η ζωή μου...Δεν ξέρω που στο διάβολο εφαρμόζεται και ισχύει κανονικά η Δημοκρατία όχι όμως μεταλλαγμένη σε ασυδοσία. Ξέρεις, μιλάω για το γνωστό " Η ελευθερία μου σταματάει εκεί που ξεκινάει η ελευθερία του συνανθρώπου μου ". Πάντως υπάρχει ένα μέρος που εφαρμόζεται κανονικά και στην πράξη η θεωρία του Κουμμουνισμού. Μαριναλέντα ονομάζεται. Είναι μία κωμόπολη 2.700 κατοίκων και βρίσκεται στην Ισπανική Ανδαλουσία. Μπορεί και να τη γνωρίζεις. Έτσι, για να μην λέμε πως ο Κουμμουνισμός απέτυχε.Εμείς να δούμε τι θα κάνουμε...
@ Ο Νοών... νοείτωΕχεις απόλυτο δίκιο, αλλά το χάνεις, μαζί με την ψυχραιμία σου...Ελπίζω οι εργαζόμενοι στην Αθήνα να αντέδρασαν και να μην θεώρησαν οτι δεν τους αφορά. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των υπαλλήλων (http://resistanceinfoodplus.blogspot.gr/ ) τους πρότειναν μισθούς 300 ευρώ και κάτω. Ε όχι, αν μια εταιρία είναι ανίκανη να επιβιώσει παρά μόνο εκμεταλλευόμενη έτσι τους υπαλλήλους της ας κλείσει, για να ευνοηθούν οι σωστές ανταγωνίστριες εταιρίες.
Νταξξξ, λοιπόν. Φάτε αξιοπρέπεια. Μπορείτε να εκβιάσετε το τοπικό διευθυντή της Pizza Hut για να σας πληρώσει παραπάνω; Όταν σε μιά επιχείρηση δε δουλεύει το μοντέλο, από κάπου θα αρχίσει το αφεντικό για να μη χάσει. Αν είχατε μαγαζί δικό σας, τι θα κάνατε; Θα μειώνατε το κερδος σας για να ζείτε στο κόσμο της Πολυάνας;Ο ...Νοών νοείτω.
Δεν είμαστε συνέταιροι, εργαζόμενοι είμαστε. Δεν θα χρεωθούμε όλοι την χασούρα. Δεν μας αφορά, ας πρόσεχε. Αν δεν τα πάει καλά η επιχείρηση να κλείσει. Πικρό αλλά αληθινό. Ας μείνουν ανοικτές οι υγιείς επιχειρήσεις πάνω στις οποίες θα στηριχθεί η πραγματική οικονομία. Και όχι οικονομία τύπου virtual reality...- Έλα να παίξουμε "αφεντικά και υπάλληλοι" για να περνάει η ώρα...
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΥΓΙΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ?Δυστυχως σχεδον ολες οι επιχειρησεις για να επιβιωσουν χαμηλωνουν μισθους. Δυστυχως αν εχεις υποχρεωσεις αναγκαζεσαι να το δεχτεις δεδομενου οτι δουλειες δεν υπαρχουν ( και σ αυτο φυσικα στηριζονται και οι επιχειρησεις) .... ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ PIZZA HUT που ηταν σωστη (σε αποζημειωσεις και ξεκαθαρισμα) ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙΣ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΣΜΠΑΡΑΛΙΑ , ΣΕ ΠΑΝΕ ΣΕ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΟΥ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ, ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ (σε αλλες μεγαλες επιχειρησεις)
Δε χρειάζεται να φτύνουμε κανέναν και το γεγονός πως δε σέβεσαι τη γνώμη του αλλού σημαίνει πως έχεις πολυ χαμηλό επίπεδο. Εννοείται φυσικά πως η Ελλάδα έχει και ανθρώπους σαν κ σένα κ μένα και τον αναγνώστη που υπέγραψε πριν απο σένα. Το ρεζουμέ ειναι πως απο τη στιγμή που είσαι υπάλληλος δηλαδή δουλεύεις για άλλους πληρώνεσαι ό,τι σου δώσουν πλέον. Το προσωπικό των εστιατορίων αποφάσισε να μην ενδώσει με αποτέλεσμα να χάσει τη δουλεια του. Πήρε όμως την αποζημίωση του και αυτο ειναι πολυ σημαντικό . Αν είχε υπογράψει ενδεχομένως και πάλι τα εστιατόρια να κλείνανε και να μην παίρνανε και αποζημίωση . Μπορεί όμως και να μην κλείνανε και να είχαν δουλεια ακόμα...δεν μπορείς να ξέρεις τι θα είχε συμβεί. Δεν έχει πάντα νόημα να μη σκυβεις το κεφάλι.... Και η Κύπρος είπε πως δεν το σκύβει και είδες τι έγινε.... Οταν εξαρτάσαι και πληρώνεσαι απο άλλους καλο ειναι να έχεις κ λίγο μυαλό και διάκριση να σκέφτεσαι . Πάντα όμως μπορείς να φτύσεις κ εμένα :-)
Elenitsaa 16.4.2013 | 19:56Δεν είναι δυνατόν! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ! Τι είναι αυτά που διαβάζω; Ρε πάτε καλά;Καταλαβαίνεις πως ό,τι περιγράφεις είναι η προσωποποίηση της αναξιοπρέπειας;;;Η Κύπρος τι σχέση έχει με τους εργαζόμενους; Η Κύπρος δεν πληρωνόταν, δανειζόταν.«Το ρεζουμέ ειναι πως απο τη στιγμή που είσαι υπάλληλος δηλαδή δουλεύεις για άλλους πληρώνεσαι ό,τι σου δώσουν πλέον.»Πας καλά κοπέλα μου; Δηλαδή χωρίς μέτρα, χωρίς σταθμά ο καθένας θα πληρώνει κατά πόσο τον βολεύει; Τι είδους λογική είναι αυτή; Μήπως και να μη πληρωνόμαστε και καθόλου;«Δεν έχει πάντα νόημα να μη σκύβεις το κεφάλι...»Τι είναι αυτά που γράφεις; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ;;;Δεν θέλω με τίποτα να έχω συμπολίτες σαν εσάς δίπλα μου. Είσαστε επικίνδυνοι και καταστροφικοί. Εκτός των εαυτών σας, καταστρέφετε και το υγιές κομμάτι της κοινωνίας. Και ό,τι έχει απομείνει όρθιο και στο οποίο μπορούμε να στηριχτούμε.ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ; Χωρίς κανέναν αυτοσεβασμό πως απαιτείς τον σεβασμό;Ο Σεβασμός δεν απαιτείται αλλά κερδίζεται και εσύ είσαι ΧΑΜΕΝΗ. Στη θεωρία και στην πράξη.
Πειραγμένος 16.4.2013 | 22:25Όταν καλέ μου, μεθαύριο πας σε κάποια επιχείρηση να ζητήσεις δουλειά ζητώντας δικαίως, ας πούμε 800,00 ευρώ μηνιαίως και δεν σε πάρουν γιατί η Elenitsaa και η κάθε Elenitsaa δέχτηκε να πληρώνεται με 400 ή 300 ευρώ μπορεί και λιγότερα, τότε να δούμε ποιός είναι εκείνος που προσβάλει και επιτίθεται σε ποιόν. Εγώ σε εκείνη ή εκείνη σε εσένα;;; Δυστυχώς για εσένα, εμένα και όσους θέλουν να έχουν ένα πραγματικό επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης υπάρχουν πολλές Elenitses γύρω μας...
Εχει απολυτο δικιο ο Νοων... νοειτω. Αυτοι οι εργοδοτες θελουν δουλους. Και δεν πρεπει να ξεφτιλιστουμε για τα ψιχουλα που θελουν να δινουν για μισθο! Λιγη αξιοπρεπεια δεν βλαπτει!
<<Δεν έχει πάντα νόημα να μη σκυβεις το κεφάλι.... Και η Κύπρος είπε πως δεν το σκύβει και είδες τι έγινε....>>Τι δουλοπρεπεια ειναι αυτη ρε?Δεν ξερω τι μορφωση εχεις,αλλα το επιπεδο σου δεν ταιριαζει σε μορφωμενο ανθρωπο με αρχες.Ταιριαζει σε υπαλληλακο,που μια ζωη κοιτουσε να γλυψει καποιον για να βολευτει,χωρις να αποσκοπει σε κατι παραπανω.Χωρις να ενδιαφερεται για κατι αλλο.Το επιπεδο της μορφωσης σου,αποφαινεται και απο την προπαγανδα του MEGA για την Κυπρο,που (απο)δεχεσαι.Μοιρολατρικη ως το τελος.Κατι πολιτες σαν εσενα,μας καταντησαν εδω που ειμαστε.Και να ξερεις κατι,μυαλο και σκεψη,δεν συμβαδιζει με την δουλικη συμπεριφορα,και ''τον μεσσιανισμο του εργοδοτη''.
Κοπελια, συμφωνα με το σκεπτικο σου, αν αποφασισουν να σου δωσουν 30 ή 50 ευρω το μηνα θα τα δεχτεις επειδη "είσαι υπάλληλος και πληρώνεσαι ό,τι σου δώσουν";